KUNSTENAARSFEDERATIE
TEGEN PROFIJTGED ACHTE
MEELHORST
Greenfield
Cook
Anna Sokolovs
blijven
wie
ze zijn
Strauss klinkt hemels
Von Karajan met
JOE COCKER IS TERUG
Berlijns orkest
OOK IN NEDERLAND
Soosagenda
Top de pop pop dertien
KAMPERMAN
spelers project
Cultuurnota „Met verbeelding”
^^43
13
BONTSPECIALISTEN
DONDERDAG 29 JUNI 1972
Joe Cocker
Greenfield Cook
(Van onze redactie in Amsterdam)
AMSTERDAM De Federatie
van Kunstenaarsverenigingen heeft
donderdagmiddag op het Federatie-
secretariaat te Amsterdam de minis
ter van CRM, de heer P. J. Engels,
een uit twee delen bestaande kunst-
nota aangeboden, die de titel draagt
„Met verbeelding”.
„Rink is thuis gebleven. Hij zit
nu achter de piano wat ideetjes uit
te werken”. Peter zal de spreek
buis van het Haagse duo Green
field and Cook zijn. Nog geen jaar
geleden zaten we aan hetzelfde
tafeltje in een Hilversums etablis
sement. Toen verdienden ze nog
gedeeltelijk de kost in het horeca-
vak. Nu zijn ze volledig opge
nomen in het Nederlandse show-
gebeuren; hebben drie hits op hun
naam staan en leverden een fraaie
lp af.
itho
tafelventilatoren
De radikale manier
om op warme dagen
het hoofd koel
te houden.
Beeldhouwer Hildo Krop
in Amsterdam herdacht
„Je hebt hier weinig geschikte gele-
ADVERTENTIE
Jeugdcafé, Eemstraat 6, vrijdag: soos.
VWVWWWVWWVWVWVWVVVVVWWVVVVWVVWWVVVVVVVWVVVVVVVVVWAnAAnAM^
r*
Peter: „Het is erg snel gegaan. Maar
ik geloof dat het nu pas goed gaat
beginnen. We mogen erg tevreden zijn.
Soos de Piek, Spaarndam, vrijdag en
zaterdag: Midsommerfestival.
PENcentrale, Kanaalstraat 257, IJ-
muiden, vrijdagavond: Lucifer; zater
dagavond: „Moan”, met hun ouderock-
act „Long Tall Ernie”.
Voom-Voom, Spaamwouderstraat 61,
vrijdag, zaterdag en zondag: drive-in-
show.
De Huif, Gen. de laa Reij straat 4,
dinsdag: De Bond; donderdag: Love-
Inn.
Arnoldushoeve, Hoofddorp, donder
dag: film; zaterdag: disco.
HJC, Sanderzaal, Elisabeth Gasthuis,
vrijdag: slotavond met het Ruud Brink
Kwartet.
Toy-Toy, Stoofsteeg 1, iedere avond:
bar-dancing-disco.
Donkey-Shot, A. Verherentstraat 1,
Heemskerk, vrijdag en zondag: disco.
Een ander wacht soms jarenlang op
succes. Deze week vertrekken we naar
de Canta Giro in Italië. Dat is een
trein met artiesten die drie weken door
het land trekt. Er zit een wagon vol
persmensen bij. We treden er op als
enige buitenlandse gasten. Dat betekent
natuurlijk ontzettend veel publiciteit.
Wc verdienen er niets mee. Het hotel
en alle andere kosten moeten we zelf
betalen, maar binnen veertien dagen
ben je wel in heel Italië bekend. Daar
na gaan we door naar Japan voor
filmopnamen met Gina Lollobrigida”.
Peter en Rink hebben het overigens
niet zo begrepen op optredens. Ze heb
ben er in Nederland exact 48 achter de
rug en dat is niet zo veel.
