Winnende
Zoetemelk
OLIVEIRA-MARTINS
ERG SNEL TEVREDEN
SW i
Tour de France
DAGBOEK
twijfelt
niet meer
Canada Dry-equipe
volslagen futloos
„SENHOR VISSERS” HEILIGE PORTUGEZEN
1
1<
I
r
VISSERS: IK HEB ER BEGRIP VOOR’
BELFORT^
JUEI 1973
5
FICE
stes
tes
stes
■■■II
Kermis
Nijdas
Snedig
u
9
Voorzieningen
Bewondering
6eRIT
244,5 km
r* f 1
i O
ISHII
iddellijl
•e tijd
(Van onze sportredactie)
31 6891
Pustjens: Te warm.
(Van onze sportredactie)
„Ollie” zijn
PIERRE HUYSKENS
®j«i ®D>a?=Tour
De Gribaldy Joachim Agostinho weg, nu
pakte Senhor Vissers ons. Dat zijn uit
zonderingen en we hebben er zelf niets
over te vertellen. Daft is allemaal gere
geld met de clubs.”
Van de verhuur op zich worden Oli
veira en Martins dus geen cent beter,
maar dat steekt de minimumloners geen
moment- Ze hebben zich helemaal inge
steld op de extra premies en bovendien
schonk Ton Vissers de speciaal in Ne
derland gemaakte fiets. Toen ik zei dat
ik die niet terug hoefde te hebben na de
Tour, dacht ik dat Ollie gek werd. Zo
blij. Ze zijn gauw tevreden.” En José
Vidal, die er alles van weet: „Een Por
tugese coureur is arm. Daarom heeft hij
altijd honger naar werk.”
62
at
l. term.)!
lanmel-
313: 10. Delepine (Fr-Caput) op 3.36; 11.
Zoetemelk (Ned-Desvages) op 4.04; 12 Pouli-
dor (Fr-Caput) op 4.21; 13. Verbeeck (Belg-De
Klmpe) op 4.25; 14. Perin (Fr-Caput) op 4.26.
15. Mendes (Port-Schotte) op 4.26; 16. Van
Impe (Belg-Stablinskl) op 4.28; 17. Thevenet
(Fr-Plaud) op 4.38; 18 Agostinho (Port-De
Muer) op 4.42; 19. S. Vasseur (Fr -De Muer) op
4 57; 20. Van Neste (Belg-Stablinskl) op 4.59:
32. Vianen (Ned-Desvages) op 8.31; 48. Martins
Port-Vissers) op 10.02: 50. De Koning (Ned-
Oliveira: Blij met fiets.
Maar wat die tientallen onbeduidende
coureurs die tóch zij het voor kort
konden wegkomen lukte, had ook Cana
da-Dry moeten opbrengen. Alleen Jan
broers probeerde het even in zijn eentje,
doch die vlucht was te onnozel om ov,er
te praten. Janbroers zelf: „Er werd op
dat moment tien kilometer per uur
gereden, ik hoefde maar vijftien te fiet
sen om vooruit te komen.Theo van
der Leeuw zette ook nog even door,
raakte in een kopgroep je een paar meter
weg en daar hield het voor de Canada-
Dry-Gazelleploeg mee op.
vandaag. Ik probeerde wat met plaag
stootjes maar dat hielp niet. Als je even
aanzette kreeg je gelijk een knecht van
Ocana mee. Dan heeft doorgaan geen
enkele zin.”
Dat vond ook ploegbaas Ton Vissers!
„Het peloton reageerde fel.” Toch zag
een groot aantal van de fietsers kans
weg te springen, maar zelfs aan dat
probeersel kwam het merendeel van zijn
renners niet toe. Vissers vergoelijkend:
„Als de zon zó hard schijnt als vandaag,
is je zin gauw over.” En dat was een al
te lakonieke reactie op de voor Canada-
Dry treurige feiten van de dag.
