CIMADE, HULP VOOR VLUCHTELINGEN
I
Niftrik: „Opgroeien is
Prof. dr. G. C.
van
de wortels
losscheuren
van |e leven
van
I®
getuigenis
Bezwaren tegen
de
Jongeren over
kosmoskomplot
Frans comité
begon werk
1939
Besluiten
van
gereformeerde
synode
Kerstdagen op
De Drieburg
in
14
SATERDAG 20 NOVEMBER 1971
Erbij
ZA1
Unieke uitkomst
Taakverdeling in teamverband
Financiële middelen
Filosofie van CIMADE
Mevrouw H. R. Breebaart-
Kraemer, dochter van wijlen prof.
Hendrik Kraemer, ter wiens na
gedachtenis het Hendrik Kraemer-
Haus aan de Limonenstrasse in
West-Berlijn werd gesticht, thans
jeugdleidster en secretaresse van
het Nederlands Bijbel Genoot
schap (NBG) in Amsterdam, is ge
durende vier jaar van 1966 tot juli
1970 in Parijs werkzaam geweest
bij CIMADE (Comité Inter Mouve-
ments Auprès des Evacués),
een oecumenische hulpverlenings
dienst, aanvankelijk voor oorlogs-
en nu ook voor politieke vluchte
lingen. Aan die CIMADE heeft
mevrouw Breebaart haar hart ver
pand en zij kan er op boeiende en
zeer geëngageerde wijze over ver
tellen.
Creatieve vijfdaagse
Dia’s in de viewer
„In de kerk praten we primitief over twee dingen: „geboorte en dood”.
Dat zei prof. dr. G. C. van Niftrik afgelopen zondag in de IJmuidense
Bethlehemkerk, waar hij een toespraak hield over een actueel onderwerp
„Is dood dood?” Hij zei dat men van beide onderwerpen geen ervaring
heeft, je komt uit de eeuwigheid, je zinkt erin terug. Onze cultuur is bezig
met de prestaties tussen deze twee gebeurtenissen in. We zijn bezig met
het vullen van de ruimte tussen geboorte en dood. Tenminste, zes dagen
in de week. De zevende dag, in de kerk, zijn we weer primitief. Daar
wordt men niet om zijn werken geprezen, daar wordt men niet aange
sproken bij zijn functie, maar als „mensenkind”. Prof. Van Niftrik wees
er op dat de mens zich niet tussen de twee punten wil laten opsluiten.
Men wil er zijn toen men er nog niet was vandaar de voorliefde voor
het bezoeken van musea we willen er ook nog zijn na de dood, en
daarom maken we testamenten, en vernoemen wij onze kinderen.
ten
vluchteling aan hen verleende,
4 uur tot 2e kerstdag ’s avonds 8 uur.
KEES MAAS
H.1
eet
cir
wc
va
he
za
da
D(
ee
de
vc
to
he
er
WJ
de
ve
zo
ze
se
m
en
I
186
dot
ke!
dei
gei
ms
V€
b<
M
hi
ki
k
VI
B
E
N
d
si
F
In een open brief aan de hervormde
synode hebben 22 hoogleraren en ande
re docenten aan de theologische facul
teit te Groningen en predikanten uit
deze stad en omgeving zich gekeerd
tegen het getuigenis, opgesteld door
prof. dr. G..P. van Itterzon, prof. dr. G.
C. van Niftrik c.s. Zij vragen de syno
de nadrukkelijk „de dialoog weer tot
stand te brengen”. Zij schrijven het
een ramp voor de kerk te vinden
wanneer dit getuigenis door de adhae-
sie van de synode verheven zou wor
den tot een stuk waaruit men de
doctrina van de kerk in het heden zou
leren kennen.
