In München: Olympische Spelen van verloren illusies
Balans
GROTE VRAAG: WORDEN
NA VERTREK
BRUNDAGE
SPELEN MENSELIJKER1
Spelen
gesloten
München 9991972
DINSDAG 12 SEPTEMBER 1972
15
.4
A mateurisme
Minder massaal
T roost prijs
Vijf besten
V oorspellingen
Andere negen
Dinky-Toys
Congres
Democratisering
Soort gelijkspel
en
iw
voorbij.
AVERY BRUNDAGE
het
we-
MMMWMëVWVIAAMAAAAMiWWWMAAAAAAAAAAAAAfVVVVMA/VWVWlAAAAAAAA/WWVWVUVVVWVWVtAfVtAA/V^^
5. Mamo Wolde, Ethiopië, 16 punten,
bron» op de marathon.
is mini-
situaties
De twee Nederlandse boksers Antho
ny Richardson en James Vrij kunnen
geen verwijten worden gemaakt. Bei
den lootten vrij voor de eerste ronde,
maar kwamen daarna direct tegen bij
zonder sterke tegenstanders. Vrij bok
ste tegen de Europese kampioen Kajdi,
de latere winnaar van het zilver. Pas
na een verwoede strijd won de Hon
gaar. Richardson kwam eveneens ver
dienstelijk voor de dag, maar de Alge
rijn Hanmani was gewoon sterker.
Gezien de uiterst smalle top van het
kanovaren in Nederland is de zilveren
medaille van Mieke Jaapies in de K-l
een groot succes. De zevende plaats,
die Mieke samen met Maria van der
Holst-Blijlevens in de K-2 haalde, viel
wat tegen.
Op de laatste dag van de Olympische
Spelen meldden de kranten dat in
„Citta 2000”, namens de clientèle van
deze Kaufstatte, een medaille was uit
gereikt aan de Rhodesische ploeg, een
soort troostmedaille omdat de Rhode
siërs (lezers met een ijzersterk geheu
gen zullen het zich misschien nog her
inneren) uit de spelen werden gesto
ten nadat de Afrikaanse landen be
zwaar hadden gemaakt tegen de aan
wezigheid van de Rhodesiërs.
Ik dus naar „Citta 2000” in de ver
wachting een soort Bijenkorf of V en
D aan te treffen, maar nee, het bleek
zo’n verzameling van progressief uitge
doste winkeltjes te zijn, die men in
Parijs samenvat onder de naam „drug
store", waaruit maar weer eens blijkt
dat Duitsers onberekenbare, rare men
sen zijn, die onverwachte medailles
uitreiken op onverwachte plaatsen.
Alle vijf kregen zij van Adidas ook
nog een set met Adidas-polshorloge en
Adidas-ballpoint en van het geld dat
blijkbaar overgeschoten was nadat de
voorzitter in het Kaufzentrum vergeefs
naar bekers had gezocht en toen maar
transistor-radiootjes had gekocht („Daar
kunnen ze naar luisteren, naar bekers
niet”, zei hij na afloop min of meer
verontschuldigend), kregen de vijf win
naars ook nog een dinky-toy-sportauto
1911 Benz Renwagen Biltzen-Benz in
zo’n doorzichtig plastic doosje.
fessionals. Zeker is dat er wel iets ge.-
beuren moet.
Twee keer goud voor Wim Ruska.
Hij kan en mag er trots op z(jn. Die
medailles geven echter wei een wat
vertekend beeld van de kwaliteit van
het Nederlandse judo. Nu Ruska stopt,
blijft er weinig talent over.
Ans van Gerwen mocht zich in
München de ongekroonde turnkonin-
gin van West-Europa noemen: als 19de
de eerste Westeuropese in de individu
ele meerkamp. In het landenklasse-
ment werd de zeer verdienstelijke ne
gende plaats veel hoger dan ver
wacht bereikt.