De kunstnota moet worden beschouwd
Met „Marjorine” maakte Cocker in
het voorjaar van 1968 de wereld voor
het eerst duidelijk, dat een schreeuwer
niet altijd een schreeuwer hoeft te
zijn. Zes maanden later kwam de grote
doorbraak met „With al little help
from my friends”, door velen gezien
als de enige versie van een Beatle-lied,
waarin de Beatles zelf werden over
troffen.
Joe Cocker trok naar Amerika, want
daar waren de festivals waarop zijn
muziek het meest tot z’n recht kwam.
Eerst begin 1969 de tournee „Cocker
Power” samen de Greaseband en in
oktober 1969 nog een keer, ofschoon de
hele wereld na „Delta Lady” om Coc
ker schreeuwde. In ’70 echter brak zijn
derde Amerikaanse tournee, de fameu
ze „Mad Dogs and Englishmen”, hem
tijdelijk de nek.
Er is ongelooflijk veel waarheid en
onzin over dit spektakel (waarvan ook
een film werd gemaakt) geschreven,
maar 2% jaar later is Cocker er aan
toe om zelf ook een tipje van de sluier
op te lichten: „Die tournee heeft me
gebroken. Ik was uitgeput, verward en
het merkwaardige was, dat ik maar
682 dollar had verdiend. Het lijkt na
tuurlijk allemaal erg mooi: 50 mensen
die als een muzikaal circus door Ame
rika trekken, maar uiteraard waren er
Denk u eens in: 25° Celsius.
Bij zo’n temperatuur raken men
sen snel geprikkeld. Zou een ver
koelende Itho tafel- of statief-
ventilator dan niet ideaal zijn?
Nou dan! 8 Verschillende model
len -vanaf fl. 45,-.Verkrijgbaar
bij elektrowinkel en warenhuis.
genheden om op te treden. We zingen
alleen met begeleiding van twee akoes
tische gitaren. Als er dan een man of
30 aan de tap in een of andere dancing
staan te praten, dan kun je het wel
vergeten. We hebben met opzet de
zomermaanden juni tot en met sep
tember alle optredens geweigerd om
rustig muziek te kunnen schrijven.
Daardoor verdienen we natuurlijk niet
zoveel. We zijn nog steeds aan het
investeren. Eind augustus zijn we mis
schien quitte. Het zou leuk zijn als we
het volgende seizoen wat gaan verdie
nen, want ik loop ook liever met 100
gulden in m’n zak dan met een tient
je”.
Peter schreef de tekst voor het num
mer „Where”, waarmee ze thans hoog
op de hitparade tronen. Hij schreef het
naar aanleiding van zijn vaders dood,
twee jaar geleden. „Ik heb het van
dichtbij meegemaakt”, vertelt Peter.
„Het maakte een ontzettende indruk op
me. Het heeft heel lang geduurd eer ik
erover kon schrijven, want het is erg
moeilijk om de situatie goed weer te
geven. Ik heb het geschreven als een
herinnering. Het was niet mijn bedoe
ling om het ooit op de plaat te zetten”.
Is het niet wat wrang geld te verdie
nen met een persoonlijke tragiek? Pe
ter: „De meeste mensen begrijpen de
tekst niet eens. Ik loop er ook niet mee
te koop. Het is een privé-zaak, die je
toch niet goed voor jezelf kunt hou
den”.
Rink en Peter kennen elkaar nu zo’n
acht jaar. Ze maken samen hun mu
ziek en corrigeren eikaars teksten. Pe
ter: „We hebben nog nooit ruzie gehad,
afgezien van de kleine dingetjes. Ons
privé-leven houden we meer en meer
gescheiden om spanningen te vermij
den. Daarom gaan we nooit meer sa
men uit. We hebben niet veel contact
met de artiestenwereld. In die kringen
bewegen we ons niet zoveel. Er zijn
veel mensen die altijd overal gezien
willen worden, omdat ze dan „in” zijn.
Dat hoeft niet voor ons. Wij besteden
onze vrije tijd liever aan het schrijven
van muziek”.
