Nederlands stuk
over Franciscus
Aznavour schreef
autobiografie
Anna Magnani
overleden
Serene doeken van Roger San Miguel
en bewogen bronzen van Karel Gomes
Cato Pff
luistert radio 'Jh
ZESMAAL
BOOGIE
OP DE BUIS
Roberta Flack
SOOSACENDA
Don McLean
TOP DE POP POP DERTIEN
HAARLEM-CENTRUM
biedt u meer dan 440.000 artikelen in
het is goed kopen in
HAARLEMCENTRUM
EXPRESSIE-CONTRASTEN IN GALERIE EPOQUE
Vlaamse première
Popgroep Procol Harum
in Leiden
in Concertgebouw
onder redactie van Ferry Tromp
Mamma Roma in persoon
Fonds middeleeuwse
Kunstgeschiedenis
x
Radio-gesprek over
Succes Amati kwartet
nachtuitzendingen
in Amerika
19
DONDERDAG
2 7
SEPTEMBER
1973
550 speciaalzaken
Dood en agressie
5
'4
Paradijselijke rust
Gewonnen in het Bio-tex Vlekkenfestival.
Stuur ook ’n gekke vlek naar postbus 8272, Amsterdam.
Spelregels op Bio-tex verpakkingen.
32 grootwinkelbedrijven en vele
gezellige horecabedrijven voor
uw koffiepauze en een hapje
V- V
'44^ T:
\,v
j
ADVERTENTIE
HEIN STEEHOUWER
iedere
1,
soos
ADVERTENTIE
stuur een vaandeltje
als dit mee
1 Radar Love, Golden Earring; 2 My Friend the wind, Demis Roussos; 3 Ay
no digas, Chris Montez and Raza; 4 Angie, Rolling Stones; 5 Easy Livin’, Uriah
Heep; 6 De bruid, Zangeres zonder naam; 7 Young Love, Donny Osmond; 8
Ballroom Blitz, The Sweet; 9 Vado Via, Drupi; 10 Malaguena, Los Angeles; 11
Dag zuster Ursala, Rob de Nijs; 12 Pepper Box, The Peppers; 13 Rote Rosen,
Freddy Breek.
„De actrice en de dood”, sterk uitgebeeld
aanwezig in een brons van Karel Gomes.
De
chansonnier
AMSTERDAM (ANP). Het Amati
Kwartet, dat in de Carnegie Hall in
New York drie concerten heeft gegeven
waarvan de laatste twee na een recensie
in de New York Times geheel uitver
kocht waren, is door de Carnegie Hall
uitgenodigd ook volgend jaar weer een
serie van drie concerten te geven met
kwartetten van Schubert en Mozart.
Voorts kreeg het kwartet een uitnodi
ging voor een tournee van een maand in
Amerika voor het voorjaar van 1975.
HEEMSTEDE. Sterke contrasten in
Galerie Epoque, waar tot en met 23
oktober olieverven te zien zijn van Ro
ger San Miguel en bronzen van Karei
Gomes. Beiden expressionist, maar de
eerste typisch „latinistisch” en dus afge
leid van de Franse richting en de andere
even sterk noordelijk. Bij Miguel serene
rust en bij Gomes bevrijde emotie met
een soms demonische inzet. Verder laten
schilderijen en bronzen elkaar natuur
lijk niet vergelijken.
(Van onze redactie in Amsterdam)
AMSTERDAM. De vermaarde
Frans-Armeense chansonnier Charles
Aznavour was gisteren in ons land om ’t
eerste exemplaar van de Nederlandse
vertaling van zijn boek (Aznavour over
Aznavour) in ontvangst te nemen en op
te treden in het Concertgebouw in Am
sterdam.
nummer dat ze morgenavond zullen
spelen, „Six men boogie”, is samenge
steld uit iedeeën die door alle zes in
min of meer gelijke mate zijn aange
dragen. Dankzij de originaliteit van
een Jaap Dekker met zijn „kleuter-
boogie”, het doorzettingsvermogen
van Rob Hoeke die heilig in zijn
muziek blijft geloven en de oers1;ijl
van een Mark Jansen is boogie woog
ie in Nederland springlevend, ook al
vanwege het revival-element van de
ze muziek uiteraard. Zes geoefende
„pingelaars” op dit gebied kunnen die
populariteit morgenavond een nieuwe
impuls geven.
