Braziliaans onthaal
voor Oranje-equipe
OOK DE BRITTEN KONDEN IOC
0
NIET AAN OPLOSSING HELPEN
E
d
Voor Don Avery Quichot Brundage
was
Antillianen
tegen boycot
twintig jaar lang alleen zijn
Olympische sportspeeltuin belangrijk
11
o
VN waarschuwen
Hockey- en waterpoloteam direct actief
Rietveld tweede
Nico Spits draagt
vlag in München
Nog geen opvolger
Eerste slachtoffer
s
Stuurman te zwaar
Duitse regering
Rr
l
I
DINSDAG 22 AUGUSTUS 1972
12
DIN
klllllllllllll
iro
■nnsnwmisniBtfflBnEHmBEiKn]
m
W oelig
ininnianiini
Inlichtingen
(Van onze sportredactie)
Hitler
Bloedbad
■■■■nawsnnwmnHninnni
ftauaunmnnHMiMnnnn
I 'Jr
-
MMWU
s
c
iwi
(Van onze sportredactie)
!B1
SHWniF
(Van onze sportredactie)
AVERY BRUNDAGE
1
MÜNCHEN. Nico Spits, de aanvoer
der van het hockeyelftal, zal zaterdag 26
augustus bij de opening van de Olympi-
Spelen de Nederlandse vlag dragen.
WILLEMSTAD. De Antilliaanse mi
nister van cultuur en opvoeding, de heer R.
Elhage, heeft maandagochtend in Willem
stad verklaard dat zijn regering het zou
afkeuren als het Nederlands Antilliaans
Olympisch Comité de Olympische Spelen
zou boycotten vanwege de kwestie Rhode
sië. De Antilliaanse regering is van mening
dat het ANOC zich dient te houden aan de
regels, zoals voorgeschreven door het In
ternationaal Olympische Comité.
MÜNCHEN. Het ziet er naar uit dat
er niet voor woensdag een nieuwe presi
dent van het Internationaal Olympisch
Comité gekozen zal worden. De Rhodesi-
gche kwestie is er de oorzaak van dat de
verkiezingen uitgesteld zijn.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. In het olympische dorp
is maandag een Westduitse official aan
een hartinfarct gestorven. Een 56-jarige
Duitser overleed, toen men hem het me
disch centrum binnenbracht.
I
I
Wat er politiek rond hem en zijn
Olympische Spelen gebeurde in de we
reld, kon hem weinig of niets schelen.
Over de spelen van 1936 in Berlijn zegt
hij letterlijk in zijn boek: „Het IOC,
volledig verantwoordelijk voor de spe
len, was a-politiek. Hitler had daar
niets mee te maken. De politiek van de
Duitse regering ging het IOC niets aan,
zolang die niet storend op het verloop
van de spelen werkte”.
algemene vergadering van het IOC (dat
nergens anders nog aan toe gekomen is)
onder zware pressie te zetten.
NEW YORK. De secretaris-generaal
van de Verenigde Naties, Kurt Waldheim,
heeft West Duitsland, namens de leden van
de veiligheidsraad, meegedeeld dat deel
neming van Rhodesië aan de Olympische
Spelen strijdig is met de sancties die tegen
Rhodesië moeten worden uitgevoerd. De
leden van de veiligheidsraad menen dat de
deelneming van Rhodesië aan de Spelen in
strijd is met een in 1968 genomen besluit.
Intussen is bekend geworden dat de
Duitse regering niet van plan is te interve
niëren in de kwestie-Rhodesië.
ra
d<
E
g
d
E
raa
stei
gen
aan
ein
het
afb
Zui
haf
dig
ter
cië
dei
1
I
fra
B.
git
rei
ah
f i
de
re,
ge
be
ne
de
er
m
sc
he
n
x
X
X
J
X
s
l
s
l
7
De IOC-voorzitter had tot dan steeds
gezegd dat hij nooit ofte nimmer als
olympiër met een regering zou gaan pra
ten, omdat regeringen zich niet in haduen
te laten met de Olympische Spelen. Toen
Brundage hierop gewezen werd, omzeilde
hij zijn contact met de ambassadeur: „We
hebben de ambassade niet benaderd als
gesprekspartner; we hebben slechts om
inlichtingen gevraagd”.
Raad van de Sport in Afrika een verkla
ring uit, waarin stond dat alle Afrikaanse
landen (ongeveer 40, red.), dus ook Ara
bische, München zullen verlaten als Rho
desië mag meedoen. Deze keer beriepen de
Afrikanen zich niet alleen op de over
eenkomst van september 1971 met het
IOC, maar ook op die van enkele weken
terug (9 augustus). Hierdoor nemen zij
Brundage, die zegt dat de Afrikaanse
volkeren zich niet aan de afspraken met
het IOC willen houden, het wapen uit
handen.
