Annemarie Oster: Hadimassa
Shakespeare op de film
stond op eenzame hoogte
FILMS IN AMSTERDAM
:r
Nieuwe theatergroepen:
Kant en klare
kunsthars vnlpasta
PORION
„CRM verergert
toneelcrisis”
Uniek
inHederland!
EO krijgt de
donderdagavond
M i
17
zeeleeuwen in het
Zeeaquaïium
BeïgenaanZee
VRIJDAG 26 MEI 1972
miiiniimiiiwiimiinniiiiiiiniiiiiiiinniiiiiiiHniiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiwiiimiiiiiimHiiiiiiiiiiiiiimiiiiiuiii
Typetje
aan-
Nachtv o or stellingen
Cowboys
Nieuw TV-zendschema
Negen staarten
Robert Stolz (91) sluit
10-jarig contract met
Westduitse maatschappij
(Van onze correspondent)
BENTVELD Vanavond, van
21.45 tot 22.25 uur, de allerlaatste
Hadimassa. Volgend seizoen geen
schimpscheutige sketchjes meer,
want Van Kooten en De Bie begin
nen een theatershow en tekstschrij-
ver-regisseur Dimitri Frenkel Frank
denkt „over een satirische show
maar niet in de stijl van Hadimassa”.
Baby
J Wandelen door Europa's
grootste stalenboek, 700 des-
J sins geplakt op 750 m2. 2
Wat u niet zoekt vindt u bij
2 BAKKER’sJf^BEHANG 2
DOE-HET-ZELVERS ATTENTIE!
NU ROMAN POLANSKI’S
filmversie van „Macbeth” in ons
land is (al blijken de bioscopen in
het westen nog weinig happig om
tot vertoning ervan over te gaan),
wordt weer eens de aandacht ge
vestigd op de bijdrage, die Wil
liam Shakespeare ongeweten (en
onbetaald) aan het filmbedrijf
heeft geleverd. Bij een bespreking
van de film vermeldden we vorige
week al dat alleen „Macbeth” zo’n
vijftienmaal gediend heeft voor
kleine en grote filmprodukties.
Veiliger plaats voor
beelden in Rome
„de Uilenboom0
Santpoort
ons winkeltje vindt u voor een
gemakkelijke maar exclusieve maaltijd
1
I
T
(dat
voor
ADVERTENTIE
CHARLES BOOST
iiniiiiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiniHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHniiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
ADVERTENTIE
In
g en
arden
HILVERSUM. De per 1 oktober als
C-omroep tot de ether toegelaten Evange
lische Omroep krijgt in het nieuwe win
terseizoen op de televisie de donderdag
avond togewezen. De TROS zal vanaf
oktober vrijdag als vaste zendavond krij
gen, iets waartegen deze omroep overigens
bezwaar heeft gemaakt. Een en ander
blijkt uit het nieuwe zendtijdschema, dat
na moeizaam overleg met de zendgemach
tigden is opgesteld en vandaag door het
bestuur van de NOS zal worden vastge
steld.
MET „DE KAT MET negen staarten”
(„Cat o’nine tails”) is ditmaal niet be
doeld de negen-riemige karwats die
vroeger o.a. op de vloot nog wel eens
als strafwerktuig gebruikt werd, maar
een van de vele mysterieuze elementen
in de film van Dario Argento. Hij
maakte nog niet zo lang geleden „De
vogel met de kristallen pluim”. Hij
bezit dus bijzondere belangstelling voor
film te bewerken.
De eerbied van de meeste filmma
kers voor het werk van de Bard van
Stratford-on-Avon heeft hen vaak par-
ren gespeeld. Maar sinds aan de „cre
dits” van een verfilming van „Taming
of the shrew” in 1929 met het echtpaar
Mary Pickford-Douglas Fairbanks de
onsterfelijke woorden werden toege
voegd :„aanvullende dialoog van Sam
Taylor” ging men wat lichtzinniger
met de oorspronkelijke tekst en met de
in traditie geheiligde opvattingen om
en begon men zelfs het verhaaltje van
de toneelstukken los van de tekst te
gebruiken in eigentijdse drama’s.
