Vandernoot leidde NPO
uit Hermitage en Poesjkin Museum
in Beethovenconcert
IN KROLLER-MULLER
Plancton Thermal, de grote wonderdoener
IS
KvanVEELEN
ZELDZAME „KUNSTBUIT”
Expositie „Van Gogh tot Picasso”
lêxoro shirts
Italianen wonnen
festival in Cannes
Haar Modejournaal
Kamervragen over
C-status E.O.
Gesprek minister
nieuwe -
en
„contra
NIEUWE EN APARTE SERIE HUID- EN LICHAAMSVERZORGINGSPRODUKTEN
Baai en pilo
OUDE EIKEN KAST
PERZISCH TAPIJT
OUDE KLOK
in snelle pakken
7
ZATERDAG 20 MEI 1972
6
MET VIOLISTE MASUKO USHIODA
(Van onze correspondent)
weer open
Beste Gauguins
„Ontaarde kunst"
Belg won jazzquiz van
Europese Radio Unie
EERSTE IJMUIDER
MARKIEZEN FABRIEK
VANDAAG, trouwe lezeressen,
ga ik u eens kennis laten maken
met een geheel nieuwe en zeer
aparte serie huid- en lichaamsver-
zorgingsprodukten, die onder de
naam Biotherm deze maand op de
vaderlandse markt worden ge-
introduceerd. Het voornaamste be
standdeel van deze preparaten, die
een geneeskrachtige werking heb
ben, bestaat uit plankton. Het zal
u wellicht bekend zijn, dat plank
ton de verzamelnaam is voor in
het zeewater zwevende plantaar
dige en dierlijke micro-organis-
men. Het dient onder andere tot
voedsel van hogere dieren, zoals
baardwalvissen, waaruit blijkt dat
plankton alle voedingsstoffen,
vitaminen en mineralen verschaft
om het voortbestaan van dit
enorme zoogdier te waarborgen.
Veer//&soepel... dus altijd korrekt
Theaters „Seinpost”
OTTERLO Het is misschien niet
aardig gezegd, maar de tentoonstel
ling „Van Gogh tot Picasso”, in
Rijksmuseum Kröller-Müller, is
eigenlijk een stukje van de grootste
kunstbuit, die ooit een staat heeft
binnengehaald. Op één uitzondering
na zijn deze 58 schilderijen (waarbij
vier Van Goghs, zeven Cézannes,
acht Gauguins, vier Monets, zeven
Picasso’s en acht Matisses) immers in
1918 in beslag genomen door de toen
net aan de macht gekomen regering
der Bolsjeviki in de Sovjet-Unie.
Voordien behoorden ze tot de collec
ties van twee verzamelaars, I. A. Mo
rozov en Pjotr (in 1912 opgevolgd
door zijn zoon Sergej) Sjtsjoekin.
Twee Russische heren, die ongetwij
feld vermogend waren, hoewel mis
schien niet zó vermogend. In elk ge
val hadden ze een feilloze smaak
voor wat in de jaren tussen 1900 en
1914 „hedendaagse kunst” was.
Zeldzame Picasso’s
wil
P. ZWAANSWIJK
ADVERTENTIE
jo-
?n-
:o-
1.30
i.3O
so-
*nd
;nd
;d-
50-
nd
en.
nd
nd
nd
nd
n-
15
it.
it.
o-
it.
it.
ADVERTENTIE
J. H.
1
4
if.
er-
3or
en
»or
en
lor
en
uit de lucht,
warme
De snelle modellen zijn jammer ge
noeg nog niet te koop. Met de show
wilde Ewald Holzhaus zoveel belang
stelling kweken, dat textielfabrikanten
zich meer op het oude ambachtsgoed
gaan toeleggen en de modellen gecon
fectioneerd kunnen worden.
)or
en
19.
)el
Voor inrichting van KLASSIEK
KANTOOR gevraagd
geen handelaren.
Brieven onder nummer 6572.
