Monotoon concert in Rotterdamse Doelen
Hawkwind: achtergrondmuziek
Yves Saint-Laurent terug in
kring
Parijse couturiers
bij een ruimtereis
van
Eigenaar Atlantis
weinig zorgen
WE ZIJN MUZIKAAL WEER OP WEG
CLA VECIMBELCONCERT
VOLDEED IN IEDER OPZICHT
■W'
JAQUES ESTEREL OPENDE MODEWEEK
SPECULATIES ROND ETHERPIRAAT
PRAKTISCH
VEEL SUCCES VOOR EKSEPTION TIJDENS ZWEEDSE TOURNEE
55
55
Zeldzaam evenement in Bakenesserkerk
rs
h'
i
6
7
MAANDAG 23
JULI
1973
(Van een medewerkster)
Indrukwekkend
alive. Zaterdagavond was deze En
gelse groep in De Doelen om voor
een uitverkochte Kleine Zaal dit
reisje door de ruimte op te voeren,
daarbij niet schromend de preten
ties op velerlei manieren vorm te
geven.
ÏG
SE
lias*? sS
PARIJS Na het succes dat
de Italiaanse mode-ontwerpers,
de vorige week met de shows
van hun kleurige najaarskleding
hebben gehad, stellen de Franse
couturiers de komende dagen al
les in het werk om Parijs het
modecentrum van de wereld te
laten blijven. Om dat voor el
kaar te krijgen, is zelfs Yves
Saint-Laurent, die twee jaar ge
leden besloot om voortaan alleen
nog maar boetiekconfectie te
maken, tot de kring van Parijse
couturiers teruggekeerd. Saint-
Laurent zal woensdag zijn Mari-
lyn-Monroe-jurkjes voor de ko
mende herfst showen, want ook
hij doet mee aan de glamour
look, die de Franse ontwerpers
tot het thema van de nieuwe na-
j aarsmode hebben gekozen.
ROTTERDAM Themamuziek
in de pop lijkt dit jaar in verhevig
de mate in de belangstelling te ko
men. Kenden we niet reeds eerder
popopera’s rond een duidelijk her
kenbaar gegeven (de Kinks beten
in dit opzicht met Arthur de spits
af en de Who deden er met hun
blinde jongeling Tommy niet voor
onder) en uitte ook een groep als
de Moody Blues zich niet vaak in
thematische zin? De oogst van dit
jaar lijkt stilaan van behoorlijke
ontvang te worden met Desperado
van de Eagles en Carole King’s
Fantasy als de meest recente voor
beelden. Hawkwind heeft daar
kortelings een album aan toege
voegd. Het geeft een registratie te
horen van een live-optreden in
twee zalen in Londen: Space ritual
CEES STRAUS
(Van onze correspondent)
00
Een discjockey die tot de groep be
hoorde, draaide platen vooraf aan het
concert dat drie kwartier te laat begon.
Dat uurtje was nog het leukste van de
avond.
)0
75
10
10
20
ro
)0
oo
oo
25
00
80
50
00
25
75
00
50
60
75b
00
00
35
50
90
90
75
50
25
80
50
00
80
40
65
Er was bij dit alles ook nog muziek:
een voortdrenzende stortvloed van hea-
80
10
90
25
30
10
25
75
15
)0
35
20
10
>0
10
>0
f5
50
00
60
10
75
50
90
00
OO
90
75
90
50
90
50
30
00
90
60
20
70
50
het
lijk
een
'och
orm
zo
nt.
Vel,
1 is
Zo
jaks
m),
den
hter
igen
rer-
;ka-
in
uis-
chts
te-
ike-
uit
bot
ent:
If-
>or-
ge-
plat.
men
ver-
van
zigt
ven,
gen
aap,
oor-
itse-
(7 in
van
gaat
llin-
slat-
Lfri-
land
fop-
ijke
pte-
bare
on-
in
oord
wo-
rie-
gen-
ater,
die
ver-
ook
ie
UPS- 'VX'lHl
ADRIAAN VAN LANDSCHOOT
vy-rock klanken, soms geïnspireerd op
de progressieve rock van Pink Floyd,
soms ook beïnvloed door de electronica
van Roxy Music. Het ontbreken van
behoorlijke solistische prestaties in deze
muziek, de voortdurende monotonie (de
nummers glijden soepel in elkaar over)
laten Hawkwind als het ware een muur
van geluid achter de beelden opbouwen.
