MAKELAAR IN ASSURANTIËN
mannenmaatschappij
Vrouw
in
ZELFGEMAAKT” OVER DE GEZELLIGE KEUKEN
LE ROY, ZIJN BOEK EN ZIJN WILDE TUIN
iZ
i
tips voor vrije tijd
TOEVAL
Soberheid
I8(
w
natuur
inschakeleft
rd”
„JL "WF
25
2
Erbij
ZATERDAG
30
11
IEP
1
JUNI 1973
Y:.
en
Nieuw soort
lat
rde:
i
i
Zelf maken van sierblokken
Geduld en beperking
bij het bloemschikken
kken.
2540
c.
II. R.
latere
/oon-
aan
Wie iets meer wil weten van wijnen en de landen van herkomst, maar
zich niet de grote „wijnbijbels” zoals die van Werumeus Buning wil
aanschaffen, kan het boekje „Over wijnen” van Martin Paulissen aan
schaffen. Het is een handig gidsje voor amateurs (Vlaamse vertaling:
liefhebbers).
Martin Paulissen weet waarover hij het heeft, want deze journalist,
die zich al jaren als hoofdredacteur beweegt door het gebied van dran
ken en culinaria (Het Slijters vakblad, „Keuken”, De Conservator en
„De Horeca-ondernemer”), is erelid van een groot aantal Franse wijn
broederschappen. Paulissen vertelt ongedwongen, rustig zouden we haast
zeggen, maar wel fruitig over zijn liefde: de wijnen. Terecht zegt
hij, dat de vele poespas rond het wijngebruik maar eens afgezworen
moet worden. In het boekje vindt men de belangrijkste wijnen (en hun
prettigste temperaturen), de streken, Waar de wijnen vandaan komen,
wat vakuitdrukkingen op alfabet, van aardsmaak tót vurig. „Over
wijnen” is een uitgave van Paris-Manteau.
10 41
- 538.
en
ig
Dat zij als vrouw in het verzekerings
bedrijf terecht is gekomen was toeval.
In haar studio wordt gewerkt volgens
de zogenaamde Sogetsu-school van Ja
pan. Ze legt uit dat de Ikebana-kunst in
Japan drie belangrijke scholen kent: Ike-
nobo (waar men erg klassiek arrangeert),
de Ohara (die men een tussenvorm zou
kunnen noemen, en de Sogetsu die de
grondprincipes op moderne wijze inter-
Birgit Broeren-Christensen geeft al tien
jaar lessen in Ikebana, de meer dan
twaalf eeuwen oude oosterse bloemsier-
schikkunst. Beperking, soberheid, mini
mum aan materiaal zijn de uitgangspun
ten bij het werk in haar studio.
Kleurenfoto’s van een recente exposi
tie die ze op tafel legt geven een indruk
van de voornaamste kenmerken van een
Ikebana-werkstuk: soberheid en een mi
nimum aan materiaal, die desondanks
legio mogelijkheden toelaten. In principe
is uit de natuur alles bruikbaar wat niet
te snel verwelkt. Soms wordt er een
week lang uitsluitend gewerkt met alles
wat langs de waterkant groeit.
ingesteld is op een super-economie, de
natuur ten gronde richt door haar heb
zucht.
Het boek (uitgegeven door Ankh-Her-
mes BV, Deventer) ziet er zeer geordend,
goed geschoffeld en fraai aangeharkt uit.
Le Roy zaait twaalf uitgangspunten uit
(in brede zwaaien, zodat hij vele gebie
den bestrijkt). Daarnaast is er een meer
praktisch gedeelte (zoals de uitgever dat
enigermate vreemd noemt, want Le Roy
wil ook zijn theorie graag praktisch
beoefend zien). Het boek staat vol met
voortreffelijk in beeld gebracht onkruid
(foto’s van Le Roy zelf), waaronder wij
ook de fiats zullen moeten rekenen.
Een zowel kostelijk als leerzaam boek
met tips waarbij de ogen open gaan en
de hersenen aan het werk worden gezet.
Voor de wat luiere lezers onder ons: het
twaalfde en laatste uitgangspunt van Le
Roy luidt: „grondarbeid dient tot een
minimum te worden beperkt”. Tenslotte
werkt de natuur voor ons. Ordenend en
regelend.
nauwelijks de pagina’s
of ze lieten los uit het
;oor-
hter-
- met
keu-
dou-
edige
luxa-
•and-
3,
1
i. i]
rand
uden
git Broeren, „heb ik in die tien jaar van
lesgeven maar één keer een leerling
gehad die het werk erbij neergooide
omdat ze er de kriebels van kreeg. Maar
heel vaak zie ik gebeuren dat juist
nerveuze mensen tot rust komen als ze
met Ikebana bezig zijn. Alles valt van
hen af tijdens die anderhalf uur les”.
