Dominee Schalkwijk, een wereldreiziger
Hoogste begroting niet genoeg
voor
Wereldbond Bijbelgenootschappen
Synode
Getuigenis" bevordert juiste polarisatie
Stemmen
over
Gereformeerden
Ir. J. van der Graaf:
Gespreksmateriaal
over Jesus
People
en vrede
en oorlog
12
ZATERDAG 4 DECEMBER 1971
Erbij
Bij Helder Camara
Twee jaar in Haarlemse broedergemeente
Nauwe samenwerking
hervormd-
gereformeerd
Derde verlofperiode
Gastcolleges
Naar Suriname
Overzeese belangstelling
n
Rapport
Polarisatie
HAARLEM „De Evangelische Broedergemeente in Suriname is
naast de katholieke kerk de grootste kerk in Suriname”. Dit zegt de 48-
jarige predikant, drs. J. M. W. Schalkwijk, die met vrouw en zeven kin
deren voor de derde keer in Nederland is, een verlofperiode die twee jaar
zal duren. Die verlofperiode komt goed uit: op 3 oktober van dit jaar nam
de 66-jarige ds. N. M. Erné afscheid in het kerkje van de Evangelische
Broedergemeenschap aan de Parklaan in Haarlem, aangezien hij met
emeritaat ging. Hij heeft zich met zijn vrouw na een veertigjarige ambts
periode in Zeist gevestigd, waar hij als emeritus op verzoek toch nog wel
in het zendingswerk actief zal blijven.
Vrijheid
Verhoring
1
i
(Van onze correspondent)
BEP ANDREAS
Van de Christenen is ook weer de
AA/MVWMAfMMWMWVWWMAAA4WWWWWMWVWVWMWVVWWWWi
Dominee Schalkwijk en zijn gezin
vóór het vertrek uit Suriname.
Zo gaf hij gastcolleges als gastdocent
in Trinidad in het Zuid-Caribisch stu-
Ds. Schalkwijk was in de zomer
maanden van 1971 in Brazilië en Peru
voor de World Conference of Christian
Education. Vijftien afgevaardigden uit
de hele wereld namen aan een geslaag
de voorbespreking deel, die in Recife
werd gehouden. „Wij waren daar on
dermeer gast van aartsbisschop Helder
Camara en hadden ook contact met de
Braziliaanse Pinkstergroepen.
Soendar Singh-instituut in Para
maribo.
(Van onze correspondent)
HVIZEN. Er is nieuwe hoop voor
de Hervormde kerk. Dit is althans de
mening van ir. J. van der Graaf, na-
tuurkundeleraar te Huizen (N.H.), een
van de zeven ondertekenaars van „Het
getuigenis” dat zijns inziens een hausse
van geestelijk leven wekt in de kerk.
„Als er geen opwekking komt, een
nieuw reveil, dan is het met de kerk
gedaan" meent de heer Van der Graaf.
Ondanks deze sombere constatering is
hij optimistisch gestemd na de bespre
king van het getuigenis in de hervorm
de synode vorige week. „Gezien de
druk vooraf om „het getuigenis" te
verwerpen, is de reactie van de synode
bemoedigend”.
Na Gaasterland nam dominee Schalk
wijk het beroep, op hem uitgebracht
door de Evangelische broedergemeente
in Suriname, aan. Hij preekte daar in
het Hindoestaans. bepaald geen sinecu
re, omdat daarvoor een talenstudie van
drie soorten Hindoestaans nodig was,
namelijk Hindi, Urdu en Behaars (Bi-
hari is het dialect dat in Suriname
wordt gesproken). Uit alles blijkt dat
ds. Schalkwijk een talenknobbel bezit,
die hij trouwens in Suriname hard
nodig heeft.
Dit is nu mijn derde verlofperiode.
De eerste keer was in 1959. Tijdens dat
verlof deed ik mijn doctoraal examen.