MABKIEZEN/ZONMESCWERMEN
ROUUIKENAUXAPLEX JALÓUZIE6N
Om te beginnen noem ik u de reini-
gingsproduktenlait- en savon thermal
en de lotions hydro-cure en tonique
thermal. Voorts de verzorgingsproduk-
ten, zoals crème triple usage, crème
thermale de jour, crème thermale de
nuit en hydrothermal, die over het
algemeen, evenals de andere prepara-
Er zijn twee' Rousseau’s, waarvan „Ge
zicht op de Pont de Sèvres” met een
drietal luchtvaartuigen anno 1908, een
verrukking is. Bij de Picasso’s signaleert
men vooral vier werken uit zijn kubisti
sche tijd een zledzaamheid. Het toeval
wilde dat de beide Russische verzamelaars
juist in deze periode in Parijs „aan de
markt” waren.
Er zijn ook enkele vroege werken van
zijn hand, „De omhelzing” en „De ab-
sinthdrinkster” beide uit 1901 (de schilder
was toen 20 jaar) en „Portret van Soler”
De uitvoering van de vijfde Symfonie
getuigde van een duidelijk streven van de
dirigent om afstand te nemen van de
ongeremde ontketening van toch waarlijk
OOK IK HEB ME ertoe laten verlei
den daar eens te gaan baden. Je hult
je in een enorme badjas en op je
slippertjes spoed je je naar de lift, die
je in no time naar een van de zeventig
luxueuze marmeren badkamers zoeft.
HAARLEM. Voor het tweede concert
van de Beethoven-cyclus van het Noord-
hollands Philharmonisch Orkest, dat vrij
dagavond weer onder zeer grote belang
stelling in de Gemeentelijke Concertzaal
werd gegeven, was ter inleiding de derde
ouverture „Leonore” gekozen.
Onder leiding van de dirigent André
Vandernoot kreeg Beethovens muzikale
samenvatting van het „Fidelio”-drama een
geladen uitvoering, waarbij vooral voor
het inleidende gedeelte een gunstig even
wicht tussen muziek en uitdrukking werd
verkregen. Het slot raakte door toegespit
ste emotionaliteit te veel op drift.
Zo zag Henro Rousseau (Le Doua
nier) dis nestor van alle latere z.g.
naieve schilders de luchtvaartuigen
in zijn tijd.
dem van
waterplanten,
thermal” zich kan gaan ontwikkelen.
Na drie weken heeft het plankton het
stadium van optimaal leven bereikt.
Wanneer het om de directe begeleiding
ging, paste Vandernoot zich bewonderens-
waardig bij Masuka Ushiodas persoonlijk
geaarde spel aan. Voor de orkest-tutti was
hij weer zichzelf en dan verkreeg Beetho
vens muziek weer een extra-geladenheid.
De toehoorders waren gul met applaus op
deze avond, ook wanneer dit beter achter
wege had kunnen blijven.
uit 1903. Het is vaker gezegd, maar men
ziet het hier nog eens bevestigd: ook als
Picasso omstreeks 1914 was gestorven, zou
hij nu tot de allergrootsten behoren.
„Van Gogh tot Picasso” (tot 16 juli) is
een tentoonstelling waar men uren kan
zoek brengen, vooral als men zich (tegen
schappelijke prijs) voorziet van de voor
treffelijke, door de Russische musea ver
zorgde catalogus, waarin ik maar één
stukje informatie mis: ik zou zo graag
weten hoe het is afgelopen met de heren
die tenslotte al dit kostelijks Lij elkaar
hebben gebracht, Morozov en Sjtsjoekin.
Niet zo best, vrees ik. Een klein eerbewijs
aan hun smaak en inzicht was wel op zijn
plaats geweest.
uu^N6tba4t 27
Gezien vanuit het standpunt van het
socialistisch realisme, dat nog altijd de
officiële kunstrichting is in de Sovjet
unie, is dit alles immers ontaarde kunst.
