omdat ik
niet wil
Ineke verkoopt bedden
Stedelijk
Duizend
CISCA wil meer doen
bruggen
Scheve toren
Boete
Bijenkorf
I
i
„Ik ben aardig
polariseren”
[I
1
„Metro nog steeds de oplossing”
PB
én
WETHOUDER BRAUTIGAM WIL BEST BIJTEKENEN
13
1973
DECEMBER
DONDERDAG 20
I
-23
6 50
ONDER REDACTIE VAN ROLF STALLING/
i
Mik
te.
o WBz..
gelijk, maar dat
4
t
(J
KUNST MOET de straat op en omgekeerd. Rotsvaste overtuiging van de
medewerkers van Cisco, zoals het cultureel informatie- en servicecentrum Am
sterdam zo aardig wordt genoemd. Het bureau is deze week verhuisd van de
benauwde hal van de stadsschouwburg naar een aantrekkelijke ruimte om de
hoek: de voormalige fietsenstalling. Veel kleuren en een koffiebar, maar de
vloer is van asfalt een uitnodigend gebaar, dat voor de man in de straat is
bedoeld.
HET BUDGET van een half mil
joen gulden is een van de oorzaken,
dat Cisca minder kan doen dan het
zou willen. Want tenslotte zit daarin
dag niet met de kar de stad in
mocht.”
DE BIJENKORF aan het Damrak wil uitbreiden en heeft daarvoor in principe
de medewerking van de gemeente gekregen. Het gaat om de bouw van een
parkeergarage voor 300 auto’s en een vergroting van de ruimte voor kantoren,
de verkoop (circa 10 percent) en technische installaties. Dat gebeurt aan de
achterkant van het warenhuis, waardoor de Beursstraat zou moeten verdwijnen.
B. en W. zeggen blij met de plannen te zijn „omdat ze een gunstige impuls voor
het leven in de binnenstad vormen”.
mogelijk gewerkt en kon men we
ten dat „het College er serieus
mee bezig is”. Een garage onder
het Stadionplein en dan met een
vrije lijn 16 de stad in, dat is iets
waar ik van droom.”
INEKE HOGENBOSCH zat ooit als een au-pair meisje in
Engeland. Toen kwam er een vriendinnetje, die zei: „Je moet
eens zo’n tourtje maken met Amerikanen. Dat is erg lucratief”.
Van het één kwam het ander en zo werd ze tour-operator. In
middels is ze de nieuwe „sales manager” van het Esso Motor
Hotel.
I
DAT HET Stedelijk Museum afge
lopen zomer bezoekers zou verliezen
aan het Van Goghmuseum, stond
vast. De vraag was alleen hoe groot
de schade zou zijn. Wel, die cijfers
zijn er nu en daaruit blijkt dat het
Van Goghloze Stedelijk in de periode
juni-september in totaal 62.000 bezoe
kers minder heeft getrokken. De top-
maand in negatieve zin was augustus
met 30.894 gasten tegen 55.142 vorig
jaar. Dat is bijna de helft minder. De
museumdirectie zegt dit te hebben
verwacht, aangezien de buitenlanders
in het zomerseizoen voornamelijk
voor Vincent naar het Stedelijk kwa
men. Nu blijkt evenwel dat de wisse
lende exposities de aantrekkingskracht
van het museum hebben vergroot: in
oktober en november kwam er 10.000
man publiek meer. Bovendien is er
ook een stijging van het avondbezoek.
DE BOUW van het nieuwe huis
van bewaring in Amsterdam zal het
rijk meer geld gaan kosten. Elk jaar
uitstel betekent een verhoogde kos
tenpost van vier miljoen gulden. Dat
heeft allemaal niets met de inflatie te
maken, maar is een gevolg van af
spraken die Amsterdam en Den Haag
bij de ruil van terreinen hebben ge
maakt. Daarbij is bepaald dat de
terreinen van de huidige huizen van
bewaring en van het kantongerecht
voor 1 september 1975 moeten zijn
ontruimd. En dat zit er gewoon niet
in, aldus minister Gruijters van
Volkshuisvesting, die nu ineens haast
heeft om de Amsterdamse (boete)
winst zoveel mogelijk te beperken.
de verkiezingen als
willen terugkeren?
kiezen, wil ik best
en het Handelsblad (aan de Nieu
we Zijds), onder het water van
het Damrak en het IJ, in de
Spuistraat en op de Wetering
schans. Dat is belangrijk als de
Ferdinand Bolsstraat wordt afge
sloten.”
