Borzov, Keino en
Jipcho beledigd
ZESTIENJARIGE ULRIKE MEYFARTH KWAM
TOT GISTEREN NIET BOVEN 1.85 METER
Olympische
Spielerei
KEIZER „IK KAN NOG HARDER
mische
spelen
wn
I
Et
I
RUILHANDEL
DOODMOE
IJZEREN GORDIJN
TWEE KWAKKELAARS
DINSDAG S SEPTEMBER 1972
16
I
(Van onze sportredactie)
(Van onze sportredactie)
Berny Boxem (rechts) op weg naar haar plaats in de tweede ronde op de 1500 meter.
DICK LOMAN
Wel wordt hij als Olympia-Sieger von
Kortom, een boeiende race waarover
se over haar toekomstplannen. De schou
ders ophalend vervolgde ze: „Ik heb echt
geen verklaring voor die plotselinge ex
plosie. De laatste drie a vier weken ben ik
veel te schrijven valt. Zo niet de beide
populaire dagbladen Bild en TZ in hun
Munchense edities. Bild had voor de
10.000 meter-loop helemaal geen woord
over (er liep geen Duitser in mee), TZ
alleen een verslagje vol fouten. Over
Gammoudi, eruit vallend, geen woord.
de finish mijn hemel, wat word ik
moe van zulke journalistiek
„Wat Wil je? In het eerste jaar, waarin
ik ben overgeschakeld van de sprint naar
de 400 meter, kwam ik van 54,4 seconden
tot 52,5 seconden. Ik ben nu blij dat ik
voor de 400 meter heb gekozen en het
afgelopen seizoen geeft me veel zelfver
trouwen voor de winter. Nu kan ik rustig
verder bouwen naar Rome ’74, de Europe
se kampioenschappen dus. Rustiger in elk
geval dan dit jaar, waar dat limieten-
gedoe een goede voorbereiding en opbouw
onmogelijk maakte”.
Wilma van Gooi kwam maandag twee
keer in actie en beide keren met succes.
In de series had ze helemaal geen moeite
om zich van de volgende ronde te verze
keren en ook de kwartfinales overleefde
ze heel gemakkelijlk. Haar tijd van 23,22
seconden een derde plaats was
ruimschoots voldoende om door te dringen
tot ’s werelds snelste 16 200 meter-loop-
sters.
zon-
ik
s
fc
E
n
u
k
i
c
1
I
i
t
8
i
c
goed in vorm, meer kan ik er niet over
zeggen. Ook voor mij komt het onver
wacht”, aldus Ulrike, die nog wel wilde
verklaren waarom ze elke keer vóór haar
sprong naar de lat liep om de hoogte te
bekijken. „Ik moest toch eerst even kijken
hoe hoog het precies was. Het waren toch
hoogten die ik nog nooit had gespron
gen...”.
Het was dat ijzeren gordijn dat Va
leri Borsov belette zijn tweede pers
conferentie te houden nadat de eerste
hem niet had belet zijn tweede gouden
T
o
b
O
n
g
ti
d
h
d
V
n
v
d
medaille te winnen. Hij weigerde te
komen, omdat de vragen hem de vorige
keer niet hadden aangestaan. Tja, jon
gen, zo gaat dat in het wilde westen,
die journalisten vrafien maar raak. Dat
ben je thuis natuurlijk niet gewend Ik
vond overigens dat hij zich er, „onder
koeld", heel aardig doorheen sloeg. Bo
vendien had hij dit keer eigenlijk meer
reden om te komen dan de eerste keer,
omdat hij nu behalve de 200 meter ook
„definitief” voor het gevoel van de
wereld de 100 meter had gewonnen. De
Amerikanen. Blake, Burton en Smith
waren nu inmiddels wèl op tijd aan de
start gekomen, alleen kwamen ze nog
steeds niet op tijd aan de finish! Overi
gens was speerwerper Lusis (zilveren
medaille) minder gereserveerd, erg aar
dig en hartelijk op de persconferentie
maar hij komt dan ook niet uit Mos
kou maar uit Riga, daar praat men wat
„losser uit de heup” Maar over het
algemeen valt het toch wel op dat de
winnaars van achter het ijzeren gor
dijn (USSR, DDR, etc.) op zo’n pers
conferentie hoffelijk zijn, altijd correct,
maar toch ook een beetje de houding
hebben van kinderen die geleerd heb
ben dat je altijd met twee woorden
moet spreken en nooit de mond open
moet doen voordat je wat gevraagd
wordt. Ten dele zal dat te wijten zijn
aan het feit dat zij zulke, vaak directe
en persoonlijke, soms provocerende
vragen niet gewend zijn, ten dele ooi
aan de landaard resp. milieu-aard. Dr
Fin Lasse Viren was tenslotte ook geer
grote initiatiefrijke prater...
