Voor onder
de kerstboom
Nieuwe wegen naar Rome
Werken kan gevangenis vervangen
I
I 3l
POLITIERECHTER VELDE UNIEK VONNIS
I x 0
t A
F.tf 1
i
FAMILIE-DRUKWERK
l-Tl
LJM
13
VRIJDAG 17 DECEMBER 1971
12
Kattenprobleem 2
NPO
Dieren
Kattenprobleem 1
Verkeer en alcohol
NPO 2
LIJVIG RAPPORT
Plastic urinalen
GEMEENSCHAP
ZINVOL
VAN
zo’n
RIXEL
drukker!
Postzegel-
handel
„IJMOND”
X-X
CHR. MEIJER, Haarlem
C. DE HAAS, Haarlem
ADVERTENTIE
J. C. STREBE-LANGENDONK, Overveen
der mijn leiding heeft moeten luisteren.
Ook naar eipen ontwerp
zo
ADVERTENTIE
MEVR. MR. SOETENHORST
f- rjn.it t Aft r.
Een warenhuis in Tokio heeft voor de
kerstdagen eens een andere versie
ring aan de voorgevel geplaatst, dan
de gebruikelijke kerstman. Het is een
Tahitaanse. schoonheid in een semi-
transparante sarong, die de kooplust
moet aanwakkeren.
Vele standaardmodellen in monster
boek thuis te bekijken
Oosterdulnweg 29
IJmuiden telef 1 47 68
en
het
tuin- en keukenkatten. En nu prof. v. d.
Veen, hiep, hiep, hoera, lang leve de
medische wetenschap. „De Katten Hebben
Afgedaan”.
viaduct een belangrijk onderdeel. Het
rust op twaalf steunpilaren en is bij
één punt 110 meter hoog. Deze weg
Het veel besproken kattenprobleem in
is toch een geheel sterk overdreven en on
zinnig geval. Men gaat nu opeens „POES”
maar de deur uitmikken, want men kan zo
ziek worden Hoe waren de toestanden
dan jaren geleden en ook vóór de oorlog?
Toxoplasmose heeft altijd al bestaan en
nimmer werd er de poes van verdacht.
Hoe komt deze prof. v. d. Veen nu opeens
aandragen met een dergelijk artikel? Heeft
men weer poezen nodig in het laborato
rium in Nijmegen voor vivisectie?
Over de vraag wat nu een goed levens
gedrag is en wat dat bevordert, zal ook
wel geen eenstemmigheid bestaan. De wet
geeft als enig houvast dat de bijzondere
voorwaarde het gedrag van de betrokkene
moet betreffen. Zij noemt als mogelijkhe
den het vergoeden van de schade aan het
slachtoffer of de verplichting zich te laten
opnemen in een psychiatrische inrichting.
Of de Arnhemse uitspraak aan de crite
ria van de wet en de jurisprudentie van
de Hoge Raad voldoet, moet in beroep
worden uitgemaakt.
Welke plasticfabrikant komt nu eens op
het idee om plasticurinalen te gaan maken?
Afzet is er genoeg, ziekenhuizen en kruis
verenigingen. De al jaren lang gebruikte
zijn vooral voor bejaarde zieken te on
handig. De bedden zijn hoger dan thuis,
stoelen bij een ziekbed zijn er te weinig
of helemaal niet en de zuster is niet altijd
bij de hand, vooral niet in de nacht. Ook
voor het schoonmaken is dit voor hen
lichter. Het zou wel een uitkomst zijn. De
nu gebruikte zijn te onhandig.
A. KEMPEN, Haarlem.
GEBOORTE
VERLOVING
HUWELIJK
In Amerika wordt op veel beperkter
schaal hiermee gewerkt. De Nederlandse
strafwet geeft nu al voldoende ruimte
voor een dergelijk systeem. Wij kennen
het instituut van het voorwaardelijk se
pot. Hierbij verklaart de officier van Jus
titie de zaak niet te vervolgen mits de
dader zich aan bepaalde voorwaarden
houdt. Over de inhoud van de voorwaar
den zwijgt de wet, zodat hier alle ruimte
is voor een creatief beleid.
