Speciale VN-commissie actief
ONTGINNING VAN DIEPZEE NABIJ
Verdachte vaak in
rol van Zwarte Piet
fabriek
VOLLE GANG
Hetze tegen alles wat „links” is vanuit
hypermoderne wolkenkrabber
PERSMAGNAAT AXEL SPRINGER
VOERT EEN PRIVE-OPPOSITIE
Vernietigend Duits rapport
over nieuwsmanipulatie
u
PROEVEN IN
Per luchtschip
naar
Amsterdamse officier van
justitie mr. J. J. Abspoel:
12
13
DONDERDAG 18 MEI 197x
Waardevol zand
Vooroordeel
Mangaanknollen
HETZE
Weinig contact
PERSOONLIJKE ACTIE
MACHTSMISBRUIK
18 miljoen dollar
y
NEW YORK (UPI) Het duurt geen tien jaar meer voordat reusach
tige mijnbouwmachines tot op zes km diepte mineralen gaan onttrekken
aan de zeebodem. Het worden de nieuwe gereedschappen in de strijd om
deze verborgen rijkdom, die voor het eerst in de geschiedenis binnen het
bereik van de mensheid komt. Mijnbouw onder water is al een goed eind
op weg in de ondiepe wateren bij de kust van veel landen. Wat nu in zicht
komt is het uitbreiden van deze mijnbouw tot de diepzee, aldus V.N.-des-
kundigen. Zij verwachten dat het nog wel enkele jaren, misschien zelfs
tientallen jaren, zal duren voordat dergelijke mijnbouw op werkelijk grote
schaal kan worden ontwikkeld, omdat de kosten enorm hoog zijn. Het be
gin is echter in zicht.
UTRECHT „Met de ernstige
delinquent, die voor voorarrest in
aanmerking komt, wordt in het straf
proces vaak omgesprongen als met
de zwarte piet: De kaart die de spe
lers zo snel mogelijk willen kwijt
raken”. Dat schrijft de Amsterdamse
officier van Justitie mr. J. J. Abspoel
in het Maandblad voor Berechting en
Reclassering. „In het strafproces
schuiven de spelers dat zijn de
officier van Justitie, de rechter-com-
missaris en de raadkamer elkaar
de delinquent zo snel mogelijk toe
zonder voldoende communicatie. De
verdediger doet daarbij vaak denken
aan een figuur uit het balspel: De
man die moet trachten de bal te
onderscheppen die de andere spelers
elkaar toegooien”.
(Van onze redacteur in Bonn)
BONN Drie maanden lang plozen in Mün
ster een professor en zijn studenten de boule-
vardkrant „Bild” uit. Daarna publiceerden zij
een vernietigend rapport over de manier waar
op het blad, waarvan dagelijks 3,5 miljoen
exemplaren worden verkocht, nieuws manipu
leert. „Persvrijheid is geen vrijheid tot mislei
ding door het vervalsen en onderdrukken van
berichten, door het ophitsen van gevoelens en
door persoonlijke laster”.
I
f
Architecten van een regionaal onder
zoekinstituut in Kiev (USSR) werken
per luchtschip naar de plaats van be
stemming te laten brengen.
De afwijzing van iedere vorm van politiek tota
litarisme.
De verdediging van de vrije sociale markteco
nomie.
bereikt al bijna 1 km diepte en zal tot
6000 m diep gaan.
Het machtsmisbruik door een man, die zelf als zon-
dagsredenaar en schrijver zjjn onafhankelijke oppo
sitie tegen de huidige regering aanvult. In de Engelse
Daily Telegraph is van zjjn hand te lezen geweest:
„Overal in de westelijke wereld schijnen de mensen
blind te zijn voor het gevaar, zoals hun vaders meer
dan 20 jaar geleden blind waren”. Zo presenteert hij in
wezen Adolf II die het pseudoniem Willy Brandt voert.
In zijn onlangs verschenen boek „Van Berlijn uit ge
zien” schrijft hjj hoe gemakkelijk het positie kiezen
voor hemzelf is: „Hier in Berlijn is een blik uit het
venster genoeg om het te begrijpen. Alleen wie blind is,
ziet de werkelijkheid niet”.