Geen wonder dat er plannen be
staan om deze „Six men boogie” sa
men met een staccato nummer van
Mark Jansen uit te brengen op single.
Een moeilijke zaak gezien de ver
schillende platenmaatschappijen
waaraan de heren verbonden zijn.
Hopelijk lukt het toch.
Heel anders bij Karel Gomes, over
wie ik al vaker heb geschreven omdat
hij in de buurt woont. Toch zal hij
velen met zijn nieuwste werk verrassen.
In 1970 bij Eylders kwam hij met gesty-
leerde en nobele bronzen voor de dag,
na een periode in een surrealistische
stijl. Dat laatste is weergekeerd in som
mige onderwerpen, die in heftige bewo-
Een met popconcerten overladen
maand september wordt zondagavond
in het Amsterdams Concertgebouw
afgesloten met een optreden van Don
McLean, de man die na één hit niet
als de bekende eendagsvlieg ver
dween, maar dankzij twee uitstekend
verkochte elpees ruimschoots in de
markt bleef. Het concert begint om
20.15 uur.
Vier elpees in een paar jaar tijd
plus de grote hits „The first time
ever I saw your face” en „Killing me
softly” hebben van Roberta Flack een
internationale ster gemaakt die voor
al in haar geboorteland Amerika
enorme successen oogst.
DEN HAAG (ANP). De Engelse
formatie „Procol Harum” geeft op 3
oktober een concert in het Concertge
bouw in Amsterdam. De groep produ
ceert sihds 1967 hits en trad onder meer
op met het Royal Philharmonic Orche
stra in Londen. Composities en orkestra
ties van de groep zijn van de hand van
Gary Brooker, pianist en zanger. De
teksten worden geschreven door Keith
Reid. De groep wordt gevormd door
Brooker, Mick Grabham, gitaar, Chris
Copping, orgel, B. J. Wilson, drums en
Alan Cartwright, bas.
Dat dient juist nu gezegd, omdat
„Killing me softly” daar niet het best
mogelijke bewijs van is. De elpee is
ontegenzeggelijk mooi, barstensvol
kwaliteit en muzikaal gevoel, maar
nogal eentonig. Veel gelijkluidende
nummers zo op het eerste gehoor en
daarom erg inspannend, omdat de
werkelijke waarde achter de muziek
zelf zit. Een elpee voor mensen die
moeite willen doen.
DE DOOD VAN ANNA MAGNANI
die zoals gisteren werd gemeld op 65-
jarige leeftijd aan kanker in de alvlees
klier overleden is, zal voor haar naaste
omgeving minder onverwacht zijn geko
men dan voor haar bewonderaars over
de hele wereld die haar de laatste tijd
weliswaar weinig op het witte doek
hadden gezien, maar hieraan niet on
middellijk noodlottige consequenties
hadden verbonden. Anna Magnani speel
de de laatste jaren nog maar met grote
tussenpozen voor de film.
Rob Hoeke, Jaap Dekker, Rob
Agerbeek, Barrel House Bailey, Mark
Jansen, en André Valkering. Vijf
boogie woogie pianisten van naam en
één nieuwkomer met talent André
Valkering spelen morgenavond
gezamenlijk en tegelijkertijd met
twaalf handen en zestig vingers één
en hetzelfde, razendsnelle, swingende
nummer.
Het obek „Charles Aznavour” behan
delt de periode van Charles als klein
kind tot Charles op de avond dat zijn
„ster geboren wordt”. Het beschrijft lan
ge jaren van ellende en van hoop,
vreugde en doorzettingsvermogen, verne
deringen en kleine successen. Aznavour
zegt: „Ik ben blij dat ik al die rottigheid
heb meegemaakt, want ik heb ervan
geleerd. Ik zal ook nooit een vervolg op
dit boek schrijven. Van de jarenlange
strijd en volharding die ik beschrijf,
kunnen de mensen nog wat leren, een
boek over succes echter, daar heeft nie
mand wat aan.”