Mijn tweede verlof viel in 1965 en nü
ben ik voor de derde keer in Neder-
tuigenis is een verhoring van een vurig
gebed”; en een dominee: „u haalt mij
met dit getuigenis uit een diepe crisis".
wordt mijn persoonlijke vrijheid in
Christus teveel beperkt.
trekken per vliegtuig voor over heb
ben, wèl vermoeiend, maar zeker ook
lonend”.
wereld vluchten mensen met duizend
tallen en vragen ineens om de bijbel;
in een land is de vraag naar bijbels
onverwacht zo groot dat alle beschik
bare bijbels uitverkocht raken en nieu
we gedrukt moeten worden. Voor der
gelijke plotselinge noden reserveert de
nieuwe begroting van de bijbelgenoot
schappen 350.000 gulden.
Wie dat belijden in de Hervormde
kerk dan zo weerspreken is door de
opstellers van het getuigenis uit tacti
sche overwegingen nooit gezegd. „Wie
de schoen past trekke hem aan”, werd
wel geantwoord. „Moderne theologen
moeten uiteraard de tegenwoordige
ontwikkeling van de maatschappij in
het vizier hebben, maar als je als
theoloog bijbelse theologie wilt bedrij
ven, dan staat je kader vast. Dat kun
je alleen doen vanuit de bijbel. Veel
van die moderne theologen leggen hun
norm in de maatschappelijke situatie,
zoals prof. Kuitert.”
Tegenwoordig wordt zoveel gepraat
over luchtverontreiniging. Het zou toch
wel heel erg pretentieus zijn als de
kerken zouden gaan zeggen hoe de
bedrijven moeten gaan werken. Dan
met
Antilliaanse
verstrooid in Noord-
land. Elke periode, in Suriname door
gebracht, werd gekenmerkt door een
speciale opdracht. Tijdens de eerste
periode aldaar was ik namelijk predi
kant van de Soesamatjaar Kerk in
Paramaribo, waar ik de Hindoestaanse
diensten leidde. Tijdens de tweede pe
riode werkte ik hoofdzakelijk onder de
verstrooide, Hindoestaanse christenen
in de kustprovincies. In die beide peri
oden leidde ik, tezamen met mijn
Ds. Schalkwijk werd geboren in Am
sterdam op 27 juni 1923. Hoewel hij
niet afkomstig is uit een predikantsge-
zin, zijn er nu toch wel predikanten in
de familie, namelijk twee broers en
twee neven, die allen in het buiten
land hun ambtsbediening vervullen.
Hij bezocht het Christelijk Lyceum
in Haarlem en studeerde theologie aan
de VU in Amsterdam. Voorts kreeg hij
zijn opleiding aan het Zendingscen-
trum in Baarn. Gedurende de oorlogs
jaren, in de jaren 1943-1945 was hij
hulpprediker in Dirkshorn (N.H.), zijn
eerste standplaats werd Hemelum in
Gasterland (Fr) in de jaren 1950 en ’51,
met studiejaren daartussenin, onder
meer in Zeist.
Ir. Van der Graaf staat nogal scep
tisch tegenover de top van de Her
vormde kerk, die zijns inziens teveel
geneigd is tot compromissen. Verder
heeft hij ernstige bedenkingen tegen de
om vang van het kerkelijke apparaat,
met ambtelijke vertakkingen overal in
de samenleving: „Neem nu zo’n raad
voor overheid en samenleving, die als
maar rapporten zit te maken op kosten
van de gemeente, die meestentijds niet
gediend is van zulke progressieve stuk
ken”. Volgens de heer Van der Graaf is
ongeveer de helft van de trouwe kerk
leden min of meer verontrust over deze
koers
„Bij het Ikor, of „Kerk en Wereld”
kom je geen aan het belijden gebonden
geweten meer tegen en in de Hervorm
de kerkelijke pers zie je net zo’n
afbrokkeling. De directeur van „Kerk
en Wereld” mocht nota bene in „Her
vormd Nederland” het Kosmokomplot
verdedigen, maar confessionele gelui
den waren tot voor kort vrijwel ta
boe”.
In Angola, Nigeria, Soedan, Vietnam
en Pakistan werden in het afgelopen
jaar meer bijbels verspreid dan ooit.
