Zoetemelk
Geen excuus
V
GIMONDI PROFITEERDE VAN
VERTROUWEN VAN MAERTENS
I
Keetie van
Baan nekte aspiratie
Oosten viel
van Van Dooyeweerd
WK wielrennen op
Tom Okker in
de weg in cijfers
vierde ronde
WSSrlIlffi
Middelink jaloers
op Russen en Polen
Eddy Merckx: „Ik viel stil, ik begrijp het niet"
te vroeg aan
■J
ff
I
fi
MET JOJO BUITENZORG TWEEDE
k.
„Onze voorbereiding slechter dan ooit”
MAANDAG
3
SEPTEMBER
M>
1973
16
Sterke ploeg
Schrik
s
-
waaraan
Hij kon rekenen op de hulp van een
zeer sterke ploeg bovendien. Want toen
hij in begin januari van Wojciech Wal-
kiewicz de macht overnam, nadat zijn
voorganger Lazak bij een auto-ongeluk
om het leven was gekomen, handhaafde
hij de strakke lijn in de training en
werk, die door Lazak na overleg met de
begeleidend arts Rusin was opgesteld.
B tUCELONA. Met een vijfde plaats kwam Joop Zoetemelk
vacht de kiste Nederlander in het wereldkampioen
schap wielrennen) met een niet onaardig resultaat in de uit
slag, maar bevredigend was die toch niet. Daarvoor had hij
een te duidelijke nederlaag geleden.
Maertens: „Eddy vroeg of ik voor hem
de spurt wilde aantrekken. Ik zei ja,
omdat ik op dat moment niet in mijn
kansen geloofde. Door de emmers water
die het publiek over ons uitgooide, kre
gen mijn benen een enorme klap. M’n
spieren werden stijf. Merckx zei tegen
me: „Ik voel me de sterkste. Dit kan ik
niet verliezen”. Daarop gaf ik hem mijn
woord”.
Dat het anders uitpakte dan de Neder
lander zich had voorgesteld, moet, of
schoon het klinkt als een flauw excuus,
voornamelijk geweten worden aan de
treurige conditie van de baan. De Belgen
hadden vorige maand besloten dat een
nieuwe sintellaag niet zou misstaan. Op
zich was dit ook geen kwade greep,
Voor de grote verrassing zorgde de
Indiër Vijay Amritraj, die de als vierde
geplaatste Australiër Rod Laver uitscha
kelde (7-6, 2-6, 6-4, 2-6, 6-4) en de
Zweed Björn Borg, die Arthur Ashe
versloeg: 6-7, 6-4, 6-4, 6-4
I
Amii
gewi
jes-I
SJI
valk
niet
kuni
macl
merl
de
gels,
maa
pioe
2-0 1
dat
moe
ten
I
Dorc
Bou’
zelf
1
bert
ren
rope
kop
1
het
strij
-
H
over
nor
loor
niet
men
klas
echt
er
hebl
maa
stipt
moe
de 1
Slui
gooi
de
grot
den
kuni
zijn
zijn
(beh
succ
vers
ook
een
kom
TT
beps
dag
4-0
de i
zelfs
moei
spro
niek
Ley:
staai
een
Brie
bezv
PETER HEERKENS
natii
heef
gewi
Na vijftien kilometer in de kopgroep met Eddy Merckx
gereden te hebben, vloog hij uit de wielen op een van de be
klimmingen die als zwaartepunten van het parcours rond de
finish lagen. Er gold voor Joop Zoetemelk geen enkele ver-
onschuldiging en hij deed ook geen moeite een excuus te
zoeken. „Ik kwam”, zei hij, „gewoon macht te kort. Het ging
de hele wedstrijd niet best. Hoe het kwam, daar heb ik geen
idee van”.