Van groot belang voor de manier waar
op het instituut van de Olympische Spe
len zal blijven bestaan, wordt het grote
congres, dat volgend jaar wordt gehouden.
Daar komen het voltallige IOC en de
nationale olympische comités bij elkaar
ver voor de Tweede Wereldoorlog werd
voor het laatst een dergelijke bijeenkomst
belegd om alle nijpende zaken te be
spreken en tot een nieuwe opzet te ko
men.
Op dat congres wordt ook het probleem
sport en politiek aan de orde gesteld. Dat
probleem is van grote invloed geweest op
de sfeer van de spelen in München. We
willen nu niet spreken van de moordaan
slag op de Israëli’s, die uiteraard ook een
politieke achtergrond had, maar die zo
bestiaal was dat men dat toch nog onder
een andere noemer moet vangen. We doe
len wel op kwesties, zoals de Rhodesische,
waarmee het grote rumoer bij de spelen
van München losbarstte.
Brundage heeft de manier, waarop de
Rhodesische kwestie opgelost moest wor
den, onder druk van regeringen en van de
Verenigde Naties, als een grote nederlaag
ervaren. Hij sprak zelfs de woorden: „Het
IOC is bezig zelfmoord te plegen”. Hij kon
het niet laten, notabene bij de rouwplech-
tigheid, de Afrikaanse volkeren nog weer
even van politieke chantage te beschuldi-
van de
worden.
gen. Een verklaring, die hij de volgende
dag na protesten van de Afrikanen, moest
terugnemen. Brundage wilde de werke
lijkheid op dit punt ook niet zien, name
lijk dat in de huidige tijd sport en poli
tiek door elkaar heen gaan lopen. Een
niet tegen te houden ontwikkeling.
Toch viel er ook een schaduw over
de Nederlandse ploeg. Het kwartet Den
Hertog-Priem-Kuiper-Van den Hoek
moest het brons veroverd in de 100
km-ploegentijdrit op de weg, inleveren
omdat Van den Hoek op „doping” was
betrapt
Men moet de spelen minder massaal
maken, als men de spelen al wil handha
ven. Er moeten flink wat sporten ge
schrapt worden. Het is natuurlijk voor
het damesroeien leuk als dat ook op het
programma komt. Het is erg plezierig voor
badmintonners als zij ook hun olympische
kans krijgen. Maar men kan toch nooit
alle sporten naar Olympia laten komen.
Laat men tenminste de spelen beperken
tot pak weg vijf takken van sport. Nu
tracht de ene sport de andere te verdrin
gen en iedereen rent van hot naar her.
Ook uit veiligheidsoverwegingen
sering beter. Men kan dan de
beter overzien.
Natuurlijk moet het wezen
Olympische Spelen veranderd
Wanneer men echt in de olympische geest
wil handelen, dus met gelijkheid van kans
voor iedereen, dan moet men af van de
schijnheilige regels van het amateurisme.
Is het eerlijk als teams uit de Oosteurope-
De olympische beweging moet hoogno
dig gedemocratiseerd worden. Het is in
feite een ongelooflijke toestand, dat het
IOC een orgaan is waar niemand in de
sportwereld (official of deelnemer) enige
zeggenschap heeft. Terecht stelde de Rus
sische chef de mission, Sergei Paulov, in
de bewogen dagen van de Rhodesische
kwestie: „Het is de hoogste tijd dat het
IOC een democratische structuur krijgt.
Er zijn hier 130 landen, maar de landen
hebben geen vertegenwoordigers in
hoogste college van het IOC. Ze hebben
niets in te brengen”.
Misschien dat na het verdwijnen van de
onverlichte despoot Brundage de democra
tisering een kans krijgt. Men moet daar
niet al te veel op vertrouwen. De mannen
van het IOC vechten voor hun olympische
hachje met alle prettige tierelantijnen
daaromheen. En... ze vechten nog steeds
voor het protocol. De vraag is dan ook:
worden de Olympische Spelen menselijker
na het vertrek van de geenszins jolly
good fellow Brundage?
