Wantrouwen van NOC gelogenstraft
KEIZER EN BOXEM IN
DE WERELD TOP-TIEN
Wayne Collett: toch
geen politieke rel
Mieke Jaapies
in finale
KI-klasse
Zes Olympiërs
al weer thuis
München Q991972
inische
spelen
Vince Matthews en
Daume uitgeput
I
24
VRIJDAG 8 SEPTEMBER
1972
Decadentie
Ontgoocheld
Barend Kops
Gebogen hoofd
un
LAATSTE NIEÜWS
Wrede aanslagen
■■■■■■■■■■wwwwwwwwwwbwwbwwww
mii
MiiniiiiiiiiiiiiwwMnnwwwnnHiiiniiiHiiifiMrtiiwwiniwJwiiiinimwtwiiiii
DICK LOMAN
(Van onze sportredactie)
FRITS ABRAHAMS
IMI
I
J
Wie bijvoorbeeld Barend Kops enkele
wnmiiifiiiiiiiifwwiiii
IOC-leden,
Beaumont,
Karnebeek.
De
Van
Benny Boxem (rechts) gaat hier nog aan kop in de halve finale. Zij zou later genoegen moeten nemen met de vijfde plaats,
nog net voldoende voor klassering in de eindstrijd.
In zijn geheel gaat de Nederlandse
ploeg dus door. „In solidariteit met de
IOC”, zoals in het communiqué staat.
voorspelden hoe de 400 meter zou aflopen. Ze hadden mij telkens als zesde of zeven
de genoteerd. Dat heeft me gekwetst en gefrustreerd. Als ze me alleen achter Collett,
Smith of Evans hadden gezet, had ik het niet erg gevonden. Maar een zesde plaats
vond ik een belediging”.
i
i
i
tien 1500 meter-loopsters, die zater
dag onderling de medailles gaan ver
delen. Vooral de wijze waarop beide
atletes zich in de finale liepen en
eigenlijk nog meer de tijden, die zij
daarvoor nodig hadden, was zonder
meer overtuigend. Ilja Keizer, die
met een beste tijd van 4.11.3 naar
München trok, en de tot vóór Mün
chen met 4.10.5 nationaal record-
houdster Berny Boxem, verbeterden
in enkele dagen dat ze in München
actief zijn, hun persoonlijke records
met volle seconden.
4 Ook van onze uitgespeelde waterpo-
loërs waren er nogal wat jongens die
weinig lust gehad hadden door te gaan,
als ze hadden moeten spelen. Coach
Harry Vriend had 's avonds, vanaf
het hooggelegen balkon van Peru, als
ik mij goed herinner, het overbrengen
van de Israëlische gijzelaars naar de
helikopters gezien.
1
dagen voor de ramp hoorde vertellen
over zijn training met de Noren en de
Ruska, maar voor mij, en wat nog
belangrijker is: voor zichzelf, zal hij
altijd tot de winnaars van de Olympi
sche Spelen in München behoren.
In de eerste plaats heb ik er niets
van gemerkt dat de IOC „niet week
MÜNCHEN —Willi Daume, voorzitter
van het organisatie-comité van de Olym
pische Spelen, heeft zich onder doktersbe
handeling moeten stellen. Door alle moei
lijkheden, die zich vlak voor en tijdens de
spelen hebben voorgedaan, is hij uitgeput
geraakt.
Waterpoloër Hans Parrel sprak in
dezelfde zin. „Het onwezenlijke is dat
je er eigenlijk niets van merkte. Dat
was in Mexico ook, bij die studenten
onlusten. We lazen vier dagen later in
de Nederlandse kranten wat er ge
beurd was. Het verschil tussen deelna
me aan Mexico en nu in München is,
dat je toen vier jaar jonger was en
trots was dat je erbij geweest was. Dat
heb ik momenteel totaal niet, eerder
een gevoel van schaamte dat ik erbij
ben geweest: het gevoel dat je deel
hebt uitgemaakt van een vorm van
decadentie”.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. Het Ne
derlandse 1500 meter-duo
Ilja Keizer-Laman en Ber
ny Boxem-Lenferink heeft
donderdag duidelijk aan
getoond, dat het niet bijster grote
vertrouwen van het Nederlands
Olympisch Comité, uitmondend in
een late aanwijzing voor München,
allerminst gerechtvaardigd is ge
weest. Beide Nederlandse atletes
schaarden zich onder ’s werelds beste
MÜNCHEN Mieke Jaapies, met
Maria van der Holst-Blij levens al
zeker van een plaats in de eindstrijd
K II-klasse dames 500 meter, heeft
zich vrijdagmorgen ook geplaatst
voor de finales K I-klasse van de
kanoregatta.
