I
Dewalque: Beroemde
Cruyff niet gezien
RESULTAAT VERZOET VEEL
FADRHONC: „BELGEN
TE LAAT AGRESSIEF”
Stand in
groep drie
o
ra
L r
«te
..jQ.
w
jOIww
I
r a
I
Raymond Goethals blijft optimistisch
Belgische bondscoach Raymond Goethals feliciteert collega Frantisek Fadrhonc
B -
'/te-'
11
MAANDAG 20 NOVEMBER 1972
Berucht
t
Verdienste
Geen kleinigheid
e
n
Produktie
Schaduw
Niet kansloos
Motief
oe
ilt
dit
o
o
2
3
(Van onze sportredactie)
ANTWERPEN. Voor de ingang
van de zaal, waar het door de Bel
gische voetbalbond aangeboden koud
buffet werd genuttigd, ontmoetten
zij elkaar weer. Raymond Goethals
en Frantisek Fadrhonc. In de afge
lopen weken haalden hun duels, hun
koude mini-oorlog, keer op keer de
sportpagina’s. De interland België
Nederland, in het kader van de
voorronden van het wereldkampi
oenschap voetbal, kreeg mede daar
door de allure van een hoogst bij
zondere ontmoeting op Europees
niveau, waarnaar honderden mil
joenen via de televisie keken.
Na een teleurstellende wedstrijd in
een druilerig Antwerps Boschuil-
stadion kwamen de oefenmeesters
elkaar opnieuw tegen. Het was
Goethals die zijn opponent de hand
toestak. „Meneer Fadrhonc, gefeli
citeerd met het bereikte resul
taat
mi a,im .iinRwj-»eiiiwww
r :-w - u/x
Kater
sr
I
F B
VAX
Ui; - - ifl
d
12
*7
(Van onze sportredactie)
Een moeilijke situatie voor het Nederlandse doel. Dockx kopt. Mansveld, die uitstekend speelde, is al gepasseerd, maar Heylens (rechts) kan niets met de bal doen.
Door dit laatste duwtje in de rug presenteerden de
JOHN DRIESKENS
i
Na BelgiëNederland,
ÊF
.f
i
i
o
o
7
3
2
0
Zwaar werd Johan Cruyff op de huid gezeten door de Belgische verdediging.
Niet in het minst door zijn speciale bewaker Martens.
Was het daarom verwonderlijk dat Goethals na het 00 resultaat, dat tenslotte
toch weinig perspectief voor kwalificatie voor München voor de Belgen biedt, vrolijk
uitriep: „Moet ik ontevreden zijn? Neen toch? Mijn spelers hebben een uitstekende
match gespeeld. Daarbij moet je niet vergeten dat er gelijk is gespeeld tegen voet
ballers die al vier jaar in Europa regeren. Dat vind ik geen kleinigheid. Het Neder
landse voetbal is kwalitatief veel beter. Daarover valt niet te discussiëren. Toch
hebben wij kunnen aantonen dat er met de juiste eenheid veel tegen dit Nederlandse
voetbal ondernomen kan worden”. Dewalque, de robuuste vrije verdediger van onze
zuiderburen, kon zich daar alleen maar bij aansluiten. Hij realiseert zich: „De be
roemde Nederlandse aanval heb ik niet gezien. Neem Cruyff. Eerst probeerde hQ
het op rechts, toen op links, maar hij kwam er niet uit. Ik geloof toch dat hij snel
geïntimideerd is als het niet onmiddellijk lukt. Ik heb geen last van hem gehad. Ik
dacht ook wel dat wij ons met Nederland konden meten. Technisch en fysiek".
Toch kan natuurlijk worden gesteld dat Nederland het spel in Antwerpen niet
hoefde te maken. De 00 voldoet wat dat betreft natuurlijk aan de verwachtingen.
Het is veel absurder om een thuiswedstrijd met vijf verdedigers, Heylens, Thissen,
Dewalque, Vandendaele en Martens, te starten. Goethals: „Dat is natuurlijk onzin.
Nederland stond voor mij op hetzelfde peil als West Duitsland. Tegen zo’n elftal
ga je niet blindelings aanvallen. Toch hebben wij tegen de Duitsers voor dat Euro
pese kampioenschap veel meer moeten afzien. Dat speelde een klasse beter”. En
Wilfried van Moer: „Misschien denkt Nederland het wel, maar het staat nog lang
niet op het peil van de West Duitsers. Die voetballen toch gevaarlijker dan dit Neder
lands elftal".