Ton Vissers is, hoe omstreden ver
der ook, de enige ploegleider die Le
vitan van repliek durft te dienen. Hij
doet dat even snedig als hij zijn
renners kapittelt. Men moet zich er
als ernstig Tourvolger niet over ver
bazen dat plotseling, als Canada-Dry
weer winnen vandaag" of „Onze Lie-
geinponum van Vissers naast je auto
Wat Ton Vissers aan huur voor zijn
twee gastarbeiders moet betalen is nog
niet bekend. „Dat zouden we na de Tour
regelen,,” aldus de Canada-Dry-ploeglei-
der. „Ik denk dat we het met gesloten
beurzen zullen doen. Die club van Oli
veira wil namelijk een steuntje in de
Ronde van Portugal en ze vroegen of ik
daarbij wilde helpen. Waarschijnlijk
zullen we het zo gaan oplossen dat ik
onze drie of vier beste renners af sta om
met Oliviera de Ronde van Portugal te
rijden.”
Zegt Janbroers eerlijk: „Ik geloof dat
iedereen het wel fijn vond dat niemand
in het peloton zich wilde inspannen. Als
je erg hard rijdt, fiets je er misschien
af. Ik zou tenminste mijn doodvonnis
getekend hebben door acti ete maken”.
Theo van der Leeuw, de eerste man die
het had moeten proberen: „Die BIC’s
plakken gewoon aan je wiel. Je kon
absoluut niet wegkomen.” Matthijs de
Koning: „Geen mens wilde wat doen
Na een licht golvend parkoers dalen
de renners de laatste 30 kilometers tot
aan de finishplaats Divonne, waar de
eindstreep op de paarderenbaan ligt. Na
het opkomen van deze piste (650 meter)
moet nog een volle ronde van 1750
meter worden afgelegd.
„Pfff,” was de reactie, „met dit warme
weer heeft toch zeker niemand zin.” En
daar draait het om bij Canada-Dry-
Gazelle dat voor de start had afgespro
ken in elk geval iets te proberen, met
als centrum van de aanval Theo van der
Leeuw. Er kwam niets van.
NANCY. Als de meute heeft
gebruisd en geknald zoals in de spet
terende, schuimende slag in de streek
van de Champagne, dan heeft zij ook
in een wilde, open Tour als deze
’s anderendaags geen goesting om op
nieuw van leer te trekken. Dat kan
niemand haar kwalijk nemen, zelfs
niet Papa Goddet, die het klimmen
zijner jaren ten spijt, nauwlettend
toeziet op de kwaliteit van de strijd
lust en bij het geringste teken van
verslapping met hoogdravend Frans
in de pen klimt om de coureurs op
de barricaden te krijgen. Woensdag
waren zij er niet naar toe te branden,
omdat de benen nog stram waren
van dinsdag, toen de zon hen in het
asfalt vastplakte. Een wandeletappe
heet zo’n gebeurtenisloze gebeurtenis.
Maar wat heet? De ploegleiders heb
ben het druk genoeg, omdat door het
gebrek aan strijd de renners in de
gelegenheid zijn met allerlei particu
liere akkefietjes de toewijding hun
ner bazen op de proef te stellen.
Terwijl het dus van voren dood tij is
is het van achteren een drukte van
belang. Renner Jan wil even iets
bijgesteld hebben aan zijn materiaal,
renner Piet komt drinken halen, ren
ner Klaas doet een keurige plas tegen
een boom en neemt en passant wat
bidonnekes vocht mee. Vervolgens rij
den zij zonder problefnen terug naar
de meute.
Zo’n wandeling was vroeger een
kolfje naar de hand van de grappen
makers in de karavaan, maar die zijn
onder het regime van de nogal zure
Felix Levitan uitgedroogd. De kleine
Tour-directeur duldt geen practical
jokes; daar is hij te zeer een nijdas
voor, die, gauw aangebrand als hij is
humorloos van zich af bijt als iets
hem niet bevalt. Woensdag zag ik
hem een goedige agent van de ge
meentepolitie in Nancy een opstopper
verkopen toen de man „zijne Tour-
majesteit” niet rap genoeg liet passe
ren. Rafael Geminiani, destijds een
grote joker, die onderweg gauw even
een slagroomtaart kocht teneinde die
Een teleurstellend optreden van de
kleintjes die kermis hadden kunnen vie
ren vóór de bergen in zicht kwamen.
