VANUIT
Een dagje JLaren-jazz
UTRECHT
bij te huilen
om
Regering moet
bibliotheekwerk
meer integreren
The Whiskers - de band van Mouth McNeal - uit elkaar
Terug naar nachtclub willen
we niet
Hongaarse
filmkunst
Een festival
voor de
9
g
n
film
LowLands Rentacar
heeft zulke
lage tarieven
voor autoverhuur
LowLands Rentacar
i
|F
Paul Hoedeman boogie-woogie-talent
Boekmanstichting:
NTB contra minister
inzake werkregeling
ff
Bel 02503-3441 of 02526-3141
Stichting „CENTRUM - Comité Koninginnedag”
15
V R IJ D A G
2 4
AUGUSTUS
1973
>r)
12
twee jaar overvoerd zijn met aan
biedingen en nu aan wat rust toe
Dr. Popaul
zijn. Er spelen echter nog andere
factoren een rol. Sinds haar huwe
lijk met de ex-drummer Frans Smit
is de eerst zo voortreffelijke relatie
tussen Sjoukje van ’t Spijker en de
vaste begeleidingsgroep van Mouth
McNeal, The Whiskers, aanmer
kelijk bekoeld.
Frank en Eva
la Parra's derde speelfilm die deze
OVER „FRANK EN EVA”, Pim de
week in achttien vaderlandse biosco
pen zijn première beleeft, wat Am
sterdam betreft in het Rembrands-
plein Theater, is maandag jl. al uit
voerig in deze krant bericht. „Frank
en Eva”, respectievelijk gespeeld door
Hugo Metsers (bekend uit „Blue mo
vie” en „VD”) en Willeke van Am-
melrooy, is een vooruitgang op De la
Parra’s vorig werk „Obsessions” en
„Rubia’ jongle", maar er is een tekort
aan uitdieping van het niet oninteres
sante onderwerp, een tekort dat de
film open gaten bezorgt, die te ge
makkelijk opgevuld worden met pu-
bliek-winnende maar op den duur
irriterende sex-scènes. Aan belang
stelling zal het waarschijnlijk dus
niet ontbreken maar de schijn blijft
op zijn minst bestaan dat die interes
se op bijkomstige aspecten van de
film gericht is.
in Amsterdar
HET GAAT ER OP lijken dat
1973 het jaar van de filmfesti
vals gaat worden. Kort na de
Internationale Filmweek Arn
hem die zich, zoals men weet,
van 30 augustus tot en met
5 september af gaat spelen, be
gint vanaf 24 september een niet
aan een vaste plaats gebonden
festival van Hongaarse films,
waarna van 15 tot 24 november
Cinestud 73, „internationaal fes
tival of student-made films” in
het Amsterdamse Kriterion een
overzicht zal geven van het al
lerjongste filmen.
HAARLEM Mouth McNeal
de populaire hitmakers van Hans
van Hemert zullen met ingang
van november dit jaar geen live-
optredens in de zaal meer verzor
gen. Het duo wil zich beperken tot
LAREN Er zijn zo van die
dagen, die achteraf gezien beter in
bed doorgebracht hadden kunnen
worden. Zó’n dag was het gisteren
in Laren, toen ik de wanhopige po
gingen zag en hoorde van groepen
die zich hoè dan ook waar wilden
maken. Hoewel de uitdrukking
„Jazz” voor mij in de loop van de
tijd een zeer rekbaar begrip is ge
worden, en wat dat betreft van
muzikaal beton is, had ik toch de
grootste moeite mijn tranen bin-
nensoogs te houden. Het zit de or
ganisatie niet mee, althans niet
waar het de groepen op het con
cours betreft. Van de zeven groe
pen die zouden komen spelen, ver
schenen er maar vijf. Groep „Al
pha” uit Haarlem notabene
en de groep „Freetime Old Dixie
Jass Band” uit Enkhuizen lieten
verstek gaan.
dat het eigenlijk onzin is om er alleen buitenlanders
van te laten profiteren!
Het is in vele gevallen voordelig voor u en attent van
u om - zolang-u-maar-wilt - een auto te huren:
voor buitenlandse bezoekers, bij plotselinge akties,
voor (extra) vertegenwoordigers, personeelsvervoer
en bij onverwacht uitvallen van auto’s.