Dit blijkt uit de eerste cijfers van de
wereldstatistiek die verzameld zijn
door de Wereldbond van Bijbelgenoot
schappen. Er zijn nog te weinig cijfers
bekend om nu reeds te zeggen dat het
aantal verspreide bijbels en bijbelge
deelten van 1970 (173 miljoen) over
schreden zal worden. Maar nu reeds
valt op dat de belangstelling voor de
bijbel in de noodgebieden van de we
reld beslist is toegenomen.
Daarna vond de wereldconferentie
plaats in Huampani bij Lima in Peru,
in hoofdzaak over school-zondags-
school- en jeugdwerk. Wij werden daar
geconfronteerd met de Zuidamerikaan-
se onderwijstheorieën van Paolo Freire
en Iwan Illich. Freire geniet grote
bekendheid door zijn pedagogiek der
onderdrukten; Illich is de filosoof van
de omscholing der maatschappij. Be
paald indrukwekkend was óók op deze
conferentie de discussie tussen profes
sor Bonino uit Argentinië en zijn op
ponent uit de Libanon, Charles Malik,
oud-voorzitter van de Assemblee der
Verenigde Naties met als onderwerp:
de theologie der revolutie in Latijns-
Amerika. Zowel van Afrikaanse als
Aziatische zijde kwam nogal wat kri
tiek op deze theologie”.
Ten bewijze welk een „wereldreizi
ger in dienst van het geloof” dominee
Schalkwijk wel is, zij vermeld dat hij
in 1970 ook nog Noord-Amerika, de
Verenigde Staten en Canada bezocht.
Hij zegt tenslotte: „dit derde verlof
is voor mij zowel een werk- als een
verlof om uit te rusten”. Dat laatste
zullen we wel met een korreltje zout
moeten nemen, want daar zal wel niet
zoveel van komen. Het deert hem niet.
Als dominee Schalkwijk straks met
zijn grote gezin naar Suriname terug
keert, doet hij dat graag en vol goede
verwachting, inmiddels veel kennis en
ervaring rijker, in Nederland en ande
re landen opgedaan.
De Wereldbond van Bijbelgenoot
schappen heeft een begroting goedge
keurd voor het komend jaar die hoger
ligt dan ooit tevoren, maar het is nu
reeds zeker dat de bijbelgenootschap
pen niet aan de vraag naar bijbels in
de wereld zullen kunnen voldoen. Pro
jecten die bijna zes miljoen gulden
zouden hebben gevergd moesten wor
den geschrapt.
LUNTEREN. Ondanks een vlam
mend protest van prof. dr. J. Verkuijl
heeft de gereformeerde synode geen
uitspraak gedaan over oorlog en vrede,
volgens de Rotterdamse mevrouw F. T.
Diemer-Lindeboom een teken van de
onmacht waarin de gereformeerden
zitten. Maar prof, dr mr. I. A. Diepen
horst, de voorzitter van het deputaat-
schap (studiecommissie) over het oor-
logsvraagstuk zei: „Altijd nog beter
dan een overhaast besluit, waar nie
mand iets aan heeft”.
Prof. Diepenhorst vindt dat de gere
formeerden nog lang niet zover zijn
dat de synode een duidelijke uitspraak
kan doen. Hij wees waarschuwend op
het kemwapenrapport waar de her
vormde kerk de grootste moeilijkheden
door heeft gekregen
helft rooms-katholiek en de andere
helft protestant, terwijl de Evangeli
sche Broedergemeente er de grootste
Protestantse kerk is. De Broederge
meente verricht haar herderlijke ar
beid in alle bovengenoemde talen, die
in Suriname worden gesproken en zij
heeft haar medewerkers(sters) onder
alle bevolkingsgroepen: Creolen, Bos
negers, Hindoestani’s, Javanen, Chine
zen alsmede Indiaanse medewerkers en
Nederlanders van verschillende kerke-
raadsleden.
Drs. Schalkwijk: „Het gros van de
medwerkers is Surinamer, zoals bij
voorbeeld de bisschop en de praeses
van de kerk. Enkele zendingsarbeiders
komen ook van overzee, waaronder
Nederlandsers van verschillende kerk
genootschappen (Hervormd. Gerefor
meerd, Luthers, Vrijgemaakt enz.). Oók
zijn er zendingsarbeiders uit Hongkong,
India en Trinidad en uit Duitsland en
Denemarken. Zoals U ziet, dus óók
zendingsarbeiders uit Azië.