De financiële middelen kwamen aan
vankelijk uit de pot van CIMADE en
van een bevriende Frans-katholiek or
ganisatie. Als men dan weet, dat iedere
vluchteling allereerst voor een periode
van twee tot zes maanden, die min
stens nodig zijn om zijn papieren in
vaderland niet door vrijwillige motie
ven werd veroorzaakt.
Verder wil CIMADE een selectie van
de „klanten” doorvoeren en voorts de
financiële, sociale, juridische middelen
trachten te vinden om daarmede zowel
individueel als collectief de „klant” in
staat te stellen op eigen benen te
staan. In de vierde plaats schenkt CI
MADE ook grote aandacht aan het zin
geven van de ontworteldheid van de
„klant” en aan de andere kant diens al
te individualistische instelling tegen te
gaan. Op deze wijze wordt voorkomen
dat de vluchteling meer als object dan
als subject wordt behandeld. Het gaat
erom de mens te laten zijn zoals hij
door zijn Schepper bedoeld is.
orde te krijgen onderdak, voedsel, me
dische verzorging, taal-scholing en kle
ding nodig heeft en er sinds begin 1970
alleen al 64 Braziliaanse vluchtelingen
zijn geholpen, dan is het duidelijk dat
er een enorme behcefte aan financiële
steun bestaat. Die steun vraagt CIMA-
DÈ voor mensen d'ie gedwongen werden
al hun zekerheden op te geven en hun
heil in een voor hen vreemd land te
zoeken.
Zij die zich voor hun medemens in
dit opzicht willen inzetten, zullen zich
ook in de problematiek in velerlei
opzichten van die ontheemde mede
mens moeten verdiepen. Daarom gaat
elke oproep om steun voor een bepaald
project ook steeds gepaard met grondi
ge achtergrondinformatie, waarbij het
in de eerste plaats gaat een menswaar
dig leven mondiaal te bevorderen.
zij werd opgesloten in een cel met acht
krankzinnige vrouwen.
Dank zij het ingrijpen van een kar
dinaal kwam zij bij haar familie terug,
begrijpelijkerwijs in een zeer geschokte
toestand. Nu is zij in Frankrijk, in het
tehuis van CIMADE in Massy, waar zij
kort geleden een baby kreeg. Haar
man is Portugees en ook een banne
ling.
Zo worden er velen in Massy opge
vangen. Een belangrijke, menslievende
organisatie deze CIMADE.
BEP ANDREAS
Alle medewerkers van CIMADE he
ten „équipiers”, waarbij er slechts van
een taakverdeling in teamverband
sprake is. Deze teams van twee tot vier
personen werken zowel in Parijs als in
het hoofdkwartier van CIMADE in
Massy of midden in kampementen en
„bidonvilles” van migranten en geëxi-
leerden, verspreid in Frankrijk.
Voor de équipiers is dit een bijzon
der goede leerschool* men leert er wat
geven en nemen betekent, de teamgeest
vergt veel en werkt tevens verrijkend.
De équipe bestaat uit iets meer Fran
sen dan overige buitenlanders. Het
aantal Nederlanders bedraagt 3 5.
Door deze internationale, oecumenische
samenstelling komt men tot wezenlijk
internationaal denken, spreken en han
delen, alsmede het internationaal be
vorderen van contacten via het natio
nale bereik van de diverse équipiers.
optreedt naar aanleiding van een ook
door prof. Van Niftrik ondertekende
brief. Een polarisatie ook tussen het
„bezorgd zijn voor eigen heil” en het
„bekommerd zijn om anderen”.
Een frappant voorbeeld is te vinden
in het baptistenweekblad „De Christen”
van 12 november, waar een lezer niet
begrijpt hoe baptistenjongeren mee
willen doen aan een vredesweek, geor
ganiseerd door mensen van verschil
lende kerken, waaronder vele- vrijzin
nigen.
„Laten wij in deze ernstige eindtijd
ons niet bezighouden met vredesweken
en dergelijke. Maar laten wij proberen
zielen te winnen voor Jezus Christus.