In ’55 maakte Ken Hughes bijv, met
Paul Douglas in de titelrol een gang
sterdrama, „Joe Macbeth” dat veel ge
lijkende trekken vertoonde met de in
trige die Shakespeare op zijn beurt in
net begin van de 17de eeuw aan be
taalde kronieken had ontleend.
in een
met
ER VINDEN DEZE week in het hele
land maar vier filmpremières plaats en
daar zijn dan bovendien nog weinig
belovende titels onder als „De duivelin
van Texas”, „De duivels van de race
baan en ,Cat o’nine tails”. Dat in deze
landelijke malaisestemming ook Am
sterdam deelt in die zin dat er weinig
•nieuws op filmgebied valt te beleven,
ligt voor de hand.
ANNEMARIE WOONT IN Bentveld. In
een prachtige flat bij de duinen met haar
man, John Vis, directeur van een platen
firma en organisator van het Grand Gala.
Op de loodzware lage tafel zit Annema-
ries zoontje Erik Jan in een luie schom
melstoel. Hij kan zijn hoofd net zó draai
en dat hij haar op de bank ziet zitten.
Annemarie vergeet af en toe dat ze wordt
geïnterviewd. Ze praat dan in een voor
buitenstaanders moeilijk te volgen moe
der-en-kind-taaltje. Af en toe kijkt ze
heel lief naar de baby, die een dag voor
haar verjaardag werd geboren, een half
jaar geleden.
Wat Erik Jan voor Annemarie bete
kent? Ze weifelt daarover te praten. Je
komt zo gauw met clichés, vindt ze. „Door
het kind ben ik minder met mezelf bezig.
Ik ben minder egocentrisch geworden.
Trouwen verandert je ook. En dan komt
dit er nog eens bovenop. Je weet dat je
nooit meer alleen bent.” Annemarie heeft
zich gerealiseerd dat de behoefte om „de
blitz” te maken haar ook steeds vreemder
f-
l-
6.
n
i.
en een grote kollektie
zeedieren uit alle wereldzeeën.
7.000 soorten schelpen. Open
werkdagen 10.00 tot 18.00 uurI
zon* en feestdagen l
12.00 tot 18.00 uur. JgjK
Tel.: (02208)2928
b.g.g. 4770.
waaronder
,Genou de
„The last
Laurence Harvey en Susan Shen-
tall als Romeo en Julia in Renato
Castellani’s verfilming van Sha
kespeare’s liefdesdrama uit 1954.
Over „The cowboys” is hier al enige
tijd geleden geschreven, naar aanlei
ding van het bezoek van regisseur
Mark Rydell aan ons land die toen
vertelde over de plezierige samenwer
king met hoofdrolspeler John Wayne
ndanks het feit dat zij politiek gezien
eikaars tegenstanders waren.
In „The cowboys” is Wayne een rijke
hereboer die door personeelsgebrek
onthand zit als hij een grote kudde vee
door moeilijk gebied naar het station
netje Belle Fourche moet brengen. Hij
schakelt ten einde raad een tiental
minderjarige jongens in die na een
harde training de kudde zullen begelei
den. Natuurlijk met Wayne als aan
voerder.
Het wordt een avontuurlijke tocht,
waarin de jongens een harde leerschool
tot volwassenheid doormaken en ten
slotte in staat zijn de dood van hun
opdrachtgever die zinloos vermoord
wordt, te wreken, zoals geharde man
nen dat plegen te doen. Een film dus
met een aanvechtbare, maar wel ty
pisch Amerikaanse moraal die niette
min als een boeiende variant op het
western-genre gewaardeerd kan wor
den.
ten, verpleegden, gevangenen, werkende
jongeren.
Het theatrale aanbod van deze groepen
en de inhoud van het spel wordt bepaald
door de behoeften van de groep waarvoor
men speelt, tot wie men zich richt. De
concrete maatschappelijke realiteit van de
publieksgroep wordt daarbij in het pro-
dukt verwerkt. Het toneel dat de nieuwe
groepen brengen is „geen passieve spiegel,
maar bieinvloeder van de situatie van een
bepaalde groep publiek”.