Toch heeft Nederland aan een gelijkspel al voldoende. Bovendien zal Nederland
thuis anders spelen en als je dan de namen tegenover elkaar zet is het wellicht
snel afgelopen met België. Goethals: Ja, maar in één jaar kan vee) gebeuren. Zelfs
in één maand. In Oslo speelden wjj een slechte wedstrijd tegen de Noren. Nu voet
balden wij een goede wedstrijd tegen Nederland. Het kan ze snel veranderen. Die
tijd van Ajax kan ook niet eeuwig duren. Dat heb je met Real Madrid gezien”.
.95
75
,95
.50
.95
.95
Saillant detail bij dit alles was dat de Belgen zich na afloop nog lang niet uitge
schakeld voor Mfjnchen zagen. Zelfs het punt van hun stroeve produktie werd gister
avond even naar de achtergrond verdrongen. De kogel van Heylens, die op de vuis
ten van de geconcentreerde en zeer goed spelende Van Beveren uiteenspatte, had
hun wat dat betreft blijkbaar weer de nodige moed gegeven. Goethals: „Het ging
goed allemaal. Wij hebben veel risico’s tegen die gevaarlijke Nederlanders genomen.
In de slotfase gingen er ook verdedigers van ons mee, denk maar eens aan dat schot
van Thissen tegen de lat, naar voren. In Nederland kunnen wij het spelen zoals
Nederland het hier voetbalde”.
5
10— 0
9— 0
4—12
1—12
i'
ANTWERPEN. Voor het eerst klonken de woorden van Raymond Goethals, de
Belgische zenuwpees die het inderdaad presteert om langs de zijlijn met allerlei
schijnbewegingen en tactische raadgevingen negentig minuten met zijn „jongens”
mee te voetballen, uiterst zeker. Het gebeurde na een laatste lichte training in het
Brusselse Heisselt-stadion toen de Belgische bondscoach zijn spelers zaterdagmid
dag plotseling voorhield dat zij het na een eventuele verliespartij in Deurne wel
zouden kunnen vergeten. Dat hij er dan niets meer voor voelde om met de - inder
daad - gemiddeld oude selectie verder te werken, omdat na een nederlaag het
wereldkampioenschap van 1978 in Argentinië zijn nieuwe doel zou worden. De enige
uitzondering zou dan bestaan uit de 25-jarige Christiaan Piot, de werkelijk fenome
nale doelverdedidger van Standaard, die België er dit jaar in Milaan voor het Euro
pese kampioenschap doorsleepte (00) en ook gisteravond tegen Nederland enkele
voortreffelijke reddingen tot stand bracht.
Het is de grote verdienste van het
nationale elftal, dat het zich door
(onder andere) Goethals-acties niet heeft
laten verleiden tot opportunistisch voet
bal. Geen moment werd in Antwerpen
de realiteit uit het oog verloren. Belgii,
één van de sterkste teams in Europa,
werd in eigen huis zó kort gehouden, dat
het slechts één maal gebruik maakte
van zijn gevaarlijkste wapen: de coun
ter. Het schot van de verdediger Thissen
raakte in de tweede helft de paal.
In zijn verlegenheid over de slechte
kwaliteit van het spel had bondscoach
Fadrhonc het over „de moeilijke drie
hoek” waarvan zijn spits Willy Brokanip
deel uitmaakte. Hij verdedigde zijn keus
van de Maastrichtse „blonde pijl” boven
een echte rechtsbuiten als Henk Wcry
met: „Fysiek is Brokamp op dit moment
sterker dan Henk, die nog maar pas is
hersteld van een blessure. Bovendien
kan Brokamp op een kleiner veld beter
uit de voeten dan Wery.” Het splitsen
Ook Fadrhonc attendeerde op het ver
dedigende spel van de Belgen. „Zij heb
ben iets te laat overgeschakeld op agres
sief voetbal. Zoals over het algemeen in
België, werd het 4-4-2 systeem overdre
ven.”
van de driehoek Cruyff, Keizer, Van
Hanegem door Brokamp als centrum
spits te laten fungeren en Cruyff als
gelegenheidsrechtsbuiten was een onge
lukkige vondst. Nederland had al zijn
genie nodig voor het voltooien van zijn
contra-attaques, maar op de beslissende
momenten was het talent niet in de
juiste concentratie aanwezig. C’-ujff:
„Het was de bedoeling om via uitvallen
te scoren. Het is er op de een of andere
manier niet van gekomen. Ik ben niet
ontevreden." Keizer: „Ik ben ontevreden
over mijn prestaties. Het was moeilijk
spelen tegen de Belgen. Zij hadden altijd
wel zeven, acht man achter. Zij namen
weinig risico. Doelpunten maken was
alleen mogelijk als het gehele team
aanvallend had gespeeld.” Van Hane
gem: „Ik heb van tevoren gezegd dat het
geen mooie wedstrijd zou worden. Het
belang, dat op het spel stond, is erg
groot. Bovendien moesten we rekening
houden met de thuiswedstrijd. Nu heb
ben we een uitverkocht huis.”
Door dit laatste duwtje in de rug presenteerden de „Witte Duivels” zich tegen
Nederland op een manier waarop zij in de laatste jaren zo berucht zijn geworden.
Of zoals Goethals dat formuleerde: „Nederland heeft individueel nu eenmaal betere
voetballers, die veel meer en veel garaffineerder de diepte ingaan. Maar heeft het
ook een beter elftal? Individueel zullen wij altijd de minderen van dit Nederlands
elftal blijven. Maar collctief speelden wij vanavond gewoon een betere wedstrijd.
Ik onderken volledig de unieke klasse van een Keizer, Van Hanegem en Cruyff.
Maar heeft u ze vanavond gezien”?
Oranje verslikte zich inderdaad bijna in deze Belgen. Ondanks een optimaal
financieel klimaat en ondanks de enorme reputatie van Nederland, niet voor niets
vergeleken de Belgische spelers Nederland na afloop met West Duitsland, één van de
grootste favorieten voor de wereldtitel in 1974, was er dit keer geen ruimte aan
Nederlandse zijde voor speelse combinaties. Het grotendeels op fysieke kracht afge
stemde Belgische spel ontregelde het essentiële in het Nederlandse voetbal, dat
zonder restrictie toch als het beste in zijn soort ter wereld mag worden gerekend.
Op het middenveld speelde Van Hanegem verdedigend voortreffelijk, maar meer
niet. Neeskens had eerst de grootste moeite met Van Moer, terwijl na rust het aantal
overtredingen van de Ajacied tot veertien opliep toen hij Anderlechts Van Himst
moest uitschakelen. De Jong was tenslotte verantwoordelijk voor de niet overname
van de opgekomen Belgische stopper Thissen, die uit een mislukt schot van Van
Himst, de bal hard tegen de linkerpaal joeg. In dit klimaat was het niet onbegrij
pelijk dat er van één van de gevaarlijkste facetten van het Nederlandse voetbal,
het opkomen uit de tweede lijn, niets of nauwelijks iets terecht kwam.
Nederland speelde op resultaat. Dit
motief was vooral te vinden in het spel
van Willem van Hanegem. De „Krom
me” concentreerde zich op de ver ledi
ging, onder andere op steun aan zijn
ploeggenoot De Jong. Pas in tweede
instantie gaf hij de lijnen aan voor het
aanvalsspel. Het werden schaarse offen
sieve acties; meer in de eerste helft dan
in de tweede. De tegenvallende presta-
En Pol van Himst: „Ik zie ons nog niet als kansloos. Vanavond hebben wij toch
ook gelijkwaardig partij gegeven”. Hij heeft Neeskens inderdaad een lastige avond
bezorgd. Van Himst: „Hij is wel hard, maar niet gemeen. Die Neeskens is een erg
goede voetballer. Hij heeft ook mij een moelijke wedstrijd bezorgd. Ook dat hield
elkaar aardig in evenwicht".
België is dus nauwelijks geïmponeerd. Net zo min als de Duitsers, die het duel
tussen de verkiezingsuitslagen door, gisteravond eveneens volledig kregen uitgezon
den op de televisie, dat zullen zijn geweest. Het Nederlandse voetbal heeft uit presti
ge oogpunt in Deurne geen beste beurt gemaakt. Misschien dat Nederland daarom
volgend jaar in Rottrdam kan doen wat het gisteravond door allerlei oorzaken ver
zuimde. Namelijk de afrekening presenteren. En dan liefst wel met goed voetbal.
MARC SERNË
Willem van Hanegem kon hij (Goethals),
zo leek het, slechts enkele vastberaden
krabbelaars zetten. Gemakshalve werd
vergeten, dat België zeer hoog eindigde
in het Europees kampioenschap voor
landenteams, verzwegen werd ook dat
België wel in Mexico (tijdens de wereld
kampioenschappen ’70) vertegenwoordigd
was en Nederland niet.
Na just werd dit manko grotendeels
ondervangen door Johan Neeskens los te
maken van de tegenvallende Wilfried
van Moer en de Ajacied vast te kleven
op van Himst. Suurbier kon zich daarna
bepalen tot positieverdediging.
