Haar modejournaal
Piet Houtenbos
Het anti kapsel
van
Zizi Jeanmaire: hard werken
de top te blijven
om aan
Filmcongres
Natuur bij Ritman en
in Laren
symboliek van Jonker
Nederlandse
journaliste
De
aangehouden
Stoeterij
Panagoulis’
moeder in
hongerstaking
I
Haarlem-Noord
IJmuiden
HOOGOVENS IJMUIDEN
Een uurtje praten
over goed werk
Hoogovens maakt het
u gemakkelijk
Haarlem
DE VERPERSOONLIJKING VAN HET
TYPISCH PARIJSE AMUSEMENT
A
A
verkochte boek
4
Filmfestivalprijs
voor Pim Korver
Rapport Club van
Rome best
Picasso weigert
verjaarsgeschenk
e
12
DINSDAG 6 JUNI 1972
D
Zizi, je t’aime
Een manier van leven
In
Natuurverheerlijking
Knip uit of noteer datum en plaats.
Stockholm
Restaurant van Aken, Baan 1/hoek Houtplein
Restaurant Suisse, Rljksstraatweg 191
Cultureel Centrum, Moorbergplantsoen 22
Ideeën-plastiek
van
Woensdag 7 juni, 's avonds tussen 7 en 8 uur, in
Eén uurtje of een half uurtje, hangt ervan af wat u
wilt weten van Hoogovens.
In een persoonlijk gesprek praten wij dan over do
mogelijkheden, over de verschillende functies,
waarvoor wij u kunnen opleiden, zoals smelter
havenwerker, bedieningsman, enz.
Er zijn aantrekkelijke kansen. Ook al hebt u nog
nooit in de industrie gewerkt. Wij informeren u
over de aard van het werk, salaris, arbeids
voorwaarden, enz. Redenen genoeg om even te
komen. Waarom eigenlijk niet?
Maximale leeftijd voor Indiensttreding 50 jaar.
ZANDVOORT In Galerie Evl-
ders exposeren tot 2 juli a.s. de Am
sterdamse bloemenschilder T. H. Rit
man en de Haarlemse beeldhouwer
Wim Jonker, die hier al vaker te
zien was. Het is een expositie van
aanvullende tegendelen: de schilder
sterk aan de pure verbeelding van de
natuur verbonden, de beeldhouwer,
weliswaar realistisch naar de vorm,
maar die laatste toch meestal méér
bepaald door de symboliek, die hij in
realistische vormen terugvindt. Je
zou het zo kunnen zien, dat Jonker
de grens overschrijdt, die Ritman
voor zichzelf heeft getrokken.
BLOEMENSCHILDERIJEN EN PLASTIEKEN
IN ZANDVOORTSE GALERIE EYLDERS
VA RA -correspondente
in
SANTPOORT
Zeer aantrekkelijke prijzen
(Van een medewerkster)
PARIJS Met een dikke gebreide
maillot over de spitzen, een t-shirt en
een wollen omslagdoek ligt ze uitge
strekt op een sofa in de riante kleed
kamer in het Casino de Paris, Het is
bijna een huiskamer met vazen vol
bloemen, een draagbaar tv-toestel,
leren banken en veel foto’s aan de
muur, onder andere van haar nu 17-
jarige dochter. Een jongeman is in de
aangrenzende kamer bezig de vele
kostuums te strijken die Zizi Jean
maire tijdens de voorstelling draagt,
over een kleine „barre’ hangen een
twintigtal maillots. Op een teken van
Zizi komt hij naderbij en wist haar
gezicht af met een nat doekje. De
transpiratie gutst van het voorhoofd
en de aderen op haar armen zijn
blauw opgezwollen. Ze heeft juist
een paar uur getraind.