NICO SCHEEPMAKER
Russin Ludmilla Bragina gisteren met
4.0,5 sec. vestigde.
Philip Baker vertelde iets heel belang
rijks. De meest geciteerde olympische
uitspraak van baron De Coubertin, de
stichter van de moderne olympische
spelen: „Het belangrijkste is niet te
winnen, maar deel te nemen" (een
goeie week geleden door een Afrikaan
se politicus „vervalst” tot: Het belang
rijkste is niet te winnen, maar goed te
strijden, en via strijd te overwinnen”),
blijkt helemaal niet van De Coubertin
afkomstig te zijn. eZ is afkomstig van
de bisschop van Pennsylvania in een
preek in de Londense St. Pauls kathe
draal in 1908...
Voor de 18-jarige Ria Ahlers is het
olympische toernooi al voorbij. Drie keer
strandde de Drentse op haar nationale
recordhoogte van 1.82 meter. Twee keer
lukte het bijna, maar de derde keer, toen
ze te dicht onder de lat uitkwam, was er
geen twijfel mogelijk.
Mexico opgevoerd dat was hij wel,
maar op de 5000 meter en niet op die
10.000 meter. Er wordt gesproken over
„tussensprints” van Bedford: Bedford
maakte geen tussensprints, want dat
kan hij nu eenmaal niet. „Gammoudi
struikelde enkele ronden voor de fi
nish, Lasse Viren kon hem niet meer
ontwijken” op de foto zie je Viren
al liggen, terwijl Gammoudi nog bezig
is over hem heen te vallen. Gammoudi
hield er later, met nog 11 ronden te
lopen, mee op, dus „enkele ronden voor
de finish” was het ook niet. „150 meter
voor de finish spurtte Viren weg van
Puttemans” dat was 400 meter voor
Goud voor Kenia en voor West-Duits-
land dus. Maar twee keer goud voor
Rusland, via wereldrecordhouder hink-
stap-springen Victor Saneev, die met zijn
winnende sprong van 17.35 meter slechts
vier centimeter onder zijn record bleef;
en goud voor de „supersprinter” van dit
toernooi, Valeri Borzov.
Maar psychologisch heel goed ge
bracht; Kenianen zijn daar (gezien het
spel in de Rhodesische kwestie) goed in
de donkere manager had nog iets in
petto. „Mijn mannen wilden eerst even
voor onze eigen, kleine nationale radio
praten. Mag dat of mag dat soms niet?
De sluitingstijd voor de uitzending
was binnen 20 minuten”. Jenneby keek
met fonkelende ogen- rond. Niemand,
die zei dat dat niet mocht.
Ja die hoogspringfinale plaatste eigen
lek al het andere atletiekgebeuren in de
schaduw. Ook die zo boeiende finale 3000
meter steeple-chase, waarop Afrika na
het succes van Akii-Buea voor de twee
de keer toesloeg, keihard toesloeg via de
Keniaanse „trein” Keino-Jipcho-Biwott,
die in de slotfase alleen laatstgenoemde
verloor, waardoor de Fin Kantanen nog
naar brons kon reiken.
Dit ondanks het feit dat ze niet nerveus
aan de start kwam. Voor de wedstrijd zei
ze nog: „Ik ben minder gespannen dan
zondag”. De dag, waarop ze moeiteloos de
kwalificatie-eis van 1.76 meter haalde. En
ook maandag ging het in begin voor
treffelijk. Ze had elke keer maar één
poging nodig om over de 1.66, 1.71, 1.76 eh
de 1.79 meter te komen.
Berny Boxem had gelijk toen ze al
geruime tijd geleden zei, dat er al in de
Natuurlijk was dat missen van die
1.82 meter een teleurstelling voor het jon
ge Drentse talent. Maar het verlaten van
het olympische dorp woensdag gaat ze
weer terug naar de politie-academie in
Apeldoorn gaat haar niet aan het hart.
„Nee, het bevalt me daar helemaal niet.
Het is net een soort Bijlmer”, vindt
ze.
niemand kan ons bevelen dat te doen,
ook niet die man met die witte pet.
Dat zal wel een veiligheidsman zijn”.