Nadat Joop Zoetemelk met Perurena terug was gevallen
en steeds meer terrein verspeelde, kreeg hij onverwachte steun
van zijn vaste knecht Gerard Vianen, die op verbluffende
wijze een gat van ruim één minuut dichtfietste. Vianen, die
Zoetemelk daardoor kon steunen in het behoud van de vijfde
plaats. „Och, je hebt van die dagen dat het goed gaat. Ik
voelde me in uitstekende conditie. Zodoende”.
Verder trof Zoetemelk geen landgenoten aan zijn zijde in
BRUSSEL. - Jan van Dooyeweerd heeft
het zaterdag in het Belgische Sterrenbeek
in het internationale kampioenschap voor
vijfjarigen met Jojo Buitenzorg niet
kunnen redden. Jojo kwam niet verder
dan een tweede plaats achter het
Zweedse paard Tim Cross, terwijl Van
Dooyeweerd toch naar België was ver
trokken in de vaste overtuiging de koers
over 2200 meter te kunnen winnen.
En de renners schikten zich, ook Rys-
zard Szurkowski, drie keer winnaar van
de vredeskoers (70, 71 en 73), vierde in
het wereldkampioenschap van Mendrsio,
winnaar van bijvoorbeeld de ronde’s van
Polen en Tsjecho-Slowakije. Hij immers
weet dat een voortzetting van sportieve
successen automatisch een voortduren
van het harde, maar gezien het Poolse
staatsbestel toch zeer aantrekkelijk le
ven betekende. Voor hem is de wereld
blijven openstaan. Szurkowski heeft na
tuurlijk weleens gedacht aan een con
tract als wielerprofessional. Hij heeft
gezegd het weleens te willen proberen
(„in de ploeg van Merckx bijvoorbeeld,”
heeft hij ooit verklaard), maar voorlopig
is hij content met zijn verworvenheden
en zekerheden als amateur.
sfessO
Felice Gimondi (rechts) sprint naar de wereldtitel bij de profs. Freddy Maertens (links), Eddy Merckx (tweede van links) en
Luis Ocana (juist zichtbaar rechts van Gimondi) hebben het nakijken.
ik mij
van
wel op met twee tweede plaatsen. Via
het falen van Eddy Merckx bereikte hij
dan eindelijk waar hij al zo lang dicht
bij was en het kostte 20.000 gulden aan
premie voor landgenoten.
Die moest hij volgens gemaakte af
spraak in het Italiaanse kamp (waar
grote eensgezindheid heerste over de
steun aan elkaar) als wereldkampioen
betalen. Twee miljoen lires voor de
negen knechten, een miljoen voor de
twee reserves (met niets doen elk 2500
gulden rijker) en een miljoen lire voor
mecaniciens en begeleiders. In totaal
verdienden de leden van de Italiaanse
ploeg (uitgezonderd Gimondi die al zijn
geld afstond) 12.500 gulden per man. De
grootste financiële bijdrage kwam van de
nationale bond die een bedrag van 60.000
gulden beloofde bij het behalen van een
eerste plaats.
op de vooravond van de wedstrijd de
leden van de Belgische ploeg beloofden
hem niet meer dwars te zitten dan strikt
noodzakelijk. Het was de opzienbarende
uitslag van een al even uniek gesprek
(de laatste drie jaar is het niet voorge
komen dat de Belgische renners hun
plannen doorspraken) waarvan Eddy
Merckx als initiatiefnemer optrad. Op
dat akkoord sprak hij in de finale de
jonge, (21 jaar) en veelbelovende (groot
uithoudingsvermogen, vlijmscherpe eind
sprint) Freddy Maertens aan en met
succes.
Dat opmerkelijke verzoek naar steun
van buitenaf, een indicatie dat hij zich
toch niet zo oppermachtig gevoeld moet
hebben als hij liet voorkomen, heeft
Merckx niet waar kunnen maken in een
groepje, dat tegen hem kansloos leek.
Van degenen die met hem op de vlucht
waren geslagen (na 154 kilometer toen
de eerste behoorlijke ontsnapping raak
bleek) had hij Joop Zoetemelk, Battaglin
en Perurena met gemak gelost. Zoete
melk: „Ik kon gewoon niet op tegen zijn
tempoversnellingen, Merckx bleef zo
hard op kop rijden dat ik er gewoon af
moest. Geen enkel excuus”.
