TON VISSERS
Van wielrennen
naar schaatsen
Blank blazoen
van Blokker
AL KM AAR” VOOR WISO VAN LEVENSBELANG
iet
ng
SPONSORS
VOORWAARDEN
Practical joke
Uit de etalage
jk
Het gewone volk
1 o
NOVEMBER
1973
ZATERDAG
3
1
JIS
De naam van Ton Vissers wordt niet meer uitsluitend in re
latie tot de wielersport genoemd. Vissers, in welke hoedanig
heid dan ook (ploegleider, organisator, stuntbedenker) een
kleurrijke figuur, werd twee maanden geleden door de initia
tiefnemers van de nieuwe proforganisatie WISO benaderd om
de functie van manager-annex-public relationsman te accep
teren. Vissers zei, zij het niet zonder enige aarzeling, ja. Het
geen inhoudt, dat het reilen en zeilen van de WISO zeker niet
onopgemerkt zal verlopen.
T-r, rrwrFV
BERT BREVOORD
over
eens in de
STOPP E.,
Inderdaad blijkt uit genoemde co-
De schroom van Ton Vissers ten opzichte van een ongewis schaatsavontuur met de
WISO op het moment dat hij werd benaderd verkeerde de organisatie nog in een
pril stadium was stellig verklaarbaar. Het roemloze einde van de ISSL. de op
Amerikaanse leest geschoeide baanbreker van het profschaatsen, billijkte een af-
wachtende houding van de Brabander. Een eventueel fiasco zou namelijk vooral
voor Ton Vissers minder prettige consequenties kunnen hebben. Zijn optreden met
de inmiddels opgeheven Canada Dry-formatie kan bepaald niet als het meest succes
volle uit zijn wielerverleden worden gekenschetst, een feit dat door Vissers ook niet
wordt ontkend. Een tweede catastrofe in één jaar zou uiteraard van negatieve invloed
zijn op zijn reputatie en zyn ambities waar het de wielersport betreft flink kunnen
dwarsbomen.
een beetje verbaasd. Maar bij besprekin
gen met baandirecties en wat voor in-
ook ben ik altijd goed
stanties dan
ontvangen.”
ge sportjournalistiek in de kranten en
op de tv.Ik zit er al jaren op te
wachten!
Hij kreeg er spijt van natuurlijk
Toen de „Boelgaren” (we waren Dick
van Rijn al erg dankbaar dat hij niet
sprak van „de sterke Boelgo’s”. zoals
Knobel heeft het zelf gezegd: Ajax
heeft verloren omdat het Cruyff niet
meer heeft. Ergo heeft CSKA gewon
nen omdat het Cruyff nog nooit ge
had heeft. Wat zullen de consequen
ties zijn van deze nederlaag? Voor
e van
r een
enten
reerd.
enten
zorg
oruari
jarige
e
ndag
ikan.
trt te
lewijs
venst
harte
Vissers: „Onder bepaalde voorwaarden
heb ik „ja” gezegd. Zo wilde ik vrij
werken (Vissers maakt geen deel uit
van het stichtingsbestuur van de WISO,
red.), ik claimde het recht om het alle-
Ik citeer: „De kwaadheid die zich van
mij meester maakt als ik uitspraken
hoor van presiderende voetbalpatsers
valt inderdaad in het niet bij de
blinde woede waarin ik dagelijks het
journalistiek verslag van hun daden
moet verwerken.”
maal een maand aan te zien en ik had
uiteraard mijn financiële eisen.
opent. En dat zou best eens de aanzet
kunnen worden van het profschaatsen in
met name Noorwegen.
Vissers: „De benadering van de WISO
is natuurlijk wel even anders dan die
van de ISSL. De mensen die nu in het
stichtingsbestuur zitten (dat zijn er in
totaal zeven, waarbij dan nog een juri
disch en algemeen adviseur) hebben een
heel andere doelstelling dan die Ameri
kanen hadden. Deze mensen doen het
niet voor de winst, maar voor de schaats
sport.”
i eg int,
i ten-
3 met
deren
j ver-
:o per
62,71.
onre-
arlem
je in
n die
raken
19.30
:nzet-
Wat die cijfers betreft, kan ik mel
den dat de NOS in de eerste drie
kwartalen van 1972 in totaal 168 uur,
34 minuten en 22 seconden aan sport
heeft uitgezonden, waaronder een mi
nuut en twee seconden aan de dui
vensport. In totaal moet er ongeveer
1800 uur door alle zendgemachtigden
samen in die eerste negen maanden
zijn uitgezonden- Met de sportpro
gramma’s van de AVRO, de TROS en
de NCRV mee, zal dus ongeveer 11 a
12 percent van de gehele zendtijd aan
sport zijn besteed. Een krant als het
door Blokker gewraakte Parool, dat
verhoudingsgewijs veel sport in zijn
pagina’s verwerkt, besteedt per week
zestieneneenhalve pagina van de 87
redactionele pagina’s aan sport, ofte
wel 19 percent. Dus bijna een vijfde
in plaats van een derde.