In het begin spreekt dit nog wel aan
(Bom tot go en Down trough the night
zijn mijns inziens uitstekende werkjes),
maar naarmate de trip vordert ben je
gedwongen de klankenbrij gelaten over
je heen te laten gaan. Je hoeft geen
moment meer op te veren, je registreert
dit muzikaal geweld louter fysiek. Voor
wie zich daarbij gaat interesseren voor
de lichtshow (die bij vlagen mooi is)
worden de klanken al gauw achter
grondmuziek. Een soort uneasy listening
muziek.
„Wij hebben toevallig iets ontdekt dat
eigenlijk heel voor de hand liggend is,
waardoor men zeker niet met ons kan
rondspringen door te stellen: die jongens
met die pirantenzenders moeten ophoe
pelen. Nee, dat zal heus niet zo gemak
kelijk gaan”- Adriaan van Landschoot
wil het achterste van zijn tong niet
laten zien, zodat het „foefje” of de
„gevonden maas” in de wetgeving verder
in raadselen blijft. Wel geeft hij toe dat
de bevoorrading en medewerking voor
Radio Atlantis in dat geval niet meer
van een leien dakje zullen i,aan. „Het
zal wel de nodige problemen geven,
natuurlijk”.
De heren Hawkwind is een zekere le-
vensfilisofie niet te ontzeggen. Van tijd
tot tijd wordt de bijna twee uur duren
de en vrijwel geheel instrumentaal ge
houden ruimtereis onderbroken voor het
uitspreken van wijsgerige teksten. Ken
nelijk bedoeld om het thema te recht
vaardigen, maar volstrekt overbodig om
dat de muziek door de toepassing van
electronische middelen en vooral van
echo al genoeg een ruimtelijke sfeer
uitdrukt- Bovendien wordt op onvak
kundige manier een aantal Oosterse
denkwijzen overhoop gehaald, zodat ook
op dat punt de pretenties niet worden
ingelost.. Het heeft nauwelijks zin de
prestaties van de musici apart te beoor
delen. Het saxofoon- en fluitwerk van
Nik Turner komt nauwelijks boven de
drein uit, die in stand wordt gehouden
tot het bittere eind door de twee gitaris
ten Dave Brock en Lemmy the Lurch en
de volstrekt eenzijdig doortimmerende
drummer Simon King. Dat alles met
behulp van Dell Dettmar aan de knop
pen van de synthesizer.
Accessoires van Jacques Esterel by
de Parijse herfst- en wintermode:
Twee breedgerande vilthoeden, ge
dragen met vos.
OOSTBURG Adriaan van Landschoot, eigenaar van de nieuwste etherpiraat
Radio Atlantis, maakt zich weinig zorgen over de rechtsvervolging die de Belgische
i’TT via de opsporingsdienst voor illegale zenders heeft doen instellen.
quins wijde mantels met gebreide
kimonomouwen dragen. Zijn tot op
de knie vallende breed geplooide rok
ken combineerde hij met truien met
aangebreide wanten. Een praktisch
nieuwtje voor de wintersport.
Esterel koos geraniumrood en paars
tot de favoriete winterkleuren voor
overdag, maar voor zijn ondeugend
gedecolleteerde avondjurken gaf hij
de voorkeur aan witte en zwarte
zijden stoffen.
En dat is niet het enige opzienba
rende nieuwtje van de Parijse mode-
week die zondag is begonnen. Chanel
en Patou stelden namelijk nieuwe
ontwerpers aan, in de hoop dat ze het
komende seizoen betere zaken zullen
doen. Bij Chanel moest de jeugdige
Gaston Berthelot plaatsmaken voor
Ramon Esparza, die jarenlang de
rechterhand van Balenciaga was en
bij Patou werd de Italiaan Angelo
Tarlazzi, de opvolger van Michel Go
ma. De hooghartige 47-jarige Esparza,
die zichzelf nog als een echte mode
koning beschouwt, moet proberen om
het modehuis van de twee jaar gele
den overleden wereldberoemde ont
werpster Coco Chanel van de onder
gang te redden.
In Parijs geeft men Esparza, die
ook andere mantelpakjes dan de ty
perende modellen van zijn voorgang
ster wil lanceren, weinig kans op
succes omdat Coco Chanel nu een
maal niet te vervangen is.
Maar we heten gewoon Radio Atlantis
385. Het heeft dus niks met de golfleng
te te maken, maar wel met onze post
bus. Die heeft nummer 385”.
Over de toekomst van Radio Atlantis
laat Van Landschoot zich nogal optimis
tisch uit. Hij is er, min of meer tegen
beter weten in, van overtuigd dat de
radiopiraterij voor de Nederlandse kust
met de ratificatie van het Verdrag van
Straatsburg omstreeks oktober dan zeker
niet aan zijn eind is gekomen. „Akkoord,
veronderstel dat er geratificeerd wordt,
dan is daarmee nog geen enkele moge
lijkheid gecreëerd om de piratenzenders
te laten verdwijnen. Dat gaat zomaar
niet”.
groep een nieuwe muzikale toekomst
tegemoet te gaan. Muzikale profeten
worden echter in eigen land niet zo
geëerd. In Zweden wel weer een
gouden plaat voor de vijfde elpee,
maar in Nederland een nauwelijks
toereikende platenverkoop.
Daartoe was achter het podium een
groot doek gespannen waarop gedurende
het optreden voortdurend beelden van
ruimtevaartuigen, de Melkweg, fantasie-
voorstelingen die de oneindige ruimte
moesten weergeven en mystieke symbo
len werden geprojecteerd. Een danseres
liet via enkele mime-achtige bewegingen
haar onaardse gedachten de vrije loop
(waarmee ze helaas slechts haar beperk
te voorstellingsvermogen illustreerde),
terwijl een flikkerend spotje de heren
musici in een helder nachtlicht zette.
niet bestaan. Ekseption is een bedrijf
met bijvoorbeeld apparatuur van een
ton, die elke twee jaar vernieuwd moet
worden. We hebben Europa als markt
gewoon nodig om het zaakje draaiende
te houden. Er is dit jaar één optreden in
Nederland gepland en we moeten dat
waarschijnlijk nog afzeggen ook.
Als het publiek heeft gejuicht voor de
tweede gouden plaat die ze in Zweden
ontvingen, trekt de groep zich terug in
een restaurant.
balo fungeerde, hebben dit met hun
vertolkingen overtuigend aangetoond.
De consequenties die voor hem en zijn
naaste medewerkers in het verschiet
zouden liggen, ziet hij niet zo somber
hangen. „Ten eerste moet er bewezen
worden dat er medewerkers zijn- ten
tweede moet bewezen worden dat deze
zaak wel degelijk vanuit België wordt
gerund en ten derde moet men kunnen
bewijzen dat er feiten zijn die recht
streeks tegen de Belgische wet indruisen.
Dit is niet een, twee, drie allemaal te
zichzelf in dit vraagverband ook niet
zichzelf in dit vr agverband ook niet
meer als medewerker, maar als „profi
teur” die van een gegeven situatie ge
bruik maakt om „van zijn andere zaken
iets groots te maken”. In België drijft
Van Landschoot vier modeboetieks on
der de naam Carnaby.
Opnieuw geeft Adriaan van Land
schoot vage antwoorden, wanneer hij
zich de woorden „onze maatschappij”
laat ontvallen en hem gevraagd wordt
op welke maatschappij hij doelt. Vol
gens hem maakt Atlantis namelijk deel
uit van „een bepaalde organisatie”, die al
„een tijdje” in Nederland betaat. Over
de doelstellingen van deze organisatie
mompelt hij iets van „promotion voor
artiesten en zo”. Verder zwijgt hij als
het graf en verontschuldigt zich voor de
zoveelste keer dat hij het zo druk heeft
en niet langer gemist kan worden.
Het optreden van deze 25-jarige Belgi
sche zakenman uit Adegem wordt ge
kenmerkt door haast. Het kost hem op
het ogenblik, na zo’n week met Atlantis
in de lucht te zijn, dagelijks nog heel
wat hoofdbrekens om de muziekbanden
voor de dag van morgen op tijd klaar te
stomen. „We hebben moeite om met de
programma’s rond te komen. Daar maak
ik me angstig zorgen over”, zegt hij.
Ondanks dit feit koestert Adriaan van
Landschoot het plan om over een paar
weken de uitzendingen van Radio Atlan
tis, die thans van ’s morgens zest tot
's avonds zeven uur duren, met enkele
uren te verlengen. „Tot negen of tien
uur misschien, ik weet het nog niet
precies”. Nog andere problemen in zicht
voor Adriaan van Landschoot? „Ik zou
niet weten wat”, antwoordt hij kortaf.
Naast zijn bureau staat intussen een
van de opnametechnici, die mopperend
vertelt dat „er voor morgen nog 18 uur
muziek moet worden opgenomen”. „Ik
heb geen idee hoe ik dat allemaal alleen
moet fiksen”. Hij maakt duidelijk aan
Adriaan van Landschoot, dat hij een
tijdje rust wel apprecieert.
Het voorstel komt nauwelijks bij Van
Landschoot over. Hij reageert wat
lauwtjes: „Zie maar, ik denk dat ik zo
meteen eerst maar eens een paar uurtjes
ga pitten”. Het is niet meer dan groot
spraak van hem, want van alle kanten
wordt er aan hem getrokken- Hij is de
aangewezen man die iedereen van buiten
te woord moet staan. De voordeur van
het studiopand aan de Nieuwstraat in
Oostburg staat ook weinig stil.
Als Adriaan van Landschoot wordt
gevraagd waarom er zoveel geheimzin
nigheid aan de dag is gelegd over de
zendplaats en huisvesting van Radio At
lantis, raakt hij enerzijds wat verlegen,
anderzijds beweert hij dat de publieke
oupinie het er zelf zo naar heeft gemaakt.
„Ja, ik heb daar inderdaad wat eigen
aardig over gedaan. Maar dat komt
doordat de mensen, die naar mijn plan
nen informeerden, zich ook wat al te
vreemd opstelden. Zo in de geest van:
iemand heeft ons wijs gemaakt dat u
iets met radio gaat doen. Er werd ook
gesuggereerd dat een knul van 25 jaar
zoiets zeker wel niet waar zou maken.
Alles werd eigenlijk zo’n beetje in het
belachelijke getrokken. Ik heb toen niets
meer gezegd of beantwoord. De mensen
zijn er daarna uit zichzelf geheimzinnig
over gaan doen”.
Voor het feit dat Radio Atlantis op
middengolflengte van 252 meter uitzendt
en niet op 385 meter, terwijl de aankon
digingen op de „twee weken oude eerste
banden” anders luiden, heeft Adriaan
van Landschoot een afdoende verklaring
gevonden Dp freouentie van ons radio-
Rick: „Jongen, we zijn zo gelukkig nu.
Eigenlijk zijn we weer helemaal op
nieuw begonnen- Je kunt dat duidelijk
beluisteren op onze zesde elpee Trinity,
die binnenkort op de markt komt. Weet
je, we zaten in een cirkeltje. Er gebeur
de niets. Ekseption teerde op hetgeen ze
had bereikt. Dat beïnvloeddde de sfeer
ook heel sterk. De lol was er af. Het
ging een beetje verveeld toe. Alleen
Rein en ik waren nog aktief in de
studio. Toen hebben we de knoop door
gehakt. We moesten wel, want anders
waren we binnen enkele maanden hele
maal naar de knoppen gegaan. Er gingen
twee jongens uit en we hebben Jan en
Peter aangetrokken. Nou, je gelooft het
niet wat er allemaal gebeurt. Nu zitten
we met z’n allen in de studio”.
„Iedereen leert van iedereen, we sti
muleren elkaar en maken gezamenlijk
een produkt. We hebben ook weer meer
discipline in de groep ingevoerd. Elke
middag verplicht studeren, op tijd slapen
en geen flauwekul. Het loopt als een
trein.” Op de elpee is dat duidelijk te
horen. Ze hebben besloten een cursus te
gaan volgen aan een Amerikaanse
school voor arrangeurs. Het peil moet
nog hoger en de muziek nog veelzijdiger.
Rick: „Op Trinity kun je horen dat
we niet zo star meer zijn- We zijn vrijer.
Er is meer gelegenheid voor improvisatie
doordat iedereen er solistisch veel be
ter uitspringt. We willen nog meer van
de klassieke thema’s af, hoewel we dat
natuurlijk niet loslaten. Maar het aardi
ge is dat ik als liefhebber van klassieke
muziek nu ook jazz speel en daar ont
zettend veel lol in heb. Onze basis is nu
duidelijk klassiek, jazz en pop. Dat zijn
kenmerken die we opnieuw mixen tot
een ander en weer eigen geluid. Zo
krijgt alles een diepere ondergrond. Met
de vorige formatie groeiden we uiteen
en nu hebben we elkaar weer gevonden.”
„We laten ons nu niet langer in het
vakje van de klassieke muziek stoppen.
Ons repertoire beweegt zich nu van
Peruviaanse volksmuziek via Bach op
het orgel te Maassluis tot Rimsky Kor
sakoff. Alles vloeit in elkaar over. Voor
lopig stoppen we met deze muzikale
experimenten, want het publiek moet
het kunnen bijhouden.” Nico Soring in
’t Veld: „Zelfs ik moest er eventjes aan
wennen, terwijl ik er toch zo bij betrok
ken ben.”
Op 1 augustus is Ekseption terup in
Nederland voor een vakantie van een
maand. Rick: „We zijn er wel aan toe,
maar dat wordt toch niks. Ik wil probe
ren in m’n eentje een elpep vol klassieke
pianomuziek op te nemen Om iedereen
te bewijzen dat we geen verkrachters
van klassieke muziek zijn. Dat worrh in
augustus toch weer dag en nacht met
muziek bezig zijn. Ik kan nou eenmaal
Dit was mogelijk, omdat de opmars
van de clavecimbel nog niet zover was
gevorderd en de musicologische dogma
tiek nog niet zo algemeen aanvaard was
als in deze tijd.
„Historisch verantwoord” kon het con
cert in de Bakenesserkerk zeker ge
noemd worden. Er stonden vier volgens
authentieke instrumentale beginselen
vervaardigde clavecimbels opgesteld en
het begeleidende ensemble van strijkers
was tot een absoluut minimum geredu
ceerd, namelijk één instrumentalist voor
elke orkestpartij.
Het staat te bezien of Bach bij het
doen uitvoeren van zijn concerten door
het „Collegium musicum”, dat hij in
Leipzig leidde en waarvoor hij zijn con
certen schreef, zich steeds aan deze be
perking gehouden heeft. Het „Collegium
musicum” musiceerde onder het motto
„hoe meer zielen, hoe meer vreugd” in
de zomer in een tuin en ’s winters in het
zaaltje van het koffiehuis van Zimmer
mann in de Katharinen-strasse. Dat was
een ontspanning gevende activiteit,
waarvoor niettemin een aanzienlijke
speelvaardigheid en een zuiver muzikaal
begrip was vereist, in het bijzonder wel
van de clavecinisten.
