Oplossing van Afrikanen:
Laat Rhodesiërs hun
Britse paspoort tonen
tegen commercie en
AVERY BRUNDAGE
IN DENVER PASSEND BEGRAVEN WORDEN
Olympische organisatie niet langer een eenmanszaak
T axichauff eurs
KILLANIN KR OONPRINS IOC
protesteren
„Afscheidsrede protest
i
„verderfelijke” politiek
„MOGE WINTERSPELEN
On-Amerikaans
Sekseproef in kerk
2 w»
tffli
13
MAANDAG 11 AUGUSTUS 1972
1U111
I
Spierbundels
i
Amateurisme
Lord Killanin
Congres
De Beaumont
wwaawBBiB—i
I-
le
sr
&t
iimnuiiiiiaiiiiiiiiiiinii
•«•s*
B
X,
(Van onze sportredactie)
e
L
0.
n
1.
(Van onze sportredactie)
(Van een sportredactie)
i.
i
t
t
i
IWWWBMM WWWMBBBBBMMBBB WMHB BW wm
n
e
1
Brundage meldde dan voorts nog: „De
moderne spelen zijn geen publieke onder
neming. De spelen kunnen niet gewijzigd
worden bij elke gril van de pers of de
publieke opinie. Niemand is verplicht om
deel te nemen aan de Olympische Spelen
en niemand heeft officieel het recht om
deel te nemen. Het is een voorrecht voor
hen, die zich onderwerpen aan de olympi
sche regels. Derhalve: zij, die zich al dan
niet controleerbaar niet houden aan. het
reglement, moeten worden uitgesloten. De
spelen moeten een eiland blijven, waarop
de vriendschap en de correcte menselijke
verhoudingen regeren en waar de ethische
normen voorop staan”.
De Ier, die op een kruising van Winston
Churchill en Charles Laughton in hun wat
jongere jaren lijkt, staat niet direct te
dringen om op de hoogste sportpost ter
wereld te komen. Hij is geen druktema
ker.
1.
schandalig dieptepunt in Sapporo. Ze wer
den de risee van de wereldpers. Ik wens
de spelen een passende begrafenis toe in
Denver”.
>t
il
n
1
e
e
;r
;k
st
ig
ig
(Van een sportredactie)
ït
d
g
R
5
5
4
4
4
4
3
3
3
3
3
3
2
2
2
i
De 58-jarige Lord Michael Killanin (ge
trouwd, vier kinderen) is directeur van
Shell-BP, Aspro Nicholas, een bank, com
missaris bij Lloyd en voorzitter van het
Ierse Olympische Comité. Lord Killanin
werkte lang als journalist, schreef voor de
Daily Express, de Daily Mail en de Sun
day Dispatch. Hij was oorlogscorrespon
dent in China in de dertiger jaren, diende
als militair tijdens de Tweede Wereldoor
log en ging daarna succesvol het zakenle
ven in. Wat de sport betreft: hij roeide,
bokste en was ruiter. Hij was op dit
gebied geen olympische hoogvlieger, zoals
Brundage vroeger.
mité en inde daarmee een beste schouder
klop van de heer Brundage himself.
De nieuwe man wacht een zeer zware
taak. Brundage zegt daarover: „Ik geloof
niet dat iemand zich kan voorstellen wat
de man boven het hoofd hangt. Mijn
opvolger moet het ook anders gaan doen
dan ik altijd gedaan heb. Ik zat ruim 7000
km ver van mijn bureau af, dat tot voor
kort door twee parttime-krachten werd
bezet”. In Lausanne is het hoofdkwartier
nu beter bezet dankzij de tv-inkomsten.