DAT, Sater, Proloog en Werktheater
maken dit soort toneel, terwijl Mickery
een serviceinstituut is dat de laatste ont
wikkelingen op dit gebied laat zien en
eigen workshops organiseert. De nieuwe
groepen hebben een gemeenschappelijk
doel: „in samenwerking met hun publiek
een reëel maatschappelijk bewustzijn ont
wikkelen door middel van alle creatieve
activiteiten die ze daarvoor kunnen ge
bruiken. Op deze concreet vast stelbare en
controleerbare werkzaamheden baseren zij
hun recht om door de overheid gesubsi
dieerd te worden”.
De genoemde groepen genieten in de
meeste gevallen al overheidssubsidie,
maar in het zicht van de bezuinigingen
ziet het er naar uit, dat ze niets of minder
dan voorheen zullen krijgen, terwijl de
schouwburggezelschappen in ieder geval 3
pet verhoging krijgen. De groepen menen
dat hun werk op andere dan artistieke
maatstaven beoordeeld moeten worden,
die de Raad voor de Kunst pleegt te
hanteren.De kritiek van de vijf groepen
wordt gedeeld door Studio, maar deze
groep wordt met ingang van het nieuwe
seizoen ontbonden. De twee groepen
waaruit Studio nu bestaat beraden zich
wat ze op grond van dezelfde uitgangs
punten verder gaan doen.
de staartvormige uiteinden van dieren.
Argento kan het best omschreven wor
den als de maker van spaghetti-thril-
’ers, waarbij hij via buitenlandse ac
teurs mikt op de internationale markt.
Bij „De vogel” waren dat de Ameri
kaanse Tony Musante, de Engelse Suzy
Kendall, de Duitse Eva Renzi, ditmaal
komt de Italiaanse filmer met nog
sterker geschut: Karl Malden en Ca-
iherina Spaak zijn van de partij en zij
zorgen dat behalve het griezelaspect
van de film ook de attractie van de
erotiek niet ontbreekt. Naar Tuschinski
dus deze week.
CINE D prolongeert de Italiaanse
documentaire over „God’s own coun
try” die dan ook cynisch, want de
documentaire van Luigi Vansi is uiter
aard zeer kritisch, „Amerika, land van
God” heet en veel verrassende en saty-
rische bijzonderheden over dat land
vol tegenstellingen bevat.
WENEN. Robert Stolz, de beroemde
Oostenrijkse componist van walsmelodie-
ën en operetten en dirigent van verschil
lende orkesten heeft een contract afgeslo
ten met een Westduitse productiemaat
schappij. Stolz, die 91 jaar is, sloot het 10-
jarige contract af voor TV-, film- en
platenopnamen.
wordt. Maar dat was toch al een beetje
gesleten, voegt ze eraan toe.
„Ik ben eigenlijk vrij huiselijk en dat
kan ik nu helemaal botvieren. Maar het is
wel erg ingrijpend hoor, een kind krijgen.
Het maakte me niets uit of het een
jongetje of een meisje zou worden. Nu
denk ik wel eens dat het heel anders zou
zijn met een meisje. Ergens voel ik me
zelf ook geschikter voor een meisje. Als
een jongen leuk is, is-ie érg leuk. Maar ik
zou ook nog wel een meisje willen.”
Annemarie vertelt over Hadimassa
waarvan ze maar drie uitzendingen heeft
gemist dat ze zich lekker kan uitleven
in haar favoriete bezigheden: parodiëren
en genres imiteren. Zo is ze ook begon
nen. Met een programma dat de heel
pretentieuze titel droeg (zegt ze zelf)
„Door de ogen van Annemarie Oster” en
waarin ze Conny van den Bosch, Liesbeth
List en Zwarte Riek imiteerde. Ze had de
teksten voor die uitzending zelf geschre
ven, een parodie op het toneel jargon, door
haar ouders (Ank van der Moer en Guus
Oster) gesneden koek voor haar. „Geestige
teksten schrijven is het moeilijkste wat er
is”, zegt ze.
Het hart van Annemarie Oster, de enige
vrouw in de vaste kern Hadimassa-lol-
broeken, zal vanavond behoorlijk bloeden,
want ze had nog best een seizoentje door
willen gaan. „Vreselijk jammer”, zegt ze
over „het einde”. „Ik heb vanaf mijn 24ste
meegedaan. Ik ben nu 29, dus vijf jaar. Ik
kan het me eigenlijk niet voorstellen,
want ik ben er vanaf het begin bij
geweest. Daar ga ik erg prat op.”