Gelukkig is het regime in Moskou slim
mer geweest dan de heer A. Hitler, die bij
zijn machtsaanvaarding in 1933 ook hon
derden schilderijen in beslag heeft laten
nemen en er een mooi vuur van heeft
gestookt.
De tijd heelt vele wonden en bewerkt
vele wonderen. Weliswaar staat de heden
daagse Russische avantgarde-kunst nog
altijd in het verdomboekje (men leze er
Amalriks „Niet begeerde reis naar Siberië”
maar op na!), maar de westerse kunst van
omstreeks 1900 heeft in de Sovjet-Unie
allang museale erkenning gevonden. Een
aantal schilderijen is zelfs in nogal tsaris
tisch aandoende gouden krullijsten gesto
ken. Nu wij twee jaar geleden met de
Russen een cultureel akkoord hebben ge
sloten, kunnen wij ook van hun museum-
bezit kennis nemen.
Vorig jaar, toen Kröller-Müller dicht
ging voor restauratie en uitbreiding,
stuurden wij onze Van Goghs naar het
Oosten, nu sturen de Russen ons 58 meest
Franse meesterwerken uit (grofweg) de
De kranen zijn van verguld brons om
ieder risico van oxidatie uit te sluiten.
En daar lig je dan in je badje met
„plancton thermal” met het uitzicht op
weelderige bloementuinen. Ja, lieve
mensen, het is een waar genot en na
enige tijd kom je er werkelijk streel-
zacht uit tevoorschijn. Je hoeft dus
beslist niet een of andere aandoening
te hebben om er eveneens voor de
volle honderd percent van te kunnen
genieten en heerlijk te ontspannen.
De oude Ferdinand voelde de Jorda
nese humor goed aan en noemde zijn
zaak op de Haarlemmerdijk derhalve
De Mof, een naam die zelfs de oorlog
neeft overleefd. Kleinzoon Ewald, „me
neer Ewald” volgens goede familietra
ditie, zet de zaak in „werkmansgoede-
ren en gemaakte ondergoederen” op de
hippe wijze voort; de zaak heet nu dan
ook Mofshop.
jaren 1875-1913. Die schilderijen behoren
tot twee van de grootste Sovjet-musea, de
Hermitage in Leningrad en het Poesjkin-
museum in Moskou. Het is inderdaad een
verzameling van zeer hoog gehalte. Welis
waar maken juist de vier Van Goghs een
minder grootse indruk, omdat wij maar
tien stappen hoeven te doen om de kabi
netten te bereiken, waar de Van Goghs
uit het eigen' bezit van het museum zijn
opgehangen.
Maar het is toch een zeer boeiende
aanvulling. „Arena te Arles” mag dan niet
meer dan een studie van Vincent zijn
geweest om zich de stijl van de schilder
Bernard eigen te maken (Van Goghs
vriend Gauguin had hem in oktober 1888
een werk van Bernard gebracht), het is
toch treffend te zien hoe, door de dikke
zwarte contouren a la Bernard heen, de
hand van Vincent zichtbaar blijft. „De
ronde der gevangenen”, naar een prent
van Doré, is misschien niet zijn mooiste,
maar wel een van zijn bekendste werken.
„Portret van dr. Felix Rey is een raak
en fijn mannenportret (voorzien van een
zeer forse, driftig neergekalkte signatuur
„Vincent Arles 89” en „De hutten” uit
Auvers, gesceildhrd kort nadat Van Gogh
het gesticht in St. Rémy had verlaten, is
een representatief stuk uit zijn laatste
periode, toen de kleuren zo heftig gingen
golven en vlammen en het einde in zicht
kwam.
VROEGER DROEGEN de mannen
kleren die bij hun ambacht hoorden.
