In hippie-kledij, leuk voor later
Meer alternatieve tours
Artistieke Saskia dook voor VVV de Middeleeuwen in
Eerste metro
binnen
Liever groen dan herten
7
Boomgaard in de Jordaan
Met het Vondelpark toerisme komen
ook de weglopertjes tot leven
„Mannen die schatrijk worden door de ellende van anderen”
I
VORIG JAAR 2073 KINDEREN IN AMSTERDAM „GEVONDEN”
~\lli
kV*
<7
15
V R IJ D A G
4
MEI
1973
sch
1
AAN DE OVERKANT van de
zon ligt het Vondelpark en daar,
op die groene sprieten-matras,
die ook aan het begin van het
derde jaar nog weinig slijtage-
plekken vertoont, begint het
internationaal jeugdtoerisme al
weer heel voorzichtigjes tot leven
te komen. Een neven-effect is,
dat op hetzelfde moment ook op
vallend veel meer kinderen weg
lopen om in de hoofdstad weer op
te duiken.
A
w
HET NET begint zich te sluiten rond de mala fide woning- en kamer-
bureaus in Amsterdam, waarvan de bazen door hun zwendelpraktijken
moeitéloóè cfe „zilvervloot” binnen konden halen en die duizenden woning-
ONDER REDACTIE VAN ROLF STALLINGA/ zoekenden niet alleen een illusie doch ook een kapitaaltje afhandig maak-
ten. Met ingang van deze maand zal het dergelijke bureaus verboden zijn
nog zonder schriftelijke vergunning van de gemeente te „bemiddelen”.
Met deze maatregel wordt het mogelijk een flink aantal gifzwammen weg
te snijden. „Ze zullen namelijk van zeer goeden huize moeten komen om die
vergunning te krijgen”, aldus Herhuisvesting.
i
c
3
Woningoplichters in de mangel
1
1
t
i
3
Saskia Auping is informatrice bij
de VVV in Amsterdam. Maar Saskia
heeft ook nog eens de Academie van
Beeldende Kunsten achter de rug en
bij elkaar leverde dat de VVV einde
lijk eens een gerestaureerd uithang
bord op. Het hangt boven het Rokin,
vlak bij de Dam.
GEPLUKT van de pohtietelex: „Op 7 en 10 mei instructie van het Vondelpark-
detachement. Het personeel wordt verzocht in burger in het Posthuis aanwezig
te zijn en aan de broodmaaltijd deel te hemen”. Uit andere bron vernomen, dat
de gemeente het de touroperators niet toestaat bussen met toeristen door het
park te laten rijden om hippies te bekij ken. Een andere organisatie heeft dat
slimmer aangepakt. Zij Iaat Amerikanen per taxi bij de hekken van het Vondel
park afleveren na ze van te voren in alternatieve kleding te hebben gestoken.
Amsterdam wordt steeds opwindender.
gffl
dÜ
EN WAT gebeurt er dan op het
politiebureau met de weglopertjes?
„We sluiten ze nooit op, tenzij ze zich
aan een misdrijf schuldig hebben ge
maakt. We praten wel over hun pro
blemen, maar oplossen kun je die
natuurlijk niet. Voor verdere begelei
ding sturen we ze naar andere in
stanties. Dat moet je wel doen, want
anders is zo’n kind zo weer vertrok
ken”.
Enkele wekei. geleden kwam een
Haags meisje van dertien jaar terecht
in kringen van buitenlanders en werd
natuurlijk wel een verhaal ophouden.
Van het aantal minderjarigen, dat
tippelt, zit er sporadisch eentje van
ons bij”.
r
1
EEN HERTENKAMP is natuurlijk leuk, maar we hebben liever een stuk
groen voor openbare recreatie. Dat is kort samengevat de mening van honderd
bewoners van de Amsterdamse Molenwijk, die in een brief aan de gemeente
heeft geprotesteerd tegen plannen van hun eigen bewonersvereniging in de
buurt een hertenkamp te stichten. Zij vinden dat het bestuur niet naar de be
woners heeft geluisterd en teveel zaken op eigen houtje heeft bekokstoofd. De
bewoners zeggen voorts, dat door de noodzakelijke komst van scholen en so
ciale centra al teveel openbaar groen verloren gaat.
namelijk tot de hoofdstad beperkt ble
ven.
„Er zijn ook van die bureaus, die
tegen een jong stel of een alleenstaande
zeggen: Kijk, we hebben hier een aardig
huisje met een lage huur in de Kinker'
buurt. Je kunt ’m krijgen, maar je
begrijpt wel dat er een douche in moet
en het plafond om vernieuwing vraagt.