Het snelle succes heeft de jongens
nauwelijks veranderd. „Waarom zou
den we nu anders zijn?”, vraagt Peter
zich af. „We zijn wel nuchterder en
zakelijker. In het begin weet je van
niets. Als alle beloftes werkelijkheid
waren geworden, dan zouden we al een
landhuis hebben gehad, voordat we
ooit een contract hadden getekend..”
Achtentwintig jaar oud is hij nu en
na 2% jaar totale absentie van de
popwereld terug op het toneel. Met
nog steeds diezelfde rauwe, emotionele,
opwindend krachtige stem die hem van
1968 tot en met 1970 de grootste Britse
attractie na de Beatles en de Rolling
Stones deed zijn. We hebben het over
Joe Cocker. Zaterdagavond 1 juli staat
hij met een nieuwe band in de Oude
RAI in Amsterdam.
eigen groepje in
Mexico, had vooral wat de kunst betreft
IA en ging daarom in
ook een heleboel vervelende toestan
den. Vijftig mensen leefden voortdu
rend op eikaars nek. Je krijgt het
gevoel dat je niets meer te vertellen
hebt. Iedereen in hetzelfde hotel, dan
vliegen op een gegeven moment de tv-
toestellen door de ramen en krijg ik de
rekening. Bovendien kregen we tegen
het einde van de tournee ook nog grote
moeilijkheden met het management,
dus toen het voorbij was, zag ik geen
enkele reden om verder te gaan”.
Cocker trok zich terug in zijn huis
in het Engelse Sheffield en doorkruiste
Engeland met een Ford Transit, een
slaapzak, een stel drums en een radio.
Maar toen zijn oude vriend Chrjs
Stainton hem in maart van dit jaar
opbelde met de mededeling dat hij een
nieuwe groep had, kwam hij precies op
tijd. „Chris vroeg me: doe je mee? en
ik sloeg stijl achterover. De musici die
hij had gekozen waren precies de goeie
dus ik nam het eerste het beste vlieg
tuig naar Amerika en deed mee”.
Zaterdagavond kan Nederland zelf
constateren hoe de oude Joe Cocker
met een nieuwe band bevalt. Veel kan
er niet misgaan.
twee stijlperioden die reeds ver achter
ons liggen, maar die van grote betekenis
zijn geweest voor de muzikale ontwikke
ling van de beide componisten.
Strauss was 35 jaar toen hij zijn „Hel-
denleben” voltooide. Hij schiep in nog
geen vijf maanden tijd zijn omvangrijkste
orkestwerk (voor een orkest van 105 mu
sici) en leverde het bewijs van een enor
me arbeidskracht en een volkomen mees
terschap op het gebied der instrumentatie.
Zijn conceptie was niet nieuw zeventig
jaar eerder was Berlioz hem voorgegaan
met zijn Symphonie Phantastique en
het lijdt geen twijfel dat Strauss zichzelf
heeft af geschilderd als de held van zijn
symfonie. Toch was het geen uiting van
grootheidswaan, want een van de sterkste
eigenschappen van Strauss was zijn zelf
ironie. De titel „Ein Heldenleben” werd
hem ingegeven door zelfkennis en zelf
spot.
Strawinsky was 46 jaar toen hij in 1928
zijn balletmuziek „Apollon Musagète”
schreef. Zijn „vuurvreters”-periode was
reeds lang voorbij de première van
„l’Oiseau de feu” vond plaats in 1910 en
„Le sacre du printemps” werd in 1913
voor het eerst opgevoerd. Toen hij de
opdracht voor „Apollon Musagète” (A-
pollo, leider der muzen) aanvaardde was
Strawinsky de overtuiging toegedaan, dat
er voor hem maar één weg openstond en
dat was de terugkeer naar de klassieken.
