w
bi
Waterpoloteam vrijwel zeker
uitgeschakeld voor
de finale
Ook Brigitha kon niet
voor ommekeer zorgen
op
IBBBB
1
JAAR VOOR GEWERKT"
E
ti
ii
„Actie-brons” mislukt na 4-4 gelijkspel
„HIER HEB IK ZEVEN
r
ofymrische
speten
’72
Zwemwonder Mark Spitz:
Olympische
Spielerei
Voetbalamateurs
Brazilië hebben
s
nog veel te leren
Spaans hockeyteam
bijna uitgeschakeld
Hensgens tevreden
18
I
1881
B J
WOE
WOENSDAG 30 AUGUSTUS 1972
Geduldig
- JE
Mt
tussei
dubb<
3»'
N
Bi
HÈ
llll
laBBBBflBflaBBBBBBBaBflBBBBBBBaaBBBBBflnaBBBBaBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBaBBBaflBBaBBBBBSBBBBBBaBBBBflaaBBaBBBBBaBBBBBaBflBBBBBBBflBBBBBBBBBflaBBflflBBBflflBflBBflBBBaflBaflaBBBBBBaBBI
Te
o<
in S
goec
tl?
V4: t:
-
mtl
MUI
Hill
Voor een wondertje op zich zorgde deze totaal leeggezwommen Steven Genter in de toch at zo miraculeuze Amerikaanse
HANS VAN ZENDEREN
(Van onze sportredactie)
„Behalve
die
drie
beloning is de martel-
van
NICO SCHEEPMAKER
188888111
..Ji
(Van onze sportredactie)
MÜNCHENDe veel bejubelde zwembondleiders hebben het moeilijk.
Schoonspringster Mariëtte Dommers, de waterpoloërs en ook de zwem
mers en zwemsters bezorgen hun grijze haren. Ook de tweede zwemdag
leverde alleen maar tegenvallende prestaties op. Hun hoop was vooral op
Enith Brigitha gebouwd. Zij, zo werd in stilte gebeden, zou voor de
ommekeer gaan zorgen. Maar de moedig knokkende Antilliaanse faalde:
slechts de achtste en laatste plaats in de eindstrijd 100 meter vrjje slag met de voor
haar ronduit slechte tijd van 60,1. In de halve finale maakte zij nog 59,7, een tiende
seconde boven haar nationale record, waarmee ze als vijfde op de Olympische
ranglijst stond.
woorden: is waterpolo
je beoefent omdat het
(Van onze sportredactie)
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. Spanje, tweede bij de
wereldkampioenschappen hockey in Bar
celona, zal zich vermoedelijk niet kwalifi-
cere voor de halve finales van de Olym
pische Spelen. Na gelijke spelen tegen
Argen’ "lië en Pakistan moesten de Span
jaarden dinsdag tegen Maleisië opnieuw
genoegen nemen met een gelijk spel (0-
0).
»n
di<
nu
N
paa
Mü
lan
van
bes
eer
pio
C
mo
pro
pioi
Vu
we:
me
ma
spi
de:
me
me
«cc
eet
na
l
Ja, dat was even jammer, maar met
3-0 verliezen van Hongarije is ook een
vorm van winnen, maakten we elkaar
diets, totdat de Westduitsers de volgen
de dag met 3-3 tegen Hongarije gelijk
speelden Zozo, dachten we, met 3-3
gelijk spelen tegen Hongarije, dat is
geen vorm van winnen meer, dat is
een vorm van zegevieren. Nederland
moest nu wel winnen van West-Duits
land om de finalepoule te bereiken,
maar zie: Vrouwe Fortuna Vlaardingen
was waarlijk niet met Harry Vriend en
zijn jongens (dat wordt u elders uitge
legd), zij speelden uiteindelijk met 4-4
gelijk en nuchter beschouwd was dat
een verdienstelijk resultaat: gelijk spe
len tegen de gelijkspelers tegen Honga
rije Maar het betekende wel bat onze
waterpoloërs zijn uitgeschakeld, tenzij
er een wonder gebeurt, bijvoorbeeld:
West-Duitsland-Argentinië, West-
Duitsland verdrinkt...
