Vrouwe-
DE MOEDERS
heden
VAN DE
POP
Zilveren sieraden
TA AR TEN VAN MISL UKT
SPRITSBESLAG
steeds meer in
7
4
3
troüwj
■L
1 W
21
Elastisch werken
Anonieme moeders
Ouderwets
XE’ I
as»
ZATERDAG 19 FEBRUARI 1972
Erbij
Nederland heeft twee vrouwelijke
managers van
Soul
Zakelijk
Hard
I
e
L «2-Söifer>3E
ft
SOMS LATEN we wel eens de
keus aan de dochters: wat zullen
we nu eens maken (bakken)? Soms
komen ze ook zelf met een idee.
Utrechtse sprits, bijvoorbeeld. Ze
zien de ingrediënten klaar gezet:
150 gr. bloem, 50 gr. zelfrijzend
bakmeel, 160 gr. boter, 100 gr. bas
terdsuiker, ’/z ei, 1 pakje vanille
suiker, de geraspte schil van een
citroen.
v
„beroeps „-groepen
SEDERT 1970 is het zilveren
sieraad bij de Nederlandse vrouw
steeds meer in trek gekomen, een
verschijnsel, dat trouwens ook in
andere landen valt waar te nemen.
Uit een enquête onder juweliers
en groothandel blijkt, dat 76 per
cent van de deelnemers in 1971
hun verkopen van zilveren siera
den zagen stijgen. De gemiddelde
stijging bedraagt 40 percent, maar
er zijn ook zaken, die hun omzet
verdubbelden of verdrievoudig
den.
(Van onze correspondent)
VANAF het begin, in 1967 toen
haar 21-jarige zoon Ted de groep
oprichtte, is de 51-jarige mevrouw
F. H. Oberg-Veltenaar uit Sche-
veningen manager van de top-for-
matie Livin’ Blues. Voor haar was
de artistieke wereld geen totaal
vreemde omgeving, want ze heeft
veertien jaar met een klassiek so
listisch dansprogramma Europa
doorgetrokken. „Ik had enorme
belangstelling voor de bluesmu
ziek”.
''ii
Culinaire film
JU
f
a
i vvwvwvwvvvvvvvvvvvvvvwvvvvvvvvvvwvw
UMMMMMMMMnnMnk
GASTON GOURMET
H
-u
j^cKy Boy
J
[re;
OVER HET geheel zijn de juweliers
redelijk tevreden over hun omzetten in
1971. Het aantal juweliers dat toene
mende omzetten verwacht is echter
kleiner geworden en het getal der pes
simisten is gegroeid.
DE TOEGENOMEN populariteit van
zilveren sieraden betekent nog niet, dat
de verkopen van gouden sieraden zijn
gedaald. De helft van de ondervraagden
meldde grotere verkopen van 14 karaats
gouden artikelen en 16 pércent grotere
verkopen van 18 karaatsprodukten. Ge-
lijkgebleven omzetten werden gemeld
door respectievelijk 35 en 70 percent en
gedaalde verkopen van deze twee soor
ten gouden artikelen voor respectieve
lijk 15 en 14 percent.
GLOBAAL vond ongeveer 70 percent
der ondervraagden dat er in 1971 beter
is verkocht dan in 1970. Gemiddeld be
draagt die verbetering 13.6 percent
Twaalf percent vond 1971 gelijk aan
1970 en 19 percent boekte een achter
uitgang in de omzet (gemiddeld 12 per
cent). De omzetontwikkeling bij pleet
en doublé artikelen was in 1971 niet
gunstig. De populariteit hiervan neemt
al jaren af.
„NIEMAND geloofde in de groep.
Ik wel. Misschien had ik het ook wel
MEVROUW Oberg en mevrouw Bar-
lage zijn de enige vrouwelyke ma
nagers van professionele popgroe
pen in Nederland. Of ze collega’s
hebben in Nederland of in het bui
tenland is hun (en ons) niet be
kend. Ze hebben elkaar nooit ont
moet en zien ook niet direct het
nut van zo’n ontmoeting in. Ze
kennen het klappen van de zweep,
weten zo langzamerhand wel wat
er in het popvak omgaat.
