Koekoek wil geen artiest zijn
Nationale Ballet in het
r
nauw met het Zwanenmeer
Platina-plaat
voor Wim Kan
Nota kunstbeleid leidt ten
onrechte tot schokeffect
tav
f
Door fantasie bevrucht realisme bij
veel leden van Kunst Zij Ons Doel
5
/paarbank
wart necterland
I
L
I s
met een spaarbewijs J
S
JAARLIJKSE PRESENTATIE IN HAARLEMSE VISHAL
POLITICUS BEZINGT DEN UYL
Messcherpe techniek van Alexandra Radius
Stradivarius ontdekt
in Zuid-Korea
Gouden plaat voor
Walter Scheel
VANAVOND
DIAMOND FIVE
DISK IS EIGENLIJK TE NIEUW
OM OPRUIMING TE HOUDEN.
I
15
WOENSDAG 16
JANUARI
1974
Plastieken
Wandkleden
Kunstenaarsverenigingen spreken met CRM
f 5—
uw geld groeit vanzelf,
blijft direkt beschikbaar
en geeft een rente tot
5—
2.50
Maar wijs genoeg om de weg in het vak te
kennen.
Vandaar
GRANDIOZE PARTIJ
GRAMMOFOONPLATEN vanaf
SINGLES,
EXTRA AANBIEDING:
Jazzcafé
„At the jazzcorner”
Spaarne 104 - Haarlem
DEN HAAG Het Nationale
Ballet heeft met het Zwanenmeer
ongetwijfeld een kassucces in huis.
Bij de première van dit werk, nu
bijna een maand geleden, maakte
ik al melding van het feit, dat veel
van de rollen nog weinig doorleefd
waren. Ik schreef toen te verwach
ten, dat dit met de tijd vanzelf ver-,
beteren zou. Dit is op zichzelf al een
reden om de ontwikkeling van een,
binnen de balletgeschiedenis zo be
langrijk werk, op de voet te vol
gen. Een tweede reden om dinsdag
avond naar de Koninklijke
Schouwburg in Den Haag te trek
ken, was het feit, dat de zo moei
lijke hoofdrollen toen voor het
eerst in deze versie door Nederland
se solisten werden gedanst en wel
door Alexandra Radius en Han
Ebbelaar.
HAARLEM Een aantal leden van Kunst Zij Ons Doel vertegenwoor
digen tot 10 februari hun vereniging met de jaarlijks weerkerende tentoon
stelling in de Vishal. En dan valt op, dat het allemaal figuratièf werkende
leden zijn, waarvan een groot deel weliswaar realistisch werkt, maar met
een ruime marge naar het fantastische toe, soms zelfs surrealistisch.
Slechts enkelen schilderen nog geheel naturalistisch als een soort late na
bloei van het impressionisme. Bijna allen zoeken een persoonlijke stijl,
los van een dogmatisch vasthouden aan een bepaalde richting, die ze vaak
vinden door invloeden van meer zijden als het ware gemengd toe te passen.
F
HEIN STEEHOUWER
ADVERTENTIE
(Van onze correspondent)
van
(Van onze correspondent)
CONRAD VAN DE WEETERING
ADVERTENTIE
(Van onze correspondent)
3 voor
ADVERTENTIE
Cees Smal, trompet
Harry Verbeke, tenorsax
Cees Slinger, piano
Jacques Schols, bas
John Engels, drums
zijn artistieke kunnen afgetast. Het re
sultaat wordt volgens de carnavalsken-
ners dé topper van het jaar.
Een aardewerk-fabelwezen van Wil de
Bie, mens en vogel binnen één vorm
gevat.
Gesteund, geïnspireerd en overeind ge
houden door de in het carnaval vergrijs
de Vader Abraham perste Koekoek een
vijftal malen het „Ja, Joop moet in den
hoek, ja Joop krijgt voor zijn broek”
eruit, plus enkele op rijm gezette aan
vallen op het regeringsbeleid inzake de
oliepolitiek en de Veronica-wetten, aan-
eengebreid met een sonore refrein: „Den
Uyl is in den olie, in den olie is Den
Uyl. Koekoek. Koekoek”. Door vader
Abraham is het een doorwrocht leutig
„alaafplaatje’ geworden.
genoemd, het dubbelwezen dat man en
vrouw op geestelijke wijze in zichzelve
heeft vervolmaakt. Ook hier dus weer
esoterie in hermetische vorm en in een
milde expressionistische stijl opgedragen
aan de goede verstaander.