Nu heb ik geen verstand van water
polo, maar als ik het wel had, schafte
ik het af. „Wat maakt waterpolo leuk
voor een waterpoloër?”, heb ik aan
Harry Vriend gevraagd. Een voo rd
hand liggende vraag, want mij werd na
De „nuchtere” Hongaren zorgden via
Antal Dunai (in Hongarije onderscheidt
men voetballers niet in amateurs en pro
fessionals, maar in onbekende en bekende
amateurs, Dunai is een van de bekendste)
al na vier minuten voor een 1-0 voor
sprong. Maar zoals gezegd, de Brazilianen
moeten nog veel leren, dus na een helft
hadden ze weer zo veel bijgeleerd, dat ze
eerste het middenveld, daarna het hart
van de Duitse toeschouwers en tenslotte
ook de Hongaarse helft veroverden, wat
eindelijk in de 67ste minuut resulteerde
in de gelijkmaker van Simeao.
voor alsof die waterpoloërs vier jaar
lang aan folteringen zijn onderworpen:
nagels uitgetrokken, brandende sigaret
ten uitgedrukt op de naakte huid, etce
tera, maar ze wisten: over vier jaar
staat ons dan een tweetal weken te
wachten waarin we door hemelse
meisjes vertroeteld zullen worden etce-
de uitschakeling verzekerd, dat dit een
verschrikkelijke klap was voor die
jongens: „Vier jaar van opofferingen
naar de knoppen, denk je eens in”.
Ik probeer het me in te denken,
maar het lukt me niet. Ze hebben toch
vier jaar gewaterpolood, leuk hun sport
beoefend? Of niet soms? Men stelt het
Geduldig had de Amerikaanse Sandra
Neilson, de overwinnares van Shane
Gould op de 100 meter vrije slag, op haar
beurt gewacht. De 16-jarige lachebek
bleek echter nog altijd diep onder de
indruk tijdens de ceremonie huilde en
lachte ze tegelijk van haar prestatie en
was nauwelijks in staat haar uiteraard
jubelende gedachten onder woorden te
brengen. „Het was opwindend om Shane
te verslaan. Ik was er overigens zeker van
dat ik ging winnen. Shane is tenslotte ook
een meisje, net ais wij”.
den van enkele officials verstoorden hun
sombere gedachten niet. Het 44 gelijke
spel tegen de Westduitsers, dat praktisch
gesproken de poort naar de Olympische
finale-poule deed dichtsmakken,die te
leurstellende score betekende het mee
dogenloze einde van de vorige jaar ont
stane fraaie droom „actie brons” geheten.
Het is daardoor vrijwel zeker dat West-
Duitsland en Pakistan uit poule-A zullen
overgaan naar de halve finales: beide
landen wonnen van respectievelijk Oegan
da (3-1) en Argentinië (2-1).
Shane Gould, duidelijk teleurgesteld en
tijdens de ceremonie lachend als een boer
met kiespijn, was dinsdagavond de grote
verliezeres. Zij, de wereldrecordhoudster
op dit spectaculaire nummer, werd niet
alleen door Sandra Neilson (58,6), maar
ook door het tweede Amerikaanse meisje
Shirley Babashoff (59,0) voorbij gestreefd.
Haar tijd van 59,1 lag liefst 0,6 seconde
boven haar wereldrecord. Voor de volle
digheid: de Oostduitse Gabriëlle Wetzko
tikte als vierde aan in de nieuwe Europe
se recordtijd van 59,2.