Kerkrechtelijk staat er wat de her
vormde kerk betreft niets meer in de
weg voor een zeer nauwe samenwer
king tussen hervormden en gerefor
meerden op plaatselijk niveau. Als uit
vloeisel van een door de hervormde
synode in tweede lezing aanvaard
voorstel kunnen gereformeerde predi
kanten, als de hervormde kerkeraad
dit goedkeurt, in kerkdiensten voor
gaan, de sacrementen bedienen en hu
welijken inzegenen. Ook kan nu in een
plaats door de hervormde en gerefor
meerde kerk aldaar gezamenlijk een
predikant worden beroepen.
Er zijn al zo'n 50.000 adhesiebetui
gingen op de brief „Aan de gemeente
van Jezus Christus” ontvangen. Zoveel,
dat dominee A. Groot in Den Haag, die
deze reacties bundelt en rubriceert, al
bijna overspannen is. Aanvankelijk
zijn van het stuk 7000 exemplaren
gedrukt, maar inmiddels heeft de heer
J. Mackaay in Utrecht er al 50.000
verzonden.
„Wij zijn verbaasd dat er zoveel
belangstelling voor blijkt te zijn, om
dat wij in het getuigenis niets nieuws
hebben gezegd, maar kennelijk zaten
een massa mensen op zo’n woord te
wachten”, zegt de heer Van der Graaf.
De adhesie komt volgens hem uit de
volle breedte van het kerkelijk leven
in ons land: uit de christelijke gerefor
meerde, de vrijgemaakte gereformeer
de, de gereformeerde en de katholieke
kerk. Maar het meest uit de hervorm
de kerk. „Daar is de afbraak dan ook
het schrijnendst”, vindt De Graaf.
Ir. Van der Graaf met zijn 34 jaar
toch nog een jongere onder het kerke
lijk publiek: „Denk niet dat we alleen
oudere, achtergebleven mensen berei
ken. Ook onder de jongeren snakken
er velen naar een geestelijk woord dat
duidelijk is”. Hij gaat verder „een
gereformeerde dame schreef: „dit ge-
het eerste exemplaar van de pers
kwam konden toch nog meer bijbel»
en bijbelgedeelten in de oude vertaling
worden afgeleverd en verkocht en
groeiden de cijfers van 1.251.734 tot
1.940.345.
Een ander voorbeeld van goede be-
drijfsvoring is het Bijbelgenootschap
van Kenya, dat geleid wordt door John
T. Mpaayei. Het boekte vooruitgang op
De bijbelgenootschappen die gehol
pen moeten worden vroegen om meer
dan 31 miljoen gulden steun voor het
komend jaar. De bijbelgenootschappen
die bijdragen aan het wereldbudget
konden echter maar 25.7 miljoen gul
den opbrengen. Het gevolg was dat de
begrotingen van bijbelgenootschappen
in de Derde Wereld op tal van punten
besnoeid moesten worden.
Toch gaan de bijbelgenootschappen
op twee punten hun uiterste krachten
inspannen. Omdat de vraag naar bij
bels met de dag groeit, maar overzee
bijbels onder de kostprijs verkocht
moeten worden om ze binnen het fi
nanciële bereik van de mensen te
brengen, bepalen in wezen de subsidies
van de rijke landen hoeveel bijbels
volgend jaar overzee verkocht zullen
kunnen worden. Voor dit doel is bijna
700.000 gulden meer uitgetrokken dan
dit afgelopen jaar.
Een andere groeiende last is het
vertaalwerk dat de laatste twee jaar
weer bijzonder sterk op gang is geko
men. De Wereldbond van Bijbelgenoot
schappen is op het ogenblik betrokken
bij 560 vertaalprojecten en geeft een
subsidie van ruim vier miljoen gulden
aan landen die dat werk zelf niet
volledig kunnen financieren.
