Eddy Constantine vindt
het
filmen hier leuk
Nederlandse confectie heeft
llige zaken in petto
veel
WO
BLACK AND WHITE IN MICKERY
Zwitsers enthousiast over
Nederlands Jeugd Orkest
ll
Hilversum meer
beluisterd
Wereldpremières
in Amsterdam
„GEEN PANIEK" VOOR OUDE ROT
Verzending zeepost
I
FESTIVAL VOOR JEUGDORKESTEN
ZATERDAG 12 AUGUSTUS 1972
Z.
WL
n
(Van onze redactie in Amsterdam)
Samen wet jou
Boterham met kaas
Dodelijk ernstig
(Van onze kunstredactie)
AMSTERDAM Het nieuwe sei
zoen van het Mickerytheater aan de
Rozengracht begint deze maand met
twee opvallende voorstellingen. Op
dinsdag 15 augustus brengt de Pip
Simmons Theater Group uit Londen
„The George Jackson Black and
White Minstrel Show”. Op 22 augus
tus begint La Mama Repertory Com
pany uit New York aan een nieuwe
serie (nacht-)voorstellingen van het
grandioze „Medea”.
ten zeerste bij zijn geïnteresseerd.
Derhalve is het antwoord op de
vraag wie tegenwoordig de mode
bepaald, de haute couture of de
confectie, niet meer zo moeilijk te
geven. Hoe dan ook, breek uw
hoofd er verder maar niet over,
want uit deze mode-mallemolen
komt er altijd wel iets van uw ga
ding te voorschijn.
AMSTERDAM Nee, laten we
even eerlijk zijn: mooi is-ie niet,
maar wel charmant en ontzettend
aardig, Eddy Constantine. Met on
afscheidelijke hoed zijn koppie
wordt van voren en van boven een
beetje kaal met zware bril, zijn
goed geconserveerde lijf „iedere
dag drie uur paardrijden, twee uur
tennissen en een uurtje zwem
men” met in zijn handen zijn
handelsmerk: een glas whisky.
I IEDER KAN OP zijn of haar
beurt nu weer verlicht ademhalen.
Het verlossende schouwspel is ach
ter de rug. De grote meesters uit
Rome en Parijs hebben in een ver
moeiende week de wereld getoond
hoe zij in het nieuwe seizoen ge
kleed moet gaan. Was die halfjaar
lijkse „verrassing” nu inderdaad
i zo spectaculair? Laten wij daar
voor eens gaan kijken wat de
Nederlandse confectie voor de ko
mende herfst en winter voor ons
in petto heeft. En dan zien we dat
I dit echt niet zoveel afwijkt van
wat de Italiaanse en Franse jon
gens ons voor ogen hebben ge
toverd. Een conclusie die u beslist
niet meer zo opmerkelijk zal voor
komen als ik u vertel, dat onder
andere onze Nederlandse coutu
riers hun oogjes terdege de kost
geven bij de presentatie van de
Parijse Prêt-a-porter-collecties. Zo
ook de Franse couturiers, die daar
lil
een
maar
Een scène uit de Black and White
BÈ TER MAAT
JWAIVVWWUUVVVWVWVWVVVSA/VWVVWVVWVVW/WVVVVWIA^^
En jawel, wie komt er aan. Voor de
derde maal: het „zeilschip”. „Ga je mee
vanavond een borrel drinken?”, zeurt ze.
Eddy hoeft duidelijk niet zo nodig. Hij
slaat, het aanbod vriendelijk doch beslist
af en zegt: „Ik ga vanavond weer lekker
vroeg naar bed. Alleen. Helemaal alleen”.
Het zeilschip is weg - geen paniek, Eddy.
Van het Duitse bedrijf KIO is dit
leuke gedessineerd jurkje vervaardigd
van Qiana-poly amide.
Janos Sandor, zelf Hongaar, vond de
uitvoering van Kodaly uitstekend van op-
vat'ing en vrijwel onberispelijk uitge
voerd, Walter Süsskind achtte het NJO-
concert één van de hoogtepunten van het
festival en de Muzikaal Directeur van het
Festival Blyth Major die indertijd zelf
als dirigent met Henkemans als solist
Pijper in Engeland heeft geïntroduceerd
uitte herhaaldelijk zijn bewondering
voo' het enthousiasme en de perfectie van
het Nederlands ensemble.
Eveneens vervaardigde Bendien naar
ontwerp van Holthaus herenkostuums
van zuiVer wollen diagonaal weefsel
met tweerij-knoopsluiting en grote re
vers.