Het ziet er naar uit dat Lord Michael
Killanin de opvolger van Brundage zal
worden (al weet men nooit zeker wat het
lobbyen in dit gezelschap kan uitrichten:
graaf De Beaumont is al jaren bezig om
zich naar da top te praten). Natuurlijk
Toen gezocht werd naar een gebouw,
waar dat zou kunnen gebeuren, bleek dat
niet voorhanden te zijn. Gelukkig bood de
kerk weer uitkomst. De controle mag
uitgevoerd worden in de souterrain-ruim-
van de olympische dorpskapeL
De nieuwe man zal de olympische be
weging in nieuwe, frisse banen moeten
leiden. Wie dat moet worden? Men mag
aannemen dat ofwel de Ierse Lord Killa
nin ofwel de Franse graaf De Beaumont
de nieuwe president zal zijn. Van dit
tweetal is de Ier nog het meest progres
sief te noemen, als men dat woord hier,
bij het oude, ingedommelde IOC-gezel-
schap, mag gebruiken. We hoeven er al
leen maar aan te herinneren dat Jean
Bonnin de la Bonninière Comte de Beau
mont de aanmeldingsformulieren van een
paar Franse skiërs voor Sapporo niet
tekende, omdat ze misschien geen pure
amateurs waren. Hij trad toen af als
voorzitter ven het France Olympische Co-
zijn er nog wel een paar namen genoemd
(zoals Willi Daume en de Nederlander
jonkheer Van Karnebeek), maar die zul
len snel verdwijnen als blijkt dat de grote
slag tussen de Ier en de Fransman gele
verd gaat worden. Volgens het Zwitserse
IOC-lid Hodler is Lord Killanin licht
favoriet.
MÜNCHEN Na een langdurige zit
ting zondagmiddag hebben de geza
menlijke nationale olympische comités
van Afrika eén uitweg gezocht en wel
licht ook gevonden om het verdwijnen
van Rhodesië van de Olympische Spe
len te bewerkstelligen. Vóór die geza
menlijke vergadering hadden Jean-
Claude Ganga, secretaris-generaal van
de Hoge Raad voor de Sport in Afrika,
en Gerard Kemanda, de plaatsvervan
gende secretaris-generaal van de Or
ganisatie van Afrikaanse
Jean Comte de Beaumont (getrouwd,
drie kinderen) is 68 jaar, slank, een zenuw
achtige sigarettenroker. Vanuit Parijs
voert hij al verscheidene jaren een cam
pagne om als IOC-president gekozen te
worden. Men zag hem de laatste maanden
veel in Afrika en Zuid-Amerika verschij
nen. Hij was in Sapporo door de kwestie
van de Franse skiërs eeen veel omstreden
figuur, die in zijn land bepaald niet
populair is. Hij werkt in het straatje van
Brundage, de super-amateur, die wel mil
jonair is en zich alles kan veroorloven.
De heer Brundage vindt de zaak van
het amateurisme in wezen een heel een
voudige: „Er zijn slechts twee soorten
sportmensen: zij die onafhankelijk zijn en
vrij, die hun sport uit liefde voor de sport
beoefenen, en zij, die de sport beoefenen
om financiële redenen. Deze laatsten zijn
niet vrij., omdat ze voor een baas werken
die hun sportverrichtingen honoreert.
Staatsamateurisme, beurzen voor sportlie
den en alle andere vormen van oneerlijk
heid en bedrog moeten onmogelijk ge
maakt worden in olympisch verband”.
stelde voorwaarden voor Rhodesië. Ke
manda houdt de harde lijn aan: Rho
desië weg en dan pas deelnemen. In
een gezamenlijke verklaring dringen de
Afrikaanse NOC’s er nu op aan, dat het
IOC van de Rhodesiërs de Britse pas
poorten controleert, paspoorten die ze
niet hebben.
De Rhodesiërs hebben slechts olym
pische identiteitskaarten, die geen en
kele wettiging hebben. Aangezien de
Rhodesiërs niet van plan zijn zich als
inwoners van een Britse kolonie te
beschouwen en dus geen Brits paspoort
van Afrikaanse Eenheid, willen hebben, lijkt het erop dat als
uitputtende besprekingen gevoerd om het IOC op de eis van de Afrikanen
tot één standpunt te komen. ingaat niet de zwart-Afrikanen,
maar Rhodesië het olympisch sport- en
‘l zal verlaten. Gaat
het IOC er niet op in, dan vertrekken
de Afrikanen allemaal. Dat is wel
zeker.
Volgend jaar zal er in Bulgarije een
zgn. olympisch congres worden gehouden
(in 1930 gebeurde dat voor het laatst),
waarbij het Internationale Olympische
Comité met de nationale comités en de
internationale olympische sportbonden
zullen moeten gaan praten over de nieu
we richting, die de olympische beweging
moet inslaan om levensvatbaar te blijven.
Met name de amateurbepalingen komen
dan weer in het geding. Verdpr moet het
IOC los van de oude structuur. Het kan
geen eenmanszaakje blijven.
Willi Daume, de voorzitter van het
organisatie-comité van München, die een
welkomstwoord, wees oh pet gevaar, dat
amateurisme liet doorschemeren in zijn
welkomstwoord, wees op het gevaar, dat
de huidige topsporter bedreigt: „Een pro
bleem Is nu, dat men van een normaal
mens een pakket spierbundels wil maken
door hem In te spuiten met hormonen of
anabole stereoiden”.
MÜNCHEN. De Münchener taxi
chauffeurs nemen het niet langer dat zij
in hun mogelijkheden beperkt worden
door de organisatoren van de Olympische
Spelen en de politie. Zij mogen namelijk
niet met hun wagens vlak bij de in:angen
van de stadions komen, zodat hun klanten
grote stukken moeten lopen en de cliente
le na afloop de taxi’s niet kunnen vinden.
De taxichauffeurs hebben een demon
stratieve optocht gehouden naar het ge
meentehuis, waar zij de autoriteiten hun
moeilijkheden willen voorleggen. Zij zijn
van plan harde maatregelen te nemen als
hun eisen niet worden ingewilligd.
En Brundage schamperde: „Aan de
winterspelen neemt nauwelijks een kwart
van alle olympische comités deel. Die
spelen, die nooit in het leven geroepen
hadden moeten worden, vonden hun
„Deze jongens zijn alleen meege
stuurd om de indruk te wekken dat
Rhodesië niet discrimineert. Maar ik
kan voorbeelden geven dat dat wel het
geval is. Er is een Rhodesische rugby’-
er die in Frankrijk in de hoogste
afdeling speelt. Maar in Rhodesië komt
hij niet aan bod bij de blanke ploe
gen."
Intussen deden allerlei geruchten de
ronden in ’t olympische dorp. De Ethio-
piërs zouden al, uit protest, het dorp
verlaten hebben. Maar Mamo Wolde
en zijn mannen huizen nog op hun
oude adres in München. Wel is de lijst
van boycotters gegroeid: Tunesië en Ve
nezuela zijn erbij gekomën. De druk op
het IOC wordt steeds groter.
De Franse graaf was parlementslid,
bankier en president van verscheidene
industriële ondernemingen. Hij nam in
1924 als schutter deel aan de Olympische
Spelen, was Frans horden-kampioen en
kon bij het voetballen aardig uit de weg.
Verder houdt hij van ruitersport en zei
len. De Fransman is voorts een vlieg
enthousiast.
MÜNCHEN. Vanaf vandaag congres-
seert het Internationaal Olympisch Comi
té in het Münchener Maximllianeum. Het
belangrijkste knelpunt van dit moment, de
kwestie-Rhodesië, komt natuurlijk aan de
orde, omdat er een oplossing gevonden zal
moeten worden. Een andere, voor de
Olympische toekomst nog ingrijpender
zaak wordt de congressisten voorgelegd:
wie wordt de opvolger van de 84-jarige
Amerikaan Avery Brundage? Met de peri-
ode-Brundage (duur 20 jaar) wordt een
streep gezet achter de altijd door de
Amerikaanse Industrieel zelf verkondigde
stellingname: „De president van het IOC
is het IOC”.
MÜNCHEN. De chef de mission van
de ploeg van de Verenigde Staten, Clif
ford Buck, heeft de burgemeester van het
olympische dorp gevraagd erop toe te zien
dat er minder of liefst helemaal geen
journalisten meer in het atletendorp ko
men. Hij vindt het hinderlijk dat journa
listen (er mogen per dag maar 200 van de
4000 verslaggevers op speciale pasjes naar
binnen) vragen gaan stellen aan zijn atle
ten.
Dit verzoek werd door de Amerikaan
Vorgen gebracht na de bekendma-
van 18 neger-atleten van zijn equipe,
zij zich solidair verklaarden met de
■kaanse broeders. De houding van
uck werd door een Duitse journalist
ijdens een persconferentie zeer on-Ame-
rikaans genoemd. Hij verzocht perschef
Klein aan Buck mee te delen dat hij zijn
atleten zelf in de hand moest houden en
zijn eigen ondeskundigheid als chef de
mission niet achter het optreden van de
pers moest verbergen.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. Men heeft praktisch
overal rekening mee gehouden in de
olympische gemeenschap, maar niet waar
de sekse-controle uitgevoerd moet wor
den. Zoals bekend moeten de dames, die
deelnemen aan de spelen, aantonen wer
kelijk dame te zijn.
een van de weinig die ook dat deed, red.).