De 29-jarige blonde kanovaarster uit
Wormerveer. die aan een derde plaats
voldoende had in een race van slechts
vier boten liet op de baan van Feldmo-
ching niets aan het toeval over.
Samen met de Roemeense Maria Nichifo-
rov nam de Nederlandse direct al een
voorsprong op de Deense Kate Olsen en
de Poolse Stanislava Szydlovska.
Halverwege de wedstrijd verdrong Ma
ria Nichiforov Mieke Jaapies van de eer
ste plaats. In de laatste honderd meter
kwam de Nederlandse kampioene echter
gemakkelijk terug en won met een halve
lengte.
De uitslag luidt: 1. Mieke Jaapies (Ned)
2 min. 4.4 sec., 2 Maria Nichiforov (Roem)
2 min. 5.23 sec., 3. Kate Olsen (Den) 2
min. 6.20 sec., 4. Stanislava Szydlovska
(Polen) 2 min. 8.89 sec.
De halve finales: heren K 1. Eerste
halve finale: 1. Csapa (Hong) 3.54,96, 2.
Sledziekwski (Pol) 3.55,45, 3. Soucek
(Tsjech.) 3.55,74. Tweede halve finale: 1.
Hensen (Den.) 3.51.12, 2. Bumy Belg)
3.52.06. 3. Mattern (Did) 3.54.24. Derde
halve finale: 1. Shaparenko (SU) 3.52.14, 2.
Peterson (Zwe) 3.53.75, 3. Nummisto
(Finl.) 3.54.48.
van de Nederlandse ploeg uit Melbourne
(het jaar van de Russische inval in Hon
garije red.) heeft uitgehaald”, stelde
Hans Keizer.
Berny Boxem tijdens de wedstrijd
een rouwband om de pols dragend liep
donderdag, zoals ze zei, een van tevoren
uitgestippelde race. „En alles kwam uit
zoals we hadden gedacht. Toen ik na 300
meter op 45 seconden doorkwam, wist ik
dat het goed ging”, aldus de Enschede-
se.
Eèn van de onderdelen van het plan
was om die eerste 200 a 300 meter de kop
te nemen. Daarna zou de aanval komen
van de zo graag solo-lopende wereldre-
cordhoudster Ludmilla Bragina, de al bij
na 30-jarige Russische. Die aanval kwam
ook. Er ontstond wel een flink gat, maar
Berny Boxem kon goed blijven volgen. Op
600 meter voor de finish zette de Oost-
duitse Karin Burneleit haar aanval in,
daarbij Ellen Tittel en Carey Sheila mee
trekkend. Bemy moest hiervoor buigen,
maar de vijfde plaats in deze snelste
halve finale hield ze goed vast, daarmee
de eindstrijd bereikend.
MÜNCHEN Zes Nederlandse atleten
zyn donderdag naar Nederland terug
gekeerd. Sprintster Wilma van Gooi,
atleet Jos Hermens en de hockeyers Flip
van Lidth de Jeude en Paul Litjens zijn
om kwart over negen in het vliegtuig
gestapt. Zij weigerden verder nog mee te
spelen in het olympische toernooi na de
moordpartij door de Arabische terroristen.
Worstelaar Kops en hockey-doelman Buy
keerden ‘s avonds terug.
Het gaat hier helemaal om spelers, die
nog uit moesten komen in wedstrijden.
Het NOC had hun verzocht te blijven om
de scheiding tussen de blijvers en degenen
die om principiële redenen niet meer
startten, niet te vergroten. Het zestal had
echter geen zin meer om in het olympi
sche dorp te blijven, waar mede-sport-
mensen vermoord zijn.
„Dan vergaat je de lust tot verder
spelen wel”, zei hij. „Ze liepen er als
ter dood veroordeelden bij, gebonden
en met gebogen hoofd. Helemaal niet
als mensen die dachten dat nu de
oplossing nabij was, integendeel”. Har
ry Vriend meende dat het weinig zin
vol was je terug te trekken als je al
bent uitgespeeld, maar de lust om de
komende dagen nog naar andere wed
strijden te kijken, ontbrak volledig.
