Y ankees
op de
fiets
Met Anja de polder in
Fysio-therapeute van 98 jaar nog steeds actief
S
i
I
i
^111
Racefiets
Vijf dollar
I
SI
ft
ai
RE
17
ZATERDAG
1973
9
JUNI
-
k
It
-
U .-
3
,W:
zo
ROLF STALLINGA
van
Als
vaardigde en tenslotte de laatste twee
jaar als receptioniste in het jeugdhotel
Hans Brinker sleet.
ze
weer
Hoe bevalt haar dit werk, dat in de
hoofdstad overigens ook al door VW-
meisjes wordt bedreven?
„Erg enthousiast. Het is ook een hele
WW®
den? Anja toog op verkenning en ont
dekte in Rijnland een student, die de
klappen van de molenwiek kent, een
„schipper” die de fietsklanten wel over
wilde varen, een hoogst oorspronkeljke
kaasboerin en een plek, waar je onge
stoord kunt piknikken. „Die kaasboerin
Annie van Schie doet het helemaal
gratis. Ze vindt het gewoon leuk dat
jongeren naar haar werk komen kijken”.
„Het leven is mooi. Als het maar
goed geleefd wordt. Het hangt na
tuurlijk ook af van de opvoeding en
de kansen die je krijgt. Maar
zelf zul je er toch het meeste voor
moeten doen. Ik heb altijd gezegd
ervoor te willen zorgen dat het leven
goed zou worden. En ook dat ik een
fijne oude dag zou krijgen. Dat laat
ste heb ik nu."
„Big Yank” staat er te lezen op de gerafelde jeans van een jonge Ameri
kaan, die op een terrasje aan de Kaag gezeten het liefdesspel van voorbij
dansende zeilboten en Hollandse luchten op zich in laat werken. Naast
hem staat een landgenote met een bosje madeliefjes in haar hand. Ze zegt:
„Ze stinken maar zien er leuk uitKort daarna verdwijnen ze tussen
de koeien in een natuurwereldje, dat de auto als rekwisiet nog op een
gelukkige afstand heeft kunnen houden. Hoe komen die Amerikanen daar
in het fraaie polderlandschap van Rijnland?
Een tourincar zou hier niet door
kunnen (foto links)
„De milieuvervuiling komt voort uit
het egoïsme", zegt mevrouw Muller.
„De fabrikanten, autorijders, iedere
luchtvervuiler denkt het meest aan
zichzelf. Hoe kan ik meer verdienen
hoe kom ik er het vlugst? Wat voor
een ander overblijft is niet belang
rijk. Om gelukkig te kunnen leven
moet je jezelf uitschakelen."
is, waar een ieder zich naar moet
richten. Daar kan niemand onderuit
Het woord „toevallig” is gemaakt om
dat we niet precies weten waarom
sommige dingen gebeuren. Als we die
macht zouden kunnen doorgronden
alles zouden weten, had ons leven
weinig waarde meer. Daarom is de
bijbel zo belangrijk. Er staat in dat
we allemaal een stukje geest van
God, een beetje kracht van de macht
hebben gekregen. Dit wordt te vaak
vergeten. Maar daarom valt er altijd
weer redding te verwachten als de
nood het hoogst is."
ze. „Ik houd enorm veel van kinderen
en ook nu heb ik nog veel contact
met de jeugd. Ik praat over alles
met hen en het gebeurt wel eens dat
ik te horen krijg: mevrouw Muller, u
probeert ons altijd vast te zetten, wat
is dat toch? Ik zeg dan: niet ik, maar
de redelijkheid van mijn woorden zet
jullie vast."
Ze had natuurlijk een slimme brief
aan een rijwielfabrikant kunnen schrij
ven, maar daar moet je in de eerste
plaats wel commercieel voor zijn en daar
is ze weer net iets te idealistisch voor. In
Leiden trof ze Frits Ameling, een terug
gekeerde Australië-emigrant, die de
kunst verstaat van drie tot op de draad
versleten vehikels één „nieuwe” te ma
ken.
Dat zat dus goed, maar wat ga je het
kritische toeristenvolkje nog meer bie-
Deze filosofie verklaart ook waar
om mevrouw Muller eind april tij
dens de uitreiking in het raadhuis
van een koninklijke onderscheiding,
de „lintjesregen” uiterst nuchter over
zich liet komen. Erkenning voor een
arbeidzaam leven? Behoort dat juist
beloond te worden?
In 1903 heeft ze colleges gevolgd
bij professor Bolland om haar beroep
goed te kunnen uitoefenen. Ook nv
nog studeert ze iedere dag. Kort ge
leden heeft ze haar kennis van he
ingewikkelde systeem van de nek-
wervels en van de spieren weer eens
helemaal opgehaald .Tenslotte helt
ik patiënten; mensen die beter willet
worden. En daar ben ik verant
woordelijk” Voor mevouw Muller i:
ouderdom geen last. „Iedere dag leer
je er weer iets nieuws bV en dat kun
je aan anderen doorgeven.”