Naast de nederlaag van Shane Gould,
die zich weer niet in de interviewkamer
liet zien, waren er nog twee grote verras-
Uiterst boeiend was ook de finale 200
meter schoolslag-dames. Galina Stepano
va, de Russische gouden hoop, ging in een
moordend tempo van start. Het daardoor
geslagen gat leek ook na 150 meter nog
onoverbrugbaar voor haar concurrentes,
maar Galina viel met het goud in zicht
ontzettend terug. Op de laatste 10 meters
werd zij nog voorbij gestreefd door de
Australische outsider Beverley Whitfield
(16), negende op de olympische top tien,
die met 2.41,7 won en door de Amerikaan
se Dana Shoenfield, met 2.42,0 zilver weg
kapend voor Stepanova’s (2.42,4) neus. „Ik
had me kennelijk wat overhaast. Op de
laatste baan was ik erg moe”, gaf de
Russin toe.
tera, dus even doorbijten, leuk is het
niet, maar de
gang waard
Met andere
een sport die
leuk is, of doe je het jarenlang met
tegenzin, alleen maar om eens in de
zoveel jaar een vijfde plaats te berei-
„Het zou best kunnen”, zei Hart
Vriend. „Je komt in een bepaald krin
getje terecht en daar kom je moeilijk
meer uit. Ik woonde bijvoorbeeld vlak
bij het zwembad. En hoe gaat het
dan?”.
Tja, dan gaat het net als met Cruyff,
die tegenover het Ajax-stadion woon
de. Maar dat is geen excuus, vind ik.
Ik begon ook met te zwemmen. Van
mijn zevende tot mijn twaalfde zat ik
in ZAR, ik zwom letterlijk elke dag in
hetSportfondsenbad-West in Amster
dam. Toen werd ik 12 jaar, ik mocht
(eindelijk) gaan voetballen. Ik deed het
en vier jaar lang zag ik het zwembad
niet meer terug, opeens doodziek van
het chloorwater, dat continue schelle
kabaal, van die hele fluwelen hand
van het water, die je eeuwig in je
bewegingen hinderde.
Ik meen het: als kind zwemmen le
ren en dan de rest van je leven blijven
'”emmen of waterpolo-snelen zonder
een andere sport te gaan beoefenen,
dat is voor mij het zelfde als geboren
worden in Den Helder en daar dan de
rest van je leven blijven wonen zonder
op het idee te komen naar een leukere
stad of een plezieriger dorp te verhui
zen...
void,
I doen
dit s
ke v.
techi
lijk
nooi-
geor
Dt
natu
met
Het is uithuilen en opnieuw beginnen
voor de waterpoloërs. Vandaag kregen ze
de gelegenheid voor dat uithuilen rust
dag donderdag wacht het begin van de
nieuwe periode. De eerste plaats in de
troostpoule zevende in het totaalklas-
sement kan en moet in verband met
deelname aan belangrijke internationale
toernooien worden binnengehaald. Be
langrijk voor de toekomst is, dat Vriend
zich inmiddels in principe bereid heeft
verklaard door te gaan op een andere,
betere basis. Volgend jaar zijn de wereld
kampioenschappen: de kans op revanche.
HANS VAN ZENDEREN
Toen kort daarna Guimaraes er 2-1 van
maakte, kende het enthousiasme geen
grenzen meer, zoals het tevoren ook tegen
de Denen geen grenzen meer had gekend
toen de Brazilianen in de tweede helft
een 2-0 achterstand wegwerkten. Wat de
den toen de Denen? Zij maakten er kort
voor tijd 3.2 van. En wat deden de nuchtere
Hongaren? Juhasz (een van zijn ingooien
diende echt door de Braziliaanse keeper
gestopt(l) te worden) schoot van buiten
het strafschopgebied als opkomende en
dus ongedekte back keihard in de boven
hoek: 2-2.
Tenslotte Roland Matthes, de Oostduitse
doorn in het oog van vele Amerikanen.
