Nico van
Dam en Jo Schreurs legden kaarten op tafel
olymusche
spelen
Nederlandse zwemsters in finales
NUMMER EEN: GOULD
WILMA VAN GOOL STRANDDE OP
EENHONDERSTE VAN SECONDE
Rus liep van
schietbaan
Olympische
Spielerei
z
1
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1972
20
in
r rOT
VVWVVVVVVWWVWVVVVVVVVVVVVVVVWVVVVVWVV^AAAAAAAA/VWVVVVWVWWWVVVVVVVVV
ENITH BR1GITHA
NICO SCHEEPMAKER
UUI
IM1
A
1
<WAWVWVVVVVVVVVVWVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVWAAIVVVV^
gel wel eens ter sprake gekomen’
maar het laatste jaar - en dus ook
hier - niet, beslist niet meer.”
Het was de tweede tegenslag voor de
Amerikaanse damesploeg. Even daarvoor
had geen van de drie vertegenwoordig
sters in de finale 100 meter vlinderslag
kans gezien zich naar het ereschavot te
zwemmen. Ook niet de favoriete voor het
zilver, Deene Deardurff. De in München
waanzinnig populaire Japanse Mayumi
Aoki liet de „rijzende zon” aan de hoogste
balk van de vernuftige vlaggeninstallatie
hijsen. Zij heroverde ook nog het donder
dag aan de Hongaarse Andrea Gyarmati
kwijt geraakte wereldrecord: 1.03,3. Gyar
mati moest de tol betalen voor haar deel
name aan de halve finales rugslag, nau
welijks drie kwartier eerder. Achter de
Oostduitse Roswitha Beier (1.03,6) werd zij
met 1.03,8 derde. De Oostduitse schreef
uiteraard het Europese record op haar
naam.
gedaan. Dat gebeurt ook. Praten is wat
anders. Anke heeft bijvoorbeeld wel con
tact gehad met Gerritse, die in München
is, maar niet tijdens de training en ook
met onze instemming. En waarom ook
niet. Anke was toen ook nog jarig”.
Gerucht nummer drie: Hansje Bunscho
ten wilde eigenlijk niet in de estafette
ploeg voor de 4 x 100 meter vrije slag
starten en deed dat pas nadat haar moe
der en trainster haar via de telefoon
uitdrukkelijk had opgedragen wel te star
ten.
Er waren ook verwijten voornamelijk
aan het adres van Van Dam, die met zijn
Plotseling stond die naam daar. Niet die
van de veelvoudige Nederlandse kampioe
ne, maar van de Russische Zharkova met
En inderdaad was het voor Wilma van
Gooi moeilijk om te oordelen. Zij zat juist
heb gezegd, is geen kritiek, maar een
constatering van de feiten”.
Feit is ook, dat de prestaties op de
eerste vier olympische zwemdagen, op en
kele uitzonderingen na, zijn tegengevallen.
Ais hoofdoorzaak is het gebrek aan zelf
standigheid met andere woorden ook
wel het ontbreken van de juiste mentali
teit genoemd aangewezen. Het is na
tuurlijk vreemd dat Van Dam toegeeft,
dat hij dit euvel al eerder heeft geconsta
teerd en dat desondanks deze ploeg naar
München is gestuurd.
rechts van het groepje, dat zij aan zij
naar de finish stormde. Het groepje achter
de overtuigende winnares van die laatste
100 meter-race, de Amerikaanse Davis en
de Westduitse Schittenhelm. Daarna was
er inderdaad geen „licht” meer tussen het
kwartet Valdes-Zharkova-Van Gool-Val-
kova. De Cubaanse Valdes en Zharkova
kregen zelfs dezelfde in honderdsten van
seconden uitgedrukte tijd: 11,46 seconden.
Voor Wilma werd elektronisch 11,47 se
conden geklokt en voor nummer zes, Val
kova, 11,48 seconden.
J
I
1
i
s
i
1
1
wachtingen. Zij werd in de series met
1.09,5 (beste tijd 1.07,6) als 21ste geklas
seerd.
n
v
V
g
h
J
n
s
k
g
I
v
t
s
s
t
2
1
r
t
I
I
c
r
1
1
n
u
t
g
u
d
r
n
S
h
F
n
I
I
5
e
r
s
n
li
<9
n
S
n
k
d
v
k
1
s
I
I
c
I
I
c
11
n
(1
s
s
t
s
g
t
proberen te overtuigen. Het is niet gelukt
en op dat punt ben ik dus tekort gescho
ten”.