Op diezelfde laatste dag van de
Olympische Spelen belegde de Unie
van Afrikaanse Sportjournalisten in
een zaaltje in het perscentrum een
bijeenkomst, waar prijzen zouden wor
den uitgereikt aan de vijf beste Afri
kaanse sportmensen op de spelen in
München. Het zou om elf uur begin
nen, maar omdat Akii Bua-Bua, de
winnaar op de 400 meter horden, niet
precies wist waar hij zijn moest en
ook niet zo gauw gevonden kon wor
den, duurde het tot kwart voor twaalf
voordat de bijeenkomst, in aanwezig
heid van ongeveer tien blanken en 20
Afrikanen, kon beginnen.
Te midden van alle goed georgani
seerde, grootscheepse manifestaties ge
durende de afgelopen weken (ik sluit
daarbij de gebeurtenissen op het vlieg
veld Furstenfeldbruck uitdrukkelijk
uit), was deze sobere plechtigheid van
Voor het bijna traditionele wieler-
goud zorgde in München de 23-jarige
Hennle Kuiper Na een schitterende
solo over 40 km won hij de wegwed
strijd. Fedor den Hertog en Kees
Priem hielpen hem een belangrijk
handje door de achtervolgers af te
stoppen.
Verder kreeg John Akii-Bua van de
krant Jeune Afrique een verblijf van
een week in Parijs aangeboden voor
twee personen, werd Kipchoge Keino
uitgenodigd een week in Kinshasa
'hoofdstad van voormalig Kongo, om u
even op weg te helpen) te komen
Bij de roeiers hebben alleen Luynen-
burg en Stokvis in de twee zonder
stuurman topwerk afgeleverd. Zij
zorgden voor een bronzen medaille.
Verder mag ook de acht van Aegir
zonder zelfverwijten terugzien op het
olympisch toernooi, waarin de storm
wind voor zo veel onregelmatigs in de
uitslagen zorgde.
se landen, die staatsamateurisme bedrij
ven, in het strijdperk komen tegen ploe
gen, die werkelijk in hun vrije tijd en
zonder veel financiële middelen moeten
trainen? Is het eerlijk als zgn. universi-
teitsamateurs uit de Verenigde Staten
(waar goede sportprestaties met graden
beloond worden en die alle facilieiten
krijgen) sport bedrijven tussen echte, pure
amateurs?
Avery Brundage verrichtte zijn laatste
officiële olympische daad. Hij verklaarde
de 20-ste Olympische Spelen voor geslo
ten. Na de protocollaire slotrede wijdde
Brundage enkele woorden aan de sombere
uren die er geweest zijn. Hij dankte het
Duitse volk voor het meeleven met de
olympische beweging. Na het doven van
het olympische vuur werd stilte in acht
genomen voor de omgekomen Israëli’s. De
organisatoren hadden in het weekeinde
besloten het vrolijke slotprogramma toch
te wijzigen.
Er was overigens weer heel wat werk
van de afscheidsplechtigheid gemaakt. Er
was een opmars van de sportlieden (dit
maal niet in keurige gelederen, land bij
land), er was het hijsen van de Griekse,
Duitse en Canadese vlaggen, de drie
volksliederen werden gespeeld, er was het
'jtioven van de vlam,' het Wat schrikwek
kend bebulder van saluutschoten en het
wegdragen van de olympische vlag. Daar
de Nederlandse ploeg al vertrokken was,
droeg oud-tienkamper Eef Kamerbeek de
vlag, vergezeld door Nederlandse jongeren
uit de zogenaamde Jeugdolympiade.
Avery Brundage sprak de vastgelegde
slotwoorden uit en voegde er in het Duits
tot groot enthousiasme van het volle
stadion aan toe: „Uw vriendschap heeft
ons diep bewogen. Wij hebben moeilijke
ogenblikken met u doorgebracht. Auf
Wiedersehen".
