onkwetsbare
Wie was de geheimzinnige,
BOODSCHAPPER
VAN DE
EENHEID
l
15
Herinnering aan een eenvoudige Haarlemse jongen,
die verpleegsters in Zürich flauw deed vallen
Geen fakir,
geen charlatan
maar wat dan wel?
Erbij
ZATERDAG 19 FEBRUARI 1972
„W onder baarlijk iets”
Geen verklaring
500 x doorstoken
Mirin Dajo baart opzien
in Zurich
De dood van Mirin Dajo
RG
WVVVVWVVWVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVinnMfVVVVVVt
id
ar
te
t-
R. AGTERAN
4
O
MIRIN DAJO?
n
n
Het is jammer dat de schrijver van
dit boek niet wat verder gegraven heeft
in de gegevens, die van deze „exotische
figuur” in Zurich en elders in Zwitser
land ongetwijfeld aanwezig zijn. Dan
zou hij iets van de geheimzinnigheid
hebben kunnen laten vallen, waarmee
hij Mirin Dajo nu in zijn boek laat ver
schijnen en verdwijnen.
Want de werkelijkheid is even een
voudig als verrassend. Mirin Dajo heet
te in feite Arnold Henskes en was af
komstig uit Haarlem. In 1947 en 1948
trad hij uit de beslotenheid van het ge
zin Henskes naar buiten als een „fakir”
die in staat was zijn lichaam te laten
doorboren met naalden en degens zon
der dat deze penetraties hem schijnbaar
deerden.
Hij was een vrijgezel van ongeveer
32 jaar, zoon van een eenvoudige bur-
gergezin, had gestudeerd aan de Acade
mie voor Beeldende Kunsten en was als
tekenaar-schilder middelmatig begaafd.
Hij leek in alle opzichten een normale
jongeman, doch vertoonde onder invloed
De politie verbood zijn optreden in
Nederland, waarna hij een tournée door
de wereld maakte en tenslotte Zwitser
land als zijn domicilie koos. Daar ont-
Met ontbloot bovenlijf stond Mirin
Dajo op het geïmproviseerde podium.
Minutenlang bleef hij onbeweeglijk met
gesloten ogen rechtop staan, de benen
iets gespreid, de armen over de borst
gekruist. Op een teken van hem, een
lichte hoofdbeweging, kwam de assis
tent op hem toe met getrokken wapen.
De dunne degen glinsterde als zilver
onder de toneellampen. Terwjjl de as
sistent de borst van Mirin Daja met
zijn ene hand en arm omvatte, om te-
gensteun te hebben bij het steken, zette
waarbij deze apparaten dwars door vi
tale organen gingen zoals hart, longen,
dens de demonstratie voor schrijver
dezes gebeurde dat. Henskes liet zich
doorsteken met een dunne degen maar
ook met een bredere sabel. Zijn assis
tent, vroeger slager van beroep, had er
een zwaar karwei aan.
hij de punt van de degen in de zijde van
zijn „slachtoffer”, even onder de ribben.
Hij dreef de punt centimeter na centi
meter in het lichaam, terwijl Mirin Dajo
Om een idee te geven van de psy-
cische reactie, die de ontdekking van
zijn gave van onkwetsbaarheid bij
Arnold Henkes zelf had opgeroepen,
laten wij hier de tekst volgen van
een lezing, die hij op 16 november
1946 in Haarlem hield.
Wij krijgen den opdrachtom de
menschheid tot een ondeelbaar ge
heel te vormen, één in God. Alle vol
keren vormen dan samen een groote
eenheid. Het is God, die dit alles bij
u wil volbrengen, die straks door ve
len te inspireeren. de nieuwe be
wustwording zal brengen. Een wel
dadige tijd van goddelijke rust zal
aanbreken, van universeele vrede.
Er zal hulp kunnen worden geschon
ken aan ernstige zieken, een nieuwe
kunstontwikkeling zal aanbreken en
een intense liefde tot God.