Klimmer Pustjens, voor wie de aan
komst berg-op ideaal leek: „Ik
durfde niet van voren te koersen, zo
bang ben ik voor valpartijen. De schrik
zit compleet in mijn benen.” Had Pust
jens daarom niet eerder kunnen ont
snappen?
Vissers) op 10 09; 76. Tabak (Ned-Stablinski)
op 18.17; 94. Krekels (Ned-Vlssers) op 20 42;
102. O. A. Pustjens (Ned-Vlssers) op 22.46; 107.
Janbroers (Ned-Vissers) op 23.32. 110. Van der
Leeuw (Ned-Vlssers) op 23,51; 115. Kelleners
(Ned-Vissers) op 25.52; 121. Schepers (Ned-
Drlessens) op 32,04; 123. Oliviera (Port-Vissers)
op 35,41' 125. Vrancken (Ned-Vissers) op 38,39.
Ploegenklassement van de vierde etappe; 1.
Driessens (Van Springel, Gilson, De Geest)
18.29,23; 2. Caput (Poulidor. Guimard, Perin)
18.29,31 (29 punten); 3. Stabllnskl (Van Impe,
Van Neste, Tollet) z.t. (38); 4. Desvages (Zoe
temelk, Nogues, Millard) 18 29,34; 12. Vissers
(Pustjens, Martins, De Koning)
Zijn dorpsgenoot José Martins, van
wie hij onafscheidelijk is op hotelka
mers en aan tafel, begrijpt er evenmin
wat van ook al heeft hij het financieel
heel wat beter dan „Ollie”. Hjj is ge
adopteerd door de lakenfabriek Collima
die acht profcoureurs aantrok.
De nationale turnkampioene Ang
Smulders-Van Gerwen (sportvrouwe van
het jaar 1972) beëindigt haar carrière.
Het besluit houdt nauw verband met
haar maatschappelijke carrière. Ze is
assistente van een fysio-thefapeut.
De Spaanse toptennisser Manuel
Santana (35) is weer beschikbaar voor
de Davis-cupploeg van zijn land, zo
heeft hij verklaard.
De Italiaanse schermer Aldo Monta
no is in Gotenburg wereldkampioen sa
bel geworden.
De Oostenrijkse hoogspringster Ilona
Gusenbauer heeft in Wenen de beste
seizoenprestatie geleverd met een sprong
van 1.91 meter.
Jan van Akker (Sneek) heeft de
vierde race van het z.g. skütsjesilen
gewonnen. Hij voert ook het klassement
aan.
Daarvoor bleef de Nederlandse ploeg
te opvallend achter in een etappe die
hun zo op het lijf is geschreven: lang,
warm en geen werkzin onder de groten
die het tempo drukten tot een laag
moyenne van boven de 35 kilometer.
Zo’n dag is voor de kruimeldieven, uit
wie Canada-Dry-Gazelle is opgebouwd.
Klein in het zware bergwerk, maar
kansrijk in het vlakke wanneer de ve
detten wensen te rusten. En van die
omstandigheden maakten de Nederlan
ders totaal geen gebruik, wat een laffe
indruk achterliet ook al werkte het
’’innige ploegenwerk van BIC met een
ijzeren greep op vluchtpogingen, ont
moedigend.
Voor de Belgische radio heeft Ton
inmiddels verklaard, dat hij een
broertje dood heeft aan de bloedige
ernst waarmee de wielrennerij door
coureurs en ploegleiders bedreven
wordt. Er zijn immers belangrijker
dingen in dit leven? Hoe zalig is het
niet om ’s avonds ontspannen op een
terras te zitten, een goede wijn onder
de neus en de werken van Goethe bij
de hand? Aldus verklaarde Ton. Een
enige verklaring. Van een groot grap
penmaker.