Boven het stadion verscheen een kunst
matige regenboog in de olympische kleu
ren, als symbool van de solidariteit. De
spelen waren ten einde en begeleid door
fakkeldragers, Beierse folkloregroepen en
onder swingende muziek van het Duitse
leger, verdwenen de atleten uit het stadi
on. Al konden sommigen er niet genoeg
van krijgen en werden polonaisses uitge
voerd.
München is voorbij, Montreal is de
nieuwe loknaam. Buiten het stadion was
een grote troepenmacht samengetrokken.
democratische
denken kan
kozen, maar
vriendjes aan), maken er een punt van
Trouwens er zijn zoveel gradaties
in het amateurisme. Zijn springruiters
amateurs? Zijn wielrenners uit West-Eu
ropa amateurs? Het zijn in ieder geval
heel andere amateurs dan kanovaarders of
zwemmers. Natuurlijk krijg je nooit gelij
ke kansen voor iedereen, al is het alleen
maar omdat er nog immer de grote econo
mische kloof is tussen rijke en arme
landen. Als de Soedan slechts drie goed
geoutilleerde voetbalvelden heeft, kun je
dan van gelijke kansen spreken met ande
re naties?
Wat zou dan de oplossing kunnen zijn?
Als men vast wil houden aan het instituut
van Olympische Spelen, dan moet men
overgaan tot het open gooien van de
Olympiade, zoals de tennissers bij Wim
bledon hebben gedaan. Niet meer praten
over amateurisme. Dat is zo langzamer
hand een anachronisme geworden. Je
kunt twee poules gaan maken: een van de
zwakkere broeders en een van de sterken.
Iedereen moet vrij kunnen beslissen waar
hij wil starten, met dien verstande dat
men na het behalen van bepaalde presta
ties niet meer in de zwakste poule zou
kunnen uitkomen. In beide categorieën
zouden medailles moeten kunnen worden
behaald. Als men tot zo’n open opzet zou
overgaan, zou men in ieder geval het
aantal takken van sport moeten beper
ken.
Voorlopig lijkt zo’n opzet niet haalbaar,
ten eerste omdat tradities nog altijd hoog
in de olympische vanen geschreven staan
en ten tweede, omdat met name de Oost-
europese landen er weinig voor zullen
voelen te moeten gaan duelleren met pro-
U herinnert zich misschien dat ik
voor de aanvang van de atletiekwed
strijden in München aan twee atletiek-
experts onder de Nederlandse sport
journalisten, Ben de Graaf van de
Volkskrant en „onze eigen” Dick Lo-
man, gevraagd heb te voorspellen hoe
veel wereldrecords er door wie zouden
worden gebroken. Ben de Graaf kwam
tot acht nieuwe wereldrecords, Dick
Loman tot het dubbele aantal: 19. Het
rantal wereldrecords dat werkelijk ge
broken werd, was zeven met nog eens
vier evenaringen, die we in feite ook
tls verbeteringen mogen aanmerken,
vmdat „handgestopte” records enkele
fracties van seconden sneller plegen te
zijn dan de elektronisch gestopte re
cords, die in München werden geëven
aard.
Met andere woorden: als Renate Ste-
?her de 200 meter-dames in München
Het aantal finaleplaatsen voor de
Nederlandse zwemploeg (10) viel zeker
niet tegen, maar de meeste zwemmers
en zwemsters kwamen niet, zoals de
bedoeling was, tot persoonlijke records.
Enith Brigitha was de meest opvallen
de zwemster.
