SURINAMERS KLAGEN OVER WREDE POLITIE
lis
0
il
i-;: - i
r
HERBOUW NZH-KOFFIEHUIS
OFFENSIEF TEGEN VERKROTTING
GEMEENTE MOET OP HOEPELEN
Noorse boom
MOOIE POEZEN IN DE RAI
AMSTERDAMSE AUTO LANGER
•Mi
-
■i llii
■I
•fl
DECEMBER
DONDERDAG 7
197 2
ONDER REDACTIE VAN ROLF STALLING/
L W
■ÈL w
Lik i
-
J 1
-
- 1
Mn
MOKUMMERS koketteren niet zo graag met het bestaan van een stadhuis
1VOU
naai
DEN
De zes Surinaamse organisaties in Amsterdam, die na de dood van
Heesbeen de „8 septemberbeweging” oprichtten, zijn erg benieuwd
naar het antwoord van de minister. Dat zijn ook de heer L. A. Han
kers, voorzitter van de stichting BESK en een „veldwerker onder de
Surinamers”, en de advocaat Voorn. Ze willen liever eerst dat ant
woord afwachten voor ze uitvoerig commentaar geven op de kwestie.
VOLGENS de gemeente moet bjj de strijd tegen de verwaarloosde hoofdstede
lijke woningen de beuk er in. De stad telt 200.000 huizen, die in bezit zijn van
particulieren en dan nog meest kleine eigenaars. Dit jaar gingen er wegens
achterstallig onderhoud 5.000 aanschrijvingen de deur uit, maar in 1973 zullen
dat er zeker 10.000 zijn. Er wordt niet meer gewacht op onderhoudsklachten van
bewoners, want de situatie in de verschillende meest negentiende-eeuwse
buurten zal systematisch worden onderzocht Als de huiseigenaar niet wil mee
werken, verricht de gemeente het noodzakelijke onderhoud, maar hij krijgt wel
de rekening gepresenteerd. Op een weigering tot betalen volgt een dwangbevel.
Bovendien is men van plan de bewoners afschriften te sturen van deze aan
schrijvingen, zodat zjj zelf de zaak kunnen controleren. Ook de wijkcentra krij
gen bericht zodat de bewoners in elk geval vroeg genoeg worden ingelicht.
MET DE KOMST van het gewest Groot-Amsterdam moet de gemeente wor
den opgeheven en plaats maken voor de verschillende wijken, die een eigen
bestuursmacht dienen te krijgen. Deze aan het Prinsenhof waarschijnlijk met
hoongelach ontvangen suggestie staat in „Macht voor de wijken", een door een
PvdA-werkgroep opgestelde nota, die op het verlangen naar een democratischer
bestuur drijft. De wijkraden moeten het in de toekomst gaan doen, omdat de
kloof tussen bestuurders en bestuurden te groot is en technocraten al gauw de
dienst uitmaken. In het Amsterdamse geval heeft het overboord gooien van de
gemeente volgens de PvdA-groep ook het psychologische voordeel, dat de rand
gemeenten in het gewest niet meer zo bang hoeven te zijn voor een numeriek
te sterk Mokum. Men wijst er op dat het stadsbestuur vooral bij het oplossen
van wijk- en buurtproblematiek ondanks de goede bedoelingen nogal eens de
plank misslaat en zoiets roept spanningen en gevoelens van onvrede en machte
loosheid op. Er zullen wijkactivisten zijn, die niet zo happig zijn op een wijk
raad, maar die weerstand moet overwonnen worden, aldus de werkgroep, die
er vooral op mikt dat de deelneming van de bevolking in het wijkgebeuren
flink op gang wordt gebracht.
innen
gaai
jrven
hart
onze
ewijs
Een feit is ook, dat de Amsterdamse officier van Justitie mr. J. F.
Hartsuiker naar aanleiding van enkele van dergelijke klachten de
rijksrecherche opdracht heeft gegeven een onderzoek in te stellen.
De rijksrecherche verwacht het resultaat hiervan aan het eind van
deze week aan de officier te kunnen overleggen. Inmiddels heeft ook
het PvdA-Tweede-Kamerlid dr. Roethof vragen gesteld over een mis-
handelings- en beledigingsgeval, dat rond het bureau Leidseplein
speelde.