Met Luis Ocana en Felice Gimondi
(geen uitblinkers in een eindsprint van
deze allure) die 40 kilometer voor het
einde bij de allesbeslissende slag aan
zijn zijde bleven, mocht Merckx geen
moeite hebben na de verzekerde steun
van Freddy Maertens. Dat het toch ge
beurde, in het voordeel van Gimondi,
overspoelde de totaal uitgeputte Merckx
(zelden sapte hij uiterlijk zo vermoeid
van de fiets) met verdriet en bracht
Freddy Maertens duidelijk aan het twij
felen over de waarheid van de woorden
die zijn landgenoot gesproken had toen
er gehandeld moest worden.
Zelf had Freddy Maertens de sprint
met gemak kunnen winnen toen in de
laatste kilometers zijn benen weer de
vaart kregen die van hem zo’n kansrijke
maken. De tweede plaats leverde het
overtuigende bewijs. Maertens echter, en
het moet hem moeite gekost hebben,
hield zich aan het akkoord ook al lag
zijn persoonlijke situatie anders dan
toen hij trouw beloofde aan Merckx. Hij
trok de sprint aan. precies zoals was
afgesproken.
Joop Zoetemelk heeft gisteren zijn handte
kening gezet onder een eenjarig contract bij
de Franse sponsor Gan-Mercier. Zoetemelk
wordt daardoor ploeggenoot van Raymond
Poulidor en hij neemt Gerard Vianen en de
prof wordende Amsterdamse amateur Gerrie
Knetemann mee. Met de al voor Gan rijdende
Cees Bal bedraagt het aantal Nederlandse
coureurs in de Franse ploeg vier. De transfer
van Zoetemelk wekte de nodige wrevel bij
zijn huidige (Gitane-) ploegleider André Des-
vages. „Ik neem nooit meer een vedette in
mijn ploeg en zeker geen buitenlander” was
diens reactie
BARCELONA. De uitslagen van
de wereldkampioenschappen op de
weg zijn:
Professionals: 1. Felice Gimondi (It)
de 284 km in 6.31,27; 2- Freddy Maer
tens (Belg) z.t.; 3. Luis Ocana (Spa)
z.t.; 4. Eddy Merckx (Belg) z.t.; 5.
Joop Zoetemelk (Ned) op 1.47; 6.
Pedro Torres (Spa) z.t.; 7. Vianen
(Ned) z.t.; 8. Van Springel (Belg) zt.:
9. Roberto Poggiali (It) z.t.; 10. Regi;
Ovion (Fr) z.t.; 22. Hennie Kuipe-
(Ned) op 5.08; 36. Cees Bal (Ned) z.t
37. Gerben Karstens (Ned) z.t.
Amateurs: 1. Ryszard Szurkovsk
(Pol) de 160-897 km in 4.08.59,1 uur; 2.
Stanivslav Szozda (Pol) op 31 sec.; 3.
Bernard Bourreau (Fr) z.t.; 4. Verner
Z?
wed
der
brei
trior
van
doer
ven
natt
blee
besc
Nijd
toch
staa
Niet
HH(
Trei
ontr
noT
H
Tes:
scor
nin(
Birc
hon
Bro
ovei
inni
niet
Loe
kna
Wei
van
we
sie
Cos
toui
gen
mir
wai
Mie
sta;
stri
HH
11
pla
vro
dit wereldkampioenschap. Een deel stopte af in het peloton
toen hij in de kopgroep zat, anderen (Krekels en Van der
Leeuw) staakten de strijd, maar niemand had hem kunnen
volgen in het halen van de eerste groep.
Van der Leeuw (na 165 km uitgevallen): „Ik kreeg ma-
teriaalpech. Het wisselen van fiets kostte me mijn cadans”. Jan
Krekels (15 km voor het einde afgestapt): „Ik had last van
een keu op m’n borst, daardoor miste ik de macht. Ik kon niet
herstellen in de koersGerben Karsten, met alle andere
Nederlanders de hele dag in het peloton: „Ik geloof dat ik
voor een wereldkampioenschap meer etappekoersen moet rij-
door steeds te kort. Bovendien had ik last van mijn maag
den. Dat heb ik nog nooit gedaan en misschien kom ik daar
vermoedelijk door verkeerd eten". Kees Bal: Het parcours was
zwaarder dan ik dacht. Ik heb me flink vergist. Toch ben ik
wel tevreden. Je eerste wereldkampioenschap uitrijden, vind
ik geen slechte prestatie”.
Blaudzun (Den) z.t.; 5. Matuziak (Pol)
op 2.59 min.; 6. Hannus (Fin) z.t.; 7.
G. Baronchelli (It) z.t.; 8. Oleknavici-
us (WDld) op 3-26; 9. Hansen (Den)
z.t.; 10. Peeters (Bel) z.t.; 39. Schür
(Ned) op 6.26; 42. De Waal (Ned) z.t.;
57. Gevers (Ned) op 10.29. Dohmen,
Knetemann en Den Hertog vielen uit.
Dames: 1. Nicole van den Broeck
(Belg) de 55 km en 125 m in 1.31.8,8
tut (gem. 36-266 km.u.); 2. Keetie van
Tosten-Hage (Ned) z.t.; 3. Valentina
'ebrovskaja (Rusl) z.t.; 4. Christiane
loemine (Belg) z.t.; 5. Ljoedmille
Iroeginina (Rus) z.t.; 17. Willy
fwantes (Ned) z.t.; 27. Truus van der
Plaats (Ned) 1.37.55,0; 28- Bella Hage
(Ned) 1.38.24,0.
De triomf van Felice Gimondi kwam
na zeven wereldkampioenschappen,
waarvan de laatste drie zonder het be
oogde succes in de kopgroep, al viel hij
Deze generatie mist de klasse, de ani
mo en de ambitie om te werken in de
periode lang voordat het resultaat ge
maakt moet worden. Zo slecht als het
nu was, heb ik het nog nooit meege
maakt. Bjj de voorbereiding voor de
Spelen van Montreal zal ik moeten be
ginnen met een nieuwe ploeg. Ik moet
hopen dat die niet besmet zal worden
door de mentaliteit van de topamateurs
van nu. Als dat niet gebeurt, kunnen wjj
Polen en Rusland, waar sinds enkele
jaren het fietsen zeer serieus wordt
hoop dat de KNWU mij de middelen zal
aangepakt, misschien weer inhalen. Ik
geven om voor de huidige ploeg junioren
wat meer te doen. Ik ben verschrikke
lijk jaloers om de mogeljkheden die de
coaches in landen ais Polen en Rusland
hebben.”
BARCELONA Joop Middelink, de
coach van de Nederlandse amateurweg-
renners is verschrikkelijk jaloers op
zijn collega's uit Oosteuropese landen.
Van iedereen weet hij wellicht het best
wat er gedaan zou moeten worden, maar
hij heeft niet de mogelijkheid om de
maatregelen te treffen die kunnen voor
komen dat Nederland als wielernatie bij
de wegamateurs volledig wegzakt in het
niets. Na het verdwijnen van Kuiper en
Priem in het laatste jaar, bleef van zijn
beproefde ploeg Fedor den Hertog als
enige grote over.
En daarmee ontstond een situatie die
Middelink enigszins boven het hoofd is
gegroeid. Den Hertog heeft een zeer
persoonlijke instelling. Een mentaliteit
die een coach geregeld tot wanhoop
brengt, maar die voor de wielrenner Den
Hertog niet fnuikend is, omdat zijn per
soonlijkheid en zijn ambitie hem een
plaats onder de grootsten garanderen.