Maar sprak Brundage woorden van
meeleven bij de rouwplechtigheid? Nee,
the games must go on. Was Brundage bij
de begrafenisplechtigheid van de vermoor
de politieman of van zijn vermoorde Is
raëlische olympiërs? Nee. Hij bleef zitten
waar hij zat: in het luxueuze hotel „De
vier jaargetijden”. Zijn jaargetijden zijn
gelukkig voorbij. Er komt een nieuwe
man. Wellicht dat deze er weer menselij
ke spelen van kan maken.
de Afrikanen van een onweerstaanbare
charme. Een jury van 20 journalisten
uit 20 Afrikaanse landen, zo bleek, had
een soort „beste Afrikaanse sportman
van de Olympische Spelen” uitgekozen,
of beter gezegd: de vijf besten, die
,een paar kleine prijsjes” met hun
uitverkiezing verdienden. De vijf wa
ren:
der daarvoor zijn excuses aan het va
derland te hoeven aanbieden, kreeg als
nummer één een transistor-radio, die
let» groter was dan de transistor-radi
ootjes die Keino (zelf helaas verhin
derd), Alice Annum, Julius Sang en
Mamo Wolde (de bescheidenheid en
teruggetrokkenheid zelve) vervolgens
kregen.
Dit waren de vijf winnaars. De volg
orde van de overigen wa»; 6. Gam-
moudi, Tunesië, lange-afstandloper; 1.
Waruinge, Kenia, bokser; 8. Oshikoya,
Nigeria, ver springstee9. Owusu, Gha
na, voetballer; 10. Amartey, Ghana,
bokser; 11. Jipcho, Kenia, hardloper;
12. Boit, Kenia, hardloper (op het met
de hand geschreven juryrapport stond
alleen zijn voornaam: Mike); 13. Es
hun, Ghana, voetballer; 14. Yifter
Ethiopië, hardloper.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. Het hoort natuurlijk
niet zo en De Coubertin heeft er nooit
iets van willen weten, maar niemand
kan ons na zeventien dagen beletten
het trotse oog te richten op de rang
lijst met olympische medailles ,dat is
de lijst waarop zeer hoog de Sowjet-
Unie staat en zeer laag Jamaica
ergens redelijk hoog Nederland.
De kleine Nederlandse afvaardiging
in München, die door het vroegtijdige
vertrek van Wilma van Gooi, Jos Her-
mens en Bram Wassenaar nog verder
inkromp, heeft zich in het olympisch
geweld redelijk staande weten te hou
den. Aan de niet al te hoog gestelde
verwachtingen werd op één duidelijke
uitzondering (Sjef Hensgens) na vol
daan.
De prestaties van het Nederlands
hockeyteam kunnen bevredigend wor
den genoemd. Weliswaar werd er geen
medaille veroverd, maar het was een
knappe prestatie, dat de Nederlanders
zich bij de laatste vier plaatsten. De
voorbereiding bleek goed te zijn ge
weest, getuige ook de voortreffelijke
conditie.
John Akii-Bua, «en lange, uiterst
goedlachse jongen, die zijn witte hoed
je ophield tijdens de plechtigheid zon-
2. Kipchoge Keino, Kenia, 57 punten
winnaar van de 3000 meter steeple
chase.
ten te zijn, hij verklaarde dat hij
menige reis naar Afrika had gemaakt,
maar cadeautjes bleek hij niet te heb
ben meegenomen, zodat het erbij bleef
dat hij hartelijk welkom werd geheten
waarna de bijeenkomst kon worden
afgesloten met het maken van foto’s
van de winnaars, in allerlei combina
ties met de Adidas-vertegenwoordiger
de perschef uit Canada, de pseudo-
minister van financiën en wie zich nog
maar verder aandiende.
Alleraardigste mensen, die Afrika-
4. Julius Sang, Kenia, 20 punten
brons op de 400 meter en goud op de
4x400 meter.
uitrusten en kreeg Alice Annum na
mens de Unie van Afrikaanse Sport
journalisten een trip aangeboden naar
welk Afrikaans land ze maar wilde.
Tenslotte kwam ook nog de perschef,
vermoed ik, van de komende Olympi
sche Spelen in Montreal naar voren
om de vijf winnaars het embleem te
overhandigen van de O.S. in Montreal.
Eigenlijk was deze Canadees niet de
laatste, want een Duitse oudere heer
ging ook nog even achter de tafel
zitten. Na enig heen en weer gepraat
bleek hij de minister of vice-minister
van Financiën van de deelstaat Beie
ren, maar ook nog een belangrijk me-
de-organisator van de Münchener spe-
l.John Akii-Bua uit Oeganda, 74
punten, winnaar op de 400 meter hor
den met een nieuw wereldrecord.
De mannen van het IOC, het meest on-
orgaan dat men zich
(leden worden niet ge
inen wijst eikaars oude
vueiiujca aan/, uiahcii c: ceu punt vail
dat atleten niet keurig in de houding
staan als het volkslied gespeeld wordt.
Weg met die onbehoorlijke kerels. Het
protocol moet leven. Op het slotfeest
na alles wat gebeurd is was er een slot
feest, jazeker regeert het protocol en
zelfs was er aanvankelijk geen plaats voor
herdenking van gedode sportvrienden. Het
is hun zaak niet dat er bandieten binnen
dringen en moorden. Het IOC vindt dat
alleen een slordige en vervelende inbreuk
op de geest van de Olympiade.
Eén ding is duidelijk geworden. Als
men de Olympische Spelen wil behouden
dan moet er op alle fronten versoberd en
geminiseerd worden. De spelen zijn een
veel te grote en onoverzichtelijke zaak
geworden. Er zijn in München zo’n 50.000
mensen mee bezig geweest (deelnemers,
officials, organisatoren, begeleiders, poli
tiemensen, administratief en technisch
personeel militairen enz.). Er waren 4000
journalisten in actie. Er hebben enkele
miljoenen aan toeschouwers rond de sport-
arena’s gezeten en gestaan. De hele we
reld heeft naar de spelen gekeken. Een
wereldomvattend evenement van een der
gelijke orde vraagt om politieke activi
teiten. Dat kan men vervelend vinden en
niet willen, maar men moet de zaken
reëel zien. Met zo'n grote massa mensen
uit alle delen van de wereld en met
zoveel publiciteitsmedia trekt men moei
lijkheden aan.
3. Alice Annum, Ghana, 27 punten,
de eerste Afrikaanse atlete die een
finale bereikte.
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN. Wellicht het belangrijkste feit van deze „Olympische
Spelen van de verloren illusies” is, na alles wat er plaatsvond, dat Avery
Brundage verdwijnt. De man had om vele, vele andere redenen (amateu
risme met name) al moeten wegwezen, maar nu, in de donkerste dagen
van de olympische beweging, heeft de Amerikaanse multi-miljonair zijn
onbeschaamde grofheid en oogkleppenmentaliteit nog eens zó duidelijk ge
accentueerd, dat men werkelijk een zucht van verlichting kan slaken dat
deze man verdwenen is. Brundage heeft de spelen volledig ontmenselijkt.
Alleen het instituut van de Olympiade met zijn protocols bestond voor
hem, niet de mensen die de Olympiade maakten.
Hij wilde de winterspelen laten verdwijnen, omdat er op de skilatten in,
alleen voor mensen uitgerust met een microscoop, piepkleine letters een
merknaam staat, maar de man weigerde de zomerspelen stop te zetten op
het moment dat er doden onder zijn olympiërs lagen en anderen in doods
nood wachten op hun laatste ogenblik. Hij liet door volleyballen en pas
onder druk van de publieke opinie liet hij enkele uren de zaak stoppen. De
heer Brundage met zijn aanhangers niet wonend te midden van de
olympiërs en dus verre van de moorden bood zich niet als gijzelaar aan.