DE FILM is gemaakt in opdracht van
het Nederlandse ministerie van Land
bouw en Visserij. Dat ministerie heeft
ook het coördinerende werk verricht
voor de inrichting van de Nederlandse
inzending op de tentoonstelling. Die in
zending heeft, tuinaanleg inbegrepen,
een oppervlakte van 850 vierkante me
ter. In het restaurant zullen de gasten
kunnen genieten van Nederlandse snert,
Nederlandse uitsmijters en Nederlandse
mosselen.
„IK KAN erg hard zijn. Als ze een
loopje met me nemen, kan ik zakelijker
„IK BEN geen echte manager, maar
ik doe wel al het werk. Alleen de
boekhouding niet. Die verzorgt mijn
man. Hij werkt hard mee aan het suc
ces. In het begin vond hij het maar
niets. Maar als mijn man de boeken
niet zou bijhouden, zou het gauw een
rommeltje worden. Van al die getallen
heb ik geen benul
De in Rotterdam geboren popmoeder
vertelt, dat ze tot voor kort alles zelf
regelde: „Maar toen ik af en toe met
theaterbureaus en allerlei vlot-praten-
de mensen in aanraking kwam, mensen
die me beentje probeerden te lichten,
begon ik me een beetje bedreigd te
voelen. Ik kan niet manoeuvreren. Ik
ben niet zakelijk; eigenlijk totaal on
geschikt voor manager”.
MEVROUW Barlage gaat er van uit
dat haar studerende zoon en de andere
Solution-jongens, te weten Guus Wil-
lemse uit Utrecht, Hans Waterman en
KINDERMISHANDELING is ook in
Amerika een levensgroot en nog steeds
groeiend probleem. Wanneer kinder
mishandeling aan het licht komt kan
het mishandelde kind met deskundige
verzorging woiden opgevangen. „Maar
voor de ouders is er vrijwel geen hulp
om op terug te vallen'zegt een ano
niem blijvende moeder uit Califomië
die in maandblad McCall’s vertelt hoe
ze vier jaar lang heeft geworsteld met
de steeds terugkerende aandrang om
haar dochtertje te mishandelen. Haar
pogingen om hulp te krijgen strandden
volgens haar bij alle maatschappelijke
instellingen op de dooddoener „dat ze
niet in de juiste categorie voor hulp
verlening paste”.
IN HET BESTUUR van de zich snel
uitbreidende vereniging zitten niet al
leen enkele „anoniem moeders”, maar
ook een paar sociale werkers, artsen en
een jurist. Volgens McCall’s is dr. Hel
fer. in Amerika een autoriteit op dit
gebied en schrijver van het boek „Het
mishandelde kind”, speciaal naar Cali-
fomië gereisd om de activiteiten van de
groep te bestuderen.
te;
rgo to
MÊAVEN
w <rM
F««AFT>rr
MEVROUW Barlage heeft zich nooit
in de muziekwereld bewogen en ze
vindt het nog steeds „een typische we
reld”. „Maar”, zegt ze, „ik had nooit
gedacht dat ik me er nog eens zo goed
in zou thuisvoeien”.
i
i
a
ER ZIJN nog maar weinig mannen
beroepen waar vrouwen hun tan
den niet hebben ingezet. Vrouwen
die vrachtwagens besturen, dames
die straten maken, een vrouweljj-
ke stuurman, meisjes die voor
automonteur leren, vrouwen die
trams en taxi's door de stad lood
sen, juffrouwen die het verkeer
regelen en ga zo maar door.
HET WERKEN met musici, die stuk
voor stuk haar kinderen hadden kun
nen zijn, vindt ze heel plezierig. „Ik
voel me eerder bij de jonge generatie
thuis dan bij mijn leeftijdgenoten. Zelf
ben ik volgens de regels opgevoed. Ik
ben jaloers op alle prés die deze jeugd
heeft”. Ze mag jaloers zijn op de jon
geren en ook wel een beetje trots op de
jongens waarmee ze werkt. Praten over
de Solution met haar familie of ken
nissen is er zelden bij.