Belangrijk voor hem was de duidelijk
heid van zijn werk „alle uitbundigheid,
die de verbeelding van de componist in
beweging zet en die levenssappen opwekt
moet onverbiddelijk onderdrukt worden
voordat zij ons bedwelmt en onderworpen
worden aan de wet: Apollo vraagt het”,
schreef Strawinsky als kanttekening bij
zijn compositie. Hij herstelde het strijkor-
lijke plaats van kunstenaars op de oplei
dingsinstituten en universiteiten. Grafi
sche en industriële vormgevers zouden
een rol kunnen spelen bij het ontwerpen
van nieuwe leermiddelen; ook filmers,
fotografen en creatieve televisiemakers
zouden kunnen meewerken aan de ont
wikkeling van nieuwe visuele leermidde
len.
Kunstenaars moeten, zo vervolgt de no
ta meer betrokken raken bij radio en
televisie. Door middel van research, zoals
gebeurt bij de Franse staatsomroep ORTF,
en experimenten zou men het medium
verder moeten uitbouwen om te komen
tot nieuwe artistieke vormen en commu
nicatietechnieken.
De nota pleit voorts voor een onmiddel
lijke verbetering van de positie van de
scheppende kunstenaar. Hoewel deze ver
betering niet ten koste mag gaan van de
uitvoerende kunstenaars, is de Federatie
van mening dat juist scheppende kunste
naars in een zekere economische rust
moeten kunnen werken. Het is onmogelijk
subsidiepolitiek ten opzichte van kunstbe
drijven (orkesten enz.) en scheppende
kunstenaars los van elkaar te zien. Maar
subsidies aan toneelgezelschappen en or
kesten zouden wèl voorwaarden moeten
kennen voor het verlenen van pdrachten
aan toneelschrijvers, choreografen en
componisten.
Speciale aandacht vraagt de nota voor
de positie van dansers, jazzmusici, mime
spelers, operazangers en vertalers. Met
name in de muziekpraktijk ontstaat een
steeds grotere kloof tussen opleiding en de
eentonige mogelijkheden in de praktijk.
Bij het weer leefbaar maken van oude
woonwijken moeten beeldende kunste
naars worden ingeschakeld. De toepassing
van de percentageregelingen moet worden
uitgebreid, waardoor een einde komt aan
de opsluiting van een grote groep beel
dende kunstenaars in de contraprestatie-
regeling.
Tenslotte dringt de nota aan op verla
ging van de winkelprijs van litteratuur
via een subsidiëring op de directe kosten
van het maken van een boek. Het buiten
lands cultureel beleid dient te berusten
bij het ministerie van CRM.
De mysterieuze charme van bont
wordt nog geaccentueerd door de
prachtige afwerking van de
Kamperman collectie.
U moet echt onze geheel nieuwe
modellen komen zien en passen,
en let daarbij eens op onze
speciale zomerprijzen.
Uw nieuwe mantel of bolero
bewaren wij desgewenst gratis
tot de winter in onze bontkluis.
1. Hello-A Mouth MacNeal; 2. Let’s dance The Cats; 3. Meisjes met
rode haren Arne Jansen; 4. Matrimony Gilbert O’Sullivan; 5. Give up your
guns The Buoys; 6. A whiter shade of pale Procol Harum: 7. Loco For ti
Chris Montez; 8. Conquistador Procol Harum; 9. Little Willy The Sweet;
10. Margrietje Louis Neefs; 11. Jumbo Dizzy Man’s Band; 12. Take me Bak’
Ome Slade; 13. Un canto a galicia Julio Iglesias.
Ltd Stichting Bontwaarborg,
uw waarborg voor onze vakmanschap.
Wagenweg 11 - Haarlem Tel. 31 20 86
100 meter van Houtplein, parkeren
voor de deur!
(Van een medewerker)
UTRECHT Anna Sokolov, wier groep
morgen in het Holland Festival optreedt,
behoort tot de zeer bijzondere theater
mensen. Zij houdt niet van grenzen. De
wereld stopt niet
op een plaats waar
iemand ooit eens
beslist heeft dat er
een ander land zou
beginnen. Zij begon
als danseres bij
Martha Graham in
de Verenigde Sta
ten, startte al gauw een
revolutionaire ideeën
1934 naar de Sovjet-Unie, waar ze vijf
maanden bleef, vertrok na de oorlog naar
Israel en voelde zich daar zo thuis, dat
zij het als haar tweede vaderland be
schouwt.