se beroepsrenners in het internationale
werk verschijnen ligt aan de vorm van
de overeenkomsten die zich toespitsen op
publiciteit in eigen land. Oliveira: „Wij
komen amper weg uit Portugal. Niet
alleen de wielrenners, ook allerlei ande
re sporters. De clubs eisen prestaties en
publiciteit in Portugal, dat is hun groot
ste doel. Wij hebben allemaal contracten
waardoor we nauwelijks over de grens
kunnen. Een paar jaar geledien haalde
NANCY. Wat Joop Zoetemelk rijn
belangrijkste concurrenten in de strijd
om de Tourzege aandeed door op de top
van de Haut-du-Liévre te winnen, had
z(jn grootste waarden In het prikkelende
gevecht van de psychologiche oorlog
voering. Hij verhief zich op een dag die
geheel in het teken stond van een scher
pe koerscontrole door de BIC’s, de
knechten van Luis Ocana. De ontnap-
ping aan die druk betekende voor hem
een triomfantelijke d.euk in het zelfver
trouwen van de zo hautain optredende
Franse ploeg. Bovendien overspoelde
Zoetemelk zijn voornaamste rivalen met
schrik door de manier waarop hij aan
zijn allereerste etappezege in een Tour
de France kwam.
NANCY. De Tourfiguranten van Canada-Dry-Gazelle hebben gefaald in do
greep naar een korte hoofdrol, maar ploegleider Ton Vissers nam het ze niet kwalijk.
HÜ had wel begrip voor het weinige initiatief van zijn renners, maar daar kon de
futloosheid niet mee goedgepraat worden.
Wat dat betreft heeft „Ollie” zijn
grootste genot in eigen land moeten
halen. Daarbuiten koerste hij tot Ton
Vissers hem een paar maanden geleden
uit de binnenlanden haalde nooit en
nu in de Tour gaat hij als een uit de
lange rij van onbekenden aan de hon
derdduizenden langs de route voorbij.
Tengere, donkere, Ollie heeft moeite met
het volgen op het vlakke, vandaar dat
hij snakkend uitziet naar de bergen
„Mijn terrein.” prijst hij zichzelf. „Een
week voor de Tour werd ik op een
bergachtig parcours tweede in het kam
pioenschap van Portugal, achter Agos
tinho, dat wil toch wat zeggen.” Over de
klimmerskwaliteiten van „Ollie” is Ton
Vissers zó vol verwachting, dat hij ter
aanmoediging voor een overwinning in
de bergen een premie toezegde waar de
Portugees van is gaan duizelen. „Vijfdui
zend Nederlandse guldens,” stamelt hij,
„heeft Senhor Vissers me beloofd. Dat is
een heel jaarsalaris voor mij, ik kan het
gewoon niet snappen dat ik die met één
overwinning kan verdienen.”
op de voorruit van andermans ploeg-
leiderswagen te drukken, of die net
natgespoten medecoureurs bepoederde
met meel, of die in een ijzig koude
Alpenrit, als iedereen kleumend en
tandenklapperend op de fiets zat deed
alsof hij het ontzaggelijk warm had
en bidons op zijn hoofd leeggoot, deze
Rafaël zat woensdag zéér Levitan-
bewust als een ernstig model-mens
achter het stuur. Even stak hij zijn
monumentaal beneusde hoofd naar
buiten om te informeren hoe het met
Pellenaars ging, zijn „bon compain".
Ik vertelde hem dat Kees zojuist de
zestig is gepasseerd, veel last heeft
van de oude schedelbreuk, opgelopen
in de ronde van Duitsland in 1950,
maar verder klaar zvt om zich weer
eens met een bon mot in de belang
stelling van de Tour te werken (Pel
lenaars is namelijk van plan binnen
kort de ploeg van Ton Vissers als
volgt te kwalificeren: „Precies een
Barend Servetshow, een zootje onge
regeld, zonder enige inhoud,” met
welke kwalificatie hij even hoge ogen
hoopt te gooien als destijds met „de
schoonmoeder van Jan Janssen").
Geminiani vroeg me om de Pel de
meest hartelijke groeten te doen, het
geen ik doe langs deze weg, want hij
leest dit dagboek.