Het is mijn levensroeping u van ’t
bestaan van de goddelijke krach
ten te overtuigen door het goddelijke
te demonstreeren, het goddelijke dat
nooit uit het eigen milieu te verkla
ren is. Ik doe daarom een demon
stratie ook alijd vergezeld gaan van
een explicatie, om de gemoederen
ontvankelijk te maken. En zoo zal ’n
nieuwe bewustwording aanbreken,
waaraan de menschheid meer dan
ooit behoefte heeft
sn
en
en
en
100
de
st—
?er
ar-
als
he
ftier
ook
idig
ris-
dit
>re-
2)
m
it
m
it
yr
*r
ïk
ie
ju
het
das
at-
?n”,
ak.
n
L-
:e
:e
z.
Is
Igs-
het
eld,
van
alle
in-
)or-
w”,
i zó
ik
ang
op:
mi
en-
in
a.
m
j-
e-
e—
ar
ae
27
s-
Is
te
en
)or
Dp
?r-
;er
:a-
en
ek
de
jr-
de
en
o-
en
(00
In de knipsels die hierbij zijn afge
drukt, zijn enkele voorbeelden van pu-
blikaties weergegeven die in de jaren
46-48 over hem verschenen. Zijn dood
was al even weinig sensationeel als zijn
leven. De wetenschap heeft zich nooit
verder in hem verdiept, de oplossing
van het raadsel is nooit verder gekomen
dan vage wetenschappelijke veronder
stellingen. Het feit dat nu in een boek
over wonderlijke en raadselachtige za
ken in het heelal nog eens de figuur
van Mirin Dajo ten tonele wordt ge
voerd, zij het in een wat mysterieuzer
vorm dan nodig was geweest, was aan
leiding om de herinnering aan Mirin
Dajo alias Arnold Henskes, nog eens
op te halen.
Alles bijeen heeft Henskes in enkele
jaren tijds zich ongeveer 500 maal met
degens en naalden laten doorboren,
lever, maag, darmen en aders. Ook tij-
Ik hoop dat u de goddelijke lijn
ziet, die in mijn woorden ligt en dat
u tracht de demonstratie te zien als
een poging van God om u wakker te
schudden en u te wijzen op een god
delijke wereld, die voor velen van u
nog onbekend was. Dat deze demon
straties mogelijk zijn geworden, is
mede te danken aan de devote me
dewerking van mijn assistent De
Groot en berust op de volkomen
overgave. De onkwetsbaarheid is mij
geschonken door God om de men-
schen te bereiken, die anders niet
tot mij zouden zijn gekomen en die
toch tot een hooger bewustzijn moe
ten worden gewekt.
„Langzaam rftaar zeker komt de
tijd, dat de menschheid het eeuwige
leven gaat benaderen. Wij moeten
het hoogste religieuse besef verkon
digen, om desnoods na miskenning
en vervolging tot het resultaat te
komen, dat voor vele menschen een
nieuw goddelijk bewustzijn wordt
geboren. Het bewustzijn dat na dit
leven het eeuwige leven bestaat,
dringt reeds bij velen door. De men
schen worden tot hooger inzicht ge
dwongen, waarbij het leven nieuwe
waarde krijgt en'als' gevolg hiervan
zal het leven cardinaal ten gunste
veranderen. De door het leven ge
louterde mensch weet, dat de godde
lijke dingen anders zijn, dan de
kleine mensch zich kan voorstellen.
Hoe diep gezonken de mensch in het
stoffelijk leven ook kan zijn, eens
kan voor hem een lichtere periode
aanbreken.
In de meeste menschen is een
drang naar vooruitgang een natuur
lijk streven geestelijk sterker en
grooter te worden. Ik wil niet pro-
beeren een nieuwe godsdienst in het
leven te roepen. Ik zal de universee
le gedachte trachten te doorgronden
en te verdiepen. De grondgedachte is
een en dezelfde van alle godsdiens
ten, nl. God. Daarom wil ik in geen
enkel opzicht de bestaande gods
diensten afbreken. De mensch hun
kert naar bevrijding van wat hij
thans doormaakt. De weg wordt be
reid om mij in staat te stellen straks
aan de geheele wereld mijn bood
schap der bevrijding te verkondigen,
de boodschap van God, die ik tot
taak heb aan de menschheid te bren
gen.