Israëli’s (onder wie de vermoorde Sha
piro) en over de goede moed die hij
voor de wedstrijden had, begrijpt dat
hij, die als eerste na het bloedbad
moest aantreden en zelfstandig zijn be
slissing moest nemen om op de mat te
gaan of daarvan af te zien, als sport
man een groot offer heeft gebracht.
Zijn goud is minder meetbaar, minder
oppoetsbaar, dan het goud van Wim
Wat houdt dat dan nog in: wij wij
ken niet voor terreur? Alleen maar:
wij bemoeien ons er niet mee, wij
houden ons er verre van, ook al betreft
het olympische deelnemers? Daar komt
nog iets anders bij. Als de olympische
beweging niet voor terreur wil wijken
omdat dat strijdig zou zijn met de
olympische gedachte, is het dan ook
strijdig met de olympische gedachte
om te wijken voor diepe rouw? Gaat
het bruiloftsfeest door als enkelen van
de geïnviteerde gasten door fanatici
worden neergeknald, alleen omdat men
niet voor terreur wil wijken? Of last
men de feestelijkheden af, omdat het
geen pas geeft feest te vieren als enke
le gasten bruutweg vermoord zijn? Het
heeft er alle schijn van dat de limiet
om naar München te worden afgevaar
digd, aanzienlijk scherper werd gesteld
dan de limiet (17 doden) om. München
de rug tóe te keren...
Zes Nederlanders die nog in de strijd
waren, hebben zich dus teruggetrok
ken: de worstelaar Barend Kops, de
atlete Wilma van Gooi, de atleten Jos
Hermens en Bram Wassenaar en de
hockeyers Flip van Lidth de Jeude en
Paul Litjens. Zijn zij „meer” dan de
anderen, die besloten hebben door te
gaan? Het lijkt me onrechtvaardig het
zo te stellen. Maar zij zijn wel „meer”
dan zij zelf waren, voordat zij tot hun
besluit kwamen.
voor terreur”, het enige wat ik ge
merkt heb is dat men aanvankelijk
gewoon doorging met de wedstrijden
en dat Brundage zelfs de spelen aan
vankelijk niet onderbreken wilde.
Maar ik heb niemand van al die IOC-
heren bij het Israëlische kwartier ge
zien, tijdens de onderhandelingen en
het waren Duitse politici die zich als
ruilgijzelaars aangeboden hebben, geen
MÜNCHEN Een nieuwe Olympische atletiekrel leek geboren, toen de Ameri
kaanse negers Vince Matthews en Wayne Collett, respectievelijk eerste en tweede in
de 400 meter-finale. onder het gejoel van het publiek het erepodium
afstapten. De 80.000 toeschouwers waren zeer verontwaardigd omdat
beide Amerikanen zich inderdaad erg onverschillig hadden gedragen,
toen hun volkslied werd gespeeld. Matthews inviteerde Collett om naast
hem op de hoogste trede te komen staan, waar beide heren genoeglijk
babbelend wachtten op het einde van de nationale hymne. Tijdens
de geanimeerde conversatie draaide Matthews ook nog wat met zijn
heupen en krabde hij enigszins verveeld in zijn nek.
Opnieuw een politieke demonstratie in de Olympische arena? Zoals destijds in
Mexico, waar de 200 meter-lopers Tommy Smith en John Carlos tijdens de huldiging
met gebalde vuist de Black-Powergroet brachten? Het leek er aanvankelijk wel op,
te meer daar Matthews en Collett goed bevriend zijn met Lee Evans, de man die in
Mexico na zijn zege op de 400 meter (43.8) met een zwarte muts het erepodium betrad.
Achteraf bleek echter dat niet te zwaar mocht worden getild aan de door Matthews
en Collett gedemonstreerde onverschilligheid. Matthews is weliswaar een politiek
bewuste neger, maar hij ontkende later ten stelligste dat hij met zijn houding een
bepaalde bedoeling had. „Als we werkelijk hadden willen protesteren, dan waren er
wel andere, doeltreffender methoden geweest. Ik ben in 1968 zelf in Mexico geweest
(hij was toen lid van de 4 x 400 meter-estafette-ploeg red.) en toen heb ik gezien
wat een echt protest is. Wat wij vandaag deden, had daar niets mee te maken”.
De Utrechtse atlete, die in de series
al tot een nationale recordtijd van 4.80,0
kwam, bleef donderdag slechts 0,3 seconde
boven die recordtijd. Het leverde een
vierde plaats op. voldoende dus voor een
plaats in de finale.