„Het is geweldig leuk en iedere keer
weer anders”, aldus Anja Nort, een don-
kerogige ex-Bloemendaalse van 26
schone lentes, die achtereenvolgens
de mode-academie doorliep, een jaartje
in Parijs zat, na terugkomst voor een
firma in make-up artikelen werkte
(„Een ontzettend gemeen spelletje, je
raakt de vrouw op haar tere punt en
kunt haar daarom van alles verkopen”)
eigenhandig kleding voor boetiekjes ver-
Het antwoord is eenvoudig: fietsen is
het helemaal en daarom moeten ook de
jeugdtoeristen er maar aan geloven.
Tenminste dat vindt Amsterdamse Anja
Nort, die wekelijks groepen in de hoofd
stad „aangespoelde” buitenlanders op de
fiets hijst om ze een dag lang nu eens
niet van grachtjes en huisjes, maar van
een puur stukje natuur te laten proeven.
•De meeste deelnemers smaakt het menu
van deze „county sightseeing” zoals de
plakkaten in de jeugdhotels vermelden
voortreffelijk, maar anderen kost het
niet zelden bloed, zweet en tranen.
Vooral als ze de edele kunst van het
pedaleren niet van huis hebben meege
kregen.
Oversteekje per roeiboot bij de
Kager plassen, waar boerin Annie
van Schie het gezelschap graag laat
zien hoe zij nog kaas maakt. Een
Amerikaans meisje vond dat wiebe
lende bootje maar een angstig
avontuur. „Meen je nu heus, dat we
daarin moeten?”, vroeg ze verbou
wereerd.
Daar is ze nu mee gestopt om met fiet
sen haar brood te verdienen. Over het
hoe en waarom vertelt Anja: „Tachtig
percent van de mensen, die in Brinker
kwamen, bestond uit Amerikanen en
vaak kreeg je opmerkingen te horen als:
Jeetje, het zou leuk zijn ook eens buiten
de stad een kijkje te nemen. We waren
eerst van plan via het hotel fietsen te
verhuren, maar het is er al zo razend
druk en daarom hebben we dat niet ge
daan. Daarna ben ik er alleen mee
begonnen”.
Nu vormt het fietsen voor Anja geen
enkel probleem, want zij mag zich de
eigenaresse noemen van een racefiets,
waarmee ze zich uiterst behendig door
het niet direct als makkelijk bekend
staande Amsterdamse verkeer pleegt te
bewegen. Maar hoe kom je aan een
compleet rijwielpark, waarmee je groe
pen tot maximaal vijentwintig personen
kunt opvangen?
Als het er dan toch van gekomen
is, zegt ze: „Een belangrijk onderdeel
van mijn therapie is het wegnemen
van de innerlijke angst bij de men
sen. Ik behandel niet alleen het li
chaam, ik probeer ook de geest te
sterken. Het is een vreugde om te
zien hoe de mensen opgelucht weg
gaan. Als dan ook nog de lichamelij
ke klachten over zijn, voel ik me
gelukkig. Ze zeggen vaak tegen me.
waarom houd je niet met werken op,
ga je van je vrijheid genieten? Nou
in die vrijheid geloof ik niet. Als
vrijheid betekent dat ik van anderen
moet profiteren, heb ik er geen ple
zier aan. Het is voor mij fijn iets
voor anderen te doen.”
Al heeft mevrouw Muller zelf geen
kinderen gehad, ze heeft in haar
'even wel veel kinderen, met wie de
ouders vaak geen raad wisten, opge
voed. „Die kinderen hebben mij meer
geleerd dan ik hun geleerd heb”, zegt
Ze vindt het fijn om iets voor
anderen te betekenen. Wat dit betreft
meent ze dat de mentaliteit van de
mensen in de loop van het leven wel
enigszins veranderd is. Ze erkent:
.Veel dingen zijn gezonder geworden.
Het stiekeme gedoe is weg. De eigen
mening mag gezegd worden. Maar er
is een heel onplezierige eigenschap
naar boven gedreven, het egoïsme.
Het eigen ik is te veel naar voren
gekomen.”
Wat krijgen de toeristen van haar te
horen? „Ach, dat gaat vanzelf. Je stopt
vaak, want er moeten plaatjes worden
geschotenje moet er zelf ook nog op,
en dan vooral in ’t polderlandschap, waar
het vroeger allemaal water was. Als je ze
daar meer over vertelt, krijgt zo’n mo
len ook een wezenlijke functie. Eerlijk,
voor mij was dat in het begin ook
nieuw en ik heb wel gemerkt, dat je
Amerikanen geen verhaaltjes moet ver
tellen. Ze laten zich niet met een kluitje
in het riet sturen”.
Anja rijdt op zo’n dag niet meer dan 45
kilometer, maar in de regel is dat dan
ook wel genoeg. „Vooral voor mensen,
die nog nooit op een fiets hebben geze
ten en onderweg een paar keer vallen, is
het erg inspannend. En het laatste stuk
heb je altijd wind tegen zodat de mees
ten aardig gebroken in Leiden arrive
ren”.