Het ging op deze avond namelijk om
de uitvoering van vier concerten voor
clavecimbel en orkest van Johann Se
bastian Bach. Van de vijftien claveclm-
belconcerten, die bewaard gebleven zijn,
waren gekozen het Concert in C kleine
terts voor twee clavecimbels, het Con
cert in d kleine terts en het Concert in
C grote terts, elk voor drie clavecimbels,
en ter beëindiging het Concert in a
kleine terts voor vier clavecimbels.
Bachs bewerking van het Vioolconcert
in b kleine terts voor vier violen en
orkest van Antonio Vivaldi.
Vijfendertig jaar geleden was de Ge
meentelijke Concertzaal het toneel van
een dergelijke Bach-manifestatie. Op een
concert van de toenmalige Haarlemse
Orkestvereniging werden bij die gele
genheid door Haarlemse solisten concer
ten voor één, twee, drie en vier clave
cimbels gespeeld, maar op concertvleu
gels met begeleiding van een flink strij-
Of de „grand old lady” van de
Parijse haute couture als ze nog
leefde erg gelukkig met Esparza
als opvolger was geweest, is overigens
de vraag. Want ze leefde jarenlang
op voet van oorlog met het modehuis
HAARLEM. Het concert, dat zater
dagavond door vier jonge clavecinisten:
Bob van Asperen, Kenneth Gilbert, Ton
Koopman en Willemien de Leeuw met
medewerking van het kleine strijkersen-
semble Musica da Camera in de Bake
nesserkerk werd gegeven, behoorde tot
de zeldzaam voorkomende muziekevene
menten.
Hun spel stond op een indrukwekkend
hoog niveau van exactheid, gave struc-
tuurtekening en muntte, waar noodzake
lijk, uit door een natuurlijke melodische
profilering en door een kernachtige, le
nige ritmiek.
Hun samenwerking werd gekenmerkt
door een hechte eenheid, die door de
begeleidende strijkers gehandhaafd
werd, in het bijzonder, wanneer er spra
ke was van een fugatische ontwikkeling
of wanneer een fraaie clavecimbelmelo-
die een sfeerbrengende ondersteuning
kreeg met pizzicatospel.
De ensembleklank was uiteraard niet
indrukwekkend groot, maar zij had de
bekoring van verfijnde intimiteit en van
de streling van ruisend voortzwevende
harmonieën als reflex van een eeuwige
orde.
Een kleine zeshonderd toehoorders
was tegenwoordig op dit concert, dat een
van de hoogtepunten van de Haarlemse
orgelmaand is geworden. Met langdurige
bijvalsbetuigingen hebben zij hun dank
baarheid getoond voor hetgeen de con-
certgevers hun hebben geschonken.
Esterel vertelde mij na afloop van
de show, dat van al zijn nieuwe
couturemodellen binnenkort ook in
Nederland patronen verkrijgbaar zul
len zijn, zodat de modieuze vrouwen
in ons land zijn wintercreaties zelf
kunnen maken. En om te laten zien
hoe zij dat kunnen doen, zal hij
begin oktober met een aantal mode
shows een tournee door Nederland
maken.
De vier clavecinisten op het concert
van zaterdagavond, van wie Ton Koop-
Op dit moment maakt de Nederland
se formatie Ekseption een ware
triomftocht door Zweden. Het is de
achtste keer dat ze dit land bezoeken
en de belangstelling neemt steeds
grotere vormen aan. Over deze
zomertoumee zijn ze enorm tevreden.
In de nieuwe samenstelling blijkt de
Jacques Esterel zorgde zondaga
vond voor de opening van de Parijse
modeweek met praktische, sportieve
maar weinig opzienbarende winter-
kleding. Over eenvoudige wollen
overhemdjurkjes liet hij zijn manne-
van Balenciaga. Coco Chanel beperk
te haar collectie zo veel mogelijk tot
haar beroemde mantelpakjes, omdat
ze avondjurken als bijzaak voor mo
derne vrouwen zag. Maar Esparza,
die jarenlang voor Balenciaga vrijwel
alle uitgaanskleding ontwierp, wil
niets van die traditie weten. En de
avondjurken zullen dan ook verreweg
in de meerderheid zijn als hij maan
dag zijn eerste collectie voor het
modehuis Chanel toont.
GOTENBURG. Het is gezellig
druk in het grootste pretpark van Zwe
den. De tuin-van-plezier biedt een le
vendige aanblik van flanerende Scandi-
naviërs met dikke ijsco’s in de hand en
gewonnen prijzen onder de arm. In het
centrum van dit park Liseberg is een
handjevol technici druk doende met het
opstellen van de apparatuur van Eksep
tion. De groep zelf zit achter een drank
je te keuvelen met de hevig geïnteres
seerde Zweedse pers. Een hunner vertelt
achter de rug van Rick van der Linden:
„Het is heel gek met deze groep. In
Zweden doen we niet aan heldenvere
ring- We hebben geen idolen, maar Ek
seption heeft een magnetische uitwer
king op het jeugdige publiek.”
Twee uur van tevoren vult het park
zich al met geduldige jongelui. Ze verze
keren zich van een zitplaats. Handteke
ningenjagers verdringen zich al voor de
opgang naar het podium. Er heerst een
sfeer van rust en spanning.
Tegen achten puilt het park uit. Een
onafzienbare, opmerkelijk zwijgende
massa. Dan knalt Ekseption erin. Het is
even wennen voor de mensen, maar
langzamerhand weken ze los. Tegen ne
gen uur zijn er zo’n 10.000 toehoorders.
De Zweedse pers is met stomheid gesla
gen. „Dit aantal is alleen op de been
geweest bij de Rolling Stones twee jaar
geleden,” zegt een van hen. Spoedig
bevestigt de directeur van Liseberg dat
hij sinds twee jaar nog nooit zoveel
mensen voor een popgroep op de been
zag.
Ekseption maakt dankbaar gebruik
van de gelegenheid, die deze parken hun
’s zomers bieden. De Zweedse staatsor
ganisatie, die het publiek op deze wijze wil
vermaken, reserveert alleen al voor mu
ziek in deze parken een bedrag van
bijna acht miljoen gulden. Ekseption-
manager Nico Spring in ’t Veld vertelt
dat zijn groep pas financiële vruchten
plukt van de laatste concerten. „De eer-
se tounees hebben we alleen maar geïn
vesteerd. Dat kostte veel geld, want
niemand kende Ekseption hier. Maar we
zijn er keihard tegenaan gegaan. En je
ziet het. zegt hij met een hoofdknik
in de richting van de massa. „Dat is
anderhalve keer de Ahoyhal en vijf keer
een volle Doelen-zaal,” rekent men snel
uit.
Maar de Ahoy zou nog niet voor een
kwart vollopen als Ekseption daar de
sterren van de hemel zou willen spelen.
Een grote recente tournee door ons land
om de interesse wat te verlevendigen
was geen overweldigend succes. Rick
van der Linden: „Ik kan me er niet zo
druk meer om maken. Het heeft me
lange tijd dwars gezeten dat wij in
Nederland niet zoveel aandacht kregen
als in Scandinavië, Duitsland en Israël.
Ik heb geen idee waar dat aan ligt. Er is
in die landen waar wij veel succes
hebben, natuurlijk niet zo’n ontwikkelde
popcultuur als in Nederland. Daarvan
maken wij gebruik om de ruimte op te
vullen. In Nederland is niets te vullen
en daar vallen we er net buiten. Jam
mer, want ik zou dolgraag weer eens
een hit in Nederland hebben.”
Nico Spring in *t Veld: „We hoeven er
niet zo rouwig om te zijn, want een
kersensemble.
man
ftation is pas veranderd, dat klopt.
10
o
10
10
15
10
5
iO
5
n
o
o
o