Die schijnbare rechtlijnigheid staat in de grondwet
van het imperium dat Axel Caesar Springer na de oor
log heeft opgebouwd. De op 2 mei 1912 in Hamburg-
Altona geboren zoon van een kleine uitgever was in
1946 één van de eersten die van de geallieerden de li
centie kregen voor het uitgeven van een krant, de
„Nord-Westdeutsche Hefte”. Al hadden de overwin
naars bepaald dat geen enkele Duitser twee licenties
zou mogen hebben, niettemin kon hij nog datzelfde
jaar het programmablad „Hör Zu” van de Britse uit
gever overnemen. In 1948 vestigde hij het Hamburger
Abendblatt (oplage nu 290.000). in 1952 Bild en in 1953
Nu schrijft Axel Springer in de hypermoderne wol
kenkrabber tegen de Berlijnse muur: „Terwijl ik pro
beer te verklaren waarom dit boek („Van Berlijn uit
gezien”) moet verschijnen, gaat mijn blik over de stad
die de Heimat van mijn overtuiging is geworden. Ik zie
in beide delen van deze stad straten, huizen en voor
alles mensen bij wie ik hoor, van wie niets mij zal
scheiden, geen dreigement, geen verlokking, geen mis
verstand”.
Deze gang van zaken manifesteert zich
in het verdere verloop van de zaak steeds
opnieuw. „Alleen de rechercheurs spreken
uitvoerig met de verdachte, maar daarna
gaat het procesverbaal een volstrekt eigen
leven leiden. Ieder leest het proces verbaal
alvorens met de verdachte te praten. In
de loop van het proces ontmoet de ver
dachte niemand meer die onbevooroor
deeld is”, aldus mr. Abspoel.
J
De balie moet wekelijks eèn advocaat
aanwijzen die het verhoor van elke ver
dachte tegen wie de officier bewaring
heeft gevorderd bijwoont. De raadsman
moet het dossier vóór het verhoor kunnen
inzien Ook de reclassering moet bij deze
verhoren aanwezig zijn Eveneens op elke
openbare terechtzitting moeten raadsman
en reclassering aanwezig zijn.
De meeste landen, die lid zijn van de
VN erkennen de noodzaak van allesom
vattende. nieuwe internationale overeen
komsten. De VN-Commissie voor de Zee
bodem, die 86 leden telt, tracht nu al vast
te stellen tot hoe ver de nationale juridis-
dictie van kustlanden kan worden uitge
breid - met inbegrip van het alleenrecht
op entginning van de zeebodem - en hoe
de grenzen moeten worden getrokken
voor de daarachter liggende „internationa
le zone”.
De opvatting, dat de schatten van deze
zone het gemeenschappelijk erfdeel van
de gehele mensheid vormen, werd in 1970
bevestigd in een desbetreffende verkla
ring, die de algeméne vergadering tijdens
het 25-jarig jubileum van de VN af) egde.
De commissie voor de zeebodem werkt
nu aan voorstellen voor bepalingen in
zake ontginning van de diepzee. Deze
zullen in 1973 bij de conferentie over het
zeerecht worden ingediend.
Er bestaan al tenminste 100 onderzee-
mijnen bij de kusten van Australië, Cana
da, Chili, Finland, Frankrijk, Griekenland,
Ierland, Japan, Poen, Spanje, Taiwan, Tu-
rije, Engeland en de Verenigde Staten. Er
worden mineraen zoals steenkool, ijzer
erts, tin, nikkel, koper, goud en kalksteen
gewonnen. Bovendien wordt voortdurend
gezocht naar zware metalen zoals goud,
tin en platina op en in de zeebodem.
Voorbereidend werk heeft aangetoond, dat
er bij de kust van Cambodja, Thailand en
Zuid-Vietnam edelstenen voorkomen en
bij de westkust van de Golf van Thailand
goud ligt.
De mogelijl0eid tot communicatiestoor
nissen begint volgens mr. Abspoel al zo
dra de man op heterdaad is betrapt en de
politie hem heeft ingerekend. De politie
bespreekt vaak vluchtig met de of
ficier van Justitie de voorgeleiding aan de
hand van enige summiere gegevens, meest
al ontleend aan mededelingen van re
chercheurs die de arrestant hebben ver
hoord. De officier van Justitie moet op
grond van die gegevens over voorgeleiding
beslissen, maar is dan vaak onvolledig
ingelicht, aldus mr. Abspoel.
aan een ontwerp om flats pasklaar
in de fabriek te bouwen en daarna
„Erger nog: ieder met wie de verdachte
een persoonlijk contact heeft gehad ver
dwijnt uit zijn gezichtsveld, behalve dan
misschien de officier van Justitie tij wie
hij is voorgeleid. Hij krijgt steeds meer
nieuwe figuren tegenover zich aan wie hij
moet trachten duidelijk te maken dat hij
niet zo zwart ’s als uit de stukken naar
voren komt”
kwam een eerste hoogtepunt met de aankoop van de
uitgeverij die onder andere het dagblad Die Welt pu
bliceerde, door de Britse bezetters bedoeld als een
Duits zusje van „The Times”.
Waar haalde de „gediplomeerde zetter, drukker, re
dacteur in kleinere en middengrote redacties en pers
bureaus” (Springer over zichzelf) het kaptitaal van
daan om kranten op te richten en zelfs Die Welt te
kopen? Hij moet schatrijke en invloedrijke vrienden
hebben gehad. Vanuit de DDR, al zo lang drukdoende
Springer als een gevaar niet alleen voor Duitsland
maar ook voor Europa te verkopen, is gewezen op zijn
hechte banden met de Britse controle-officier voor het
perswezen in Noord-Duitsland. Maar beslissend waren
volgens deze bron zijn betrekkingen met de grote man
van de Duitse bank Abs, met bankmagnaat Schacht
en bijvoorbeeld met de latere manager van het Krupp-
concern Beitz.
In Hamburg werd de basis gelegd voor het huis
Springer dat zal werken volgens vier in statuten vast
gelegde principes:
Het onbeperkt inspannen voor het vreedzame her
stel van de Duitse eenheid in vrijheid in een ver
enigd, vrij Europa.
Het nastreven van een verzoening tussen Joden en
Duitsers met inbegrip van de ondersteuning der
levensrechten van het Israëlische volk.
Als mogelijke tussenoplossingen, voor
uitlopende op een eventuele wetswijziging
noemt mr. Abspoel:
chine met een „eindeloze” ketting met
emmers, die tot bijna 4 km diepte kan
worden neergelaten
Dit betrekkelijk eenvoudige systeem,
dat op de manier van een transportband
werkt, heeft meer dan 4 jaren van ont
werpen en laboratoriumproeven gevergd.
Het is een zeer sterke kabel van polypro-
pyleen, 2,4 maal zo lang als de waterdiep
te, waaraan een groot aantal speciaal
vervaardigde stalen emmers op regelmti-
ge afstand zitten bevestigd. De emmers
dalen af langs een geleidende windas aan
de boeg, trekken langs de zeebodem en
scheppen daar de knollen op. Zij worden
dan weer aan het achterschip opgehesen
een daar leeggegooid
Het Japanse systeem kan niet bij hoge
zee werken en vereist een tamelijk lang
schip om te voorkomen, dat de kaoels in
de knoop raken. Het is echter goedkoper
en eenvoudiger te bedienen dan het zuig-
buissysteem van Amerikaans ontwerp.
Deze 2, en andere gelijksoortige experi
menten wijzen er echter op, dat de schat-
worden ontgonnen en dat het nodig is tot
ten van de kiepzee in toenemende mate
internationale overeenstemmig te komen
over de manier waarop dat moet gebeu
ren.
Een andere groep metalen - titanium,
zirconium en thorium - is al gewonnen
uit strand- en duinzand in Australië,
Nieuw-Zeeland, Ceylon, Afrika, India en
de VS. Deze worden gebruikt in de vlieg
tuigindustrie en in het vormzand in de
metaalgieterijen. Verwacht wordt dat de
grote vraag de produktie uit de hoog
waardige ertsen die in ondiep water voor
komen. de komende jaren zal stimuleren.
In het rapport van de commissie voor
de zeebodem wordt deze rijkdom als volgt
omschreven: „De grootste en uitzonder
lijkste mineralen van de zee zijn, voor
zover totnutoe bekend met uitzondering
van olie de diepzeeknollen, die nieuwe
bronnen voor koper en nikkel kunnen
vormen. De mangaanknollen en aanver
wante sedimenten in de oceanen van de
wereld zijn voortdurend geologisch en geo-
chemisch onderzocht. Vooral de laatste
paar jaren is het zoeken naar op de
bodem liggende, hoogwaardige mangaan
knollen uitgebreid. Verscheidene industri
ële ondernemingen in de VS en Japan
hebben grote delen van de diepzeebodem
afgezocht. Het onderzoek heeft tot dusver
uitgewezen, dat aan de oppervlakte lig
gende knollen met een buitengewoon hoog
gehalte aan koper, kobalt, nikkel, mangaan
en andere metalen waarschijnlijk in vol
doende hoeveelheden voorkomen op 3600
meter diepte en lager
Onlangs in de Stille Oceaan en de
zuidelijke wateren rond het zuidpoolge
bied genomen monsters tonen tevens aan,
dat mangaanknollen voorkomen in sedi
menten op slechts enkele meters onder de
zeebodeip. Het is echter nog niet zeker of
deze lagen rijk genoeg zijn voor economi
sche ontginning.
Naast de traditionele machinerie voor
miunbouw op de zeebodem, die nu tot op
60 meter diepte reikt, beschrijft het rap
port twee geheel nieuwe systemen voor
deze mijnbouw, die met succes in 1970
zijn beproefd. Daarvan is er 1 ontworpen
in Japan en 1 in de VS.
Het Amerikaanse wordt gebruikt op een
ongebouwd vrachtschip in het Blake-Pla-
teau, 270 km van de kust van Geogia. Het
gel-uitgever Augstein schrijft onder de kop „De nutte
loze idioot” dat het allemaal klopt omdat Springer ver
der alleen in Israël met ophef is ontvangen en wat het
gesprek in Moskou betreft: „Alle deelnemers zijn dood
of zo goed als dood”. Stern-hoofdredacteur Nannen:
„Ophef en geluidssterkte zijn vergeeft geweest”.
Kort na het bezoek van Springer, die (zo schrijft
Augstein) „ongeveer in de geestesgesteldheid van Ru
dolf Hess naar Moskou is gereisd” om persoonlijk te
regelen waartoe Adenauer niet in staat was, kwam
Kroestsjevs blokkade van Berlijn. Sindsdien staat een
onverzoenlijk anti-communisme boven Springers vier
principes. En omdat hij geen Hess is of een Don Qui-
chot is Axel Springer voor de regering in Bonn thans
een gevaarlijke oppositie.
Het onderzoek had zich geconcentreerd op de „Ost
Politik”, die door het verzwijgen van positieve ontwik
kelingen (bijvoorbeeld de ondersteuning van Brandts
beleid door Pompidou of het feit dat Brandt de Nobel
prijs als waardering voor zijn politiek kreeg) en het
uitbuiten van crises en van incidenten aan de Berlijnse
muur, in Bild consequent vals wordt belicht.
Bild is het zwaarste wapen van de machtigste dag
bladuitgever in Europa, Axel Springer, in wiens ogen
de politiek van de regering-Brandt „een dodelijk ge
vaar is” niet alleen voor Duitsland, maar ook voor
Europa en de gehele vrije wereld”. Hij heeft de West-
duitse dagbladmarkt voor 30 pet en de tijdschriften
markt voor 16 pet in handen. De grote zondagsbladen
Bild am Sonntag (oplaag 2,6 miljoen) en Welt am
Sonntag (420.000) hebben praktisch geen concurrentie
meer.
Springers macht wordt aardig geïllustreerd door het
feit dat regeringsleden, inclusief de Bondskanselier,
zich steeds weer braaf laten interviewen voor Bild,
Welt (Springers eliteblad, oplaag 235.000) en de zon
dagsbladen, wier doel het is de regering verdacht te
maken en en val te brengen. Wat in Die Welt door
ijverige commentatoren en slim selecterende corres
pondenten gebeurt, doen de redacteuren van Bild met
de botte bijl.
Dat Bild, dagelijks schrijvend over de economische
onmacht van de regering, zijn lezers voorliegt dat de
Russen na ratificering van het verdrag van Moskou
kapitale herstelbetalingen zullen eisen, past in een
campagne die veel verder gaat dan een gerichte strijd
tegen de buitenlandse politiek. En dit is eveneens een
staaltje van Springers nieuwsmanipulatie: praktisch
de gehele voorpagina was nodig voor de kapitale kop
„Driehonderdduizend verliezen hun werk”, toen offi
cieel was meegedeeld dat het aantal werklozen in de
eerste helft van dit jaar tot 300.000 zou kunnen oplopen
er waren op dat moment echter al 270.000 werk
lozen.
In de directe confrontatie publiceerden de Springer-
bladen via informanten in de top van het regerings
apparaat geheime verdragsdocumenten. Het kwam
tot een publieke discussie in de Bondsrepubliek toen
de schrijver Heinrich Böll Bild van een lynch-hetze
beschuldigde. Het blad had in een permanente cam
pagne tegen linkse extremisten in grote opmaak ver
meld: „Baader-Meinhof-bende moordt verder”, hoewel
onzeker was of die bende met een beschreven moord
iets te maken had.
Habe begrijpt echter de vertwijfeling van zjjn lezers:
„Deze regering heeft de deur geopend waardoor het
Oosten het Westen binnenglipt. Vriendelqke uitzonde
ringen spelen daarbij een onbeduidende rol. De duivel
heeft veel maskers, als duivel presenteert hjj zich zel
den. Economische hulp aan een bankroet systeem dat
zonder die hulp naar de haaien zou gaan. Op de tijger
der inflatie rijden de apocalyptische ruiters van de
revolutie”.
Elk citaat van Habe zou te veel zijn als zijn werk
voor Springers mentaliteit niet typerender was dan
al het geschrijf van die oude heren die eens Göbbels
dienden. Habe schrijft hoe hij vertwijfeld naar het
hoofd grijpt temidden van alle blijkbaar verblinde in
tellectuelen, die de indruk wekken naar een gekken
huis te verlangen. „Ik begrijp jullie, vrienden. Jullie
zijn klaar wakker. Je kunt niet wakker genoeg zijn”
Geruststellend schrijft Habe echter ook (zij het van
uit zijn visie): „Een intelligent volk is slechts beperkt
manipuleerbaar”.
Die uitdaging betekent niet alleen dat Axel Springer
zjjn kranten inzet voor de strijd tegen een regime dat
verzoening wenst, maar dat de grote man zelf ook hef
tig in de aanval is gegaan. Hjj presenteert de Duitse
Atlantische Vereniging nog niet eerder gepubliceerde
feiten, afkomstig van de Russische Duitsland-expert
Beresjekov. Feiten waaruit blijkt dat de Berljjn-over-
eenkomst de toekomst van de stad in groot gevaar
brengt. Later meldt alleen „Nachrichten”, Springers
informatieblad voor journalisten, dat Beresjkovs woor
den verkeerd weergegeven zouden zjjn. Daar voegt
Nachrichten dan als enig commentaar aan toe: „Vast
staat: de Duitse dag- en weekbladen wjjdden aan de
rede van de uitgever ongebruikelijk veel plaats”.
Springer waarschuwt tegen de opmars van linkse ra
dicalen in het bestuursapparaat. Hij roept de verdre
venen op hun oude begrippen van recht en vrijheid
niet prijs te geven. Hij wijst erop dat hij al in 1958 bij
Kroestsjev op bezoek ging en toen andere taal zou heb
ben laten horen dan nu Brandt en Bahr: „Ik ben zel
den in een land met zoveel ophef ontvangen als in
1958 in Rusland. Het was het luidste politieke gesprek
dat ik ooit gevoerd heb”.
Die laatste uitspraak heeft de afgelopen weken een
paar onberekenbare journalistieke vrienden van
Bondskanselier Brandt in het geweer gebracht. Spie-
Een niveau hoger zijn het in Die Welt de commen
tatoren die links-extremisme en regeringspolitiek aan
elkaar knopen. Dat een joodse hoogleraar, die nu bij
Springer de naderende ondergang van Duitsland pre
dikt dezelfde is die eens vol onbegrip voor zijn eigen
positie Hitlers germanendom verheerlijkte, valt alleen
de critici bij Der Spiegel op.
In de DDR is keurig geregistreerd hoeveel oud-nazi’s
in Springers dienst staan. Het is niet verrassend in dit
milieu dat het er veel zijn, maar ook niet belangrijk
meer omdat er een nieuwe garde commentatoren is die
in de oorlog zo goed waren en daarom nu in dit land
bijna onkwetsbaar zijn. Toen Welt am Sonntag William
S. Schlamm de bons gaf omdat hij zelfs voor de aller-
domsten te ongeloofwaardig was geworden, kwam de
bekende schrijver H. Habe als „tijdcriticus” naar voren.
Habe besprak onlangs in de „Warns” de vele brieven
die hij ontvangt: „Bijna alle brieven (ik zeg het zonder
onbescheidenheid: het hoort erbij) prijzen mijn moed.
Gaat u zo verder, laat u niet klein krijgen, heet het
refrein. Hier moet ik inhaken, er is geen moed nodig
om de waarheid te zeggen nog niet”.
Het bestaat uit een op een slee lijkende
baggerkop, die tijdens het trekken over de
oceaanbodem voor het verzamelen van de
knollen in een zuigbuis door een tv wordt
gevolgd. Een spant van 46 m lengte houdt
de baggerkop omlaag en verleent buig
zaamheid aan de buis. Verscheidene pom
pen zuigen de bagger omhoog. Een centri-
gugale separator aan boord gooit de knol
len op een transportband naar de opsla
gruimte. Het ontwikkelen van dit systeem
heeft 18 miljoen dollar gekost.
Het Japanse systeem is in de Stille
Oceaan beproefd ongeveer 400 km ten
noorden van Tahiti. Het is een graafma-
Naast dit alles zijn momenteel in 60
landen totaal 300 ondernemingen bezig
met een andere vorm van ontginning van
ie zee - het winnen van mineralen die in
leewater zijn opgelost. Daaronder zijn
zouten van magnesium en in geringere
mate van kalium en calcium, broom en
zwaar water. Vrijwel al dit werk blijft
beperkt tot de betrekkeljjk ondiep delen
van de territoriale wateren. De werkelijke
rijkdom ligt volgens VN-deskundigen in
de Internationale diepzeezone, in de vorm
van mangaan knollen en -korsten.
„Als de zitting begint, is de verdachte
aan één (politierechter) of drie (meervou
dige kamer) onbekenden overgeleverd, die
zich in de korte tijd van de zitting een
oordeel moeten vormen over hem. Maar
tot een persoonsbeoordeling leent zeker
een zitting van de meervoudige kamer
zich niet. Het voeren van een werkelijk
gesprek gaat voortdurend over juridische
is verkrampt, wantrouwig en onzeker. Het
gesprek gaat vortdurend over juridische
aangelegenheden waarvan hij niet kan
inzien wat ze er nog toe doen of die hij
niet begrijpt”
Voorafgaande aan de zitting hebben de
rechters niet altijd alle drie met de ver
dachte contact gehad. Door de mogelijk
heid van het horen van de verdachte aan
één lid te delegeren kan iemand maanden
gevangen zitten zonder dat twee van de
drie rechters die over zijn gevangenschap
moeten beslissen, hem ooit hebben gezien,
aldus mr. Abspoel.
Mr. Abspoel vindt dat alleen in het
uiterste geval tot voorarrest mag worden
besloten. Past men preventieve hechtenis
toch toe, dan moet zo snel mogelijk
materiaal worden verzameld over de per
soon van de verdachte. Aan de hand
daarvan moet niet alleen worden beoor
deeld of voortzetting van het voorarrest
nodig is, maar ook of verdere vervolging
noodzakelijk is. Tegen een beslissing tot
verdere gevangenhouding een beslis
sing van de rechter-commissaris op ver
zoek van de officier zou beroep bij het
hof mogelijk moeten zijn. De rechter
commissaris zou bij gevangenneming
moeten bepalen of de zaak voor de enkel
voudige of de meervoudige kamer komt
In het eerste geval zou hij zelf als rechter
moeten kunnen optreden en meteen von
nis kunnen wijzen, waardoor de preven
tieve hechtenis tot een minimum beperkt
blijft
Vervolgens verdiept de officier zich
verder in de zaak. Hij leest eerst het
proces verbaal en spreekt pas daarna met
de verdachte Hij heeft zich dan volgens
mr. Abspoel onvermijdelijk al een oordeel
over de arrestant gevormd op grond van
dat proces verbaal. „In feite is dat oordeel
niets anders dan een vooroordeel”.
f***^*Stfcl^***^*Si*W»l&<^