Op de 100 m rugslag bewees de wereld
recordhouder, met grote overmacht win
nend, weer eens dat aan zijn rijk op die
rugslag nog geen einde komt. Hij bleef
met 56,6 zijn naaste concurrenten, de
Amerikaan Mike Stamm (57,7) en diens
landgenoot John Murphy (58,3) ruim
voor.
ken? Ik zelf zie er de lol niet van in,
moet ik bekennen. Een Duitse krant
karakteriseerde waterpolo terecht als:
„Handbal boven water, worstelen on
der water".
De spelers zijn verplicht twee broek
jes te dragen om naaktzwemmerij te
voorkomen. Die broekjes worden zo
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN Mark Spitz maakte er weer een one-manshow van. Vijf
minuten lang spuide de onstuitbare Amerikaan, die na de Spelen stopt met
het zwemmen, de ene na de andere grap. Het leek wel of hij zijn
derde gouden medaille en derde wereldrecord (1.52,8 op de
200 meter vrije slag) zelf niet serieus nam. Het was een spel
letje, „vraagt u maar”. Of hij nog speciaal op de Australiër
Mike Wenden had gelet, die hem vier jaar terug in Mexico het
goud voor de neus had weggekaapt? „Ik was een van de zeven
zwemmers in deze serie die hem wilde verslaan en ik heb hem natuurlijk
in de gaten gehouden”. Of hij niet bang was voor zijn landgenoot Steven
Genter, die erg snel was gestart en bij het laatste keerpunt nog leidde?
„Ik ben bang voor iedereen”. Waaraan hij na de lachsalvo toevoegde: „Ik
ben blij voor Steven dat hij tweede is geworden”.
Of hij kon zeggen waarom hij voor
deze wedstrijd in het bassin voor het
schoonspringen was gedoken?
„Ik houd van diep water”.
Wat hij van de Westduitser Werner
Lampe (derde in de nieuwe Europese re
cordtijd van 1.54,0) vond.
„Hij heeft goed gezwommen. Ik ben blij
voor hem dat hij brons won”.
De vijf minuten waren om, maar team
manager Treadway vond het goed dat
Mark nog een toegift van vier minuten
gaf voor wat meer serieuze woorden.
„Nee, ik ben na deze twee dagen nog niet
moe. Tijdens de Amerikaanse kampioen
schappen moest ik in vier dagen zeven
nummers zwemmen. Nu heb ik daar zeven
dagen voor. Ik voel me uitstekend. Het
heeft me zeven jaar gekost om dit mijn
30ste wereldrecord te bereiken”.
naar zijn
MÜNCHEN Geen woord werd er ge
zegd. Ieder voor zich trachtte de dreun,
de ko-stoot, te verwerken. Harry Vriend,
de niet-tegen-zijn-verlies-kunnende coach
van de uitgeschakelde water-
poloploeg, vluchtte naar het
trainingsbad om in het water
zich zelf terug te vinden. De
meeste spelers staarden
wezenloos voor zich uit. De
uitbundige vreugde in het
Westduitse kamp, de meevoelende reacties
van Nederlanders en de opbeurende woor-
nauw mogelijk vastgesnoerd om te
voorkomen dat de tegenstander greep
op de situatie krijgt en ik heb begre
pen dat het verdedigen bij het dames-
waterpolo ernstig gehandicapt is door
het ontbreken van houvast biedende
genitaliën. Zo’n midvoor, die een hele
wedstrijd weinig anders te doen heeft
dan te trachten het hoofd boven water
te houden met een vreemde vent op
zijn rug, welk speelplezier put hij daar
nu eigenlijk uit?
Hensgens komt donderdag op de eerste
dag van het olympische atletiekprogram-
ma als enige Nederlander aan de start.
Hij lootte de derde van de acht series en
is daar in het gezelschap van de uitge
sproken favoriet, de Amerikaan Swenson,
die met 1.45,1 vierde op de wereldranglijst
staat. Ook de Rus Ivanov, die al eens
1.46,0 liep, is een bijna zekere halve fina
list.