Berny Boxem was afhankelijk van haar
tijd. Ze viel juist buiten de eerste vier,
maar omdat ook nog de twee tijd-besten
overgingen, nestelde ze zich met een
knappe persoonlijke recordtijd van 4.08,8
toch nog bij ’s werelds beste tien.
Tijden dus ruimschoots onder die vooral
door het NOC zo aangevochten Papendal-
scores. „Ten onrechte natuurlijk, want na
die prachtige tijden op de sintelbaan van
Kerkrade (in augustus bij de nationale
kampioenschappen, red.) was al duide
lijk dat beiden in München ruimschoots
onder de 4.10,0 zouden gaan lopen”, aldus
Ilja’s echtgenoot-trainer Hans Keizer na
afloop.
Iets dat zoals nu blijkt zonder
meer een vereiste was om hier in Mün
chen een vooraanstaande rol te spelen.
Een belangrijke rol te spelen op een
nummer, dat nog volop in ontwikkeling is.
De Russische Bragina toonde dat weer
eens aan met haar tweede in München
gevestigde wereldrecord. Ditmaal haalde
ze weer eens 1,4 seconden van haar beste
tijd af: 4.05,1.
Dit jaar was een tijd van 4.10,0 nog
goed voor een derde plaats op de wereld
ranglijst. Donderdagmiddag was een ra
ce, die èèn volle seconde sneller ging, nog
niet eens genoeg voor een finaleplaats...
„En in de finale gaat het nog harder”,
voorspelde Hans Keizer, die zijn echtgeno
te een tijd van zo rond de 4.06,6 toe
denkt.
„Als alles natuurlijk goed gaat. Voor de
halve finale zag ik het niet zo zitten voor
Ilja. Alle verwikkelingen van de laatste
dagen hebben haar flink aangegrepen.
Zelfs tijdens de race heeft ze eraan ge
dacht. Maar ik ben het eens met Ilja,
wanneer ze zegt dat het zinloos is om je
als naamloze terug te trekken. We hebben
er veel over gepraat, maar kijk bijvooor-
beeld eens wat het terugtrekken in 1956
Ik sprak donderdagmorgen met een
van de Israëlische journalisten die u
tijdens de reportages over de gijzeling
op uw beeldscherm hebt gezien, als
min of meer ooggetuige. Ik vertelde
hem dat zes Nederlanders zich hadden
teruggetrokken, die ook nog daadwer
kelijk in de strijd waren en hij zei
(hand op mijn schouder) dat dit ty
pisch Nederlands was. Het mooiste
compliment dat ik tot nu toe in Mün
chen, als Nederlander, kreeg. In Israël.
zei hij, is men erg ontgoocheld over
het feit dat de spelen worden voortge
zet doorgezet is een nog juister
woord.
En de tweede „wrede aanslag” kwam
van buitenaf en leidde tot de dood van
17 mensen, waaronder elf olympiërs.
Wie zich solidair verklaart met de ab
surde, verwrongen ideeën van een
aderverkalkte oude man, liever dan
met de rouw van de ware getroffenen
is als olympische padvinder, vrees ik,
’och op het verkeerde spoor gezet.
Want het is een blijk van onzindelijk,
of op zijn, minst onlogisch denken, als
mën het nu wil voorstellen alsof de
Palestijnen een aanslag uitvoerden op
de Olympische Spelen. Zij voerden een
inslag uit op de Israëli’s: die zijn de
ware slachtoffers, niet die mooie vro
lijke spelen van Brundage. Solidariteit
met de Israëli’s ligt dus meer voor de
hand dan solidariteit met de Olympi
sche Spelen. NTCO SCHEEPMAKER
Maar waarom stond hjj dan te praten met Collett? Matthews: „Dat hebben we ons
niet eens gerealiseerd. Het was de gewoonste zaak van de wereld dat ik Collett naast
me trok. Andersom zou hij het ook gedaan hebben. Collett, Smith, Evans en ik zijn
de vier beste 400 meter-lopers ter wereld. We ontlopen elkaar niet veel. Regelmatig
verslaan we elkaar, dat hangt helemaal af van de vorm van de dag. Omdat Collett
niet minder is dan ik, vroeg ik hem naast me te komen staan. Met Smith en Evans
zou ik dat ook gedaan hebben”.