De waterpoloërs hadden overigens
geen gelegenheid om van de Brazili
aanse show te „geniéten”. Zij waren
direct het middelpunt van de belang
stelling. De loting voor het olympische
toernooi moest worden geanalyseerd.
De meningen waren wat verdeeld, maar
echt ontevreden was niemand.
Het had slechter gekund, vond men.
Harry Vriend, de trainer-coach, noem
de de indeling in groep B met West-
Duitsland, Griekenland, Australië en de
grote favoriet voor het goud Hongarije
„redelijk”. „Vooral poule A (Roemenië,
Mexico, Joegoslavië, Verenigde Staten,
Cuba en Canada) is zwaar en poule B
en C (Italië, Spanje, Rusland, Bulgarije
en Japan) onlopen elkaar niet zoveel”.
Evenmin toonde Vriend zich onder
de indruk van het feit, dat zijn ploeg
Fedor den Hertog waagt zich na aankomst in het Olympisch dorp aan een dansdemonstratie op Braziliaanse wel-
komstmuziek.
Het IOC had zich na de bijeenkomst
van de uitvoerende raad tot de Britse
ambassade gewend om zo snel mogelijk te
vernemen hoe de Britse regering over de
status van de Rhodesiërs denkt. Het ant
woord van het Britse ministerie van bui
tenlandse zaken bracht al evenmin een
oplossing. Wij beschouwen de Rodesiërs
nog steeds als Britse onderdanen, maar de
beslissing of zij in München mee mogen
doen is een zaak van het IOC, aldus de
Engelsen. Maandagavond kwam de uit
voerende raad weer bij elkaar om te
trachten een aanbeveling voor de plenaire
zitting van dinsdag samen te stellen.
Intussen waren ook de vertegenwoordi
gers van de Afrikaanse landen weer in
conclaaf gegaan. Dat alles in een mistige,
geheimzinnige sfeer. Journalisten werden
niet toegelaten tot de zittingen en de
verklaringen van de woordvoerders waren
zeer sober.
Op de personferentie tussen de middag
wilde IOC-president Avery Brundage wel
kwijt dat hij zeer geschokt was door dit
plotseling opgedoken conflict. De Ameri
kaan zag op dat moment ook direct geen
oplossing meer. Alles spitste zich in de
bijeenkomst van de executive (de uitvoe
rende raad) toe op de zaak van de Britse
paspoorten. Brundage en de zijnen konden
er niet onder uit dat ze uiteindelijk toch
moesten gaan praten met een politieke
autoriteit, namelijk de ambassadeur van
Groot-Brittannië in de Bondsrepubliek.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN De ervaren olympiërs
in de Nederlandse ploeg fronsten
slechts de wenkbrauwen. De Zuidame-
rikaanse muzikale ontvangst, die een
aantal Brazilianen als goede buren de
Oranje-equipe bereidde, werd maar
matig op prijs gesteld. De gedachten
gingen terug naar Mexico, toen de
Cubanen bijna voortdurend van hun
muzikaliteit meenden te moeten getui
gen. Het ijs was echter gauw gebroken
toen wielrenner Fedor den Hertog zijn
voeten door het ritmische tromgeluid
liet meeslepen. Er konden daarna zelfs
twee bescheiden applausjes af.
direct in de eerste wedstrijd (zondag)
moet aantreden tegen de Hongaren. „Ik
ben er zelfs wel blij mee. Dan hebben
we de sterkste gehad en weten we
direct wat ons daarna te doen staat”.
Het is duidelijk dat hij erop hoopt, dat
zijn jongens zich aan het spel van de
Hongaren zullen optrekken en daar
door geen last zullen hebbèn van een
stroeve start.
Vriend wil echter niets aan het toeval
overlaten. Zelfs de dagelijkse training
liet hij niet schieten. Datzelfde gold
ook voor de hockeyers, die het hijsen
van de vlag lieten voor wat het was en
naar de hockeyvelden trokken.
Chef de mission Bram Leeuwenhoek
stond daardoor met een zeer gemini-
seerde ploeg bij de officiële welkomst-
plechtigheid. De Nederlandse afvaardi
ging viel echter niet uit de toon.
Gelijktijdig werden namelijk ook de
kleine equipes van Chili, India, Jamaica
en Noorwegen ingehaald. Voor de
eveneens gearriveerde Oostduitse ploeg
was het hijsen van de vlag uitgesteld
tot morgen, omdat in de DDR in
verband met het vliegtuigongeluk een
rouwdag werd gehouden.
Opvallend was, dat het precies bij de
eerste tonen van het Wilhelmus ging
regenen. Het is echter niet zo dat de
Nederlanders het slechte weer hebben
meegebracht. In d e Beierse hoofdstad
is al enkele dagen niet te merken dat
het hier gaat om de olympische zomer
spelen.
den dat zij door de Spelen juist de
kans hadden te laten zien wat negers
allemaal kunnen op sportgebied”.
„De demonstranten werden onmid
dellijk naar huis gestuurd. Het Ameri
kaanse Olympische Comité kreeg een
uitbrander dat het deelnemers met zo’n
onrijpe geestelijke instelling en met zo
weinig eerbied voor de olympische
principes in het team opgenomen had.
Het comité werd meegedeeld dat, als
men de deelnemers niet onder de duim
kon houden, de hele ploeg weggestuurd
zou worden”.
En Brundage praat dan nog even
door over lieden met een verdraaide
persoonlijkheid en geestelijke gestoord
heid. Nogmaals, voor Brundage golden
alleen maar de olympische principes.
Wat er buiten de hekken van de enor
me sport-speeltuin gebeurde, interes
seerde hem niet, tenzij het over kunst
ging. Sport en kunst beheersen, samen
met zijn koopmanschap, zijn leven.
Als sport en kunst gecombineerd
kunnen worden, wordt de Amerikaan
een karaktervast figuur, dat kan
men moeilijk ontkennen helemaal
lyrisch. De Olympische Spelen in Ro
me gaven hffli reden tot grote opge
wondenheid én jubel in zijn boek:
„Zoals een edelsteen door zijn zetting
nóg mooier wordt, zo werden de 17de
MÜNCHEN Het imperium-
Brundage is ten einde. De 84-
jarige Amerikaan heeft eindelijk
zijn voorzittersstoel van het IOC
beschikbaar gesteld. Voor velen
de meesten wel, in de wereld is dat
een zucht van verlichting waard,
omdat de onmiskenbaar getalen
teerde Brundage niet gevoelig
was voor maatschappelijke ver
anderingen. Brundage bleef leven
in de geest van De Coubertin, de
schepper van de moderne Olym
pische Spelen. In zijn huis in Cali-
fornië staat een staalsculptuur van
Don Quichot. Je zou kunnen zeg
gen, dat dat typerend is voor de
Olympische idealist. Hij heeft al
tijd gevochten tegen de windmo
lens als „zijn” pure amateurisme
in gevaar kwam. De man, die van
krantejongen multimiljonair werd
(geen PR-sprookje), financierde
twintig jaar lang als president van
het IOC zijn functie met een kwart
miljoen gulden per jaar. Don
Quichot zal met afgrijzen moeten
toenzien hoe de Olympische be
weging in de toekomst gaat ver
anderen.
Het bestuur van het NOC heeft de
keuze op Nico Spits laten vallen omdat
hij Olympische „ervaring” heeft. Spits
maakte namelijk in 1964 deel uit van het
Nederlandse hockeyteam tijdens de spelen
in Tokio. In 1964 droeg judoka Anton
Geesink de vlag, vier jaar later in Mexico
was waterpoloër Fred van Dorp vlagge-
drager.
Die executive bestaat uit Brundage,
graaf Jean de Beaumont (Frankrijk),, lord
Killanin (Ierland), jhr. Herman van Kar-
nebeek (Nederland), prins Tsuneyoshi Ta
keda (Japan), Juan Samarach (Spanje),
Ade Ademoia (Nigeria), Constantin Andri
anov (Rusland), en majoor Silvio de
Magelhaes Padilha (Brazilië).
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. De Afrikaanse
landen hebben er na een lange dag
van vergaderen met en zonder het
IOC geen twijfel over willen laten
bestaan dat het hun ernst is om zich
terug te trekken als Rhodesië (zon
der Britse paspoorten) deelneemt aan
de Olympische Spelen. In een door
de nationale Afrikaanse olympische
comités bezette perszaal in het impo
sante Maximilianeum - journalisten
werd verzocht niet in hun zaal te
komen tijdens de bespreking - heb
ben de Afrikanen de linies maandag
avond laat nog eens recht getrokken.