Fijn dat u dan weet dat u terug kunt vallen op een
all-round automobielbedrijf met een speciale
rentacar-afdeling.dat altijd zo goed als nieuwe auto’s
in verschillende prijsklassen klaar heeft staan:
van eenvoudig-tot-zeer-luxevan Escort tot Granada,
maar ook Transit-mini-bussen. Onze - zeer lage -
tarieven zijn inclusief verzekering en onderhoud.
p/a van Kalmthout van Niel bv
Marktplein 25, Hoofddorp en
Hoofdweg 1302, Nieuw Vennep
Telex 41476
radio- en tv-optredens en het ma
ken van platen. Manager Han
Meijer geeft als voornaamste reden
op dat Wil en Sjoukje de afgelopen
NOORDHOLLANDS PHILHARMONISCH ORKEST
RENATO SABBIONI
CHRISTINA DEUTEKOM
Nachtvoorstellingen
18
ROB HOEKE
„THE
ADVERTENTIE
IIJ
FERRY TROMP
Enfin, het spits werd afgebeten door
de groep „Danger” uit Middelburg, een
twee-mansformatie die z’n uiterste best
Een scène uit „De roden en de wit
ten” van de Hongaar Miklós Jancsó.
Amerika, Japan en Australië. Maar Wil
lem wil niet vliegen. Voor geen goud,
letterlijk. Jammer hoor, want dat had ik
toch nog wel graag meegemaakt”-
Voor The Whiskers Dick Hanzon,
Hans Jansen, Loek Das en Ger Dijks
hoorn is het allemaal afgelopen. De
groep gaat uit elkaar, „want terug naar
de nachtclub willen we niet.” Voor Dick
Hanzon geldt nu hetzelfde als voor die
veelbesproken topsportman die afscheid
neemt: redelijk goed verdiend, een beet
je verslaafd aan het succes, maar wat
nu? Dick heeft nog geen flauw idee.
„Eerst maar eens een beetje uitrusten en
aandacht aan m’n vrouw schenken, want
die heeft me jarenlang praktisch niet
gezien.
NIEUW IS VERDER „Dr. Popaul”
van Claude Chabrol in City, een wat
zwarte komedie, waarin het komisch-
absurde de boventoon voert. Jean-
Paul Belmondo is de dokter die erg
Deze zomer toen het met de con
tracten overigens al wat minder liep
vanwege het geringe succes van de sing
le „Batteringram” maakte Sjoukje
bekend geen live-optredens meer met
The Whiskers te willen doen. Mc Neal
wilde liever een andere, eigen groep-
„Mouth” Wil Duijn voelde daar niets
voor, wilde The Whiskers houden, maar
moest uiteindelijk zwichten vanwege de
slechte sfeer die ontstond als gevolg van
het meningsverschil. Het resultaat is nu
in ieder geval dat The Whiskers na
oktober niet meer als begeleidingsgroep-
op-tournee van Mouth McNeal zul
len fungeren, reden voor de groep om er
dan ook maar helemaal mee te stoppen.
M&M-manager Han Meijer, begonnen
als manager van The Whiskers en in
feite nog steeds zakelijk leider van die
groep, zegt: „De tijden veranderen nu
eenmaal. The Whiskers zijn niet belang
rijk. Een vaste groep werd te duur en
bovendien waren de Whiskers niet aan
trekkelijk voor het publiek want ze
hebben nooit zelf een grote plaat ge
maakt.” Meijer ontkent overigens dat er
DEN HAAG. De minister van On
derwijs en Wetenschappen rijdt met zijn
overurenregeling voor orkestmusici de
muzikala ontwikkeling van het Neder
landse volk in de wielen- De orkestmusi
ci kunnen namelijk nog niet worden
vervangen in het onderwijs en dat zal
nog tenminste vijf jaar duren. Boven
dien is de positie van de orkestmusici in
discussie en de hierbij moeizaam opge
bouwde verhoudingen zouden onherstel
baar schade worden toegebracht, als de
overurenregeling ook voor deze musici
geldt.
DEN HAAG. Het openbare biblio
theekwerk dient te worden beschouwd
als een volledige overheidstaak en niet
als een faciliteit, die het individu tegen
betaling ter beschikking wordt gesteld.
Om de massacommunicatie tweezijdig in
plaats van eenzijdig te maken, moet de
openbare bibliotheek in de toekomst
gaan fungeren als een goed geoutilleerde
gesprekspartner van de massamedia, in
het bijzonder de televisie.
DICK HANZON
deed die waarde aan z’n naam toe te
kennen die ’t deed vermoeden. In die
opzet slaagden ze volkomen. Met jazz
had ’t niets te maken; elektronisch ge
rotzooi op een instrument (de synthesi
zer), dat alleen maar door uitermate
vakkundige lieden gebruikt kan worden.
De in principe miljoen aanwezige moge
lijkheden op dit instrument werd op 64
manieren geprobeerd met als enig resul
taat een fikse kortsluiting, want nadat
de heren musici schematisch hun optre
den hadden afgewerkt en achter de
coulissen verdwenen, bleef de synthesu-
zer gewoon dorrammelen op z’n laatst
geprogrammeerde gedeelte Pas nadat ie
mand de stroom uitschakelde stopte deze
wat eenzame toegift-
Van deze reeks verheugende activi
teiten op filmgebied voor een land
dat nog altijd minder „film-minded”
is dan men zou wensen en verwach
ten, zullen de Hongaarse filmdagen
het meest verspreid verlopen en
daardoor een minder lokaal karakter
krijgen. Het programma start in
,,’t Hoogt” in Utrecht en zal daarna
rouleren langs de diverse alternatieve
filmhuizen die daardoor een week
long hoogtepunten uit de Hongaarse
filmproduktie over de laatste jaren
zullen kunnen vertonen.
Voor wie ’t nog niet mocht weten:
,,’t Hoogt” is een cultureel gezellig
heidscentrum in het oude hart van
Utrecht, schuilgaand achter een faca
de van zes gerestaureerde oude huis
jes en bestaande uit een expositiehuis,
een filmhuis en een eethuis, waarbij
zich later een theater en een theater
café zullen voegen. Het complex dat
op 12 januari van dit jaar geopend
werd -door de Utrechtse wethouder
Na „Danger” de „Hoochie Coochie
House Band” uit Den Haag, die hoe
wel zeei’ spontaan vc 1 „ion waren ’t
element swing uit te pakken en dat was
jammer, want deze nal-dighe d zal de
jury niet ontgaan zijn. Ik bad in stilte
om wat verlichting en ziedaar de vol
gende groep, ’t duo Luc Houtkamp
Eddo van de Hoog uit Den Haag, kwam
met een komische act, die muzikaal
nauwelijks iets te vertellen had, maar
toch wel 90 pct. van het aanwezige
auditorium kostelijk vermaakte. Eddo
van de Hoog is overigens een uitstekend
violist die ’t wel kan, maat ’t niet deed
en Luc Houtkamp een saxofonist die ’t
niet kon, maar wél deed. Blijkbaar had
den ze weinig vertrouwen in de jury,
zodat ze zekerheidshalve, om een slechte
beoordeling van wél deskundige jury te
voorkomen, maar een eigen commissie
meegenomen hadden die hen na afloop
de persprijs toekende in de vorm van
een pak papieren zakdoeken, ’t Wachten
was nu nog slechts op de goochelaar en
de koorddanser, per saldo was iederen
nu meer ingesteld op theatertoeren met
muzikale achtergrond dan op een speci
fiek muziekgebeuren. Men berustte lij
delijk en de enkeling die vage verwen
singen mompelde werd sussend toege
sproken met opmerkingen als: „Dit is
toch ook wel leuk”.
Bepaald verrassend en voor mij een
absolute finale-kandidaat was de 18-
jarige Paul Hoedeman uit Amsterdam
met z’n boogie woogie trio. Een ware
verademing wat ook wel bleek uit de
reactie van ’t publiek. Paul Hoedeman
die nog slechts twee jaar piano speelt en
geen noot kan lezen, boeide met z’n
eerste nummer een boogie woogie
blues, alléén gespeeld zonder ritmesectie
dat het publiek zodanig, dat voor het
eerst deze middag iedereen doodstil zat
te luisteren. Het applaus na afloop loog
er ook niet om. Toevalligerwijs heb ik
een enorm zwak voor boogie woogie en
deze muziek spreekt mij iets meer aan
dan de free jazz; en omdat boogie woog-
ie-pianisten als nogal onberekenbaar be
kend staan, leek een babbeltje met Paul
me een wat hachelijke onderneming, ’t
Tegendeel bleek waar, een vriendelijke,
wat verlegen scholier, zonder pretenties,
die liever speelt dan praat. De talentvol
le vertolking van boogie woogie-werken
van grootheden als Albert Ammons, Me
ad „Lux” Lewis en Pete Johnson waren
voldoende aanwijzing voor een succes
volle toekomst op dit gebied. Z’n tech
niek moet nog wat bij geschaafd, maar
z’n muzikale opvatting is zo eigen dat
hij zich nu al mag plaatsen bij de grote
jongens. Voor mij hét talent van deze
middag-
Morgen bij de finale, met ’s avonds
Dizzy Gillespie en Sonny Rollins; daaro
ver maandag meer.
t
Wat vinden de Whiskers er zelf van?
Een vraag aan Dick Hanzon, 27 jaar,
Haarlemmer, en al zeven jaar drummer
van de groep waavan twee jaar met
Mouth McNeal. Hanzon is geenszins
rancuneus: „Niets is eeuwig, dat weet je
nu eenmaal. We hadden natuurlijk graag
doorgegaan, niet alleen vanwege de cen
ten, maar zeker ook vanwege de sfeer.
We hebben vooral de eerste ander
half jaar met z’n allen een gewel
dige tijd gehad. Altijd lol, niet moe te
krijgen, één grote familie, ook met
Sjouk, al las je wel eens anders in de
kranten”.
Zakelijk gezien zo blijkt is er
niets aan de hand. The Whiskers hadden
geen enkel contract met Mouth
McNeal. „Dat was niet nodig,” zegt Han
zon, „althans, we hebben er nooit bij stil
gestaan dat het wel eens nodig zou
kunnen zijn, zó goed was de sfeer-
Bovendien, we vertrouwden blindelings
op Wil Duijn en dat doen we nog.
Hij kan er niets aan doen. Door al din
krante-ruzies (want dat waren het) leek
het wel eens anders, maar Willem is een
geweldige kerel, echt! En een groot ar
tiest ook. We hebben ettelijke weken
gehad dat we tien keer optraden in
Concertgebouw
Woensdag 5 september 1973, 20.00 uur
OPERACONCERT
ter gelegenheid van het 25-jarig regeringsjubileum
van H.M. Koningin Juliana door het
Dirigent:
Soliste
sopraan.
Programma met werken van Mozart, Verdi en Donizetti.
Entrée ƒ7.50, ƒ10.en ƒ12.50 (a.i.). Leden Oranjecomité’s ƒ1.50 reduktie.
Kaartverkoop en plaatsbespreken voor leden van Oranjecomité’s uitsluitend
27 augustus, overige kaartverkoop en plaatsbespreken vanaf 28 augustus
aan hef Concertgebouw, Lange Begijnestraat 13, van 10-15 uur, telefonisch
32 09 94 van 12-15 uur.
De onderzoekers verwachten van
staatssecretaris W. Meijer van Cultuur,
Recreatie en Maatschappelijk Werk een
drastische wijziging van de strekking
van de ontwerpwet. Ze bevelen aan, dat
men zich inmiddels buigt over de vraag
naar detailuitwerking van de strategie
om te komen tot een gratis openbare
bibliotheek, die zich in samenwerking
met andere sociaal-culturele voorzienin
gen ontwikkelt tot een door de lezers
zelf mondig gemaakte sparring-partner
van de massamedia.
helemaal nie meer live opgetreden
wordt. „Het zal wel veel en veel minder
worden maar zo af en toe gaan we nog
wel eens het podium op met een studio-
groep”. Is die dan wel aantrekkelijk
voor het publiek? „Nou nee, maar het
gaat tenslotte om Mouth McNeal”.
Haarlem
Tot deze slotsom zijn mej. M. Smel en
de heer H. Brits van de Boekmanstich
ting, het sociaal-wetenschappelijk stu
diecentrum voor kunst en cultuur, geko
men. Zij merken over de verhouding
tussen televisie en de openbare biblio
theek ook op, dat deze bibliotheek de
lezer te weinig materiaal biedt om har
monisch te verwerken wat de televisie
overhoop haalt. Daarbij dient de functie
van de openbare bibliotheek, ook in
relatie tot de televisie, zeker ruimer te
worden opgevat dan die van een soort
aanhangwagen van de tv.
