Tegenactie
Van Wijk
1750 hand
BONDEN EN HOOGOVENS BESTOKEN
ELKAAR KRACHTIG MET CIJFERS
WAAROM
KORT
GEDING?
1
PERSONEELSDIRECTEUR DR. MAX ALBRECHT VAN HOOGOVENS:
a
INTERPOLIS
tekeningen
Verschillende uitgangspunten in inkomensgevecht
Winst NMB
22% hoger
IS
1973
V R IJ D A G
23
FEBRUARI
18
Na ultimatum
Doordouwers
Niet zuiver
Thuisfront
Rood nest
Gevaarlijk
Niet dramatisch
5
- t
- f
-
f
Ingehaald
een
het
'riebonden voert.
Verbond,
(Van onze redactie economie)
van de inkomens-
(Van onze redactie economie)
DRS. J. D. HOOGLANDT
(Van onze redactie economie)
van
van
landelijk
met mensen, die bij Hoogovens een
opvallende rol in het stakingsconflict
s en
te
Functie
groep
weest. Hij was ook jarenlang
secretaris van de Partij van de Arbeid,
werd later burgemeester in het Drentse
Gieten en is in die provincie ook nog
acht jaar gedeputeerde geweest.
12.960
13.730
16.490
20.710
f 38.400
1
8
9
12
15
18
-
-
kt.
n en
vou-
ixu-
74
naar
kan
U
igen
ti bij
de
zo
Verschil
per
maand
5,00
2,50
1,00
7,50
91,50
Omdat u geen dag
in ’t ongewisse wilt
verkeren: 1
Motorrijtuigenverzekering
van Interpolis.
Conservatoriumlaan 15, Tilburg,
k tel.(013)629111 J
De bonden signaleren dus ten opzichte
van de inkomenspositie van het gemid
delde gezin nadelen voor de laagstbe
taalden en voordelen voor de inkomens
„boven de streep”. Conclusie: er moet
„boven de streep” meer worden afge
roomd. Overigens erkennen de bonden
dat Hoogovens een voorbeeld is op het
gebied van het sociale beleid in ons land
en dat er veel gedaan is op het gebied
van inkomensverdeling.
De hoger- en bestbetaalden zeggen: de
industriebonden willen hun wil er door
drukken ten koste van de inkomens
„boven de streep”. En dat dan nog in
„Het idee voor mijn appèl aan het
personeel is ontstaan direct na het
ultimatum van de industriebonden.
En zie: na drie dagen heb ik alléén
bijna net zoveel handtekeningen té
gen de staking verzameld als de in
dustriebonden er na gedegen voorbe
reiding stemmen vóór hebben gekre
gen. Ik ben er tegen dat 2000 stakers
hun wil opleggen aan 21.000 andere
personeelsleden van Hoogovens, die
kennelijk niet willen staken. Boven
dien zou ik er tegen zijn als de
directie het hoger personeel eenvou
digweg zou dwingen tot het aanvaar
den van een cao-uitbreiding waarover
dat hoger personeel zelf niet onder
handelen kan. Dat wil de directie dan
ook niet”.
„Naar mijn opvatting kan er in
zo’n situatie niet eens een ultimatum
komen. Verder heb ik er bezwaar
tegen dat juist bij Hoogovens, een
bedrijf waarover Arie Groenevelt zelf
heeft gezegd dat het een goed sociaal
beleid voert, acties worden onderno
men. Ook om daar tegen te proteste
ren, heb ik de grote zwijgende meer
derheid willen mobiliseren”.
Op deze pagina een serie vraagge
sprekken, die onze sociaal-economi-
sche redacteur JOHN BINDELS had
Het zijn overbelaste dagen voor hem.
Dagen waarin hij zich ook afvraagt of
hij er wel verstandig aan doet lid van
het NVV te blijven. Zo langzamerhand
raakt hij ervan overtuigd in een „rol
conflict” te raken, al hebben de Indu
striebonden hem nog niet openlijk aange
vallen op zijn tweeslachtige positie.