In 1964 (Tokyo) was er de dreiging van
een afscheidingsbeweging van Aziatische
landen op instigatie van Soekarno. In 1960
- en eigenlijk steeds maar weer door -
speelde de zaak-Zuid-Afrika. Ook de poli
tieke strijd tussen de DDR en de Bondsre
publiek gaf het nodige gekrakeel. „Maar”,
zei Brundage, „de politici zagen toch maar
Oost- en West-Duitsland onder één vlag
marcheren”. Rusland, dat aanvankelijk de
olympische beweging belachelijk trachtte
te maken, kwam uiteindelijk ook in het
vaderhuis van Brundage terecht.
Hansje Bunschoten, Annemarie Groen en Enith Brigitha (v.l.n.r.) zijn al als
kind in huis in het Olympische bad.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN Avery Brundage, de vertrekkende president van het
IOC, heeft tijdens de plechtige openingszitting van de algemene vergade
ring van het IOC in München felle kritiek geleverd op politici, die zich met
de Olympische Spelen bemoeien, sportlieden die zich niet aan de amateur-
regels houden, de commercie die de sport, naar zijn mening, heeft aan
getast en de ijveraars voor de Olympische Winterspelen, die hij volkomen
verziekt acht en ook volkomen overbodig. Brundage wenste die winter
spelen, over de hoofden van de aanwezigen, onder wie de Westduitse
bondspresident Heinemann, een snel einde. De 84-jarige voorvechter van
het pure amateurisme slingerde cynisch de zaal van het National Theater
in: „Mogen zij de winterspelen in Denver voorspoedig begraven wor
den”. Avery Brundage, die in zijn Olympische „zwanen-hymne” nog eens
alle registers opentrok en doem en wee over de tegenstanders van zijn op
vattingen uitsprak, liet er geen twijfel over bestaan dat de kwestie-Rho
desië voor hem is afgedaan. Brundage noemde de naam Rhodesië niet,
noch roerde hij de zaak officieel aan, maar in de terugblik op zijn 20-jarig
Olympisch imperium voerde hij enkele malen nadrukkelijk president Soe
karno van Indonesië ten tonele, die hij als de grootste en verderfelijkste
politieke tegenstander van de Olympische beweging zag.
„Hij wilde het IOC in handen van de
regeringen geven. Soekarno richtte een
eigen sportbeweging op, die nooit wat
geworden is. Alleen maar een farce". En
grommend zei hij in zijn filippica tegen
politici die met de Olympische Spelen
willen manipuleren: „Soekarno is er dan
ook niet meer”. Alsof dat zijn gerechte
straf is. „Er zullen altijd politieke lieden
blijven, die zullen trachten de spelen te
controleren. De nationale olympische co-
mitées moeten onafhankelijk blijven. Zo
niet, dan kunnen ze niet mee doen”. Een
duidelijker hint in de richting van de
Afrikaanse volken kon Brundage niet ge
ven.
In zijn afscheidsrede als IOC-president,
want dat was het tenslotte, liep Brundage
nog eens alle conflicten na die tijdens zijn
bewind de spelen bedreigd hebben. In
1956 (Melbourne) beheersten de Russische
inval in Hongarije en de Suez-kanaal-
kwestie de gemoederen. Vele landen
dreigden met een boycot (Nederland was
Ganga was het namelijk niet eens met politieke slagveld
he t(politieke) standpunt van Kemanda. -
Ganga wilde in München blijven met
de Afrikaanse teams onder de vastge-
Natuurlijk ging Brundage nog eens na-
drukkeljjk in op de kwestie van het
amateurisme. „Het is eigenlijk allemaal
begonnen, toen er - tegen de wens van
oprichter De Coubertin - teamsporten op
de Olympische Spelen werden ingevoerd.
De nationale tendens werd steeds groter.
Er werd steeds meer geïnvesteerd in nati
onale equipes. De commercie ging zich
ermee bezighouden. Daardoor ontstonden
de conflicten rond de amateurstatus. Met
name de winterspelen hebben het imago
van de olympische gedachte ernstig aan
getast”.