De rest van het veld moet voor Sjef
Hensgens, die dit seizoen tot 1.46,8 kwam,
normaal gesproken geen probleem zijn.
Natuurlijk is de Ier Frank Murphy een
niet te onderschatten tegenstander, maar
deze atleet is op de 1500 meter aanmerke
lijk sterker dan op de 800 meter. Ditzelfde
geldt voor de Ethiopiër Regassa.
In de derde serie starten verder de
zwakke Panamees Arza, Seedig uit Pakis
tan en Abidoyo uit Ghana.
singen te noteren. De avond begon al
direct met een sensatie. In de eerste halve
finale 100 meter schoolslag-heren verbe
terde de Amerikaan John Hencken met
1.05,7 het uit 1969 daterende wereldrecord
van de Rus Pankin (1.05,8). Nog geen vijf
minuten later k^n die tijd al weer worden
doorgehaald. De Japanner Nobutaka Ta-
guchi ging in de tweede halve eindstrijd
nog eens 0,6 seconde sneller. De Westduit
ser Walter Kusch, eerste op zowel de
wereld- als olympische ranglijst, moest
genoegen nemen met een evenaring van
het Europese record van Pankin.
Enith startte perspectiefvol. Op de eerste baan bleef zij overtuigend overeind in
het geweld van de Amerikaanse meisjes Sandra Neilson en Shirley Babashoff en de
Australische troef Shane Gould. Na 50 meter keerde zij achter Neilson zelfs als
tweede met de uitstekende tussentijd van 28,5. Met nog 25 meter te gaan, lag ze nog
in bronzen positie, maar toen klapte Enith ontstellend hard in elkaar.
Trainingsadviseur Nico van Dam had er geen verklaring voor. „Ze heeft snelheid,
uithoudingsvermogen en conditie. Dat is al vaak genoeg gebleken. Nee, ik weet niet
waar die terugval aan ligt. Ze moest natuurlijk meegaan op die eerste baan en dat
lukte ook goed. Ze kon hét alleen niet afmaken”.
Het is duidelijk, dat de sfeer in de zwemploeg erg broos is geworden, ’s Morgens
was de stemming al weer aangetast door de zeer matige verrichtingen van schoolslag-
zwemster Alie te Riet en de vrije-slagspecialist Peter Prijdekker. Beiden bleven met
respectievelijk een 17e en 18e plaats ver van de finales verwijderd. Erger was nog
dat ze ook boven hun persoonlijke records bleven. Alie bracht op de 200 meter
schoolslag 2.48,5 op de chronometers (beste tijd 2.48,2) en Peter kwam op de 200 vrij
tot 1.58,8 (beste tijd 1.58,5).
De op dit moment meest voor de hand liggende verklaring is dat de Nederlandse
meisjes en jongens in dit overweldigende Olympische decor niet zichzelf zijn; dat ze
niet zo zeer door hun tegenstanders door de vele internationale wedstrijden, die
Van Dam en Schreurs ze hebben laten zwemmen, weten ze immers dat die ook maar
gewone mensen zijn maar vooral door de theatrale gebeurtenissen rondom de
wedstrijden zijn geïmponeerd.
Van Dam wilde daar (nog) niet aan. Wel gaf hij toe dat het een mentale kwestie
zou kunnen zijn. „Ik heb een jongen uit de Verenigde Staten getraind en Wil Storm
(de damesleidster red.) een meisje. Het is ons beiden opgevallen dat die veel
harder zijn dan onze meisjes en jongens. Met enkele gunstige uitzonderingen
natuurlijk”.