Zeer voorzichtig behandelde Neder
land dit België van het immer bezige
baasje Goethals. Fadrhonc ontwierp een
taktisch plan waardoor de spitsen van
België in theorie hadden de Belgen
drie man voor, maar in de praktijk
werd gevoetbald met twee offensieve
spelers) mandekking kregen. Krol op
Semmeling, Hulshoff op Devrindt en
Willem Suurbier op Polleke van Himst
Omdat Fadrhonc zijn huiswerk voor
beeldig maakte, werd Nederland voor
weinig verrassingen geplaatst Fadrhonc:
„Ik verkoos Willem Suurbier boven Dick
Schneider omdat ik verwachtte dat de
Belgische spitsen zich ver op eigen ge
bied zouden laten terugvallen. Dat verg
de een geperfectioneerde mandekking.
Daartoe is Suurbier beter in staat dan
Dick Schneider, die zich gemakkelijker
laat verleiden tot offensieve acties.”
4 3
2 1
3 1
3 0
Uitgerekend op rechts deden zich
moeilijkheden voor. Pol van Himst, aan
voerder van de Belgen, was er de oor
zaak van. Hij legde vele meters af met
Suurbier als zijn trouwe schaduw, maar
daardoor viel er op die vleugel een
moeilijk te dichten gat Rechtshalf De
Jong maakte het probleem nog groter
door zijn zwak optreden tegen routiné
Jean Dockx.
Voorwaar een knap stukje psychologie. Opeens begrepen zij hun bondscoach niet
meer. De kleine begaafde architect op het middenveld Wilfried van Moer, de altijd
onberekenbare Pol van Himst en de wellicht niet zo klasserijke maar toch altijd
als één brok onverzettelijkheid te kwalificeren voetballers als Dockx, Verheyen,
Thissen, Heylens, Dolmans en Semmeling. Zij hadden toch altijd de ruggegraat ge
vormd van het elftal dat in de loop der jaren een imposante reeks van sucessen had
opgebouwd. Deelname aan de wereldkampioenschappen in Mexico, eclatante over
winningen tegen sterker geachte tegenstanders als Joegoslaven, Spanjaarden en
recentelijk nog Italië. Hoe kon Goethals dit van de ene dag op de andere gewoon
vergeten? Van Himst: „Het was alsof veel spelers een klap in het gezicht kregen.
Meer dan ooit moesten wij Nederland laten zien dat het ons niet één, twee drie
kon opvreten”.
ANTWERPEN. De stand in groep
3 in het toernooi om _het wereldkampi
oenschap luidt. j
als volgt:
België
Nederland
Noorwegen
IJsland
De Nederlandse bondscoach en zijn
spelers wezen direct na de wedstrijd al
nadrukkelijk op het gelijke spel: 0-0.
„De kwaliteit,” beweerden ze, „was on
dergeschikt gemaakt aan het resultaat.
Door middel van de in het Antwerpse
stadion verworven 0-0, had Nederland
zich een bijna ideale uitgangspositie ver
worven.”
Cruyff en de zijnen hadden gelijk. In
Rotterdam behoeft Oranje slechts gelijk
te spelen de overwinningen op IJsland
en Noorwegen zijn bij deze berekening
ingecalculeerd) om tot de wereldkampi
oenschappen 1974 te worden toegelaten.
Het doelgemiddelde van Nederland werd
immers door een 9-0 overwinning op
Noorwegen tot een voor België moeilijk
te benaderen hoogte opgeschroefd.
En toch restte in Antwerpen in plaats
van vreugde een kater. Terwijl club-
teams als Ajax en Feyenoord door hun
fans luid zouden worden toegejuicht en
bewonderd na een „uit” behaald gelijk
spel, werden Fadrhonc en zijn spelers
misprijzend bejegend.
Het was het gevolg van een naoorlog
se „Wij gaan naar Rome”-stemming. Na
de soms oogstrelende overwinningen op
de nationale teams van Schotland, Tsje-
cho-Slowakije, Griekenland en Noorwe
gen was de waarde van Nederland bij
de bookmakers immers gestegen tot een
zeer grote hooogte. De Hollandse papie
ren kregen nog een duwtje door de
met taktisch vernuft geplaatste plaag
stootjes van Raymond Goethals. De Bel
gische bondscoach was het brein achter
de perscampagne bij onze zuiderburen,
die van België bij voorbaat de „under
dog” en van Nederland de grote favoriet
maakte. Vergeleken bij Nederlandse ta
lenten als Johan Cruyff, Piet Keizer en
1 *- r
B J.
,.X
ties van vooral Piet Keizer en in minde
re mate van Johan Cruyff devalueerden
die rushes tot een in de ogen van de
Belgische supporters lachwekkend mini
mum. Temidden van het Belgische ge
weld van zware jongens als Thissen,
Dewalque en Vandendaele wisten zij
zich niet te handhaven.
'-/■? ■- 1
Al
a
A
-4
A
iiiii
s
iA'-'
1 i l si:
