WAAROM EEN
PERSOONLIJKE
KANDIDAATSTELLING
en
jongeren:
Beknopte
biografie van
Willem Stam
Voor de
Een ombudsman voor Noord-Holland
Er is maar één werkelijke keuze:
Ir. Stam of de politieke partijen
Voor de
middenklasse:
Voor de
werkende
studerende
Voor de
autobezitters:
Voor alle
Nederlandse
burgers:
Tegengaan
van grote
gemeentelijke
concentraties
(Zaanstad e.d.)
woning
zoekenden:
Behoud van het
Noordhollands
recreatiegebied
Verbetering
van het wegennet
Wat heeft ir. Stam ’s
programma voor de
kiezer te bieden?
F
ftiJ
fl
PROTESTEERT
TEGEN HET SLAPPE
REGERINGSBELEID
EN DE
POLITIEKE
PARTIJEN
-
ADVERTENTIE
STEM EEN MAN: STEM STAM!!!
lijst
lijst
17
17
het huidige stelsel, dat tot steeds verder
verzwaringen leidt, voor de gewone man
praktisch ónmogelijk wordt om er een
auto op na te houden.
particuliere economische belangen, Is te
verwachten.
Ir. Stam heeft bij het begin van zijn
persoonlijke verkiezingscampagne aange-
kondigd in de Tweede Kamer tevens de
specifieke Noordhollandse belangen te
willen verdedigen, hetgeen de overige
kamerleden niet kunnen doen, wanneer
het toevallig niet in de kraam van hun
partijbestuur past. En er zijn nogal wat
specifiek Noordhollandse problemen, zo
als:
De gemeentelijke samenwerking in ge-
westverband dient bevorderd te worden
doch er moet worden gewaakt tegen de
neiging van de politieke partijen om
monsterachtig grote gemeentelijke con
centraties te vormen. Ieder Noordhol
landse gemeente dient zijn eigen identi
teit in deze periode van toch al steeds
grotere vervlakking te behouden. In het
verleden is al een aanslag beraamd op
de zelfstandigheid van de gemeenten Be
verwijk en Heemskerk, die alleen door
een moedige buitenparlementaire actie
kon worden verijdeld, want anders had
de meerderheid van de Tweede Kamer
zeker voorgestemd. Thans dreigt weer
een aanslag op de zelfstandigheid van de
^”5
Schreef daarna een boekje „Vrijheid-
Blijheid”, waarin hij op ironische wijze
afstand nam van zijn bemoeienissen
met de Boerenpartij. Werd naar aanlei-
Nog steeds zijn wij in Noord-Holland
in het bezit van een prachtig en vrijwel
ongerept duingebied, waarvan het be
houd van onschatbare waarde is voor de
toekomst van onze kinderen. Doch het
gevaar voor ernstige aantasting van dit
gebied ligt om de hoek. Zowel van de zij
de van de mammoet-industrie de Hoog
ovens als van de Amoco, worden ernsti
ge aanslagen op ons Noordhollands
duinreservaat beraamd; zowel voor uit
breiding van industriecomplexen als
voor gaswinning. Hiertegen moet in de
Tweede Kamer een ernstig en goed ge
fundeerd protest klinken en in het verle
den is al meer dan genoeg bewezen dat
dit protest niet vanuit de politieke par
tijen, met hun talrijke bindingen met
Zaanse gemeenten door vorming van een
zgn Zaanstad. Als geboren Zaankanter
zal ir. Stam zich tegen een dergelijke
poging om de identiteit van zijn geboor
teplaats Wormerveer te vernielen, met
volle inzet te weer stellen, in het vaste
besef dat de vorming van een dergelijke
concentratie volstrekt zinloos is en al
leen kan leiden tot verdere verwijdering
tussen de burger en zijn gemeentelijk
bestuur. Ook voor andere Noordholland
se gemeenten zijn dergelijke verderfelij
ke concentratieplannen in voorbereiding;
zij dienen tijdig in de Tweede Kamer te
worden gesignaleerd en bestreden.
Ons partijenstelsel stamt nog uit de
vorige eeuw, toen er allerlei specifieke
groepsbelangen te verdedigen waren. De
katholieken moesten strijden voor een
volledige gelijkstelling als Nederlandse
staatsburgers. De protestanten voerden
een strijd voor het recht op christelijk
onderwijs voor hun kinderen. De arbei
dersklasse, uitgebuit onder het 19e-
eeuwse kapitalisme, vestigde zijn hoop
op de socialistische partijen. De liberalen
trachtten onder het motto „Ieder voor
zich en God voor ons allen” de belangen
van de ondernemers en de beoefenaars
van de vrije beroepen veilig te stellen.
We zijn nu in 1972 nog lang niet zover
dat de ongelijkheid uit de maatschappij
verdwenen is. Nog steeds is er een groot
en dikwijls niet gerechtvaardigd ver
schil in levensomstandigheden. Toch zijn
wij in de laatste 50 jaar en zeker na het
einde van de Tweede Wereldoorlog een
flink eind gevorderd op de weg naar
grotere maatschappelijke gelijkheid. Een
bepaald verschil in inkomen zal er altijd
wel blijven, omdat er nu eenmaal ver
schil in aanleg, capaciteiten en ijver is
tussen mensen onderling. Een volledige
gelijkstelling, zoals het communisme be
oogt (maar in de praktijk van de Sow-
jet-Unie niet doorvoert; de verschillen
in welstand zijn daar nog groter en
schrijnender dan bij ons), zou elke prik
kel tot inspanning wegnemen.
f I
In deze situatie is er geen plaats voor
meer dan 10 partijen, die alle bepaalde
groepsbelangen trachten te bevorderen.
Wij hebben in Nederland voldoende aan
2 of 3 grote politieke groeperingen,
waarvan de ene meer progressief en
idealistisch gericht zal zijn en de andere
meer conservatief en realistisch. Dan ra
ken wij uit de dwaze situatie varjdaan
dat een kabinet na een jaar valt omdat
ene meneer Biesheuvel nachtelijk wil
doordrammen en ene meneer Drees ver
moeid en prikkelbaar wordt, waarna een
onherstelbare ruzie ontstaat. Het rege
ringsbeleid wordt voor geruime tijd ver
lamd, nieuwe verkiezingen moeten wor
den gehouden (die miljoenen kosten),
waarna waarschijnlijk dezelfde rege
ringscoalitie, met wisseling van enkele
elkander onaangename figuren, op het
toneel verschijnt.
De enige manier om hieraan een einde
te maken is invoering van een distric
tenstelsel, waarbij de kiezer een werke
lijke keuze kan maken tussen persoon
lijkheden uit zijn eigen omgeving, die
hij enigermate kan beoordelen. Dit
dwingt de diverse partijen tot het vor
men van grotere groeperingen, waarbin
nen uiteraard nuanceverschillen moge
lijk zijn, zoals dat bijv, ook in Engeland
zowel bij de Labourparty als de Conser
vatieven het geval is. Er kunnen dan
stabiele regeringen worden gevormd, die
op een blijvende parlementsmeerderheid
berusten en 4 jaar lang kunnen werken
aan de vormgeving van een regeringsbe
leid. Falen zij in deze taak in de ogen
van het kiezerspubliek, dan komt bij de
volgende verkiezingen de oppositie op
democratische wijze aan het bewind en
kan trachten een alternatief te bieden.
De partij Democraten '66 voerde aan
vankelijk de invoering van een distric
tenstelsel als belangrijk punt in haar
vaandel, maar heeft in dit opzicht niets
bereikt. Integendeel, zij is inmiddels
ook een van de vele partijen in Neder
land geworden, met een programma tus
sen de PvdA en de VVD in.
De persoonlijke kandidatuur van ir.
W. Stam in Noord-Holland is een poging
om in deze situatie de impasse te doorbre
ken. Leidt deze kandidatuur in 2 van de
18 kiesdistricten tot een verkiezing ais
lid van de Tweede Kamer, dan is daar
bij het bewijs geleverd dat de kiezers,
waarvan ca. 40 pet. bij de laatste verkie
zingen niet eens de moeite nam om naar
de stembus te gaan, de huidige politieke
partijen, die slechts lood om oud ijzer
hebben aan te bieden, meer dan zat
en dat rij een DUIDELIJKE politiek
wensen.
Dit is dan ook een ernstig beroep op
de kiezers in de districten Den Helder
en Haarlem, die van plan waren niet ter
stembus te gaan, omdat zij er (de laatste
jaren terecht), de zin niet meer van
inzagen, nu wel de moeite te nemen om
hun stem uit te brengen en wel op
de man die herhaaldelijk in het verleden
heeft bewezen niet bang te zijn om het
alleen op te nemen tegen een over
macht: IR. W. STAM.
Het is een dwaze situatie dat het
verkeer vanuit Noord-Holland naar het
zuiden zich nog steeds via de 3 tunnels
moet persen door de steden Haarlem en
Amsterdam. Terwijl het op Friesland en
Groningen gerichte verkeer vanuit Alk
maar en Amsterdam over overbezette en
veel te smalle wegen moet plaatsvinden.
Grote economische verliezen door onno
dig lange rijtijden en levensgevaarlijke
verkeerstoestanden zijn hiervan het ge
volg. De aanleg van autosnelwegen in
Noord-Holland dient daarom de hoogste
prioriteit te krijgen. En er zal een des
kundige ingenieur in de Kamer moeten
komen om deze prioriteit op de juiste
wijze aan de orde te stellen.
Afschaffing van school- en collegegel
den, die een belemmering kunnen vor
men voor het volgen van voortgezet en
hoger onderwijs, terwijl ieder beseft dat
in de maatschappij van morgen alleen
door mensen met een goede opleiding
een redelijke positie kan worden bereikt.
De inkomsten uit deze heffingen zijn
trouwens relatief een onbetekenend be
drag op hert staatsbudget.
Verkorting van de diensttijd tot 6
maanden, te verdelen over 2 jaar. Ieder
die onder dienst is geweest, weet dat na
de eerste 6 maanden opleiding de dienst
tijd wordt verlummeld en in verveling
nutteloos wordt doorgebracht. Ondertus
sen worden jonge mensen, die in deze
periode allen nog in opleiding zijn ook
al volgen zij geen school of universiteit,
ca. l‘/i jaar uit deze opleiding weggerukt
en hebben vaak moeite zich na de
diensttijd weer aan te passen. Tevens is
sprake van een gigantisch economisch
verlies door het onttrekken van jonge
werknemers uit het arbeidsproces. De
zgn. Paraatheidskwestie kan worden on
dervangen door instelling van een klein
efficiënt beroepsleger.
Zeer aanzienlijke besparingen op het
defensiebudget zijn hierdoor mogelijk.
Nato-verplichingen dienen niet opge
heven te worden, doch in overleg andere
te worden geregeld.
Bestemming van de door het wegver
keer opgebrachte lasten voor de aanleg
van een net van autosnelwegen voor het
doorgaand verkeer, waardoor kostbare
vertragingen in het wegvervoer worden
voorkomen en de verkeersveiligheid in
hoge mate wordt verbeterd. Aan de aan
leg van deze autosnelwegen dienen
uiteraard geen waardevolle natuurgebie
den, zoals de duinrand in Noord-Holland
te worden opgeofferd.
Lagere lasten op het zuivere privé au
tobezit (dat dus niet zakelijk en daar
door fiscaal aftrekbaar is), omdat het bij
Herziening van het belastingstelsel,
dat momenteel door de zeer zware pro
gressie in de inkomstenbelasting een
moordende druk uitoefent op de kleinere
zakenmensen en alle salaristrekkenden,
terwijl de hoge inkomens uit winst en
vermogen praktisch ongemoeid gelaten
worden. De hoofdoorzaak van dit laatste
verschijnsel is voornamelijk het ontbre
ken van enige harmonie tussen het fis
cale stelsel in Nederland enerzijds en
de overige Westeuropese landen (waar
de nadruk niet ligt op de directe, maar
op de indirecte belastingen), anderzijds
Hierdoor ontstaan voor de grote vermo
gens en inkomens talrijke uitwijkings-
mogelijkheden, die door de omringende
landen gaarne worden aanvaard, omdat
zij daar de belastingopbrengst verhogen
ten koste van de Nederlandse fiscale
inning. Aangezien wij deze landen niet
kunnen dwingen ons belastingstelsel
over te nemen, zullen wij ons bij dat
van hen moeten aanpassen en met
kracht moeten streven naar een uniform
fiscaal stelsel in heel West-Europa.
Hierdoor wordt voorkomen dat de in
feite lagere en gemiddelde arbeidsinko
mens zo zwaar worden belast, dat gezien
de progressie een extra-inspanning
(overwerk bijv.) als vrijwel zinloos wordt
aangevoeld.
Verhindering van het misbruik maken
van de socialt wetgeving, waardoor iede
re burger zware financiële offers moet
brengen. Een goed voorbeeld van dit
misbruik is het volgende.
Ca. 300 schilders, werkzaam bij de
bouw in de Bijlmermeer, werden op een
gegeven moment ontslagen, omdat de
bouwondernemers overgingen op een
systeem van aanvoer van in de fabriek
geschilderde bouwonderdelen. Hoewel er
een grote behoefte aan schilders op de
arbeidsmarkt was, bleven deze „werklo
zen” de maximale tijd in de W.W. omdat
hun loon in de voorgaande periode zo
hoog was geweest (ca. 350 „schoon”)
dat hun W.W.-uitkering meer bedroeg
dan het c.a.o.-loon. Boven hun W.W.-
uitkering behaalden zij nog een aanzien
lijk inkomen uit particulier („zwart”)
werk. Ondertussen heeft dit de gemeen
schap ettelijke miljoenen gekost; geld
dat door hardwerkende mensen moet
worden opgebracht.
ding van dit boekje door hoofdredac
teur W. L. Brugsma aangezocht een
column te schrijven in de Haagse Post.
Stapte in 1968 op verzoek van hoofd
redacteur H. Goeman Borgesius over
als columnist naar De Telegraaf, waar
voor hij tot nu toe honderden artikelen
schreef.
Werkte van 1947 tot 1951 bij het
Laboratorium voor Grondmechanica te
Delft als adviseur voor funderingstech-
niek en van 1951 tot 1956 bij een
technische handelsonderneming op het
gebied van geluids- en warmtetechniek
te Amsterdam. Vestigde zich daarna te
Amsterdam als zelfstandig raadgevend
ingenieur voor bouwtechniek. Verhuis
de in 1959 met zijn bureau naar Bak-
kum (gemeente Castricum). Werkter
rein van zijn bureau voornamelijk
Noord-Holland, Friesland en Gronin
gen. Technisch adviseur van o.a.
Bruynzeel, Pieter Schoen, KI. Mole-
naar’s Handelsonderneming. Hobby’s
vroeger wedstrijdzeilen, thans paardrij
den en schrijven. Stichtte in 1963 het
Ruitercentrum Bakkum, dat hij in 1968
toen het bedrijf volledig was uitge
groeid tot de grootste manege boven
het Noordzeekanaai. overdeed aan de
bedrijfsleider.
Dochter Marianne verblijft in Ca
nada, vrouw Eva en zoon Frank in
Spanje. Doet bouwzaken in Spanje.
Beste persoonlijke vrienden Anton C.
Veldkamp^foto-joumalist) en Henk J.
A. Hofland (publicist). Benevens Frank
Stam. Beste vriendinnen: Eva en Ma
rianne.
Was in zijn Delftse studietijd lid en
later voorzitter van de Progressief De
mocratische Studentenvereniging
waarin linkse en liberale studenten
waren verenigd. Trad niet meer toe tot
enige politieke partij tot 1966, toen hij
een poging waagde om de Boerenpartij
een ideologische achtergrond te geven
én van een negatieve protestbeweging
om te vormen tot een constructieve
politieke groepering. Trad uit de BP
toen in september 1966 de ex-NSB’er
Adams als lid van de Eerste Kamei
werd afgevaardigd en trachtte de voor
malige BP-kiezers te interesseren vooi
zijn nieuwe groepering Progressief
Rechts, die echter wegens gebrek aan
financiële middelen niet van de grond
kwam.
Het bereiken van betaalbare aan-
vangshuren voor nieuwbouwwoningen,
door bevordering van de efficiency in
ontwerp en uitvoering van de woning
bouw, waarbij vooral de middelgrote
bouwbedrijven, die veel efficiënter wer
ken dan de zeer grote ondernemingen op
doeltreffende wijze worden ingescha
keld, door de continuïteit in hun op
drachten te verzekeren. Bevordering van
het eigenwoningbezit door beschikbaar
stelling van laagrentende staatshypothe-
ken, zodat ook de gewone man een eigen
woning kan verkrijgen.
Geboren 16 november 1922 om 06.30
(Schorpioen met ascendant Schorpioen)
te Wormerveer als jongste van 4 zoons
van een kleine bouwaannemer. Volgde
na de lagere school de HBS-b opleiding
op het Zaanlands Lyceum, deed in 194C
eindexamen en behaalde de Jasykoff-
schoolprijs met een gemiddelde van 8,3.
Desondanks weigerde de rector hem
voor te dragen voor een studiebeurs
voor de TH te Delft op grond van
„onbehoorlijk gedrag”. Studeerde een
jaar wis- en natuurkunde aan de
Gemeentelijke Universiteit van Am
sterdam en stapte daarna over op
een bouwopleiding aan de HTS te
Amsterdam, waar hij in 1944 eindexa
men aflegde. Was vanaf 1941 betrok
ken in de Zaanse verzetsbeweging,
aanvankelijk in de Waarheidsgroep,
waaruit hij in 1943 werd geroyeerd
wegens „rechts opportunisme” omdai
hij een kritiek had geschreven op het
optreden van de vooroorlogse CPN en
een stuk voor de Waarheid had ge
schreven, waarin hij koningin Wilhel
mina verdedigde tegen een laffe aanval
in een „gelijkgeschakeld” dagblad
Sloot zich aan bij de Amsterdamse
studentenverzetsgroep rond De Vrije
Katheder. Werd eind 1944 door de
Waarheidsgroep opnieuw benaderd om
de leiding over te nemen van de ver
zetsgroep in Beverwijk, hetgeen hij tot
de bevrijding uitvoerde. Verliet deze
beweging toen in september 1945 de
CPN heropgericht werd.
Studeerde van 1945 tot 1950 aan de
Technische Hogeschool te Delft op de
afdeling Weg- en Waterbouwkunde (ci
viel ingenieur), waarvan de laatste 3
jaar als werkstudent bij het Laborato
rium voor Grondmechanica. Trouwde
in 1949 na een jarenlang verlies van
contact met zijn jeugdliefde uit 1944
Eva uit Wormerveer. Dochter Marian
ne (1950), zoon Frank (1956).