Hoogovens stelt daartegenover: de la
gere en hogere inkomens zijn bij ons de
laatste jaren al duidelijk naar elkaar
toegegroeid. Ook in onze nieuwste voor
stellen zal die ontwikkeling zich verder
voortzetten. Zelfs in versterkte mate
Niettemin stellen wij vast, dat Hoogo
vens ONDANKS een goed sociaal beleid,
gepakt wordt. Wij durven zelfs te zeg
gen JUIST OMDAT het sociale beleid
goed is. Wij moeten als breekijzer fun
geren voor nationale veranderingen. En
dat gaat ons te ver. Pressiemiddelen en
doel zijn hier bepaald niet in evenwicht.
Toeneming
netto
inkomen
2.518
2.516
2.501
2.909
3.056
3.383
5.471
Bondsvoorstel
netto inkomen
Hoogovens-
voorstel
netto inkomen
12.900
13.700
16.500
20.800
39.500
Van Wijk zegt: „Ik ben de actie
begonnen los van enige groep of
kleur. Iedereen kan eraan meedoen,
van hoog tot laag. Op de stafafdeling
administratie van Hoogovens doe ik
werk dat mij met alle andere afde
lingen in aanraking brengt. Daarom
heb ik ook veel contacten”.
IJMUIDEN. Industriebonden en di
rectie van Hoogovens zijn elkaar in het
stakingsconflict met cijfers gaan besto
ken. Een kanonnade van getallen, waar
mee ieder van de partijen zijn „gelijk”
wil bewijzen. De Industriebonden noe
men het „cijfers die er niet om liegen”.
Hoogovens troefde de tegenpartij weer
af, door de bonden te kwalificeren als
producenten van „cijfers die bedriegen”.
Het ligt er in dit conflict maar net
aan van welk punt je vertrekt. Ga je uit
van het gemiddelde Nederlandse gezin,
zoals het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek dat kent, dan volgt er een heel
andere redenering dan wanneer je de
teruglopende koopkracht van de hoger-
en bestbetaalden berekent.
Netto-
inkomen
l-l-’73
11.628
12.462
13.964
f 14.879
17.047
f 20.923
27.160
parallel met die van de baas. „Vannacht
werd ik in IJmuiden wakker omdat ik
het lawaai van de hoogovens niet hoor
de. Dat was heel erg ongewoon voor mij.
Ik had het liever wél gehoord. Niet
omdat ik het geluid zo fijn vind, maar
omdat het bedrijf dan weer on zou
zijn”.
1.651
De bedoeling van het kort geding is
volgens Hoogovens de bonden weer aan
de onderhandelingstafel te krijgen. De
strijdsituatie moet weer teruggebracht
worden tot een redelijk gesprek, aldus
drs. Hooglandt.
Verschil
t.o.v.
2.880
302
304
319
89
236
563
Verschil
tussen
die twee
60
30
10
90
1.100
Hoogovens zegt dat de directievoor
stellen en die van de bonden voor de
lager betaalden „vrijwel op hetzelfde
neerkomen”. Op zijn hoogst, aldus het
bedrijf, is daar sprake van een verschil
in werkelijk besteedbaar inkomen van 5
gulden per maand. Het gaat in de rede
nering van Hoogovens de bonden dus
„kennelijk niet in de eerste plaats om de
inkomens van die laagstbetaalden”. Wat
ze dan wél willen, aldus Hoogovens, is
de koopkdracht van werknemers uit ho
gere functiegroepen afbreken. De direc
tie maakt dat duidelijk i n een staatje
waarin de verschillen tussen de voor
stellen van directie en bonden nog eens
per maand worden uitgecijferd.
iehang
ius is
is kij.
s Tijd
IP1. 4.
„Iedereen die een aanvraag doet
voor een tel- of rekenmachine, een
dicteerapparaat of een schrijfmachi
ne, komt bij mij terecht. Ik geef dan
een advies. Die handtekeningen tegen
de staking heb ik grotendeels per
soonlijk verzameld. Alleen in één van
de gebouwen heb ik hulp gehad, de
rest heb ik zelf bezocht”.