Dat kost je zes rode ruggen. Dat is
TWEE JAAR geleden begon Edu
Braat in Amsterdam met zijn alter
natieve sightseeing-tours en sinds vo
rig jaar gebeurt dat in stichtingsver-
band. Doel van deze trips was met
een groep mensen door de stad te
wandelen langs plaatsen, die aanlei
ding geven tot een discussie over
actuele programma’s. Naast de zes uur
VAN THIJN kwam bureaus tegen die
rustig 500 inschrijfgeld vroegen zonder
daar ook maar enige prestatie tegenover
te stellen. Hij stelde ook het vragen van
sleutelgeld aan de kaak.
Tranendal: „Je maakt de meest smeri
ge gevallen mee. Zo van: er staat een
etage te huur voor 150, maar er ligt
nog wel een oud zeil op de grond en er
staan nog een houten tafel en een paar
stoelen. Die moet je wel voor 5000
overnemen. Het is „take it or leave it”,
want achter je staan er mensen te
trappelen, die het wel doen en als je al
een paar jaar met twee kinderen op een
vochtige zolder zit en je hebt een lastige
hospita, dan ga je wel voor de bijl.”
het
is er
Saskia:
geval niet beoordelen en toch is dat
wel belangrijk. We hebben hier ook
wel meisjes van die leeftijd, die
voortdurend het gezelschap van onze
DAT ZIJN er twee van de volgens
officiële opgave 96 bureaus. Daar is men
achtergekomen door de dagbladadver
tenties na te gaan. „Het zijn er zelfs nog
meer”, aldus Tranendal. „Volgens de po
litie zitten er hier circa 150, maar het is
moeilijk om dat te bewijzen, omdat ze
steeds van naam en adres veranderen.
De ene dag is het nog bureau Jordaan
en de andere dag bureau Aristoteles. Het
geteisem verspringt steeds om de dans te
ontspringen."
zelf. Heeft-ie vrienden of kennissen
in Amsterdam? Als dat zo is, hebben
we hem meestal zo. Het wordt moei-
lijker als hij hier geen contacten
heeft. In dat geval komen we er
meestal wel achter door tips uit de
gelegenheden waar ze overdag vaak
opduiken. De zes rechercheurs hier
hebben gemiddeld twintig gevallen
onder handen. Dat aantal politieman
nen lijkt vrij groot, maar het is
gewoon nodig omdat het nog altijd zo
is, dat ouders het een beroerde zaak
vinden als hun kind weg is’’.
In principe heeft elke ouder het
recht om opsporing van zijn minder
jarig kind (onder de 21 jaar) te ver
zoeken, maar de praktijk wijst uit
dat de kinderpolitie wel moet gaan
selecteren. „Wij richten onze aan
dacht op de gevallen die urgent zijn,
maar ook een meisje van negentien
kan natuurlijk wel urgent zijn. Dat
hangt van de situatie af”, aldus Van
Riessen.
Wordt er ergens in het land een
kind vermist, dan is het wel zo dat
de ouders al gauw het advies krijgen
in het Vondelpark te gaan kijken.
Een vader, die dat vorig jaar deed,
kon prompt op zijn wenken worden
bediend.
natuurlijk niets, want met dat buurtje
heb je dat er binnen een paar jaar uit
en wij maken de vergunning wel in
orde. Maar ja, meneer Jansen is voor
Amsterdam geen urgente woningzoeken
de en hebben de mensen de boel opge
knapt, dan heeft Herhuisvesting de op
dracht ze eruit te zetten. Dat is natuur
lijk afgrijselijk, maar we kunnen er
niets aan doen. Dat tuig heeft daar al
die tijd van geprofiteerd, want het was
een vrjj beroep en er waren genoeg
halvegaren, die probeerden de zaak te
flessen, want men zoekt zich hef lazerus
naar een huis in Amsterdam. Als je per
dag een paar klanten hebt, die 500 of
f 1000 komen brengen, tikt dat aardig
aan.”
Saskia heeft geen half werk gele
verd. Zoals ze ook trouwens geen
vreemdeling met halve informatie de
deur uit laat gaan. „VW Amsterdam
Official Tourist Information” staat er
keurig op het uthangbord van het
kantoortje en eronder stond altijd
een zegel afgebeeld, maar dat was
dan ook wel alles want niemand kon
zich meer herinneren hoe het er pre
cies uitzag.
Dat verdroot niet alleen de toeris
tenbazen, maar vooral ook de kunst
zinnige Saskia, want je mag dan
informatrice zijn geworden omdat
daarmee wat te verdienen valt, maar
de artisticiteit verlaat je nooit.