MEN HEEFT nu bekeken wat
de consequenties zijn als de bin
nenstad tjjdens de ochtendspits
(van 7 tot 10 uur) wordt afgeslo
ten. Brautigam: „We hebben ont
dekt dat de kosten nogal oplopen,
ook voor de handhaving. Je moet
65 afsluitposten bemannen en de
verwachting is, dat je na 10 uur
een spitsverdubbeling krijgt. De
verdere discussie over het al dan
niet experimenteren met deze mo
gelijkheid zal niet voor het voor
jaar beginnen, omdat men
eerst de gevolgen van de benzine-
schaarse periode na 7 januari voor
het verkeersbeleid in het centrum
wil weten.
Hij heeft er moeite mee dat hij
wordt afgeschilderd als de liefste
jongen van de klas. „Principieel
probeer ik in de politiek en tegen
mensen aardig te zijn, omdat ik
niet wil polariseren.” Onmiddellijk
daarna noemt hij politiek het eni
ge wettelijk toegestane gokspel.
Zou hij na
wethouder
„Als ze me
bijtekenen.”
zie ik nog steeds als de beste oplossing
niet alleen voor Amsterdam, maar voor de
hele agglomeratie. Als we de metro op 7 ja
nuari hadden gehad, waren we nu van een
hoop ellende afgeweest. Hoewel er allerlei
problemen aan vastzitten, zie ik het als de
ideale vorm van openbaar vervoer. Het vol
doet aan alle eisen: snel, frequent en comfor
tabel”.
„DIE SCHEVE TOREN van Pisa is
een ontzettende trekpleister en die
kunnen ze daarom onmogelijk laten
omvallen”, aldus ir. Rita van Wijlen
van het Amsterdamse bedrijf De
Waalpaal, dat nog in de (internatio
nale) race is om het Pisaprobleem op
te mogen lossen. Na de selectie eijn
nog negentien concurrenten overge
bleven, maar volgens Rita van Wijlen
maakt het Nederlandse concept
(waarvoor ook de Hollandsche Beton
Maatschappij en het ingenieursbureau
Aronsohn in stelling zijn gebracht)
een grote kans om met de Italiaanse
eer te gaan strijken. „As ze tenminste
neutraal zijn. Het is namelijk een erg
zeker plan”, zegt ze. De Waalpaal, die
als funderingsdeskundige nogal wat
verzakte torens in binnen- en buiten
land weer op een solide voetstuk
heeft geplaatst, heeft voor het 12-de
eeuwse monument een „schotelvormi
ge hulpconstructie" bedacht. Het sta
biliseren van de scheve toren zal drie
jaar vergen en f 23 miljoen kosten.
De Waalpaal krijgt volgend jaar te
horen of zij al dan niet winnaar van
de prijsvraag zal zijn.
De wethouder vindt het dwaas
heid alle auto’s uit de stad te
weren, maar met de verbanning
van langparkeerders heeft hij geen
moeite. „Maak een netwerk van
ondergrondse parkeergarages”, op
perde het bedrijfsleven een half
jaar geleden. Hoe is de reactie
daarop van de gemeente? „De
plannen van de Bijenkorf zijn als
een fluitje voor een cent door de
commissie Publieke Werken geko
men. Dat geeft hoop dat eventuele
weerstanden wat doorbroken zijn.
Garages zijn technisch mogelijk
in de gebouwen van De Telegraaf
KAN EEN verkeerswethouder
het in Amsterdam met alle tegen
strijdige belangen ooit goed doen?
Brautigam vindt dat een crypti
sche vraag, maar zegt later: „Het
probleem is dat eigenlijk iedereen
populair en het mag een wonder
heten dat de ambtsketen van de bur
gemeester niet met een verkleind
model van dit gebruiksvoorwerp was
versierd”.
De bruggebouwers waren ook al
vroeg in de ban van een overkluizing
van het IJ. In 1839 kwam ingenieur
Kater met een plan voor „de grootste
brug van ons werelddeel", die zo
hoog moest worden dat zelfs de
grootste schepen er onder door zou
den kunnen. De naam was er al:
Grote Willemsbrug. Maar het was
koning Willem I himself die de zaak
torpedeerde. Amper twee jaar later
kwam een andere ingenieur (Brada)
met een IJ-tunnel op de proppen, die
160 centimeter breed zou worden.
Zijn plan werd als „te fantastisch”
verworpen. Het kan verkeren.