Laten we Gods woord gaan bestuderen,
dan zullen we onze tijd niet verspillen
met allerlei geschrijf over dit soort
onderwerpen”.
De schrijver krijgt van de redactie
lik op stuk. Waarom wel met anders
denkenden samen in het Rode Kruis,
waarom zijn oorlogsacties met niet-
gelovigen wel mogelijk? zo wordt ge
vraagd. Maar de nadruk ligt toch wel
op dat bestuderen van het woord in
tegenstelling tot het verknoeien van
tijd met onderwerpen als een vredes
week. Het verzekerd zijn in God tegen
over de zorg om deze wereld.
De toespraak van prof. Van Niftrik
had kunnen leiden tot een levendige
discussie over tal van onderwerpen,
over de zin van het leven, de euthana
sie of de verlenging van het leven, of
over het bovenvermelde dilemma tus
sen „Volle verzeekring” en „medemen
selijkheid”. Een soort dilemma zoals
we dat in „Het Woord” van Kaj Munk
vonden. Daar kwam een derde oplos
sing in de vorm van een levenbrengen
de ontmoeting, een oplossing, die ook
in de toespraak van prof. Van Niftrik
doorklonk. Juist daarom zou het te
wensen zijn dat men nog eens
wllicht in oecumenisch verband?
nader op het onderwerp zou ingaan,
waarbij het discussiekarakter van te
voren duidelijk zou moeten worden
kenbaar gemaakt
tuigenis vragen, kunnen niet begrijpen
hoe prof. Van Niftrik tot een van dj
opstellers kon behoren. Zij zijn het
eens met de opstellers, dat zij zich
keren tegen een visie, een prediking et
een theologie, die „God met de geschie
denis, Gods heilshandelen met het we
reldproces en het christelijk geloof met
maatschappelijk en politiek engage-
ment geheel laat samenvallen”. Maar
zij vragen zich af of de afwijzing van
de „verwereldlijking” van God in het
Getuigenis niet heeft geleid tot een
even onbijbelse „verhemelsing” van
God. Juist in de theologie van Karl
Barth is ons voorgoed afgeleerd om zo
abstract-filosofisch over God te spre
ken. En mede prof. Van Niftrik heeft
in Nederland gestreden voor de door
werking van deze bevrijdende inziet-
ten van Barth, aldus de predikanten.
De zeventien briefschrijvers vragen
zich af of de eigenlijke achtergrond
van het Getuigenis de wens is dat de
gevestigde orde gehandhaafd blijft,
waardoor voor een bepaalde theologi
sche opstelling wordt gekozen als sub
limering van een concrete politieke
keuze.
Vijf hervormde predikanten in Over
ijssel hebben in een open brief aan de
opstellers van het Getuigenis uitge
sproken dat, hoeveel waarden er ook
in dit stuk staan, het toch als schade
lijk en verwarrend voor de gemeente»
moet worden beschouwd.
Het landelijk Centrum voor Gerefor
meerd Jeugdwerk organiseert van 24
tot 31 december in zijn jongerenvor
mingscentrum „De Drieburg” drie ver
schillende aktiviteiten.
Beter een kaars opsteken dan schel
den op de duisternis is het thema van
de kerstgastendagen. Tijdens de kerst-
gastendagen wil de staf van „De Drie
burg” met jonge mensen van 18 tot
35 jaar al dan niet getrouwd, met
of zonder kinderen bezig zijn met
vragen die het Kerstfeest ons stelt en
met vragen die jonge mensen elkaar
willen stellen.
Deelnemersprijs: 40 per persoon.
75 per echtpaar, kinderen tot 10 jaar
f 20. Tijd: vrijdagmiddag 24 december,
Aldus een kort verslag van een niet
al te korte dienst, die als jeugddienst
was bedoeld. Om die jeugd te zoeken
moest men overigens overwegend naar
de voorste banken, want de rest van de
nogal schaarse bezoekers was toch
overwegend van middelbare leeftijd.