Van het lied „Hoch auf dem Gelben
Wagen” werden tot nu toe ruim een half
miljoen platen verkocht. Walter Scheel,
die zelfverzekerd en vol enthousiasme
zingt, wordt bij zijn hit ondersteund
door de Dusseldorfer Manner Gesang
Verein.
De bekende LP „Vol met Super” van 15,-
NUVOOR
l»u
f
Polydor had aanvankelijk 80.000 pla
ten geperst. Meteen toen de elpee uit
kwam, bleek de vraag enorm en ter
stond werd een nieuwe oplage geperst.
i
UTRECHT. In ongeveer een week
tijds zijn van de elpee van Wim Kans
oudejaarsconference 175.000 exemplaren
verkocht. Kan woont tijdelijk in Genève
en hij wil niet naar Nederland om de
platinaplaat, waar hij nu recht op heeft,
in ontvangst te nemen. Daarom gaat
directeur Fred Haayen van platenfirma
Polydor vrijdag naar Zwitserland om de
cabaretier de ingelijste platina elpee te
geven.
DEN HAAG (ANP) De Nederlandse Federatie van Kunstenaarsverenigingen
heeft dinsdag op het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk ge
sproken over het kunstbeleid, waarover een discussienota was uitgebracht. Minister
Van Doorn, die niet aanwezig kon zjjn, vindt het wenselijk, dat een brede menings
vorming voorafgaat aan een definitieve bepaling van de algemene uitgangspunten.
Hanne Meijer-de Heer is in haar fijn
zinnig geborduurde wandkleden in de
zelfde esoterische richting blijven wer
ken. Zij zoekt het visionaire, soms figu
ratief aangeduid, soms ook herinnerend
aan mandala-vormen, gericht op het
kosmische. Door gebruik te maken van
een geborduurde lijnvoering, doet het
werk sterk grafisch aan, zonder afbreuk
te doen aan het wandkleed-karakter.
Toos de Reede werkt vanuit eenzelfde
geestelijke instelling, maar op een heel
andere manier. Zij maakt in applicatie-
techniek „collages” van vitrages en an
dere ragdunne stoffen en bereikt daar
mee een heel eigen sfeer, die door het
van de schilder. Veel gezichten vindt
men in dit werk, vaak als maskers
opgezet, soms echter ook als sterk spre
kende portretten. Degelijk en typisch
Nederlands werk.
Diezelfde „Nederlandsheid” zit ook in
de olieverven van Piet Kloes, landschap
pen, stillevens en zeegezichten in een fors
aangezette impressionistische trant. Het
gaat hier vaak om de sfeer, in een
sneeuwgezicht bijvoorbeeld goed getrof
fen.
In de aquarellen van Jan Loots valt
zo ongeveer hetzelfde te vinden, maar
dan in veel gematigder vorm, naar de
aard van het gebruikte materiaal.
Het werk van Henk Ames valt in
twee stijlen uiteen. In sommige penteke
ningen, uitgevoerd in een stippeltjestech-
niek, is hij naturalistisch, maar in ande
re surrealistisch. Die laatste tendens is
echter uitsluitend volop aanwezig in zijn
hierbij gereproduceerde doek „Omhullen
of onthullen”. Het is goed geschilderd en
ik vraag me af of bij hem na vele
stijlwisselingen het werken in deze rich
ting misschien een definitieve keuze zou
kunnen zijn.
Ook surrealistisch is natuurlijk Harry
Balm in zijn romantische gouaches,
waarover ik al te vaak heb geschreven
om er nu nog veel over op te merken.
Hij komt steeds beter pp dreef.
DEN HAAG. Voor mensen die ge
loven dat leut en politiek twee strikt
gescheiden zaken zijn, moet 1974 een
ontgoocheling worden. Boer Koekoek
heeft toegeslagen. Op een vochtige zater
dag heeft hij zes uur lang in een
geluidsstudio in Weesp de bodem van
Welnu, in technisch opzicht waren de
ze solisten volledig tegen de moeilijkhe
den van hun rol opgewassen en vooral
de pas de deux van de Zwarte Zwaan in
de derde acte werd door Alexandra
Radius messcherp op het toneel gezet,
waarbij Han Ebbelaar haar feilloos on
dersteunde.
komen naar de media en het onderwijs,
die evenals de kunsten uitingen van
cultuur inhouden. Gewezen werd op de
discussienota kunstbeleid als een gevolg
van de overheidsbemoeiing met kunsten.