Een uitwas van de huidige grote be
langstelling voor alles wat „Oosters” is,
deze sterke interesse voor een blóem-
schikkunst als Ikebana? Birgit Broersen
gelooft dit beslist niet: „Het beoefenen
van Ikebana, de meditatie die ermee
verbonden is, alles wat erbij hoort en
erachter zit; dat is in geen enkel opzicht
vergelijkbaar met de oosterse rage onder
de jeugd van nu. Daar staat het hele
maal buiten”.
Een cursus Ikebana omvat bij Birgit
Broeren 15 lessen. Kenmerkend voor de
huidige ontwikkeling van de bloem-
schikkunst vindt ze, dat de vroeger veel
strengere drie-eenheid van drie lijnen
gaandeweg een steeds natuurlijker „aan
pak” krijgt. „Ikebana is nu veel meer
een stukje natuur, men durft van alles
te gebruiken in een bloemstuk. De roos
wordt, bij wijze van spreken, met on
kruid gecombineerd”, gt ze. In haar
studio komen momenteel 40 leerlingen
per week en Birgit Broeren zorgt voor
alle materiaal dat nodig is. Ze heeft een
speciale vergunning van Staatsbosbeheer
om de takken te snoeien die ze nodig
heeft. Haar man, chef-purser bij een
luchtvaartmaatschappij, brengt uit Japan
speciale vazen, bloemprikkers en Ikeba-
na-literatuur mee.
Zoals men weet heeft Le Roy achter
zijn vorm van natuurbescherming de
filofosie staan, dat de maatschappij die
„Ikebana is: architectuur met bloemen” Birgit Broeren-Christensen
vindt dit, na even nadenken, wel een juiste karakteristiek van een kunst
waar zij sinds tien jaar ook lessen in geeft: het „Ikebana”, een eeuwen
oude Japanse bloemschikkunst. Diep geworteld in traditie, levenswijze en
religie van het verre Oosten, maar sinds het einde van de Tweede Wereld
oorlog ook bekend en beoefend in westelijke landen. In Nederland is het
aantal docenten in de laatste tien jaar ongeveer vervijfvoudigd.
Nederland heeft een vrij grote Ikeba-
na-club die viermaal per jaar een tijd
schrift vol informatie uitgeeft. In de
Ikebana-kunst kunnen diverse diploma’s
worden gehaald. Birgit Broeren vertelt
dat er vier „graden” worden onderschei
den. Zelf heeft ze de vierde, de derde en
de tweede graad. De eerste graad hoopt
ze te zijnertijd in Japan te gaan beha
len. Ook in dat land van herkomst
groeit de belangstelling voor Ikebana
nog steeds. „Er zijn speciale Ikebana-
winkels, en wie er oog voor heeft wordt
in Japan voortdurend, op alle mogelijke
plaatsen, met stukjes Ikebana gecon
fronteerd”, zegt Birgit Broeren.
van de tips op allerlei keu-
kengebied: gordijnen, kastjes
(zoals eenvoudige boxjes),
houten
(snijplanken,
kruidenrekjes,
plakkers om doosjes, tegels,
borden of flesjes een vrolijker
aanzien te geven, keukenbe-
hang, schrootjeswanden, keu-
kenkleding enz. enz. Alles om
eenvoudige
gebruiksvoorwerpen
zoutbakjes),
eierstaanders,
Birgit Broeren-Christensen die in haar
huis in Prinsenbeek een Ikebana-studio
heeft ingericht, is een van die docenten-
van-het-eerste-uur. Ze is Deense van
geboorte, ex-stewardess en leerde de
techniek van deze Oosterse kunst met
bloemen in Japan. In haar studio han
gen Japanse prenten, er staan vazen,
bakken en schalen in allerlei afmetingen
en modellen. In een hoek van de studio
is een „tokonoma” (letterlijk: plaats van
eerbied) gebouwd, een kleine verhoging,
gemarkeerd door een verticaal geplaatste
paal, en in feite te beschouwen als een
rudement van het boeddhistisch altaar.
Daarmee is dan meteen de herkomst
van de meer dan 12 eeuwen oude Ikeba
na-kunst aangegeven: alles groeide uit
de bloemoffers in de boeddhistische tem
pels. De stijl veranderde in de loop der
eeuwen, werd bewerkelijker, versoberde
vervolgens weer onder invloeden van
buitenaf. „Maar het grondprincipe blijft
gelijk: de drie-eenheid van de drie lij
nen die altijd met elkaar verbonden
blijven”, zegt Birgit Broeren. „Hemel
mens en aarde zijn de drie dingen die
door de drie lijnen gesymboliseerd wor
den”.
zonnewering
Op het gebied van zon- en warmtewe-
ring wordt druk geëxperimenteerd. Je
kunt volstaan met een zonnescherm of
rolluiken, of je kunt je toevlucht nemen
tot ballistoren of luxaflex. Maar je kunt
sinds kort ook een vlieslaagje, uiteraard
doorzichtige, polyesterfilm krijgen, dat
op de ruit wordt geplakt. Dit product,
Scotchtint van de 3M Company, heeft
aan de ene kant een laagje opgedampt
aluminium-concentraat en aan de ande
re kant een kleef laagje, zodat het goéd
aangebracht kan worden.
Dit simpele vliesje (waaraan uiteraard
wel de nodige research voorafgegaan is)
weert, volgens de fabrikant, 75 percent
van alle zonnewarmte. Voordeel: je
houdt je uitzicht. Slechts 14 percent van
de zonnewarmte komt direct binnen en
11 percent indirect, via absorptie en
terugstraling. De fabrikant die dat be
weert is in onverdacht gezelschap, want
TNO in Delft is het er mee eens.
We zullen hier niet ingaan op het
voordeel, dat dit Scotchtint heeft voor
grote bedrijven en kantoren (besparing
air-conditioning en cv), er valt nog wel
te wijzen op het filtreren van hinderlijk
licht. Scotchtint kan gewoon worden
meegewassen met de ramen, het wordt
voor twee jaar gegarandeerd. Het be
schermt glas beter tegen breuk en voor
komt bij breuk splinters. Ultra-violette-
stralen kunnen behang, verf, meubilair
enz. niet aantasten. Inkijk is minder.
Deskundigen zorgen voor het aanbren
gen van Scotchtint.
Ook voor huishoudelijk gebruik lijkt
dit materiaal een aanwinst voor de zon
newering. Het vraagt geen speciaal on
derhoud. Het is maar dat men weet, dat
zoiets bestaat.
preteert en in ’t westen ’t meest bekend
is. Op een werktafel in de studio ligt een
boomstronk, een van haar favoriete ba
sismaterialen voor het werk. Maar ook
grote groene armdikke bamboestengels
worden als vaas gebruikt, en plastic
bekertjes die verscholen zitten in een
soort hoesje van fijn riet. „Als vaas kun
je alles gebruiken waar water in kan.
Ook dat is een van de uitgangspunten”,
zegt Birgit.
(Van onze redactie economie)
Een vrouw in een pure mannenmaatschappij, waarin ze zich voelt als
een vis in het water. Dat is mevrouw Ada Rietberg (37 jaar) in Leidschen-
dam. Zij is de enige beëdigd makelaar in assurantiën met een zelfstandige
praktijk in ons land.
„Ik meen, dat ik niet de eerste ben. Er schijnt begin deze eeuw ook een
vrouw beëdigd verzekeringsmakelaar te zijn geweest. Momenteel is in
Rotterdam trouwens ook een vrouw als zodanig werkzaam, maar zij is in
dienst van een mannelijke collega. De enige vrouw met een eigen make
laardij in assurantiën ben ik. Of en hoeveel vrouwen beëdigd zijn als
makelaar in onroerend goed, weet ik ook niet”, aldus mevrouw Rietberg.
Ze vertelt, dat ze aanvankelijk meer moeite dan mannelijke beginners
In de makelaardij heeft moeten doen om verzekeringen te verkopen. „Er
werd in feite al kennis van me gevergd, voordat over de transacties ook
nog maar een woord was gewisseld”.
Geduld en beperking kunnen be
schouwd worden als twee belangrijke
sleutelwoorden tot de Ikebana-kunst. En
dat zijn twee dingen die meer „inge
bouwd” zijn in de oosterse leefwijze dan
in die van onze driftig en snel levende
westerse maatschappij. „Toch”, zegt Bir-
U kent ze natuurlijk wel: die vrolijke muurtjes van „doorkijk”-stenen. Misschien
kent u ook de prijs. Dan gaat u aan het muurtje voorbij. Maar het hoeft allemaal
niet zo duur te zijn, want u kunt die ornament-stenen ook zelf maken. Dan moet u
natuurlijk wel over een mal beschikken. Als u zeer handig bent zoudt u zelf een
vorm van polyesterhars kunnen vervaardigen (dan komt u bijvoorbeeld terecht bij
Poly-service; men kan u daarover in doe-het-zelf-zaken uitvoerige informatie ver
schaffen). Als u voor één mal niet direct aan het gieten van Poly-service denkt
hoewel dat interessant is omdat men de eigen inventiviteit kan uitleven kunt u
zich een speciaal voor dit doel gemaakte sierblokvorm aanschaffen. Sieblomal is
de naam van de mal.