de Uilenboom
(Van een medewerkster)
HET IS EEN ware succes-story
kapper Piet Houtenbos uit Boven
karspel komt in New York terecht,
rolt het wereldje van filmsterren
en andere beroemdheden binnen
en wordt de meest gevraagde kap
per voor modereportages van bla
den als Vogue, Harper’s Bazaar en
Glamour. Bij de covergirls met
nonchalant krullende hoofden
prijkt zijn nieuw aangenomen
naam: mr. Christiaan.
wwwwwwwwwwwwwwwwvww
"VVVVVVVVVVVWWtfVVVVWWWWWW
Melina
A/WVWWWWVVWVVVVWWVWVVVWWWWVWWWVVWVVVVVVVVVVVVVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVVV^
uit
HEIN STEEHOUWER
steppewind” en Arthur Hailey: „Wielen”.
•5
In
hi
oc
h<
h<
A
von
zor
lev
kri
woi
nar
Bra
der
gev
der
sta'
ma
dui
2
Ma
gro
is
aar
pat
me
dar
Me
see
vaa
vic
Ooi
opr
alk
dat
Da'
wa
(zij
jes
I
Ka
bre
het
sch
ma
Br:
bui
kn
dig
alli
nie
nk
K
fes
Edi
tiv;
slu
I
og«
we
Ma
Bri
het
dot
val
me
2
plo
reg
mo
de
fes
dii
ve:
Ro
Mt
So
pk
las
me
Pa
ch;
op;
wa
IJ
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM. De Rotterdamse
mer Pim Korver (35 jaar) heeft op
Waarom die nadruk op het ballet, ter
wijl in de hele show maar één echt
balletnummer zit?
Ritman is een typische bloemenschilder,
met hier en daar een landschap, waarin
dan toch altijd het vegetatieve leven
voorop staat. Hij is helaas zeer ongelijk
van kwaliteit. Sommige doeken „doen”
iets, andere zijn in een welwillend ama
teurisme blijven steken. Zijn behoefte tot
verheerlijking van de natuur is dan verf
gebleven, in tegenstelling tot andere wer
ken, waarin een poëtisch element over
heersend is.
Al deze doeken zijn in dun geschilderde
pasteltinten, alsof ze zijn geschilderd in
dampig ochtendlicht. „Korenschoven in de
mist” heet een doek dan ook, maar eigen
lijk geldt dit voor meer. Dat dampige
karakter is dan meestal de binding tussen
de kleuren van de bloemen, op een uit
zondering na, waarin sommige bloemen
fel kunnen uitschieten naar een helder
rood. Verder is dus meestal meer sprake
van tint, dan van kleur.
Veel doeken tonen een grote veelheid
van bloemen, die bijna het hele vlak
vullen. Dan vormen ze een kleurpatroon,
geraken als het ware aan het „bloem zijn”
ontheven en worden decoratief. In zo’n
totaliteit opgenomen ontstaan dan de
bloemen, die aan geschilderde poëzie doen
denken, maar wel uit een periode, die
men na figuren als Theo Hoitema als
passé heeft leren zien, althans zoals in
zijn tijd werd gewerkt.
Het is jammer, dat de schilder te wei
nig zelfkritiek kent en hier doeken heeft
hangen, die zo’n totale sfeer en juist
van de sfeer moet hij het hebben ten
enenmale missen. Dan blijkt namelijk, dat
hij zonder door de natuur te zijn gedre
ven, niet kan terug vallen op een behoor
lijk vakmanschap. „Kunstbloemen” wor
den het dan en dat is precies datgene,
waaraan hij moet ontkomen.
Beelden althans zoals Wim Jonker
ze maakt ontstaan langzaam. Bij hem
zijn ze de synthese tussen denken en
vormen méér, dan tussen emotie en ex
pressie. Daardoor is zijn weg een geleide
lijke, van fase naar fase. Daardoor ook, in
praktische zin (want alles moet in materi
alen moeizaam worden gerealiseerd) vin
den we nu in Galerie Eylders plastieken,
die eerder elders geëxposeerd zijn geweest
en soms ook al in deze kolommen bespro
ken.