Het gaat er nu om, dat de materie zo
bespreekbaar wordt, dat er structuren
kunnen ontstaan voor voortzetting van
het ontwikkelingsproces voor de over
heidsbemoeiing met kunsten.
De discussienota over het kunstbeleid
werd in 1972 uitgebracht in het besef,
dat de vaststelling van een beleid niet
van bovenaf moet worden opgelegd. Aan
de gesprekken op het ministerie zullen
o.a. nog deelnemen: Nationaal overleg
gewestelijke cultuur. Nationaal Centrum
voor volksontwikkeling, Nederlandse
jeugdgemeenschap, Nederlandse stichting
voor kunstzinnige vorming, het kunstvak
onderwijs, Vereniging van toneelgezel
schappen, Vereniging van schouwburgdi
recteuren, Contactorgaan orkesten, ope
ra- en balletgezelschappen en de vak
centrales.
■"Pierre Kartner (Vader Abraham) ont
hulde dat hij vorig jaar al rondliep met
plannen om het honderd jaar oude lied
„De uil zat in de olmen” in een ietwat
aangepaste versie voor het carnaval op
de plaat te zetten. „Maar ik kon er geen
bijpassende sfeer bij bedenken. Nu ging
het beter. De olmen werden de olie. Den
Uyl zat in den olie”. Dat hij bij de
opname dacht aan een duo met de boer,
kwam in eerste instantie door het re
frein (koekoek, koekoek). Hij belde on-
Hiermee hebben we de positieve pun
ten van deze voorstelling echter uitge
put, want verder had ik misschien geen
meer ongelukkige voorstelling kunnen
kiezen dan deze. Het leek wel of de hele
groep een slechte dag had. Om te begin
nen is het toneel van de Koninklijke
Schouwburg eigenlijk te klein voor een
dergelijke produktie. want iedereen had
duidelijk last van ruimtegebrek. Dit
laatste gold vermoedelijk ook voor het
orkest, dat in de smalle orkestbak nau
welijks uit de voeten kon. In ieder geval
klonk de begeleiding, die ik bij de pre
mière van harte prijzen kon, deze keer
verre van fraai. Het leek wel of de
gespeelde noten geen muziek wilden
worden, waarbij ik echter nadrukkelijk
een uitzondering moet maken voor de
vioolsolo bij de Witte Zwaan, die zeer
innig klonk.
Ook de verwachte doorleving van het
corps de ballet, bleek nog niet bereikt te
zijn, terwijl er integendeel van een ze-
decoratieve karakter van haar stijl ook
beeldend blijft aanspreken.
Joke Klaasse-Minkels werkt in een
moderne en non-figuratieve stijl, waarin
borduurwerk, applicatie en andere tech
nieken zijn toegepast en waarin gebruik
wordt gemaakt van opengehouden frag
menten, dan wel een doorzichtige toe
passing van het materiaal. Bij haar geen
enkele andere opzet dan een decoratieve
werking.
De wollen weefsels van Bep van der
Helm-Kloes zijn echte wandtapijten iin
de traditionele zin. Zij werkt in een
schilderachtige stijl, waarbinnen zij na
tuurimpressies weergeeft in heel mooie
kleurstellingen.
DUSSELDORF. Walter Scheel, mi
nister van buitenlandse zaken van de
Westduitse Bondsrepubliek, krijgt binne-
kort een gouden plaat uitgereikt. Als
zingende minister staat hij op de eerste
plaats van de Westduitse hitlijsten met
het lied „Hoch auf dem Gelben Wagen”.
Frank Elstner van Radio Luxemburg
verwacht dat Walter Scheel komende
zondag ook lijstaanvoerder is van de
hitparade van de Duitse uitzendingen op
Radio Luxemburg.
„Omhullen of onthullen”, een olieverf
van lienk Ames in surrealistische stijl.
Er zullen nog zes bijeenkomsten wor
den gehouden, waarop betrokkenen over
de nota kunnen spreken. Ze zullen,
evenals de eerste, staan onder voorzit
terschap van mr. R. Hotke, de directeur-
generaal voor culturele zaken.
De federatie zag liever gesteld, dat
kunst een maatschappelijke functie
heeft. Hoofdregel van de nota is, dat
kunst slechts steun van een samenleving
kan verkrijgen als en voorzover daar
een samenlevingsbelang mee is gemoeid.