De naam Mirin Dajo heeft Arnold
Henskes indertijd aangenomen, nadat
deze hem in een droomgezicht was ge
openbaard. Veel later ontdekte hij, dat
het woorden uit het Esperanto waren,
stond al spoedig een „vereniging van
vrienden van Mirin Dajo”, die hem fi
nancieel en anderzins steunde bij zijn
pogingen om een zo groot mogelijk pu
bliek te bereiken. Merkwaardig genoeg
voorspelde Arnold Henskes dat het mis
zou gaan met hem, zodra hij zijn gave
misbruikte voor eigen baat of als sen-
satienummer. Het ging ook mis met
hem, want in mei 1948 overleed hij in
Winterthur (Zwitserland) tengevolge
van infectie en inwendige bloedingen,
nadat men in een ziekenhuis in Zürich
door een operatie had geprobeerd in-
wendinge verwondingen, ontstaan door
experimenten die Mirin Dajo met door
boring van slokdarm en maag had uit
gevoerd, te herstellen. De operatie was
goed afgelopen, maar enkele dagen la
ter overleed Henskes in zijn slaap. De
lijkschouwing toonde aan dat oude
wonden in zijn inwendige organen wa
ren gaan bloeden en dat recent aange
brachte doorboringen infectie hadden
veroorzaakt. De „onkwetsbaarheid” van
Mirin Dajo was dus tenslotte een fictie
gebleken, maar dat er een periode is ge
weest waarin hij wel degelijk ongevoe
lig en onkwetsbaar was, staat vast. Dat
kan worden getuigd door schrijver de
zes, die in 1948 in gezelschap van een
collega een demonstratie van Arnold
Henskens bijwoonde in een sportloka-
liteit in de buurt van Haarlem, nadat
hij uitvoerig met hem had gesproken in
zijn ouderlijk huis in de Jansstraat in
Haarlem, waar ook diverse films wer
den vertoond die aan duidelijkheid
niets te wensen overlieten.
De geheele menschheid is nu ver
strikt, meer dan ooit te voren, in
geestelijke verwarring, zinnelijke
begeerten, zelfzucht, wraakzucht en
geldaanbidding. Ik weet dat wij
staan aan de poort van een grootere
bewustwording. Maar de geheele
menschheid moet lijden, omdat zij
verlost moet worden.
van zijn vreemde eigenschap der „on
kwetsbaarheid” de neiging om zich aan
te dienen als een wereldhervormer, die
een „boodschap tot wereldvrede” te ver
kondigen had en deswege een roeping
van God vervulde. Zijn onkwetsbaar
heid was, volgens zijn eigen opvatting,
slechts een middel om de aandacht op
zich te kunnen vestigen en de bood
schap als een waarheid te onderstrepen.
Er was geen spoor van trucage of
bedrog in zijn optreden. Hij was te allen
tijde bereid zijn kunst te vertonen voor
iedereen die er belangstelling voor had
en zich door iedere medicus, die dit
wilde, te laten onderzoeken.
Zijn kortstondige levensperiode als
„De Onkwetsbare” heeft in Haarlem en
in Nederland nagenoeg geen aandacht
gehad of opzien gebaard. Er verschenen
kranteberichten over hem, reportages
van zijn demonstraties, min of meer
deskundige ontboezemingen over de al
of niet verklaarbaarheid van zijn
vreemde gave. Maar in Zwitserland
ontketende Mirin Dajo een welswaar
korte, doch hevige opschudding, omdat
hij daar in het openbaar voor grote
auditoria optrad.
Later werd hem ook in Zwitserland
optreden in het openbaar verboden,
maar Mirin Dajo verloor daardoor zijn
geloof in de uitkomst van zijn zending
geeszins. Dapper bleef hij zich ten
dienste van de wetenschap beschikbaar
stellen voor proefnemingen en demon
straties, in de hoop dat via weten
schappelijke publikaties zijn onkwets
baarheid toch voldoende bekend zou
raken om hem gelegenheid te geven
van zijn „boodschap” te getuigen.
Hij was een idealist, die nooit van
zijn wonderlijke gave heeft geprofiteerd
en alleen bezield was van de beste be
doelingen ten opzichte van zijn mede
mensen.
Mirin Dajo wekt beroering
De vertoning van een stukje nieuwsfilm
over de verrichtingen van de Haarlemse
„fakir" Mirin Dajo heeft in Londense
bioscopen ernstige gevolgen gehad. Het
filmpje laat zien, hoe de man zich met
messen en degens laat doorsteken terwijl
hij rustig blijft doorpraten met de artsen
die ter controle aanwezig zijn. Een 55-
jarige bioscoop-directeur werd bij het zien
van dit filmpje onwel. Vijftien minuten
later viel hij bewusteloos en drie uur later
stierf hij, Ook in andere theaters vielen
bezoekers flauw of werden ziek. Verschil
lende bioscopen hebben thans besloten
het stukje film uit het programma tar
schrappen, meldt United Press.
die „wonderbaarlijk iets” betekenen.
Eveneens kwamen in droomgezichten
taferelen voor zijn geest, die hij later in
tekeningen en schilderijen vastlegde.
met heldere ogen voor zich bleef kjj-
ken en geen enkel teken van pijn of
bewogenheid gaf. Het gevest van de de
gen naderde steeds dichter de plek waar
het staal in het lichaam was verdwe
nen. Aan de andere zijde zag men in
de huid een puntvormige bobbel ont
staan. die steeds verder ging uitstaan.
Plotseling viel de bobbel weg en kwam
het staal van de degen te voorschijn.
Er was geen bloed te zien. De huid
omsloot het staal hermetisch. Op deze
manier werd Mirin Dajo op verschillen
de plaatsen doorstoken, ook met dunne
priemen door de hals, de armen en de
polsen. Als het wapen werd terugge
trokken. sloot de wond zich onmiddel-
lijk onder een lichte druk van de duim
van de assistent. Terwijl diverse wapens
in zijn lichaam zaten en zonder twjjfel
dwars door vitale organen waren ge
gaan. maakte Mirin Dajo danspassen
en loopbewegingen. Hij bleef monter
en een beetje trots in het rond kijken en
praatte over de doorboringen op een
eenvoudige, bijna kinderlijke manier.
Zijn manier van doen had niets van een
would-be profeet of een topartiest. Hij
gaf geen blijk van vernauwd bewust
zijn of trance.
Professor Brunner: „Ongewoon
maar geen mirakel"
De Haarlemmer Arnold Henskes (beter
.bekend onder de naam Mirin Dajo) die mo
menteel in het Corso Theater te Zurich op
treedt, gaf onlangs een voorstelling voor
de medische staf van de chirurgische kli
niek der Zürichse universiteit.
Even als in Nederland indertijd demon
streerde hij hier, hoe hij zonder gewond te
raken lange scherpe naalden door nieren,
longen of hart kon steken. De artsen ver
zochten hem met naalden door een zijner
nieren en zijn lever gestoken door een lan
ge gang te lopen en daarna een trap te be
klimmen. Tot grote verbazing van de dok-
tor.en voldeed de man zonder een ogenblik
te aarzelen aan het verzoek. De Röntgen
foto’s welke men hierna van hem maakte,
toonden alle aan dat de betreffende orga
nen werkelijk doorstoken waren.
In een vraaggesprek dat United Press
met het hoofd van de chirurgische kliniek
professor Brunner,’ had, zeide deze: „Het
verschijnsel is inderdaad ongewoon, doch
kan zeker geen mirakel genoemd worden.
Ik geloof, dat de ogenschijnlijke onkwets
baarheid van deze man wordt veroorzaakt
door het feit, dat het wapen hetwelk hij
voor zijn werk gebruikt, een zeer scherpe
dunne, lange naald is welke een dikte heeft
van hoogstens zes millimeter. Een derge
lijk instrument kan wellicht organen zoals
lever, longen of nieren doorpriemen zon
der hen te beschadigen. Het is echter iets
anders wanneer de ingewanden worden
doorstoken.” (U. P.)
tjO Uitslag van het
Ift gerec’nteiijk onderzoek
Aan het rapport over de gerechtelijke
lijkschouwing van Mirin Dajo, welke Vrij
dag in Winterthur (Zwitserland) is gehou
den, is het volgende ontleend:
„Begin Mei 1948 begon Dajo te experi
menteren met een ongeveer 35 cm lange
naald, welker dikte conisch tot een halve
centimeter opliep. Aan een eind zat een
ronde knop van ongeveer 2% centimeter
doorsnede. Deze naald stak Mirin Dajo
met de knop vooruit door de slokdarm tot
de beneden maagwand. De door de punt in
de slokdarm veroorzaakte pijnen dwongen
Mirin ‘Dajp zich te laten onderzoeken. Er
volgde een operatie, die prof. Brunner van
de chirurgische kliniek van het kantonale
hospitaal te Zürich op 13 Mei uitvoerde.
Hjj verwijderde de naald naar beneden
door de maagwand. De operatie had een
gunstig verloop en Mirin Dajo kon reeds
twee dagen later als genezen ontslagen
worden. Op 26 Mei legde hij zich in een
trance-toestand te ruste. Uit een dergelijke
toestand ontwaakte hij volgens zijn ver
zorgers gewoonljjk ha 24'uur. Ditmaal ech
ter veranderde hij na verloop van deze tijd
van kleur en een uit het jaar 1937 daterend
litteken van een operatie werd zwart. Daar
zijn verzorgers deze verschijnselen nog
nooit hadden waargenomen, waarschuwden
zij een dokter, die bij zijn komst vaststelde,
dat de dood tenminste 12 uur tevoren moest
zijn ingetreden.
Uit de doop verschillende doktoren, die
belast waren met de gerechtelijke lijkschou
wing, verrichte sectie kwam vast te staan,
dat Mirin Dajo door de wonden, die de
punt van de naald in de slokdarm veroor
zaakt had. gestorven is. De wonden hadden
een infectie en deze weer inwendige bloe
dingen tengevolge, waardoor ook de hart-
slagader beschadigd werd. In de borstkas
was ongeveer 2>/2 liter bloed samengevloeid,
deels in geronnen, deels in vloeibare toe
stand. De doktoren stelden als ontwijfel
baar vast, dat er geen causaal verband be
staat tussen de dood en de door prof. Brun
ner uitgevoerde operatie. Bij de lijkschou
wing constateerde men talrijke inwendige
wónden door de experimenten veroorzaakt,
waarbij echter essentiële organen niet of in
geringe mate gekwetst waren. De. doktoren
waren van mening, dat Mirin Dajo bij zijn
experimenten veel geluk heeft gehad.
In het kortgeleden bij Luitingh te Laren verschenen boek „Terug naar de Goden” van Gerhard R. Steinhauser,
natuurkundige en parapsycholoog, kan men een passage aantreffen die als volgt luidt:
„Op een dag in het voorjpaar van 1947 verscheen in de universiteitskliniek te Zürich een man die zich Mirin Dajo
noemde, er exotisch uitzag en ongeveer 35 jaar oud was. VANWAAR HIJ KWAM EN WIE HIJ IN WERKE
LIJKHEID WAS, WERD OOK LATER NIMMER VASTGESTELD. Wat wel vaststaat, is de gang van zaken zoals
die zich voor doktoren en verpleegsters heeft voltrokken. Dajo, die Hollands spreekt, beweert dat hij onkwets
baar is, zijn kunst van fakirs in India heeft geleerd en dit graag zou willen bewijzen. En voordat de aanwezigen
weten wat zij met deze verklaring aanmoeten, heeft de lange, magere man zijn bovenlichaam ontbloot en
stoot zijn begeleider hem een 70 centimeter lange en zes millimeter dikke stalen degen door buik en borst.
Verpleegsters vallen flauw Met de degen in het lichaam loopt Mirin Dajo de zaak uit en de trap op Door
röntgenopnamen blijkt, dat de degen door lever en nieren is gedrongen. Dajo glimlacht. Na twintig minuten
wordt het wapen verwijderd. Er vloeit geen druppel bloed
Wij willen niets afdoen aan de kwaliteit of de betrouwbaarheid van het boek, maar over deze passage kun
nen wij toevallig „de waarheid” vertellen.