Om één zo’n ouder werk te noemen,
zijn „Promenade” kennen we al in gips,
nu staat deze wandelende vrouwenfiguur
er in glad gepolijst geel koper en dat
betekent een verrijking, omdat de strak
Christiaans methode van „kappen”. De
meester zelf: „Ik praat met de mannen
of vrouwen, vertel hoe het haar het
beste valt en bepaal in overleg een
kapsel. Dan knip ik het haar, droog het
met een föhn en leg intussen krullen
met behulp van een borsel. Toeperen
doe ik nooit. Even schudden en met de
vingers erdoor heen en het haar valt
vanzelf in de juiste vorm”.
De kans door Christiaan persoonlijk
geknipt, geborsteld en geföhnt te wor
den is niet zo groot. Hij zal zijn
Amsterdamse salon wel eens bezoeken,
maar verblijf houdt hij in New York.
In de salon blijven achter de Ameri-
AMSTERDAM. Van 7 tot 9 septem
ber wordt in Laren (Gooi) het elfde natio
naal filmfestijn gehouden. Het maakt deel
uit van een sociaal-cultureel filmcongres,
dat dinsdag 5 september door de burge
meester van Laren in Hamdorff wordt
geopend.
Deze dag staat in het teken van het
Kom over de brug-festival met films over
en uit de derde wereld. Woensdag 6
september is in het Singermuseum een
jeugdfilmfestijn. In Hamdorff wordt tege
lijkertijd een contactbijeenkomst filmpro
jecten gehouden, waar 8 mm-films, die op
scholen en in vormingscentra zijn ge
maakt, worden vertoond en besproken.
Donderdag 7 september begint het film
festijn in Singer met Joe Hill van de
Zweed Bo Widerberg. Van de overige
negen lange speelfilms is de vertoning
van „Ook dwergen zijn klein begonnen”
van Werner Herzog de Nederlandse pre
mière. Daarnaast worden tientallen korte
speelfilms, documentaires en tekenfilms
vertoond die voor een deel nog niet eer
der in ons land werden gezien. Op 7 en 8
september zijn er in Hamdorff nachtvoor-
stellingen met o.m. underground-films uit
de Benelux.
AMSTERDAM. Het Rapport van de
Club van Rome staat op het maandelijks
lijstje van de 10 meest verkochte boeken
als nummer één genoteerd. Het overzicht
is door de C.P.N.B. opgesteld op basis van
gegevens van 65 boekverkopers.
De overige negen bestsellers zijn: „Her
inneringen aan Godfried Bomans”, G. K.
van het Reve: „De taal der liefde”, Astrid
STOCKHOLM. Tijdens een korte be
toging gisteravond voor het Stockhoimse
„Folkets Hus” waar ’s middags de ope-
ningszitting van de VN-milieuconferentie
is gehouden, heeft de politie de 35-jarige
Antonia van der Ham, medewerkster van
de VARA-radio, gearresteerd.
Sinds een paar weken is de nu 26-
jarige Piet Houtenbos in bezit van
een weelderige roodblonde bos haren,
die hij soms met een grote kam vast
steekt als ze hem in zijn werk belem
meren en gekleed in een genopte broek
met bretels en op klompen terug in
zijn geboorteland om de laatste hand
te leggen aan zijn kapsalon in Amster
dam.
Piet Houtenbos, alias rar. Christiaan
kapt niet met krulpinnen en gebruikt
geen droogkappen. Een bezoek aan de
kapper hoeft volgens hem niet te re
sulteren in keurig in de plooi liggende,
stevig vastgelakte lokken die de ge
bruikelijke kappersbeurt direct verra
den.
Christiaan houdt er een minder ge
bruikelijke filosofie op na: „De non
chalante kleding en de verderde, losse
mentaliteit, vragen om een andere,
aangepaste haardracht”, vertelt hij in
zijn salon aan de Singel in Amsterdam,
die in de laatste plaats aan een kapsa
lon doet denken. In de eerste plaats
aan een ruim uitgevallen huiskamer.