„Ik heb ook de clubtrainers niet aange
vallen. Natuurlijk is er kritiek op hen,
maar nu nog niet. Als clubtrainer wil je
en dat is begrijpelijk, dat zou mij
waarschijnlijk ook overkomen zo veel
mogelijk van je pupillen in de nationale
ploeg drukken. Daar moet wat aan gedaan
worden. Maar niet in de vorm van een
aanval. We moeten straks gewoon alles
met elkaar doorpraten en bekijken hoe
we het beter kunnen gaan doen. Zij heb
ben hun best gedaan en wij ook. Wat ik
Voor Wilma van Gooi, die in het olym
pisch toernooi ook aan de 200 meter deel
neemt, was het niet meer dan een schrale
troost dat ook de mede-wereldrecord-
houdster, de Oostduitse Ellen Stropahl,
niet door die kwartfinales kwam. Duide
lijk achter de medaillekandidaten Chivas
(Cuba) en Ferrell (Amerika) ging de Oost
duitse in haar serie als vijfde door de
finish. Haar landgenote Renate Stecher
zal het dus in die halve eindstrijd, en
straks in de finale, alleen moeten opknap
pen.
Na afloop van de atletiekwedstrijden
worden (le winnaars gevankelijk naar
de perskamer gevoerd, waar zij de
vragen van de journalisten beantwoor
den met behulp van een aantal tolken,
die de persconferentie drie keer langer
maken dan nodig zal zijn als we alle-
Vrijdag was onder meer Valeri Borzov
aan de beurt als 100 meter-winnaar en
Terwijl Nico van Dam over haar stond
te „jubelen” („Een geweldige tijd”), pro
beerde Enith bij de dokter een plasje voor
de dopingcontrole te doen. Ze had er
nogal moeite mee, net als Hansje Bun
schoten trouwens, die eveneens voor de
controle was uitgekozen.
De twee andere Nederlandse meisjes op
de rugslag, Marianne Vermaat en Anne-
marie Groen, voldeden niet. Marianne
plaatste zich nog wel voor de halve fina
les, maar daarin werd ze 16de en laatste.
Twee keer bracht zij 1.09,1 op de klokken,
1,3 sec. boven haar persoonlijk record.
Annemarie bleef nog meer onder de ver-
MüNCHEN Duidelijk
aangeslagen zat ze op
het trainingsveld achter
het Olympisch Stadion
tegen een boom. Naast
de teleurstelling stond op het ge
zicht van sprintster Wilma van
Gooi nog de spanning te lezen. De
spanning van dat lange wachten
alvorens de vierde naam op het
elektronisch scorebord verscheen.
De naam van die atlete, die mid
dels die vierde plaats nog juist de
laatste 16 van het olympisch
sprinttoernooi zou bereiken.
Van Dam: „Ik heb de ploeg niet laten
vallen en dat is ook beslist mijn,bedoeling
niet geweest. Ik heb er ook met de meis-
js en jongens zelf over gesproken. Vooral
de ouderen, Hennie Pentermann en Bob
Schoutsen, die ook in Mexcio zijn ge
weest, zeggen zelf dat bij sommigen de
zelfdiscipline en de hardheid ontbreken.
Trouwens, dat gemis aan zelfstandigheid
is maar één van de factoren, die van
invloed zijn op de tegenvallende presta
ties”.
meisje laat beginnen terwijl het nog
zo’n pandemonium is in de zaal.
Onder het motto: „Gefluit deert ons
niet, dus moet het de turnster ook
maar niet deren". Ergo: er moet meer
gefloten worden, tenslotte is inspraak
de boodschap van de zeventiger jaren.
Trouwens, het turnpubliek heeft het
tien jaar geleden, in 1962 dus, ook al
eens klaargespeeld om de Joegoslaaf
Cerar naar het wereldkampioenschap
te fluiten, toen de jury de Rus Tsjoe-
karin over- en Cerar onder waardeerde.
Het gefluit duurde toen een klein uur
Cerar werd hergewaardeerd en we
reldkampioen...
Vrijdagmorgen bleek dat al in de series,
die ze overigens zonder veel moeite over
leefde. Vrijdagmiddag mislukte die start
weer. Ze verloor direct al veel terrein,
vooral op de naast haar als een schicht
startende Cubaanse Valdes. Wilma van
Gooi trok nog bij, maar op de finish was
het net die ene honderdste van een secon
de, die haar uit de halve finales hield.
