soep van
Reuzenschildpad met
uitroeiing bedreigd
Lust u er nog
EIERROOF IN FRANS-GUYANA
Weer ongrijpbaar
„Volautomatisch”
Ti!
r
A
^36
Fotoreportage
van
Guido S. van de Kreeke
4
za
uiimuaiuMiiiiiiiiiiuMaawaauuuaoasa^^ïiïiiaMi
1®
1
J
1
I got a ticket to ride! Yeah, yeah, yeah
van-
GUIDO S. VAN DE KREEKE
Indianen graven eieren uit.
Dat is het moment dat de grijpbare weer ongrijpbaar is geworden; want
gedurende dat hele voorgaande wasprogramma was het dier onder een
hoedje te vangen. De indianen hebben altijd al naar behoeven de schild
padden als hun legkippen gebruikt. Toen ook de mensen in de nabije
stadjes ze wel bleken te lusten werd het zelfs een geregelde bron van
inkomsten voor hen.
Om zoveel mogelijk eieren bij elkaar te krijgen, zetten zij (langs het
strand trekkend) stokken bij de plaatsen waar gedurende het vloeduurtje
vaak tientallen schildpadden op eieren zitten.
De huidige grote aanval op hun eieren, alswel op het vlees onder de
vrouwelijke kunne der schildpadden, vormt een bedreiging voor diverse
soorten die deze stranden aandoen.
Daarom, biologen en plantsoenarbeiders aller landen, verenigt u! Weest
verontrust!
Als een geprogrammeerde volautomatische wasmachine graaft zij eerst
met grote zwembewegingen; om te beginnen 5 minuten borstcrawl en
daarna 5 minuten beenslag; een kuil waar zij zelf half in wegzakt. Ver
volgens, na 2 minuten stilte, beginnen de achterbenen afwisselend, recht
onder het staartje, een gat te boren. In het onderaardse kamertje van dat
onderin verruimde gat valt dan keurig een flinke set glimmende, en bij
Indianen en bosnegers zeer in trek zijnde, reuzeneieren. Columbus had ze
kunnen uitvinden, zó mooi.
Het is daarna afdekken, pletten en afblazen geblazen. Decimeter na
decimeter gaat de uitgeputte en uitgelegde kolos, steunend en met van
inspanning en emoties tranende ogen, op zee aan, daarbij een spoor als
een rupstank trekkend over de pasgewassen vloedlijn; om uiteindelijk
geluidloos in de branding weg te glijden.
Het karwei is geklaard: moeder spoedt zich naar zee terug en stort
zich daarmee weer in het leven.
De soepschildpad is voor de indianen de soepkip onder de schildpadden.
Zo laat men de dieren aan dat idee wennen.
Het zal slechts de biologen
en plantsoenarbeiders onder
u bekend zijn dat, zoals je in
de gouden eeuw op het strand
van Scheveningen voor twee
kwartjes op de rug van een
ezel kon rijden, men heden
ten dage hetzelfde en dan
gratis kan doen op het schild
van reuzenschildpadden op
de verlaten stranden van
Maleisië en die van Noord-
Zuid-Amerika.
En daar wij als uw aange
boren reporter zelfs de meest
geheime geheimen op aarde
met camera’s voor u vast
leggen, hier geheel exclusief
voor u en u alleen een serie
foto’s vanaf het moment dat
deze uit de prehistorie ont
snapte zeemonsters uit zee
klauwen, een kuil graven, er
50 eieren in laten vallen en
weer naar zee „hollen”.
Tot bevrediging van uw drang naar internationaal nieuws en sensatie
hebben wij ons zelfs onder meedogenloze stropers gemengd, die deze
dieren grijpen, meeslepen en daarna in grote pannen tot schildpaddensoep
laten omkomen. Met deze foto’s wordt aangetoond dat in deze wereld,
waar de bacteriën en kwaadwilligen de overhand schijnen te krijgen, een
uniek natuurverschijnsel, het laatste stukje koudbloedig oerleven, koel
bloedig in de soep wordt gedraaid.
Op de vroeger alleen voor Indianen toegankelijke stranden van Frans-
Guyana komen nog steeds voor luttele momenten in hun leven (alleen
wanneer zij net geboren zijn en wanneer de vrouwtjes hun eieren komen
leggen) de reuzenschildpadden aan land. Als een amfibievoertuig op rups
banden ploeteren zij steunend vanuit hun element, het water, over het
droge strand, om juist boven de hoogste vloedlijn in allerijl een ongeveer
65 cm diep putje te graven, waarin ongeveer 50 king size pingpongeieren
worden gedeponeerd, met de bedoeling dat deze door het strand zullen
worden uitgebroed. Want eenmaal uitgelegd, kiest de moeder weer met
zorgzame spoed het ruime sop, wordt weer snel een ongrijpbaar wezen.
Dat stief kwartiertje op de kust is echter de tijd dat zelfs de meest
manke jager zonder geweer een rijke buit kan binnenhalen. In die tijd is
het anders zo schuwe dier verwikkeld in een hormonale cyclus die haar
tot slaaf maakt van een oergebeuren, dat, eenmaal op gang gekomen, niet
meer te stuiten is en waaraan zij weerloos onderworpen schijnt.
.^TE-ftDAG 9 SEPTEMBER 1972
-
De in legnood verkerende schildpad graaft zich in met de borstslag.
Het slachten van een schildpad, door rug- en borstschild van elkaar te
scheiden. Dit blijft er over.
Eenmaal aan de leg kan men de eieren zo onder het schuwe dier
daan halen.
j J
te i
- W j
Hl
j
J
og
str
19'
pe
ko
he
re;
n
rei
eei
(n<
va
gei
orr
•1<
ve
la,
ov
to
aa
k«
k\
ali
31
gr
be
gr
stl
du
pr
va
na
ze:
Wl
tai
eri
sc
br
be
421
pe
15-
48,
roi
mi
d
1:
1<
v
n
e
v
e
v
si
a
is
ki
ai
VE
a;
vc
di
te
O
ht
da
kr
Sin .1= -ire; -JcH -i!i ".w?
km.