Een opmerkelijke gebeurtenis waar
iedereen bij kan zijn, want het dekor
wordt gevormd door Pirn Jacobs’s
„Music All-in-show” die vrijdagavond
28 September door de Tros wordt
uitgezonden. Een Hilversumse aange
legenheid dus, maar met een Haar
lems stempel. Niet alleen komen Rob
Hoeke, Barrel House Bailey (pianist
van Oscar Benton) en Mark Jansen
(Vijfhuizen) uit deze contreien, de
man op de achtergrond van deze
stunt is Jan Hupkens, in een nu
alweer grijs lijkend verleden organi
sator van talloze en altijd de aan
dacht trekkende Haarlemse popge-
beurtenissen.
De afgelopen weken is er op zes
piano’s door de heren geoefend op de
Zijlweg bij pianohandel Koot. Het
HILVERSUM. (ANP) De NOS-radi-
orubriek „Hebt u geluisterd”, die zondag
30 september van 15.45 tot 16.15 uur via
Hilversum 1 wordt uitgezonden, zal in
het teken staan van de nachtuitzendin
gen op Hilversum 3, die mogelijk reeds
de nacht daarop beginnen. Deelnemers
aan het gesprek zijn mr. J. M. Landré,
directeur van de TROS, de heer D. J.
Geluk, lid van het NOS-bestuur en als
zodanig niet overtuigd van de behoefte
aan nachtuitzendingen, drs. L. J. M. van
de Laar, voorzitter van de programma
raad radio van de NOS, de heer H.
Meijers namens de vakbonden, Tom
Nieuwenhuysen als voorzitter van het
college van programmaleiders radio, drs.
J. A. P. M. Beekmans, lid van de
Tweede Kamer voor D’66, die in het
parlement voor nachtuitzendingen heeft
gepleit, mr. J. Jolles, algemeen directeur
van het ANP en drs. D. Mallon, hoofd
redacteur van de radionieuwsdienst van
het ANP. Tevens bevat het programma
genheid vorm hebben gekregen. Althans
een deel van het werk, een serie bij
voorbeeld, die „De evolutie van de
agressie” heet.
Het is een sorot menselijke grijpvogel,
een beest, dat zich in vier gestalten
opricht als een beangstigend fantoom. Er
schuilt een macabere expressie in. En
juist de expressie is in bijna al het werk
terug te vinden, gestalte krijgend in
boeiende vormen. Volume en ruimte van
deze plastieken zijn heel ondergeschikt
gemaakt aan het doel en toch als beel
dend element - los gezien van de inhoud
dus -dwingend aanwezig gebleven.
Ronduit prachtige stukken staan er
hier uit zijn serie „Dodendans”. Een
actrice, in een spiegel kijkend, met de
dood achter haar rug mede toeziende,
heeft een aangrijpende kracht. Het on
derwerp gaat terug op de Middeleeuwen,
maar krijgt volkomen eigentijds ge
stalte op een zeer boeiende wijze, ook
bijvoorbeeld in een brons als „Oe dood
met kinderen” of „Apocalyptische ruiter”.
Het werk, dat om zijn weerbarstig karak
ter tot nu toe in nog geen enkele galerie
te zien is geweest, doch dat na deze
expositie een ruime bekendheid behoort
.te krijgen.
Anna Magnani in de rol die haar bekend
heid bracht, de volksvrouw uit „Rome,
open stad” (1945).
speelde waarvoor zij een Oscar toege
wezen kreeg. Wat wij hier niet te zien
kregen waren haar toneelcreaties en on
ze laatste herinneringen aan het „mon
stra sacrée” van toneel en film, de
actrice die geen glamour nodig had om
grote indruk te maken waren vier
korte films, vier vrouwenportretten die
de KRO uitzond en die in opdracht van
de Italiaanse televisie gemaakt waren.
Aan haar sterfbed waren haar zoon
Luca en de regisseur Roberto Rossellini.
CHARLES BOOST.
Mark Jansen, Jaap Dekker en Bob
Drost. (Van voor naar achter). De
laatste heeft zich voor de laatste repe
titie belangeloos beschikbaar gesteld
als „sparringdrummer”.
Een moeder en kind in een veld vol
bloemen typeert het werk van Roger
San Miguel.
De voorverkopen van haar nieuwe
elpee „Killing me softly” overtroffen
daar dan ook alle verkopen die ze in
Nederland ooit zal halen. Roberta
Flack is een zangeres voor degene die
luisteren wil met beide oortjes en dat
dan nog op een rustig moment. Deze
moederlijke maar o zo explosieve
vrouw geeft veel, maar je moet het
wel willen en kunnen horen.
LEIDEN. Het Mechels Miniatuur
Theater geeft zaterdagavond in het
Rijnlands Lyceum de eerste voorstelling
van een nieuw Nederlandstalig stuk
„Francesco Furioso” van de Nederlandse
schrijver Mark Alexander. Het toneel
stuk gaat over de mens Franciscus van
Assisie en wordt geregisseerd door Eddy
van der Auwera.
DEN HAAG (ANP). De Koninklij
ke Nederlandse Akademie van Weten
schappen heeft een fonds ingesteld voor
middeleeuwse kunstgeschiedenis.
Het fonds wordt gevoed met de in
komsten uit een legaat, dat de in 1963
overleden prof. dr. G. J. Hoogewerff de
academie had toegewezen. De fondsen
worden besteed ter bevordering van de
bestudering van de beeldende kunsten in
West-Europa en Italië gedurende de
middeleeuwen door subsidiëring van pu-
blikaties en het verstrekken van bijzon
dere reistoelagen.
De toelagen kunnen worden toegekend
aan verdienstelijke Nederlandse studen
ten in de kunstgeschiedenis en aan amb
tenaren van Nederlandse openbare mu
sea. Het bestuur van de afdeling letter
kunde van de academie heeft een com
missie ingesteld, die adviseert over de
subsidieaanvragen.
Het Mechels Miniatuur Theater voor
ziet al 17 jaar de stad Mechelen van
toneel; het is een van de kleinere gezel
schappen van België. Het trad al enkele
malen op in het zuiden van Nederland.
Het stuk van Mark Alexander wordt
beschouwd als de grootste produktie van
de groep. Het bijzondere is dat de
schrijver in staat werd gesteld om in de
voorbereidingstijd met de spelers samen
te werken. Dat werd mogelijk door een
donatie van Het Nederlands Centrum
voor Dramaturgie, die de Nederlandse
toneelschrijfkunst wil stimuleren.
Alexander schreef een tv-stuk voor de
NCRV („Per ongeluk”) en een documen
taire over de schilder Jongkind.
Roger San Miguel woont en werkt op
de Philippijnen en is daar ook opgeleid.
Hij heeft een groot aantal internationale
tentoonstellingen op zijn naam en debu
teert nu in Nerderland. Hij schotelt ons
een geïdealiseerd beeld voor van de
mens op de Zuidzee-eilanden. Een beeld
eigelijk, dat wij als een utopie zouden
verwachten, iets paradijselijks. Het is er
niet, dat paradijs, althans zeker niet op
de Philipijnen. Miguel zal dus vooral
schilderen vanuit een verlangen naar
rust en harmonie, eerder poëtisch dan
realistisch.
De vrouw is zijn onderwerp in de
meeste schilderijen. Naakte meisjes in
eikaars dichte nabijheid, die toch in
eigen droom langs elkaar heenkijken,
ook moeder en kindverbeeldingen in
verstilde trant. Zelfs marktvrouwen
achter manden met fruit of vis schijnen
geen kijkers voor hun koopwaar te zien.
Deze olieverven zijn opgezet in licht
gestructureerde vlakken binnen soepele
en toch stevige contouren, fraaie lijnen
rond meestal gedempte kleuren met hier
en daar een uitschieter, als een kleur
wat feller is aangezet. Mosgroen, veel
bruinrood en paars kom je het meeste
tegen in zorgvuldige harmonie afgewo
gen. Er is enige verwantschap, maar dan
alleen in de decoratieve zin, met Gau
guin, de vader van de Franse expressio
nisten. De realiteit is in alle werk aan
wezig, maar ze dient een doel, het weer
geven van de aards-poëtische stemming
van de schilder.
Haar laatste rol in Stanley Kramer’s
„The Secret of Santa Vittoria” (met
Anthony Quinn in ’69) kwam zeven jaar
na „Mamma Roma”, een film die da
jonge Pier Paolo Pasolini als een soort
eerbetoon aan de grote actrice in ’62
voor en met haar maakte. Voor de
bioscoopbezoekers kreeg de naam Mag'
nani pas betekenis toen in ’45 Rosselli
ni’s „Rome, Open Stad” werd vertoond.
Met die vertoning kwam niet alleen de
Italiaanse film in het centrum van de
internationale belangstelling te staan,
maar ook de actrice die een Romeinse
volksvrouw tijdens de Duitse bezetting
met grote hevigheid en menselijke
warmte speelde. Het was echter niet
Magnani’s filmdebuut, zoals toen velen
veronderstelden. Dat had ze al meer dan
tien jaar achter de rug.
Anna Magnani werd in 1909 in
Alexandrië geboren uit een Italiaanse
moeder en een Egyptische vader. Vijf
jaar later ging het gezin naar Italië. Als
15-jarig meisje kwam Anna op de to
neelschool en haar eerste optreden in
het openbaar was dan ook op de plan
ken. Pas in 1934 maakte ze haar filmde
buut. Dat was in „De Blinde van Sor
rento”, maar haar huwelijk met toneel
regisseur Goffredo Alessandrini die in
haar meer een toneelactrice dan een
filmspeelster zag, hield haar uit de stu
dio’s. Tot in 1940 Vittorio de Sica haar
opnieuw ontdekte voor de film en haar
een rol aanbood in zijn debuut „Teresa
Venerdi”, een melodrama over een ver
armde zangeres.
Na „Rome, Open Stad” volgden snel
nieuwe aanbiedingen. Onder Rossellini
bleef ze spelen in „Het wonder”, daarna
kwam „Volcano” in ’53 en een contract
met Hollywood, waar ze o.m. „The Rose
Tattoo” onder regie van Stanley Kramer
het ANP. Tevens bevat het
een interview met minister mr.° H. W.
van Doom van CRM. In het op dit
programma aansluitende journalistenfo
rum zal eveneens over nachtuitzendin
gen worden gesproken.
Zero, Bakenessergracht 8, vrijdag:
theehuistheater en muziekzaal; zater
dag: popmuziek en film.
Paradiso, Weteringsschans, Amster
dam, vrijdag: Solid Gold Cadillac
plus David Ireland; zaterdag: pop-
konsert.
HJC, Groot Heiligland 47, vrijdag:
The Harbour Jazz Band.
Moulin Rouge, Kleine Houtstr., do.:
levende muziek; iedere avond: bar-
dancing-disco.
Can-Can, Stoofsteeg
avond: bar-dancing-disco.
Voorn-Voorn, Spaarnwouderstr. 61
vr., zat. en zo.: bar-dancing-disco.
El Tora, EVNH-gebouw, Engeland-
laan, vr.av. en zo.mi.: disco.
’t Plein, Balkanplein 4, iedere
avond plus vr., zat. en zo.mi.: open.
Maandag dicht.
Riverside, Spaarne 91, wo.:
vr.: aanloop; za.: discobar.
’t Turfschip, Youth for Christ,
Turfsteeg 2, zaterdag: koffiebar met
film Jesus People en Het zwaard uit
de schede.
Zero, Bakenessergracht, vrijdag 9
uur Buster Keaton i n „The Gene
rals”; zaterdag 9 uur popgroep „Dra
ma”; 11 uur de film „Ludwig, re
quiem voor een maangdelijke koning”
van Hans-Jürgen Syberberg.
I
I