Na afloop van de bijeenkomst, die ook
door andere vertegenwoordigers (zoals
Cuba) werd bij gewoond, gaf de Hoge
Vrijdag heeft in New York een bijeen
komst achter gesloten deuren plaats ge
vonden met Afrikaanse leden, waar het
vraagstuk Rhodesië-Olympische Spelen
werd behandeld. Het besluit van deze bij
eenkomst is maandag aan de Duitse rege
ring, die geen deel uitmaakt van de veilig
heidsraad, medegedeeld. Hierin staat dat de
komst van de Rhodesische ploeg in West
Duitsland de mogelijkheid in zich draagt
van een conflict, gezien de resolutie van
1968, waarin tal van sancties tegen Rho
desië zijn aangekondigd. In deze resolutie
staat onder meer dat het Rhodesische on
derdanen niet toegestaan is naar een ander
land te reizen.
Olympische Spelen nóg stralender in
de hoofdstad van de Italiaanse repu
bliek met zijn beroemde historische en
culturele achtergrond en zijn eerbied
waardige traditie. Waar vindt men zo’n
plaats voor dit grote feest van de
jeugd”.
Inmiddels vergaderde in een andere
zaal los van de Afrikaanse NOC’s
de Uitvoerende Raad van het IOC, met
o.a. Brundage en de Nederlander, jhr.
Herman van Karnebeek. Na een dag van
lang en veel vergaderen was er immers
nog steeds geen beslissing gevallen. De
Afrikanen besloten toen nog eens tezamen
hun trouw te belijden en daardoor de
Klein, die drie maanden geleden door
Adam gevraagd werd om stuurman te
worden, weegt op het ogenblik nog 52
kilo. Vóór zondag 27 augustus moet hij 2
kg afgevallen zijn om aan het juiste
gewicht te komen.
MÜNCHEN. Manfred Klein, een
nieuweling in de fameuze nieuwe West
duitse Acht van Karl Adam, mag prak
tisch niet eten, hetgeen een zeer moeilijke
zaak is in het olympische dorp, omdat de
maaltijden zeer overvloedig en voortreffe
lijk zijn.
TRAVEMÜNDE. In de derde race om
het jeugdwereldkampioenschap 420-klasse
die maandag in Travemünde werd geva
ren, is de Nederlander Rietveld als tweede
geëindigd. De tweede Nederlandse deelne
mer aan deze titelwedstrijd Jan Vollebregt,
eindigde als derde. De wedstrijd werd ge
wonnen door de Engelsman Jeremy Bicker
ton.
Na een dag en een avond van lang
vergaderen door het IOC en de Afrikane-
nen onderling in München was er nog
geen oplossing gevonden. Maandagochtend
had de uitvoerende raad van het IOC (een
commissie van negen man, die men het
dagelijks bestuur zou kunnen noemen)
uitvoerig gesproken met de Afrikaanse
nationale olympische comités, ’s Middags
kwam de algemene vergadering van het
IOC bijeen. In een woelige sfeer, waarbij
allerlei ethische begrippen en bezwaren
tegen elkaar naar voren werden gebracht,
kwam men er niet uit. Dat kon eigenlijk
ook niet, zolang men nog geen antwoord
had op de vraag of de Rhodesiërs nu al of
niet over een Brits paspoort beschikten.
Avery Brundage is er vast van over
tuigd dat zijn trouw aan de olympische
principes van sportiviteit en verdraag
zaamheid (hij vindt zelf dat hij altijd
verdraagzaam is geweest) ook zijn ei
gen maatschappelijke carrière als bou
wer en groot-industrieel ten goede is
gekomen. Hij heeft zich nooit iets aan
getrokken van de weerstanden, die hij
door zijn super-autoritaire houding op
riep. Het maakte hem niets uit of men
hem een kapitalist, een fascist, een
communist of een nazi noemde. Hij
zegt simpelweg: „Tenslotte kan ik dat
niet allemaal tegelijk zijn”.
Brundage wilde niet zien dat ploegen
zich om ideële redenen wilden terug
trekken. Hij dacht dat het alleen maar
ging om het feit, dat ze zich niet veilig
genoeg voelden. De reden van de op
stand interesseerde hem niet, de doden
evenmin. Als de Spelen maar konden
doorgaan.
Over die spelen in Mexico nog een
voorbeeld. Brundage schrijft: „Tijdens
die spelen kwam het nog tot een
krachteloze demonstratie op het erepo
dium van twee zwarte Amerikaanse
deelnemers, die niet in de gaten had-
Op de persconferentie ’s middags draaide
Brunaage weer zijn gebruikelijke „plaat”
af over vriendschap en samenwerking in
de olympische beweging en vrij-zijn van
politieke invloeden. Een plotselinge uitval
naar de kant van de Afrikanen kwam er
wei even tussendoor: „We houden niet
van mensen die zich niet aan hun afspra
ken houden”. Waarmee hij doelde op de
afspraak, ook met de Afrikanen, dat Ro-
desië onder bepaalde voorwaarden zou
mogen deelnemen en dat wil zeggen op
dezelfde wijze als indertijd in Tokio
(1964).
Zo langzamerhand is wel duidelijk ge
worden dat de leden van de Rhodesische
ploeg geen Brits paspoort bezitten. Dat is
iets wat de Afrikanen natuurlijk allang
door hadden. Daarop richtte zich dan ook
hun offensief.
Een andere zaak is dat er onderzocht
moet worden of Rhodesië rassendiscrimi
natie kent in het land zelf. Brundage: „De
Rodesiërs zijn er met een gemengde ploeg.
Dat hebben ze altijd gedaan”. De Afrika
nen houden evenwel vol dat kleurlingen
in Rhodesië niet dezelfde kans krijgen als
de blanken en dat is tegen de olympische
regels. Een commissie van onderzoek gaat
pas na München aan het werk. Dus dat
kan op dit moment ook geen uitkomst
bieden.
De plenaire zitting van het IOC kwam
er zoals te verwachten was ’s mid
dags ook niet uit. Aanvankelijk wilde
men een kleine werkcommissie benoemen,
die in de nacht van maandag op dinsdag
nog een uitweg zou moeten zoeken. Maar
het samenstellen van die commissie bleek
een onmogelijke zaak. Daarom besloot
men dat de executive dan maar zelf weer
moet gaan zoeken naar een oplossing.
Lord Killanin, waarschijnlijk opvol
ger van Brundage, is een van de le
den van het executive, dat zich ver
der met de Rhodesische kwestie zal
bezighouden.
Voor hem telde alleen maar: het
Olympische Idee dwars door alle poli
tieke en sociale barrières heen voort
dragen. Hij sprak dan ook het liefst
over de olympische fakkeldragers en
begreep niet dat valse symboliek de
lading van de huidige sportstructuur
niet meer dekte.
Avery Brundage stelde de sport, be
dreven in de olympische geest van
„Wij houden ons met ethische li
chaamscultuur bezig en aan de rest
hebben we geen boodschap” boven al
les. Of er nu vlak naast de olympische
deur moorden gepleegd werden, of er
nu volop gediscrimineerd werd, dat
was bijzaak. Als de Olympische Spelen
maar gehouden konden worden.
Brundage heeft de onafhankelijkheid l
altijd als het belangrijkste principe
van het IOC gezien. En onmiddellijk I
daarna kwam natuurlijk dan het pure
amateurisme. Zelf was hij in zijn jon
ge jaren een goede atleet, die ook
uitkwam op de Olympische Spelen. Hij
heeft, als president van de AAU, de
Amerikaanse Amateur-Atletiekunie, en
vanaf 1936 als lid van het IOC, altijd
geijverd om het in principe zo te
houden als hij het zelf als oprechte
amateur had gehad. De veranderde
maatschappelijke omstandigheden
schoof hij als niet ter zake doende
opzij.
Slechts schoorvoetend en met grote
tegenzin wilde hij, onder zware druk,
enkele jaren geleden tegemoet komen
aan zoiets on-Olympisch als onkosten
vergoedingen voor sportmensen. Hij
gruwde van de combinatie sport en
geld. Het werd echter de laatste jaren I
duidelijker dat Don Avery Quichot
windmolens
Een typisch voorbeeld van ztfn denk
wijze vindt men in zijn boek „De
krachtmeting”, een autobiografie. Het
gaat om de studentenopstand in Mexi
co vlak voor de opening van de Olym
pische Spelen daar in 1968. „Dit ontzet
tende bloedbad (met ongeveer 300 do
den, red.-) wierp wel een schaduw op
de komende spelen. Kort daarna werd
het weer onrustig en enkele olympi
sche teams overwogen naar huis te
gaan. Wij accepteerden de belofte van
de Mexicaanse autoriteiten, die ons
verzekerden dat de Mexicaanse bevol
king haar plicht als gastheer zou nako
men. Er zouden verder geen opstootjes
meer voorkomen. En”, zo vervolgt
Brundage dan, „er kwamen er ook
geen meer”.
duidelijker dat Don
Brundage alsmaar meer
voor zich zag opduiken.
Avery Brundage zal geen IOC-Con-
gres meer bezoeken. Een man van
tradities als hij is, volgt daarmee het j
voorbeeld van zijn voorgangers. De 1
weg naar nieuwe olympische mogelijk-
heden ligt daarmee open voor zijn l
opvolger.
I
a
a
'is-
i