De timmerman droeg „Engelsch leer”,
de boerenknecht een hemd van „pol-
derflanel” de kolenboer een vest van
„zwartgebrande pilo”, de melkboer had
zijn „casimirjasje” en het ondergoed
was van stevig baai”. Die stoffen zijn
bijna uitgestorven; ze worden zelden of
nooit meer gemaakt. De Amsterdam
mer Ewald Holzhaus nu heeft er een
maandenlange speurtocht voor over
gehad zoveel mogelijk van het soort
textiel op te duiken, dat zijn grootva
der Ferdinand bijgenaamd De Mof
vanaf 1885 placht te verkopen aan
de arbeiders en neringdoenden in de
Amsterdamse Jordaan.
Ewald Holzhaus heeft de fossiele
textiel aan de vergetelheid ontrukt. Hij
heeft zijn rode baai bij Sijtje Boes op
Marken (waar anders; maar je moet er
maar op komen) gevonden, het jaeger-
oaai en het pilo bij een vrouwtje in
Scheveningen en lappen moleskin,
buckskin en het fameuze rode huis-
knechtstreepje bij de textielfabrikant
v.d. Acker in Gemert.
ten, voor verschillende huidtypen ver
krijgbaar zijn. Wat het meeste geschikte
voor u is, kan na envoudig overleg
met uw depositaire of schoonheidsspe
cialiste gemakkelijk genoeg worden
vastgesteld.
MIJNHEER LUPIA, ook niet op
zijn achterhoofd gevallen, combineerde
en deduceerde. Derhalve stichtte hij in
1757 de eerste, hans alom bekende,
warme baden, aangemoedigd door de
wonderlijke genezing van zijn Blackie.
In het huidige kuuroord is plaats
voor drieduizend patiënten en het is
via een lift rechtstreeks verbonden met
het Grand hotel Thermal. Men ver
zorgt en geneest er allerlei huidaan
doeningen, zoals eczemen, psoriasis
(schubvlecht), acnésoorten, allergiën,
maar ook aandoeningen van de lucht
wegen, bijvoorbeeld astma en chroni
sche bronchitus.
HET SCHOONHEIDSHUIS Biotherm
is nu als eerste en enige begonnen om
dit bijzondere „plancton thermal” uit
Molitg-les-Bains in een reeks huidver-
zorgende produkten te verwerken. Der
halve behoeft men nu geen verre reis
meer op het programma te zetten, om
toch de heilzame werking van het
„Plancton thermal” voor de volle hon
derd percent te kunnen ondergaan. Het
wordt de volgende eigenschappen toe
gedicht: voedend, herstellend, zuive
rend, verstevigend, regulerend en
vochthoudend.
DE HISTORIE WIL nu, dat een
zekere Heer van Llupia in deze omge
ving nogal eens op jacht placht te
gaan, uiteraard in gezelschap van zijn
hond. Laten wij hem voor het gemak
Blackie noemen. Het arme dier leed
evenwel aan een hardnekkig eczeem,
wat natuurlijk geen pretje was. Nu
wilde Blackie, zoals dat bij honden ook
nu nog gebruikelijk is, weleens de
poten nemen. Opmerkelijk was echter
dat zwartgallige Blackie na zijn esca
pades steeds vrolijker kwispelstaartend
terugkwam en nog verwonderlijker;
het eczeem genas. Grote nieuwsgierig
heid maakte zich van de Heer van
Llupia meester, volgde zijn trouwe
viervoeter en ontdekte dat deze zich
uitzinnig vermaakte in de warmwater
bron.
DEN HAAG. De Theaters van „Sein
post” in Scheveningen worden op 1 okto
ber heropend. Tot artistiek leider is daar
toe aangetrokken Eric Kroes. „Seinpost”
telt een grote theaterzaal met 750 plaat
sen en een mini-theater met 250 plaatsen,
alsmede een foyer, die ook voor theater
en cabaretdoeleinden kan worden ge
bruikt.
Het Seincomplex aan de zeekant in
Scheveningen kwam vorig jaar in finan
ciële moeilijkheden en moest worden af
sloten.
IN DE SECTOR lichaamverzorgende
preparaten zijn er twee bustecrèmes op
het programma gezet. De ene om het
spierweefsel te verstevigen en verzak
king te bestrijden (Biotherm-buste raf-
fermissant), de andere om het natuur
lijke groeiproces te stimuleren, waar
door de buste in omvang en stevigheid
toeneemt (Biotherm-buste dévelop-
pant). Nog een andere belangrijke
crème in deze, niets ontziende, vet
aanzettende, welvaartstijd, is een ver-
mageringscrème, die tevens verstevi
gend werkt. Deze crème „A.R.” zorgt
niet voor afname van kilo’s, maar van
centimeters. Bij voornoemde crèmes
kunt u de hulp van de schoonheidsspe
cialiste zeker niet ontberen en ik zou u
bovendien wel willen adviseren om
toch ook nog even uw huisarts te
raadplegen.
Tot slot nog drie zonnebrandproduk-
ten. Voor tere en gevoelige huidsoorten
de crème solaire régénératrice; voor de
normale huid de crème solaire integra
le en voor baby- en kinderhuidjes en
de zeer gevoelige huidsoorten de crème
solaire haute-protection.
AMSTERDAM. Vertegenwoordigers
van de colleges van burgemeester en wet
houders van de gemeenten Amsterdam,
Bergen, Groningen, ’s Gravenhage. Maas
tricht en Rotterdam zullen op donderdag
25 mei een onderhoud met de minister
van Sociale Zaken drs. J. Boersma, heb
ben over de complementaire voorziening
voor beeldende kunstenaars. Dit onder
houd zal in het bijzonder betrekking heb
ben op de achterstelling van jonge kun
stenaars, welke een gevolg is van de per 1
januari van kracht geworden wijzigingen
in de beeldende kunstenaarsregeling.
PLANKTON KOMT echter niet alleen
voor in zeewater. Waar u het mis
schien allerminst verwacht, maar niet
temin volop aanwezig is, is in het
Zuidfranse dorp Molitg-les-Bains. Dit
dorp, reeds ten tijde van de Phoeni-
ciërs en de Gallo-Romeinen bekend om
zijn warmwaterbronnen, ligt halverwe
ge Perpignan en Font-Romeu, vlak bij
de Spaanse grens op een hoogte van
450 meter.
niet bij dit werk passende overspannings-
krachten. De vijfde Symfonie, al te veel
belast met „hinein-interpretirungen”. zou
er niet mee gediend zijn. Dank zij een nu
beheerster directie kon bijvoorbeeld het
Andante con moto een verrassend goede
indruk maken.
Aan het concert .werd solistische mede
werking verleend door de Mantsjoerijse
violiste Masuko Ushioda. Reeds eerder trad
zij met het Noordhollands Philharmonisch
Orkest met veel succes op. Nu speelde zij
Beethovens vioolconcert en weer gaf haar
spel blijk van een degelijke technische
vorming op een hoog ontwikkelingsniveau.
Haar vertolking kenmerkte zich door een
gave tekening, een helder-getimbreerde
toonvorming, die, waar nodig, een zeer
beheerste, ja soms gereserveerde bezieling
verkreeg.
schijn1
12.001
an on!
•taling
g pe>
DEN HAAG. Het Tweede Kamerlid
De Gaay Fortman (PPR) heeft minister
Engels (CRM) gevraagd of het waar is dat
toewijzing van de status van C-omroep
aan de Evangelische Omroep met name
op juridische gronden geschied is.
Het kamerlid wil weten of over de
kwestie een advies ingewonnen is van de
landsadovaat en-of van andere juridische
zijde. Indien dit het geval is, vraagt De
Gaay Fortman of de bewindsman
vertellen hoe deze adviezen luiden.
HILVERSUM. België is vrijdagavond
winnaar geworden van de zesde internati
onale jazzquiz van de Europese Radio
Unie, die door de NOS-radio in Hilversum
werd georganiseerd.
De Belgische journalist Edmond de
Voghelaere, ontving als prijs een reis voor
twee personen naar een Amerikaans jazz
festival naar keuze.
