Met bloed en modder bedekte Ocana
Zoetemelk doodsbang
gevaarlijke afdaling
FALENDE VAN IMPE ZIET POSITIE ALS KOPMAN
BEDREIGD DOOR ZIJN PLOEGGENOOT HEZARD
MOR GEN NA MIJ TWEEDE IS”
„IK BEN BENIEUWD WIE ER
1
Ji
U
w
in
Thevenet met
Merckx bij
de favorieten
v
IMl
n
DUYNDAM EN
KOEKEN
NAAR HUIS
Santy blijft in
ziekenhuis
M ini-wereldcup
voor Brazilië
IV
F
In de
Tour
10
.1
r - JÊ.
I
Klein
TheïTL
MAANDAG 10 JULI 1972
4*
175 km
Grote afwezige
■R.
COLOMIERS
Ql
Weer goed maken
Naar ziekenhuis
het ziekenhuis. Vandaag pas wordt beslist of hij weer op de fiets mag.
(Van onze sportredactie)
i
(Van onze sportredactie)
1500
1000.
500
Op de top van de Aublsque had
(Van onze sportredactie
VAN IMPE
EF
Silver
Later zou hij, voor hij zich met zijn vrouw op zijn hotelkamer liet
insluiten, zeggen: „Dit was opnieuw een verschrikkelijke dag voor mij.
Eerst kreeg ik een lekke band en toen ik bijna bij de kopgroep terug
was, vielen we. Maar de Tour is nog niet gereden. Ik ben benieuwd wie
er morgen, na mij, tweede wordt.”
PAU. De zevende etappe van de Tour de France kostte een Spaans
journalist bijna een arm. De man had het lef om de geadoreerde Luis
Ocana aan te spreken, nadat hij zich besmeurd met een rood-zwart
mengsel van bloed en modder in de ploegleiderswagen van BIC had
geworsteld. Senor Ocana was echter niet te spreken; hij gilde zijn
chauffeur huilend toe te vertrekken en trok woest de deur dicht. Een
fietswiel, geklemd tussen het portier, redde de arm van de reporter, die
nog half in de wagen stond, terwijl de chauffeur al plankgas gaf. Met
gierende banden ging Ocana af.
Eén voor één kwamen ze terug, Zoe
temelk, Gimondi, Poulidor, Van Impe
en een zestal anderen, die Santy en
David inliepen.
De moedige David, dagelijks in het
voorste gelid te vinden en gisteren met
Santy na 37 kilometer al de grote
gangmaker, vertelde later: „Ik had ge
hoopt dat ik nog iets van mijn voor
sprong tot aan Pau had kunnen hou
den. Maar toen Santy moest lossen,
was het gauw gedaan.” Met de narig-
'St.-Lys
lieumes
riem
320431
11-7-1972
9eRIT
Ares
PAU. Röntgenfoto’s hebben uitge
wezen dat Alain Santy, zondag bij zijn
val op de Aubisque, een beschadigde
nekwervel heeft opgelopen. De Frans
man, die per helikopter naar het zieken
huis in Pau werd vervoerd, zal daar
voorlopig nog moeten blijven.
Terwijl de mist de renners het uit
zicht ontnam en de met bakken uit de
hemel gutsende regen fietsen vrijwel
onmogelijk maakte, vond op de gedeel
telijk met sneeuw bedekte hellingen
van de Aubisque de eerste grote selec
tie van deze ronde plaats. Met bossen
tegelijk vielen de zwakkere broeders
terug. In de jacht op de twee koplo
pers waren het slechts de allersterk-
sten die overeind bleven.
Yves Hezard leek zich zondag op dat
punt nog geen illusies te maken. Hoe
wel hij met zijn ritoverwinning en de
derde plaats in het algemeen klasse
ment (op 1.21 min. van Guimard) veel
betere papieren heeft dan zijn tegen
strever (die al 10.49 min. op de leider
achterligt), verklaarde hij gisteren na
aankomst in Pau op de vraag waarom
hij in de kopgroep geen zwaar werk
had verricht: „Ik moest aan mijn kop
man (Van Impe) denken.”
Lucien van Impe is door de dubbele
tegenvaller in de eerste tourweek
zwaar aangeslagen. Hij zegt: „Alles
leek ideaal voor mij. Ik reed een beter
voorseizoen dan vorig jaar. Terwijl ik
alles op de Tour de France zette,
werd ik toch nog tweede in de Ronde
van Romandië, derde in de Dauphiné
Liberé en vijfde in de Midi Libre.
Bovendien bleef de hele Kas-ploeg
weg, wat voor mij natuurlijk erg gun
stig was. Ik kwam daarom met goede
hoop naar Angers en nu gebeurt dit.