En hij mompelde iets zachts daar ach
teraan, waarschijnlijk in het Swahili
dat inhield: „Is-ie-helemaal-bedon-
derd”. Jenneba: „Wij, het zwarte volk,
laten ons hier door niemand comman
deren”.
melden dat de Nobelprijswinnaar en
ex-lagerhuislid Philip Noel-Baker (80
jaar) in München is. Hij was in 1912
(60 jaar geleden) de laatste atleet die
niet voor zijn land maar als privè-
persoon op de Olympische Spelen (in
Stockholm) uitkwam. Dat moeten
mooie tijden zijn geweest. Hij werd
zesde op de 1500 meter en liep in de
kleuren van de Cambridge University.
In 1920 won Philip Noel-Baker (zijn
naam staat in de annalen over Philip
Baker) een zilveren medaille op de
1500 meter, in een tijd van 4.02,4 sec.
Dat was toch nog altijd vier seconden
sneller dan het wereldrecord dat de
Berny Boxem moest in haar serie,
waarin ze eveneens derde werd, zelf het
tempo maken. „Anders ga je op de laatste
meters de boot in. Ik moet het hebben
van een snelle race en als anderen dat in
het begin niet doen, dan zorg ik daar
voor”, aldus de Enschedese, die zich later
rustig kon laten passeren door de Itali
aanse Paolo Cacchi-Pigni, die met 4.09,5
ook al onder de 4.10,0 bleef.
Maandagmiddag bewees hij dat. „Ik
vond dat het in het begin gewoon te
langzaam ging. Daarom zijn we naar vo
ren gegaan”, vertelde Keino, die in de
laatste ronde keihard toesloeg. Onweer
staanbaar demarreerde hij, om te finishen
in een tijd, die slechts 1,6 seconde boven
het wereldrecord van 8.22,0 lag. En dat
tijdens zijn zesde internationale steep
le...
„Op het laatste stuk heb ik nog niet
alles behoeven te geven, al voelde ik mijn
benen wel”, vertelde de Enschedese, die
achter de Italiaanse en de Bulgaarse Am-
zina rustig in 4.13,8 als derde finishte.
Twee halve finalisten dus en bovendien
een nationaal record, waarvoor al eerder
400 meter-loopster Trudy Ruth zorgde.
Die tijd van 52,5 sec. bezorgde haar een
plaats bij de laatste 16. Verder kwam de
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN In de topsport zijn toch nog wonderen mogelijk. Sterker
nog: sprookjes zelfs. Het sprookje namelijk van een 16-jarige scholiere, die
dit jaar bij de nationale kampioenschappen met 1.79 meter
reikte naar een derde plaats. Daarna we hebben het al over
augustus 1972! verbeterde ze haar persoonlijke record tot
een hoogte van 1.85 meter, waarmee ze zich mocht rekenen
bij de beste tien hoogspringsters ter wereld. Letterlijk en fi
guurlijk dus een flinke sprong vooruit, die echter niet vol
doende was om haar een favorietenrol toe te bedelen bij de Olympische
Spelen. Om in München te winnen, zou een wereldrecord nodig zijn, voor-
Gelukkig zijn niet alle Duitse kran
ten zo. Die Welt bijvoorbeeld weet te
MÜNCHEN de persconferenties
met de winnaars na afloop van de
atletieknummers hebben altijd al een
uitermate chaotisch karakter, maar
maandagavond was het helemaal raak
Borzov wenste niet te komen, zo liet
hij weten, omdat men hem na de finale
100 meter beledigende vragen gesteld
had en hij er niets voor voelde op
nieuw het doelwit van hem beledigen
de journalisten te worden: De Kenia
nen Keino en Jipcho verschenen aan
vankelijk ook niet in de interviewka-
mer. Wel arriveerde een hijgende en
vreselijk woedend kijkende teammana
ger de heer Jenneby, die verklaarde
dat zijn medaiïlewinnaars niet wilden
verschijnen, omdat ze door Duitse lie
den beledigd waren. „Niemand kan ons
verplichten hier te komen. En zeker
Ilja Keizer was een van degenen, die de
Enschedese in het gelijk stelde. „En ik
geloof dat ik nog harder kgn. Dit was
echt nog niet mijn top, al had ik deze tijd
zeker in de serie nog niet verwacht. Ei
genlijk had ik helemaal geen zin om
direct al zo hard te gaan. Maar Bragina
trok er zo verschrikkelijk aan, dat we wel
mee moesten. Forceren hoefde ik me ech
ter geen moment”, aldus de Utrechtse.