Gerucht nummer twee: „Er zijn harde
woorden gevallen tussen de ploegleiding
en een clubtrainer met name genoemd
Wout Gerritse, de trainer van Anke Rijn-
ders toen die een kijkje kwam nemen
bij de training.
Van Dam: „Geen sprake van. Op dit
punt bestaan duidelijke afspraken en daar
hebben beide partijen zich aan gehouden”.
En Van der Pol: „Afgesproken was dat de
voorbereiding hier in München uitsluitend
door de aangewezen trainers zou worden
Van Dam: „Door onze positie konden
wij er niet zo erg veel aan doen”
Schreurs verduidelijkt: „Wij zijn advi
seurs. We geven de clubtrainers adviezen
en die zijn vrijblijvend. Men kan ze dus
naast zich neerleggen afgezien natuurlijk
van limieten, die overigens toch weer in
overleg met hen worden vastgesteld”.
Het was geen ideaal weer voor de
schutterij. Eerst had men last van ruk
winden en later op de dag werd het
ijselijk koud. De dagcijfers van Ben Pon
waren 23-24-24, van Eddy Swinkels 23-25-
21.
In de top deed zich een incident voor.
De grote Russische kanshebber Tsjoema-
rov voor het goud schoot op de Eerste dag
een „duif” aan flarden. De jury zei: niet
geraakt. De Rus werd zo kwaad, dat hij
met nog acht schoten te lossen
wegliep. De wedstrijdleiding heeft over
deze zaak vergaderd en besloot dat Tsjoe-
marov de acht schoten toch nog mocht
lossen. Hij kreeg echter wel vier straf-
punten. De Rus haalde vrijdag de volle
buit binnen. Hij raakte alles, een schitte
rende prestatie. Hij staat nu achtste. Za
terdag is de laatste dag van dit evene
ment.
Wilma van Gooi op weg naar een
ontgoocheling. Silvia Chivas is de
eindstreep al gepasseerd. Wilma zal
in deze serie van de 100 meter pas als
vierde worden geklasseerd.
Aan Valeri Borzov werden twee min
of meer politieke, of beter gezegd: ide
ologische vragen gesteld. De eerste
Hansje Bunschoten heeft inmiddels ook
voldaan aan de eis in München een per
soonlijk record te verwezenlijken. Op de
200 meter vrije slag was ze in serie met
2.08,6 er nog een tiende boven gebleven,
maar in de finale legde ze de afstand
twee tiende seconde sneller af waardoor
ze zesde werd. Anke Rijnders slaagde niet.
Zij werd achter Hansje zevende met
2.09,4, nadat ze ’s morgens 2.09,1 had
gemaakt. Ze verloor overigens ook nog
haar Europese record (2.07,2).
dat gaat dan zo: iemand stelt een
vraag in het Engels, die je door het
rumoer var/, de ongeveer 150 aanwezi
gen slechts ten dele verstaat. Daarna
herhaalt een vrouwelijke tolk de vraag
in het Duits, waarvan je weer een
ander deel verstaat, en een tweede tolk
doet het zelfde in het Frans, waar je
het laatste ontbrekende woord uit op
pikt. Tenslotte stelt de Russische tolk
de vraag uiteindelijk aan Borzov, die
dan antwoordt: „Ik geloof van wel". Of
zoiets.
Onwaarschijnlijk kleine verschillen dus
in die vierde race van de kwartfinale.
Verschillen, die voor wat betreft Wilma
van Gooi niet nodig waren geweest wan
neer ze goed uit de startblokken was
gekomen.
rentie een ideaal nummer opgeleverd
hebben. Honderdvijftig journalisten,
luisterend naar dezelfde vragen en ant
woorden, maken daar in ruw geschat
50 verschillende talen in 75 verschil
lende landen 105 stukjes over: verza
mel al die stukjes en zet ze achter
elkaar in „Barbarber"Ik verwed er
wat om dat je dan een totaalbeeld
krijgt van ongeveer 100 verschillende
persconferenties, waarvan er, vrees ik,
25 aan de lezers worden voorgesteld
als „exclusief” in plaats van hogelijk
„inclusief”...