IN HAAR boetiek vindt de clientèle
slechts één enkel model van pantalon,
rok, mantel en andere „basiskleren”,
maar uitgevoerd in allerlei kleuren en
te combineren met ontelbare truitjes
(Sonja maakt er 60.000 per seizoen).
Eén van haar ideeën voor dit voorjaar:
namaakbont in zachte pastelkleurtjes
maai ook in de klassieke zomerkleuren
rood, wit en marineblauw.
HET BLIJKT een voorliefde voor de
i'leur van het zilver te zijn. In het af
gelopen jaar is ook de af zet van wit
goud toegenomen. Ongeveer de helft van
de ondervraagden had een een grotere
verkoop van wit goud en gemiddeld be
droeg die stijging 23 percent.
DE VRAAG waarom zij met haar
Groningse collega de enige popvrouw
is, heeft ze zichzelf ook wel eens ge
steld: „ik heb me wel eens afgevraagd
waarom niet meer vrouwen van mijn
leeftijd het doen. Het is een enorm
afwisselend en fijn bedrijf. Het is me
een raadsel waarom wij de enigen
zijn. Ze moesten eens weten wat ze
missen
OP ZEKER ogenblik kwam ze op het
idee dat het voorbeeld van de anonieme
aloholisten die elkaar helpen om van
de drank af te blijven, misschien ook
zou werken ten aanzien van mensen
die hun kinderen mishandelden. Ze
plaatste een serie oproepen in kranten
en het resultaat is een groep van enkele
honderden moeders die zich de „anonie
me moeders” noemen en geregeld bij
elkaar komen om hun specifieke pro
blemen uit te praten. Als een van hen
„onder spanning’ staat kan ze andere
leden te hulp roepen die dan tijdelijk
het bedreigde kind onder hun hoede
nemen.
Willem Ennes uit Groningen, zich voor
100 percent met de muziek kunnen
bezighouden. Hun gedachten mogen,
vindt zij, niet door allerlei zakelijke
wissewasjes in beslag worden genomen.
„Maar”, meent ze even later, „de
musici zouden zich best wat meer met
het zakelijke gedeelte mogen bemoeien.
Het feit da* een manager zakelijk moet
zijn, maakt soms dat hij niet altijd
rechtlijnig kan denken. Maar ik moet
de zaken eerlijk spelen anders raak ik
helemaal in de war”.
zijn dan een man. Maar een enkele uit
zondering daargelaten heb ik tot nu
toe alleen correcte mensen meege
maakt”.
WEEKBLAD Elle praatte met en
kele vrouwen die de „elastische” werk
tijden sinds kort uit de praktijk kennen
en enthousiast zijn over de mogelijk
heid om zonder problemen hun werk
tijden iets anders in te delen, wanneer
huiselijke omstandigheden dat nood
zakelijk maken. Elk bedrijf interpre
teert het svsteem op eigen manier. Bij
een groot zuivelbedrijf bijvoorbeeld
mogen de werknemers tevoren een aan
tal werkuren zodanig vastleggen dat
er ruimte komt voor een hele vrije dag
per week. Andere ondernemingen heb
ben hun klassieke kantooruren (van
half negen tot kwart over vijf met een
korte middagpauze) terzijde geschoven
en zijn van ’s ochtends acht tot ’s avonds
zeven onafgebioken geopend.
MEVROUW Oberg gaat in tegen
stelling tot Solution-manager mevrouw
Barlage altijd met de groep mee naar
optredens: „Of het nou binnen- of
buitenland is. Ze hebben begeleiding
nodig. Ik vind de muziek niet alleen
heel fijn, die jongelui die erop af ko
men vind ik ook verschrikkelijk leuk.
Het is toch belachelijk dat er maar
wordt uitgemaakt dat dié muziek voor
de jeugd is en dié muziek voor oude
ren. Muziek is leef tijdloos”.