AMSTERDAM De twee werken, die
het Berlijns Philharmonisch Orkest
gisteravond in het Concertgebouw heeft
gespeeld, vormden
een flagrante te
genstelling. De bal
letmuziek „Apollon
Musagète” van
Strawinsky en „Ein
Heldenleben” van
Richard Strauss
vertegenwoordigen
Riverside, Spaarne 91, wonesdag:
soos; vrijdag en zaterdag: disco.
als tegenhanger van de binnenkort te
verwachten kunstnota van het ministerie
van CRM. Het eerste deel van de Federa-
tie-nota beschrijft in grote lijnen de poli
tieke betekenis van de samenhang tussen
maatschappij, kunst en cultuur. Het twee
de deel geeft een verduidelijking naar
,5 deelproblematiek; zonder dat daarbij ge
streefd is naar een uitputtende opsom
ming van beroepsbelangen. Er wordt
slechts een keuze gedaan uit de meest
illustratieve onderwerpen en suggesties
en wensen, die daarop betrekking hebben.
Centraal in het cultuurbeleid moet vol
gens de nota de garantie van keuzevrij
heid staan: het kunnen kiezen vsn wat
aansluit op de eigen behoefte. Dat ’■aagt
om opheffing van sociale ongelijkheid en
het verwerpen van getalscriteria en finan
ciële criteria. „Immers”, aldus de nota,
„als individuele vrijheid voorop staat is
het getal niet maatgevend en is geld geen
maat voor inhoudelijke waarde”. De Fe
deratie verwerpt dan ook de profijtge-
dachte, die door de regering-Biesheuvel is
geïntroduceerd. De profijtgedachte is
daarom uit den boze, omdat ze het reali
seren van een principieel recht „afplat tot
koopwaar”.
In de nota wordt stil gestaan bij het
totale gebrek aan een samenhangend cul
tuurbeleid en een culturele infrastructuur
op het ogenblik. Bij een juiste subsidiepo
litiek zal de bestemming van de financiële
middelen gedecentraliseerd moeten wor
den. Men zal, al naar gelang de behoefte,
moeten komen tot een veelvormig en
gemengd subsidiesysteem, waarbij openin-
gen zullen moeten worden gelaten voor
snelle injecties. Zo’n politiek zou de soci
ale discriminatie van grote groepen kun
stenaars kunnen opheffen.
Bij dë totstandkoming van zo’n veran
derd cultuurbeleid speelt onderwijsver
nieuwing vanzelfsprekend een grote rol.
Niet alleen zal nog meer nadruk op de
toepassing van film en fotografie, van een
goed voorziene schoolbibliotheek, van
meer gerichte aandacht voor dans, rollen
spel, gesprekstechniek en muzikale vor
ming, beginnend bij het kleuteronderwijs,
moeten worden gelegd, maar zal vooral
moeten worden gestreefd naar een duide-
er door
een rit-
hem uit, dat naar
AMSTERDAM. Van zaterdag 1 juli
tot en met 30 juli wordt in de expositie
zalen van Mak van Waay in Amsterdam
een herdenkingstentoonstelling gehouden,
gewijd aan de Amsterdamse stadsbeeld
houwer Hildo Krop (1884-1970).
Het tentoonstellingscomite herdenkt
hiermee niet alleen Krop als de beeldhou
wer, maar ook als de mens, die gedachten
heeft uitgedragen, die verder reiken dan
zijn individueel kunstenaarschap. Langer
dan een halve eeuw heeft Hildo Krop
ernaar gestreefd de beeldende kunst nader
tot de gemeenschap te brengen en zo het
kunstenaarschap weer een zinvolle taak
toe te kennen in de samenleveng. Vooral
op dit aspect wordt met de tentoonstelling
nadruk gelegd.
kest in ere en vermeed elke buitensporig
heid.