Voornamelijk reprises,
zeer aantrekkelijke als
Claire”, „Viva la muerte”,
picture show” en „Trash”, vullen de
Amsterdamse agenda van deze week
met slechts hier en daar een beschei
den première. Zoals in Du Midi, waar
Mark Rydell’s „The cowboys” op het
programma staat, in Cinétol, waar een
Zweedse „love-story” Gunnar Hog-
lund’s En toch heb ik je lief” is
ingezet of in City met „The people
next door” van de Engelsman David
Greene die hier de aanlokkelijke titel
„Tripster van 16” heeft meegekregen.
(Van onze kunstredactie)
AMSTERDAM. Vjjf nieuwe theater
groepen beschuldigen de minister van
CRM ervan door een verkeerde subsidie
politiek de toneelcrisis te verergeren en de
toneelontwikkeling af te stoppen. De
groepen zijn: Dokumentair Aktueel Thea
ter (DAT), Proloog, Sater, het Werkthea
ter en Mickery.
De groepen stellen, dat de minister van
CRM enige jaren geleden toen de actie
groep Tomaat de aandacht vestigde op de
crisis onder de toneelmakers om alterna
tieven heeft gevraagd. Met de komst van
bovengenoemde groepen heeft hij die al
ternatieven gekregen. „In zijn beleid ech
ter heeft hij niet de prioriteit verschoven
van het schouwburgtoneel naar de nieuwe
groepen” aldus het vijftal. „Hij heeft
besloten dat het schouwburgtoneel, dat in
steeds heviger crisis verkeert, in stand
gehouden moet worden en zelfs in subsi
die mag groeien”. De vijf groepen noemen
bet „een vreemde politiek, die zittenblij-
vers honoreert ten koste van de ni :uwko-
mers, die weliswaar het oog van de tradi
tionele theatermakers niet zullen strelen,
maar wel het theater van de toek
maar wel het theater van de toekomst
zullen moeten maken”.
Annemarie Oster, enige vrouw in
Hadimassa.
Gen. Cronjéstraat 135, tele-
foon023-255432. Herensingel 5 2
Hoek Amsterdamstraat, tele- 2
foon 023-322377 e
2 Er is altijd wel parkeerruimte
in een straal van 100 m.
Wat slecht te repareren lijkt
lukt met PORION, de in Zwitserland
ontwikkelde universele kunsthars
VUL/STOP/PLAMUUR-MASSA.
Gebruiksgereed, geen verlies van
resten, onbeperkt houdbaar. On
misbaar bij elk karwei. Hecht op al
les; op hout, steen, beton, metaal,
tegels, glas, noem maar op, en zowel
op droge als vochtige ondergrond.
Onschadelij k voor de handen. Krimpt
niet, zet niet uit, scheurt niet.
1 kg/8£5» 2 kg 15JQ, 6 kg 29.95
woont, alleen het idee al....” Ze gelooft
niet dat er mensen zijn (in dit geval
tutten) die zich aan haar typetjes zullen
storen. „Niemand identificeert zichzelf er
mee. Niemand weet toch van zichzelf dat-
ie een tut is? Ik vlei me met de gedachte
dat het iemand is die heel ver van me
afstaat. Maar misschien ben ik zelf ook
wel een tut.”
Annemarie Vis ze is nu toch ge
trouwd, waarom dan toch nog steeds An
nemarie Oster zeggen weet nog niet
wat ze op t.v. gaat doen nu Hadimassa
voorbij is. „Ik doe zelf ook weinig moeite,
dat komt omdat ik het thuis zo lekker
heb. Maar ik zou alleen iets leuks willen
doen. En dat is moeilijk, want er zijn
weinig goeie amusementsprogramma’s”,
zegt Annemarie, die na twee jaar van de
toneelschool ging omdat ze zichzelf zo
slecht vond.