Het is ongelooflijk hot ik vorige week
in die vlakke rit de slag heb kunnen
missen.”
De 25-jarige Belg, vorig jaar derde
in de Tour en winnaar van de Berg
prijs, had zich in het weekeinde al
verzoend met de vorige week opgelo
pen achterstand. Van Impe: „Ik had
alles nog goed kunnen maken als ik in
de Bergen niet meer had verloren.
Vandaag was pas de eerste dag in de
Tour waarop duidelijk zou worden hoe
de verhoudingen eigenlijk liggen. Voor
mij is dat nu wel erg ongunstig uitge
vallen. Ik wil nog voor we de bergen
uit zijn, alles weer goedmaken. Ik zal
alles op alles zetten om een etappe te
winnen. Een ritzege, dat heb ik min
stens nodig om weer wat moraal op te
doen. Want daar is niet veel meer van
over.”
Lucien van Impe durft er niet aan te
denken dat hij zonder palmares naar
huis zou moeten. „Ik voel me verplicht
PAU Voor Lucien van Impe
stond er zondag meer op het spel dan
sen goede klassering in de zevende
etappe. Hij reed niet alleen om zijn
misser van afgelopen woensdag goed te
maken, maar streed tegelijkertijd om
lijfsbehoud in zijn eigen ploeg. Sinds
de mislukte ouverture van de Belg, die
in de vierde rit de beslissende ontsnap
ping miste, terwijl zijn ploeggenoot en
concurrent in de strijd om het kop-
manschap Yves Hezard zich wél bij de
koplopers voegde, stond zijn eerste
plaats in het team van Solonor op
losse schroeven. Zondag werd zijn po
sitie nog wankeler. Want de 24-jarige
Hezard slaagde er niet alleen voor de
tweede keer in om met Merckx mee te
komen, maar ging in Pau, waar overi
gens geen bonificatie te verdienen was,
bovendien nog als eerste over de eind
streep. Van Impe realiseert zich terde
ge in welke moeilijke positie hij door
dit koersverloop is gemanoeuvreerd.
Hij zegt: „Er zal binnenkort toch een
beslissing over het kopmanschap geno
men moeten worden. Ik hoop dat Jean
Stablinski (zijn ploegleider) daar nog
een paar dagen mee wacht, dan heb ik
tenminste nog een kans om terug te
komen.”
Bijzonder tevreden over het verloop
van de zevende rit toonde zich uiter
aard Joop Zoetemelk. De koploper van
Flandria, die op de laatste kilometers
ook een lekke band kreeg, maar zijn
achterstand die hij woensdag op Ocana
gisteren in ieder geval iets goed van de
achterstand die hij wonsdag op Ocana
opliep. Zoetemelk: „Dat ik op de Au
bisque niet met de besten omhoog kon,
vind ik niet zo heel erg. Ik wist dat er
nog een lange afdaling volgde, waarop
ik terug zou kunnen komen. De toe
komst ziet er tenminste nu weer wat
beter uit. Ik krijg weer hoop op een
goede plaats in het algemeen klasse
ment en misschien de leiding in het
bergklassement.”
zard en mij ligt dat anders. Wij zijn
allebei nog jong. Het is voor ons nood
zakelijk dat we deze Tour zo goed
•nogelijk rijden. Als wij niets klaar
zouden maken, dan is het publiek ons
over drie dagen weer vergeten.”
Het frustrerende van deze situatie is
voor Van Impe de wetenschap dat hij
zelfs sterker dan in de drie voorgaande
Touren aan de start is gekomen. Zijn
verzorger, de Nederlander Jan Heil,
bevestigt dat. Hij zegt: „Hij rijdt ge
makkelijker dan vorig jaar. Het is
volgens mij ook geen fysieke kwestie
Van Impe is nog nooit helemaal uitge
put geweest. Zelfs toen iedereen twee
jaar geleden na de beklimming van de
Ventoux om zuurstof smeekte, stond
hij nog fris lachend de pers te woord
Mijnheer had zich niet helemaal gege
ven. Hij had liever nog wat kilome
tertjes gehad. Dat is toch geen goed
teken.” En dan tot Van Impe: „Denk
erom, als jij de komende dagen niet
aan de finish om een draagbaar
schreeuwt, dan ben je voor mij de
meest waardeloze veht die er rond
loopt.”