Avery Brundage en Willy Daume de sterke man van het Duits Olympisch Co
mité) drukken elkaar onder toeziend oog van perschef Hans Klein de hand.
Achter de schermen zijn beide sportbonzen druk bezig met de Rhodesische
kwestie, die hen aanmerkelijk minder reden tot vreugde geeft, dan deze foto
suggereert.
Met name de volgende opmerking
van de Rhodesische chef de mission bij
aankomst in München heeft zeer veel
kwaad bloed gezet, waar het ging om
het uitkomen onder Britse vlag: „Het
kan ons niet schelen achter welke vlag
wij zullen marcheren, of dat nu die
van de padvindersbeweging dan wel
van Moskou is. Iedereen weet dat wij
Rhodesiërs zijn en blijven.”
Waar de zaak zich op toespitst, is de
kwestie van het paspoort. Rhodesië
heeft zo zeggen de Afrikaanse
NOC’s er in toegestemd aan de
spelen in München deel te nemen
onder dezelfde voorwaarden als in 1964
bij de spelen van Tokio, als Britse
kolonie. Toen kwamen ze met een
Brits paspoort. Tot nu toe is de proef
niet genomen of Groot-Brittannië pas
poorten heeft verstrekt aan de leden
van Zuid-Rhodesië met het oog op
deelname in München.
Het uitreiken van een identiteits
kaart door het organisatiecomité van
de spelen met de aanmerking „Brittish
subject of South-Rhodesia" (Brits on
derdaan uit Zuid-Rhodesië) is natuur
lijk geen bewijsstuk dat de Rhodesiërs
ook werkelijk Brits onderdaan zijn.
Iedereen kan wel wat op zo’n kaart
zetten. In Mexico was het zo, dat men
op zijn olympische identiteitskaart het
nummer van zijn paspoort had staan.
De Afrikanen zeggen dat de deelname
van Zuid-Rhodesië onder de voorwaar
den van Tokio betekent dat dat land
een Britse kolonie is en geen zelfstan
dig land met een wettige regering. De
gezamenlijke Afrikaanse landen, aan
gesloten bij de Hoge Raad van de
Sport, eisen dan ook dat als de Zuid-
rhodesiërs niet kunnen aantonen dat ze
een Brits paspoort hebben, dat ze dan
zullen worden gediskwalificeerd voor
de spelen in München. Dat alles is
volgens de regels van het olympische
reglement.
In de verklaring zeggen de Afrika
nen: „Wij veroordelen de veelvuldige
schendingen door Zuid-Rhodesië van de
olympische regels. Trouwens, ook het
gebruik van „Rhodesië” in plaats van
„Zuid-Rhodesië" geeft de zaak duidelijk
aan. Het zijn allemaal manoeuvres om
de spelen te gebruiken voor politieke
propaganda. Wij eisen uitsluiting van
Rhodesië, instelling van een commissie
van onderzoek naar rassendiscriminatie
in de sport in Zuid-Rhodesië en de
vaststelling van de datum van vertrek
van die commissie.”
De Rhodesiërs hullen zich nog steeds
in een diep stilzwijgen. Er mag daar
slechts over sport gesproken worden,
niet over politiek. Inmiddels blijkt wel
dat de kleurlingen in de Rhodesische
ploeg niet de beste atleten van het
land zijn. Pope N’Dao, journalist uit
Senegal, werkzaam voor het overal in
Afrika verschijnende sportblad Africa
Podium: „Het is ons bekend omdat
we uiteraard de zaken bijhouden
dat er veel betere en veel meer
kleurlingen zijn, die hier in München
hadden kunnen zijn.
„Op dit punt gaat men een misdaad
tegen de mens bedrijven. De strijd tegen
de doping met al zijn verboden, kan geen
succes hebben als men de atleet tot mid
delpunt maakt van overdreven nationaal
prestige in plaats van de vriendschap
onder de volkeren nummer één te laten
zijn”.
Bondspresident Heinemann waarschuwde
in zijn rede voor te grote nationalistische
invloeden bij de spelen. „Wanneer uit het
aantal gewonnen medailles de waarde van
dan wel dit, dan wel dat systeem wordt
verklaard, dan is de idee van de Olympi
sche Spelen in gevaar”.
M
1
1
1
1