Het gezicht van de emotievolle Evert
Kroon, ’s werelds beste en dinsdag ook
’s werelds ongelukkigste doelman, toonde
wel het duidelijkst de sporen van echt
verdriet. Het klinkt allemaal wat overdre
ven, toegegeven, maar op dat moment voel
den hij en zijn ploeggenoten nu eenmaal
niet anders. Zeker, het zijn volwassen en
in het normale leven zelfs vrij nuchtere
jongens, maar het zijn ook sportgekken.
Hoe anders hadden zij de afgelopen jaren
die bijna slaafse voorbereidende arbeid
kunnen opbrengen; hoe anders hadden
zijn zich zo kunnen laten afbeulen?
Er was één man ,die zich nog niet bij
de nederlaag want dat was dat gelijke
spel in feite toch wilde neerleggen. Dat
mocht hij ook niet. Hij, Hans Muller, was
als teamleider immers verplicht na te
gaan of er nog wat te redden viel. Voor
hem en voor hem niet alleen stond
onomstotelijk vast dat de jury een blun
der had begaan, waarvan de Oranje-equi-
pe aanwijsbare schade (het eerste doel
punt) had geleden.
Het bewuste fragment van de strijd
danste voor zijn ogen. Het gebeurde in de
eerste periode. De Duitser Teilcher was
uit het water gestuurd, waardoor Neder
land de kans kreeg op een soepele start.
Vooral ook toen de gastheren al na bijna
20 seconden de bal verloren. De tijdwaar
nemer verzuimde echter aan een nieuwe
periode van 45 seconden, waarin de aan
vallende partij op het vijandelijke doel
moet schieten, te beginnen. Gijs Stroboer
werd daardoor al na 28 seconden gedwon
gen uit weinig kansrijke positie te schie
ten. Hij trof de paal, waarna de Duitser
Stiefel, dankbaar profiterend van de ver
warring bij de protesterende Nederlan
ders, zijn ploeg aan de zo belangrijke
openingstreffer hielp.
Hans Muller draafde van de ene offici
al naar de andere. Hij vond er uiter
aard, want die houden niet van protesten
geen begrip. Zijn laatste hoop vervloog
toen uit het procesverbaal van het duel
de fout niet kon worden vastgesteld. „Dan
heeft een protest geen zin meer”, conclu
deerde Muller gelaten.
Ja, en dan het vertoonde spel. Vriend
mocht dan wel stellen dat er niet slecht
was gespeeld; dat er met volle inzet en
misschien zelfs met te veel inzet was
gespeeld, feit is, dat er enkele onvergeef
lijke fouten zijn gemaakt. Het duidelijk
zwemploeg. Zondag lag hij nog voor onderzoek op een operatietafel in München. De doktoren daar raadden hem af het
water in te gaan. Genter ging echter af op het tegengestelde advies van zijn vaste begeleiders en won, nog geen 48 uur
na zijn ontslag uit het ziekenhuis, het zilver op de 200 meter vrije slag.
Harry Vriend wist het eigenlijk ook
niet. Hij wist alleen maar dat hij zelf
graag waterpolode en dat het aantal
waterpoloërs nog steeds toeneemt, in
Nederland en andere landen, zodat het
toch blijkbaar zijn aantrekkelijke kan
ten heeft. Is het niet zo, vroeg ik hem,
sprekend uit eigen ervaring, dat je
begint met te zwemmen, dat dat je als
kind al gauw gaat vervelen, dat je dan
krijgertje gaat spelen met je vriendjes
(„hoek afsteken mag niet”, heette dat
vroeger), of met een bal gaat spelen
om in godsnaam maar niet te hoeven
zwemmen en dat uit die behoefte (niet
te hoeven zwemmen) het waterpolo is
ontstaan? Zonder dat men er tevoren
even bij heeft stilgestaan, dat het ei
genlijk, door al dat remmende water,
een „onmogelijke” sport is?