Herenjack van Dacron-polyester met
katoen.
d
e
X)
X
X
1
r
z
ach,
voor
dt
w
al
w
di
ZE
al
E
v
t€
g'
V.
11
rr
Zl
o
rr
e
b
f;
e
n
a
li
in
Tc
in
co
ex
ss;
ds
ra
ge
be
m
in
U
De show van Pip Simmons gaat over
racisme en dan op een manier die
indruk geeft de voorinformatie tenminste
van Hadimassa in de rubriek „Weer
zinwekkende gesprekken”. Een Black and
White Minstrel Show (in Londen een
theatertraditie; enige jaren geleden regel
matig op de KRO-televisie) is afkomstig
uit het zuiden van de Verenigde Staten.
Blanke planters schminkten zich zwart en
deden hun negerslaven na om zich ten
koste van hen te amuseren. Pip Simmons
legt een verbinding met de Zwarte Pan-
ter-beweging, waalrvan George Jackson
een der martelaren werd. De dans- en
Vediesshow saat in tegen ..begripvolle”
ook af. Een uur daarna in de kantine
komt ze er ineens weer bij. Mét minnaar
en mét kind. De whisky is in de smaak
ge' allen, ze drinkt het nu uit waterglazen.
En weer vlucht Eddy.
Beneden staan we nog wat met hem te
pralen. Over zijn paarden. Hij heeft er op
het moment 25, meest renpaarden, enkele
dressuur- en springpaarden. Ze staan in
zijn ranch, even buiten Parijs. „Het is er
verrukkelijk wonen. Even tegen de heu
vels op, zonder stank van benzine. Ik heb
een groot zwembad, mijn eigen tennisba
nen In de paardenhandel wordt goed
verdiend. In de filmerij soms trouwens
ook als je de naam hebt en zakelijk bent.
Puissant rijk is hij overigens niet. Geld
interesseert ’m ook eigenlijk geen klap.
HILVERSUM. Hilversum 3 blijkt in
populariteit nog stees toe te nemen. De
gemiddelde luisterdichtheid tussen 7.00 en
18.00 uur is voor Hilversum 3 gestegen
van 8,7 procent in het eerste kwartaal tot
9,1 procent in het tweede kwartaal. In
diezelfde periode daalde de luisterdicht
heid voor Veronica van 3,9 naar 3,5 pro
cent. De beluistering van Radio Nordsee
bleef met 2,2 procent constant. Een en
ander blijkt uit het rapport luisterdicht
heid tweede kwartaal van de NOS, dat gis
teren is verschenen.
DAT ER BEHALVE zuiver wollen
stoffen nog allerhande fijne kunstve
zels bestaan laat Du Pont de Nemours
uit Zwitserland ons beslist niet verge
ten. De leuke jurkjes en blouses die
van Qiana-polyamide worden vervaar
digd zijn het aantrekken alleszins
waard. Qiana ziet er uit als zuiver
zijde en voelt ook zo aan, het is alleen
veel eenvoudiger te wassen. Dacron-
polyester en Orlon-acryl met wol wer
den verwerkt tot leuke pakken met
alleraardigste, kleurige dessins.
het theater aan de Rozengracht. Het Por
table Theater uit Londen brengt „Eng
lands Ireland” (Het Ierland van Enge
land), een politiek stuk, dat volgens Ten
Cate geen enkel theater in Londen binnen
zijn muren durft te nemen. Ook dat
betekent een wereldpremière voor Am
sterdam.
gaf de slotuitvoering, waarbij onder meer
de Symphonic Fantastique van Berlioz en
de Variaties op een Thema van Weber
van Rachmaninoff met Peter Katin als
solist gespeeld werden en waarvoor
maar liefst 35 Nederlanders, ondermeer
voor enkele aanvoerdersplaatsen en het
volledige slagwerk, geselecteerd waren.
Ook in het o.l.v. Janos Sandor gevorm
de Balletorkest, dat een volledig program
ma met het Zuidafrikaans ballet uitvoer
de, was ons land vertegenwoordigd, ter
wijl aan het op 1 aurustus (onafhanke
lijkheidsdag in Zwitserland) geformeerde
massa-orkest he* gehele NJÓ deelnam.
De uit NJO-leden geformeerde kamer-
Fen kostelijk decor a la 1930 vol met
burgermansfrutsels, enge franje-kleedjes,
steLele palmen en, kijk daar: een figu
rante in Volendams kostuum met stof
doek. Dat is dan het roodpluchen huis van
tante Toetje Kluif (Hetty Blok), die haar
neef en zijn gabber (Johnny en Rijk),
omdat hij wel goud in zijn vingers hééft
maar helaas geen stuiver op zak, aan een
tijdelijk onderkomen helpt in haar eigen,
hoof st verdachte en van veel half-blote
jufft-n voorziene manicuur- en pedicuur-
salonhetje annex sauna.