Hoeveel katten zijn er nu gedoemd een
zwerfbestaan te gaan leiden? En heeft u
hert gevaar hiervan ook overzien? Deze doen
nu hun behoefte in zandbakken van jonge
peuters die daar weer lekker in spelen.
Deze infectiebrön is door uw toedoen juist
vergroot.
En al die andere die in het asiel belanden
en die katten die door uw openbaring
naar de viviesectie gaan. Heeft u zich dat
van te voren gerealiseerd?
Als u nu toch infectiebronnen wil aan
boren, stapt u dan eens een restaurant
binnen en pakt u daar een willekeurig
glas of ander servieswerk wat alleen maar
omgespoeld wordt in een bak leidingwa
ter, vooi het weer terug gaat naar de
consument. Leg dat onder uw microscoop,
misschien dat u dan met wat ontferming
Eén van de middelen die de wetgever
aan de rrechter verschaft om de straf zin
en inhoud te geven, is de mogelijkheid
bijzondere voorwaarden te stellen. Prof,
mr. Ch. J. Enschedé, sinds kort lid van de
Hoge Raad, vindt die macht bepaald niet
mis. Hij gaf dit commentaar in een noot
bij een recent arrest van de Hoge Raad.
Hierin had de Amsterdamse rechtbank
een Ghanees als bijzondere voorwaarde
opgedragen onmiddellijk na zijn vrijlating
In het vorige week in dienst gestelde
nieuwe gedeelte van de Brenner-
autoweg, vormt dit 1.100 meter lange
Een maatschappelijk probleem is of een
dergelijke straf aanslaat in onze Neder
landse samenleving. Vóór een nieuwe
strafsoort pleit in elk geval dat het alter
natief gevangenisstraf duur en
ineffectief is. O f deze nieuwe strafvorm,
met een meer sociaal gerichte inhoud,
corrigerend werkt, kan pas blijken als er
een paar jaar mee geëxperimenteerd is.
Het welslagen is in de eerste plaats
afhankelijk van de instelling van de men
sen zelf. Pas als de dader wordt gezien als
iemand, die niet buiten de gemeenschap
moet worden geplaatst, maar in de ge
meenschap thuishoort, is er een geschikt
maatschappelijk klimaat voor een derge
lijke straf.
In deze mentaliteit past het confronte
ren van de dader met de gevolgen van
zijn daad. Er zal eerst geëxperimenteerd
moeten worden, voordat de wet veranderd
wordt. De wet geeft nu al ruimte genoeg.
Wel zal de advocatuur de belangen van
de veroordeelden goed moeten bewaken,
omdat de mogelijkheden om in hoger
beroep te komen sterk zijn beperkt.
het land te verlaten en weg te blijven tot
het einde van de proeftijd. De Hoge Raad
vond deze voorwaarde te ver gaan. De
voorwaarde moet dienen om „een goed
levensgedrag” te bevorderen, stelde de
Hoge Raad.
hol, veel te weinig gevolg aan gegeven.
Geeft men zo iemand een lichte onvoor
waardelijke straf en een zwaardere voor
waardelijke, waaraan bepaalde voorwaar
den zijn verbonden, dan geloof ik, dat men
betere resultaten bereikte. Die voorwaarde
kan zijn zich te verplichten om lid van
een onthouders-afdeling te worden, zich
aan te sluiten bij de A.A. of een proef te
ondergaan, waarbij men een afschuw krijgt
van alcohol. Een lange proeftijd is ervoor
noodzake’ijk. Een reclasseringsambtenaar
kan daarbij bezien op de naleving. Zo’n
ambtenaar hoeft geen gesalariëerde per
soon te zijn. De rechtbank kan een lid van
de onthoudersafdeling of van de A.A. daar
voor aanwijzen. De gedetineerde krijgt dan
de kans om als volwaardig lid in de maat
schappij terug te keren. Dat is een zegen
voor hemzelf en zijn gezin en is voor de
maatschappij ’t middel om het aantal ver
keersdelicten te verminderen.