JAAIVWIIVVWlRIWVWWWVWVVWIfVlfVVVVVWVWVVWVVVVWVVVWVVVVVVVVVVVVWVWWVVWVl^^
zichtbaar trappen naar en slaan van een
tegenstander door respectievelijk Parrel
en Veer, beiden geroutineerde internatio
nals, kan niet anders worden gekwalifi-.
ceerd. Het kostte twee strafminuten, die
weliswaar schadeloos bleven, maar die
Nederland in zijn achtervolging op de
Duitsers niet kon missen.
Onjuist waren ook de risicovolle offen
sieve acties, die de Nederlanders bleven
ondernemen, ondanks het feit dat de te
veel en storend fluitende Cubaanse arbi
ter Martinez van het begin af aan die
verkeerd beoordeelde en met strafminuten
honoreerde. Vriend dacht daar anders over:
„We moesten winnen en moesten dus door
die zoneverdediging van de Duitsers heen
breken. Dan moét je zo veel mogelijk
bewegen. Aan het spelen op een midvoor
heb je dan weinig. Die risico’s moesten
dus wel genomen worden”. Blijft toch de
vraag of Vriend, die geen enkele wissel
speler inzette, toe» bleek dat dit niet het
gewenste resultaat epleverde, niet beter
de erkende „trommelaar” Wim Hermsen
het water in had kunnen sturen?
MÜNCHEN Brazilië zal aan het we
reldkampioenschap voetbal niet ook nog
een olympisch kampioen
schap toevoegen. Eerst ver
loren de Brazilianen met 3-2
van Denemarken, daarna
speelden zij tegen Hongarije
met 2-2 gelijk. En beide ke
ren ging het op dezelfde ma
nier. Dit olympische team lijkt de „Kin
dergarten” van het Braziliaanse voetbal
te zijn: de kinderen zijn talentvol, maar
onvolwassen, bovendien hebben zij nog
veel te leren. Althans op het punt van or
ganisatie. Zij spelen alleraardigst, maar ze
voetballen nog niet goed genoeg.
Dru
Uitgei
en L
I volko
nen.
was
van
ment:
de Li
I de v<
toege
hetge
de h
niet
Va:
had
I hadd'
Kope
gebr;
rend
de r
gebk
unan
De J
veel
ten.
De
heefi
Roland Matthes op weg
overwinning.
zich
later
wel c
co-eq
slaag
i nen
troze
we t
stukj
Het wordt meer en meer duidelijk
dat Nederland in München deelneemt
als ex-zwemnatie. Niet dat het een
doodramp is dat onze meisjes en jon
gens tot de klasse van de halve-fina-
les zijn afgezakt (want wedstrijdsport
is 99 procent verliezen en 1 procent
winnen, zoals Edison al wist), maar het
ontneemt natuurlijk wel wat fleur aan
de verslaggeving van de Nederlandse
journalisten, die nu al het gevoel be
ginnen te krijgen dat zij van alle
Nederlanders in München het langst in
de strijd zullen blijven.
Ook met het waterpolo is het zoals
bekend misgegaan. De waterpoloërs be
gonnen met gunstig te loten: in één
poule (van ellende) met Hongarije en
West-Duitsland, dat betekende een vrij
zekere tweede plaats, achter Hongarije
maar voor de Duitsers. Daarna zetten
we onze zegetocht voort, door slechts
met 3-0 van Hongarije te verliezen,
met als aantekening dat 3-1 zelfs een
juistere uitslag was geweest.
Bovendien bewees Evert Kroon in
het doel dat hij inderdaad de beste
keeper ter wereld is, althans van de
natte keepers, want „hij stopte alles”,
zoals we niet moe werden elkaar t e
vertellen, totdat een nuchtere journa-
V‘x.r
list opmerkte:
dan”.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. „Ik mag echt niet onte
vreden zijn met mijn serie-indeling. Nor
maal gesproken moet ik bij de eerste drie
kunnen komen, waarmee ik dan de halve
finale bereik”, aldus dinsdagmiddag de
Limburgse 800 meter-loper Sjef Hens
gens.
s
;S$I"