Maar was dat gezien het onderwerp
ook niet een beetje te verwachten? Het
met de dood leven mag dan volgens
prof. Van Niftrik het ideaal zijn, in de
praktijk heerst toch het nadruk leggen
op de „prestatie tussen de twee primi
tieve gebeurtenissen." Een als de te
genwoordige jeugd wel met de dood
leeft is het de dood van anderen, van
verdrukten en vervolgden.
Wellicht is dan ook een achtergrond
voor de uitspraak van ds. Krop „dood
is dood”, waaraan we geruime tijd
geleden al eens op deze pagina een
artikel wijdden. Wellicht heeft bij hem
ergens onbewust meegespeeld het „La
ten de doden de doden begraven, Ik
ben er voor de levenden”.
Er wordt veel gesproken over polari
satie. Een polarisatie, die men kan
het op deze pagina lezen ook weer
„De bijbel heeft het leven lief en
haat de dood”, aldus prof. Van Niftrik.
„We mogeh het leven liefhebben, maar
moeten wel beseffen dat het leven
door de dood getekend is. Opgroeien is
je losscheuren van de wortels van je
leven. Niet voor niets wordt wel ge
zegd: JE KUNT ALLEEN MAAR
WORDEN GEBOREN ALS IEMAND
BEREID IS TE STERVEN”.
Prof. Van Niftrik legde in zijn toe
spraak sterk de nadruk op een oude
gereformeerde spreuk: „Als een mens
sterft voor hij sterft sterft hij niet
meer als hij sterft.” Dat sterven ge
schiedt dan door het bij de doop be
graven worden in Chrisitus’ dood.
Het leven na de dood is niet te
bewijzen, zei dr. Van Niftrik. Het heeft
met geloof, met God te maken. Een
mens kan zijn hele leven God ontlo
pen, zelfs door elke zondag naar de
kerk te gaan. Maar de dood is niet te
ontlopen. De dood krijgt echter een
andere betekenis door de godsontmoe-
ting.
„Als ik in Christus gestorven ben,
word ik vastgehouden door de macht
van de opgestane Heer”, zo zei prof.
Van Niftrik. „De dood wordt verslon
den tot overwinning. Het laatste woord
heeft niet de dood, maar het leven.
Daarom is een toespraak als deze geen
somber verhaal. Als we in de christe
lijke kerk bezig zijn over de dood doen
In hun brief erkennen de 22 dat er
in het getuigenis waarheidsmomenten
voorhanden zijn, „omdat wij er onder
andere ook van overtuigd zijn dat de
theologie niet tot antropologie en
maatschappijkritiek gereduceerd mag
worden”. De briefschrijvers menen
echter, „dat het getuigenis op een aan
tal fundamentele punten faalt, met
name ter zake van de maatschappelij
ke relevantie van het geloven en belij
den”.
Het inzicht van de Groningse theolo
gen wordt in de brief in vijf punten
uiteengezet
1. Het getuigenis geeft blijk van een
al te spiritualistische geloofsopvatting:
hetgeen leidt tot een eenzijdig op het
individu gerichte visie op mens en
maatschappij
2. Wij moeten er met de grootste
nadruk op wijzen dat er in dit getuige
nis met geen woord gerept wordt over,
of zelfs gevraagd wordt naar de wil
van God hier en nu, of naar de taak,
verantwoordelijkheid en roeping van
de mens.
3. De opstellers van het getuigenis
zien schuld en verzoening uitsluitend
als een zaak tussen God en mens en
verliezen zodoende uit het oog dat
schuld en verzoening evenzeer een
reële werkelijkheid zijn tussen mensen
onderling/.