Eddy Constantine speelt er de rol in
van een sluwe, glibberige Amerikaan die
tan'es salonnetje wil kopen. Dat lekkere
louche koppie met de brede „smile”, nou,
dat doet het nog uitstekend.
OM U ENIG INZICHT te geven
betreffende de nieuwe collecties zal ik
u vandaag eerst uit de doeken dóén
wat onze Nederlandse confectioneurs
aan zuiver wollen stoffen verwerkten.
Voor pakjes is dat flannel, shetland,
sportieve tweed en jersey in uni en
jacquards. Favoriet voor pantalons is
eveneens flannel in uni en krijtstreep-
jes, geruite tweed en kamgaren. Bij de
jasjes zien we veelvuldig velours, la
ken, flannel, camel, jersey, cashmere
en arrache verwerkt.
IN DE COLLECTIES treft men Uiter
aard ook de namen aan van Max
Heymans en Dick Holthaus. Plaza kon
Heymans aan zich verbinden en uit
zijn Diffusion Collection zag ik een
klassiek mantelpak van grijze wollen
flannel met een wit krijtstreepje. Het
jasje is enigszins getailleerd en voor
zien van grote opgestikte zakken; de
rok is rondom geplooid.
Voor zijn Twenty-Seven collectie
(vervaardigd door het Almelose bedrijf
Bendien) ontwierp Dick Holthaus on
der meer een zuiver scheerwollen shet
land mantelpakje. Het rode pakje heeft
een tweerij-knoopsluiting, grote revers
en plooien in het voorpand van de rok.
Van veel dames zie ik nu al in gedach
ten de verheugde gezichten, constate
rende dat deze pakken gelukkig weer
terug zijn van een tijdje weggeweest.
TEN AANZIEN VAN de lijn zien we
in de confectie, dat de rokken van de
deux-pièces en mantelpakken van
plooien werden voorzien: vóór- achter
of rondom. De jasjes zijn enigszins
gérend, hebben een één- of tweerij
knoopsluiting en voorts grote revers.
De lengte reikt tot over de heup, hoewel
er op plooirokken ook vaak battle
dresses worden gedragen. De aankoop
van een kort jasje zal u overigens het
komende seizoen niet al te veel proble
men geven. Alle mogelijke variaties
zijn voorhanden: van zeer kort en' wijd
tot 7/8 lengte en iets aangesloten, met
knoopsluiting of bindceintuur.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
coriespondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan achter de naam van
het schip. Australië: ms „Flinders Bay”
(15.8) ; Argentinië en Brazilië: ms „Hugo
Kollataj” (15.8): Canada: ms „Lyaon”
verer” (16.8): Indonesië: ms „Lycaón”
(18.8) ; Japan: ms „Kamakura Maru”
(18.8); Ned. Antillen en Suriname: ms
„Mercurius” (14.8); Verenigde Staten: ms
„SL 180” (16.8) en ms „American Accord”
(17 8) Z.-Afrika (Rep.) m.i.v. Z-W.-Afrika:
ms „Swellendam” (16.8).
AMSTERDAM. Het Nationaal Jeugd
Orkest van Jeu’d en Muziek is terugge
keerd uit Zwitserland, waar het heeft
deelgenomen aan het vierde Internationa
le Festival voor Jeugdorkesten te Lausan
ne
Aan dit festival hebben behalve negen
jeugdorkesten uit vijf continenten ook
twee jeugdballetgroepen uit Kaapstad en
Bo-ton deelgenomen en koren uit Tokyo
en Genève.
E’ke groep verzorgde tijdens het festi
val een eigen optreden en tenminste één
uitvoering buiten Lausanne. Het na proef
spel van de kandidaten gevormde Interna
tionaal Jeugdorkest o.l.v. Walter Süsskind
Uit de confectie collectie van Dick Holthaus, links een
roodwollen shetland mantelpakje. Rechts een heren
kostuum uitgevoerd in wollen diagonaal weefsel.
Het is een va-et-vient in en buiten de
studio. Kijk, daar hebben we Simon van
Coi'em. Het kan uiteraard niet missen.
Doe' wat moeilijk praat dodelijk ernstig
met Constantine die kennelijk daarvoor
nie*' helemaal „in the mood” is, en gaat
tot slot zachtjes af door een zijdeur.