A. SLOFSTRA, Zandvoort
Hierbij zou ik prof. v. d. Veen willen
feliciteren met zijn opzienbarende onthul
lingen betreffende de ziekteverwekkers
dragende katten.
Prof, had geen beter moment uit kunnen
kiezen, zo prachtig samenvallend met de
Internationale Tentoonstelling van Katten
in Amsterdam 11 en 12 december j.l.
Of was dit soms toeval? Zelf bezit ik drie
Perzische Katten, maar over raskatten wil
ik hier niet praten, deze zijn betrekkelijk
beschermd en vormen een kostbaar bezit
voor hun eigenaars.
Ik wil het hier hebben over de zoge-
vormt de belangrijkste verbinding
van Italië met Oostenrijk en West-
Duitsland.
Nog steeds zoekt men naar middelen
om het aantal verkeersslachtoffers te ver
minderen. De mensen, die een verkeers
delict begaan hebben, vaak onder invloed
van de alcohol, worden dikwijls naar
Veenhuizen gezonden, waar ze menswaar
dig worden behandeld. Na afloop van de
straftijd worden ze vrijgelaten en kunnen
ze weer nieuwe rampen veroorzaken. Nu
las ik, kortgeleden, dat in Artikel 26 van
de Beginselenwet Gevangeniswezen staat,
dat de tenuitvoerlegging van de straf
mede dienstbaar moet worden gemaakt
aan de voorbereiding van de terugkeer
van de gedetineerde in het maatschappelijk
leven. Daar wordt m.L in ’t geval van een
verkeersdelict, veroorzaakt door de alco-
naamde huis-, tuin- en keukenkatten. Hier
bij klaag ik prof. v. d. Veen aan, namens
alle huis-, tuin- en keukenkatten, over de
msinier waarop hij zijn bevindingen aan de
openbaarheid gebracht heeft.
Vertel mij, prof. v. d. Veen, hoeveel van
bovengenoemde katten zijn er na uw uit
eenzetting in „Televizier Magazine” die
zelfde avond nog buiten de deur gezet?
Heeft u zich van te voren niet bedacht?
naschrift van de kunstredactie, waarin de
voorzitter van het N.P.O.-bestuur, de heer
W. Mensink, weer aan het woord komt.
Zijn steeds herhaalde mededeling dat „het
hele orkest” achter het wegsturen van de
dirigent stond, klinkt hoe langer hoe min
der geloofwaardig. Het stellen is nog geen
bewijs. Integendeel: zelfs ons, buiten
staanders (concertbezoekers en geïnteres
seerden) dringt het nu door dat hier
sprake is van het beïnvloeden en opleggen
van een bepaalde opinie door een minder
heid. Naar wij horen, waren verscheidene
orkestleden niet eens bij de zogenoemde
„steuning” aanwezig! Heeft er eigenlijk
wel een echte stemming op democratische
wijze plaatsgevonden, met gesloten brief
jes, waarbij vrije meningsuiting en anoni
miteit verzekerd zijn? Waarom mogen wij
daar dan niet van horen? Wij hebben er
recht op, als concertbezoekers en als bur
gers van Haarlem. Verder zou men kun
nen aanvoeren dat bij „gebrek aan com
municatie” (Nietszeggende slogan - Welke
communicatie, artistiek of in het persoon
lijke vlak?) het de taak van een bestuur
moet zijn partijen nader tot elkaar te
brengen, hernieuwd begrip te bevorderen,
eventuele misverstanden uit de weg te
ruimen. Althans te trachten dit te doen.
