Geen Bacchanalen” blijkt
door en door integer stuk
Publiek blij met uiterst
tamme jazz in de Doelen
Lutoslawski dirigeerde
eigen composities
Volwassen ballet op kinderniveau
SCAPINO DANSTE MET VEEL PLEZIER
AJAKABOEMIE VAN HANS VAN MANEN
I
I
HELLA HAASSE SCHREEF VOOR NIEUWE KOMEDIE
Fernandel en
Heinz Rühmann
Federatie vraagt
boycot Raad
voor de Kunst
TV vanavond
Reportage over
arm Bolivia
TV dinsdag
Radio dinsdag
CONCERTGEBOUWORKEST MET PEARS
TV maandag
99
Beiaardenprogramma
DEN HAAG „Geen Baccha
nalen” van Hella Haasse is een in
telligent geconstrueerd toneelstuk
over machtsuitoefening en het protest
daartegen. Het wordt door de Nieuwe
Komedie gespeeld vooral met het oog
op een publiek van middelbare scho
lieren. Het speelt zich dan ook af op
een middelbare school waar een
groepje gymnasiasten bezig is aan de
repetities van een stuk dat de rector
zelf heeft geschreven.
MAANDAG 13 DECEMBER 19 7^
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
l
I
5
Enige van de eisen zijn:
J. H. MOOLENIJZER.
niek wint.
19.10
19.30
10.45
NOS-NOT: Schooltele-
1
20.45
Gemma Exmann in Ajakaboemie.
CONRAD VAN DE WEETERING
f
i
i
1
Choreografie: Hans van Manen.
Muziek: F. Chopin, Boz Scaggs en handge
klap, vingerknippen en voetstappen.
Decor: Jean Paul Vroom.
Kostuums: Eric Hampton.
Première: 12 december 1971 in het congres
gebouw in Den Haag.
De buitenstaander zou dus kunnen zeg
gen: in Nederland is jazz aan geen enkele
verandering onderhevig. Het was en het
blijft Peter Schilperoort.
aan elkaar sprak wordt begeleid, of
Schilperoort nog altijd de DSC aan voert,
of Louis van Dijk nog steeds een brok
klassiek door zijn knappe improvisaties
gooit.
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
21.21
20.30
21.15
22.00
22.50
19.55
20.00
20.15
20.21
21.15
22.45
22.50
19.30
19.55
20.00
20.15
20.20
20.50
21.40
21.45
22.25
22.30
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
19.30
19.55
20.00
20.15
20.21
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
21.20
22.15
22.25
22.30
22.35
18.45
18.50
18.55
19.00
19.05
i
I
(Van onze Rotterdamse redacteur)
ROTTERDAM. Een Nederlands jazz-
feest wordt nog altijd geopend en besloten
door de Dutch Swing College Band. Het
hoogtepunt van zo’n programma bestaat
nog altijd uit een optreden van Rita Reys.
Dat was 20 jaar geleden zo. Dat is ook het
geval op een vaderlandse jazzshow, zoals
die zondagavond door manager Dick Bin
nendijk in een volmaakt uitverkochte
Rotterdamse „Doelen” werd verstrekt.
Toezegging dat de ministers slechts on
om advies zullen vragen over beleidszaken
en belangrijke maatregelen op het gebied
van de kunst.
Toezegging dat de minister slechts on
der opgaaf van reden zullen afwijken van
adviezen van de raad.
Ruimte voor het instellen van voldoen
de commissies ter advisering van de be
leidsuitvoering, zodat de raad haar taak
als beleidsvoortschrijdend lichaam opti
maal kan vervullen.
De „insider” weet gelukkig beter. Maar
insiders waren er naar mijn gevoel in de
„Doelen” niet of nauwelijks. Na ieder
optreden rees de merendeel bejaarde zaal,
als door een hoger wezen geroepen, op uit
haar zetels. Iedere solo, van welke kwali
teit ook, kon rekenen op een kletterend
applaus.
Het was duidelijk. Hier waren dames en
heren met een vast omlijnd doel voor ogen
naar de „Doelen” getogen. Dit waren alle
maal mensen, die gewoon nog eens wilden
weten of Rita Reys nog altijd door haar
man Pim Jacobs die over verschillende
formaties op eigen bekende wijze zonnig
Dat stuk gaat over een episode uit de
Romeinse geschiedenis die de laatste tijd
wel meer in de belangstelling van het
theater is gekomen: de tijd der Bacchan
ten, een geheime sekte van mensen, die in
hun bijeenkomst een zinnenroes beleef
den. De autoriteiten zagen daarin een
bedreiging voor de samenleving. Hella
Haasse baseert zich niet op „De Bacchan
ten” van Euripides, maar op enige alinea’s
uit het werk van Livius.
Het knappe van het stuk van Hella
Haasse is dat zij op een ingenieuze manier
de situatie op de middelbare school en die
in het stuk van de rector parallel laat
verlopen. Die rector is een weltfremde
man die autoritair optreedt omdat hij
hasj-rokende scholieren ziet als een be
dreiging voor „de naam van de school”.
Als hij een meisje van school stuurt,
omdat zij in het jeugdcentrum „Dionysos”
is geweest, weigeren de scholieren verder
mee te werken aan zijn stuk. De regisseu
se, een lerares, is solidair met hen, maar
ook zij krijgt de kous op de kop: de
leerlingen zijn niet bezorgd om het meis
je, zoals zij, maar woedend om het autori
taire gedrag van de rector.
Die lerares doet een beroep op „mense
lijkheid”, maar haar leerlingen zeggen dat
ieder zijn eigen boontjes maar moet dop
pen. Hella Haasse geeft echter die lerares
gelijk: aan het eind van het stuk blijkt
dat de conciërge van de school zich ont
fermd heeft over het weggestuurde meis
je. Menselijkheid in de praktijk.
Hella Haasse bouwt met veel liefde,
zorgvuldigheid en niet te vergeten „men
selijkheid” haar stuk op: één bonk inte
griteit. Een door en door fatsoenlijk stuk,
zodat je er eigenlijk geen kwaad woord
van kan zeggen. Maar verrassingen leve
ren de toneelfiguren van mevrouw Haasse
niet op. Misschien komt dat omdat ze zich
met alle geweld aan het onderwerp wil
houden: machtsuitoefening en protest. Zo
dra zij haar rector of lerares op het spoor
van hun emoties zet dan kapt ze die af op
het moment, dat je je juist gaat interes
seren voor die man of die vrouw. Terug
Het uitbrengen door de minister van
CRM van een beleidsnota die de uitgangs
punten bevat voor het kunst- en cul
tuurbeleid gedurende zijn ambtstermijn.
DEN HAAG Als je een blad met een kop koffie
laat vallen of een voetbal toevallig door een ruit
trapt, kun je „Potvernondendjuu” zeggen. Hans van
Manen zegt in zo’n geval „Ajakaboemi” en omdat
zyn laatste bijdrage tot het repertoire van het Scapi-
no Ballet eindigt met het wegtrappen van een grote
bal en het geluid van brekend glas, noemt hij dit
werk dan ook „Ajakaboemie”.
Zoals gewoonlijk experimenteert van Manen aan de
grensgebieden van de dans. In dit geval zwenkt hij
nu nu eens uit naar het gewone leven (lopen op
straat, zitten aan een tafel, spelen met een bal) dan
weer naar clownsnummers in een circus (met uitge
stoken hand op iemand toelopen en hem dan voorbij
gaan en acrobatiek op een steeds omvallende stoel).
Er zijn drie delen. Het eerste ontwikkelt zich van
een serie kleine, zich steeds versnellende anecdotes
op straat, via een wild gerén door elkaar, naar een
snelle choreografie op een étude van Chopin. Daarna
is iedereen zo moe. dat men op de volgende étude van
Chopin alleen nog maar uitgeput voorover kan lopen
en als dan één van de meisjes in elkaar zakt pro
beert men haar overeind te houden door haar op een
stoel te zetten en tgen een tafel te laten leunen.
Een jongen gaat bij haar aan tafel zitten en stelt
alles in het werk om haar aandacht te trekken. Dit
ontaardt in een eindeloos scala van zeer vindingrijke
bewegingen, die je met een stoel en een tafel kunt
uitvoeren.
Eric Hampton en Anne van Tol ontpopten zich in
dit deel tot zalige droogkomieken, die de lachers bij
het jeugdige publiek gemakkelijk op hun hand kre
gen.
Het derde deel wordt uitgevoerd met een bal waar
van nu eens het kaatsende ritme gebruikt wordt, dan
weer het „en masse” dooi een groep nakijken als hij
door de lucht vliegt. Ook rolt men er een meisje
overheen, zoals men lange bomen over dunne stam
metjes rolt en tenslotte fungeert hij nog als handi
cap bij een pas de deux, waar hij steeds op één of
andere manier met handen, benen, lijven of hoofden
moet worden vastgehouden, waarna hij in de coulis
sen gegooid wordt met het bovengenoemd gevolg.
Ajakaboemi. Het geluid van het breken van glas
klonk zo natuurlijk dat een jongetje voor me zei: „Ik
dacht dat er iets echts gebeurde”.
Het geheel sprak duidelijk aan bij de kinderen in
tegenstelling tot enkele verklaringen tussen de num
mers van de Scapino-figuur. Wim Bender beweegt
zich over het toneel of hij daar geboren is en als hij
zich instelt op het kinderniveau, gaat alles goed,
maar af en toe klinkt er nog steeds boekentaal, zoals:
„Ik zal van de gelegenheid gebruik maken hier en
daar een kleine toelichting te geven....” Dit soort
formules wordt ogenblikkelijk af gestraft met verlies
van aandacht. Scapino is voor kinderen. Hans van
Manen maakte een voor volwassenen te waarderen
ballet op kinderniveau, het zou aardig zijn, als de in
leidingen in het vervolg van een gelijk gehalte zou
den zijn.
23.00
23.05
Nederland II
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
KRO: (K) Lippy de leeuw (te
kenfilm).
(K) Pebbles en Bamm-Bamm
(tekenfilm)
(K) Op blote voeten in het park
(serie).
(STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
KRO: Bolivia 1971 (doe.).
(K) Herinneringen aan Fernan
del (film).
NOS: (K) Journaal.
TELEAC: EHBO (14)
Nederland I
en 14.00
visie.
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER: (K) Reclame. I
NOS: (K) Journaal. 1
STER: (K) Reclame.
VARA: (K) Volgende patiënt
(serie).
(K) Tik Tak Tor.
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
VARA: (K) Klatergoud.
(K) Jason King (film)
(K) Simon Carmiggelt - eigen
werk.
(K) Achter het nieuws. I
NOS: (K) Journaal. I
TELEAC: Esperanto (B)
Nederland II
NOS: (K) De Fabeltjeskrant. I
STER: (K) Reclame. 1
NOS: (K) Journaal. I
STER: (K) Reclame.
(K) Dier en vriend (serie).
(K) Little Women (feuilleton).
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
NCRV: De familie Mack (se-
rie).
Hier en Nu: actualiteitenru-
briek
(K) Arsène Lupin (film).
(K) Kast kijken (4). 5
NOS: (K) Journaal. 5
Den Haag vandaag.
TELEAC: Elementaire Economie
(11).
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA'UWVAAA/
Nederland I
NOS: (K) De Fabeltjeskrant.
STER(K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
(K) AVRO’s Toppop.
(K) Boekje Open (serie).
STER: (K) Reclame.
NOS: (K) Journaal.
STER: (K) Reclame.
AVRO: Analyse.
(K) Peyton Place
(K) Karakter (4).
AVRO’s Televizier Magazine.
Wie zeggen de mensen dat ik
ben? (serie).
NOS: (K) Journaal.
TELEAC: Spaanse les (1).
Nederland 1. Na de Fabeltjeskrant
en het journaal de gebruikelijke start
van de AVRO op maandagavond nl.
Toppop. Daarna al even gebruikelijk
in dit seizoen Boekje open, waar
voor ditmaal de Belgische schrijver
Hugo Raes. Na het journaal 10 minu
ten voor mr. G. B. J. Hiltermann, die
het een en ander zal vertellen over de
strijd tussen India en Pakistan. Peyton
Place volgt hierop. Na deze serie nog
een serie en wel Karakter. Alweer het
vierde deel van dit televisiespel van
Walter v.d. Kamp, gebaseerd op de
gelijknamige roman van F. Bordewijk.
Vijftig minuten voor de Televizier-
ploeg van Wibo v.d. Linde en dan voor
de derde maal Wie zeggen de mensen
dat Ik ben, een serie over de visie van
de mens op de figuur van Jezus van
Nazareth. Aansluitend aan het laatste
journaal nog de herhaling van de
Spaanse les voor beginners van Teleac.
De eerste les El Toro.
Wat de reacties van het publiek betreft
was dit jazzfeest dus totaal geslaagd.
Er gebeurden echter ook dingen, die
niet door de beugel konden: een Frans
van Bergen, die als een soort god de
Bühne opkwam, enkele grappigheden ver
kocht en dan viool speelde, alsof hij in
zijn badkamer stond te repeteren. Een
ander „laagtepunt”: een bezetting met on
der meer Paul Ruys (toch niet meer
helemaal in de voorste regionen van de
Nederlandse jazz, dacht ik), Coen van
Nassau en Ferdinand Povel, die geen slot
wist te breien aan een doodnormaal blues
schema.
Truyman bewerkte hun reportage voor
ons land.
Hoofschotel van de KRO-maandag is
een film uit de serie Herinneringen
aan Fernandel Als we uitgelachen zijn
volgt het laatste nieuws met aanslui
tend de EHBO-cursus van Teleac.
Tenslotte „Livre pour orchestre” van
Lutoslawski in 1968 gecomponeerd. Het is
een vierdelig stuk en de verschillende
delen worden aan elkaar verbonden door
intermezzi, van enkele instrumenten die
de aandacht en de sfeer moeten gaande
houden. Dit lukte uitstekend. Op deze
wijze kan men zich ontspannen zonder de
draad van het verhaal kwijt te raken. De
grote bijval van het publiek toonde aan
dat de meesten het een spannend „boek”
vonden. Het is in ieder geval een boek om
van je vrienden te lenen!.
Het was de tijd dat Louis de Funès
die al sinds ’48 op de achtergrond van
ontelbare films komisch bezig was ge
weest, sterk in de belangstelling kwam,
onder andere in het bijzonder populai
re „La belle Américaine”. In datzelfde
jaar ’65 zou „Le gendarme de St-
Tropez” van hem uitkomen. Onder die
dreigende concurrentie werd „Met tien
miljoen kun je iets doen”, zoals „La
bourse et la vie” hier heette, gefilmd
en dat bleken geen gunstige omstandig
heden te zijn om een onbezorgde co-
medie te maken. Fernandel en
Rühmann, beiden verbonden aan de
zaak van een zekere Pelepan (Jean
Poiret) doen de hele film lang moeite
om op tijd vanuit Toulouse hun baas
te bereiken met geld dat hij dringend
nodig heeft om een paar Parijse za
kenvrienden uit de puree te helpen. Er
gaat voortdurend iets verkeerd, waar
door het drietal elkaar voortdurend
misloopt en er een soort vervolgingsra-
ge ontstaat waarbij treinen, vliegtuigen
en auto’s ingeschakeld moeten worden.
Enfin, de „chase” is vanouds het een
voudigst kluchtthema geweest en ook
in deze film (in de serie Herinneringen
aan Fernandel) bewijst het zijn onver
minderde waarde. Al raakt Fernandel
zélf er wel wat door op de achtergrond.
CHARLES BOOST.
ER IS WEL ERG veel moeite gedaan
door regisseur Jean-Pierre Mockey om
zijn fïlmklucht „La Bourse et la vie”
op het peil van vroegere Fernandelco-
medies te houden. Mockey die toen
enige naam had met films als „Les
drageurs” en „Snobs” en later vooral
I; bekend zou worden door zijn vrolijke
I; „Deo gratias” met Bourvil, heeft er
izelfs Heinz Rühmann uit Duitsland
I bijgehaald om zijn avontuur met de al
I wat vermoeid geraakte Fernandel te
doen slagen.
AMSTERDAM. De Kunstenaarsfe
deratie zal de aangesloten verenigingen
dwingend adviseren de vertegenwoordi
ging in de Raad voor de Kunst te staken.
Deze staking mag pas een einde nemen
als minister Engels (CRM) en het kabinet
een aantal eisen hebben ingewilligd.
De Zes Duitse Dansen van Mozart, die
door Bernard Haitink op een zeer gedeci
deerde manier werden gedirigeerd, werden
vermoedelijk in Praag gecomponeerd in
opdracht van graaf Pachta, ter gelegen
heid van een groot bal voor de adel van
de stad. Het is slechts dansmuziek maar
het is duidelijk dat deze dansen met grote
liefde en toewijding zijn geschreven.
Witold Lutoslawski en Peter Pears wer
den met een bijzonder hartelijk applaus
ontvangen toen zij de trap afdaalden om
de „Paroles tissées” te gaan uitvoeren.
Peter Pears was op het spoor gekomen
van de tekst van Jacques-Francois Cha-
brun en hij verzocht Witold Lutoslawski
een compositie te maken voor tenor en
orkest. Lutoslawski begon er dadelijk aan
en in 1965 ging de première met Peter
Pears als solist tijdens het Aldeburgh
Festival. De titel „Paroles Tissées”
geweven woorden is van dichter Cha-
brun, die zeer onder de indruk was van
de compositie.
Lutoslawski heeft de nadruk gelegd op
het veranderende karakter van de woor
den en woordgroepen. Hij koos een bezet
ting van strijkers, harp en slagwerk. De
doorzichtige en tere klanken van de bege
leiding vormen een achtergrond voor de
prachtige stem van Peter Pears, die sterk
aan de pastelkleuren van Debussy doen
denken, maar toch met genoeg eigen ka
rakter.
Na de pauze eerst de in 1961 voltooide
„Atmosphères” van György Ligeti, gecom
poneerd voor een zeer groot orkest. Iedere
speler, zowel blazer als strijker, heeft
een eigen partij te spelen. Iedere parti-
tuurpagina telt 78 notenbalken. Ligeti
heeft 22 klankvlakken ontworpen die over
elkaar heen schuiven of in elkaar over
vloeien. Hij doet het zonder melodieën en
zonder ritmische indelingen. Het resultaat
is een soort muziek, die sterk doet denken
aan non-figuratieve schilderijenje
kunt ze zelf wel mooi vinden, maar het is
zo moeilijk om aan je vrienden uit te
leggen wat het voorstelt.
„Geen Bacchanalen” van Hella
Haasse. Gezelschap Nieuwe Komedie.
Regie Erik Plooyer. Decor Wim Ves-
seur. Spelers: Wim de Haas, Dore Smit,
Johan Sirag, Niek Pancras, Robert
Prager, Ineke Roosen, Ad Fernhout.
Voorstelling in het HOT te Den Haag.
AMSTERDAM. Er stond Mozart op
het pakje, maar toen wtf het openmaak
ten, zaten er stukken van Lutoslawski en
Ligeti in. Zo ongeveer kan men de ge
waarwording kenschetsen, die men onder
ging bij het openen van het programma
van dit zondagmiddagconcert in de C-
serie van het Concertgebouworkest.
Het hedendaagse concert begon name
lijk met de Zes Duitse Dansen K.V. 509,
die Mozart in 1787 componeerde. Ik vraag
mij af of het de bedoeling van de pro-
grammaleiding is geweest om de pil te
vergulden. Maar toch, waarom moeten
Lutoslawski en Ligeti verpakt worden in
een doosje waar Mozart op staat? Het is
trouwens niet aardig tegenover de compo
nist Lutoslawski, die wel werd uitgeno
digd om uit Warschau naar Amsterdam te
komen om zijn eigen werken te introdu
ceren maar die even moest wachten
omdat er eerst een stukje van Mozart
gespeeld moest worden. (Het is ook niet
aardig tegenover Mozart
Hoewel in 1971 ook de DSC, Rita Reys
en Louis van Dijk niet bepaald meer de
avant-garde van de Nederlandse jazzmu
ziek vormen, speelden en zongen zij ten
minste redelijk tot heel goed.
De enige echte „ontdekking” die mij een
gang naar Rotterdam toch waard maakte,
was het nieuwe sextet van Piet Noordijk
en Frans Eisen: originele composities van
Eisen, swingende eigentijdse muziek, uit
stekende hoogkwalitatieve soli van
Noordijk en vooral trompettist Eddie En
gels, die voortdurend aan kracht en tech-
Niek Pancras (staande), Ineke Roosen
en Ad Fernhout in ,jGeen Baccha
nalen”.
naar het abstracte onderwerp waar dan
weer veel over gediscussieerd wordt. Ze
mogen geen eigen leven leiden.
Dat geldt ook voor het assortiment
leerlingen. Allemaal zeer herkenbaar,
maar vooral als prototypen gebruikt. Dat
valt te meer op omdat in de regie van
Erik Plooyer deze toneelfiguren heel her
kenbaar en gevoelig worden gespeeld.
Wim de Haas en Dore Smit als rector en
lerares zijn zeer boeiend in de weer, maar
kunnen hun werk niet afmaken.
J. HEYER
Nederland 2. Na de belevenissen van
Gerrit de duif in het grote dierenbos
en het journaal van de KRO de avon
turen van Lippy de Leeuw. Pebbles en
Bam Bam zijn in Bed Rock in actie en
dan wel op de pop-tour. Op blote
voeten in het park vult de rest van het
voorprogramma.
Na het journaal een Belgische docu
mentaire, getiteld Bolivia 1971 mijn
werkers of slaven? Bolivia is een van
de armste landen van het Latijns-
Amerikaanse continent. Vorig jaar leek
Bolivia een linkse regering te zullen
krijgen, maar die werd via een revolu
tie snel weer weggejaagd. Hoe de hui
dige regering de enorme problemen wil
oplossen is nog een grote vraag Een
Frans-sprekend Belgisch televisieteam
ging in Bolivia rondkijken en André
AKIMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJtAAAAAAAAAAAJVtAAAAAAAAAJ
GEESTDRIFT VOOR OUDE FAVORIETEN
HILVERSUM I.
KRO: 7.00 Nws. 7.02 Het levende
woord. 7.07 (S) Badinerie. 7.30 Nws;
7.41 Actualiteiten. 8.24 Overweging. 8.30 I
Nws. 8.41 Voor de vrouw. 10.00 (S)
Aubade. 10.30 Nws. 11.00 Voor zieken.
11.30 Bejaardenprogr. 11.55 Meded.
12.00 (S) Van twaalf tot twee. 12.22 Wij
van het land; 12.26 Meded. t.b.v. land-
en tuinbouw; 12.30 Nws; 12.41 Actuali- I
teiten; 13.00 Raden maar.14.05 I
Schoolradio. 14.30 (S) Interlokaal op I
dinsdag. 15.30 Nws. Overheidsvoorl.
17.00 Koninkrijksdag. KRO: 17.10 (S)
Metropole-orkest. 17.25 Voor kinderen.
17.30 Nws. 17.32 (S) Actualiteiten. 18.00
(S) Licht ensemble. Pol. Partijen-
N.M.P. 18.19 KRO: 18.30 Nws. 18.41
Actualiteiten. 18.50 Voorbeschouwing
progr. 19.00 (S) Musicerende dilettan
ten. 19.30 Dood doet leven. 19.45 De zin
gende kerk 20.00 (S) Ned. muz. en
poëzie. 21.00 Babel. 22.00 (S) Bariton en
piano. 22.25 Overweging. 22.30 Nws.
22.38 Den Haag vandaag. 22.50 Actuali
teiten. 23.15 (S) Voer voor vogels. 23.55
Nws.
HILVERSUM II.
7.00 Nws. 7.11 Ochtendgymn. 7.20 (S)
Dag met een plaatje. 8.00 Nws. 8.11
Journ. 8.20 (S) Dag met een plaatje.
8.30 De groenteman. 8.50 Morgenwij
ding. 9.00 (S) Kerkorgelconcert. 9.35
Waterstanden. 9.40 (S) Klass, orkest-
muz. 10.00 Voor kleuters. 10.10 Arbeis-
vitaminen. 11.00 Nws. 11.30 Rondom 12.
11.55 Beursber. 12.30 Overheidsvoorl.:
Voor de landbouw. 12.40 Knipperlicht.
13.00 Nws. 13.11 Journ. 13.30 (S) Scala:
Viool en piano. 13.55 (S) Nieuwe pla
ten. NOS: 15.00 Zoeklicht op Neder
land. 16.00 Nws. AVRO: 17.00 Mobiel.
17.55 Meded. 18.00 Nws. 18.11 Journ.
19.00 (S) Licht ensemble. 19.25 Paris
vous parle. 19.30 Vanavond. 20.00 Nws.
21.10 (S) Herengracht drie-drie-acht.
I 21.30 Hersengymnastiek. 22.00 (S) Jazz
I Spectrum. 22.30 (S) Vanavond laat.
I 22.55 Meded. 23.00 Nws. 23.10 Journ.
I 23.55 Nws.
I HILVERSUM III.
VARA: 7.00 Nws. 7.02 Dag dinsdag.
8.00 Nws. 8.02 Onderweg. 9.00 Nws. 9.03
Plaatjes voor de pep. 10.00 Nws. 11.00
Nws. 11.03 Vrolijke visite. 12.00 Nws.
13.00 Nws. 13.03 De Eddy Becker Show.
I 14.00 Nws. 15.00 Nws. 15.03 Drie-draai.
I 16.00 Nws. 16.03 Mix. 17.00 Nws.
BRUSSEL 324 M.
18.45 Sport. 18.55 Taalwenken 18.57
Intermezzo. 19.00 Nws. 19.40 Intermez-
zo. 19.45 Belgische Nijverheid 19.55
Intermezzo. 20.0C Verzoekplaten 22.00
Nws., De zeven kunsten. 22.20 Jazzmuz.
23.00 Nws. 23.00 Klassieke muz. 23.40
Nws.