AMSTERDAM. De Nederlandsche
Middenstandsbank nv heeft een gunstig
jaar achter de rug. De winst na belas
tingen en voorzieningen ging in 1972
omhoog met 22 pet van f 27,8 mln tot
f 34,0 mln. In het eerste halfjaar van
1972 was de winststijging ten opzichte
van dezelfde periode van het voorgaande
jaar 15 pet. Voorgesteld wordt het divi
dend te verhogen van 6,50 tot f 7 per
aandeel van f 50. Hiervan is als interim
dividend al f 4,50 in contanten of f 2,50
in agio-aandelen uitgekeerd, zodat het
slotdividend f 2,50 in contanten zal be
dragen, aldus de bank.
vakbeweging heeft me tot heden nog
nergens verwijten over gemaakt. Maar
wie weet word ik wel als NW-lid
geroyeerd.
Dr. Albrecht is als personeelsdirecteur
de hoogste stafmedewerker op dit ter
rein van de raad van bestuur bij Hoogo
vens. Dat hij voor die functie is gekozen,
komt voort uit zijn persoonlijke belang
stelling en ervaring. Hij was eigenlijk
voorbestemd voor de hoogste post bij
een Hoogovensvestiging op de Rotter
damse Maasvlakte, als de komst van
zo’n bedrijf daar niet tot nader order
verhinderd zou zijn geweest vanwege
milieuhygiënische bezwaren. Persoonlijk
betreurt dr. Albrecht het en dat
blijkt ook uit zijn bulletins aan het
personeel dat „juist Hoogovens als
slachtoffer wordt gebruikt om landelijk
een inkomensnivellering te bereiken, die
bij Hoogovens al jaren aan de gang is”
Dr. Albrecht is lid van de Partij var
de Arbeid is is van plan dat te blijver
al zegt hij zelf bepaald in de rechtsr
gelederen van die partij te willen stóar
..Ik kom uit een rood nest. Mijn ouders
zijn om zo te zeggen onder de meiboom
getrouwd”. De vader van dr. Albrecht is
in de Haarlemse gemeenteraad jaren
lang fractievoorzitter voor de PvdA ge-
Dr. Albrecht: „Ik zou geen NVV-lid
geworden zijn als ik had moeten kiezen
toen ik al directeur was. Ik heb vroeger
bij het NVV gewerkt
De bonden zeggen: laat die beterbe-
taalden, die vaak ongeorganiseerd
hebben meegeprofiteerd van volledige
prijscompensatie zoals de bonden die
eerst hebben bevochten, nu maar eens
een veer laten. Het is alléén maar voor
1973. Jarenlang zijn de inkomens door
verbetering in percenten uit elkaar ge
groeid. Dat kan zo niet doorgaan. Als
brood en melk duurder worden, dan
moet iedereen voor de prijsstijging de
zelfde vergoeding krijgen.
Wij zien niet in waarom die hoger- en
beterbetaalden niets van hun koopkracht
zouden prijsgeven. Als ze dat niet doen,
blijven ze geld houden voor extra luxe
zaken, zoals tweede huizen, tweede au
to’s en wat al niet meer. Dat vinden wij
onrechtvaardig. Wij zouden van dat geld
ook wel eens willen meedelen. Er is al
te lang over inkomensverschillen ge
praat. Nu moeten we er maar eens iets
aan doen. Dit is voor ons een principiële
zaak.
Ter Heide in het NVV losbarstte”.
„Begrijp me goed, ik wil me niet
afzetten tegen de bonden. Zakelijk ben
ik het niet met ze eens. Dat is alles. Los
daarvan geloof ik meer in de stap-voor-
stap-lijn, zoals Ter Heide die voorstond.
Ik ben niet zo’n linkse rakker”.
„Ik denk dat ik na afloop van dit
conflict met een paar goeie vrinden in
de vakbeweging eens ga praten hoe ik
het best kan reageren. Als ik besluit
eruit te stappen, wil ik dat in ieder
geval doen zonder dat daaruit een anti
pathie tegen de vakbeweging blijkt. Ik
wil kost wat kost verwarring voorko
men. Wat ik nu doe is me zoveel
mogelijk zakelijk opstellen. Daar heb ik
niet de minste innerlijke moeite mee. De
Eerst als rechtenstudent. Later werd
ik daar wetenschappelijk medewerker.
Toen ik elf jaar geleden naar Hoogovens
kwam, was ik lid van het NW. aDt ben
ik tot heden gebleven, ondanks mijn
opgang in de hiërarchie van het bedrijf”
„Een tijdje geleden begon ik me af te
vragen: kun je nog wel NW’er blijven
als je in een directiefunctie tegenover
vakbondsonderhandelaars komt te zit
ten? Maar toen daar tussendoor de
kwesties rondom Drees en DS’70 in de
actualiteit kwamen, besloot ik nog niets
te ondernemen. Het zou zo’n dramatisch
gebaar zijn geweest. Dat gold ook voor
de dagen waarin het conflict Groenevelt-
„Het directe effect van mijn actie,
die overigens nog steeds doorloopt en
waarvoor nog meer handtekeningen
binnen zullen komen, is ook dat er
publiciteit komt. De buitenwacht
neemt op die manier kennis van fei
ten die de industriebonden verzwijgen
of gekleurd weergeven. Die verdraai
ing van de feiten noem ik intimidatie.
Ik vind dat ook de NOS zich aan
gekleurde berichtgeving schuldig
maakt, evenals sommige kranten”.
„Wie gewoon wil werken, heeft nu
de keus om zijn standpunt uit te
dragen. Dat geeft dan eens een ande
re kijk op de zaak. Want als je maar
systematisch dóór liegt, gelooft het
publiek er op de duur wel in. Als ik
hoor wat er volgens de stakingslei-
dltog allemaal „plat” ligt en ik kijk
dan naar de werkelijke toestand,
naar de werkwilligen die er zijn, dan
kan ik me bijzonder boos maken”.
„Ik heb ook al veel positieve reac
ties op mijn Initiatief ontvangen. Bo
vendien worden er nieuwe ideeën
aangedragen, die gericht zijn op het
breken van de actie. Wij passen er
gewoon voor de rekening van 5 mil
joen gulden per dag te betalen. U
moet overigens niet denken dat ik er
zelf beter of slechter van word”.
Als Max Albrecht na de dagelijkse
verwikkelingen, ’s avonds met zijn
vrouw even herademend een borrel
drinkt, discusiëren ze druk met elkaar
over het nut en het doel van de staking
bij Hoogovens. „Mijn vrouw is natuur
lijk buitenstaanster. Maar ze fungeert
voor mij toch als een soort critica ter-
wille van de duidelijkheid. Om eens een
voorbeeld te noemen: het concept voor
de tweede brief aan ons personeel begon
zonder de mensen eerst fatsoenlijk aan
te spreken met dames en heren. Mijn
vrouw zei daar wat van en dat hebben
we toen veranderd. Zo zijn er natuurlijk
vel meer dingen”.
Dr. Albrecht vindt intussen dat hij het
ninder zwaar heeft dan de bedrijfsdi-
ectie-IJmuiden, waar het parool 12 uut
>p en 12 uur af en ook ploegendiensten
voor directeuren in deze dagen normaal
zijn. Maar hij blijft niettemin een uiterst
beweeglijk man, die moeilijk te pakken
te krijgen is. Zijn secretaresse, mej. E.
Vissinga, zegt: „We zien hem de laatste
tijd meer op de televisie dan hier”.