Ieder jaar blijkt weer dat er zich
onvoorziene gevallen voordoen. In Oost-
Europa geeft een regering plotseling
een invoervergunning; ergens in de
Niet alle cijfers wijzen op groei. Er
zijn landen waar veel minder bijbels
werden verspreid. Een voorbeeld is het
Rhodesië van Ian Smith waar een
daling geconstateerd werd van 478.712
tot 176.209. Ook in Oeganda waar een
nieuwe regering de macht in handen
nam werd enig verlies geboekt (van
494.912 tot 398.533). Dit is evenwel
hoofdzakelijk een gevolg van het feit
dat minder kleine bijbeltractaatjes
werden uitgedeeld, want er werden
wel meer nieuwe testamenten en meer
afzonderlijke bijbelboeken verspreid.
Van de Oosteuropese landen zijn al
leen de cijfers van Polen nog maar
bekend Daar werden meer bijbels en
nieuwe testamenten verspreid, maar
minder afzonderlijke bijbelboeken. Het
gevolg is dat de totaalcijfers van
146.633 daalden tot 120.984, terwijl toch
het aantal verspreide bijbels en nieuwe
testamenten met ruim 1.000 steeg.
In Angola gingen alle cijfers met
sprongen vooruit. Er werden bijna
twee maal zoveel bijbels verspreid, an
derhalf maal zoveel nieuwe testamen
ten, een flink aantal meer afzonderlij
ke bijbelboeken en ruim twee maal
zoveel selecties, kleine bijbelgedeelten,
vaak niet langer dan een perikoop. In
totaal sprong Angola, waar de strijd
nog altijd voortduurt, van 26.363 in
1970 naar 41.645. Deze cijfers kunnen
nu reeds bekend gemaakt worden, om
dat de Wereldbond van Bijbelgenoot
schappen het jaar rekent van 1 no
vember tot en met 31 oktober.
In Nigeria werden veel meer bijbels
verspreid (van 216.932 naar 292.287)
vooral in het gebied van de Ibo’s. In
Soedan, waar het bijbelgenootschap
zijn werkzaamheden vrijwel uitslui
tend moet beperken tot het islamiti
sche noorden vond bijna een verdubbe
ling plaats. Een van de oorzaken is dat
de bijbel nu gebruikt mag worden op
de scholen door de christelijke leerlin
gen.
Ook in andere moslim landen blijkt
een groeiende belangstelling. Weliswaar
werden in Libanon iets minder volledi
ge bijbels verkocht dan vorig jaar,
maar bijna drie maal zoveel nieuwe
testamenten (van 7.614 tot 21.678). In
Iran werden veel meer selecties uitge
reikt. En heel opmerkelijk zijn de
getallen van de oude stad Jeruzalem,
waar tegen 22.124 nieuwe testamenten
in 1970, dit jaar 29.777 exemplaren
werden verkocht. In Syrië werden
55.273 bijbels en bijbelgedeelten ver
kocht tegen 39.261 in 1970.
In Vietnam werd een actie gehou
den onder Vietnamese militairen.
Tegen ruim 18.000 nieuwe testamen
ten in 1970 werden daar in de afge
lopen zomer meer dan 100.000 nieu
we testamenten uitgereikt. Ook in
Korea werden veel meer nieuwe tes
tamenten verspreid (van 476.687 naar
530.078) omdat daar het nieuwe tes
tament in de omgangstaal verscheen.
In sommige landen is de groei een
voudig het resultaat van een betere
organisatie bij het bijbelgenootschap
zelf. Nu de bijbeldrukkerij van het
Bijbelgenootschap van Indonesië beter
begint te lopen kan er meer geprodu
ceerd worden Hoewel veel aandacht
geschonken moest worden aan het zet
ten van het nieuwe testament in de
nieuwe vertaling, waarvan dezer dagen
Het getuigenis is een scherp protest
tegen „een verpolitisering en vermaat
schappelijking van het heil in de zin
van een opstand tegen de gevestigde
orde”. Ir. Van der Graaf: „De mensen
zijn het zat zondag aan zondag van de
preekstoel te horen hoe ze politiek
moeten staan. De kerk kan hoogstens
wat algemene tendenties geven, maar
geen directieven. Zodra zij dat doet
veroorzaakt zij haar eigen verbrokke
ling. Dat voelt een groot deel van de
trouwe kerkleden zo aan. Maar de
prediking bevat veel te weinig van wat
de kerkgangers willen horen. En nu in
ons stuk blijken ze weer een authen
tiek confessioneel geluid te horen. „Re
ligie van het belijden”, zoals wij dat in
de Gereformeerde Bond noemen.