Enthousiast ging ze daarom aan de
slag toen het schild van de gevel was
gehaald. Een koggeschip stond er op
rijksgenoten opzoeken en na een
poosje als hoer worden geplaatst. Ze
doen het meestal vrijwillig, maar als
het een keer mis gaat, willen ze hier
De justitie heeft inmiddels twee van
deze bureaus aan de kant gezet. Dat
waren „Succes” en „De Biesbosch”,
waarmee de naam van Hendrik Tabak
(eigenaar van naar schatting 4000 huizen
in de hoofdstad) in verband is gebracht
en die onlangs tot enkele maanden ge
vangenisstraf is veroordeeld.
NA ALLE ellende van de laatste
maanden brak er eind vorige week
dan eindelijk een glimlachje door op
de bedrukte gezichten van al die
mannen, die Amsterdam van een me-
DAT DE directeuren van de woning
bureaus niet zo gelukkig zijn met de
nieuwe gemeentelijke tactiek, blijkt uit
een reeks grimmige telefoontjes. In de
trant van „Jullie zullen ervan lusten”.
Feit is dat Amsterdam zijn dubieuze
bemiddelaars nu aardig in de mangel
heeft, temeer daar de makelaars en
particuliere eigenaren sinds februari
verplicht zijn om leegstaande woningen
op te geven. Dat betekent, dat Herhuis
vesting veel meer kan doen aangezien
alle Woningen met een huur tussen de
50 en f 300 onder de distributienormen
van deze dienst vallen.
Tranendal: „Het werd dan ook Wel
tijd dat dit gebeurde. Het is toch te gek
dat je 28 jaar na de oorlog nog ziet hoe
mensen bedrogen worden en bepaalde
figuren schatrijk worden door de ellende
van anderen.”
durende dagtours in 1972 waren
dat er zestig komen er nu ook
speciale tours en zaterdagtours. de
laatste worden elke zaterdag (de eerste
op 12 mei) gehouden en richten zich op
woon-, verkeers- en samenlevingspro
blemen. Wie er allemaal meer over
wil weten, moet „Stat” bellen, tel.
020-248308.
daar ettelijke malen misbruikt. In
hoeverre krijgt men in Amsterdam
met dergelijke gevallen te maken?
Van Riessen: „Ik kan het Haagse
In de meeste gevallen hadden de be
drogen klanten niet de moed om te
„praten”. Tranendal: „Ik begrijp dat ook
wel. Slaan ze door, dan betekent dat
niet zelden dat ze er vierkant uit wor
de ngeramd. Dat* gebeurt nu nog. Dat
ze met een knokploegje binnenkomen,
vrouw en kinderen molesteren en de
hele boel kort en klein slaan. Het ge
beurt altijd net als pa niet thuis is.”
Bij de controle is met deze vorm van
gewelddadigheid bij voorbaat rekening
gehouden. „We hebben twee potige ke
rels van de reserve-politie aangetrokken,
die nogal eens in de warme buurt heb
ben geassisteerd en die in staat zijn een
paar klappen op te vangen ep er zo
nodig een paar uit te delen. Jongens, die
de hoed en de rand kennen. Ik heb net
een paar rechercherapporten gelezen.
Man, de rillingen lopen over j rug. Stel
dat we daar een keurige meneer’ met
een boordje om op af moeten sturen.
Dan blijft er van onze controleur niets
meer over.”
en nog veel meer en het betekende
een forse duik in de boeken voordat
Saskia met schoonmaakmiddel en
penseel aan de gang ging om de zegel
in historisch verantwoorde tinten
weer op te poetsen.
„Ik ben” zegt ze, „eerst op zoek
gegaan naar de herkomst van het
koggeschip. Het bleek erop te zijn
gekomen, toen de Amsterdamse stads
regering een zegel nodig had om
oorkonden en scheepstransacties af te
sluiten. Ze kozen voor een kogge, zo
ongeveer ons oudste scheepstype, ver
moedelijk van Romeinse oorsprong,
kort, heel breed en met een mast.
Het was het grootste handelsvaartuig
dat in de Middeleeuwen de zeeën
bevoer en dat ook door ander steden
als Harderwijk, Stavoren en Medem-
blik in het stadszegel werd gevoerd”.
„De kunst van het zegelsnijden was
in 1300 nog niet erg ontwikkeld maar
allengs werd de afbeelding verfijn
der.” De oudste Amsterdamse zegelaf-
druk, die wij hebben, stamt uit 1317.
Alberdinghk Thijm heeft het aldus
beschreven: Het koggeschip, welbe
kend. Verder een wapen dat als
schild door een heraut wordt gedra
gen. De man heeft een kaproen op
tro moeten voorzien. Het eerste trein
stel kwam in de Bijlmer binnen en
het mocht er nog zijn ook. De bui-
tenbekending van de metrotrein is
van roestvrij staal, maar de oranje
deuren alsmede bauwe zitplaatsen
fleuren de zaak aardig op. De komen
de tijd zullen nog meer wagons bin
nendruppelen en in augustus hoopt
men dan zover te zijn, dat er kan
worden proefgedraaid.