Haar mening over de staking loopt
IJMUIDEN. Waarom heeft Hoogo
vens nu een kort geding gewild tegen de
industriebonden? De samengevatte me
ning van drs. J. D. Hooglandt van de
raad van bestuur daarover: „Hoogovens
tornt niet aan het principe van het
stakingsrecht. Het bedrijf erkent dat
recht als uiterste middel. Hoogovens
vraagt de rechter geen uitspraak over
het conflict en als de eis het staken van
de acties, wordt toegewezen, dan bete
kent dat in de opvatting van de raad
van bestuur nog niet dat de inkomensei
sen van de bonden on zichzelf onrecht
vaardig zijn, maar alleen dat die bonden
het wapen in de schede moeten steken,
waarmee ze die eisen bevechten”
mers om het totaal
overheveling, van de ene groep naar de
andere. De aantallen zijn daarbij van
doorslaggevend belang. Een kort geding
zal nu dinsdag moeten uitmaken of de
staking gerechtvaardigd is of niet. De
rechter kan zich in zijn uitspraak niet
bemoeien met de vraag of het bevechten
van andere inkomensverhoudingen door
middel van acties op zichzelf geoorloofd
is of niet. Hij krijgt hier in eerste
instantie te beoordelen of werkelijk alles
is gedaan om bij Hoogovens tot een
akkoord te komen. En hoe het met de
„nivellering” verder moet is een vraag
die al of niet met bemiddeling het best
aan de onderhandelingstafel kan worden
uitgepraat.
IJMUIDEN. Achteraf bekeken had
den wij de Industriebonden na hun laat
ste concessies beter aan tafel, kunnen
vragen. Dan zou duidelijk zijn geworden
wat ze, zeven minuten voor het eerste
stakingsparool, met |iun gebaar vóór had
den. Was het een manoeuvre of een
werkelijk aanbod? Dat hadden we dan
in een verder gesprek gehoord. We
zouden dan wèl hebben geëist dat het
stakingsparool werd ingetrokken”. Dat
vertelt tussen de bedrijven door dr. Max
Albrecht, onderhandelaar namens Hoog
ovens en als directeur-personeel en or
ganisatie de man van de „sociale” porte
feuille.
Inmiddels vinden
’loogovens het niet
mensen van
bereid zijn
commentaar
..Het liefst
„Misschien word ik als NVV-er wel geroyeerd”
spelen. Van zijn hand eveneens
analyse van het cijfergevecht dat
Hoogovens nu al dagen met de indus-
„Hoogovens vindt de staking niet toe
laatbaar, omdat de bonden niet het ui
terste zouden hebben gedaan om een
akkoord te bereiken. Pressiemldde’ en
doel zijn niet in evenwicht”, vindt de
raad van bestuur. Hoogovens is een
proces-industrie met veel kwetsbare in
stallaties. Met een klein aantal stakers
kan grote schade aan de onderneming
worden toegebracht. De stakingskassen
kost het 70.000 gulden per dag, de reke
ning voor Hoogovens is 3,5 tot 5 miïioen.
Dat Hoogovens een dwangsom heeft ge
elst is onverbrekelijk met een kort ge
ding verbonden. De eis is 5 miljoen ..ner
gebeurtenis”, maar het had wat ons
betreft ook het symbolische bedrag van
f 1 kunnen zijn”, aldus drs. Hooglandt.
Met deze Hoogovenscijfers moet geïl
lustreerd worden dat mensen met bijna
40.000 gulden „schoon” er ruim 90 gul
den per maand op achteruitgaan als de
bonden hun zin krijgen, om de laagst
betaalden 1,25 per week meer te kun
nen geven. Is dat een staking waard?, zo
vraagt de Hoogovens-directie zich af. De
tijd zal het leren. Helemaal „zuiver” is
deze argumentatie natuurlijk niet, omdat
hier twee uitersten uit het staatje met
elkaar worden vergeleken. Het gaat im-
Netto
inkomen
1969
9.110
9.946
11.463
11.970
13.991
17.540
f 22.689
Als ik met Max Albrecht weer mee
rijd naar het hoofdgebouw, weet hij dat
er veel meer locomotieven bij railver-
voer rondrijden dan de stakers Hef is.