4. Wanneer de opstellers van het
getuigenis ontkennen dat de geschiede
nis en de historie zullen uitmonden in
het koninkrijk Gods, moeten wij vra
gen of de verhouding van menselijke
historie en koninkrijk Gods wel zo
uitsluitend negatief is.(.
5. Wij zijn er van overtuigd dat huns
ondanks de opstellers van het getuige
nis een heilloze en cnvruchtbare pola
risatie in de hand werken, niet in het
minst omdat zij de mogelijkheid van
een dialoog onvoldoende openhouden.
Wij zouden het een ramp voor de kerk
vinden wanneer dit getuigenis door de
adhaesie van de synode verheven zou
worden tot een stuk waaruit men de
doctrina van de kerk in het heden zou
kunnen leren kennen. Daarom vragen
wij u in uw definitieve stellingoame
een open oog te hebben voor de waar-
heidsmonumenten van de verschillende
standpunten en zodoende de dialoog
weer tot stand te brengen.
Zeventien hervormde predikanten in
Haarlem en omgeving, die om een
gesprek met de opstellers van het Ge-
CIMADE is eind 1939 gestart op
initiatief van Franse christelijke (over
wegend protestantse) jeugdbewegingen,
om daadwerkelijk aanwezig te zijn on
der de vluchtelingen en evacués die
door oorlogshandelingen en thans ook
om politieke redenen in over het alge
meen miserabel ingerichte kampen bij
een waren gedreven, terwijl de kerken,
althans in die begintijd niet verder
kwamen dan woorden. Van meet af
aan was CIMADE oecumenisch inge
steld, zowel in zijn samenstelling als
in gerichtheid.
Om predikant te worden in de gere
formeerde kerken zal men in de toe
komst doctoraal examen theologie
moeten hebben gedaan. Dit is door de
synode besloten op voorstel zowel van
de Theologische Hogeschool te Kampen
als van de theologische faculteit van
de Vrije Universiteit.
Deze voorstellen gaan gepaard met
een reorganisatie van de theologische
studie. Thans is het nog zo dat men
zo’n zes jaar moet studeren om kandi
daat in de theologie te worden. In
andere faculteiten is men dat vee!
gauwer en daar kan men na zes jaat
doctoraal examen afleggen. Daar zit
dus een zekere onbillijkheid in ten
aanzien van de theologische studenten
De reorganisatie van de theologische
studie is er op gericht dat men straks
in ongeveer dezelfde tijd doctorandus
kan worden als nu kandidaat.
Voor de beide Molukse kerkgemeen
schappen in ons land is een opleidings
cursus voor voorgangers gestart. Onge
veer dertig Ambonese jongeren nemen
hieraan deel. Dit werk krijgt steun van
de synode. Erg veel hoeft het overigens
niet te kosten, want de opleiding wordt
voor negentig percent betaald door het
ministerie voor CRM. Ook de hervorm
de kerk zal mee-betalen.
Het gaat hier om een meer eenvou
dige theologische opleiding, die drie
jaar duurt. Voor toelating is het Mulo-
diploma vereist. De synodecommissie
die het voorstel indiende zei te hopen
hiermee ook een bijdrage te leveren
aan de geestelijke leiding, die de Mo
lukse bevolkingsgroepen zozeer behoe
ven temidden van de telkens weerke
rende incidenten en spanningen tussen
Molukse en Nederlandse jongeren.
Mag men een kind inplaats van dopen
ook „opdragen” in de kerk, omdat de
ouders bezwaren hebben tegen de kin
derdoop. ook al zijn ze overigens ker
kelijk zeer meelevend? En kunnen zul
ke ouders wel volledig als leden van
de gemeente worden geaccepteerd?
Dat waren vragen, die de synode
kreeg van de kerkeraad in Dronten.