Als men de verhalen van de Surinamers mag geloven, dan zijn de
Amsterdammers en zeker de politie toch niet zo’n erg tolerant
volkje. Politievoorlichter Hoornstra, die we om commentaar vroegen,
zei hiermee liever te wachten tot het onderzoek van de rijksrecherche
is voltooid. „Ik ben er wel wat van geschrokken en als dit allemaal
waar is, is dat voor ons korps minder prettig”, aldus de heer Hoorn
stra.
Mr. Voorn: „Het probleem is, dat ik niet over feiten kan praten.
Ik heb met eigen ogen de verwondingen gezien, maar hoe bewijs je
dat ze door de politie zijn toegebracht? Het is moeilijk om getuigen
te vinden. Er zijn genoeg jongens, die gevallen van mishandeling heb
ben gezien, maar ze zeggen: voor mezelf heb ik alles gezien, maar
voor de politie heb ik niets gezien”. De advocaat laat ook dóórsche
meren, dat hij ook van de zijde van collega’s de waarschuwing heeft
gekregen dat hij met zijn uitlatingen moet oppassen.
LINDA VAN OLFFEN, die een tijdje geleden in dit rubriekje als de reddende
engel van het bruine café Korpershoek werd afgeschilderd, heeft uit dat suc
cesje kennelijk zoveel moed geput dat zij nu ook in de slag is gegaan om de her
bouw van het Noordzuidhollands Koffiehuis te bewerkstelligen. Zoals bekend
moest deze schilderachtige zaak ondanks de vele protesten in het metrozand
bijten. Het Stationsplein is er sindsdien een stuk leger op geworden, maar daar
aan valt weinig meer te veranderen. Een geschikt plaatsje voor het nieuwe
NZH-koffiehuis heeft Linda gevonden voor het stationspostkantoor van waaruit
de terrasbezoekers een fraai uitzicht op de monumenten van de Prins Hendrik
kade hebben. Wethouder Han Lammers heeft haar laten weten veel voor het
plan te voelen, maar financieel niets te kunnen doen zodat de benodigde twee
miljoen gulden op een andere manier op tafel moeten komen. De initiatiefneem
ster, die een aantal bekende Amsterdammers bereid heeft gevonden met haar
een actiecomité te vormen, gelooft dat de Amsterdammers daar wel voor zijn
te porren. „Het zou een prachtig geschenk zijn voor 1975 als de stad 700 jaar
bestaat”, aldus de Landsmeerse, die met de gedachte van een gala-circusvoor-
stelling met prominente artiesten speelt. „Wat in Parijs kan, moet in Amster
dam ook lukken”, aldus Linda van Olffe...
„De politie lokt het uit,” zegt hij, „dat
je brutaal wordt om een excuus te
hebben je op je donder te slaan. Laatst
werd iemand opgehaald, die er niets mee
te maken had, maar hij kwam wel mooi
onder de kneusingen terug en wie be
taalt de dokter?”
We verliezen Oscar uit het oog, maar
als we een half uur later ,t Winkeltje”
verlaten, komt er een jongen binnen die
opgewonden vertelt dat Oscar vijf minu
ten geleden door enkele passerende
agenten mee naar het bureau is geno
men. „Als u even wacht,” zegt iemand,
„zult u ’m straks met twee dichte ogen
terugzien.”
De bokser uit de Warmoes straat
In de verhalen duikt vaak de naam van
„de bokser” op, wiens krachtige vuisten
hij gebruikte ze in het jonge verleden
nogal eens tijdens bokspartijen in Kras-
napolsky ook wel eens wat losjes
zouden zijn uitgevallen tijdens de „ver
horen” in de kelder.
Hij vertelt: „Ik werd in een dancing
aangehouden. Daar was iets gestolen,
waar ik niets mee te maken had maar
hoe gaat dat? Als er een kleurling in de
buurt is, heeft hij het vast wel gedaan.
Zo praten ze Ze scholden me uit voor
zwarte aap en douwden me als een hond
de trap af naar een kelder, waar zich
ook nog vier cellen bevonden. Ik zei, dat
ik niets had gedaan, maar twee agenten
pakten mijn hoofd vast en sloegen dat
tegen de muur. Ik weet niet meer hoe
vaak.”
maar ze schreeuwden dat ik een hande
laar in verdovende middelen was en dat
ik maar moest bewijzen, dat het niet zo
was. Ze waren met hun vijven en sloe
gen op me in, toen ik bleef ontkennen.
Daarna trokken ze mijn mond open en
drukten de 15 tabletten in mijn keel.
Als het LSD was geweest, was ik kapot
gegaan.”
IN EEN HOEK van de bar zit Oscar,
26 jaar en chauffeur van beroep, de
zaak rustig te bekijken. Hij gaat er prat
op dat hij in de veertien jaar, die hij nu
in de hoofdstad woont, nog nooit iets
met de politie te maken heeft gehad en
dat wil hij zo houden. Niet dat de
situatie van de Surinamers in Amster
dam hem zint, maar hoe moet je dat
veranderen? meent hij.
„Toen ze niets konden vinden, kreeg
ik nog een paar stompen. Daarna moest
ik heel snel opsodemieteren, zeiden ze.
Ik ben de volgende dag naar mijn dok
ter gegaan om de wonden te laten
behandelen. De dokter zei dat hij er een
zaak van wilde maken. Hij belde een
inspecteur op, maar die vertelde dat ik
dronken was geweest.”
HET TWEEDE geval betreft een ne
gentienjarige Surinamer, die Raymond
heet en enkele maanden geleden op
straat werd opgepakt om de gang naar
de Warmoesstraatkelder te maken. „Ik
had vijftien hoofdpijntabletten bij me,
DE KREET valt in één van de vooral
door Surinamers bezochte kroegen aan
de Nieuwmarkt: „Die heren van de
Warmoesstraat zijn allemaal sadisten.”
Even is het stil maar daarna klatert er
luidruchtig bijval op vo°r de spreker,
die evenals zo vele anderen die we
deze avond ontmoeten niet zulke hele
vrolijke herinneringen heeft overgehou
den aan een gedwongen bezoek aan het
politiebureau in de Warmoesstraat.
WAAROM vluchtte de jonge Surinamer Paul Heesbeen op 8 sep
tember, toen twee agenten hem als verdachte van handel in drugs in
het Vondelpark wilden aanhouden? Het antwoord op deze vraag zal
altijd een mysterie blijven, want Heesbeen werd dodelijk getroffen
door het schot dat een politieman „uit noodweer” aldus de officiële
lezing loste. Pauls vrienden verzekeren nu, dat hij bang was voor
de speciale behandeling, die op sommige bureaus alleen voor kleur
lingen lijkt te zijn weggelegd.
Een feit is dat de Surinaamse advocaat mr. L. J. G. Voorn kort
daarna, het is niet de eerste keer maar toevallig zijn er nu wel journa
listen bij, voor de Amsterdamse politierechter verklaart: „Op het
bureau Warmoesstraat schijnt het een ritueel te zijn om Surinamers
en andere kleurlingen te mishandelen. Ze worden meegenomen naar
een kelder en daar door twee of meer agenten beestachtig mishan
deld”.
Als die bokser in Kras moest vechten,
gingen we er speciaal naar toe om hem
te treiteren. Het was de enige manier
om iets terug te doen voor wat hij ons
heeft aangedaan.”
Tien jaar geleden kwam een Noors
schoolmuziekkorps in de hoofdstad
spelen en het stadsbestuur was toen zo
aardig de verblijfskosten van de mu
sici te betalen. Om iets terug te doen,
schonken de Noren Amsterdam een
kolossale kerstboom. Dit gebaar is in
middels tot een traditie uitgegroeid en
gistermiddag kwam burgemeester
Tpnne uit Trondheim speciaal naar de
Dam om daar de jubileumboom over
te dragen.
Het heeft er de schijn van dat de
politie bij de arrestatie van Surinamers
niet altijd even nauwkeurig te werk
gaat. Zekere Louis vertelt in ,„t Win
keltje”: „Ik zat hier op een avond en
toen stormden er een paar agenten naar
binnen. Een van hen trapte mijn broer
en toen ik daar iets van zei, sleepten ze
ook mij mee naar buiten. Waarom, wil
den ze niet vertellen. In de kelder moest
ik me uitkleden en op dat moment dat
ik de trui over mijn hoofd trok, kreeg ik
een stomp tegen mijn ribben. Ik heb
toen teruggeslagen, maar dat had ik beter
niet kunnen doen want voordat ik het
wist, sprongen ze allebei tegelijk op
mijn nek."
LIEFHEBBERS van mooie poezen kunnen alle kanten op in de RAI, want
daar wordt op 9 en 10 december de veertigste internationale kampioenschap-
tentoonstelling „Felicat” gehouden. In totaal 950 bijzondere katten uit alle hoe
ken van Europa zijn er op gebrand de schoonheidstitels in de wacht te slepen
en voor de twaalf keurmeesters lijkt het daarom een ónmogelijke opgave er
zonder krabben vandaan te komen Secretaresse C. A. Adriaanse, zelf bezitster
van vijf Siameesjes, zegt over dit poezige festival: „Je merkt dat de belang
stelling voor de kat enorm is gestegen. Tien jaar geleden hadden we op deze
tentoonstelling nog maar 250 katten en sindsdien is de selectie alleen maar
strenger geworden. Bovendien wordt er goed gefokt”. Waar wordt nu speciaal
op gelet? „Natuurlijk op het uiterlijk, maar ook op het karakter, want de poes
is vooral een huisdier”, aldus mevrouw Adriaanse, die deze keer nog meer be
zoekers verwacht dan vorig jaar en toen waren het er tienduizend.
in hun stad, waar de gemeenteraad de komende weken toevallig wel het be-
grotingsstrafwerk moet afmaken. Dat levert doorgaans niet veel meer dan
schorre kelen op, wat de baas van het in de Doelenstraat gevestigde café De
Pool niet is ontgaan. Behalve het gersten vocht uit zijn witte pomp stelt hij de
verschillend gekleurde politieke vogels ook een hutspot ter beschikking.
„Vorig jaar was er een vechtpartij
tussen een Surinamer en een Hollander.
Ze waren beiden fout, maar de Surina
mer werd in de politieauto gesmeten en
aan de Hollander vroegen ze alleen: wilt
u zich morgen op het bureau melden?
Je weet zelf niet meer wat je ervan
zeggen moet. Ik blijf niet eens meer
kijken, maar loop door omdat ik het te
pijnlijk vind. Ze zeggen: wat moeten
jullie hier. Het is maar het beste jullie
allemaal in een groot schip naar Para
maribo te stoppen. Je wordt behandeld
als elke andere gastarbeider, maar waar
om heb ik dan nog een Nederlands
paspoortin bruikleen? Ik heb boeken
in. mijn hoofd van de pesterijen, die de
gemeenschap en in het bijzonder de
Amsterdamse politie je leveren.”
OMDAT de gemiddelde Amsterdamse auto tien centimeter langer is dan de
Rotterdamse moet de binnenstad van de hoofdstad tijdens het avondspits 'ur
drie kilometer meer autolengte verwerken dan in Rotterdam het geval is. Dit
rekenkundige grapje is van de chef van de Rotterdamse verkeersdienst. De
Amsterdamse auto is overigens ook nog eens vijf centimeter breder dan de
Rotterdamse auto, die ook nog wordt voorbijgestreefd door de Haagse. Hij heeft
ook uitgerekend dat per etmaal 315.000 auto’s dc Amsterdamse binnenring pas
seren en tjjdens de avondspits 30.000.
Tot deze conclusie komt ook de Am
sterdamse arts H. Levy, die overigens
met deze zaak niets te maken heeft
gehad. Hij kan zich wel andere gevallen
van Surinamers herinneren, die hem
vertelden door de politie te zijn mishan
deld. „Ik heb ook enkele keren met de
politie gebeld, maar kreeg toen nul op
request. Discriminatie? Ik heet Levy, dus
ga maar na. Ook de Nederlander discri
mineert net zo goed als ze dat in
Amerika doen.”
„Daarna moest ik me uitkleden. Mijn
nieuwe suède jasje smeten ze in de
viezigheid op de grond en begonnen er
toen op te trappen. Toen ik daar naakt
stond, zeiden ze, dat ik mijn billen
moest spreiden en moest bukken. Zo
hing ik daar en op een afstandje ston
den ze lachend toe te kijken. Is dat nou
normaal?”
Louis: „Laatst liep ik met een vriend
op de Zeedijk. Toen kwam de bokser
er aan samen met een andere agent. Ze
zeiden dat we snel moesten doorlopen.
Toen we vroegen: waarom? zei de
bokser: omdat jullie smerige apen zijn.
Toen we bleven staan, begon de bokser
gelijk te slaan en die andere agent trok
zijn pistool. Als je dat ziet: moet je dan
gaan vechten?
ii
L
'I
uu.’
Hg::
i
L ins.. - i
Ir-'
'•■LAlLi.