Je moet wel heel wazige denkbeel
den over het beroepsvoetbal hebben
als je het (gelijk een antieke 19e-
eeuwer) als iets heel verhevens ziet
dat alleen beoefend mag worden door
engelen met een rein geweten enlof
een blank blazoen. Blijkbaar ziet Jan
Blokker de voetbalsport niet als een
onderdeel van de totale maatschappij,
maar als een oase in een woestijn
van ongerechtigheid, zoals je ook wel
mensen hebt die menen dat sport en
politiek niets met elkaar te maken
hebben.
We zien dus dat we van de cijfers
van Jan Blokker een deel mogen
aftrekken, zoals we vermoedelijk, om
een juist beeld van zijn problemen te
krijgen, ook een bepaald percentage
van zijn meningen mogen aftrekken.
Overigens heeft iedere satiricus,
evenals iedere karikaturist, natuurlijk
het recht om via de overdrijving zijn
punten te scoren. Wat me alleen een
beetje van hem tegenvalt is, dat hij,
met de hem eigen overdrijving, zijn
Maar Frits en Henk waren daartegen.
„Je kan toch denken dat Ajax vana
vond pas om tien uur begint”, zei ik,
maar Frits zei: „Ik kan wel zo veel
denken. Ik kan wel gaan denken dat
de televisie helemaal niet bestaat en
gewoon wacht tot ik morgenochtend
de Sport en Sportwereld bij het stati
on kan kopen, maar Sport en Sport
wereld is nu eenmaal opgeheven, dus
ik luister nu toch maar even.
i kon-
pman,
die je
ten in
Wat allemaal niet wegneemt dat de
WISO zich inmiddels van een behoorlijk
legertje sponsors heeft voorzien en dat
het kapitaal waarover de organisatie nu
beschikt hoger ligt dan de 150.000 gul
den, die als beginkapitaal werd genoemd
Ook de Scandinavische tak van de WISO
(Kees Verkerks toekomstige schoonvader
Bernander fungeert in het hoge noorden
als equivalent van Ton Vissers) geeft
aanleiding tot optimisme. Zo is het
waarschijnlijk, dat het beroemde Bislet
in Oslo (afgelopen seizoen taboe voor de
ISSL-groep) zijn poorten voor de profs
hij het altijd over „de energieke Joe-
go’s” heeft) kort voor tijd 2-0 maak
ten, begon Frits wit weg te trekken.
Het grote troostwerk kon beginnen.
„Kom-op Frits”, zeiden we, „die ach
terstand werken ze straks wel weer
weg bij de strafschoppen!" Maar daar
trapte hij niet in. „Hoe komt het toch
dat je je zo sterk met zo’n club
verbonden voelt?” stamelde hij. „Dat
komt, Frits”, zeiden wij, „je grootva
der stond al achter het doel bij Ajax,
en je vader en jij ook als kleine
jongen, dat vreet erin als zoutzuur,
dat krijg je er niet meer uit.”
Voor het werk dat ik voor de WISO
doe de hele organisatorische business, de
public relations en het verzorgen van
het reclamepakket, krijg ik een aantal
percenten van de opbrengst van de wed
strijden en van de reclame. Je mag van
mij best weten om hoeveel percenten
dat gaat, maar misschien heeft het
stichtingsbestuur dat liever niet. Daarom
zal ik het ook maar niet zeggen.”
Maar nee. Frits ging zijn broer
opbellen om te vragen hoe het met
hem ging.
Fadrhonc c.s. (of voor Van der Hqrt
c.s., net zo u wilt) lijkt het een
gunstige ontwikkeling. De Ajacieden
hebben zich nu „uit de etalage ge
speeld” en de enige manier om er
weer in te komen, is via het Neder
lands elftal. Krol, Hulshoff, Suurbier,
Neeskens en de anderen zullen er
bijzonder op gebrand zijn revanche te
nemen via België.
Een andere consequentie is waar
schijnlijk, dat Ajax de Hongaar Var
ga inderdaad niet voor het volgende
seizoen zal kunnen opstellen- Ajax
had het Nederlands elftal als pressie
middel. Om met Goethe te spreken:
„Und bist du nicht willig, so brauch’
ich Gewalt!” Ajax had, althans theo
retisch, een of meer spelers kunnen
verbieden voor Oranje te spelen, zo
als het Krol en Neeskens ook ver
bood voor Europa uit te komen tegen
Zuid-Amerika. Nu de Ajacieden dat
Nederlands elftal broodnodig hebben
voor hun eigen reputatie, hoeft Ajax
er zelfs niet meer over te peinzen
met zo’n boycot te schermen: de
spelers zouden het niet accepteren!
Aan de andere kant voorkomen het
Nederlands elftal en de wereldkampi
oenschappen van volgend jaar, dat
Ajax nu al uit elkaar spat. Ik ver
moed (en dat vermoeden is op niets
meer gebaseerd dan op dingen die je
her en der wel eens opvangt, plus
wat intuïtie), dat Neeskens, Krol,
Hulshoff en Suurbier alle pogingen in
het werk zullen stellen om elders
onder dak te komen. Liefst in Spanje.
Goed voorgaan doet goed volgen. Zij
hebben haast, want nu zijn ze nog
iets waard, nu het Ajax-aureool nog
om hun slapen cirkelt. Straks is Ajax
niet meer dan een naam met een
vaag bekende klank. Want Ajax was
al uitgecruyfft en is nu ook nog
uitgeajaxd. „Ach, in hoe korte tijd
moet ook het grootste vergaan!” zei
Claudianus al. in het Latijn
Ton Vissers komt er rond voor uit dat de
wedstrijden in Alkmaar voor de WISO
van levensbelang zijn. Ik kan me
voorstellen, dat de persmedia de WISO
flink te grazen nemen als het een forse
tegenvaller wordt. En met tegenvaller
bedoel ik echt niet de resultaten van de
schaatsers. Die mogen best wat minder
goed zijn, als we maar een vol huis
trekken. Dat heeft voor deze organisatie
in dit stadium een positiever effect dan
een handjevol publiek en wereldtijden
van de rijders.”
Het eindsignaal klonk, het was
voorbij. Frits vloekte. „Niet zo pessi
mistisch, Frits”, zeiden we, „dit be
wijst nog niets, dit was de radio
maar. Straks komt de televisie, dan
wordt het pas officieel, en wie weet
wat er in de tussentijd nog allemaal
kan gebeuren. Moed verloren, al ver
loren!” En .waarachtig, heel even
hoopte hij nog, om tien over tien, dat
Frans Henrichs zou zeggen: „Dames
en heren, ik heb een sensationeel
bericht voor iedereen die vanmiddag
naar het radioverslag van CSKA
Ajax heeft geluisterd. U kent Dick
van Rijn. Ik zal niet zeggen dat hij
een practical joker is, maar het over
komt hem wel vaker dat hij twee
spelers of twee elftallen door elkaar
haalt, en nu wil het geval dat dank
zij de slechte lijnverbinding de in
druk is gewekt dat Ajax.
Vissers: „Zo is het maar net. Een
mislukking met de WISO zou op een
paar mensen worden afgewenteld. En ik
besef donders goed, dat ik daar dan bij
zou horen. In zo’n geval wordt het wel
erg moeilijk om een sponsor voor een
wielerploeg te overtuigen. De meeste
dingen die ik heb aangepakt zijn wel
succesvol verlopen (Vissers noemt bij
voorbeeld het inderdaad in alle opzich
ten geslaagde nationale wielerkampioen
schap op de weg in 1972), maar daar heb
je dan niet zoveel aan. Wordt die WISO
een flop dan heet het: die Vissers is
zowel met Canada Dry als met de
schaatsenrijderij niet geslaagd.”
Wat de publieke belangstelling betreft
lijken de openingswedstrijden weinig ge
vaar te lopen. Het is niet gewaagd te
veronderstellen, dat het aan langebaan-
wedsirijden verknochte Noordhollandse
publiek de WISO reden zal geven de
nabije toekomst optimistisch te bekijken.
Het kiezen van Alkmaar als „aangever”
is uit zakelijk-tactisch oogpunt een vol
treffer, maar op dat punt heeft Ton
Vissers zijn sporen al lang verdiend.
Vissers: „Die schaatssport is voor mij
een nieuw fenomeen, waar ik als een
nodig is. Ik ben blij, dat ik met mijn
schapen te maken heb. Zo dom zijn die
zakelijk object tegenaan kijk. Ik ben nu
eenmaal gewend professioneel te denken
en bij de wielrennerij heb je te maken
met mensen, die dat zonder uitzondering
ook doen. Dat is bij het schaatsen niet
Uit het feit dat Ton Vissers en da
WISO tot overeenstemming kwamen,
mag worden geconcludeerd dat Vissers
voor de proforganisatie goede levenskan
sen ziet weggelegd. „Uiteraard, anders
was ik er niet ingestapt. Ik ga er a
priori van uit, dat het slaagt. Daarom is
voor de eerste wedstrijden (op 28 en 29
november, red.) bewust voor Alkmaar
gekozen. Hier leeft het schaatsen als
nergens anders. Wat wil je, Ard Schenk
woont hier in de buurt, hij geeft hier les
en is hier vreselijk populair. Bovendien
is de medewerking hier uitstekend. De
directeur van de baan, Piet Flens, komt
me in bepaalde zaken tegemoet omdat ik
zo ver uit de buurt woon (Oisterwijk),
hij regelt sommige dingen die op mijn
terrein liggen. Dat tekent toch wel de
sfeer ten aanzien van die eerste wed
strijden.”
zo. De mensen daar zijn aan een profes
sionele aanpak nog niet gewend. Logisch
natuurlijk, want wat dat betreft staat in
de schaatssport alles nog aan het begin
Laat ik overigens even duidelijk stellen,
dat ik bij de WISO niet de dienst
uitmaak. Ik zit niet in het bestuur, ik
draag, o.a. vanuit mijn ervaring in de
wielersport, bepaalde ideeën aan. Daar
over kunnen de bestuursleden heel ande
re opvattingen hebben dan ik Hoe het
allemaal zal lopen, ik weet het niet. Ik
heb gezegd dat ze het maar eens moes
ten aanzien met me. Wat dat betreft
geloof ik wel dat de indrukken positief
zijn. Het zou dus kunnen dat de WISO,
als het allemaal een beetje goed van de
grond komt, vraagt of ik als manager
wil aanblijven. Dat zou dan weer kun
nen betekenen dat ik ook gedurende de
zomermaanden in organisatorisch op
zicht verplichtingen heb, die wellicht
moeilijk te combineren zijn met mijn
wieleractiviteiten.” Van een zo’n activi
teit is Ton Vissers het komende wieler-
seizoen al verzekerd: hij gaat de Neder
landse kampioenschappen op de weg
voor dames, amateurs en profs organise
ren.
stukje besluit met de woorden: „De
sportjournalistiek morgen afschaffen
dat zal nog eens een daad van
reclassering zijn."
In blijde verwachting van het uit
voerige voetbalmenu dat de Duitse
televisie ons zou aanbieden, zaten we
met ons allen rond de radio, om te
horen of CSKA Sofia net zo slecht
voetbalde als de Bulgaarse radiotech
nici hun werk verrichtten. Halverwe
ge de tweede helft van CSKAAjax
begon op de televisie Dynamo Dres
denBayern München. Ik stelde
voor dat we Dick van Rijn nu het
zwijgen zouden opleggen, dan konden
we ongestoord naar al die Duitsers
kijken en hadden we later op de
avond nog de spanning te goed van
de afloop van de Ajax-wedstrijd.
lumn, dat Jan Blokker sport en poli
tiek onverenigbaar vindt, althans on
gelijksoortige grootheden. Ik citeer:
„Per dag wordt in de Nederlandse
pers gemiddeld een derde van de
redactionele ruimte en minstens een
uur van de totale televisiezendtijd
besteed aan Sport, d.w.z. aan de aan
stotelijke brabbelpraat van Theo
Koomen, Maarten de Vos, Ivo Vette-
winkel en hoe heten ze verder alle
maal, met hun vrijblijvende geleerd
heid over dingen die niets, maar dan
ook niets betekenen. Ruimte en tijd
die willens en wetens worden afge
pikt van zinnige informatie over wat
ons allemaal wèl in hoge mate aan
gaat over politiek zal ik maar
zeggen: die zeer suspecte, smerige
business die, als het maar even moge
lijk is, niets met sport te maken mag
hebben, en die steeds viezer wordt
naarmate ze via Nixon, Chili of de
olieboycot de Sport een strobreed in
de weg dreigt te leggen.”
Blokkers blinde woede richt zich
met bewonderenswaardige precisie op
verslaggevers van Studio Sport, co
lumnisten van het Parool en sport
journalisten van De Tijd en het Al
gemeen Dagblad, zodat hij geen ge
zeur krijgt met de Volkskrant-sport-
redactie. Die blinde woede over
sportjournalisten die niet meteen
moord en brand schreeuwen over de
Ajax-aankopen Steffenhagen en Var
ga (die door de Duitse voetbalbond
voor twee jaar werden geschorst na
het Bundesliga-omkoopschandaal)
doet wat wonderlijk aan voor
een medewerker van de Volkskrant
en een televisiehoofd van de VPRO
toch geen krant en geen omroep
die „blind van woede” plegen te wor
den als bijvoorbeeld een fabrieksar
beider, na twee jaar gevangenisstraf
wegens oplichting, weer de kans
krijgt zijn beroep uit te oefenen.
In de Volkskrant van afgelopen
woensdag heeft Jan Blokker weer
een van zijn amusante, leesbare co
lumns geschreven waarin hij met
kracht van grote woorden zijn oude
vertrouwde, en voor zover ik kan
nagaan ook enige standpunt heeft
weergegeven: Nederlanders deugen
niet, of het nu Biesheuvel of Den Uyl
is, de gewone journalisten of de
sportjournalisten, de politieke partij
en of de voetbalclubs- Zij deugen niet
omdat zij deel uitmaken van het
kruimelige kruidenierslandje Neder
land.
Hij kan hoog of laag springen,
maar feit is nu eenmaal dat ongeveer
tweeëneenhalf miljoen Nederlanders,
verdeeld over zo’n kleine 20.000 vere
nigingen, georganiseerd sport beoefe
nen! Dus bijna een op de vijf Neder
landers, nog even afgezien van de
miljoenen ongeorganiseerde suppor
ters, tribuneklanten, geïnteresseerden
etc. Nu hij dit hoort zal Jan Blokker,
als erkend democraat, vermoedelijk
meer begrip hebben voor het feit dat
de belangstelling van het gewone
volk voor sport ook gehonoreerd
wordt door de kranten en de televi
sie. Hij zal nu misschien antwoorden
dat hij eigenlijk niet bedoeld heeft te
zeggen dat de sportjournalistiek
moest worden afgeschaft, maar de
sportjournalistiek zoals die in Neder
land beoefend wordt.
Akkoord. Goed voorgaan doet goed
volgen. Hij zelf schrijft alleen in
raillerende,
en aaaraoor zijn wij m siaui yeojKwi.
de zitaccommodatie aanzienlijk te
verbeteren. De baan kan nu zo’n
acht- tot tienduizend bezoekers her
bergen.”
Flens over het in zee gaan met de
WISO: „De directies van de kunstijs
banen (verenigd in de Belangengroep
400 meter-banen) beschouwen een
kunstijsbaan als een bedrijf. Wij
kunnen ijs huren aan wie we willen.
Dat hebben wij in Alkmaar nu ge
daan aan de WISO. Die stap houdt
geen oorlogsverklaring aan de KNSB
in, maar wij zijn als ijsbaandirecties
principieel eens, dat er geen inmen
ging moet zijn van welke instantie
dan ook waar het gaat om het toe
wijzen van ijs aan huurders. Daar
willen we vrij in zijn.’”
Dat Ton Vissers na ampel beraad
besloot de schaatsgok toch maar te wa
gen, spruit enerzijds voort uit zijn zin
voor avontuur, anderzijds uit de positie
ve indruk die hij van de WISO en de
mensen die met het opzetten daarvan
betrokken waren (en zijn) heeft gekre
gen.
Moeilijkheden met de omschakeling
wielrennen-schaatsen blijkt Ton Vissers
nauwelijks te hebben gehad. „Geen pro
blemen. Dat heeft me eerlijk gezegd wel
Iets moeilijker ligt het bij de sponsors,
een groep die heel nauw is verweven
met het al dan niet slagen van een
professionele sportorganisatie. Vissers:
„Door de negatieve ervaringen met de
ISSL zijn de bedrijven natuurlijk een
beetje achterdochtig geworden. Daar kan
ik wel inkomen. Bovendien is er dan
nog de invloed van uitlatingen van
KNSB-zijde, die ook niet stimulerend
werken.”
neerbuigende zin
sport- Dat is natuurlijk wel leuk,
zo veel tijd, maar daar
kan je geen sportjournalistiek op af
stemmen. Misschien heeft hij zo veel
invloed bij zijn VPRO, dat hij deze
omroep ertoe kan bewegen ook eens
een sportprogramma te maken, al
wordt de sport in die kringen blijk
baar „als een zeer suspecte, smerige
business” beschouwd waar men zijn
handen liever niet aan vuilmaakt.
Een VPRO-sportprogramma. dat tot
voorbeeld kan strekken aan de huidi-
De Alkmaarse kunstijsbaan, op 29 en
30 november gastheer van de WISO,
heeft de eerste vruchten van samen-
verking met de proforganisatie al
geplukt. Directeur Piet Flens: „De
WISO betaalt een uitstekende huur
L