Nu is er al ja<ren een deputaatschap
bezig een studie te maken van proble
men als deze, maar die studie is nog
niet klaar. Dus kon de synode er op het
ogenblik moeilijk veel van zeggen. We!
oordeelde de synode dat een „opdra
gen” van kinderen niet te rijmen is
met de belijdenis, „dat onze kinderen
naar Christus’ bevel en belofte behoren
gedoopt te wezen”. Echter, de synode
zei ook. dat mensen, die overigens
trouwe leden van de kerk zijn, maar
die op dit punt moeite hebben, pasto
raal zo opgevangen moeten worden,
„dat daarin doorzichtig wordt dat zij in
de gemeente van Christus aanvaard
worden zoals ook Christus ons allen
aanvaard heeft”.
In de oorlogsjaren bepaalde dit co
mité zich vooral tot de joden, alsmede
andere vervolgden tengevolge van de
oorlog en verzetsstrijders. Met slechts
minimale 'middelen moest het werk
clandestien worden verricht. Een van
de werkers van het eerste uur was
destijds Madeleine Barraud, die nu bij
de Wereldraad van Kerken in Genève
een belangrijke functie vervult.
Na de Tweede Wereldoorlog werd
het werk van genoemd comité meer
bepaald door de elkaar opvolgende
politieke en andere gewelddadigheden.
Tijdens de Algerijnse oorlog bijvoor
beeld stond CIMADE als enige en
sterk becritiseerde organisatie de Alge
rijnen in hun verzetsstrijd terzijde, zo
wel in Frankrijk als in Algerije. Na de
onafhankelijkverklaring van Alge
rije was het ook weer CIMADE dat
de gerepatrieerden uit Algerije in
Frankrijk menswaardig opving.
Thans vinden verpauperde Noord-
afrikaanse, Afrikaanse, Portugese mi-
granten-arbeiders bij CIMADE een
willig oor inzake hun problemen, nauw
verweven met het ontwikkelingspro
bleem. Ook kreeg CIMADE te maken
met een ander soort vluchteling, name
lijk uit de minder ontwikkelde landen,
waar of een koloniaal of een rechts
autoritair regime aan de macht is.
Voor deze laatste groep bestonden na
melijk de internationale juridische
maatregelen nog niet. Pas in 1967 heeft
het Hoge Commissariaat van vluchte
lingen in Genève een nieuw conventie
opgesteld die de juridische status van
o St mits
het land waarheen hij was gevlucht
die Conventie had geratificeerd.
Het zou overdreven zijn om te
zeggen, dat de toespraak tot discussie
leidde, maar vragen werden er toch
wel gesteld. Zo was er de vraag naar
een eventuele ruimtelijkheid, waar de
doden naar toe zouden gaan. Prof. Van
Niftrik herinnerde aan de ruimtevaar
ders, die God niet in de ruimte hadden
gevonden en noemde dat even dom als
een chirurg, die zegt dat er geen ziel is,
omdat hij er nog nooit een in de
opengesneden lichamen heeft gevon
den.
„Liefdeloosheid betwist anderen de
ruimte, liefde schept ruimte. Als God
liefde is, is hij ook ruimte. Zijn ruim
telijkheid is principe en oorsprong van
al wat wij ruimte noemen.”
Boeiend was met name de wijze
waarop prof. Van Niftrik de vraag te
lijf ging of iemand die sterft meteen
naar de hemel gaat. Hij vertelde hoe
hij in zijn predikantsperiode in Vollen-
hove vaak een boodschap kreeg, dat
die of die „uut de tied” was. Dit uit de
tijd zijn geeft precies weer waar het
om gaat. Een mens is niet meer in
deze tijd, maar in de eeuwigheid. Ver
leden, heden en toekomst zijn één
geworden, onze maatstaven gelden niet
f 65. Tijd: maandagmiddag 27 december
4 uur tot vrijdagmiddag 31 december
12 uur.
meer, hij ziet wat er is gebeurd, hij
ziet hoe het afloopt.