De heer Van der Graaf is lid van het
hoofdbestuur van deze kerkelijke mo
daliteit, die doorgaans als rechts wordt
gekarakteriseerd. Hij is afkomstig uit
het milieu van de gereformeerde ge
meente, een kerkformatie die in de
vorige eeuw na een afscheiding uit de
hervormde kerk is ontstaan. Op zijn
achttiende is hij „teruggekeerd” in de
hervormde kerk, „die mijn volle liefde
heeft. Ik lijd er aan als in deze kerk
het belijden weersproken wordt”
In Hervormd Nederland wordt van
veel kanten commentaar geleverd op
de vergadering van de hervormde sy
node, waarin onder meer het getuigenis
van prof. Van Niftrik en anderen werd
behandeld. Ds. M. Groenenberg uit
Utrecht schrijft over de lange rede, die
prof. Van Niftrik aan het begin van
een synode debat uitsprak, en die tot
veel ergernis aanleiding af: „Prof, van
Nitrik deed in zijn toespraak een
meesterlijke poging het hele getuigenis
te laten verongelukken. Dat het toch
op de been bleef, was te danken aan
een bijna bovenaardse lankmoedigheid
van de synode”.
Prof. dr. A. F. N Lekkerkerker uit
Groningen noemt de afgelopen synode
vergadering de belangrijkste sedert de
invoering van de hervormde kerkorde
in 1951, omdat op grondige wijze over
het geheel van het belijden van de
kerk is gesproken. Verrassend vindt hij
het dat de hele synode zich heeft
gesteld achter de eindverklaring, waar
in erkentelijkheid over het getuigenis
wordt uitgesproken. Zeer bevredigend
vindt hij het dat men nu eindelijk
in de hervormde keik wordt gedwon
gen om te gaan praten over fundamen
tele zaken.
ieder gebied, zodat de totaalcijfers
stegen van 605.607 tot 699.637.
Tijdens deze dienst nam dominee
Schalkwijk, in Nederland voor studie
doeleinden, tijdelijk de vervulling van
het Haarlemse ambt van ds. Erné over.
Het gezin Schalkwijk woont nu ook in
de pastorie, naast het kerkje aan de
Parklaan. In Haarlem is het maar een
kleine gemeente met Nederlandse,
Surinaamse en Antilliaanse leden.
Velen wonen
Holland.
Het lijdt geen twijfel dat ds. Schalk
wijk, met ringbaard, ambitieus en
goedlachs, ook hier tijdens zijn verlof
bepaald niet stil zal zitten. Behalve
zijn ambtsvervulling in Haarlem en
zijn studie, leidt hij zondagsavonds
zendingsdiensten in den lande, die
soms druk bezocht zijn, met gelegen
heid tot vragen stellen en nabespre
king.
Typerend voor een land als Surina
me is namelijk, dat men er vele talen
hoort spreken in de samenleving. De
bevolking is zeer gemêleerd. Zij is
afkomstig uit China. Indonesië. Afrika
en Europa en voorts zijn er Indianen
en Libanezen. Ds. Schalkwijk was on
dermeer voorzitter van de Indiaanse
commissie. Veel bevolkingsgroepen
dus, maar ook veel religies. De helft
van de bevolking is Christen, een
kwart Hindoe en een kwart Moslim.
DRIEBERGEN. Het Landelijk
Centrum voor Gereformeerd Jeugd
werk besteedt in het zojuist versche
nen nummer van het gespreksblad
„Kwik” aandacht aan de Jesus People,
de bekeerde hippies zoals de redak-
tie van „Kwik” ze karakteriseert die
de drugs en de seks afgezworen heb
ben, die in tongen spreken en de hele
wereld willen vertellen dat Jezus hun
vriend is.