MÜNCHEN Ben Pon heeft vrijdag op
de kille schietbaan van Hochbrueck af
stand genomen van Eddy Swinkels, zijn
schuttersmaat. Aan de top draait dit
tweetal bij het kleiduivenschieten niet
mee, maar niettemin zjjn de resultaten,
met name van de oud-coureur, niet slecht
te noemen. Pon is 26ste in de algemene
rangschikking, die aangevoerd wordt door
de Oostduitser Buchheim (147 punten van
de 150). Pon heeft 141 punten. Swinkels
staat 32ste en heeft een totaal van
139.
oordeelde een Ghanees jurylid over
een Keniaanse bokser heel anders dan
de Aziatische en Europese juryleden,
om een voorbeeld te noemen) zullen zij
wel een soort „technisch gelijk” heb
ben, maar je krijgt toch ook wel de
indruk dat er overal in de wereld niet
alleen een generatiekloof gaapt tussen
ouderen en jongeren, maar ook een
kloof tussen sportjury’s en sportpu
bliek.
De Amerikaanse eer werd vrijdagavond
hoog gehouden door Rick Demont, die in
de ongemeen spannende eindstrijd op de
400 meter vrije slag de Australische favo
riet Bradford Cooper met eenhonderdste
seconde van het goud afhield 4.00,26 te
gen 4.00,27. In deze finale lagen twee
kaalgeschoren hoofden naast elkaar. Na
de teleurstellende Westduitser Werner
Lampe had nu ook de Amerikaan Steven
Genter zich „opgedoft” met een glanzende
knikker. Genter won overigens wel de
bronzen medaille, terwijl Lampe achtste
en laatste werd.
„Een zwak punt van onszelf is ook, dat
we veel te weinig tijd hadden voor al het
werk dat moest worden gedaan. Ik wil
dat niet als excuus aanvoeren, maar het is
wel een feit, dat we een stuk professiona
liteit missen. En daar sta je op dit mo
ment mee. Je kunt natuurlijk ook weglo
pen, maar dat hebben wij niet willen
doen”.
gesis en gefluit.
Dat begrijp ik dan niet goed, want
Borsovs antwoord was natuurlijk een
flauwekul-antwoord, wat hij direct zal
erkennen als je het zelfde antwoord
zou toepassen op de Amerikaan Mark
Spitz of de Duitse Heide Rosendahl, of
de Chinese lange-afstandszwemmer
Mao-tse Toeng. Maar goed, Borzovs
antwoord mocht er toch wel weer we
zen vind ik, ik zou eigenlijk graag
willen weten of ook zulke antwoorden
op zulke vragen zijn ingestudeerd in de
Sowjet-Unie, waar alle olympische
deelnemers, zoals bekend, „gehersen
spoeld” zijn over datgene wat ze alle
maal in het rijke wilde westen zouden
tegenkomen. Borzov antwoordde heel
simpel: „Dan had ik gewoon verlo
ren”.
Al lang, heel lang is de start het zwak
ke punt van de nationale kampioene.
Wilma van Gooi wilde er zelf weinig
van zeggen. „Ik wist niet of ik snel
genoeg was geweest om die vierde plaats
te bemachtigen. Ik zat op baan zeven en
dan zie je het heel moeilijk”, klonk het
wat lusteloos.
MÜNCHEN - Geruchten
komen, geruchten gaan.
Maar de veroorzaakte
onrust blijft vaak be
staan. Die situatie heb
ben de trainingsadviseurs van de
zwembond, Nico van Dam en Jo
Schreurs, en de chef d’équipe
Klaas van der Pol echter willen
voorkomen. Openhartig legden zij
de kaarten vrijdag op tafel, daar
mee inderdaad bereikend dat de
lucht rondom de zwemploeg zui
verder werd.
Gerucht nummer één (steeds in
omvang groeiend opduikend): Er
zijn twee zwemsters - met name
genoemd Anke Rijnders en Anne
marie Groen - „bedreigd” met naar
huis sturen.
Van Dam: „Hoe komen ze erbij,
het is pertinent onwaar”. En Van
der Pol: „Als dat zou zijn gebeurd,
zou ik het toch wel moeten weten.
Vroeger is een dergelijke maatre-
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. Shane Gould maakte het weer waar. Zij, en
niemand anders, is de first lady van het zwemmen. Er waren
de afgelopen dagen enkele twijfels ontstaan. Op de 200 meter
wisselslag en de 400 meter vrije slag had zij zich weliswaar de
snelste getoond, maar op de 100 meter-vrij had ze, als aan
voerster van de wereldranglijst, toch met een bronzen medaille teleur
gesteld. Op de 200 meter-vrij nam Shane vrijdag wraak.