De tweede prijs, die werd gewonnen
door de Nederlandse kandidaat, de 31-
jarige Delftse ambtenaar R. Goudzwaard,
was een soortgelijke reis naar een festival
binnen Europa. De jazzquiz werd door de
acht deelnemende landen rechtstreeks via
de radio uitgezonden.
ZO ZIET U NA deze opsomming wat
dat wonderlijke „plancton thermal” al
niet vermag. Wat ik wel van harte
hoop is, dat als u er eens toe over
mocht gaan, dat het evenzo heilzaam,
ontspannend en lieflijk zacht bij u
werkt als voor mij, toen ik enige tijd
in dat pompeuze marmeren bad in
Molitg-les-Bains mocht verwijlen.
BÉ TER MAAT
4
Vervolgens liet Holzhaus bij de jon
ge ontwerper Hans Nuyten van „opa’s
laken een pak” maken en dat werd
deze week op een show in de kelder
van het Huis der Westindische Com
pagnie in de Haarlemmerstraat onder
grote bijval getoond. Strakke pakken,
broeken, hemden op de ranke longens-
leest gesneden Wijduitlopende broeken
van het huisknechtenstreepje, van sa-
lijnglanzende blauwe „simson”, een jek
«an polderflanel, dat blauw van buiten
an rood van binnen is. een pak van
„stavanger” de voorloper van het
Amerikaanse denim; bijpassende hem
den uit rode en blauwe boerenzakdoe
ken gemaakt of uit de bekende geruite
*heedoekenstof. Oerdegelijk, onverslijt-
oaar materiaal, wat aan de warme
kant, maar een stuk eerlijker dan welk
kunstvezelmengsel dan ook.
Wie nu een dergelijke verzameling zou
willen aanleggen, zou moeten beschikken
over de miljoenen van een Paul Getty.
Maar de heren Morozov en Sjtsjoekin
konden profiteren van het feit, dat de
schilders van hun voorkeur in die jaren
nog geen wereldfaam genoten.
Zo kon Morozov in 1908 op de Salon
des Indépendants in Parijs het stuk „Weg
in de bergen” van André Derain kopen
voor zegge en schrijve 250 francs (de
Franse franc was ongeveer de helft waard
van onze toenmalige gulden).
Voor werken van Cézanne werd in die
jaren al frs. 20.000 tot frs. 35.000 betaald.
„Kind met zweepje” van Renoir ging in
1913 voor frs. 42.000 in Russische handen
over. En onze Van Gogh, de man wiens
schilderijen op dit moment meer opbren
gen dan die van al zijn tijdgenoten?
Welnu: in 1908 werd genoemde heer Mo
rozov eigenaar van „De hutten” een werk
uit Vincents laatste levensjaar, voor de
somma van frs. 5.865. Een koopje dus. De
schilder, die bij zijn leven nooit één
schilderij had kunnen verkopen, was toen
nog geen 18 jaar dood.
Dit zijn enkele materialistische kantte
keningen bij deze tentoonstelling, maar ik
ben niet materialistischer dan de tegen
woordige eigenaars, die in 1918 men mag
wel zeggen een meesterslag hebben gesla
gen. Te meer als men bedenkt, dat zij dit
werk niet eens mooi vonden. Althans, niet
mooi móchten vinden.
Indrukwekkender dan de serie Van
Goghs vind ik de serie Gauguins, die
zonder twijfel behoren tot het mooiste
van deze meester. Het „Café te Arles”
(ook door Van Gogh geschilderd) is een
topstuk en „De wonderbare bron” een
onderwerp van Tahiti, maar in Parijs op
het doek gebracht evenzeer. Wie de
werken die Gauguin in Tahiti zelf heeft
geschilderd, nauwkeurig bekijkt, ontdekt
een dramatisch detail: door de verf heen
laat zich de grove jute bespeuren, waar
mee de schilder zich in zijn zwarte ar
moede moest behelpen.