Brundage eiste dat de Israëlische gevangenen München niet mochten ver
laten. Ze werden vermoord.
nen. Na afloop spraken we nog even
met de Franstalige president en de En
gelstalige vice-President. De laatste
vertelden we dat de Rhodesiërs op de
valreep nog een alternatieve 'medaille
hadden gekregen, waar hij van opkeek
Hij wees erop, terwijl we daar nog
even over napraatten, dat de Afrikaan
se sportbonden nooit bezwaar hadden
gemaakt tegen Portugal als koloniale
mogendheid, omdat in de Portugese
kolonies (Angola etc.) op sportgebied
geen rassendiscriminatie bestaat, zoals
in Rhodesië. De Franstalige president
zei, toen hij vernam dat wij uit Neder
land kwamen, dat hij een groot be
wonderaar was van Ajax. Alle Europa-
Vupwedstrijden van Ajax waren via de
satelliet rechtstreeks in Kinshasa uit
gezonden. „Dan kent u Johan Cruyff
zeker wel?”, vroegen we. „Natuurlijk”,
zei hij, „ik ken ze allemaal”. En met
feilloze precisie somde hij ze achter
elkaar op: „Suurbier, Hulshoff, Haan,
Stuy, Mühren
in precies dezelfde tijd loopt als haar
wereldrecord dat „hangestop” werd
een meneer die de chronometer in-
irukt, zodra hij het schot ziet-hoort en
opnieuw indrukt, zodra hij Stechertje
door de finish ziet gaan), dan heeft zij
n werkelijkheid enkele honderden van
seconden sneller gelopen.
De wereldrecords, die daadwerkelijk
werden gebroken, waren: 400 meter
horden heren: John Akii-Bua, Oeganda
(voorspeld door Dick Loman, alleen
liet voor Akii-Bua, maar voor Ralph
Mannl: 10.000 meter heren: Lasse Vi
ren, Finland goed voorspeld door Dick
Loman); tienkamp heren: Nikolaj Avi
lov (door geen van beiden voorspeld);
1500 meter dames: Ludmilla. Bragina
(zowel door Loman als De Graaf voor
speld, alleen niet voor Bragina, maar
voor Hoffmeister); 4 x 400 meter da
mes: DDR (goed voorspeld door Ben de
Graaf); vijfkamp dames: Mary Peters
'door geen van beiden voorspeld): ko
gelstoten dames: Nadjezda Chizhova
USSR (goed voorspeld door Dick Lo
man).
Als we nu ook de geëvenaarde
reldrecords er nog bij nemen (110 me
ier horden. Milbn.rn; 200 meter dames,
Stecher; 4 x 100 meter dames, West-
Duitsland: 4 r 100 meter heren, USA
dan blijkt Dick Loman nog één trofee
200 meter dames) aan zijn prijzenkast
e hebben toegevoegd. Als recordvoor-
meller heeft Dick Loman dus met 4-
1.5 van Ben de Graaf gewonnen, waar
eerlijkheidshalve tegenover gesteld
dient te worden dat Dick Loman 13
missers had tegenover Ben de Graaf
slechts 6.5. Een soort gelijk spel dus.
zullen we maar zeggen. In ieder geval
is het wel verheugend dat atletiek nog
steeds onvoorspelbaar blijkt, ondanks
alle bekend zijnde cijfers en tijden,
waarmee de atleten naar de Olympi
sche Spelen afreisden.
NICO SCHEEPMAKER
(Van onze sportredactie)
MÜNCHEN De Olympische Spelen
zijn voorbij. Maandagavond is in
München het einde gekomen aan de tur-
bulentste olympiade ooit gehouden. Dat
gebeurde tijden* een plechtigheid in het
stadion, waar zes dagen geleden een
rouw-bijeenkomst werd gehouden voor de
Israëlische vermoorde olympiërs. Er was
bij de afscheidnemende sportlieden volop
vrolijkheid. Ze kwamen dansend en zin
gend op. Ze verdwenen ook dansend uit
het stadion.