Naar aanleiding van de doodsstrijd
zei hij, dat men wellicht soms van een
bijzondere zegen Gods kan spreken,
omdat het bedoeld kan zijn als zuive
ring, als mogelijkheid tot onthechting.
„Gods beste kinderen worden vaak in
de laatste dagen door veel moeilijkhe
den bezocht, daarom zie ik de doods
strijd meer als loutering dan als oor
deel.”
Naar aanleiding van de vraag of
iemand voor zijn tijd kan sterven zei
prof. Van Niftrik tenslotte, dat hij
weigerde te geloven dat het leven een
soort grammofoonplaat is. „Ik rook al
anderhalf jaar niet meer op advies van
mijn arts. Natuurlijk kan ik niet voor
mijn tijd zal sterven, maar heeft een
mens geen verantwoordelijkheid gekre
gen?”
De drie grootste protestants-christe-
lijke jeugdwerkorganisaties in Neder
land (Hervormde Jeugdraad, Christe
lijk Jongeren Verbond en Landelijk
Centrum voor Gereformeerd Jeugd
werk) hebben een bijzonder nummer
van Novum samengesteld.
Novum is een door deze organisaties
damen met de Christelijke Jeugdraad,
uitgegeven informatie- en dokumenta-
tieorgaan voor jeugdwerkers. Over al
les wat in beweging kwam voor en na
de afgelasting van het weekend Kos-
mokomplot II, dat in het kader van de
vredesweek op het terrein van „Kerk
en Wereld” in Driebergen gehouden
zou worden, gaat het laatstverschenen
nummer van Novum
In dit „Kosmokomplot”-nummer
leest u. geordend in verschillende ru
brieken, hoe het misging en wat er
vervolgens gebeurde. Meningen uit
dag- en weekbladen worden gebundeld
en gedokumenteerd In het voorwoord
wordt gesuggereerd te onderzoeken op
welke wijze effectiever gebruik zou
kunnen worden gemaakt van een door
een landelijk ochtendblad opgewarmde
hetze. Een uitnodiging tot het ontwer
pen van een geheel nieuw aktiemodel
Het Kosmokomplof’-nuinmer >s
verkrijgbaar door f 3.50 te storten op
postrekening 9236 ten name van LCGJ
afd. periodieken, onder vermelding van
„Novum-Kosmokomplot”.
Vijf dagen achtereen in de kerstva
kantie spelen met alles waarmee je
spelen kunt. Een stevige zang- dans-
beweeg- maak- en speltraining voor
iedereen die het spelen niet verleerd is
en opnieuw „opgeladen” wil worden.
Er wordt in kleine groepjes gewerkt.
Niets moet. Alles kan. Deelnemersprijs
Wat is nu de filosofie die in het
werk van CIMADE wordt toegepast?
In de eerste plaats ontvangst van iede
re vreemdeling, wiens vertrek uit zijn
Thans krijgt CIMADE ook te maken
met het nieuwe type vluchteling, zoals
uit Portugal, Griekenland, Afrika. Haï
ti en Brazilië, vluchtelingen die tame
lijk gemakkelijk Frankrijk binnenko
men, doch die nauwelijks de kans
krijgen daar een bestaan op te bouwen.
Hun leeftijd varieert van 18 tot 40
jaar, met een piek van 18 jaar. Deze
vluchtelingen hebben een grote mate
van collectief bewustzijn en zij zien
hun exile niet als definitief, doch als
een voorlopig noodzakelijk kwaad. Zij
ambiëren het dan ook niet om de
status van vluchteling aan te vragen,
waarbij overigens ook de angst voor
represaille-maatregelen ten opzichte
van hun familieleden in het vaderland
een rol speelt.