„Omdat dit met het oog op het pro
gramma beter is te combineren met de
1500 meter. Ik zie deze steeple dan ook als
een goede voorbereiding voor de 1500 me
ter. Inderdaad was het pas mijn zesde
internationale steeple. Ik heb helemaal
geen ervaring met de horden. Daarom
trapte fk er ook verschillende keren bo
ven op”, aldus het toch wel verbijsterende
commentaar van de Keniaan, die het
principe huldigt dat bij een goede conditie
alles mogelijk is.
Hoe snel het in die series, die ook
Berny Boxem met een tijd van 4.13,8
overleefde, ging, blijkt al uit dat nieuwe
wereldrecord van de Russische Bragina,
die liefst vier atletes meesleepte naar een
tijd van ruim onder de 4.10,0.
Hilversumse niet, want in de halve finale
werd ze met een tijd van 53 sec. laatste.
„Het knalde gewoon niet zoals
dag. Op de 200 meter voelde
het al. Misschien kwam het ook wel
omdat ik zondag die voor mij zo onver
wachte top had gehaald. Dat stemt je dan
al tot tevredenheid. Natuurlijk was ik
graag in de finale gekomen, maar daar
voor moet je hier onder de 52 seconden
lopen en dat zat er dit jaar nog niet in”,
vertelde een ondanks die nederlaag bij
zonder tevreden Trudy Ruth.
■MHMMÜNCHEN. De kleine
j [Nederlandse atletiekaf-
i Ivaardiging in München
■kan terugzien op een re-
Jdelyk geslaagde dag, waar
op met name de Utrechtse 1500 me
ter-loopster Ilja Keizer-Laman voor
een geweldig hoogtepunt zorgde. In
die zo verschrikkelijk snelle eerste
serie, waarin de Russische Bragina
haar recente wereldrecord van 4.06.9
met 0,4 seconde verbeterde, kwam de
Nederlandse tot een indrukwekken
de verbetering van het nationale re
cord. Ilja Keizer kwam uit op vier
minuten en acht seconden - vóór de
Olympische Spelen „doken” slechts
twee atletes onder de 4.10.0 - waar
mee ze de Enschedese Berny Boxem-
Lenferink als nationaal recordhoud-
ster (4.10.5) onttroonde.
Valeri Borsov zwaait ontspannen naar het publiek, nadat hij met zijn overwin
ning op de 200 meter de praatjes over zijn „bemazzelde” zege op de 100 meter
uit de wereld geholpen had.
Na Lasse Viren en John Akii-Bua sloeg
maandag een derde politieman toe: Kip-
choge Keino, in Mexico al winnaar van de
1500 meter en tweede op de 5000 meter.
De al 32-jarige Keniaan, die in München
aan de steeple de voorkeur gaf boven de
5000 meter.
series tijden van beneden die tot voor
kort zo magische grens gelopen zouden
worden. „En in de finale moet je dan zo
rond de 4.05,0 lopen, wil je een medaille
halen”.
spelde iedereen. Een sprong dus van tenminste 1.92 meter.
Maandag verscheen die hoogte inder
daad op het bord, onder het nummer 168...
het nummer van die Westduitse 16-jarige,
het nummer van Ulrike Meyfarth, die
voor de grootste olympische sensatie zorg
de, door niet alleen het goud te winnen,
maar ook het wereldrecord van de Oos
tenrijkse Ilona Gusenbauer te evenaren.
Dit via een serie sprongen, die op èèn na
dat was op 1.90 meter alle in èèn
poging succes opleverden. Bijna was ze bij
haar toegift zelfs nog over de 1.94 meter
gesprongen. Inderdaad, weer tijdens die
■terke eerste poging.
„Toen had ik allang geen angst meer.
Echt bang ben ik eigenlijk niet geweest.
Alleen even op de 1.88 meter, de eerste
hoogte, die ik nog nooit had gesprongen.
Voor de rest verliep alles „toll”, aldus de
luidruchtig bejubelde Westduitse, die haar
land alleen bij de atletiek al de vijfde
gouden medaille bezorgde.
Een gouden plak die eerst bij twee
atletes terecht bleek te zullen komen, want
ook de Bulgaarse Yordanka Blagoeva
haalde elke hoogte bij haar eerste poging.
Dit in tegenstelling tot wereldrecordhoud-
ster Ilona Gusenbauer, die al op 1.71
meter met een foutsprong begon en hier
aan nogal wat missers toevoegde.