Ze zegt: „Ik ben altijd nogal gemak
zuchtig geweest. Niet dat ik te beroerd
was Iets te doen. Maar als het even niet
hoefde, deed ik liever niets. Ik zou voor
t.v. daarom graag iets willen doen op
hetzelfde niveau als Hadimassa. En dat
lijkt me moeilijk, want het stond toch
wel op eenzame hoogte.”
thuis
Crustacés a la méditerranée
uitermate geraffineerd sausje
een prachtig kruidenbouquet.
Wijnen en sherries van het fust.
Dagelijks verse pêtes hors d’oeuvres
en fonduesauzen.
ANNEMARIE SPEELT GRAAG voor
een ander. „Ik zing nogal slecht. Ik vind
het heel eng met mijn eigen stem te
zingen. En niet om mezelf op de borst te
slaan, maar ik wilde in Hadimassa wel
alle verkleedpartijen doen. Ik wil er
graag zo onvoordelig mogelijk uitzien. Uit
een soort van omgekeerde ijdelheid, maar
wèl om later weer heel hard toe te slaan.
Ik vind het leuk typen te maken die zo
ver mogelijk van me afstaan. Op toneel is
het zo vaak in de huid van een ander
kruipen, om die rot uitdrukking maar
eens te gebruiken. Maar toch altijd met je
eigen mogelijkheden. Ik denk altijd aan
andere mensen als ik een typetje maak.
Misschien haal ik het onbewust toch bij
mezelf vandaan. Maar Dimitri Frenkel
Frank gaat ervan uit dat het komisch
moet werken.”
Een andere meer bekende vorm
van modernisering treffen aan in
„West Side story” waarin het Romeo
en Julia-thema herkenbaar is. Zoals in
Helmut Kautners in ’59 gemaakte „Der
Rest ist Schweigen” het Hamlet-ver-
haal in een loodzware moderne para
frase verpakt werd, waarin zelfs
schuldgevoelens uit de 2de wereldoor
log een rol gingen spelen. Verreweg
het vermakelijkste voorbeeld van een
Shakespeare-bewerking leverde echter
..Forbidden planet” (1956) op, een
science fiction-film van Fred Macleod
Wilcox die vagelijk geïnspireerd leek
op „The tempest”.
Met Shakespeare heeft de filmindus
trie in de loop van meer dan een halve
eeuw kans gezien alle kanten uit te
kunnen gaan. In „Kiss me Kate” de
lóneel- en de film-musical was een
opvoering van „De getemde feeks” bin-
hedendaags gebeuren
overeenkomsten vertoonde met
de strekking van het toneelstuk) ver
werkt. In een in de eigen tijd (’59)
spelend drama werd het thema van
verraad en machtsmisbruik uit „Julius
Caesar” verplaatst naar de directieka
mer van een modern bedrijf.
Maar overwegend zijn in de filmge
schiedenis natuurlijk de aan tekst ge
bonden verfilmingen die meestal tot de
prestige producties van de betrokken
filmondernemingen behoorden. Bekend
in die functie zijn „A midsummer
night’s dream”, uit 1935 waarvoor
Warner niemand minder dan de Duitse
toneelregisseur Max Reinhardt inscha
kelde en het kostbare antwoord van
MGM daarop, die George Cukor van
„Romeo en Julia” een weelderig
schouwspel liet maken met Norma
Shearer en Leslie Howard als een niet
al te jeugdig liefdespaar.
Dertig jaar later zou Franco Zeffi
relli die misleidende opvatting corrige
ren, door voor Romeo en Julia minder
jarigen te engageren die nauwelijks
enige theaterroutine, maar wel hun
onbedorven jeugd en onervaren harts
tocht meebrachten. Van dezelfde Zef
firelli kwam daarna nog de zoveelste
versie van „De getemde feeks” na
tuurlijk met het echtpaar Burton-Tay-
lor dat het immers in „Virginia Woolf”
ook zo goed had gedaan als ruziema
kende gelieven.
In deze categorie horen echter in de
eerste plaats de bemoeienissen thuis
van Laurence Olivier met het medium
film. Naast veel gevraagd acteur in
romantische rollen werd hij in ’44 ook
regisseur met een indrukwekkende film
adaptatie van „Henry V” in ’48 ge
volgd door „Hamlet”. In beide gevallen
trad hij behalve als hoofdrolspeler ook
op als producent en hoofdrolspeler een
stunt die hij in ’59 herhaalde met „Ri
chard III”.
En in dit verband kan natuurlijk
Orson Welles niet onvermeld blijven
die het minder geslaagde „Macbeth” in
’53 goed maakte met ’n veel accetabelere
bewerking van „Othello” en de kroon
op zijn contract met Engeland’s produc
tiefste dramaturg zette met „Chimes at
midnight” die hij opbouwde rond de
figuur van Fallstaf
Er zijn mooie Shakespeare-verfil-
mingen te noemen van Russische fil
mers („Hamlet” Othello”) en tot de
fi'm-Shakespeariana moet zeker het
feit gerekend worden dat de Deens-
Duitse actrice Asta Nielsen ooit de
Hamlet heeft gespeeld (in 1922). Ook
Jat Ronald Colman een Academy
Award kreeg in ’47 voor zijn rol in „A
double life” waarin hij een acteur
speelt die gedomineerd wordt door zijn
eigen Othello-vertolking. Materiaal
voldoende in ieder geval om aan te
tonen dat Shakespeare ook als leveran
cier van scenario’s en ideeën voor sce
nario’s geen onbetekende rol in de
filmindustrie heeft gespeeld en ook op
celluloid zijn onsterflijkheid heeft be
wezen. Charles Boost
Ze noemt Ton van Duinhoven, met wie
ze menig olijke schets heeft gespeeld „een
unieke figuur in Nederland”. Maar dat
weerhoudt haar niet van de opmerking:
„Ik heb nog nooit iets geweigerd te spelen
in Hadimassa. Maar ik heb het wel eens
vervelend gevonden weer een tut te spe
len ter meerdere glorie van Ton van
Duinhoven. Maar erg heb ik het nooit
gevonden, want die man is zó goed.”
Over tutten gesproken. In het vredige
gezin dat, als een „eerbewijs” aan een
nieuwe omroepvereniging, muziek in de
huiselijke kring maakte, speelde Annema
rie laatst een supertut, compleet met
knotjes in de „koptelefoonstijl”. Annema
rie bedenkt zelf hoe de figuren er uitzien
die ze moet spelen. Die bepukkelde meid
heeft ze ook zelf bedacht. Ze stikt nog
van het lachen als ze eraan denkt: „Een
dochter van 32, die nog bij haar ouders
nen een
weer
Dat begon al in 1905 toen een van de
eerste Amerikaanse filmondernemin
gen, Biograph, een korte film wijdde
aan het gevecht tussen Macbeth en
Macduff, de scène dus waarmee
het drama eindigt. En in 1908 maakte
een ander pioniersbedrijf op filmge
bied, Vitagraph, een meer complete,
zij het sterk ingekorte versie van
Shakespeare’s koningsdrama,, waarin
Maurice Costello, het filmidool van die
de titelrol vervulde naast Thomas H.
Incé, de latere regisseur van wildwest-
films.
Italië, Engeland en Duitsland volgden
in die onhandige beginperiode van de
cinematografie het Amerikaanse voor
beeld en de resultaten, voor zover
bewaard leveren treffende voorbeelden
op van de spelstijl in het theater van
die tijd, dat in al die films braaf
geïmiteerd werd, ook al omdat men
voor dit klassieke werk graag een be
roep deed op vooraanstaande toneelac
teurs.
Een Duitse productie uit 1922 was
voorlopig een laatste poging om „Mac
beth” (nog altijd zwijgend) op het doek
te krijgen en daarna heeft de bioscoop
bezoeker tot 1948 moeten wachten toen
Orson Welles met zeer weinig geld,
ongeveer 700.000 en in de korte tijd van
drie weken een eerste serieuze poging
deed het stuk enigszins in stijl voor de
ROME (AFP). Weldra zullen de toe
risten in Italië naar musea moeten gaan
om de schatten van de Italiaanse beeld
houwkunst te bewonderen die voorheen
de straten of parken van de „eeuwige
stad” sierden. Na de beschadiging van de
Piëta van Michelangelo in de Sint Pieter
in Rome nemen de autoriteiten voorzorgs
maatregelen.