Over zijn onverschillige gedraai op het podium zei Matthews nog: „Ik was gewoon
vermoeid. Vijf minuten na de race moesten we al weer op het podium komen”.
Ook voor de verontwaardigde houding van het publiek had Matthews nog wel een
verklaring. „Die mensen verwachtten wat van ons. Ze wilden bepaalde dingen van
ons zien. Het zijn dezelfde mensen die Alice in Wonderland lezen en er pornografie
in ontdekken”. Tenslotte werd Matthews zelfs kwaad toen er steeds weer vragen
over deze affaire werden gesteld. Met een „al die mensen hier lijken wel gek”, vluchtte
hij de catacomben van het Olympisch Stadion in.
Vermoedelijk hebben Matthews en Collett inderdaad niet doelbewust gestreefd naar
een politieke demonstratie. Hun houding leek simpelweg bepaald door de minachting
van de doorsnee-Amerikaanse neger voor het volkslied en de vlag van een land,
waarin hij zich gediscrimineerd acht.
Voor Vince Matthews was deze Olympische zege in 44.66 sec. zijn eerste grote inter
nationale triomf. Definitief stapte hjj daarmee uit de schaduw van de hoger gewaar
deerde Collett, Smith en Evans. In München was Matthews méér dan wie ook
belust op een zege.
Matthews: „Ik heb een heel belangrijke prikkel gehad. Kort voor mijn aankomst
bladerde ik toevallig in een Amerikaans atletiektijdschrift, waarin tien journalisten
tnnnniwvwwnnnri-.nn,-
Een hoogst ongelukkige term, want so
lidariteit zou je in de allereerste plaats
verwachten met Israël en de rouw van
Israël. Wat betekent dat nu eigenlijk,
zo’n zinnetje als: „Omdat de olympi
sche sport niet mag wijken voor ter
reur”.
De Amerikaanse negeratleten Wayne Collett (links) en winnaar Vincent Mat
thews haalden zich met hun onverschillige houding op het ereplatform de woede
van het publiek op de hals.
„Wij danken allen voor de ons bewe
zen solidariteit”, zei de Israëlische chef
de mission tijdens de herdenkings
plechtigheid in het Olympisch Stadion.
Kort daarop duikt dat woord solidari
teit dus opnieuw op in het communi
qué van het Nederlands Olympisch Co
mité, maar dan niet met de Israëli’s
maar met het IOC, welks voorzitter
Avery Brundage de ongelooflijke
stompzinnigheid beging om deze zin in
zijn rede te vervlechten: „De spelen
van de XX Olympiade zijn het doel
geworden van twee wrede aanslagen
want we hebben in de kwestie-Rhode-
sië de strijd tegen politieke afpersing
verloren”. Ter herinnering: de ene
„wrede aanslag” betrof het feit dat de
Afrikaanse landen dreigden niet deel te
zullen nemen als Rhodesië (waar ras
sendiscriminatie heerst ten aanzien van
de zwarte sportbeoefenaren) onder val
se naam. en valse vlag zou mogen
aantreden
geen Brundage, geen
geen Killanin, geen
Het aardige van Nederland, en de
Nederlandse ploeg in München, is na
tuurlijk toch, dat mee blijven doen of
stoppen inderdaad een probleem is ge
weest waarover lang gediscussieerd en
nagedacht is. Nogal wiedes, roept u nu
uit, maar zo erg wiedes is dat blijkbaar
niet, want voor zover momenteel be
kend hebben alleen de Nederlanders en
de Noren er echt hun hoofd over
gebroken en zijn er alleen van die
twee landen deelnemers die voortijdig
gestopt zijn. De Duitse kranten van
donderdagochtend spreken van zes Ne
derlanders en 13 Noren, waarbij aante
kening verdient dat tot die 13 Noren
ook de voltallige handbalploeg behoort
die al uitgespeeld is en b ovendien
zwaar de pest in had omdat men uitge
schakeld raakte door het grofste staalt
je spelregelverkrachting dat ooit ver
toond is: vlak voor tijd brak bij gelijke
stand een Noor uit, maar voordat hij,
alleen voor de keeper staand, kon sco
ren, snelde een Duitse reserve van de
reservebank het veld op om hem het.
scoren te beletten. Zoiets gebeurt zelfs
bij beroepsvoetbal nog niet Scheids
rechter en jury waren zo overbluft,
dat men het er maar bij liet. West-
Duitsland kwam daardoor verder.
Noorwegen niet...
-zzzzzzzzZ^
WW///"