WE SCHREVEN er al eerder over in dit rubriekje: Geïnspireerd door Ka-
bouterfilosoof Roel van Dwyn, die waarschijnlijk ook weer in de gemeenteraad
terugkeert, is een groepje import-J ordaners opgestaan, die wil dat er in deze
bloemrijke buurt-zonder-bloemen weer slakrcpjes, peultjes en wortelen gaan
groeien. Een begin hiervoor is gemaakt. Een vervallen binnenplaats tussen de
Westerstraat en de Boomstraat werd „gekraakt” en daarna rijp gemaakt voor
het planten van onder meer een boom. Het gaat dan ook „De Boomgaard”
heten.
zijn hoofd, een zwaard in de hand en
een dalmatiek aan het lijf, waarop de
wapenfiguren zijn herhaald. Het wa
pen is dat van Jan van Henegauwen
en zijn broer Guy, onder wier be-
stuur de plaats tot poortenj is verhe
ven. Het zijn de bekende vier leeu
wen”.
Later komen op het wapen de
drie kruisen en is er zelfs een
hond aanwezig. Saskia: „Het zou
beduiden dat alles wat aan boord
was, eigendom bleef van degenen die
het hadden geladen, zolang er nog
maar een hond aan boord in leven
was. Als er geen hond meer was.
nou ja, dan mocht een ander het
hebben. Er zijn ook andere lezingen
volgens welke het hondje gewoon een
scheepshond is”.
Het Amsterdamse stadszegel heeft
diverse randteksten gehad om de ver
schillende doeleinden, waarvoor het
werd gebruikt, uit elkaar te houden.
De tekst op het uithangbord luidt:
„Sigillum opidi Aemstelredammensis
ad causas” oftewel „zegel van de stad
Amsterdam ten zaken”. Het is maar
dat u het weet als u er onderdoor
loopt. Een uithangbord met een beste
brok historie.
Een woordvoerder van deze dienst, die
liever anoniem wil blijven en die we
daarom maar Tranendal zullen noemen
gelooft niet dat het allemaal vanzelf zal
gaan. „Deze stap komt natuurlijk 28 jaar
te laat”, zegt hij, „en ik ben erven
overtuigd dat een aantal ellendelingen
via een achterdeur of ondergronds zal
proberen door te gaan. Maar, we hebben
nu tenminste een kapstok om ze op te
hangen.”
Die was er tot dusver nog niet met als
gevolg dat er nogal wat gerommeld kon
worden op de Amsterdamse woning
markt, aangezien 180.000 van de 280.000
woningen in handen zijn van particulie
re eigenaars of makelaars. Tegen de
achtergrond van de schrijnende woning
nood in de hoofdstad viel het de „heren”
bemiddelaars niet moeilijk klanten te
vinden voor hun schandalige praktijken.
Het was een jaar of wat geleden het
PvdA-raadslid Ed van Thijn, die de kat
de bel aanbond door de resultaten van
een onderzoek naar de handel en wandel
van de woningbureaus openbaar te ma
ken.
Het Amsterdamse stadsbestuur ver
zocht het rijk daarop wettelijke maatre
gelen te nemen, maar dat zag men in
Den Haag niet zo zitten aangezien de
oplichtingsgevallen op dit terrein voor-
Hoeveel zijn dat er? Deze vraag
stelden we inspecteur Jaap van Ries
sen van de Amsterdamse kinderpoli
tie, die vlakbij het Vondelpark domi
cilie heeft gekozen. Volgens zijn op
gave waren er vorig jaar 2073 weglo
pertjes, waarvan bijna driekwart uit
inrichtingen, die in Amsterdam wer
den gevonden.
Een cijfer om U tegen te zeggen,
maar daarmee verzinkt het aantal
dat uit de rozestruiken van het
Vondelpark werd geplukt nogal in
het niet. Dat waren er namelijk niet
meer dan zeventig. Daar zit overigens
niet het aanzienlijke aantal minderja
rige buitenlanders bij, want die wor
den door een andere instantie de
vreemdelingendienst op de trein of
in het vliegtuig gezet.
Waar worden al die anderen dan
gevonden? Van Riessen: „De meesten
in slaapboten of kraakpandjes. Voorts
zijn er nog andere adresjes in de
binnenstad, waar we regelmatig een
stel vandaan halen”.
Is het erg moeilijk om ze op te
sporen? „Dat hangt er vanaf. Het
onderzoek begint altijd bij de ouders
«3»
fe, r*
ij
O
l -1»