Droomt hij vaak? „Je ligt er
soms wakker van en dat op tijden
dat je geacht wordt te dromen.”
Over zijn reactie op de felle
persoonlijke kritiek uit de raad
zegt hij: „Wat ik ten onrechte
vind, is dat ze in de krant staan
als de verkeersexperts van de
raad. Natuurlijk is Wessels een
expert en Treumann een gisse
jongen. Maar het lijkt me dat er
een rivaliteit tussen de beide he
ren bestaat en dat die door mijn
hart wordt uitgevochten.” Brauti
gam bestempelt de opvattingen van
het tweetal als „te rigoureus”.
Cochius, de magische dwarsfluit-
speler uit de schouwburgpassage (als
hij tenminste niet op reis is), stapt
binnen en roept: „Ik vind dit bedrie
gerij”. De uitdragers van Cisca glim
lachen. Dat zijn ze zo van Cochius
gewend.
Cisca is drie jaar geleden gestart
met de opdracht een nieuw publiek
te trekken voor de grote kunstinstel
lingen alsmede kleine theaters en ex
perimentele toneelgroepen. De sociale
gedachte van kunst-in-de-wijken
sluit daar op aan. Is dat gelukt?
„Nee”, zegt Dick Beving, tot voor
kort hofmeester bij de KLM en nu
bureauchef. Hoewel hij vindt dat de
kunsttiendaagse een goede aanzet is
geweest. „Er is wel response op geko
men, maar wat er daarna met die
mensen gebeurd is Die follow-up
heb je niet omdat je er de mensen
niet voor hebt".
ook nog eens de Hitkrant, overlopend
van informatie over het hoofdstede
lijke kunstgebeuren en een oplage
van 1.300.000 per jaar, en de Plus-
krant waarmee de jeugd wordt be
stookt.
Bovendien is het ook Amsterdams
grootste bespreekbureau met een om
zet dit jaar van een kleine kwart
miljoen aan verkochte plaatsen. Be
ving: „Dat gaat nu nog vrij primitief.
Tot dusver hadden we hier zelf nog
geen kaartverkoop, maar alleen re
serveringen. Heel omslachtig, maar
volgend jaar zal dat anders gaan”
Dan kunnen bijvoorbeeld ook plaat
sen voor het grote uit-gebeuren in
Londen worden besteld.
Maar zover hoeft men het niet te
zoeken, want volgens Beving valt er
in de hoofdstad genoeg kunstzinnige
zaken te genieten. „Het punt voor ons
is alleen, dat we de mensen aan het
verstand moeten brengen dat er erg
veel gebeurt in Amsterdam en dat de
Melkweg iets anders is dan de
schouwburg”. Cisca zit op het Leidse-
plein 26, tel. 020-229011.
DE AANLEG van vrije tramba
nen gaat gewoon door- Volgend
jaar komen Damrak, Rokin en
Vijzelsgracht in ieder geval aan de
beurt. Een deel van de raad gaat
dat te langzaam, maar volgens
Brautigam wordt er al zo snel
De KVP’er, die in 1970 na het
uit de boot stappen van de WD
als laatste wethouder het college
werd binnengehaald, is er serieus
van overtuigd dat de ondergrondse
spoorbanen door nieuwe technie
ken kunnen worden aangelegd
zonder dat daarvoor de hele stad
overhoop wordt gehaald.
Brautigams credo, waarvoor in
het College van B. en W. meer
aanhangers te vinden zijn, staat in
scherp contrast met de heersende
opinie dat het Amsterdamse me-
tro-avontuur na de bouw van de
oostlijn en enig aanvullend „knut
selwerk” van de Nederlandse
Spoorwegen wel afgelopen zal
zijn.
„Ik hoop”, zegt hij, „dat de me
tro er gewoon komt. In de vorige
raad heeft de Provo Schimmel-
pennink gezegd: hij komt te laat.
DE ROTTERDAMMER Erasmus
noemde de Amsterdammer „een soort
zeedier” en de Geldersen spraken
over „waterhonden”. Amsterdam, de
„Kroondraagster van Europa” of het
„Venetië van het noorden" is een
waterstad. En daarom ook de stad
van de duizend bruggen, zoals J. H.
Kruizinga zijn (door Strengholt uitge
geven) boek heeft gedoopt. Een histo
risch werk over Amsterdams veelbe
sproken oeververbindingen, doorspekt
met anekdotes en fraaie illustraties.
