straatroepen op lp
Adriaan en
Lou spelen
onderste boven
Max Heymans geeft
wolletjes
(TïioifeTijiïinM
Win Sargent
over Papoea’s
voor NCRV
mooie
Piano recital
Alwin Bar
sophisticated lady
„Sappelaars” met oude
/z
Ruil-
mogelijkheid
voor uw
Encyclopedie
ALGEMENE WINKLER PRINS
GROTE WINKLER PRINS
ENCYCLOPEDIE
Boekhandel&AntiquariaatH.Coebergh
Verzameld door Cobi Schreijer
In Universiteitstheater
Voor scheepvaartboek
BERGS VIOOLCONCERT MET NPO ONDER VONK
naar het museum
Haitink in Amerika
KRO-medewerkers
DDR-historici in
Teleac-uitzending
Venrieulei>Hdlandia bv.
kozen bestuur
ZATERDAG 24
MAART
1973
FOCWA
!-
AMSTERDAM De acteur Lou
Landré en de mimespeler Adriaan
Adriaansen spelen een boer en zijn
opstandige knecht in „Onderste bo
ven”, een interpretatie van het to-
neelstuk-zonder-woorden van Peter
Handke, „Das Mündel will Vor-
mund sein”. Het is ’n plezierig werk
stuk geworden, uitgebracht door het
Pantomimetheater Carrousel in het
Universiteitstheater, Nieuwe Doe
lenstraat Amsterdam, nog te zien
vanavond en verder volgende week
donderdag tot en met zondag.
n
e
n
LES TRICOTS Max Heymans,
betekent een nieuw modieus fa
cet in de collectie van Nederlands
grootste couturier. „Voor de so
phisticated lady”, zoals Max dat
altijd zo treffend pleegt te om
schrijven. En met deze Les tricots
presenteert hij dan een beeldige
collectie jumpers en twin-sets,
met hier en daar een bijpassende
rok. De hiervoor gebruikte ma
terialen zijn wol, lamswol, an
gora en cashmere, soms met een
menging van acribel, leacril of
andere synthetische garens, die
het zelf wassen enigermate ver
eenvoudigen.
UNIEKE GELEGENHEID!
Wij nemen op redelijke voorwaarden uw
oude Encyclopedie (na 1948 verschenen)
terug in ruil voor de
in 14 delen, nu nog 62,50 per deel,
later 69,50 per deel of de
zevende druk, 20 delen in luxe band,
per deel 67,50
HAARLEM De dirigent Hans
Vonk heeft vrijdagavond afscheid
genomen van het Noordhollands
Philharmonisch Orkest, waarmede
hij deze maand enige concerten te
Haarlem en in de provincie Noord-
Holland gegeven heeft.
kan onzichtbaar en vakkundig hersteld worden
door Vermeulen-Hollandia. Vakbekwame plaatwerkers
bekleders en spuiters methartvoor elke auto staan
daar persoonlijk voor in.
U bent zeker van de nieuwste richtapparatuur en een uiterst
moderne spuiterij en drooginstallatie.
Gaarne ontvang ik nadere inlichtingen.
Ik bezit een encyclopedie,druk,delen.
GEDEMPTE OUDE GRACHT 74 HAARLEM TELEFOON 023-313750
(Van onze kunstredactie)
J. H. MOOLENIJZER
ADVERTENTIE
autoschade
(Van onze redactie in Amsterdam)
r-
r.
ADVERTENTIE
I
P. ZWAANSWIJK
ADVERTENTIE
den.
Naam
Straat
onder redactie van Bé ter Maat
iL’i 1J Im
'S
laar-
lem.
Cor Hezemans heeft voor dit „Onderste
boven” een bijzonder mooi en ingenieus
houten decor ontworpen. Ook belichting
en geluidsdecor zijn uitstekend.
J. HEIJER
Deze door de maatschappij Negram
uitgebrachte lp, die gisteren in een bruin
Amsterdams café ten doop is gehouden,
heeft de toepasselijke titel „Wie maakt
me los”. Want daar draaide het uiteinde
lijk allemaal om.
het verzamelen geslagen met als resul
taat een grammofoonplaat vol met kleu
rige straatroepen en -liedjes.
specialisten in koetswerk sinds 1884
Daardoor nietduurder, wel beter.
Oudeweg 30, Haarlem, tel: 023-3193 44
(Van onze RTV-redactie)
MAAK NU GEBRUIK
VAN DEZE
wat dacht u van een beeldige zilver
lurex V-hals pullover met een lange
rok in een zilver lurex met zwarte
ruit? Wilt u nog meer geglitter dan
zijn er voorts de chromoflex avond-
pullovers in allerliefste kleuren.
