Alpha-Beta: huwelijk
Spel Black
Sabbath is
gaat herkenbaar kapot
er nog niet
James Brown
schreeuwde
z’n soul uit
COIFFEURS EN MODEMAKERS
OP DE EXOTISCHE TOER
amro bank
spaart u
gunstig:
5 dagen
Terschelling
KvanVEELEN
Dankbare werken op
koorconcert Santpoort
CENTRUM SPEELT STUK VAN WHITEHEAD
In Amsterdam
In Rotterdam
Modejournaal
Dubbelkwartet „Haarlem” werkte mee
I
ZATERDAG
1 7
FEBRUARI
19 73
8
ZA
Laat u bij de Amro Bank vrij
blijvend adviseren over de voor
u meest geschikte spaarvorm.
EiSè
DE ONMISKENBARE en fascinerende klanken van
de immer zo mysterieuze jungle hebben ongetwijfeld
door de goed gekapte hoofden van coiffeurs en ont
werpers gespeeld toen zij respectievelijk een nieuwe
haa i modelijn en een even zo nieuwe maquillage voor
het komende seizoen wilden gaan lanceren. Het jacht
luipaard inspireerde hen tot de Ligne Léopard en de
Maquillage Léopard. Léon Ellerbroek, chef d’équipe
van het Zotos Showteam, heeft deze nieuwe Neder
landse haarlijn onlangs in Amsterdam gedemon
streerd.
DE LIGNE LÉOPARD moet reminiscenties oproe
pen aan de katachtige elegance van de Hollywood-
style uit de jaren vijftig. Om zulks nog even te on
derlijnen werden er tijdens de show zelfs drie beeld
schone jonge panters ten tonele gevoerd afkomstig
uit het Dierenpark Wassenaar. Edoch, beste mensen,
geen enkele tweevoeter - hoe fraai ook gekapt - even
aart de souplesse en de deinende eiegantie van deze
bijzonder fraaie roofdieren, hetgeen niet wegneemt
dat het op hun geïnspireerde kapsel allercharmanst
op onze koppies kan uitkomen.
AMSTERDAM De pseudo-
mystieke schijn die de Britse for
matie Black Sabbath enkele jaren
geleden aan haar muziek meegaf,
is, naar het ook gisteravond bleek,
grotendeels verlaten. Het Concert
gebouw kon ervan getuigen dat
Black Sabbath een sterkere nadruk
op de muziek zelf is gaan leggen,
een wending die de groep zeker ten
goede is gekomen.
Bij de Amro Bank hebt u de
keus uit tien verschillende
spaarvormen. Van een
spaarboekje met 4% rente tot
een spaarrekening met een
vaste looptijd van 5 jaar.die nu
zelfs een gegarandeerde rente
biedt van maar liefst
voordelig uit met NS
EERSTE IJMUIDER
MARKIEZEN FABRIEK
1
tel
1 x’XBlaap
k*1
CEES STRAUS
Ligne Gepard-ooiffure.
ADVERTENTIE
Bé TER MAAT
FERRY TROMP.
ADVERTENTIE
Geborduurde organdi
in
KEES MAAS
7“
Al blijft het relatief gezien nog steeds
zwak geproduceerde heavy rock die al
leen met een grote dosis aanstekelijke
gebaren op het publiek overgebracht
kan worden. Black Sabbath’s platen zijn
waarschijnlijk voor een kleiner publiek
bestemd dan gisteren in de zaal aan
wezig was.
seksualiteit te maken heeft. Mevrouw
Elliot gaat uitsluitend tegen haar man te
keer. Zij kijkt helemaal niet verder dan
haar neus lang is.
Jules Hamel en Els van Rooden in
„Alpha-Beta”.
hoofddeksels gedrapeerd. De geknoop
te uiteinden van de turbans wezen de
weg naar de hemel of hingen enigs
zins ondeugend langs het gezicht.
In ons winderige en regenachtige
landje zijn deze nauw om het hoofd
sluitende hoedjes ideaal. En mocht
van tijd tot tijd ons haar niet al te
best willen, niemand die er, met deze
alles bedekkende hoofdtooi, iets van
zal merken.
van elk
station.
Middenhavenstraat 27
IJmuiden - Telefoon 02550-14108
Na 18.00 uur telefoon 02550 - 11202
do
Bi
de
ho
19
do
de
op
ho
zit
er
De
do
pr
pr
oo
on
do
we
no
drl
sti
/2
da
va
ko
nu
pe
ve:
de
he
mt
via
mi
be
ca<
fel
3,5
cei
bo
de
laf
bei
ne
de:
ho
cei
be
ho
da
op
1
Mt
lar
Ne
mt
orr
he
mt
ge
du
be
he
de
sei
va
rei
pl;
ee
mi
afi
w<
de
de
W
ko
hii
de
en
or
w:
al
da
de
U
til
or
et
or
P<
Di
te
di
u:
vt
vt
s<
m
bi
la
di
Het on-dramatische van het stuk is,
dat we ons het leven van de Elliots
vóór, tussen en na die drie gesprekken
heel goed kunnen voorstellen. „Alpha
Beta” is geen drama, dat op het toneel
zoals „Wie is bang.in zichzelf vol
tooiing vindt. Dat vind ik het originele
van Whitehead en het knappe is, dat de
drie episoden toch heel duidelijk met
elkaar te maken hebben. In het ene
gesprek worden dingen gezegd, die in
een later gesprek in andere vorm terug
komen. Bovendien zijn de bezigheden
van het tweetal (behangen, strijken, ver
slonzen) doelbewust aangebrachte illu
straties van de toestand van het huwe
lijk.
Whiteheads personen zijn uit een niet
te definiëren „klasse”, nét geen arbeiders
en nét geen werknemer. Sommige critici
verwijten Whitehead dat hij die mensen
voor aap zet. Een misvatting. Hij schrijft
over hen, omdat hij een van hen is. Hij
schrijft vanuit een woede over hun on
vermogen zich te bevrijden van de bur
gerlijke normen, die zij (onbewust) van
de gezeten burgerij hebben af gekeken;
het onvermogen een eigen karakter en
identiteit te vinden. Whiteheads woede is
zo groot dat hij er niet aan toe komt, de
samenhang met de hele maatschappij te
schetsen, noch aan te duiden waar die
verkrampte moraal dan wel vandaan
komt. Of misschien denkt hij dat we dat
al weten?
Onder leiding van de uiterst energieke
dirigent Pieter de Jong, die soms armen
en benen nodig heeft en daaraan nog
zeer expresssieve gelaatsuitdrukkingen
paart, voerde het koor een keur van
dankbare werken uit, daarbij voortdu
rend een uitstekend klankevenwicht be
warend. Opmerkelijk was vooral de zeer
gedisciplineerde wijze waarop diminuen-
di en crescendi werden verwezenlijkt.
Eigenlijk vond ik het hoofdwerk, de
Missa Brevis in G (KV 140) van Mozart
nog het minst interessant. Mozart heeft
geniale werken geschreven, maar ook
veel confectie, en deze mis klink maar
zelden geïnspireerd.
ROTTERDAM. Popbeschrijvend
Nederland lag gistermiddag weer een»
met de billen bloot. Ondanks toezeggin
gen uit Amerika dat „Mister Soul num
ber one” in elke „haven” van zijn Euro
pese tournee bereid was te praten, ver
scheen het idool niet in de daartoe door
Polydor afgehuurde gelegenheid „Le Ba
teau” in Rotterdam. De heren lijfwach
ten van mr. Brown, die zich in Hilton in
drie kamers rond zijn suite beuonden,
deelden mee dat de meester geen zin
had. Oh zo. Iedereen kwam dus om niet
(drank en platen uitgezonderd), dit in
tegenstelling met gisteravond, toen zo’n
zesduizend fans in het Ahoy-sportpattes
wel degelijk vis a vis met James Brown
kennis mochten maken.
HAARLEM. Een kapot huwelijks
leven. Daar gaan heel wat toneelstukken
over. Laat ik er twee nemen. „Wie is er
bang voor Virginia Woolf?” van Edward
Albee en „Alpha Beta” van E. A. White-
head, dat gisteren bij Centrum in de
Haarlemse schouwburg in première ging.
Bij het eerst kom ik beroerd door de
inhoud vandaan en heb genoten van het
stuk. Van het tweede word ik beroerd,
maar zonder artistieke genietingen, want
daar werkt Whitehead niet op. Het ge
nieten van de spelers laat ik even buiten
beschouwing; ik vergelijk de aard van
de stukken. De vraag is welke van de
twee stukken nu beter laat zien hoe een
huwelijksleven in werkelijkheid is. Ik
geloof „Alpha Beta”.
Zanger en sologitarist van Black Sab
bath in actie.
DE VOORPARTIJ KAN zowel op
zij, doch eveneens als pony worden
gedragen. De zijpartijen vallen naar
achteren en laten de oren vrij, waar
mee de stroomlijn en de supersnel
heid van het jachtluipaard worden
gesuggereerd. Nu kan het zijn dat
deze omlijsting uw gezicht niet be
paald verfraait, de haren mogen dan
terug over de oren worden gedra
peerd. De achterpartij is van de kruin
af tot de nek op 25 centimeter ge
houden, terwijl het geheel bol gesne
den dient te worden. Niet echter de
nekpartij, deze wordt bot geknipt.
Daar stonden werken tegenover als
„Rejoice in the Lord always” van Rath
bone en „Praise the Lord, O my soul”
van Roland Smart en het later gebis
seerde ,O Lord, how manyfold are Thy
works” van Barnby. Ook Psalm 23 van
Schubert was een dankbaar onderdeel
van het rijke programma, dat werd
opgeluisterd door het gemengd dubbel
kwartet Haarlem dat een al vergaande
graad van vervolmaking toonde.
Ragfijn was het kaatsspel tussen de
verschillende stemmen in „Heer Jezus
heeft een hofken”, een bewerking van
de dirigent, waarin alleen de tenoren
hier en daar iets tekort schoten. Een
hoogtepunt in het optreden van het
dubbelkwartet was vooral het Arioso
van Handel dat zeer enthousiast werd
gezongen en muzikale toppen bereikte.
Een van de sopranen uit het dubbel
kwartet, mevrouw Riek de Jong, zong
als soliste „Piu Jesu” van Gabriel Fauré.
Haar voordracht was innig, maar als
haar stem wat minder van achter uit
haar keel zou komen, zou haar voor
dracht sterk aan articulatie en nuance
ring winnen.
gedetailleerde, naar binnen gekeerde
speeltrant terugvindt. In „Kwartet” van
Whitehead liet hij veel meer het zelfge
vondene zien.
Els van Rooden toonde bijzonder knap
het ouder worden van mevrouw Elliot.
Vooral in het twede bedrijf heb ik geen
oog van haar kunnen afhouden, zoals ze
daar op de bank zat als een opgedofte
kloek die elk moment in gillen kan
uitbarsten. De vechtpartij tussen man en
vrouw die erop volgde was verbluffend
goed geënsceneerd en uitgevoerd.
JAC HEIJER
DE BIJPASSENDE maquillage van
Isabelle Lancray zorgt voor de kat
achtige ogen onderstreept met een
Jules Hamel leek me bij de première
nog heftig Jte worstelen met zijn rol, die
overigens razend lastig is. Hij moet een
evenwicht vinden tussen de holle olijk-
heid, waarmee meneer Elliot zijn ver
meende wijsheden verkondigt, en de in
nerlijke onzekerheid waarvan deze af
en toe blijk geeft. Maar er is alle kans
dat als het stuk is ingespeeld Hamel zijn
turban
marineblauw van Carven.
5 Dagen genieten op het
eiland aan de Golfstroom..
Volledig verzorgd, dus ind.
logies, maaltijden en reis:
f97
Vertrek dagelijks t/m 10 mei
1973.
Alle informatie in de brochure
„Toeren met NS” op de
stations.
Hij laat twee mensen zien, die nooit
de vrijheid hebben leren kennen zelf te
denken. Zijn meneer Elliot gaat welbe
spraakt te keer tegen de verkrampte
huwelijksmoraal. Maar hij blijft denken,
dat waartegen hij vecht alleen iets met
om tot een behoorlijke prestatie te kun
nen komen.
De ongenuanceerde klanken die Os-
burne van tijd tot tijd uitstoot mogen
geen naam hebben. Enige vorm van sub
tiliteit die je toch zou verwachten bij
een tekst als van If I could tune with
the grave en War Pigs blijft bij hem
volkomen uit.
Hoezeer de groep afhankelijk van de
drummer is, bleek uit het nummer Iron
Man dat aanvangt met een minuten lan
ge uiterst eenvoudige solo van Bill Ward.
Bedoeld om de zaal te laten meeklappen,
verzandde dit werkje in een brij van
ongearticuleerde klanken die nauwelijks
nog het predikaat popmuziek mocht dra
gen. Beter was Getting yourself to live,
dat zal worden opgenomen op de vijfde
en nieuwe plaat die tijdens deze tournee
wordt opgenomen.
De eveneens Engelse groep van heavy
rock-signatuur Badger was in het voor
programma geplaatst. Badger zal in de
nabije toekomst op grote schaal in En
geland worden gelanceerd, naar organi
sator Lou van Rees meedeelde. Het blijkt
een erg aardige groep te zijn die melo-
dieus-getinte muziek maakt. Badger is
geformeerd rond Tony Kaye, een der
oprichters van Yes, op orgel, en drum
mer Roy Dyke (ex Ashton, Gardner and
Dyke). Daaraan zijn toegevoegd de gita
risten Brian Parrish en Dave Forster
(bassist bij de Warriors). In ieder geval
brachten ze muziek die qua structuur
een heel stuk beter in elkaar zat dan bij
Black Sabbath.
MARKIEZEN ZONNESCHERMEN
RtKLUIKeM/LUXAPLCt JAUVZISëN
IN HET DECOR van een kil betonnen
nieuwbouwhuisje (van Frank Raven)
legden de spelers zich onder regie van-
Han Bentz van den Berg toe op een
soort realistisch spel, dat niet overal los
kwam van een zekere toneelmatigheid.
Misschien had de regisseur de spelers
meer kans moeten geven mise-en-scène
en tekstbehandeling vanuit zichzelf te
vinden. Maar dat kan gaandeweg nog
komen.
EXOTISCH ZIJN evenzo de tur
bans van de Parijse couturier Carven.
Je zou soms denken dat de befaamde
en kleurrijke Surinaamse koto-mis-
sies er model voor hebben gestaan.
Geborduurde organdi, bedrukte
crêpe de chine en gestreepte jersey
werden door Carven tot flatteuze
Zanger Ozzy Osburne, sologitarist Tony
lommi, basgitarist Terry Butler en drum
mer Bill Ward goten een niet te stuiten
rijstebrij van vaak voorspelbare en mo
notone klanken uit over de aanwezigen,
die alles moeiteloos bleven accepteren.
Voorspelbaar, omdat Black Sabbath nu
eenmaal tot weinig verrassingen in staat
is en zich krampachtig blijft vasthouden
aan een eenmaal verworven techniek.
Helaas wordt niet ingezien dat de groep
met een kleine wijziging in opzet aan de
basis veel beter kan worden. De instru
mentale opbouw van de groep is name
lijk gebaseerd rond het zeer magere
drumwerk van Ward die nog steeds de
minst getalenteerde musicus van het
kwartet is. Hij komt regelmatig een paar
noten achteraan hollen en is nog steeds
niet in staat het soms knappe solospel
van lommi te volgen. Zou de rol van de
gitarist minder ondergeschikt worden
dan zou dat zeker ten goede komen aan
het geheel. De ruimte die lommi nu
kreeg, bleek beslist te weinig voor hem
Een belangrijk man hebben we nog
niet genoemd: organist Adriaan Ver
schoor, die uiterst accuraat begeleidde.
Hij speelde als solowerk Psalm 103 van
Jan Zwart, en ook hier was sprake van
een geserreerde uitgebalanceerde voor
dracht. De talrijke bezoekers vertolkten
tenslotte ook nog een rol in de bewer
king door Jan van Ingen Schenau van
„Rule Brittannia” van Thomas Arne,
waarin zij het koor „Hem zij de glorie”
uitbundig meezongen.
Aft
■E
Tot ieders verrassing verscheen hij al
voor de pauze in bruin met gele stippen-
pak, zij het toen nog alleen voor een
duet met zangeres Lynn Collins, wat
orgelspel en enig overbodig maar wel
oogstrelend dirigeerwerk ten behoeve van
zijn 12-man sterke J. B. Orchestra, een
fantastisch op elkaar ingespeeld geheel,
dat alleen maar in het stopcontact ge
stoken hoeft te worden om twee uur
lapg als een trein door tientallen stuk
ken muziek te razen.
James Brown gij kunt het onder
hand weten is soul. Zijn „Sex Machi
ne” (ook gisteravond weer een topper) is
waarschijnlijk niet meer te evenaren en
zijn arrangementen en ongelofelijke dy
namiek op soul-gebied hebben van hem
één van de rijkste negers van de Vereni
gde Staten gemaakt.
Dat was aan de show dan ook wel af
te zien: typisch Amerikaans, groots op
gezet werk met erg veel gebaartjes en
een pijnlijk hard roepende aankondiger
die zo weinig vertrouwen had in zijn
volume dat hij de namen van de arties
ten tien keer achter elkaar in de micro
foon meende te moeten schreeuwen. In
dit perfecte geheel was het daarom des
te merkwaardiger dat de enige blanke op
het podium nota bene de danseres was,
die met haar houterige, sterotiepe bewe
gingen hartstochtlijke verlangens los
welde naar de Ikettes van Ike Tina
Turner.
James Brown moet ik eerlijk be
kennen is me wat te jachtig. Soms
lijkt het er in het begin even op dat je
wat rust krijgt met een lekker zwoel
nummer, maar dan breekt hij al weer
los met jankende saxen, gillende trom
petten en een overslaande stem die als
maar blijft roepen of we „our thing”
wel doen en of we ons allemaal maar
dan ook allemaal „allright” voelen.
Nou, na zes keer keihard „yeah"
schreeuwen heb ik het dan wel gezien,
maar het spreekt bijna vanzelf dat de
overgrote meerderheid van de zaal daar
anders over dacht. Zij bleven hun na de
pauze in fel rood gestoken idool op de
banken staand tot het bittere eind vol
gen in zij nrazende race. Het zij hun van
harte gegund.
SANTPOORT. Er zijn maar weinig
amateurkoren, die een hele avond kun
nen verzorgen en daarbij voortdurend
hoog peil kunnen handhaven. Gistera
vond in de gereformeerde kerk in Sant
poort is duidelijk gebleken dat het
Christelijk Gemengd Koor Santpoort bij
deze ensembles hoort.
eyeliner. De mond mag ook een op
vallend kleurtje krijgen.
Wilt u in dit luipaardenspel een
rolletje gaan meespelen, oefen dan
nog even voor de spiegel uw soepele
en deinende gang. Rest mij u nog een
rijke buit toe te wensen.
Whitehead laat drie gesprekken uit
het huwelijk van meneer en mevrouw
Elliot zien; in 1963, in 1968 en in 1972.
In het eerste bedrijf staat z i j de kamer
te behangen en verkondigt h i j de wens
om met andere vrouwen naar bed te
gaan. In het tweede zijn ze nog steeds
bij elkaar, maar leven gescheiden; h i j
gaat vreemd. In het derde woont h i j
met zijn vriendin elders, maar komt
even langs als z ij dreigt zich van kant
te maken.
Turban van rood-wit gestreepte jer
sey.
Whitehead toont een situatie, maar
gunt ons geen medelijden. En daar moet
je als toeschouwer wel even aan wen
nen. Hij geeft ons slechts de gelgenheid
dat huwelijksleven te herkennen, de
vaak heftige discussies tijdens de pauze
en na afloop over ieders eigen huwelijk
of dat in zijn omgeving, zijner een
bewijs voor. Maar hij verzuimt z’n pu
bliek te tonen, wat het er nu mee aan
moet.
Voor deze Carven turban van be
drukte crêpe de chine zouden de koto-
missies weleens model hebben kunnen
staan.
R -
tLL
Lr