Van Impe lacht wat schuchter. Hij
weet dat de geroutineerde Hollander
gelijk heeft. Van Impe::Ik doe nu alles
om verder te komen. Ik ga aanvallen
En ik zal doorgaan, wie er ook met me
meesprint. Ik zal rijden -met Zoete
melk, met Merckx of met Ocana. De
Tour is nog niet afgelopen. Volgens
mij komen er nog drie grote slagen: op
de Ventoux, op de Merlette en op de
Revard, wanneer de finish steeds bo
ven op de berg ligt. Pas als die ritten
gereden zijn, zal men over Van Impe
kunnen oordelen.”
Bernard Thévenet, bij de favorieten in de Tour gestart kwam - na een zware
val - uitgeput aan de finish ver achter Merckx. Hij moest voor een onderzoek
naar het ziekenhuis. Vandaag pas wordt beslist of hij weer op de fiets mag.
Wilfried David, die Santy na 138 kilo
meter loste, nog 4.05 min. voorsprong
op Merckx en Ocana, die niet alleen
iedereen, inclusief Zoetemelk, Van Im
pe, Thévenet, Hézard, Poulidor en Gui
mard uit het wiel reden, maar elkaar
bovendien onophoudelijk dwars zaten.
David kreeg een lekke band. Zijn
ploegleider was de grote afwezige. Weg
was de moeizaam verworven voor
sprong.
tegenover mijn supporters om in deze
Tour nog wat te doen.” Het zou toch
verschrikkelijk zijn als ik als verliezer
terugkwam, terwijl ik van tevoren heb
aangekondigd voor de gele trui naar de
Tour te zullen gaan. De supporters
thuis verwachten veel van me. Ik zal
de komende dagen iets presteren, an
ders durf ik ze niet meer onder ogen
te komen. Als ik de bergen uitkom,
zonder een ritoverwinning of een goede
plaats in het klassement, dan stap ik
onherroepelijk af”, aldus Van Impe.
Minstens even vernederend zou de
energieke Vlaming het vinden om als
beschermd renner bij Sonolor ont
troond te worden. Hij vervolgt: „Het zou
me erg zwaar vallen om voor
Hezard te moeten rijden. Ik
geloof niet dat Stablinski dat direct zal
doen. Veronderstel dat Hezard een
slechte dag krijgt, dan zouden wi op
slag alles kwijt zijn Het is beter dat ik
voor alle zekerheid toch ook voor mijn
goede plaats in het algemeen klasse
ment blijf vechten.”
Van Impe verkeert tot zekere hoogte
in dezelfde penibele situatie als Pouli
dor. De oude Fransman ging ook als
kopman (van de GAN-Mercier-equipe)
van start. Maar dooi het abnormaal
sterke rijden van zijn 11 jaar jongere
ploeggenoot Cyrille Guimard, die giste
ren weer de gele trui behield, was het
predikaat van kopman voor hem tot
nu toe slechts een farce.
Van Impe: „Toch ligt het in onze
ploeg nog veel moeilijker. Poulidor is
een oude renner, die alles al heeft
meegemaakt. Hij is hier al enorm po
pulair en dat zal onder alle omstandig
heden ook, ondanks het succes van
Guimard wel blijven. Maar met He-
Zijn gedachten gingen gisteravond
ongetwijfeld terug naar de verschrik
kelijkste dag van de vorige Tour de
France, toen hij onder helse omstan
digheden op de Col de Mente onderuit
ging en zijn wedstrijd moest beëindi
gen. Gisteren waren de weersomstan
digheden op de eerste berg van de
eerste categorie in deze ronde, de Au
bisque (ruim 1700 meter hoog), niet
veel beter. Zelfs bij de start van de
etappe was het nog niet zeker of de
karavaan wel kon passeren. De hele
nacht door was het water uit de hemel
gestroomd, en had de enige smalle weg
in een wild stromende modderbeek
veranderd.
RIO DE JANIERO. Brazilië heeft
het toernooi om de mini-wereldbeker
in eigen land gewonnen. In de finale,
die zondag in Rio de Janeiro werd
gehouden, versloegen de Brazilianen
het elftal van Portugal met 10- Het
enige doelpunt werd in de 89ste mi
nuut gescoord door Jairzinho. Joegosla
vië is derde geworden bij het toernooi
om de mini-wereldbeker in Brazilië.
Joegoslavië is derde geworden bij het
toernooi om de mini-wereldbeker.
Zondag versloegen de Joegoslaviërs in
Rio de Janeiro Argentinië met 42. De
doelpunten werden gemaakj door Ba-
jevic (26ste en 82ste minuut), Katalins-
ki (37e minuut) en Dzajic (61ste mi
nuut) voor Joegoslavië en door Prindist
(strafschop in de 60ste en 89ste mi
nuut) voor Argentinië.