Hij demarreerde weg uit een compleet
peloton dat sukkelend aan de voet van
de 2500 meter hoge klim (een slagings
percentage van 6) was gekomen. Welis
waar zat Frans Verbeeck niet in de
beste stelling door de gevolgen van een
lekke band die hij kort voor de finale
kreeg en vertelde Cyrille Guimard later
dat zijn Meine lijf nog steeds zeer deed
van de valpartij die hem zo’n 40 kilome
ter voor het einde trof, feit bleef dat
Joop Zoetemelk met een katapultreactie
alle groten aether zich liet op een ui
terst lastige klim. Hij versloeg er niet
alleen de erkende klimmer Luiis Ocana,
maar ook de gerespecteerde spurter
Walter Godefroot wiens kwaliteiten op
een venijnige aanlooproute naar de fi
nish, zoals er die in Nancy lag, al
meerdere malen glorieerden. Men zou
Joop Zoetemelk, dus de meest complete
renner van deze Tour kunnen noemen,
maar dat beamen vond Joop Zoetemelk
zelf al te ijdel. „Ik zou het niet weten.”
sprak hij neutraal.
Behalve die psychologische in een
Tour altijd belangrijke invloed op
zijn medefavorieten, bereikte Joop Zoe
temelk met zijn prestatie een persoon
lijk belangrijke triomf die zijn moraal,
zoals dat in krom-wielernederlands heet,
recht trok. En wie deze sport kent, weet
dat „de moraal” alles is. Een dag na de
nederlaag al, nam Joop Zoetemelk zijn
revanche en bovendien leverde die in
totaal (inclusief bonificatie dus) 27
winistseconden op. Niet veel, maar wel
bemoedigend en daar had Joop Zoete
melk behoefte aan. Voor de derde achter
eenvolgende dag reed hij mef een biet-
stuk in zijn broek, nog steeds vechtend
tegen de last van de puist op zijn
zitvlak.
„Die Jongen.” wist knecht Gerard Via
nen door in nabijheid opgedane ervaring,
„ziet verschrikkelijk af. Hij zit helemaal
verwrongen op zijn fiets. Maar zijn
vorm is geweldig. Ik heb hem vandaag
met bewondering gevolgd-” Joop Zoete
melk: „Ongeveer 150 kilometer voelde ik
enorme pijn. Het was erg moeilijk voor
me, maar gelukkig ging die langzaam
over omdat ze vandaag niet zo hard
reden. Daar had ik mazzel mee.”
Het wandeltempo van de dag er
werd onder een gloeiende zon geen en
kele overbodige inspanning gedaan en
waren er vluchters dan grepen de hulp
troepen van Ocana resoluut in bracht
Joop Zoetemelk zodoende fris aan de
finale die hij kende van het Circuit des
Mines. Zoetemelk: „Ik wist hoe lastig
het was en dait ik daarom de laatste drie
kilometer steeds van voren moest koer
sen.” Die ervaring hadden er overigens
meer. Lucien van Impe bijvoorbeeld, een
bijtertge kat in het klimwerk. Zijn adju
dant Tino Tabak: „Ik moest de hele dag
De Belg Delcroix (Schotte) arriveerde in
6.45,53 na het sluiten van de tijdcontrole
Algemeen klassement: 1 Catieau (Fr-De
Muer) 20 uur 59 min. 39 sec.; 2. De Geest
(Belg-Driessens) op 1.18; 3. Mortensen (Den-
De Muer) op 1.34; 4. Guimard (Fr-Caput) op
1.43; 5. Van Springel (Belg-Driessens) op 1.48;
6. Ocana (Sp-De Muer) op 159; 7. Zurano (Sp-
Moreno) op 2.7; 8. Van Roosbroeck (Belg-
Driessens) op 2 50: 9. Mourloux (Fr-Caput) op
bij hem blijven. Van Impe zette al zijn
zinnen op deze etappe omdat hij de
aankomst goed kende.”
In de eerste meters van de Haut-du-
Liévre zag Van Impe zijn kans schoon,
maar hij misrekende zich in de kracht
van Zoetemelk, Verbeeck, Poulidor en
Van Springel voor wie hij als een
springplank fungeerde. Toen die hem
achterhaalden viel de snelheid terug. En
ineens drukte Zoetemelk door. „Wat
moest ik anders?”, riep hij later. „Het
leek me de beste mogelijkheid. Dit was
een situatie naar mijn hart.” In een
bikkelhard gevecht met Frans Verbeeck
kwam hij als de sterkste over de streep.