Bij de Cézannes ben ik het meest ger
troffen door „Het blauwe landschap” een
onvoltooid werk waarin men de schilder
met dunne olieverf als het ware ziet
aquerelleren en dat in het gebladerte een
gloed vertoont als ik maar zelden op een
schilderij gerealiseerd heb gezien. Waarom
de schilder het niet heeft afgemaakt
wordt niet duidelijk en evenmin,
waarom hij er met een mes een scheur in
heeft gemaakt. Cézanne deed zulke din
gen, soms.
In 1897 kwam Camille Pissarro (hij liep
al tegen de zestig) naar Parijs om er een
serie stadsgezichten te schilderen. Een
oogziekte maakte het hem onmogelijk in
de openlucht te werken. Hij koos dus
zijn uitkijkpost achter een hoog hotel
raam en het resultaat was een vijftiental
boulevardgezichten, waarvan er hier
twee hangen.
Daarvan maakt vooral „Boulevard
„Montmartre” met zijn machtig perspectief
en tientallen rijtuigen beneden een magi
strale indruk. Het andere stuk, „Place du
Théatre Francais” is misschien wat min
der imposant, maar treft dan weer door
de intimiteit van het straatleven onder de
bomen.
Bij de vier schilderijen van Claude
Monet, een naam die tegenwoordig min
der tot de verbeelding spreekt, is het zeer
indrukwekkende „Rotsen te Etretat.” De
beide Renoirs behoren tot het beste werk
van deze meester. Een rijke indruk ma
ken ook de acht doeken van Henri Matis-
sen. Zijn „Balspel” en zijn „Nimf en
sater” ook het portret van zijn vrouw
hebben een tijdperk helpen maken.
HET „PLANCTON THERMAL”, dat
zich ook in mijn badwater bevond, is
dus niet alleen genezend, maar tevens
verzorgend. Het ontstaat op het mo
ment dat het zwavelhoudend water uit
de bronnen komt en in contact komt
met de zuurstof uit de lucht. Het
geneeskrachtige warme bronwater
stroomt langzaam in een groot bassin,
dat geheel uit rotsen bestaat. De bo-
dit bassin is begroeid met
waarop het „plancton
CANNES. De grote prijs van het
filmfestival 1972 in Cannes is gisteren
toegekend aan twee Italiaanse films, res
pectievelijk „De zaak Mattei” van Frances-
oo Rosi en „De arbeidersklasse gaat naar
het paradijs”, van Elio Petri.
De jury had veel lof voor het spel van
Gian Maria Volonte in deze films. De
prijs voor de beste mannelijke vertolking
ging naar Jean Yanne voor zijn spel in
„Wij worden niet oud samen”, van Mauri
ce Pialat. Die voor de beste actrice kreeg
Susannah York voor haar rol in de Ierse
film „Images” van Robert Altman.
„Solaris” van de Rus André Tarkovski
en „Abattoir V” van de Amerikaan Geor
ge Roy Hill werden met een speciale prijs
bekroond. Milkos Janesco uit HoTïgarije
ontving de regieprijs voor de film „De
rode psalm”
De prijs voor korte films werd gegeven
aan „Fusi a lunette” van de Fransman
Jean Chapot.
Een speciale prijs ging naar de Belgi
sche tekenfilm „Opéraition X-70 van Raoul
Servais.
DAN ZIJN er in de Biotherm-serie
ook nog vier specialiteiten. Aller
eerst een anti-rimpelcrème (crème
etonnante), die van het veertig
ste jaar af kan worden gebruikt.
Voorts een verstevigingscrème (crème
embellisante) voor de leeftijden van
om en nabij de dertig en de crème-
cure purifiante om de huid eens een
fijne oppepper te geven. Ter afronding
van deze grote vier is er een gistmas-
ker in crèmevorm (masque peau neu-
ve) dat voor iedere huid geschikt is en
niet hard wordt, hetgeen overigens veel
dames bijzonder zal verheugen.