Begin augustus was zij op dit nummer door de Amerikaanse Shirley
Babashoff van de troon gestoten en ook de tweede Amerikaanse, Keena
Rothhammer, streefde haar nog voorbij. Wel, de Australische trok op het
juiste moment de zaak weer recht: olympisch goud in de nieuwe wereld
recordtijd van 2.03.6 (oud 2.05.2). Babashoff (2.04.3) en Rothhammer
(2.04.9) moesten, net als de Oostduitse Andrea Eife, die zich met 2.07.0
(Europees record) als eerste had geplaatst, een stap terug doen.
Van Dam over Hansje en Anke: „Zesde
en zevende in de finale, daar zou je van
tevoren erg blij mee zijn geweest. De
tijden, vooral die van Anke, vallen nu
echter wat tegen en nu is dat blije gevoel
er natuurlijk niet”.
uitspraken over een gebrek aan mentali
teit van enkele zwemmers en zwemsters
èn de ploeg zou hebben laten vallen èn de
clubtrainers, in de rug zou hebben aange
vallen.
Van het Nederlandse front eindelijk
niet alleen negatieve berichten. Daarvoor
zorgde in de eerste plaats Enith Brigitha,
die op de 100 meter rugslag tot twee
recordverbeteringen kwam. In de serie
realiseerde ze 1.06,7 (oud 1.07,3) en in de
halve finale ging ze weer 0,2 sec. sneller.
Zij werd als vijfde tot de eindstrijd, vana
vond, toegelaten.
voor mij beschouw zoiets als een pre
fabricated antwoord op een vraag met
ingebouwd antwoord, ik ben eigenlijk
allergisch voor zulke antwoorden, dus
de vraag die ik toen stelde was, hoe
zijn antwoord geluid zou hebben als
hij verloren had, of gevallen was, of
door een blessure de race niet had
kunnen uitlopen?
Ik was nog blij dat ik zo terughou
dend was geweest om geen vragen te
stellen over Amalrik of Solzjenitsyn
(je moet mensen die eigenlijk zelf „po
tentiële slachtoffers in spe” zijn niet in
verlegenheid brengen met zulke vra
gen, vind ik, er zijn genoeg andere
Russen die wat dat aangaat als vraag
baak kunnen dienen), want ook nu al
was: denkt u dat het feit dat u olm- klonk van her en der verontwaardigd
pisch kampioen bent, geworden uw le
ven in de Sowjet-Unie zal veranderen.
Borzov zag maar één verandering: hij
zou meer handtekeningen moeten ge
ven dan voorheen. Uitstekend ant
woord, dat moeten we toegeven. Ook
wel een logisch antwoord geloof ik,
want sinds 1952 heeft de Sowjet-Unie
178 gouden-medaillewinnaars zien te
rugkeren van de Olympische Spelen
dat is langzamerhand een bevolkings
groep, zij het dan nog altijd een min
derheidsgroepering (met toch wel meer,
in plaats van minder rechten!)
De tweede vraag (die gevolgd werd
door vraag 2a) was, aan wie hij zijn
overwinning zou willen toeschrijven.
Borzovs antwoord: „Ten eerste aan
mijn land, ten tweede aan mijn coach,
ten derde aan allen die mij gesteund
hebben en ten vierde aan mijzelf’. Ik
achter haar naam de tijd van 11,46 secon
den. Juist èènhonderdste seconde beter
dan de tijd van Wilma van Gooi, die
schijnbaar rustig het stadion verliet.
Enkele minuten later bleek op dat trai
ningsveld hoe hard die klap van die ene
honderdste seconde was aangekomen.
„Natuurlijk is het verschrikkelijk om op
zo’n manier te verliezen. Er zat helemaal
geen „licht” tussen nummer drie en num
mer vijf. En dan dat lange wachten op
die uitslag”, aldus Wilma’s trainer Jaap
Noordenbos.
„Met Gerritse is ook gesproken over de
begeleiding hier. Hij wilde het met Anke
hier liever zelf doen, maar zag toch wel
in dat het niet kon. We hebben toen
afgesproken dat ik contact met hem zou
houden en dat is ook gebeurd. Ja, hij
bleef wel van mening dat hij het beter
zelf kon doen. Hij heeft ook geen onge
lijk, maar het is natuurlijk niet realiseer
baar elke deelnemer zijn eigen trainer
mee te geven. We hebben toch ook in
Barcelona bij de Europese kampioen
schappen gezien, dat je problemen krijgt
als je de één wel toestaat zijn eigen
zwemmer of zwemster te trainen en de
andere niet. Daarom hebben we nu ge
zegd: niemand”.