Voor de eerste keer in zijn Tourcarrière.
En bij dat succes wilde Joop Zoete
melk ineens wel toegeven dat zijn neder
laag in de vorige etappe hem meer
verontruste dan hij in Roubaix bekende.
„Ik ben echt bang geweest, de hele
avond heb Ik zitten piekeren,” zei hij,
„maar dat Is nu over. Ik weet dat ik
niet aan mezelf hoef te twijfelen, tenzij
die puist lang blijft zitten.”
Algemeen ploegenklassement: 1. De Muer
64.14,57; 2. Driessens 64.17,17; 3. Caput 64.18,09;
4. Stablinski 64 24 43: 5 Plaud 64.28,36; 12.
Vissers 65.21,46.
Voorlopig echter duurt die weelde
maar kort. Na de Tour de France heb
ben ze zich weer te melden bij hun
Portugese wieierbazen van wie Ton Vis
sers ze huurde. De door zijn Nederlandse
ploegmakkers tot „Ollie” omgedoopte
Herculano Oliveira: „José wordt betaald
door zijn fabriek, ik krijg mijn geld van
de dub waarbij ik ben aangesloten,
Sangolos.” Die financiële vergoeding
blijkt geen rijkmakertje al zijn beide
renners verrukt over hun maandwedde
van 3.000 escudo’s (ongeveer 350 gulden).
„Bi(j ons,” zegt Oliveira, „is dat geen
slecht saa-lris.” Zijn echtgenote echter
zo weet de Spaanse soigneur José Vidal
die in deze voor hun totaal vreemde
wereld hun trouwe toeverlaat is trekt
dagelijks naar het land om via groente
teelt de huishoudkas wat meer inhoud te
geven. Terwijl zijn vrouw over de stof
fige akker gaat, leeft Herculano zich uit
op zijn fiets, „mijn kostbaarste bezit”,
zoals hij zegt. „De gelukkigste momen
ten van mijn leven,” jubelt hij, „zijn als
ik ik in Portugal train of cours en de
mensen herkennen mij. Wanneer ik ze
dan mijn naam hoor noemen wordt ik
hélemaal blij van binnen. Dat vind ik
geweldig.”
Joop Zoetemelk juicht. Hij heeft Frans Verbeeck in de eindsprint teruggewezen.
De uitslag van de vierde etappe is: 1.
Zoetemelk (Ned-Desvages) 6.09.42 (met bonifi
catie 6.09,27); 2. Verbeek (Belg-De Kimpe)
6.09,42 (met bon. 6.09,32): 3. Van Springel
(Belg-Driessens) 6.09,43 (met bon 6.09,38); 4.
Van Impe (Belg-Stablinski) 6 09,43; 5. Poulidor
(Fr-Caput) z.t.; 6 Gilson (Lux-Driessens)
6 09,51; 7. Vlejo (Sp-Moreno) z.t.: 8. Rouxel
(Fr-Plaud) 6.09,54: 9. Van Neste (Belg-Stablins-
ki) z.t.; 10. Guimard (Fr-Caput) z.t.; II. Pedro
Torres (Sp-Moreno) z.t 12 Merides (Port-
Schotte) z.t.: 13 Zurano (Sp-Moreno) z.t.; 14.
Perin (Fr-Caput) z.t.; 15. De Geest (Belg-
Driessens) z.t 16. Martinez (Fr-Caput) z.t.; 17.
Martos (Sp-Barrutia) z t 18. Krekels (Ned-
Vissers) z.t.; 19. Catieau (Fr-De Muer) z.t.; 2o.
Fuente (Sp-Barrutia) z.t.; 34 Pustjens (Ned-
Vissers) 6.10,05; 40. Martins (Port-Vissers)
6.10,13; 52. Tabak (Ned-Stablinski) zt.; 56.
Vianen (Ned-Desvages) z t 83. Schepers (Ned-
Driessens) 6.10,30; 86. De koning (Ned-Vlssers)
z.t.; 109. Kelleners (Ned-Vissers) 6.11,14; 113.