Bij de 1.88 meter was bekend wie de
drie medailles zouden opeisen. Alleen de
volgorde was nog niet bepaald. Gusenbau
er faalde drie keer op de 1.90 meter,
evenals de Bulgaarse, die even in de
overtuiging was dat ze die hoogte toch
nog had gehaald. De lat trilde zeker vier
seconden, waarna toch nog een onver
wachte val volgde.
Ulrike Meyfarth had inmiddels in haar
tweede poging die hoogte al bedwongen,
waarmee ze geheel onverwacht dat vijfde
Westduitse atletiekgoud greep, daaraan
dus nog het wereldrecord van 1.92 meter
(weer in de eerste poging) toevoegend.
„Voorlopig ga ik eerst aan school (gym
nasium) denken. Ik denk niet dat ik veel
tijd zal hebben om te trainen. Ik heb
nogal wat in te halen”, aldus de Westduit-
Zo schonk een Amerikaan dus via
een preek in Engeland aan de wereld
een van haar bekendste citaten. Het
doet wat denken aan een ruilhandeltje
want het was geloof ik in 1946 dat de
Engelse ex-premier Winston Churchill
in een toespraak in Amerika (en zich
evenmin als die Amerikaanse bisschop
ervan bewust dat hij tussen neus en
lippen iets „creëerde”) de wereld het
begrip van „Ijzeren Gordijn”
schonk.
MÜNCHEN Saaie 10.000 meter-
finales zijn er vermoedelijk weinig ge
weest op de Olympische Spelen, maar
die van München 1972 was natuurlijk
van een bijzonder gehalte. Eerst al dat
ronde na ronde op kop lopen van
David Bedford, de gedoodverfde favo
riet, die als Lex Schoenmaker loopt en
daarom nooit kon winnen. Maar dat
wisten we pas zeker nadat hij als zesde
was geëindigd. Toch verdiende hij de
groene trui omdat hij de meeste keren
van alle lopers als eerste de finishlijn
gepasseerd was. Dan kwam die val van
de Fin Lasse Viren. Gammoundi uit Tu
nesië viel over Viren heen en gaf korte
tijd later op, maar Viren kwam weer
overeind, won een tijdje later de gou
den medaille en brak bovendien het
wereldrecord. Is dat niet wonderbaar,
voor een jongen die met zijn lengte
van 1.80 meter en zijn gewicht van 61
kilo natuurlijk eigenlijk naar de dok
ter gestuurd zou moeten worden (zoals
een collega opmerkte), in plaats van
naar de Olympische Spelen. Hoewel,
Shorter, de Amerikaan die de vallende
Viren nog net wist te ontwijken, is ook
1.80 meter lang en weegt 59 kilo, en
wie weet is de dokter zelf wel 1.54
meter lang en weegt hij 97 kilo, dus
dat zegt allemaal niks.
Er viel nog wel meer pikants op te
merken over die 10.000 meter. Waarom
verloor Emile Puttemans de race van
Viren? Een van de redenen zou kun
nen zijn dat zijn beste tijd toch nog
Ilja Keizer verdedigde haar derde plaats in de slotfase met succes. Haar positie
op de eindstreep was ruim voldoende voor een plaats in de tweede ronde op de
1500 meter.
II111IB1II11IIUUIUHUMU
altijd negen seconden langzamer was
dan Virens beste tijd tot dan toe, maar
een andere reden was Puttemans land
genoot Polleunis. Toen Viren, Putte
mans en de Ethiopiër Yifter in deze
volgorde op het punt stonden om èèn
ronde voor de finish de Belg Polleunis
en de Keniaan Mose te „lappen”, ble
ven deze twee achterblijvers op de
binnenbaan lopen, in plaats van, zoals
een goed gebruik is, ruim baan te
maken door even opzij te stappen in de
tweede baan Viren, als vooroploper,
overzag de situatie het best, hij pas
seerde beide kwakkelaars en maakte
meteen een tussensprintje, dat hem
enige meters losscheurde van Putte
mans. Yifter als derde had overigens
nog meer last van Mose en Polleunis
dan Puttemans, hij „stuitte” echt op ze,
en moest zich even afzetten en inhou
den voor hij verder kon. Viren had
inmiddels voldoende tussenruimte ge
schapen om Puttemans en Yifter voor
goed te kunnen afsenudden. Uiteraard
heeft de omweg die hij door de onno
zelheid van Polleunis en Mose moest
maken ook minstens enkele tienden
van seconden in het wereldrecord ge
scheeld
pi
■HE