Dit alles heeft geleid tot oprichting
van een „Comité International d’en-
traide et les Refugés” waarbij de
ene vluchteling, voor zover hij daar
toe in staat is, meehelpt, bijvoor
beeld door een klein bedrag af te
dragen, de volgende vluchteling op
te vangen. Daardoor voelt de vluch
teling zich enerzijds minder afhan
kelijk, anderzijds kan hij, zij het ook
moeizaam een nieuw en zelfstandig
bestaan opbouwen Tussen „gever”
en „ontvanger” bevordert dit boven
dien de solidariteit
Geënt op het nu al jarenlange succes
van de fotoweek, voor het eerst een
paar instructieve fotodagen in de
kerstvakantie voor ben die geboeid zijn
door de kleuren in de wereld om ons
heen. Hoe krijg je met de camera vat
op die kleurenrijkdom? Deelnemers
prijs ƒ50. Tijd: maandagmiddag 27
december 4 uur tot donderdagmiddag
30 december 12 uur.
Informaties en intekeningen: De
Drieburg. Driebergen, postbus 112, teL
03438-3193.
Het verdient aanbeveling hier ook
nog te wijzen op de Foyer van de
CIMADE in Massy, elf kilometer ten
zuiden van Parijs. Deze Foyer Inter
national d’Etudiants betekent voor
vele uitgeputte en ontmartelde vluch
telingen een unieke uitkomst. De lan
delijke ligging van de Foyer werkt
daarbij ook gunstig. En aangezien het
CIMADE-tqam een gemeenschapsgeest
in de Foyer heeft ontwikkeld, zal de
vluchteling daar ook veel sneller tot
zichzelf komen, omringd en aange-
moedigd bovendien door andere stu
denten van de Foyer. Er is 270.000 frs.
nodig om dertig vluchtelingen ge
durende één jaar in deze Foyer onder
te brengen.
Centraal bij al het werk van CIMADE
staat het respect voor de ander. Haar
richtlijn is dan ook om snel en inven
tief in te grijpen waar de ander is
ontvreemd van zijn bestaanszekerheid
en van zijn recht een volwaardig mens
te zijn. CIMADE houdt zich nu vooral
bezig met het nieuwe type vluchteling.
Zoals: verzetsstrijders, cultureel en eco
nomisch ontwortelden, alsmede gedis-
crimineerden op grond van etnologi
sche, religieuze, nationale of sociale
herkomst.
Met name zou men kunnen stellen
dat het hier gaat om de voorlopers en
slachtoffers van het conflict tussen de
rijke en de arme landen. Deze vluchte
lingen uit de „derde wereld” vallen
buiten alle westerse categorieën.
Het programma van CIMADE is drie
ledig: vluchtelingenwerk, gastarbeiders,
ontwikkelings(3e Wereld)-problematiek.
Theorie en praktijk gaan bij dit werk
steeds hand in hand
Wilt U een schrijnend voorbeeld van
vluchtelingen die in Massy kwamen
aankloppen?
S. werd in Brazilië, haar vaderland,
gearresteerd. De politie wilde bijzon
derheden weten van de organisatie
waartoe zij behoorde. Ze werd gefol
terd en de folteraars brachten haar
eerst brandwonden toe met het
eind van hun sigaar.
Daar zij nog niet wilde antwoorden,
werd haar verloofde binnengebracht en
in zijn tegenwoordigheid werd zij door
drie mannen verkracht.
De martelingen werden herhaald, zo
dat zij ten einde raad probeerde zich
op te hangen aan de zoom van haar
rok. Daarna werd zij naakt opgesloten
in een kooi van één meter in het
vierkant en naar beneden gebracht in
een donkere kelder. Elk half uur werd
er een projector op haar gericht.
Daarna, twee weken later, werd zij
tentoongesteld (steeds in haar kooi en
naakt in de brandende zon of in de
regen temidden van insecten). Daarna
werd zij in coma naar het ziekenhuis
getransporteerd, waar ze haar een serie
electrochocs lieten ondergaan, waarna
we dat altijd in het licht van het kruis
van Christus, van de opstanding ten
derden dage en de hemelvaart.”
"Z^