Daar komt Leo Fuld aan. Hij speelt de
makker van Eddy. Hij is oud geworden.
Hij loopt nog onzekerder dan hij zijn hele
leven al heeft gedaan. Hij logeert in het
Ok ra-hotel. Zijn nachtclub in Amster
dam is een mislukking geworden. Hij zit
al weer een paar jaar nu in Amerika. Hij
sch lift er voor CBS-televisie.
Eddy en Leo Fuld omhelzen elkaar
innig. Leo: „Dat is nog een heel ouwe
gabber van me. Ik herinner me nog dat
ik, pakweg 20 jaar geleden in het ABC-
ONZE MANNEN KUNNEN sportief
gekleed gaan in een jack van Dacron
met katoen. Het jack heeft een Acryl
voering, dat overigens veel weg heeft
van een pels en zeker zo warm is. De
praktische zakken die manlief op zijn
mouw, zijn borst en net boven zijn
riem aantreft zullen hem zeker de
benodigde ruimte geven om zijn dage
lijkse hebben en houden in op te
bergen. Een tevreden man is ook wat
waard.
muziekensembles hebben bij de plaatselij
ke bevolking veel goodwill gekweekt en
zijl in ziekenhuizen, bejaardenoorden,
blindeninstituten, warenhuizen, parken,
enz te beluisteren geweest, een vorm van
„sociaal musiceren”, die noch in Zwitser
land noch bij de deelnemende groepen
gebruikelijk is.
Het eigen concert van het NJO op 26
juli in het Palais de Beaulieu met als
gas'dirigent Zdenek Kosler uit Oost-Ber-
lijn in de Canzona van Gabrieli en Mar
jan Bon als soliste in het Pianoconcert
van Pijper heeft zeer veel waardering
geoogst en na de uitvoering van de Hary
Janossuite van Kodaly zijn de enige
staande ovaties zeer ongewoon in
Zwitserland van het Festival uitge
bracht.
‘s Ochtends half elf. We zitten in de
Civetone-studio’s in Duivendrecht. Op de
kleedkamers vlak bij de „set” zitten stuk
ken papier geplakt: Hetty Blok, Eddy
Constantine, Rijk de Gooyer, Johnny
Kraaykamp, Leo Fuld, Trudy Labij, Hans
Boskamp, hoe haal je de mensen zo bij
elkaar. In een ijltempo (want vóór eind
augustus moet alles geschoten zijn) wordt
de nieuwste Nederlandse speelfilm „Geen
paniek” opgenomen. Effetjes een scènetje
rep< teren en dan hups, stilte, opname.
Klap zegt het bord en de camera’s begin
nen te lopen.
Fddy amuseert zich kostelijk. Al heeft
hij een paar uur lang geen klap te doen,
hij gaat niet sjiek zitten doen in zijn
kleedkamer, nee, hij zit lekker breed uit
en ongegeneerd in de kantine een bruine
boterham met kaas te eten, vergezeld van
een pilsje tegen de nadorst.
„Ik vind het hier hardstikke gezellig”,
zegt hij met onvervalst Amerikaans ac
cent waarin ondanks 20 jaren Frankrijk
geen woord Frans zit. „Toen ze me opbel
de., dacht ik eerst: Nee, Eddy, niet doen,
dat wordt toch niks. Tot ik hoorde dat
hei een echte, originele komedie zou moe
ten worden, en toen heb ik meteen ja
gezegd. Weet je, lachfilms, hè, dat zijn de
enigs films die nog toekomst hebben. Al
dat bloederige gedoe, die depressieve el
lende, en ’s avonds als toetje op de
televisie nog een brokje Vietnam of Bang
ladesh. De mensen lusten het gewoon niet
meer ze hebben er de buik van vol. Waar
komt anders die hernieuwde belangstel
ling vandaan voor Laurel en Hardy, en
voor een man als Chaplin vandaag?”
„Laat de mensen alsjeblieft eens
beel e lachen. En volgens mij lukt dat
geweldig met deze film. Wat die tekst
schrijver van jullie maakt, is fantastisch.
En neem nou biivoorbeeld zo’n Koedijk,
de regisseur, oelangrijker nog dan zijn
filmervaring vind ik dat-ie reclamespots
maakt. Want daar pas leer je hoe je in
een paar seconden iets moet zeggen. Want,
om terug te komen op „Geen paniek”, als je
de pakweg 100 grappen uit deze film te
lang gaat rekken, dan stort de hele boel
als ren pudding in elkaar”.