Droogkappen, bakken met krulspel
den en redderende kapsters ontbreken.
In de donkerroze geverfde, hoge kamer
klinkt zachte muziek, de behandeling
vindt plaats in een van de vijf ouder
wetse regisseursstoelen, waarvoor dub
bele staande spiegels zijn neergezet.
Hier en daar staat een tafeltje met een
föhn en borstels. Overal staan planten.
Maar waar het eigenlijk om gaat, is
gehouden vormen van een rondom' bijzon
der goed afgewogen beeld het leven van
de omgeving als „extra” in de weerspiege
ling heeft meegekregen. Het is een tweede
huid, maar ook de verbinding tussen beeld
en omgeving, waardoor een nieuwe syn
these is ontstaan, die het beeld levender
maakt.
mode, hè? Hildegard Knef en
Mercouri hebben het ook gedaan.
„Er is veel waarover ik zou kunnen
schrijven, maar ik heb altijd het gevoel
dat hetgene wat ik beleefd heb niet inte
ressant genoeg is voor andere mensen.
Misschien reisherinneringen, ik ben overal
ter wereld geweest.
MOUGINS. Pablo Picasso wil een
geschenk van de burgemeester van Mala
ga voor zijn 90ste verjaardag gewoon niet
aannemen. Picasso wenst al enige jaren
geen officiële viering van zijn verjaarda
gen meer.
Het geschenk is een schilderij gemaakt
door de vader van Picasso dat slapende
duiven voorstelt.
De burgemeester van Mougins een
stadje dicht bij de villa van Picasso, heeft
de schilder reeds per aangetekende brief
verzocht om het geschenk aan te nemen,
dat door zijn ambtgenoot in Malaga aan
hem was toegezonden.
Picasso heeft niet geantwoord. Binnen
kort zal het schilderij vermoedelijk naar
Spanje worden terugggezonden.
„Ik leg de nadruk op het ballet, omdat
dat onderdeel van mijn werk het zwaarst
is en me de meeste voldoening verschaft.
Wanneer je ballet als vak beoefent,
vraagt het geestelijk en fysiek alles van
je, 24 uur per dag. Iemand die alleen
zingt heeft het lang niet zo zwaar, een
zanger hoeft niet zoveel aandacht aan z’n
conditie te besteden. Daarom word ik wel
eens geirriteerd als mensen mij hoofdza
kelijk als een revue-ster beschouwen en
doen alsof het maar een bijkomstigheid is
dat ik dans”
Van de nieuwe plastieken valt een
amazone te paard bijzonder op. Het is een
paard in de aanzet van een sterk geaccen
tueerde sprong naar voren, de vrouw als
het ware ontvoerende. Die beweging is
uitstekend gerealiseerd. Een experiment in
een geheel andere richting is een koper-
plastiek, die in spiralen een vlucht vogels
van de aarde omhoog en weer terug in
beeld brengt. Ritme van de vogelvormen
en de dubbele spiraal zijn méér aanwezig
dan de vogel als natuurvorm. Symbolisch
dus weer, raak getroffen ook, maar jam
mer genoeg niet uitgevoerd met de fines
se, die andere beelden van Wim Jonker
vaak kenmerkt.
Ze is Frankrijks supervedette van de
showbusiness. Aanvankelijk prima
ballerina in het gezelschap van echt
genoot Roland Petit, besloot ze ruim
tien jaar geleden over te stappen naar
de revue. Op het ogenblik treedt ze
avond aan avond op in de nieuwe
monsterproduktie van het echtpaar
Petit-Jeanmaire: „Zizi, je t’aime”.
Wie hield zich met de opvoeding an de
enige dochter bezig?
Mijn man heeft veel met haar ópge
trokken. Natuurlijk kon ik minder aan
dacht aan haar besteden dan een gewone
moeder. Soms zag ik haar een paar maan
den niet, wanneer ik op toernee was
bijvoorbeeld ’’lar kinderen die in een
internaat zi>—zien hun ouders ook vaak
lange tijd niet. En het bewijs dat ze er
niet door getraumatiseerd is heeft ze ge
geven door zelf ook voor een balletcarriè
re te kiezen. Ze is nu 17 jaar en verblijft
op het ogenblik met haar vader in Mar
seille. Roland Petit is daar een nieuwe
balletgroep aan het oprichten. Misschien
treden we samen over een paar jaar in
een nieuwe show op„.
In een romantisch paardespul, anno
1780 met een riant terras, een wandel
terrein van bijna 6000 m2 en een
eigen parkeerterrein, vindt u het juiste
sfeertje voor diners, recepties, koude
buffetten en feesten van uiteenlopen
de aard.
De overige beelden laat ik onbesproken.
Ze vertegenwoordigen meestal het type,
dat men in deze omgeving van Wim
Jonker al kent.
Zij wordt verdacht van het in bezit
hebben van verdovende middelen. Labora
toriumonderzoek zou dit gisternacht nog
moeten uitwijzen. Wanneer dit inderdaad
het geval zou zijn, zal zij binnen enkele
dagen het land worden uitgezet. Mejuf
frouw Van der Ham droeg namelijk de
groene perskaart die aan journalisten ge
accrediteerd bij de VN-milieuconferentie
wordt uitgereikt.
De aanleiding tot haar arrestatie was
dat zij stenen die zij in een zak bij zich
droeg aan omstanders uitdeelde. Even te
voren was een andere Nederlander aange
houden, van wie de politie als naam opgaf
André Schmidt, geboren 1925.
De betoging, opgezet door een anarchis
tische jongerengroep heeft slechts een
klein uur geduurd. Tegenover enkele tien
tallen jongeren, voorzien van rode en
zwarte vlaggen, stond al spoedig een poli
tiemacht van een paar honderd man,
versterkt met honden en bereden politie.
Tot een confrontatie is het niet gekomen,
de politie beperkte zich ertoe de meest
vooraanstaande activisten aan te houden.
kaan Bill Tader, een ex-assistent van
de wereldberoemde kapper Vidal Sas
soon, en de Nederlanders Gerrie Dijst
en Matt Kaufmann die in New York
door Christiaan zijn opgeleid.
„Ik ben ervan overtuigd”, zegt Piet
Houtenbos, „dat vooral jonge mensen
dolblij met deze manier van kappen
zullen zijn. Ze kennen nu alleen echte
kapsels, maar de tijd is rijp voor mijn
anti-kapsel”. Het natuurlijke hoofd a
la mr. Christiaan heeft ook nog het
voordeel dat de draagster ervan maar
één keer per maand naar mr. Christi
aan hoeft voor een nieuwe behande
ling.
fil-
het
internationale maritieme filmfestival in
Milaan de eerste prijs gewonnen in de
categorie industriefilms. Zijn inzending
was „Spheres of power”, die in opdracht
van het Nederlandse bergingsbedrijf Smit-
Tak was gemaakt.
Het ging om de eerste keer, dat een
schip alleen met behulp van kunststofbal-
letjes omhoog werd gebracht. De jot, de
„London Valour” van bijna 25.000 brt lag
voor de kust van Genua. De steven stak
boven water, de achterzijde lag 45 meter
ónder de waterspiegel. Met kunststof bal
let jes gaf men - zonder behulp van een
drijvende bok - 15.000 ton drijf vermogen.
Er waren op het festival 46 films uit 15
landen. In alle categorieën won Korver de
derde prijs, de „Prix Andreotti”.
.Vergeet niet”, zegt ze nadat ze even
met de ogen dicht heeft gelegen en een
mentholsigaret opsteekt, „vergeet niet dat
ik geen dilettante ben, maar nog steeds
een professionele ballerina en dat vraagt
voortdurend harde training. Iedere dag
ben ik al om vijf uur in het theater om
barre-oefeningen te doen, daarna rust ik
en om half acht begin ik met mijn make-
up. Dat neemt anderhalf uur in beslag.
Het is niet alleen het gezicht, maar han
den, armen, rug, alles moet gepoederd
worden”.
wat is zo aantrekkelijk in dit vak?
.Moeilijk te zeggen. Het is een manier
van leven, dat is niet in één woord te
vangen. Ten eerste vind ik het een hele
eer om als verpersoonlijking van Parijs te
worden beschouwd Ik ben hier geboren
en ik vind Parijs een fantastische stad. De
glamour-kant heeft ook zijn voordelen. Ik
vind het prettig om me mooi te maken en
het me te kunnen permitteren om m’n
kleren door Yves St Laurent te laten
ontwerpen”
„Wat mij ook wel aanspreekt in dit
vak, is het competltieelement. Dat stamt
nog uit de tijd dat ik de klassieke ballet
opleiding volgde. Je zat met 20 meisjes in
een groep en de beste mocht solo dansen.
Die wedijver heeft wel iets goeds, het
heeft mij altijd enorm gestimuleerd”.
„In het algemeen ben ik in ieder geval
blij dat ik geen huisvrouw heb hoeven
worden. Ik houd niet van dat soort werk
en ’aat het thuis liever aan de huishoud
ster over. Het komt hoogstens een paar
keer per jaar voor dat ik een maaltijd
bereid. Strijken en bedden opmaken heb
ik zeker in geen 20 jaar gedaan”.
Mevrouw Panagoulis zei dat ze met
haar actie het welzijn van haar zoon,
Aleksis, op het oog had. Hij zou in gevan
genschap langzaam ten onder gaan.
Aleksis Panagoulis werd in november
1968 door het bijzonder militair gerechts
hof ter dood veroordeeld. Het vonnis werd
na een internationale campagne om gra
tie, niet ten uitvoer gelegd.
Mevrouw Panagoulis heeft er in de
laatste maanden over geklaagd, dat ze
haar zoon niet mag opzoeken. Panagoulis
is in gevangenschap mishandeld.
Zizi Jeanmaire is nu 46 jaar. Wat ze
doet, is erg zwaar. Trainen, dansen, zin
gen, 16 keer omkleden tijdens iedere
voorstelling, 7 optredens per week, jaar in
jaar uit. Géén zomervakantie, want dat is
het seizoen dat de toeristen Parijs bevol
ken en daarop drijft de onderneming
hoofdzakelijk. Voorjaar, najaar, winter,
’the show must go on’ en Zizi is present.
Hoe lang nog?
„Dat weet ik niet en ik denk er ook
niet zo vaak aan. Op het ogenblik leèf ik
nog in de roes van de nieuwe show, die
loopt geweldig. Het was een gigantische
investering en natuurlijk een groot risico,
financieel en artistiek, maar ik geloof dat
we erin geslaagd zijn amusement op hoog
niveau te brengen”.
„Als ik op een gegeven moment zelf
niet meer zou kunnen optreden, dan zou
ik een andere bezigheid zoeken, maar in
ieder geval in het theater. Daarbuiten heb
ik eigenlijk geen interesses, geen hobby’s,
dit is mijn leven, ik denk aan niets
anders”.
„Als ik nu beslist iets zou moeten
noemen wat ik buiten het theater zou
kunnen doen, dan is het enige waar ik op
zou kunnen komen het schrijven van een
autobiografie. Hef is een beetje in de
Lindgren: „Pippi Langkous”, Godfried Bo
mans: „Op reis rond de wereld en op
Rottumerplaat”, Alister Maclean: „De
zwarte kruisvaarder”, Hugo Klaus:
„Schaamte”, Jpn Foudraine: „Wie is van
houtHeinz G. Konsalik:„Heet als de
ATHENE, (DPA). De moeder van de
Griek die is veroordeeld wegens een mis
lukte aanslag op premier Papadopoulos,
mevrouw Athina Panagoulis, is gisteren
voor het gebouw van de Amerikaanse
ambassade in Athene in hongerstaking
gegaan. De politie haalde er haar later
weg.