ZE HEEFT eerst een paar jaar bij
de organisatoren Jacques Sent en Paul
Acket ervaring opgedaan. „Ik was
boekingsagente. Het managersvak had
eigenlijk ook niets nieuws voor me. Ik
kende het bedrijf uit eigen ervaring.
Er is in wezen weinig veranderd, maar
er zijn wel veel jonge mensen bijge
komen”.
IN DE TWEE jaar dat ze Solution
bestiert, is ze niet veel veranderd: „Ik
ben er niet harder door geworden. Wel
meer op mijn qui-vive. Als er nu zaal-
eigenaren opbellen hoor ik ze eerst
wat uit. Ik kijk of ze safe zijn. Vroe
ger zou ik daartoe niet in staat zijn ge
weest. Nu moet ik de belangen van de
groep behartigen. Maar zelfs een beet
je hard-zijn vind ik al ontzettend be
roerd”.
waaraan ze telefonisch zaken doet,
centraal staat.
VOOR DE groep verzorgt ze onder
meer contracten met zaaleigenaren,
het contact met de platenmaatschappij
en omroepen, ze regelt de reclame
(haar zoon ontwerpt alles), maar voelt
zich even betrokken bij het optreden
van de groep als de musici. Behalve
Ted bestaat Livin’ Blues uit: Nico
Christiansen (solozang), John LaGrand
(mondorgel), Ruur van Buuren (bas
gitaar) en Johnny Lejeune (drums).
OVER HAAR ervaringen als vrouw
in een, laten we maar zeggen tot voor
kort, mannenberoep: „De vrouw is nu
wel zo geëmancipeerd, maar wat ik
doe wordt door veel mensen nog al
leen maar „grappig” gevonden. Ze
snappen het niet helemaal. En dan mijn
leeftijd. Iedereen hangt alles aan leef
tijd op. Dat blijft voor mij een raadsel.
Maar ze nemen me beslist serieus, dat
wel.
VROUWELIJKE managers die zaken
doen voor popgroepen zijn er ja
ren niet geweest, maar nu lopen er
twee levensgrote „popmoeders”
rond in de Nederlandse popscene:
mevrouw Barlage uit Groningen
neemt de groep Solution (van haar
zoon Tom) de zakeljjke beslomme
ringen uit handen en mevrouw
Oberg uit Scheveningen regelt op
tredens, betalingen, plaatopnamen
en duizend-en-een andere dingen
voor de groep Livin’ Blues, die
haar zoon Ted een paar jaar gele
den met steun van zijn moeder op
richtte.
Mevrouw Oberg temidden van
Livin’ Blues. Geheel rechts haar
zoon Ted.
6'
L
OOK IN Frankrijk zijn enkele grote
bedrijven begonnen met het experiment
van de „verschoven” werktijden. Een
ontwikkeling die vooral belangrijk is
voor de ruim zeven miljoen buitens
huis werkende Franchises die naast
dat werk bovendien de zorg voor een
huishouding en gezin hebben.
DE WERKNEMERS kunnen tussen
acht uur en kwart over negen begin
nen, en tussen half vijf en zeven uur
vertrekken. Vooral moeders van school
gaande kinderen grijpen gretig de kans
om zo vroeg mogelijk te beginnen en in
de namiddag tijdig thuis te zijn om een
oogje op het huiswerk van de kinderen
te houden. Ze lopen -ian bovendien de
spitsuren mis en zijn verzekerd van een
zitplaats in de metro. Zowel werkneem
sters als werkgevers zeggen dat het
systeem de werksfeer meer ontspannen
heef* gemaakt. Een werkgever: „Ik heb
het gevoel dat de mensen zich nu als
volwassenen behandeld voelen en dat
maakt de dialoog een stuk beter”.
gedaan als mijn zoon er niet in had
gezeten", zegt mevrouw Oberg. Ze
vertelt dat het niet uitsluitend de mu
ziek is die haar in het managers-be-
staan aantrekt. „Ik ga erg graag met
jonge mensen om. Liever dan met
mensen van mijn eigen generatie. Ik
bewonder in de nieuwe generatie dat
ze hun hersens gebruiken. Ze mogen
dan wel eens iets verkeerd denken,
goed, maar ze gebruiken hun hoofd ten
minste”.