„Toch zullen we dat psychologisch niet zó
uitbuiten dat we nou ook maar weer
hoogovens gaan opregelen. Dan zou de
stakingsleiding terecht zeggen: „we heb
ben met iullie veiH^heldsafsnraken ge
maakt. Die moet je dan niet doorbre
ken, anders gooien we de boel zonder
overleg plat”. En dan zijn we met onze
kwetsbare installaties nog verder
huis”.
juristen
voorzichtig dat
de top de hele dag door
»llr«Mi fe doen of
te geven. Dr. Albrecht:
•Mld«n ze “nde
dinsdag het korf m Haar
lem in een ontoegankelijk vertrek op
sluiten
(Ven onze redactie economie)
IJMUIDEN. In drie dagen tijds
heeft hij de industriebonden laten
zien wat er aan tegenspel mogelijk is.
Evert van Wijk, 35 jaar, middengroe-
per in de cao bjj Hoogovens, politiek
thuis bij het Gereformeerd Politiek
als werknemer georgani
seerd in het niet'-erkende Gerefor
meerd Maatschappelijk Verbond. Hij
had tot donderdagmiddag al ruim
1750 handtekeningen gekregen van
mensen die zich tegen de staking
verzetten.
individuele ondernemingen. Wij vinden
dat dit een zaak is waarover het parle
ment dient te beslissen. Inkomens op
nieuw verdelen is niet een zaak die je
even met een staking kunt regelen. Bo
vendien vergeten de industriebonden in
hun redenering opzettelijk eerst de ex
clusief op de hoger- en hoogstbetaalden
drukkende extra lasten af te trekken
voordat ze netto-besteedbare inkomens
vergelijken. Meer belastingdruk, meer so
ciale premiedruk, meer verzekeringskos
ten tegen ziekte, progressief school- en
collegegeld, om maar eens enkele zaken
te noemen.
Daar komt nog bij dat de vakbewe
ging zich vaak tegen beter weten in
aanmatigt de belangen van hoger- en
bestbetaalden te behartigen, terwijl de
praktijk op het tegendeel wijst. Vandaar
dat zoveel van ons zich anders hebben
georganiseerd. Bijvoorbeeld in de Neder
landse Centrale van Hoger Personeel, of
in verenigingen zoals die voor hoger
Hoogovens-Personeel: duidelijke belan
genverenigingen, die .zich meer represen
tatief achten voor de inkomens „boven
de streep” dan de vakbeweging en die
daarom als gesprekspartner bij het af
sluiten van contracten erkend willen
worden.
In grote lijnen komen daar de stand
punten op neer. Daarbij geldt voor het
specifieke geval Hoogovens, dat de sta
king daar 3 tot 5 miljoen gulden per dag
kost, terwijl de stakingskassen voor 2000
man tegen maximaal 36 gulden per dag
vergoeding, hoogstens voor 72.000 gulden
worden belast. Een paar duizend man
kunnen de totale produktie verlammen,
zodat 20.000 anderen niet meer kunnen
werken. Ze moeten tóch betaald worden,
terwijl er geen produktie tegenover
staat.
Nu even de cijferoorlog. De industrie
bonden zeggen: veel werknemers bij
Hoogovens hebben ondanks al hun net-
to-verbeteringen sinds 1969 minder ge
kregen dan het gemiddelde Nederlandse
gezin nodig had om niet aan welvaart in
te boeten. Het „gemiddelde” gezin (2
kinderen) had volgens het Centraal Bu
reau voor de Statistiek in 1969 een
netto-inkomen van 11.800 gulden. In
1973 zou dat gezin, omdat de prijzen
sindsdien 23,9 zijn gestegen, netto
14.620 gulden moeten verdienen. Het zou
er dus 2880 gulden netto bijgekregen
moeten hebben. Voor enkele functie
groepen bij Hoogovens zie je dan de
volgende nadelige (-), of voordelige
verschillen:
