ALBERT CUYP-DAGJE IN LONDENSE HYDE PARK
HOOFDGEBOUW VU OPEN
FLORADAMROTS ZONDER APEN
Amsterdams winkeltjesboek
Ganzenbord
met hazen
Lammers spreek Rembrandt
4b
4
HL b
fb
IÉ
L Fs
APRIL
DONDERDAG 12
1973
J?
I
AMSTERDAM
paasbest
ONDER REDACTIE VAN ROLF STALLING,
JE BENT amper twaalf jaar oud,
je woont in die oude benauwde
pijp, je hebt juist je eerste boks
handschoenen gekregen en staat dan
in het Londense Hyde Park ineens
tegenover Joe Bugner, die toevallig
wel Europees kampioen zwaarge
wicht is en je eigen Rudi Lubbers
heeft verslagen. Dan sta je normaal
gesproken wel even met je mond vol
tanden, maar zo niet de vijftig Am
sterdamse „lieverdjes” uit de Albert
Cuyp, die gisteren de trip van hun
leven maakten.
4"
EST
tó"’
Lieverdjes op de vuist met Joe
—0—0o
Tsaar Peter, stadhuis en nota
vesti-
TSAAR PETER DE GROTE
EEN ANDERE zaak was de bouw van
boodschapjes voor thuis werd gedaan en
ook nog eens mondbesohermers, spring
touwtjes en satijnen broekjes werden
aangeschaft. Aan ponden geen gebrek
want, ”we hebben genoeg poen”. Op de
vlooienmarkt gingen sommigen er iets te
gehaaid tegen aan getuige de uitlating
van de leider van daarnet: ”Dat scho
rem, ze hebben weer wat gepikt”.
Bar-Bodega „De Landauer” in het steegje
achter „De Uilenboom”. Alleen voor ge
zellige mensen. Goed verzorgde drankjes
en snacks tot ’s nachts 1 uur. Vrijdags en
zaterdags tot 2 uur.
De Franse Winckel naast „De Uilenboom"
zowel prachtige wijnen en sublieme sher
ries van het fust als een keur van delica
tessen en specialités uit onze restaurant-
keuken voor Uw gezellige uurtjes thuis.
Eigenlijk was het meer een monoloog
van de zich als koningen gedragende
burgermeester, aangezien de vroedschap
uitsluitend ja-en-amen mocht knikken
Het was een droevige zaak voor de
raadsleden, die niet alleen de „stukken”
niet kregen maar zelfs geen schrijfgerij.
Dat het stadhuis in de 19de eeuw een
paleis zou worden en de behuizing aan
f
DAT MOCHT de pret echter niet druk
ken, zeker niet, toen ze een doedelzak
speler in het vizier kregen en zich opeens
Ajax en de Wereldcup herinnerden. Dat
betekende een triomfantelijke optocht
en de nodige rimpeltjes op de hoofden
van de deftige Londenaren, die vermoe
delijk pas zijn verdwenen nadat de Lie
verdjes al lang en breed met ”hun”
vorstelijke dubbeldekker de stad waren
uitgereden.
Hoewel het eerste gedeelte van het
stadhuis reeds na acht jaar (in 1655) kon
worden ingewijd, duurde het tot 1705
voordat het monumentale gebouw vol
tooid was. Daar zit een kloof tussen van
een halve eeuw, waarin de discussie
over de vraag ’’stoppen of doorgaan?'
een uiterst levendig karakter had.
ADVERTENTIE
het onaanzienlijke Prinsenhof van tijde
lijk een zeer rekbaar begrip zou maken,
heeft men niet kunnen bevroeden. Het
zou best eens kunnen zijn, dat Samkal-
den c.s. behalve Rembrandts schilderij
”De Staalmeesters” binnenkort ook het
paleis op de Dam van het rijk terug
vragen om er net zoals drie eeuwen
Auberge van ouds „De Uilenboom”, Sant
poort meer dan 450 jaar specialiteiten
restaurant op eenzame hoogte, geheel
terug in de tijd met klassiek bereide en
stijlvol geserveerde specialités. Voor
tafelreserveringen: Tel. 023-37 67 41.
ten. Een leider:’’Wat is dat nou, Joe? Ze
noemen mij toch ook niet manus?”
Daarna verplaatste het feestje zich
naar de kleurige Carnabystreet, waar
DE HISTORIE herhaalt zich. Altijd en
overal. Zeker niet in de laatste plaats in
Amsterdam, waarover prof.dr.H.Brugge-
mans in het standaardwerk” Geschiede
nis van Amsterdam” zoveel boeiends
weet te vertellen. De delen 3 en 4 in
herziene druk, die Het Spectrum juist
heeft uitgegeven en de periode van de
gouden eeuw tot de Franse tijd behel-
sen, reppen over twee gebeurtenissen die
in deze dagen actueel zijn.
DE HOOFDSTAD wil paasbest voor
de dag komen. Vandaar een massale
schoonheiddsactie, die het gezicht van
de paashaas heeft meegekregen en
morgen op de binnenplaats van het
Historisch Museum door enkele hon
derden als zodanig verklede kinderen
wordt ingezet. De schooljeugd doet
volop mee, mar het is haar dan ook
wel aantrekkelijk gemaakt. De leer
lingen van de vierde, vijfde en zesde
klas krijgen voor de vakantie het
„milieuspel of in zestig minuten
naar een schone stad”, dat is geba
seerd op het oude ganzenbord. Trou
wens, ook al wat bedrijven, kantoren
en andere organisaties hebben het
Initiatief Comité Amsterdam, dat de
ze actie heeft uitgedacht, laten weten
dat ze er ook wel iets aan willen
doen.
het nieuwe stadhuis op de Dam, die aan
de rampspoeden bij de metro-aanleg
herinnert. Om over het Holzbauer-stad-
huis nog maar te zwijgen. Wat was de
kwestie? Amsterdam zat dringend om
een nieuw raadhuis verlegen en de
Haarlemse schilder en bouwmeester Ja
cob van Campen was de man, die er iets
schitterends (Vondel sprak van het acht
ste wereldwonder) van moest maken.
Een rechtse directe van een Albert
Cuyp’ertje voor Joe Bugner.
DE FLORIADE is dood, leve Flora-
dam. Onder dit motto zullen komen
de zaterdag reeds de poorten open
gaan van Amsterdams veertig hectare
grote „tuinparel”, die de schilderach
tige Amsteloever met het betonnen
Buitenveldert verbindt. Wij hebben er
alvast een kijkje genomen en kwa
men tot de conclusie dat Floradam
stellig de moeite waard is. De Japan
se kers staat al in bloei en deRho-
dondendronvallei is mooier dan vorig
jaar. Het meeste staat er nog: ettelij
ke paviljoens, de apenrots, het zee
hondenbekken, een café-restaurant en
de rails van het spoortreintje. Alleen,
alles is nog leeg. Geen apen, geen
zeehonden, geen cafébaas en geen
treintje. Dat heeft iets te maken met
de besluiteloosheid van het stadsbe
stuur, dat op het moment dat we
dit schrijven nog steeds geen be
slissing heeft genomen over wat er
allemaal gaat gebeuren. En of de
bezoekers entreegeld moeten betalen
of niet. De mannen van de afdeling
Beplantingen zijn daar nogal kriege
lig door geworden. Ze zouden er zo
iets moois van kunnen maken, com
pleet met exposities van het onder
aardse leven, van schimmels, enzo
voort, maar door dit alles verkeren ze
nog in grote onzekerheid. De moge
lijkheid om het park helemaal open
te gooien, zien ze niet zo zitten. „Van
je kassencomplex blijft dan niets
heel”, zegt de heer Hoekstra. „Voor
de wilde flora zijn we ook een beetje
bang, want vorig jaar is er al zoveel
gestolen. Het is zonde, want het had
zo mooi kunnen zijn. We hebben alle
mogelijkheden.” Hij zou het leuk vin
den als de apen terug zouden komen
en het treintje en de kabelbaan. Dat
kan, maar daar zijn dan wel finan
ciën voor nodig en op dat punt is
men er aan het Prinsenhof nog niet
uitgekomen. Toevallig liggen daar nog
wat meer zaken op centen te wach
ten.
Telefoongesprek afgeluisterd tussen wethouder Lammers en Rembrandt:
Zei Lammers: „Zeg, die staalmeesters van jou, kunnen we die in de Kalver-
straat hangen? Of daar nog beesten lopen? Welnee, er komt zelfs geen auto
meer in. Waarom wij dat vragen? Nou, dat doek heeft het rijk van ons afge
pikt. Het rijk? Dat zijn die mafkezen in Den Haag, die ons de wet proberen
voor te schrijven. Wat zeg je, waarom we Michiel de Ruyter er niet op af
sturen? Joh, we hebben geen enkele boot meer en een wapenvergunning heeft
Van Agt ons ook al geweigerd. Of de Nachtwacht nog bestaat? Wat dacht je,
daar weten we tegenwoordig de hele wereld mee te vangen, maar de pest is,
dat-ie in een rijks- en niet in een Amsterdams museum hangt. Jij vindt dus,
dat we die ook mogen hebben? Geweldig! Wat zal die Van Schendel zuur
kijken als hij merkt, dat we ’m alleen met het joodse bruidje laten zitten. Nee,
die behoeven we niet, is gewoon niet historisch genoeg voor ons museum.
Vond je dat nu net je mooiste werk? Nou ja, dat is jammer. Puin er over. Zeg,
ik moet ophangen, want die Dapperbuurters komen er weer aan. Als je Wi-
baut toevallig tegen komt, doe hem dan de groeten”.
HET IS nu een bedrijf met 300.000 rekeninghouders, maar een halve eeuw
geleden was de Amsterdamse gemeentegiro nog een klein geldwinkeltje. Dat
is dan waarschijnlijk de reden dat deze giro voor zjjn klanten een „Amsterdams
winkeltjesboek” heeft laten samenstellen. Een aantrekkelijk boekje met een
beschrijving van 42 winkels en markten, die nog Amsterdamser dan Lou Lap
zjjn. Ageeth Scherphuis schreef het en uit haar beschrijving van de Noorder-
markt pikten we dit dialoogje: „Een mevrouw zoekt een nachtpon maat 50,
tante Bakker trekt uit de hoop iets bloots van bruin kant te voorschijn. Klant:
’t Is voor m’n moeder, die is tachtig en hoeft niet meer in de verleiding”.
geleden
gen.
Om bij d dan nog
zal het tot '9123 <ii at de metro
het Centraal Stat'- n zal bereken. En de
stadhuisarchitect Wilhelm Holzbauer?
Ach, die zal vast nog wel eens wat in
Moskou mogen bouwen..
„De Stoeterij” bij „De Uilenboom”. Uniek
koetshuis met prachtig park en eigen
parkeerterrein. In Z’n totaliteit voor U en
Uw gezelschap gereserveerd voor recep
ties, diners, koude buffetten etc. Voor
vrijblijvende inlichtingen: Tel. 023 -
37 67 41.
In het bijzijn van Koningin Juliana
is het hoofdgebouw van de Vrije
Universiteit in Buitenveldert vanmid
dag officieel geopend. Stadsarchitect
Chr. Nielsen ontwierp het gebouw,
dat ongeveer 80 miljoen gulden heeft
gekost en het grootste van de stad is.
Daar is in de eerste plaats het bezoek
van de Roemeense premier, die in het
voetspoor treedt van een andere „ooster
ling”, tsaar Peter de Grote. Dat was in
1697, het jaar nadat tijdens de gerucht
makende ’’aansprekersoproer” de huizen
van burgermeester Boreel en kapitein
Spaaroog werden geplunderd en het gal
genveld in de volewijk vol hing.
Het was toen nog zo dat, wie Amster
dam niet had gezien, de wereld niet
kende. De Moscoviet verkoos het om
incognito, als een eenvoudig edelman, de
stad binnen te rijden, maar dat was
naturlijk lariekoek want iedereen was
ervan op de hoogte. Zijn bezoek leeft
nog voort in het Tsaar Peterhuisje in
Zaandam, maar daar is de Rus slechts
een paar dagen geweest.
In de hoofdstad voelde de steppenko-
ning, die gebiologeerd was door de
scheepsbouw, zich beter thuis en na te
zijn vergast op een spiegelgevecht op het
IJ, toneel, vuurwerk, boottochtjes en
overdadige maaltijden, mocht de tsaar
van burgermeester Nicolaas Witsen voor
zijn hobby de werf van de Oostindische
Compagnie gebruiken. Peter ploeterde
maandenlang en doopte zijn schip daar
na ’’Peter en Paulus”, dat hij van de
vroedschap cadeau kreeg. Met 640 Hol
landse zeelieden en ingenieurs zeilde hij
af naar Moscovië...om twintig jaar latei
te paard weer terug te komen.
Toen was hij inmiddels de machtige
Peter en zijn vriend Witsen een oude
zieke man. De tsaar bleef opnieuw een
half jaar in Amsterdam en woonde aan
de Herengracht. Na zijn vertrek be
klaagde eigenaar Hinlopen zich bij de
staten van Holland, dat de vorst het
herenhuis dermate had vervuild en be
schadigd dat het herstel hem een kapi
taal had gekost.
Sinds vijf jaar zitten ze op een boks-
clubje van de ’’Vereniging het school
gaande kind”. In ’t begin was het armoe
troef. In een armetierig schoolgebouw
moesten ze het doen met twee versleten
bokshandschoenen en een oude zak.
Door enthousiaste acties kwam daar
verandering in. Fotograaf en boksin-
structeur Ruud van der Linden: ’’Vroe
ger was het zo: borst bloot, meiden aan
de kant en dan knokken. De sterkste
was de baas. Daar moesten we vanaf”.
Hij tikte de bierbrouwende buurman
Freddy Heineken op de schouder en die
zei: ’’Jullie gaan een dagje met me
vliegen”. Transavia-directeur John Blok
wilde ook wel iets regelen en zo gebeur
de het, dat de boefjes in een uur met
een Caravelle naar Londen vlogen. Als
gold het een bustochtje naar het Am
sterdamse bos.
WEL, Joseph Bugnr de prijsvechter
stond in het Court Park Hotel inderdaad
op hen te wachten en met hem een horde
Britse persfotografen. Ongedeerd bewo
gen de ’’Cuypertjes” zich over het dikke
tapijt en al even ongedeerd gaven ze op
dezelfde plaats in het Hyde Park, waar
op een mooie dag de speakers-comers
van redenaarstalent overstromen, grote
Joe een paar tikken om zijn oren. Maar
die moest er dan wel eerst voor knielen.
Terug in het hotel een etentje met
Joe, foto’s met monogram en een beker
van Joe. Alsof dat nog niet genoeg was
renden de driftige baasjes hem op straat
achterna om een foto te kunnen schie-
De verdiepingen hiervan komen over
een met de op dezelfde etages geves
tigde faculteiten, zodat de studenten
op hun eigen verdieping alleen hun
eigen boeken kunnen krijgen. Het is
allemaal erg solide, doelmatig en so
ber. Een uitzondering hierop vormt
de aula waar een fraai Frans orgel
staat. Ter gelegenheid van de opening
is in de entreehal een expositie inge
richt met publicaties van de VU sinds
1880. Op de foto: de buitenkant van
het hoofdgebouw, dat zeventig meter
hoog is.
Ter illustratie: het heeft evenveel
ruimte als een mammoet-tanker van
350.000 ton. Met de bouw van de VU,
waar thans 10.000 van de 15.000 te
verwachten studenten al kind aan
huis zijn, is men elf jaar geleden
begonnen. Een novum is de wijze
waarop de bibliotheek is gesitueerd.
K
'jSfl
'w