Wat doet ze met een lekke band? „Oh,
die plak ik zelf. Geen probleem, in een
minuut is het gebeurd. Bovendien zijn
de mensen in de dorpjes vreselijk vrien
delijk. Als ze het in de gaten hebben,
komen ze snel met een pomp aandraven”
Hoe zijn de reacties op deze polder-tour?
De democratie heeft stellig veel
nut, maar de mensen moeten geleid
worden. „Wij hebben niet het instinct
van de dieren, die precies weten waar
ze gaan en staan moeten. De wetten
zijn niet voor niets gemaakt. Ze zijn
uit het joodse leven voortgekomen en
we hebben er allemaal mee te ma
ken. Ik vind het niet prettig om
bestolen te worden, dus moet ik an
deren ook niet bestelen. Wie tegen
eerlijkheid en redelijkheid wil vech
ten is bij voorbaat verloren.
Nixon dit eerder ondervonden had.
zou de Watergate-affaire niet ont
staan zijn. Hij- heeft niet het beste
met zijn volk, maar met zichzelf
voorgehad.”
Ja, religie vindt mevrouw Muller
heel belangrijk. Haar vader was do
minee. Toch heeft die nooit zijn me
ning aan haar opgedrongen. Ze vindt
dat er in de religie te veel door de
mensen bijgemaakt is. „Het is genoeg
om te weten dat er een grote macht
Een onmiskenbaar juiste constate
ring van mevrouw J. Muller-Ver-
maas. Want op een leeftijd waarvan
velen vinden dat je hoog en breed
het stadium van de rust hebt bereikt
piekert ze er nog niet over zich aan
de rust der hoogbejaarden over te
geven. Ervaart ze ook nog de zin van
het leven. Met haar bijna 99 jaar is
in Hilversum nog dagelijks in de
als fysio-therapeute. Elke dag
behandelt ze patiënten en het kost
dan ook de nodige moeite een af
spraak te maken voor een gesprek.
„Ik ben geen gidsmens, maar ik vind
het zelf ook heerlijk met al die typetjes.
Het zijn toch altijd mensen, die aan
zoiets een gezicht moeten geven. Boven
dien komen ze jou ook nieuwe dingen
vertellen. Tenslotte heb je zelf ook de
voldoening, dat je zo lekker gefietst
hebt”.
Vaak staat ze er versteld van hoe
kinderen door hun ouders in een
bepaalde richting geduwd worden
wat geloof en beroep betreft. Ze
vindt dat de sex tegenwoordig te veel
bij de kinderen opgedrongen wordt.
„Als de kinderen een eenvoudige
vraag stellen, is het niet nodig om
een ingewikkeld antwoord te geven.”
De actuele gebeurtenissen houdt
mevrouw Muller nauwlettend bij,
wat niet wil zeggen dat ze vaak naar
de televisie kijkt. „Ze schotelen ons
zoveel geklets en geleuter voor, dat is
niet om bij te houden. De binnen
landse politiek? Ik volg het nauwge
zet, maar de verkiezingen zijn zo’n
warboel, dat niemand er meer wijs
uit kan worden. Als ik geprobeerd
had daar uit te komen, zou ik al lang
in een inrichting zitten”.
Si
Holland is mooi maar het valt
niet mee op een zomerse dag auto-
files te mijden. Toch belooft Anja
Nort (links vooraan op de foto)
haar fietsende Amerikanen dat ze
een dag lang geen auto zullen zien.
De molen op de achtergrond? Die
draaide heel even, maar alleen voor
dit groepje jeugdtoeristen.
-z.
Mevrouw Muller vindt dat ze kan
terugkijken op een boeiend leven. Ze V
heeft veel interessante mensen ont
moet en van hun goede, maar ook
van hun verkeerde kanten geleerd
Ze is bevriend geweest met Frederik
van Eeden (1860-1932) en heeft veel
gesprekken gevoerd met Domelc
Nieuwenhuis. Ze is ook in contact
geweest met oud-minister-presiden:
Drees.
belevenis als je een hele dag erg ontspan
nend buiten bezig bent. Het is voor
Amerikanen, die niet meer fietsen, heel
bijzonder om op deze manier een stukje
van het land te zien”. Ze moeten daar
vijftien gulden voor neertellen, maar
daar zit dan wel alles inclusief een
retourtje per spoor naar Leiden in.
Anja, die tot voor kort aan haar
klanten kwam door ’s morgens vroeg in
de jeugdhotels zendingswerk voor het
buitenleven te bedrijven, maar inmiddels
door haar contact met Amerikaanse tour
operators (ze komt nu in het pro
gramma van „Five dollars a day” voor)
hele „ladingen” tegelijk ziet aangevoerd,
wil van het verdiende geld een reisje
bekostigen. Waarheen? U mag drie keer
raden. Amerika.
- W
6
hr i
isP
9^'-