Toen de hoofdmacht, voorafgegaan
door de vluchters Wilfried David en
Alain Santy, die de beklimming met
een voorsprong van 7.45 min. begon
nen, aan de voet van het Pyreneeën-
monster arriveerde, hing er nog steeds
een dreigend zwart wolkendek om de
top. De toestemming voor de beklim
ming kwam echter af, en daarmee
begon voor de meute een eindeloze
lijdensweg.
PAU. Tweeënzeventig journalisten
hebben meegedaan aan een pool, waar
bij de renners, die bij de eerste vijf in
het eindklassement zullen eindigen, ge
raden moesten worden. Zonder uitzon
dering kozen zij voor Merckx en The-
venet (vóór diens valpartij uiteraard),
met Ocana (68 stemmen) als een goede
derde. Poulidor werd vierde (56) en
Zoetemelk vijfde met 54 stemmen.
heid van die lekke band was het toen
helemaal gedaan met David.
Het was echter niet zo zeer zijn
terugval, als wel die van de overige
coureurs in zijn gezelschap, onder wie
niemand minder dan Van Impe en
Thévenet, die verwondering wekte.
Van Impe: „Ik reed vandaag helemaal
niet goed. In de beklimming had ik al
moeten lossen wegens kramp. Het ging
gewoon te hard voor mij.”
De beslissing leek gevallen. Aan kop
handhaafde zich een groep, waarvan de
samenstelling (Merckx, Ocana, Hézard,
Guimard, Poulidor, Gimondi en Zoete
melk) borg stond voor een consolidatie
van de voorsprong. Ook Ocana concen
treerde zich al op de finale, totdat een
lekke band hem dwong te stoppen. Het
verlies was gering: 35 seconden. De
Spanjaard kreeg weer snel aansluiting
bij de uit de kopgroep teruggevallen
Ward Janssens, Thévenet en Santy- en
joeg het groepje tot op 150 meter van
de leiders, „Het was Merckx”, zou Joop
Zoetemelk verklaren, „die het eerst
ging rijden toen Ocana een lekke band
kreeg. Ik ging ook goed mee, al was ik
wel doodsbang in die afdaling.”
De schijnbaar onvermijdelijke her
groepering kwam echter niet tot stand,
want op het moment dat Ocana aan
zette voor het laatste sprongetje, vloog
hij op het gladde, met kleine steentjes
bezaaide wegdek onderuit en kreeg de
overige coureurs van de groep over
zich heen.
Op Santy na, die met de helikopter
naar het ziekenhuis werd gebracht in
Pau, was iedereen weer snel in het
zadel. Maar een achterstand van één
minuut op zo’n sterke kopgroep is veel.
Te veel voor Ocana, die al het werk in
het achtervolgende groepje alleen
moest opknappen. Op de laatste kilo
meters reed hij de overige leden van
het gezelschap nog wel los, maar kon
daarmee niet voorkomen dat hij pas op
1.49 min. van ritwinnaar Hézard arri
veerde.
BIC-ploegleider Maurice de Muer:
„Wat er vandaag met Luis Ocana is
gebeurd kan natuurlijk vergaande ge
volgen hebben voor het verdere ver
loop van dpze Tour de France. Al
geloof ik niet dat zijn moraal hierdoor
gebroken zal zijn.”
Le Fousseret
iCazères
Cap Blanc
pSt.-Girons
.JWIÊT BASPET
LUCHON
Ufa/
PAU. Zoals te verwachten was
heeft Goudsmit-Hoff gisteren de eerste
coureurs verloren. Lang voor de eerste
berg stapte Leo Duyndam van de fiets.
Kees Koeken was de tweede Nederlan
der die eraan moest geloven. Hij kwam
veel te laat over de eindstreep in Pau
en werd van de deelnemerslijst ge
schrapt.
De overige Nederlanders volbrachten,
zij het uitgezonderd Tabak en Zoe
temelk met grote achterstand, de
eerste bergrit. Wagtmans verklaarde
aan de eindstreep: „Die afdaling was
wel wat voor mij geweest. Maar ik
kwam al zó laat boven, dat het weinig
zin meer had om veel risico in de
afdaling te nemen. Ik ben in een
groepje van 15 man naar beneden
gegaan.”
Gerard Vianen, tot zondag de best-
geplaatste Goudsmit-Hoffman, verloor
het contact door een lekke band. Hij
zegt: „Ik moest zelf een nieuwe band
omleggen. Ik was bang dat die te wijd
was, daarom durfde ik bijna niet te
dalen. Ik heb later van een andere
ploegleider een nieuwe gekregen.”
■PWTET-u>-ë-
0'ASPET