Van een dergelijk pogen is ons niets
bekend, allerminst uit de publikaties van
de heer Mensink. Men heeft er geen been
ingezien, zogenaamd in het algemeen be
lang, de carrière van een man op de
middaghoogte van zijn werk en zijn le
ven, te vernietigen. Wat men een mens
daarbij aandoet, heeft blijkbaar zelfs geen
punt van overweging gevormd.
C. A. W. H. HOFSTEDE CRULL,
Haarlem
Die klap moet dan gedeeld worden door
de dames en heren critici in de 26 ge
meenten van Noord-Holland, die in hun
recensies nimmer over de teruggang van
het NPO repten.
(Van onze juridische medewerkster)
Zoals wij berichtten zijn drie inwoners
van Arnhem, die een bromfietser hadden
klemgereden en afgetuigd, door de politie
rechter veroordeeld tot 110 dagen gevan
genisstraf, waarvan 66 voorwaardelijk.
Uniek voor Nederland is echter de bijzon
der voorwaarde, waarbij de veroordeelden
werd opgedragen, gedurende enkele week
einden bij sociaal-medische instellingen
te gaan werken. Toen de zaak behandeld
werd is door de verdediging gesuggereerd
deze bijzondere voorwaarde te stellen. De
verdachten stonden er dan ook helemaal
achter, evenals de instellingen, waartoe
ook Het Dorp behoort.
De enige die eigenlijk niet wilde mee
doen met dit experiment was de officier
van Justitie mr. J. A. Kopp. Deze had
visioenen van „tewerkstellingen”, zoals dat
onder de Duitse bezetting wel gebeurde,
in het kader van de Arbeidseinsatz. Maar
de Arnhemse politierechter, mr. Ch. D.
Rommerts heeft na rijp beraad de ge
vraagde voorwaarde opgelegd, daarmee
blijk gevend van een zekere moed en
creativiteit.
Het is niet overdreven te stellen dat de
straftoemeting in een crisissituatie ver
keert. De oude uitgangspunten om de
hoogte van de straf te bepalen waren de
ernst van het feit en de mate van schuld
van de dader. Zij stammen uit een tijd,
waarin de straf voornamelijk gezien werd
als leedtoevoeging, zodat de zwaarte min
of meer werd afgestemd op de „ergheid”
van de daad. Tegelijkertijd werd de straf
gerechtvaardigd door een beroep te doen
op de afschrikwekkende werking die van
hoge straffen uit zou gaan.
Nu is in de loop der jaren het inzicht
gegroeid dat de preventieve werking van
de straf sterk betwijfeld moet worden. Dit
Weet men wel dat het „dure honden
transport” in Breda nu 13 dec. is vrij
gegeven en waarvan nagenoeg alle dieren
besmet zijn met paratyfus? Men heeft de
overige dieren nu in Tilburg zitten. Is
toxoplasma dan erger dan paratyfus voor
onze volksgezondheid? Leze deze gezond
heidsdienst, die in het geval Breda geen
vinger heeft uitgestoken, iets tot bescher
ming van onze volksgezondheid te doen.
Gaat deze dienst zich nu wel bemoeien
met het „kattenprobleem”? Laat men toch
wijzer zijn en poes rustig laten waar ze is.
Moeten we dar ook onze varkens weg
doen (varkenspest), kanaries en papegaaien
vanwege de omithose en ga zo maar door.
Op deze wijze hebben we vóór 1972 geen
dier meer in ons land en wat dan?
Met grote voldoening nam ik kennis
van de ingezonden brief inzake het N.P.O.