Het probleem is echter dat de jongeren
Den Hertog gaan imiteren zonder een
Fedor te zijn. Middelink wil harde
maatregelen, maar kan die niet nemen
zonder het risico te lopen al zijn renners
kwijt te raken.
De wielerwereld valt op dit moment
uiteen in twee blokken. De amateurs uit
het westen, die voornamelijk rijden om
professional te worden en op voorhand
Dat zijn gevallen
verschrikkelijk erger. Ik ben heilig
plan om de nieuwe generatie ver te
houden van de huidige groep amateurs,
maar als er van de ouderen één sterke
blijft, kan ik hem niet buiten sluiten
ook al ontbreekt naar mijn mening veel
aan zijn totale voorbereiding.
„Wij kunen er niets aan doen, en
zeker niets veranderen,” stelde ont
goochelde Joop Middelink na het kampi
oenschap. De Poolse discipline is ons
vreemd. En die jongens luisteren naar
hun coach, omdat ze moeten luisteren.
Ze hebben ook nog de ambitie om bij
wijze van spreken hun stuur op te eten.
Bij onS echter komt Fedor den Hertog
in een rode zwembroek aan tafel. Twee
jaar geleden zou ik hem weggestuurd
hebben. In de huidige situatie kan dat
niet meer. De geest in de ploeg zou dan
helemaal weg zijn. Mijn greep op de
renners is minder geworden. Wat Fedor
doet doen de anderen ook. Fedor zegt: ik
wil op banden van 195 gram rijden in
dit kampioenschap. Al roep ik dan uit, je
moet 220 nemen, want van banden weet
ik werkelijk alles af; hij vertrekt toch
op 195. Dwingen kan ik hem niet. Dat
heeft geen zin, die man denkt op 195
beter af te zijn, maar hij rijdt wel lek
in de eerste ronde.
„Maar ineens," aldus Maertens, „zag ik
Eddy stilvallen. Ik schrok me rot en ik
ben meteen m’n eigen kans gegaan". Te
laat.
Felice Gimondi: „Ik had natuurlijk in de
gaten wat er tussen Merckx en Maer
tens speelde, daarom koos ik hun wiel.
Ik zag dat Merckx niet op snelheid
kwam en het was gebeurd.” Maertens:
„Ik ging even rechtop zitten en ineens
flitste Gimondi langs me heen. Die had
ik nooit verwacht”.
Hennie Kuiper: „Dat het parcours zo lastig was. verraste
me. Maar ja, als ik naga dat zelfs een man als Zoetemelk in
elkaar plofte, dan hoef ik niet op mezelf te mopperen. Ik wilde
per se het einde halen en dat is me gelukt, zodat ik zeker niet
teleurgesteld ben”. ZOETEMELK: vorm was er niet.
FOREST HILLS. Tom Okker heeft
zich in het toernooi van Forest Hills
geplaatst voor de vierde ronde van het
herenenkelspel. Okker won in vier sets
van de Amerikaan Brian Gottfried: 6-4,
3-6, 6-3 en 6-4. In het herendubbelspel
plaatste Okker zich met de Amerikaan
Marty Riessen voor de achtste finale
Het duo won met 6-3 6-0 van het
Japans-Amerikaanse koppel Kamiwazu-
mi-Gonzales.
Het ergste in zijn meest pijnlijke mo
ment uit een carrière die strak staat van
succes, bleek Eddy Merckx toen nog niet
gehad te hebben. Dat gebeurde in de
kelder van het aan de finish grenzende
zwembadeómplex waar de dopingcontro
le werd uitgevoerd. Daar beschuldigde
Freddy Maertens hem onder bedekte
termen van vals vertrouwen toen Eddy
Merckx hem bij de schouders vatte en
met verstikte stem bekende: „Het spijt
me Freddy”. De repliek van zijn opoffe
ringsgezinde landgenoot kwam als een
zweepslag aan. „Eddy," sprak Freddy
Maertens stroef, „waarom hebt ge niet
gezegd dat ge het niet aan zoudt kun
nen?” Daarop, het was de climax van de
afgang die de zo veel gelauwerdde Belg
in Barcelona met z’n vierde plaats be
leefde, barste Eddy Merckx los in een
huilbui.
Daarvan bij gekomen, bleef hij zijn
reconstructie in mitrailleurtempo repete
ren: „Ik snap er niets van, ik snap er
niets van. Ineens viel ik stil. Het ging
gewoon niet”. En dat terwijl hij in het
belangrijkste stadium van het wereld-
kampioenschp toen hij met Luis Ocana,
Felice Gimondi en Freddy Maertens op
de eindstreep aanging, zijn landgenoot
bezworen had zich zoals altijd heer en
meester te voelen. Hij durfde het voor
stel van een knechtenrol te doen omdat
(Van onze sportredactie)
BARCELONA. Waar Felice Gimondi (over een paar weken 31 jaar) stond als
nieuwe wereldkampioen wielrennen bjj de profs, had eigenlijk Freddy Maertens thuis
gehoord. Dat het er niet van kwam, lag aan het feit dat hjj zich in een zwak mo
ment verkocht aan Eddy Merckx. HU de absoluut snelste man in de kopgroep van
vier die het wereldkampioenschap besliste sloot dat binnen de Belgische ploeg
tevoren zo onwaarschijnlijk lijkende akkoord omdat zijn benen blokkeerden door
kramp. „Ik beloofde”, onthulde Freddy Maertens toen het allemaal achter de rug
was. „dat i kde sprint voor hem zou aantrekken”. Verzekerd van die gunst en een
ideale positie aan het wiel, faalde Eddy Merckx echter zoals hij het nog nooit deed in
een belangrijke finale. Pal na de finish sloeg hij, zich bewust van de schande die
over zijn roem was gevallen, de rechterhand ten teken van wanhoop tegen het
voorhoofd.
BARCELONA. „In België rijden
wij haar geregeld uit de wielen en hier
wordt ze nota bene wereldkampioene”.
Er bleek flink wat teleurstelling uit deze
uitspraak van Keetie van Oosten-Hage.
Haar tweede zilveren medaille tijdens de
wereldkampioenschappen. verkregen
door aan het wiel van de 25-jarige
Belgische Nicole van den Broeck over de
eindstreep te gaan van de wegwedstrijd,
was een magere troost.
Het was begrijpelijk dat de 24-jarige
Zeeuwse huisvrouw deze zilveren me
daille, haar vijfde in de geschiedenis van
de wereldkampioenschappen ontgoocheld
bekeek. De Belgische melkboerin Nicole
van den Broeck uit Aalst, kampioene
van haar land in 1969, 1970 en 1973, had
namelijk een volstrekt afwachtende race
gereden en niet één keer geprobeerd iets
bij te dragen tot de ontwikkeling van de
strijd. De deceptie voor de Nederlandse
kampioene was des te groter doordat zij
de Belgische ook nog eens de titel in de
schoot had geworpen door veel te vroeg
„aan te gaan” in de eindsprint.
De ontknoping in de strijd der dames
was in wezen even simpel als de koers
zelf, die alleen door een aanval van
Keetje van Oosten halverwege niet ont
aardde in een eenvoudige afvalwedstrijd.
De pogingen van de Zeeuwe leidden tot
een minimale voorsprong en een kort
stondig bestaan van een klein kopgroep-
je.
De sterkste zeventien dames gingen
zusterlijk de laatste ronde in, geani
meerd door Willy Kwantes. „Ik dacht,
vertelde de Zaanse rijdster, „laat ik eens
proberen hoe fit de anderen nog zijn.
Die anderen gingen echter mee en in de
laatste klim stelde Willy Kwantes zich
in dienst van Keetie van Oosten. Zij
baande de weg voor de Nederlandse
nummer één naar het hoogste punt,
waar de sprint begon. Nicole van den
Broeck, die zich anderhalf uur had ge
spaard, gooide alles op de laatste drie
honderd meter. Keetie van Oosten nam te
vlug kop over en maakte de sprint erg
gemakkelijk voor de Belgische, die al
ver voor de streep zeker was van de
■egenboogtrui.
vaak al willen profiteren, met name in
Nederland, van de verworvenheden van
de profs; het geld. Dat gaat ten koste van
de voorbereiding op de evenementen,
waar de faam van de coureur moet
worden gevestigd. Aan de andere kant
staan de Oosteuropese landen, met Polen
en Rusland als meest sprekende voor
beelden, waar voor de renner een plaats
in de selectiegroep al de garantie is voor
een beter maatschappelijk bestaan. Het
levert maatschappelijk voordelen op, die
vrijwel iedereen stimuleren om alles
te geven ten einde maar bij die
selectie te komen. De bijna 27-jarige
wereldkampioen Ryszard Szurkowski
bijvoorbeeld werd van een simpele
chauffeur een bevoorrecht kantoorbe
diende. Stanislav Szozda, nog getalen-
teerder waarschijnlijk, kan zoveel als hij
wil vrij krijgen van zijn boerenwerk.
Tadeusz Mytinik, feitelijk matroos, kent
de laatste jaren de zee alleen van an
sichtkaarten. Dat trio beheerste het
Poolse kampioenschap, gewonnen door
Szozda. De kampioen zegde daarop toe
zich bij de strijd om de wereldtitel te
zullen inzetten ten gunste van zijn
ploeggenoot Szurkowski, die inderdaad
van begin tot eind op de volledige steun
van ieder uit het Poolse zestal kon
rekenen.
maar omdat het de afgelopen weken
niet of nauwelijks heeft geregend, was
de baan buitengewoon rul en ongelijk.
Jojo Buitenzorg is daar zeer gevoelig
voor. Het paard voelt zich het best in
zijn element op een „biljartlaken” en
daarvan was in Sterrebeek geen sprake.
Al na vijftig meter sprong Jojo in de
fout. De Nederlandse favoriet viel terug
naar een van de laatste plaatsen in het
twaalf dravers sterke veld. Na een halve
ronde was Van Dooyeweerd weer terug
in het voorste gelid, maar toen herhaal
de zich de vrees van elke pikeur: Jojo
ging weer in de fout.
Met veel kracht begon Jojo aan een
nieuwe opmars. In de laatste bocht lag
de draver derde achter de Zweden Tim
Cross en Tom Brunnby. In de eindsprint
had Jojo onvoldoende lucht over om
beide te overvleugelen. Meer dan een
tweede plaats, nog altijd goed voor
12.5000 gulden, zat er niet in. Joke met
Buck Leeman werd zesde. Van Dooye
weerd was uiteraard na afloop niet te
vreden, ofschoon het resultaat onder de
ze omstandigheden niet slecht was. Van
Dooyeweerd: „Die Tim Cross is een pri
ma paard, maar in normale omstandig
heden hoeft Jojo zeker niet voor hem
onder te doen.”
Binnen de e igen grenzen boekte de
Franse hengst Aiglon met de Limburger
Sjeng Hendrickx op de sulky een mooie
overwinning in de strijd om de Assen-
prijs. Aiglon, die zich weinig happy voelt
in een compact veld, trok er vroeg
tussenuit en lang na één ronde al vijftien
tot twintig meter voor. Maar op de
laatste meters was de puf eruit en werd
het een zeer benauwde overwinning
vóór Fletcher D en Gay Rodney.
De fameuze Franse merrie Une de
Mal, gemend door Jean-Rene Gougeon
heeft zaterdagavond in New York de
race om de Challende Cup gewonnen.
De Franse draver verdiende 15.000 dollar
voor zijn eigenaar. Het was een schitte
rende revanch voor Une de Mai. Met
een voorsprong van tweeëneenhalve
lengte versloeg zij de Amerikaanse
paarden Spartan Hanover en Delmonica
Hanover, die een week eerder in de
international trot sneller waren geweest.
ww.