De oudste brug-met-een-naam was
de Oudebrug over het Damrak, een
verzamelplaats van baliekluivers en
kringetjesspugers of van „leuningbij
ters en bruggetrekkers”, maar tevens
ook de eerste arbeidsbeurs in de
openlucht. Een van die bruggen, die
een belangrijke plaats in nam in het
publieke leven. Zo zijn er veel meer
geweest en de auteur rept dan ook
met bijtend sarcasme over de blinde
dempwoede van het stadsbestuur in
de tweede helft van de vorige eeuw
toen een hoop stadsschoon werd ver
minkt.
Dat begon in 1850 met de Gouds
bloemgracht en later zouden nog
meer Jordaangrachten er aan moeten
geloven. Zo ook de Nieuwe Zijds
Voor- en Achterburgwal alsmede de
Houtgracht en Leprozengracht (nu
Waterlooplein). Kruizinga: „De krui
wagen was bij het stadsbestuur zeer
EVERT BRAUTIGAM, als wethouder be
last met de Amsterdamse verkeerscoördina-
tie, werkt ontspannen na de storm die vorige
week boven zijn hoofd losbarstte en alleen
door interventie van de PvdA niet tot een
motie van afkeuring leidde. Hij durft het
zelfs aan openhartig over Amsterdams meest
omstreden affaire van de laatste jaren te
praten: de metro. Mr. Brautigam: „Ik ben
voor de aanleg van het hele metronet. Dat
Van fiets tot Cisca. Een kijkje binnen de ruimte waar meer aan culturele
informatie en service kan worden gedaan.
Daarin had ie
betekent nu dat we er misschien
juist harder aan moeten werken.
Wanneer het hele net klaar is? In
2000 of misschien in 1990.” Hij is
er zeker van dat hij dat nog zal
meemaken. „O ja, al is het op een
bejaardenpasje.
Een tijdje geleden was ik in
Milaan, waar ze ook zo’n ding
aanleggen. Daar zei een bestuurder
tegen me: we zitten met twee
problemen. Er zijn bezwaren in de
wijken en het wordt duurder. Hoe
zit dat bij u? Toen kon ik in het
latijn antwoorden: „Idem.”
Beroep derhalve: Het verkopen van hotelbedden. Dat deed ze
al eerder bij Holiday Inn in Eindhoven („een hotel in de pro
vincie”), maar de grote stad lokte. Vandaar.
Nu is het verkopen van hotelbedden in de hoofdstad door een
gestage aanwas van nieuwe accommodaties op dit terrein niet
de eenvoudigste zaak meer, aangezien de groei van het toerisme
het vrij onverwachts heeft laten afweten. De concurrentie is
hard en daar komt bij, dat de bezettingsgraad van de grote
hotelbedden nu niet direct is wat de investeerders er eigenlijk
van hadden verwacht.
Ineke Hogenbosch: „Het is echt niet zo dat je hier een half
jaar niets te doen hebt. Het is ook niet zo dat je er om moet
huilen. Het gaat allemaal heel redelijk. Alleen is het wel zo,
dat Nederland waanzinnig duur is geworden en zich eigenlijk
uit de markt prijst”. Een markt die het met minder Amerikanen
moet doen, maar daar staat dan weer een groter aanbod van
Japanners tegenover.
Ziet zij nieuwe toeristische kansen voor Amsterdam? „Ach,
het toerisme blijft echt wel naar Amsterdam komen. Tenslotte
is het de vierde stad van Europa”. Is ze erg zakelijk ingesteld?
„Ik ben wél commercieel echt niet met’een natte vinger te
lijmen”.
in Amsterdam een expert is in het
oplossen van verkeersvraagstuk-
ken. Maar het gaat om een enorm
gevoelige afweging van belangen,
die vaak niet cijfermatig af te
wegen zijn. Bovendien blijken de
verkeersprognoses van vroeger
door de feiten te zijn achter
haald.”
Wat de hoofdstad in vergelijking
met andere wereldsteden tegen
heeft, is de enorme omvang (800
hectare) van de historische bin
nenstad. Een gebied vol monu
menten, dat zijn functie moet
houden, maar zwaar gebukt gaat
onder de druk van de auto- „Dat
is hier altijd zo geweest. Aan het
einde van de vorige eeuw sprak
men al over de wanstaltige toena
me van het verkeer en er is een
keur uit de 17e eeuw, waarin staat
dat je op bepaalde uren van de
r ^.77’7