De ontwerpwet biedt, aldus de onder
zoekers, geen enkele garantie voor de
groei van de openbare bibliotheek: de
investeringsinitiatieven zijn volledig af
hankelijk van de financiële draagkracht
van gemeente en provincie. Voorts
wordt vastgesteld, dat de ontwerpwet de
samenwerking of het samengaan van de
openbare bibliotheek met andere sociaal-
culturele voorzieningen, bijvoorbeeld
culturele centra en vormingsinstituten,
In de weg staat.
van cultuur, de heer W. A. Kieboom,
is door het Utrechtse Monumenten
fonds in huur gegeven aan de Stich
ting ,,’t Hoogt” met als man achter de
schermen Huub Bals, die al via de
Utrechtse Cinemanifestaties en Film
International Rotterdam van zijn
voorkeur voor de niet-commerciële
films deed blijken.
Bij die gelegenheden vestigde hij
o.a. al de aandacht op het werk van
-de Hongaar Miklós Jancsó en wekte
hij in bescheiden kring belangstelling
voor de actuele Hongaarse film
waarvan Jancsó misschien de belang
rijkste, maar zeker niet de enige
interessante vertegenwoordiger kon
zijn.
Het was in ieder geval duidelijk
dat Hongarije als filmproducerend
land een verwaarloosd en onbekend
gebied voor de Nederlandse bioscoop
bezoeker was die zich bij voorkeur
met de Angelsaksische film bezig
houdt, een beetje Frans georiënteerd
is en misschien nog wel het liefst
naar de Duitse pornofilm gaat kijken
al wordt in die behoefte op het
ogenblik gedeeltelijk voorzien door
films van eigen bodem.
HET BLIJFT NATUURLIJK jam
mer dat Huub Bals’ initiatief (ge
steund door Hungarofilm in Boeda
pest en door CRM in Den Haag)
beperkt blijft tot een kleine kring
geïnteresseerden, maar in het verle
den is gebleken dat uit dit soort
initiatieven kleine veranderingen in
de programmering van de bioscopen
kunnen voortvloeien en, als die ver
stek mochten laten gaan, de televisie
altijd nog op nieuwe gedachten kun
nen brengen. Die heeft tenslotte ook
„De leeuwerik”, een van de beste
Hongaarse films uit het begin van de
jaren zestig bij het Nederlandse kij
kerspubliek geïntroduceerd, zoals het
Filmmuseum al eerder met „De
draaimolen” (1955) en „Professor
Hannibal” (’56) pionierswerk op dit
gebied verrichtte.
De eerste naoorlogse kennismaking
met de Hongaarse film vond plaats
via „Ergens in Europa” een film van
Geza Radvanyi en Bela Balasz over
de verwilderde en verweesde oorlogs
jeugd die na ’45 in vaak militante
bendes door Hongarije trokken. De
film werd hier in ’49 vertoond, het
jaar dat Bela Balasz, bekend filmtheo
reticus en scenarioschrijver, stierf en
zijn naam gegeven werd aan de Boe-
dapester filmacademie. Balasz’ leer
lingen zullen rijkelijk vertegenwoor
digd zijn in een aan de filmdagen
voorafgaand symposium (18 tot 23
september) dat tegelijk een ontmoe
ting zal betekenen tussen de in eigen
land en de in het westen levende
Hongaarse filmers, onder wie ge
noemde Radvanyi.
Dit alles ten overstaan van een
besloten publiek van Hongaarse fil
mers en andere kunstenaars dat uit
heel Europa zal overkomen om te
luisteren naar onderlinge discussies
over eigen en andermans werk. Daar
van zal de buitenwereld niet veel
merken, destemeer echter van de
aanwezigheid van verschillende topfi
guren uit de Hongaarse film, o.a. van
Miklós Jancsó, uit wiens werk een
royale keuze ter vertoning is ge
maakt.
DE HONGAARSE FILM heeft een
rijk verleden dat evenals in Frank
rijk (Grand Café op de boulevard des
Capucines) in een café in Boedapest
begon, internationale beroemdheden
als Alexander Korda en Michael
Curtiz (oorspr. Mihaly Kertész) ople
verde en tenminste twee theoretici
van verstrekkende betekenis voort
bracht: Moholy-Nogy en Bela Balasz
die in de jaren twintig hun bijdragen
leverden aan de wereldomvattende
discussies over het wezen van de
filmkunst. Vooral Balasz’ „Der sicht-
bare Mensch” ontbrak in zijn tijd in
geen particuliere filmbibliotheek. De
ontwikkeling van de Hongaarse film
heeft zich in oorlogen, revoluties en
politieke verwikkelingen afgespeeld
maar heeft onder al die veranderin
gen een merkwaardige zelfstandighed
weten te behouden, zoals de vertonin
gen op het einde van september zul
len bewijzen.
op lelijke vrouwen „valt” dus
verliefd wordt op een voor dit doel
zwaar toegetakelde Mia Farrow, die
in de film Christine heet. Haar konij-
negebitje, bril en mankeloop winden
h em zo op, dat hij haar zelfs trouwt.
Van schoonpapa krijgt hij een privé-
ziekenhuisje en alles zou goed gegaan
zijn als Christine’s mooie zusje Mar
tine niét was komen opdagen en haar
schoonheid zo overtuigend werkt dat
zelfs Belmondo ontdekt ook voor
vrouwenschoon gevoelig te zijn en
Christine iedere avond een spuitje
toedient om ’s nachts alleen met Mar
tine (Laura Anonelli) te zijn. De
wraak van Christine is echter zoet op
Chabrojiaanse manier en tegen het ein
de heeft de filmer nog enige verras
singen in petto die het geheel tot het
laatste ogenblik op een dwaze manier
spannend houdt.
„II conformista” van Bertolucci is
terug te zien in Studio K en als een
hommage aan de onlangs overleden
Melville vertoont Cine D „L’armée
des hombres”, de schitterende ver-
zetsfilm met o.a. Lino Ventura en
Nachtvoorstellingen
Simone Signoret.
MOVIES HEEFT nieuwe
hoogtepunten uit het „Erotic Filmfes
tival” van de Frankfurter Buchmesse,
„Jimi Hendrix” is gebleven (ook over
dag) in Kriterion en verder zijn er de
bekende nachtvoorstellingsfilms of
het moest „De nonnen van Parijs”
zijn (Brigitte Bardot en Annie Girar-
dot), die op nieuw succes hopen in
Nöggerath.
zeven dagen, Wil kon ziek of moe zijn of
er de pest in hebben, zo gauw hij het
podium opkwam was het helemaal
over, gaf hij zich voor tweehonderd
percent. Niet omdat ik er nou toevallig
bijzat hoor, maar in Duitsland wilden
groepen als The Sweet en Middle of the
Road ons op het laatst niet meer in het
voorprogramma hebben, want we speel
den ze helemaal weg. Dankzij Wil. Ik heb
het nog nooit meegemaakt dat hij een
zaal niet meekreeg.”
Dick Hanzon kan urenlang en met de
pret nog in z’n ogen over de afgelopen
jaren vertellen. Na begonenn te zijn als
drummer van de Haarlemse formatie
The Maro’s speelde hij vijf jaar lang
met de Whiskers in Nederlandse nacht
clubs, voor een klein publiek dat nooit
hard klapte als het al klapte.
Hanzon: „Je bent een soort levende
jukebox he. Zeven avonden in de week
Top-40 spelen en dan niet op de manier
die jij leuk vindt, maar precies zoals op
het plaatje, tot meisjesstemmen aan toe.
Ik heb vijf jaar geen televisie of niks
gezien. Je hele leven draaide om die
Top-40. Net een automaat, als je ging
denken ging het fout. We hebben na
tuurlijk toch wel veel gelachen, maar
we waren godsblij dat Mouth McNeal
kwamen. Dat kwam zo- Net in de tijd
dat Wil met Sjouk „Hey you love” had
opgenomen, viel hij voor mij in bij The
Whiskers want ik had met voetballen
m’n pols gebroken. Toen „Hey you love”
een succes werd en ze een begeleidings
groep nodig hadden voor de optredens,
werden wij gevraagd.”
„Op plaat spelen we niet meer. Daar-
oor heeft Phonogram een vaste studio
si oeg die precies de platensound kan
maken. Maar op alle tournee’s waren
wij erbij. Duitsland ook specials voor
tv Zwitserland, Oostenrijk, België en
Zweden. Vijfduizend kilometer in tien
dagen op spekgladde wegen. Maar een
succesverschrikkelijk. We hebben
ook talloze aanbiedingen gehad voor
.j