Van der Leeuw (Ned-Vissers) 6.11.29; 117. Jan
broers (Ned-Vlssers) 6.12,16; oliviera
(Port-Vissers) 6.16,09; 125 Vrancken (Ned-Vls
sers) 6.20,57.
opduikt en je toeroept: „We gaan
weer winnen vandaag” If: „Onze Lie
ve Heer heeft óók veel geleden”; of:
„ga eens effe een koel flesje Musca
det voor me halen want het gaat
weer lekker.” Historisch zijn Tons
woorden: „We komen in ieder geval
met twee man in Parijs aan: mecani
cien Arie de Vries en ik.” Vandaag
echter leek het er even op, dat die
voorspelling niet zou uitkomen. Arie
de Vries uit Elsloo namelijk zat in
het portierraam van de materiaalwa-
gen, hield zich met één hand vast aan
het imperiaal op het dak en probeer
de met de andere een toeschouwer
een petje af te pakken. Dat behoort
tijdens een wandeletappe tot het spel
langs de kant. De assistenten van de
ploegleiders doen daar druk aan mee:
petjes-meegrissen en „lekkere meiden
natgooien” zijn de meest gebezigde
geintjes. Enfin toen Arie de Vries een
greep deed in dat publiek, schoot de
deur van de auto los. Hij smakte
hard tegen de grond. Consternatie
Sirenes. De ambulancewagen. En Arie
erin. Hij had een jaap van een
schaafwond, moest in de ambulance
voorover gaan liggen en wachtte tot
dat de dokter ervan overtuigd was
dat hij niets had gebroken. Zo koer
ste Arie ruim een uur op zijn buik in
de Tour mee. Later, weer terug op
zijn plaats, toonde hij niet zonder
trots zijn wond. „Zo groot als een
koeienvla”. Maar het had geen haar
gescheeld of Vissers was ertoe ver
oordeeld te zeggen, dat in ieder geval
één man van Canada-Dry in Parijs
aankomt: hijzelf.
„Ik krijg weliswaar ook maar 3.000
escudo's per maand,” aldus Martins,
„maar de firma geeft daarnaast allerlei
voorzieningen. Ik ben sociaal helemaal
verzekerd, in de fabriek is er voor de
renners een massageruimte, we hebben
er het hele jaar door slaapgelegenheid,
we mogen in de kantine gratis eten en
materiaal krijgen we voldoendie. Dat zijn
in ons land grote voordelen.”
Die voor Portugese begrippen royale
mate van sponsoring spruit voort uit een
commerciële jacht die daar fel is en
waar de bedrijven zichzelf op toeleggen
of het doen via een club (zoals die
waarbij Oliveira is aangesloten). Zo leg
gen de firma’s duidt Martins de situ
atie uit beslag op zowat alle coureurs
die in Portugal talrijk zijn. „Het wiel
rennen is bij ons enorm populair,” zet
Oliveira- Dat er zelden of nooit Portuge-
NANCY. Hoe zwaar de last van de
Tour de France ook mag worden, José
Martins en Herculano Oliviera, zullen
hem met plezier dragen. Want aan het
eind van de trip wacht hun een voor
Portugese wielerbegrippen onwaar
schijnlijk grote beloning: ruim duizend
Nederlandse guldens ofwel 9.000 escudos.
Die heeft hun tijdelijke werkgever Ton
Vissers in het vooruitzicht gesteld als
Parijs wordt gehaald. En de twee buur
jongens uit Mealhada (60 kilometer van
Oporto* krijgen er niet genoeg van daar
hun grote dank voor uit te spreken.
„Senhor Vissers” is heilig voor ze-
Puntenklassement: 1 Van Springel 55 pun
ten, 2. Guimard 49. 3 Zoetemelk 45, 4
Verbeeck 40, 5. De Geest 38, 6. en 7. Van
Roosbroeck en Vianen 33.
-.Ts.,,,
w*
lAudn
Mortem
Moutte
.Morez
6-7-1973
Q
D
7 "ar-? ür