EN DAN, als Gaston niet kijkt, wer
pen ze alles bijeen in de beslagkom en
beginnen ijverig de boter met twee mes
sen klein te snijden. Dat is hun toever
trouwd, want ze helpen vaak in de keu
ken. In dit geval bleek het echter fu
nest.
Dat wat een boterzacht spuitbaar be
slag had moeten worden, werd gewoon
kort, stevig deeg. Een daarmee gevulde
springvorm leverde na een half uur
(ovenstand 3, een richel onder het mid
den ingeschoven) een prachtige zacht-
brosse ondergrond op, waarmee we
slagroomtaart en mandarijnentaart heb
ben gemaakt.
De teleurstelling voor de dochters
was slechts, dat er geen mooie zachte
botersprits op de schaal werd gepre
senteerd, maar „alweer taart”.
Nauwelijks een paar dagen later ge
beurde bijna netzelfde. maar toen viel
er nog snel in te grijpen. Boter en sui
ker lagen al in de kom toen ik kon toe
snellen om zo te verhinderen dat het
bedolven zou worden onder de bloem.
Die boter plus suiker, plus het halve
ei (alleen het wit) hebben we eerst tot
een zacht pappeke verroerd. Daarna
heel voorzichtig bij kleine beetjes tege
lijk de bloem erover gezeefd, en zo bleef
net deeg zacht en inderdaad spuitbaar.
Toen we daarop aanstalten maakten
om de bakplaat vol met zwierige slin
gers te spuiten, zoals de echte sprits
behoort te zijn, vonden de dochters het
toch beter om er ook nu weer een taart
van te maken. Hetgeen gebeurde.
Belegd met schijfjes banaan en op
gespoten met slagroom, is het een heel
feestelijk ogende tractatie.
„HOLLAND terra culinaris”, een
film die een indruk geeft van de kwa
liteit van Nederlandse land- en tuin-
bouwprodukten en voedings- en genot
middelen, gaat op 6 maart in Parijs in
wereldpremière. Hij zal ook voorlopig
worden vertoond op de „Salon Interna
tional de l’Agriculture”, de internatio
nale landbouwtentoonstelling, die van
5 tot 12 maart in de Franse hoofdstad
wordt gehouden.
De 55-jarige mevrouw Jannetje
Barlage-Kloppert uit Groningen is
twee jaar manager van de popgroep
Solution vroeger Soulution, vanwege
de soul-invloeden waar haar 23-
jarige zoon Tom altsax speelt. „Ik
zou het tijdelijk doen. Om de jongens te
helpen. Met de vorige manager hebben
ze zoveel ellende gehad. Die heeft
vreselijk veel schulden op naam van
de groep gemaakt. Dat wilde ik ze
besparen”, zegt mevrouw Barlage in
de huiskamer, waarin het bureau,
„IK HEB op de lijst van de best ge
klede vrouwen ter wereld gestaan. Toen
ik het telegram uit New York kreeg heb
ik aan een grap gedacht: dit was niet
mogelijk. Zeker niet als ik aan mijn
oude zwarte jas met bontvoering
dacht. Die is al zes jaar oud”. Mode-
ontwerpste, Sonja Rykiel in een inter
view met maandblad Marie Claire
waarin ze onder meei zegt dat het be
grip „ouderwets” voor haar niet be
staat. Wat volgens haar belangrijk is:
de manier waarop vrouwen hun kleren
dragen en erin leven. Omdat ze zelf
nooit tijd heeft om zich voor een uit
gangetje te verkleden ontwerpt ze kle
ren die een vrouw van ’s ochtends
vroeg tot 's avonds laat kan dragen.
Ai
te
-.\wi
Ml