In „Kwik” worden de verschillende
groepen binnen de Jesus People eerst
wat nader aangeduid. Daarna worden
er citaten gegeven rond de meest ken
merkende eigenschappen van die ver
schillende groeperingen. Achtereenvol
gens: bekering, bijbelgebruik, christen
in de samenleving, geloofsbeleving,
seks en drugs en kerk. Tenslotte wor
den er dan wat meningen over de
Jesus People geciteerd en wordt er
uitgebreid aandacht besteed aan de
methode, die gevolgd kan worden bij
het groepsgesprek.
Het Kwiknummer bevat geen afge
ronde en complete informatie, wel
geeft het een overzichtelijke en geor
dende hoeveelheid feiten en meningen,
vooral gericht op het gemakkelijker
laten verlopen van gesprek in de groep
(of klas).
Dit Kwiknummer is verkrijgbaar
door f 2,50 te storten op postrekening
9236 ten name van LCGJ. afd. perio
dieken, onder vermelding van „Kwik-
Jesus People”.
vrouw als een geweldige steun bij dat
werk, een internaat, aanvankelijk met
tien a vijftien jongelui tussen 15 en 22
jaar. Later groeide dat aantal uit tot
vijfenveertig jongeren. Eerst was dat
internaat gehuisvest in de pastorie,
waar het dan wel behelpen was. Later
werd dit een eigen gebouw. Wij had
den jongeren in huis, die in Paramari
bo de middelbare scholen bezochten en
geen goed thuis konden vinden. In de
provincies zijn namelijk geen middel
bare scholen. Kindertehuizen treft men
daarentegen wel veel in Paramaribo
aan. Daarbij komt, dat de internaten
van de Broedergemeente een bijzonder
goede reputatie genieten. Nog steeds
hebben wij goede en prettige contacten
met oud-leerlingen”, zo vertelt ds.
Schalkwijk enthousiast.
„Tijdens de derde periode in Surina
me werd ik belast met de opleiding
van alle bevolkingsgroepen en ben ik
studieleider geweest voor de opleiding
van de gemeente. Die opleiding omvat:
bijbelakten, onderwijscursussen en cur
sussen voor kerkeraadsleden, alsmede
een evangelistenopleiding. Voorts een
cursus voor opleiding theologie, alsme
de een opleiding voor het boslandon-
derwijs. Vorig jaar hebben de Evange
lische Broedergemeente en de r.k.-kerk
samen een oecumenische pedagogische
akademie opgericht met nu al 350
leerlingen. Dit is een unicum in Zuid-
Amerika”.
In deze perode woonde hij enkele
conferenties in Zuid-Amerika en het
Caribische gebied bij, waarover hij
boeiend en enthousiast weet te vertel
len. Met de Caribische contacten, daar
gelegd, houdt hij zich thans ook veel
bezig.
Van de 1800 Hervormde predikanten
rekent ir. Van der Graaf er zo’n 350
als behorend tot de Gereformeerde
Bond, die sinds haar oprichting steeds
pal heeft gestaan voor een binding aan
schrift en belijden. Ten gehore van
deze groep heeft ir Van der Graaf
enkele weken geleden in een propvolle
Utrechtse Domkerk zijn afkeuring uit
gesproken over het voor hem zo droeve
loslaten van de schrift en belijdenis in
zijn kerk. Hij is er zich van bewust
dat hij daarmee de polarisatie, het uit
elkaar groeien van de verschillende
groeperingen, binnen de kerk bevor
dert. „Er zijn twee soorten polarisatie.
Als groepen, die zich gebonden weten
aan de wezenlijke dingen van het ge
loof, tegenover elkaar komen te staan,
dan is die polarisatie onjuist. Maar een
duidelijke tegenstelling tussen diegenen
die het belijden afwijzen en hen die
nog wel gebonden willen zijn is juist
en verheugend.
diecentrum en in Jamaica op de Vere
nigde Theologische Hogeschool. Voorts
was hij voorzitter van de Zuid-Caribi-
sche Zendingscommissie en van de
Zuid-Caribische Christelijke Onder
wijsraad.
Het Caribische gebied is namelijk
zeer geïsoleerd met een oerwoudach-
tergrond (eiland in de zee en in het
oerwoud) en samenwerking is dus erg
nodig.
Hij zegt: „Je moet er veel reizen en
5.
w_...
40*