Consequentie: Jan Peet moet eruit met
zijn boeken, platen, scheepsmodellen
al dan niet in flessen en andere
nautische curiosa.
Middenhavenstraat 27
IJmuiden - Telefoon 02550 - 1 41 08
Na 18.00 uur telefoon 02550 - 1 12 02
w*
NAAST DE KLASSIEKE twin-sets
zag ik beeldige mouwloze polopulls
met vesten, waarvan de lange mou
wen een manchet met twee knopen
meekregen. Zo’n typisch, fijne Hey
mans touch maakt deze collectie nu
juist zo aantrekkelijk. Hoge ribbel,
gebreide taillestukken en manchetten
zijn, evenals kabelsteken, het komen
de najaar erg in. Kabelsteken zag ik
overigens veelvuldig toegepast in kor
te en lange jumpers en vesten.
Jan Peet klaagde zijn nood, want hij
wist niet waar hij heen moest. „Zou ik
niet mooi passen in een nis bij de
ingang van het nieuwe schaapvaartmu-
seum,” zei hij. Zo gebeurt het nu. In
zelfs meer ruimte dan een nis alleen.
Hij leidde op deze avond in het Haar
lemse Concertgebouw het zesde, laatste
concert van de zogenaamde „moderne”
serie, waarvoor de belangstelling nog
steeds matig is. Het onbekende terri
torium der nieuwe muziek, welke zeker
niet alleen tot de hedendaagse voort
brengselen der toonkunst behoeft te be
horen, wordt door talloze muziekvrienden
nog steeds angstvallig vermeden. Zelfs
voor enige communicatie blijkt de kloof
onoverbrugbaar of lijkt onoverbrugbaar
gehouden te worden op grond van welk
ideaal dan ook.
Op het concert van vrijdagavond werd
een werk van de Nederlandse componist
Louis Andriessen ten gehore gebracht,
dat tot titel Anachronic I heeft gekregen.
In dit stuk werd muziek geïntegreerd
van componisten, die na het jaar 1870
door hun composities de aandacht trok
ken. Bij deze componisten zijn er zes,
waarvan de muziek door Louis Andries
sen de moeite waard geacht werd om
Handke schreef van minuut tot minuut
de handelingen van boer en knecht. Dat
lijkt heel eenvoudig uit te voeren, maar
toch zitten er voor een regisseur grote
technische problemen in: hoe en waar
brengt hij water aan de kook, hoe laat
hij die knecht bloeden, waar laat hij de
scherven van kapotgegooide borden als
het decor veranderd moet worden. Wat
deze zaken betreft heeft het duo minder
vindingrijke oplossingen uitgedacht. En
voor mij deed dat afbreuk aan het ritme
en de spanning van het stuk. Er zaten
wat saaie plekken in, zonder dat voelbaar
werd dat het publiek met opzet getergd
wordt, zoals in dat stuk de knecht door
de boer.
AMSTERDAM- Het succesvolle op
treden van Bernard Haitink met het
Cleveland Orchestra in 1970 en het Bos
ton Symphony Orchestra in 1969 heeft
geleid tot een nieuwe uitnodiging voor
een serie concerten met beide orkesten.
Op 29, 30 en 31 maart zal hij drie
concerten dirigeren van het Cleveland
Orchestra. Als belangrijkste werk staat
de Negende symfonie van Mahler op het
programma.
Aansluitend leidt Haitink zeven con
certen van het Boston Symphony Or
chestra met onder meer de Eerste sym
fonie van Mahler en de Negende van
Beethoven.
Zoals bekend werd Win Sargent door
de Indonesische autoriteiten uitgewezen,
omdat zij alleen maar een huwelijk zou
zijn aangegaan om het seksuele gedrag
van de Papoea’s te bestuderen.
In het programma zullen ook ver-
ichillende foto’s worden getoond van het
optreden van de Indonesische politie en
het leger tegenover de Papoea’s, foto’s,
die volgens de NCRV op zijn minst
belastend zijn. De foto’s zullen worden
gebruikt voor een boek, dat Win Sargent
momenteel bezig is te schrijven en dat
volgend jaar zal verschijnen.
OM U ER STRAKS van te verze
keren dat u een echte M. H.~creatie
aan hebt, vindt u op iedereaankoop
een broche met voomoemde initialen.
Bent u evenwel van mening dat het
zonder die broche al mooi genoeg is
of bent u niet zo enthousiast, zelfs al
is het maar bescheiden, voor reclame
lopen, wat let u dan om dat versier
seltje er eenvoudigweg af te halen.
Nou ja, wacht u eerst maar eens
rustig af!
„letterlijk” te citeren. In zijn toelichting
in het programmaboekje schrijft An
driessen, dat het aantal fragmenten van
het stuk veel groter is dan deze zes ci
taten. Daarmede wordt naar een compo
nist of een stijl verwezen.
De stijl van Andriessens stuk is stijl
loosheid, een „contradictio in terminis”,
waaraan als consequentie niet te ont
komen is. Louis Andriessen noemt zijn
stuk zelf een „afspiegeling van de muzi
kale werkelijkheid van deze tijd”.
Ik hoop niet, dat Andriessen met deze
onthulling zijn toehoorders een instruc
tieve voorlichting heeft willen geven,
want dit zou gelijk zijn aan het intrap
pen van een reeds heel wijd geopende
deur. Als grote muziekvrienden hebben
zij, dank zij vele concerten veelvuldig
geluisterd naar alle muziek, waar An
driessen op zinspeelt, maar dan verant
woord authentiek. Een vertekende con
frontatie met meesterwerken of voor
treffelijke filmmuziek en „beat” verlan
gen zij waarlijk niet. Wel de echtheid,
kregen verschillende modellen mou
wen met een zadelinzet. Dit houdt in,
dat de mouwen gedeeltelijk tot op de
schouders doorlopen, waardoor het
effect van een pasje wordt verkregen.
Naadloos gebreide jumpers, die als
een handschoen om de welgevormde
tors passen, mocht ik ook voor
bewonderen.
AMSTERDAM. ’s Lands zeemaga
zijn, naast de ingang van de IJtunnel in
Amsterdam, helpt niet alleen het Neder
lands Historisch Scheepvaartmuseum
uit de nood, maar ook Jan Peet, die in
Amsterdam een nautische boekhandel
heeft. Zijn schilderachtige bedrijfje is
tot dusver gevestigd in een pandje bij de
hoek van de Spuistraat en de Paleis
straat in het centrum. De Nederlandse
Dagblad Unie, eigenares van het pand,
heeft andere plannen met het gebouw.
Het stuk was eerder in ons land te zien
als „Baas boven baas” door toneelgroep
Centrum en in een eenmalige opvoering
door een Duitse groep. Lou Landré
schrijft in het programmablaadje, dat hij
beide voorstellingen heeft gezien,
Adriaan ontdekte en „dat allemaal” heeft
„gecombineerd, gestolen en vervormd”.
Ook ik heb beide voorstellingen gezien
en kan Landré’s kwalificaties van zijn
eigen werk bevestigen. Waaraan ik toe
wil voegen, dat de aangebrachte „vervor
mingen” soms toch wel leuker en méér
zelfgevonden waren dan Landré aan
neemt.
Hij zelf speelt de boer een stuk onhan
diger en minder zelfverzekerd van zijn
positie dan Wim van der Grijn bij Cen
trum of de Duitse bullebak. En Adriaan,
die groot gevoel heeft voor het effect van
details, is als de knecht eigenlijk een hele
slimme jongen, die af en toe zelfs iets
olijks heeft, iets Goldoni-achtigs. Deze
knecht geeft je de indruk dat hij in feite
vrijwel alles veel beter kan dan zijn ti
ranniserende baas. Maar omdat hij nu
eenmaal de knecht is wint hij het niet.
De baas blijft de baas, het onderste komt
niet boven, ook al onderneemt de knecht
enige besmuikte pogingen tot revolutie.
De maatschappelijke functies van baas
en knecht zijn verdeeld, ongeacht de ma
nier waarop ze hun rol spelen. Een heel
aanneemlijke opvatting van Handke’s
stuk.
Er zitten ook kostelijke liedjes bij
zoals „O wat een schande, stuur ze naar
de moordenaarskampen” en het door een
buikorgeltje begeleide smartlap van
Marie, die met een huzaar vrijt. Aan de
andere kant: de uitgebreide verklaring
van de nummers op de hoes is alleen
voor ingewijden overbodig.
UTRECHT. Historici uit de DDR
krijgen voor het eerst zendtijd op het
Nederlandse televisiescherm. Dat gebeurt
zondag 25 maart in een extra program
ma in het kader van de Teleac-cursus
„Van revolutie tot koude oorlog”. Dit
programma, dat om twee uur begint, is
gewijd aan de Visie van de DDR op de
positie van de beide Duitse staten gedu
rende de koude oorlog.
De twee Oostduitse deskundigen, prof,
dr. Heinz Heitzer en dr. Habil Rolf
Badstübner van de Humbold-Universi-
teit in Oost-Berlijn, hebben van Teleac
alle vrijheid gekregen om de uitzending
geheel naar eigen visie samen te stellen.
Teleac heeft in het script dat in Oost-
Berlijn is gemaakt, geen woord gewij
zigd.
ook de echtheid van de klankentaai van
Louis Andriessen zelf en die, althans niet
vertroebeld, zeker van betekenis zou
kunnen zijn.
Hans Vonk en het orkest hebben aan
de uitvoering van de Anachronic I, alle
toegewijde aandacht besteed.
Het hoogtepunt van de avond kwam
na de pauze met de meesterlijke vertol
king van het aangrijpende, van een ont
roerende schoonheid vervulde en ook
door emotionele uitdrukkingskracht ge
kenmerkte Vioolconcert van Alban Berg
door de violiste Vera Beths. Bij alle ver
voering in haar voordracht getuigde haar
technisch geperfectioneerde spel van een
diep-peilende muzikaliteit, die doorzong
in de bezielde klank van haar viool.
Hans Vonk begeleidde de soliste bij
zonder geïnspireerd en mede door de
toewijding van het orkest kwam een uit
nemende samenspel-eenheid tot stand.
De avond, welke ingeleid was met de
uitvoering van een Concerto grosso in d
kleine terts van Pieter Hellendaal, werd
besloten met een hier en daar overspan
nen, maar over het algemeen toch sug
gestieve vertolking van „La Valse”, het
befaamde „poème choréographique” van
Maurice Ravel.
HAARLEM Gisteravond heeft de
bekende pianist Alwin Bar een recital
gegeven in het talenpracticum „Dreef-
zigt” aan de Haarlemse Dreef. Er be
stond voor dit concert vrij veel belang
stelling, vooral van de zijde van jeug
dige pianisten, die het zelf eens zover
hopen te brengen, dat zij worden uitge
nodigd om een eigen pianovoordracht te
geven.
Na een inleidend woord van de direc
teur van het talenpracticum de heer
R. Renaud begon Alwin Bar zijn recital
met drie sonates van Scarlatti in C. in f.
en in Bes. Het zeer snelle tempo dat de
pianist in de eerste sonate poogde te
realiseren kwam op de Pleyel-vleugel
niet steeds tof zijn recht. In de minder
snelle sonate in f. daarentegen konden
wij de klank bewonderen van dit eer
biedwaardige zeventig jaar oude instru
ment.
Een totaal verschillend geluid weer
klonk in „Cantéyodjaya” van Olivier
Messiaen een werk dat stamt uit de
dertiger jaren toen de componist het
ritme der Hindoemuziek bestudeerde.
De subtiele ritmische verschillen zijn
soms nauwelijks waarneembaar, maar
toch slaagde de pianist erin de span
ning in de voordracht gaande te houden.
Met drie Préludes uit de tweede band
van Debussy kwamen wij op bekender
terrein. Bijzonder boeiend was de grote
verscheidenheid in de kleurschakerin
gen. De Barcarole in Fis van Chopin
was een virtuoos sluitstuk voor de
pauze.
Het tweede gedeelte van dit recital
werd geopend met twee Intermezzi en
een Ballade van Brahms. Door de diepe
bewogenheid die Alwin Bar hierin ten
toon spreidde was ik geneigd aan te
nemen dat deze werken van Brahms het
hoogtepunt van de avond zouden zijn,
maar de climax van de avond kwam
met de Prélude, Choral et fugue van
César Franck. In dit magistrale werk
toonde Alwin Bar zijn uitzonderlijke
pianistische begaafdheid.
Het publiek was hem bijzonder dank
baar en de heer Renaud beloofde ons dat
de solist van deze avond in het komen
de winterseizoen opnieuw zal worden
uitgenodigd. In de gezellige koepelzaal
van het talenpracticum „Dreefzigt” zul
len van september 1973 tot en met maart
1974. zeven concerten gegeven worden
en daarmee wordt het Haarlemse mu
ziekleven verrijkt met een serie, die
zeker algemene belangstelling zal
trekken.
AMSTERDAM. Afgezien van de
voddenkoopman zijn de echte „sappelaars
en scharrelaars’’, die tot ’s avonds laat
toe luidkeels hun negotie aanprezen,
vrijwel uit het stadsbeeld verdwenen. En
daarmee tevens een brok romantiek. De
Haarlemse Cobi („troubadour") Schreijer
heeft dat ook zo gevoeld, want zij is aan
HILVERSUM. KRO-medewer
kers hebben donderdag 14 vertegenwoor
digers voor het bestuur „nieuwe stijl”
aangewezen. Zij vormen een derde van
het totale bestuursbestand van 44 leden.
De rest wordt gecompleteerd door de
begunstigers (14 leden) en de rooms
katholieke organisaties (15 leden), alsme
de „vaste” voorzitter mr. H. W. van
Doorn.
Van de 317 stemgerechtigde KRO’ers
gingen er 259 naar de stembus. Hun
keus was: voor de radiodienst Gerard
Hulshof, Fons Disch, en Dick de Vree,
voor de televisiedienst Ad Langebent,
Tineke Roeffen, Jan de Rijk en Frans
Wijsen, voor de administratie Piet van
Hest, Jos Higler en Heinz Joosten, voor
de administratie van Studio Ludo Deriga
en Willem van Swieten. Voor de overige
diensten Kees van der Knaap en Her
man Post. Het 14-tal is voor vijf jaar
gekozen.
MABICEZOLZONNESCWCTtAnL
RDILUIKEN/LUXAPLCt JALOUZ1EBN
Plaats
Inzenden aan:
Vera Beths: knappe voordracht
WEL ZULT U UW geduld nog
even op de proef moeten stellen,
want wat ik u nu ga opsommen, is
pas voor de komende herfst bestemd.
Niettemin wel leuk om het nu alvast
te weten en als het zover is die
wetenschap uit het achterhoofd te
voorschijn te laten komen.
In de Les tricots M.H.-collectie
Dat was nog in de tijd dat er een
paraplu, werd gerepareerd, en glas, kris
tal, porselein en een bak vol garnalen
een stuiver kostte. Dat was nog aanzien
lijk meer dan een „lekker harinkie uit
de ton. Ik maak ze schoon en mevrouw
trekt ze af”. En voor drie cent kreeg je
„een pakkie gerookte sprot, die de tong
uit je strot haalde”. En wat te denken
van de „aarebeien, twalef cent een
pond”, „notemuskaat, acht om een dup”
„lekkere hete boontjes”, „levende ahaal”,
„haring als zalm zo vet” en de Hagenees,
die roept: „Turref, turref. Vrouwtjes
kom eens kijken. Wat heeft die schipper
een langeturf”.
Oud-pikkenier Chris van Gellekom,
die met onder meer Imca Marina, Paul
Rollman en Piet Römer (verteller en
zanger) aan de plaat meewerkte, zegt
hierover: „Je most leven brengen in je
handel. Je tong most je verkopen en als
je kotsement goed was, verkocht je
makkelijker voor een dubbeltje dan een
leek voor acht cent”.
Rauwe, vaak moeilijk verstaanbare
klanken, die evenwel met de nodige in
ventiviteit bij de man-in-de-straat van de
tong rollen. Aardig voorbeeld is de
krantenventer, die schreeuwt: „Koopt en
leest de Amsterdamse Lantaren. Nou
kan je lezen. De vrouw moet vrouw
blijven, voor vijf cent”.
Wat de kleuren betreft is er, behal
ve zwart en verschillende tinten grijs,
ook nog camel, steenrood, paars
blauw, rose en blauwgroen.
BIJZONDER FRAAI IS de combi
natie van suède met ribbelbreisel.
Smaakvolle voorbeelden hiervan wa
ren de jumpers met suède voorpand
waarvan rugpand, boord, col en mau
wen met omgeslagen manchetten in
ribbel waren gebreid.
Kleuren en breisels kan men overi
gens aanpassen aan het modieuze
moment. Voor de avond zag ik schat
tige twin-sets fet lurex in effen,
maar ook ih jacquard gebreid. En
HILVERSUM. De actualiteitenru
briek „Hier en Nu” van de NCRV-
televisie zendt zaterdagavond vanaf 22.35
uur via Nederland 1 een interview uit
met de Amerikaanse Win Sargent, die
enige tijd geleden in het nieuws kwam
na haar huwelijk met de Papoea-hoofd-
man Obanarok. Mevr. Sargent heeft tot
dusver geen interviews toegestaan maar
gezien de nog altijd bestaande banden
tussen Nieuw-Guinea en Nederland
heeft zij tegenover de NCRV-correspon-
dent in Amerika een uitzondering ge
maakt.
mD’,
'i