(H.D. 27 november „Schrijvende Lezers”)
van de heer J. Coesel. Voldoening omdat
het onbehagen over deze aangelegenheid
langzaam maar zeker tot verontrusting is
gestegen. Ter aanvulling het volgende:
„Er is geen „ontslag” van Henri Arends
als dirigent, al zou de mededeling aan de
concertbezoekers, achterin de eerste pro
grammabladen van de series A, B en C,
dit willen suggereren. Daar staat te lezen:
„Uit de verschillende krantenberichten zal
het u bekend zijn dat het N.P.O. met
ingang van het nu aangevangen seizoen
geen vaste dirigent heeft.” Dit mag dan
misschien juridisch zo gesteld kunnen
worden Henri Arends staat inderdaad
niet meer op het podium te dirigeren
in naam is hij de dirigent van het
N.P.O., zolang er geen beslissing van ont
slag gevallen is. Het bericht is in wezen
in de hoogste mate tendentieus, in onwel
willende zin: iedere verbaasde of veront
ruste concertbezoeker (en wie is dat niet?)
denkt en zegt nu: „Wat er allemaal ge
beurd is, weten we niet. In ieder geval is
er niets meer aan te doen, want Henri
Arends is ontslagen.” Dan de financiële
zijde: de door de heer Coesel genoemde
extra-kosten van f 150.000 (schatting aan
de lage kant; de eïf gastdirigenten krijgen
vorstelijke honoraria) betreffen alléén het
seizoen ’71-’72. En de volgende jaren dan?
Kan de gemeentekas, in deze tijd van
bezuiniging nog wel, al die extra honderd
duizenden opbrengen?
Tenslotte een en ander aangaande het
Onze strafwetgeving geeft de rechter
het instrumentarium om deze doelstellin
gen zo veel mogelijk na te streven. De
resocialisatie-gedachte staat al 20 jaar in
de Beginselenwet van het Gevangeniswe
zen, maar zij leeft nauwelijks. In de
praktijk van de straftoemeting blijft men
op twee gedachten hinken. Ook in de
Arnhemse zaak zat de officier van Justitie
vast aan het „ergheidsdenken”, zoals blijkt
uit zijn uitlating dat straatterreur een
heel erge zaak is. Hiermee wordt gesugge
reerd dat zij, zoekend naar een zin voller
straf dan de gevangenis, het gepleegde feit
zouden vergoelijken.
blijkt bijvoorbeeld uit vergelijkend onder
zoek tussen een land dat' op bepaald
gedrag zoals dronken rijden een
zware straf stelt en een land dat ditzelfde
gedrag met een lichtere straf sanctioneert.
Bovendien werd steeds duidelijker dat het
middel gevangenisstraf erger is dan de
kwaal. De straf komt naar voren als
middel om de dader te beïnvloeden, te
resocialiseren. Naast deze gedragsbeïn
vloeding is het doel van de straf het
conflict op te lossen. Het conflict tussen
dader en eventueel slachtoffer of tussen
dader en de samenleving.
vrieskou buiten, maar geef ze een plaatsje
in de warme stal.
En dierenvrienden, helpt U alstublieft
mee de mensen in te lichten zodat ze voor
Kerst en Oudjaar niet zélf hun gemeste
dieren gaan doodmartelen maar ze op
vakkundige en zo humaan mogelijke ma
nier tegen een kleine vergoeding op het
Slachthuis laten slachten. De Dieren
bescherming Houtvaart kan hierover alle
inlichtingen verschaffen.
En tenslotteU heeft het al gehoord
en gelezen: de poes hoeft niet weg, want
dat is echt niet nodig. We hebben al sinds
eeuwen en eeuwen grote massa’s katten
om ons heen en het is toch écht niet zo,
dat we allemaal met een waterhoofd rond
lopen. Volgens „de” professor wordt de kat
besmet in de natuur, door een muis of
vogel te eten, of rauw vlees. Nu, dan is de
natuur toch ook besmet? We kunnen die
natuur natuurlijk wel opruimen (daar zijn
we trouwens toch al hard mee bezig) maar
dan ook meteen maar de mannen en vrou
wen, die hun biefstuk rauw eten, want
anders schieten we er toch niets mee op.
Nu Kerstmis en Oudjaar weer voor de
deur staan zou ik iedereen willen vragen:
Zorg alstublieft voor de dieren in de
waarschijnlijk komende kou. Voeder de
vogels, laat paardjes en ezels niet buiten
verkommeren. Laat honden en katten niet
zwerven en neem deze dieren vooral
’s nachts in huis. En ook ’s avonds en in de
vroege ochtend zodat ze niet door onver
laten gestolen kunnen worden en naar de
vivisectie verdwijnen, waar ze de martel
dood sterven. Laat ze vooral niet buiten
tijdens de schiet- en knalpartijen in de
Oudejaarsnacht, want ze vluchten in pa-
bewogen wordt over het lot van de huis-, niek, kunnen het huis niet meer terug-
vinden en komen zwervend ellendig om of
komen ook weer bij de vivisectie terecht.
Ik doe ook een beroep op de ketting
hondenhouders, die er helaas toch altijd
nog zijn: Laat de dieren, die toch al zo’n
zielig bestaan hebben, niet in de ijzige
volle naam en
In deze rubriek worden brieven opgeno
men, die met uitdrukkelijk verzoek tot
publikatle aan de redactie worden toege
zonden: voorwaarden tot publikatie zijn:
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te zijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te zijn
beschouwd.
Met waardering las ik in het H.D. van
27 nov. onder de kop NPO het artikel
van de heer J, Coesel uit Overveen en
nam ik tevens kennis van het naschrift
van de kunstredactie, dat overwegend uit
citaten van de heer W. Mensink, voorzit
ter van het NPO bestaat. Deze vragen
om rectificatie.
De heer Mensink: „Het bestuur heeft
alles wat er te zeggen viel, duidelijk in
het openbaar gezegd en niets achterge-
houden.”
Vooropgezet dat de berichtgeving juist
is doorgekomen wil ik stellen, dat het
bestuur van het NPO talrijke malen on
juiste, onvolledige en tendentieuze berich
ten heeft gelanceerd en geenszins alles
gezegd heeft wat er te zeggen viel. Om
twee dingen te noemen: het bestuur heeft
het in al haar berichten via alle publici
teitsmedia doen voorkomen, dat het hele
orkest niet met mij kon samenwerken en
mijn heengaan wenste. Ik heb schriftelij
ke bewijzen van orkestleden, dat dit on
juist is. Op mijn herhaald verzoek een
anonieme stemming onder de orkestleden
te houden is het bestuur steeds niet inge
gaan. Eerst nadat gedurende 21/z maand
enige orkestleden de overigen hadden
kunnen bewerken, werd het gehele orkest
door een delegatie van het bestuur o.l.v.
de voorzitter ingelicht. Hierbij werd zelfs
gesteld, dat het bestuur zou aftreden,
indien het orkest mij zou willen handha
ven. Tot op dat moment waren meerdere
orkestleden nog onkundig van de „moei
lijkheden,” laat staan van „de onhoudbare
toestand.” Indien het bestuur meent op
deze ondemocratische wijze over unanimi
teit te kunnen spreken, lijkt mij dit een
hoogst merkwaardige zaak.
Waarom vermeldde het bestuur in zijn
berichtgeving nooit, dat het categorisch
mijn pogingen, die van de Ned. Dirigenten
Organisatie, de KNTV en tal van andere
wel- of niet-musici, om tot een commissie
van goede diensten of onpartijdige promi
nenten te komen, weigerde? En zulks,
nadat de voorzitter talrijke malen en bij
verschillende gelegenheden medegedeeld
had, dat het bestuur niet de competentie
bezat zich een juist oordeel te vormen
inzake muzikaal artistieke kwesties?
Waarom deze onwil en afwijzende hou
ding? Dhr. Mensink: „het orkest is bij het
bestuur gekomen met de mededeling dat
het de communicatie tussen orkest en
dirigent onaanvaardbaar verbroken acht
te.” Dit is iets nieuws voor mij; waarom
is mij dit dan nooit medegedeeld? De
waarheid is, dat men met geheel andere
bezwaren aankwam. Bezwaren tegen de
algemeen artistieke achteruitgang van het
orkest en van mijn catastrofaal slecht
gedirigeerde concerten, men schaamde
zich voorts voor het applaus van het
publiek etc. etc. Men vond mij aanvanke
lijk te streng en later te mild, enfin, een
hele litanie van onduidelijke klachten.
Overigens was ik niet de enige dirigent
die voor de bijl moest; menige Nederland
se en buitenlandse dirigent werd te licht
bevonden en slechts de allerbeste topdiri-
genten zouden voldoende artistieke
menselijke capaciteiten bezitten om
NPO op een hoger plan te krijgen.
Het moet voor het concertbezoekend
publiek van Haarlem en de rest van
Noord-Holland wel een harde klap in het
gezicht geweest zijn, te vernemen, dat het
jarenlang naar abominabele concerten on-
De Verenigde Staten zijn vergevorderd
in het doordenken van deze problemen. In
het lijvig rapport „The challenge of crime
in a free society” (de uitdaging van de
misdaad in een vrije samenleving) van
1967 worden een aantal voorstellen ge
daan om de burgerij meer te betrekken
bij de strafexecuties. Op die manier wordt
de tenuitvoerlegging van de straf inge
bouwd in een stuk sociale politiek en
welzijnszorg.
Nog verder gaat het voorstel uit een
later rapport van 1969 „Law and order
reconsidered” (wet en orde opnieuw ge
zien”). Daarin wil men direct na de arres
tatie de dader in de gemeenschap inzetten
en dan op vrijwillige basis. De dader is
direct na de arrestatie het best bereik
baar. Een langdurige, vaak onbevredigen
de procesgang wordt hierdoor voorkomen
en het vrijwillige karakter van de actie
vergroot de kans op succes.
De Inzender moet de brief met zijn
_1_ adres ondertekenen en
instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats. (Dus geen pseudo
niem of initialen).
De brief moet gesteld zijn in behoor
lijk Nederlands en in begrijpelijke, be
knopte vorm.
De redactie behoudt zich het recht
voor de brief ter publikatie te bekorten
op niet essentiële punten of opneming te
weigeren.
jf Opneming van een bepaalde brief be
tekent allerminst, dat de redactie het
eens is met daarin vervatte meningen of
argumenten.
De heer L. Mensink stelt ten slotte dat
ik een regeling die het bestuur voorstelde
heb afgewezen. Dat heb ik inderdaad
gedaan en wel omdat de motieven voor
het ontslag op zijn minst gezegd duister
waren en de regeling onredelijk laag te
noemen was en niet adequaat aan mijn
verdiensten voor het orkest. Bij een rege
ling moet eveneens een rol spelen welke
de toekomstmogelijkheden zijn in een
gespecialiseerd beroep als het mijne.
Ik teken hierbijnog aan. dat het be
stuur voortdurend geweigerd heeft een
andere regeling ter discussie te stellen en
daarmee wederom haar onwil om tot een
elegante en „zindelijke” regeling te komen
bewees.
Dat ik mijzelf tot het Gewestelijk Ar
beidsbureau gewend zou hebben is na
tuurlijk nonsens. Het bestuur heeft zich
inmiddels tot het GAB gewend ter ver
krijging van een vergunning mij te mogen
ontslaan.
Het bovenstaande moge er toe bijdragen
een beter inzicht te geven in deze onver
kwikkelijke affaire.
HENRI ARENDS, dirigent.
import, export, detail
Wij kunnen u de
grootste sortering aan- 4„
bieden en leveren te
gen scherpe prijzen.
Wij vragen steeds te koop
postzegels en munten.
G. BAKKER, Snelliusstraat 53,
IJmuiden - Telefoon 150 53
Xft.
x