De mal is gemaakt van fiberglas en heeft een metalen uitdrukplaat. Het voordeel
van dit uitgeteste materiaal is dat het ook bij temperatuurverschillen en intensief
gebruik zijn exacte vorm behoudt. Het mengsel voor uw eigen sierblokken geeft
geen problemen, als men er maar op let, dat men niet te veel of te weinig water
toevoegt. In het ene geval krijgt men geen vorm in het blok, in het andere vallen
de blokken uiteen. Maar een groot probleem is dat bepaald niet. Het is alleen even
opletten.
Het mengsel bestaat uit één deel cement, twee delen zand en drie delen grind,
waarbij men uiteraard zelf kan bepalen of men grof of fijn grind wil gebruiken.
We kunnen ons ook voorstellen, dat u er stukjes glas, schelpen of wat dan ook aan
ornamentatie aan wilt toevoegen. Door zo’n toevoeging kan men een persoonlijk
tintje aan de sierblokken geven.
Het vervaardigen van de blokken is gemakkelijk. Als men het mengsel klaar heeft
vult men de mal (we zouden haast zeggen naar eeuwenoud gebruik), drukt de specie
aan en strijkt de zaak glad. Vervolgens keert men de mal om, natuurlijk op een
egale vloer, trekt de mal omhoog met de uitdrukplaat en laat het produkt enige
dagen drogen. Het hangt er maar van af, hoeveel droogoppervlak men heeft.
Als men er vanuit gaat dat de kostprijs aan grondstoffen 1 bedraagt per blok
(van 30 x 30 x 9) heeft men de mal er na twintig blokken uit. De aanmaakprijs is
nl. zo’n vijfde van de kostprijs van de kant-en-klare sierblokken. Behalve in de
tuin kan men de blokken natuurlijk ook in huis (afscheidingen in de kamer of voor
decoratie) gebruiken.
zijn-
750,-,
000,-.
met
welk
ftrek
- pel
usiel
espa-
icier-
geld
Nu is zij een gewaardeerd collega in
het specifieke mannenwereldje van ver
zekeringsmakelaars. Vorig jaar trok ze
op een vakcongres op niet mis te verstane
manier hun aandacht, toen zij haar
gehoor een uit tien geboden bestaande
gedragscode voorhield, over welke spie
gel de mannen onder elkaar nog altijd
niet zijn uitgepraat.
Wat zei ze toen wel? Dit ondermeer:
Gij zult uw cliënt behandelen als ware
hij uw enig geboren zoon, Gij zult geen
valse voorspiegelingen doen, Gij zult
slechts die verzekeringen afsluiten die
echt nodig zijn. Gij zult niet jagen naar
provisie.
Het (vrouwelijke) geweten van de
mannen had gesproken. Ze geniet nog
na, hoe met deze geboden de knuppel in
het eigen hoenderhok werd geworpen,
j Niemand heeft haar het voorhouden van
die spiegel overigens kwalijk genomen.
Ada Rietberg had kennelijk met recht
kwaad gesproken over een aantal twij-
felachtiige karaktertrekken van een flink
aantal van haar confrères.
Enkele weken geleden hebben wij in
„Erbij” een uitvoerige reportage gehad
over de „wilde tuinier” Louis le Roy,
zijn filosofie en zijn werk. Wie meer
over deze wonderlijke idealist en indivi
dualist wil weten kunnen wij verwijzen
naar het pas uitgekomen boek „Natuur
uitschakelen, natuur inschakelen”, ge
schreven door de Fries zelf. Hij zet daar
uitvoerig zijn credo over het groeien en
bloeien in de natuur uiteen: „De natuur
wordt beheerst door een ordenend be
ginsel. We hoeven niet bang te zijn voor
de chaos. De mens mag alleen in het
begin begeleiden, maar dan dient hij
zich snel terug te trekken. Niet spitten,
niet sproeien, niet snoeien. We halen de
veel bomen en bladeren weg. Zo raakt
de aarde uitgeput. Onkruid is ook na
tuur. Het beantwoordt alleen niet aan
onze economische wetten van nut en
rendement. De natuur houdt er haar
eigen wetten op na. Ze streeft naar
variatie, ze kent geen monocultuur”.