„Overigens: wat een zalig stel mensen
hebben jullie hier. Hetty: da’s duidelijk
een ras-comédienne. Kraaykamp: als ze
deze man bijvoorbeeld in Amerika zouden
kennen, dan was hij op één slag één van
de groten op de hele wereld. Iets onge
looflijks, zó clownesk, zó internationaal,
zó fascinerend. Rijk de Gooyer: da’s ook
zo’n unieke figuur. Die man is werkelijk
geeztig en niet bedacht-geestig. Dat bor
relt zo maar in ’m op. Ik heb gehoord dat
hij hier eigenlijk een beetje onderschat
wordt. Hoe is het in ’s hemelsnaam moge
lijk”
opvattingen van progressieve blanken de
onmogelijkheid van de revolutionaire
ideeën van de Panters.
De show zou eigenlijk in Londen in
wereldpremière gaan, maar een der spe
lers werd ziek. Omdat de groep toch naar
Mickery zou korden, kon directeur Rit-
saert ten Cate Simmons zover krijgen de
eerste voorstelling in Amsterdam te ge
ven. De groep reist door naar München,
waar ze net als vele andere theatergroe
pen (o.a. het Werktheater uit Amsterdam)
op straat zullen spelen. Pip Simmons
bracht in Nederland eerder „Do it”, naar
ideeën van de hippierevolutionair Jerry
Rubin, en „Alee in Wonderland” naar het
boek van Lewis Carroll.
Een week na de première van Pip
Simmons brengt La Mama van 11 uur af
’s avonds „Medea”, de haast magische
voorstelling van een bewerking van de
Griekse en Romeinse tragedie van Medea,
de vrouw die haar kinderen doodde, om
zich op de ontrouw van haar man Jasoon
te wreken. De reprise van dit zeer succes
volle stuk (elke avond uitverkocht) komt
wat later door oververmoeidheid van de
spelers, die half Europa en het Nabije
Oosten afgereisd hebben.
Op 29 augustus brengt de groep van
Mario Ricci uit Rome „Moby Dick”. Deze
groep bracht eerder hier een bewerking
van Koning Lear, met veelvuldig gebruik
van filmische en grafische middelen. Ook
deze groep doet München aan.
Mickery staat nog meer bijzondere
produkties te wachten. De Japanse groep
Tenjo Senjiki maakt een stuk, dat speci
aal gebruik maakt van alle ruimten in
theater in Parijs samen met Edith Piaf
een programma had. Eddy was nog maar
beti^kkelijk kort in Frankrijk en had
geen barst te doen. Hij schuimde zo maar
wat langs de theaters, zat bij mij vaak
eën slokkie in de kleedkamer te drinken.
Toen ik ziek werd, na zeven weken, zei ik
tegen de manager van de show:
neem die Eddy maar als invaller
mij, want hij kan best wel aardig zingen.
Drie dagen later kwam ik weer terug -
Eddy de pest in. Zei hij; Kan je niet wat
langer weg blijven, want ik heb de centen
nodig. Een jaar later was hij een be
roemdheid. Centen genoeg maar toch al
tijd dezelfde eenvoudige jongen gebleven”.
Er komt een vrouw binnenstappen. Op
getuigd als een zeilschip. Geen mens kent
’r. Na enige navraag blijkt ze een kos
tuum gemaakt te hebben. In erbarmelijk
Engels zegt ze tegen Eddy: „Dat wil ik
nou al een hele tijd, samen met jou een
whz.ky’tje drinken”. En ze zit meteen aan
’m. „Jij bent een schorpioen, hè? Dat zie
ik helemaal aan je. Ik ben er ook een.
Intelligente mensen, weet je dat? Aan de
buitenkant wat hard, maar dat is allemaal
schijn Met wat voor sterrenbeeld ben je
getrouwd? Met een kreeft? Dat kan hele
maal niet”.
Eddy kijkt lichtelijk verbaasd
bli.ft heer. Hij zegt maar ’s dat ze mooi
haar heeft, ofschoon hij ziet dat het een
pruik is. En hij vertelt maar wat, dat hij
na 30 jaar huwelijk toch binnenkort gaat
scheiden van Simone Signoret, de vrouw
van Yves Montand. Jammer voor de kin
deren - hij heeft er drie - maar die
juffrouw leeft geheel op. „Ik heb een
minnaar en een kind. En als ik het kind
mee mag nemen, wil ik best met je
trouwen”. Eddv’s enthousiasme is niet
overweldigend. Hij laat zich even telefo
nisch wegroepen en de juffrouw druipt
,-rj
Ei
hl:
een wit. krijtstreepje uit de confectie collectie van