Het resultaat is dood-saaie muziek, die
niet klassiek aandoet, maar alleen maar
ouderwets klinkt. Hoewel hij de roman
tiek heeft willen mijden, komt César
Franck hier en daar om de hoek kijken,
maar dan een heel vervelende Franck.
Het ballet heb ik node gemist, indien erbij
gedanst wordt, wordt de aandacht ten
minste van de muziek afgeleid. Zelfs de
grote Herbert von Karajan kon er niet
meer van maken dan een zoet-klinkend
muziekje, dat wat rommelig achter elkaar
gespeeld werd. Natuurlijk konden wi;
ten volle geniten van de prachtige strij
kersklank van het Berlijns Philharmo
nisch Orkest, maar veel enthousiasme viel
er niet te bespeuren.
Dat werd na de pauze heel anders al
dadelijk bij de inzet van „Ein Heldenle
ben” werden wij verrast door de innerlij
ke kracht van het heidenmotief. Het merk
waardige is dat Karajan er ogenschijn
lijk niet veel aan doet. Hij beperkt zijn
gebaren tot het allernoodzakelijkste en is
geheel verzonken in zijn onderwerp. Hij
musiceert met zijn orkest mee en werkt
niet met mokerslagen en sabelhouwen.
Hij is wat wij in de muziekwereld noe
men „een notenvreter”: op zijn best ver
spreidt hij een diepgaande gepassioneerd
heid en een intense geladenheid en in zijn
minder goede momenten gaat er een soort
verveeldheid van hem uit en een door
routine gepolijste perfectie.
Zijn directie is zo sober dat men niet
begrijpen kan dat het orkest
geïnspireerd raakt, maar er gaat
misch fluïdum van h~ "it,
iedereen uitstraalt. Op grond van ver
schillende motieven zou men kunnen be
weren dat „Ein Heldenleben” een protse
rig spektakelstuk is, maar het Berlijnse
Oskest maakte er hemelse muziek van
onder leiding van aartsengel Von Karajan.
J. H. MOOLENIJZER
Zij reist erg veel en studeerde haar
werken overal ter wereld in. Maar ook in
die werken kent ze geen grenzen. En
houdt haar belangstelling niet op bij de
dans alleen. Ze gebruikt daarin zowel
toneelelementen als muziek, zowel dans
als poëzie. Ze zoekt niet naar totaal
theater, maar haar mensen moeten wel
alles kunnen.
Van huis uit is Anna Sokolov vooral
geïnteresseerd in minderheidsgroepen. In
veel van haar oudere werken zit dan ook
wel een sociale aanklacht verwerkt. In
haar latere stukken is ze echter abstracter
geworden, al zijn al haar thema’s toch uit
het leven gegrepen en is alles wat ze doet
terug te brengen tot het zoeken van de
waarheid.
Het Anna Sokolov’s Players Project is
de eerste groep die onder haar supervisie
naar Europa komt en is ook duidelijk een
voorlopig eindresultaat van een leven lang
werken.
Wat we te zien zullen krijgen is „Spel
zonder woorden” naar Beckett; een geesti
ge lezing met demonstratie over het on
derwerp „De ontwikkeling van de ragti
me, zoals die gehouden zou kunnen zijn
door de jazzcomponist Jelly Roll Morton”
en „Margritte, Margritte”, dat is gebaseerd
op de schilderijen van de Belgische surre
alist van die naam
De acht leden van het „Anna Sokolov’s
Players Project” uit New York zijn te
zien: vrijdag 30 juni in Amsterdam, 1 juli
in Arnhem, 3 juli in Den Haag, 4 juli in
Groningen en 5 juli in Rotterdam.
Koudenhorn, Koudenhorn 34, zon
dagmiddag: disco-dansen.
3