Bijna vijftien jaar geleden solliciteerde
zij naar een functie als secretaresse op
een Schevenings makelaarskantoor. Ze
werd aangenomen, hoewel ze het ver
schil tussen bijvoorbeeld een brand- en
een variaverzekering totaal niet kende.
Al snel raakte ze niettemin thuis in de
gecompliceerde brij van verzekeringen,
ook al omdat ze cursussen ging volgen.
Eerst haalde ze het diploma C assu-
rantiebezorger), vervolgens B (erkend
assurantieagent) en toen diploma A (as
surantiemakelaar). Na A deed ze de stap
naar het beëdigd makelaarschap.
Daarnaast breidde ze haar kennis uit
met zogenaamde branchecursussen op
het terrein van levens-, transport- en
variaverzekering. Negen jaar nadat ze
als secretaresse de assurantiewereld in
stapte, liet zij zich als makelaar beëdi
gen.
Ze noemt zichzelf graag intermediair:
schakel of bemiddelaar tussen maat
schappij en cliënt. „Ik weet voor de
cliënt de wegen om de maatschappij aan
te spreken. Je probeert de cliënt zo goed
mogelijk te helpen, maar het moet wel
redelijk blieven. Als iets onverhaalbaar
is, heeft het geen zin een beroep op de
maatschappij te blijven doen. De maat
schappijen waarderen het stuk voor
stuk dat je de belangen van hun cliën
ten behandelt”.
De levens- en schadeverzekerings-
maatschappijen betalen de makelaar
voor zijn interventie. De cliënt betaalt
de makelaar niet direct, ofschoon in de
transactie die hij wel of niet met behulp
van een zelfstandig makelaar met een
maatschappij afsluit altijd de make
laarscourtage ziet verwerkt.
Hoe was de start van mevrouw Riet
berg? Ze zegt: „Toen ik zes jaar geleden
voor mezelf begon, zat ik duimen draai
end achter m’n bureau. Dat was in het
jaar, dat de Wet op de Arbeidsonge
schiktheidsverzekering van kracht werd.
Ik ben daar toen op ingesprongen met
het aanbieden van een individuele, aan
vullende arbeidsges chiktheids verzeke
ring.
Ik belde of schreef mensen, die ik uit
de telefoongidsen haalde”.
„Ik kreeg eens een man aan de tele
foon uit Medeblik, die een afspraak met
me maakte.
Toen ik bbj hem thuis kwam reageer
de hij met: Nu weet ik tenminste welk
gezicht bij die stem hoort. Ik heb toch
nog leuk zaken met hem kunnen doen
daarna”.
Acquireren doet mevrouw Rietberg nu
nauwelijks meer. In haar praktijk zit
na jaren hard werken een automati
sche groei.
Toch fronst deze of gene nog wel eens
de wenkbrauwen als zij verschijnt, om
dat de cliënten bij een vrouwelijke ma
kelaar niet de vakkennis veronderstel
len, die zij bij haar mannelijke collega’s
automatisch paraat denken te weten.
Ada gaat volledig in haar werk op.
Vele avonden in de week is ze ook bezig.
Op de gekste momenten wordt ze opge
beld. „Dat is niet zo verwonderlijk, want
mensen hebben de neiging dingen te
willen vragen op het moment dat ze met
iets bezig zijn. Veel mensen houden zich
in de avonduren privé met verzekerin
gen bezig en willen dan stante pede ook
meteen maar weer geholpen”.
terecht vanuit, dat ook de
keuken er wel gezellig uit
kan zien, hoewel je er wel
voor waken moet, dat je al te
veel potjes en kannetjes,
hoekjes en gaatjes, rouches en
kantjes krijgt. Hollandse huis
vrouwen stoffen namelijk ook
nogal graag af en dan wordt
het een bewerkelijke zaak.
„Zelfgemaakt’ staat stijf
Opnieuw is er een „Zelfge
maakt” verschenen, een speci
aal magazine vervaardigd
door Ariadne, Na vijven en
Doe het zelf (uitgeverij Eska,
Utrecht). Deze uitgave richt
zich onder de titel „Voor de
gezellige keuken” op allerlei
tips en wetenswaardigheden
rond het domein van de lek
kernijen. Het blad gaat er
zelf te maken. Natuurlijk zijn
er ook eet- en drinktips. Een
aardig ideeënaanbrengertje.
Alleen hopen wij, dat de le
zers niet hetzelfde gebeurt als
wat ons overkwam. We raak
ten
aan
slappe bandje. Slecht gebon
den dus. Zo dwarrelden de
tips door het huis.
GEZINFORMATIE