Zo zagen de toeristen op de oude Via
Appia tot hun verbazing dat mannen
systematisch de bas-reliëfs van de ro-
meinse tomben weghaalden en op vracht
auto’s plaatsten. Op een naburige politie
post moest de commissaris de toege
stroomde menigte geruststellen en meede
len dat het slechts een veiligheidsmaatre
gel betrof om de oudheden te beschermen
tegen vandalen en dieven-
De groepen stellen dat de pogingen van
de „schouwburggezelschappen” om naast
het trouwe publiek nieuwe soorten publiek
voor toneel te interesseren mislukt zijn.
Volgens het CBS is het toneelbezoek het
afgelopen jaar met 25 pet. gedaald. De
nieuwe groepen spelen dan ook niet meer
in schouwburgen, maar richten zich op
groepen publiek die een bepaalde maat
schappelijke gelijkgerichtheid hebben:
•cholieren, bewoners van saneringsbuur-
CHARLES JARROTT’S „Maria Stu
art, koningin van Schotland” met Van
essa Redgrave als Mary en Glenda
Jackson als koningin Elisabeth van
Engeland is, zo kort na zijn première,
al te zien in de nachtvoorstellingen
van Studio K. Andere opmerkelijke
reprises voor late bioscoopbezoekers
zijn te vinden in Bio, waar Claude
Chabrol’s „Le scandale” met Anthony
Perkins en Maurice Ronet te vinden is;
in Victoria, waar Mike Nichols’ oor-
logssatyre „Catch 22” vertoond wordt
en in Cineac Reg. Breestraat, waar
men nog eens kan kijken naar de
verfilming van de science fiction-strip
„Barbarella” met Jane Fonda.
In de serie „Le policier” brengt het
Leidseplein Theater „Le deuxième
souffle” van Jean Pierre Melville, met
Lina Ventura, terwijl Kriterion nog
eens aandacht besteed aan Roger Cor
man’s „The trip” met Peter Fonda en
Ceintuur de gruwelijke, maar aangrij
pend gemaakte Japanse film „Onibaba”
van Kaneto Shindo laat zien. Peter
Sellers komt men tweemaal tegen op
het programma van de nachtvoorstel-
’ingen, n.l. in „I love you Alice B.
Toklas (De Uitkijk) en in „The magic
Christian” naast Ringo Starr (Nögge
rath).
The Movies brengt overdag en
’s nachts een Marx Brothers-festival.
Dagelijks is in de eerste avondvoorstel
ling „At the circus”, in de tweede „A
day at the races” te bewonderen, ter
wijl donderdag- en zondagnacht „The
big store” en op vrijdag- en zaterdag
nacht zelfs een Marx Brothers mara
thon van vijf hoofdfilms gehouden
wordt, wat zoals de advertentie terecht
opmerkt, een absoluut wereldrecord
filmkijken inhoudt.
Volgens de nieuwe televisie-zendtijdin-
deling zullen de VPRO en de Evangeli
sche Omroep tweemaal in de drie weken
samen het programma op een van de
beide netten verzorgen, de ene omroep
van 19.05 tot 22.00 uur en de andere van
22.00 tot 23.15 uur en de week daarop
omgekeerd. Een van de A-omroepen zal
dan het programma op de andere zender
verzorgen. Eenmaal in de drie weken
staan de VPRO en de Evangelische Om
roep tegenover elkaar. De VPRO verzorgt
het programma op het ene net, de EO op
het andere.
In het nieuwe schema zenden de AVRO
en KRO op maandagavond uit, de NCRV
en de VARA op dinsdagavond, de NOS en
een van de vier A-omroepen of de TROS
op woensdagavond, de TROS en afwisse
lend een van de A-omroepen de vrijdag
avond. De NOS zendt voorts nog uit op
zondagmiddag en zondagavond. Het pro
gramma op de zaterdagavond zal vier
maal door de TROS en voor de rest
afwisselend door de A-omroepen worden
verzorgd.
Van de twee uur, waarmee de televisie
zendtijd per 1 oktober per week wordt
uitgebreid, gaat anderhalf uur naar de
Evangelische Omroep.
«F»-»-