Je merkt op zo’n persconferentie pas
hoe bevoordeeld je bent als Nederlands
journalist, die dank zij de HBS drieën-
half-talig is, in vergelijking met Franse
of Engelse collega’s, want net als de
volsstokhoogspringers krijg je drie
kansen om iets te verstaan, terwijl zij
het met maar èèn kans moeten
doen...
Voor wijlen het literaire blad „Bar
barber", dat zo graag teksten in zijn
inhoud verwerkte, zou zo’n persconfe-
De sport is bezig steeds „publiekbe-
wuster” te worden. Boksen, turnen en
schoonspringen neigen er dus (net als
bijvoorbeeld voetbal en atletiek) toe
om spectaculairder te worden, maar de
jury’s schijnen zich daar tegen te ver
zetten onder het motto: „Wij weten
beter, wij laten ons niet begoochelen,
wij trappen er niet in, wij weten scho
ne schijn te onderscheiden van harde
werkelijkheid”. Maar ondertussen zien
zij dan wel voorbij aan het feit, dat
Olgaatje Korbut haar spectaculaire oe
feningen ook met grote technische per
fectie afwikkelt, met een grotere tech
nische perfectie dan bijvoorbeeld risi-
co-mijdende Oostduitsers, die even
hoog gewaardeerd worden.
Daarom juich ik, om de waarheid te
zeggen, het boeroepen toe, al is het
pijnlijk dat het soms ten koste gaat
van een volgende deelnemer of deel
neemster. De Oostduitse Angelika Hell
mann bijvoorbeeld ging eraan kapot,
toen zij onder het aanhoudende boe
geroep tegen de jury aan haar kuur
begon. Maar ook dat was weer een
misstap van de hautaine jury, die zo’n
Van Dam weer: „Het gaat niet om
allen; een paar zijn niet zelfstandig ge
noeg. En daar zijn sleutelfiguren bij,
waardoor het natuurlijk erg opvalt. We
hebben ook geprobeerd het te verbeteren.
Ik heb bijvoorbeeld erg veel met Gerritse
hierover gesproken. Niet alleen de laatste
tijd, maar al jaren. Ik heb hem ervan
Schreurs: „Hansje heeft er inderdaad
met mij over gesproken en gevraagd of
het meezwemmen in die estafette haar
prestatie op de persoonlijke 400 meter
vrije slag niet teveel nadelig zou beïn
vloeden. Daar had ze problemen mee. We
hadden hierover al vaste afspraken ge
maakt met haar moeder. En die was toen
ook al van mening dat ook voor Hansje
de enige kans op een medaille op die
estafette lag. Ja, we hebben met haar
gebeld en zij bleef ook bij die me
ning”.
Het Duitse publiek gaat soms ontzet
tend te keer, zozeer, dat het woord
„pandemonium” momenteel in menige
taal vanuit München de hele wereld
wordt overgeseind Bij het boksen is
het al verschillende keren voorgeko
men: gefluit, gehoon, gegooi met papie
ren drinkbekertjes (coca cola en derge-
lijke worden vanuit het flesje in papie
ren bekertjes uitgeschonken, men is op
zijn hoede), maar dan denk je nog:
bokspubliek, wat wil je? Maar ook bij
het turnen is het tot soortgelijke tafe
relen gekomen, toen Olga Korbut, de
Russische baby-doll van 38 kg, een
paar gouden medailles misliep doordat
haar kuur volgens het publiek te laag
werd gewaardeerd
Het zijn vooral de sporten die het
van jurybeslissingen moeten hebben
die soms de hoon van het publiek
oproepen. Als Isaksson de lat afwerpt
bij het polsstokhoogspringen, is dat
zijn eigen schuld, of die van de pols
stok. Zelfs sporten die te kampen heb
ben met scheidsrechters (van voetbal
tot volleybal) roepen nog niet zoveel
verontwaardiging op, ook al maken die
scheidsrechters fouten, of vermeende
fouten. In hun geval is er immers in
hoofdzaak sprake van beoordelingsfou
ten, terwijl het bij jury’s voor turnen,
boksen en schoonspringen om waarder-
ingsfouten gaat.
Nu zullen die juryleden er wel meer
verstand van hebben dan het publiek
(al blijkt het Duitse publiek aardig
deskundig te reageren), dus los van de
gebruikelijke nationalistische of we-
relddelistische sentimenten (bij boksen