Het begrip maatschappelijke relevantie
kwam herhaaldelijk over tafel. Er ont
stond nogal wat geharrewar over. Van
de kant van de beleidsambtenaren van
het ministerie werd opgemerkt, dat dit
begrip mogelijk een schokeffect heeft
teweeggebracht, maar dat dit niet te
recht is. Het werd mogelijk geacht de
eniger tijd tot een omschrijving te ko
men, die alle partijen zal bevredigen.
Geopperd werd, dat het beleidsterrein
van de kunsten te eng werd gezien. Men
deelde mee dat er ook nog verbindingen
Van Greet Last zijn er weer de ver
fijnde en geestige bronsjes met een my
thische inslag. „Pegasa” is een myste
rieus paardvrouwtje, een zusje van de
Griekse Pegasus. Een „Vogelmannetje" is
van eigen vinding en zo zijn er meer
fabelwezens met een niettemin „klassie
ke” adem, gerelativeerd door een groot
gevoel voor humor in eenvoudige vor
men tot expressie gebracht.
Wil de Bie beweegt zich in aarde-
werkfiguren op eenzelfde soort terrein,
soms aan de mythe verwant, maar ook
aan andere sprookjesachtige invloeden.
Het is „groter” van expressie, van vorm
overigens ook. Eigenlijk is hij een surre
alist in aardewerk. Met glazuren zou hij
meer kunnen .bereiken, dan nu het geva)
is.
Meer met glazuren doet Trude Gram-
berg-Frölich, ook in de fabeldierenstijl,
die zo langzamerhand gemeengoed be
gint te worden. Ook zij zoekt en
bereikt een geestige expressie. Potte-
rie maakt ze ook in moderne stijlvor
men, maar gedecoreerd op een fantasie
rijke manier.
Henk Ames, hierboven al genoemd als
schilder, maakt eveneens potterie in
mooie sobere glazuren en eenvoudige,
maar goed afgewogen vormen, waarbij
opvalt, dat hij het begrip „vaas” binnen
één vormspel vaak uitstekend weet te
middellijk de fractieleider van de Boe
renpartij en kon hem overhalen.
Bijna had aan het carnavalsnummer
een trio deelgenomen. Hans Wiegel (frac
tieleider VVD), telefonisch gevraagd,
toonde echter twijfel en wilde eerst
ruggespraak met zijn achterban. Omdat
aan de basis van een dergelijke hit een
flits van artistieke inspiratie moet lig
gen, duurde de aarzeling van Wiegel te
lang. Wiegel zal moeten wachten. De
VVD’er mist door zijn niet-zekere op
treden ook de niet geringe financiële
voordeeltjes. Zo krijgt Koekoek royalties
in de vorm van 2000 gratis singletjes.
Hij zal deze tegen de volledige win
kelprijs gaan verkopen aan (aspirant)
Boerenpartijleden. De opbrengst spekt de
kas van de BP.
„Tot op heden heb ik er geen spijt
van, en ik zal het ook niet krijgen”,
aldus boer Koekoek in het hem zo
typerende accent, dat, zeker na zijn
plotselinge zangdrang, de makers van
MIK de oren zal doen spitsen. Eerst zal
Koekoek samen met Vader Abraham
optreden in het TROS-programma Op
losse Groeven. Zaaloptredens van het
duo zitten er voorlopig niet in, maar
Pierre Kartner zei er erg veel voor te
voelen een elpee met de BP-fractieleider
op te nemen. De zanger (Vader Abra
ham) heeft een diepe genegenheid opge
vat voor de heer Koekoek: „Die man
leeft voor ons. Ik sta vaak midden
tussen het volk. Op Koekoek, daar ligt
geen stof op. Je kunt hem vastpakken.”
Onafhankelijk van het succes van
„Den Uyl zit in den olie”, denkt boer
Koekoek er voorlopig niet over zijn
parlementaire carrière op te geven. Ach,
ik heb aan deze plaat meegedaan als
politicus. Ik ben geen artiest”, merkte
hij bescheiden op.
kere verruwing sprake was. Met name
viel dit me op bij de Russische dans, die
bij de première bijzonder ingetogen be
gon en zich daarna als een exotische
bloem ontvouwde. Het begin was nu
tamelijk prozaïsch. In het algemeen zou
men kunnen stellen, dat de dansers
nauwelijks aan dansen toekwamen en
zich beperkten tot het uitvoeren van
passen. Wat me daarbij vooral opviel
was de stijfheid van de ruggen bij de
meeste danseressen.
Hoewel ook Alexandra Radius met
een tamelijk stijve rug te kampen heeft,
kwam zij gelukkig wel tot een meer
dansante beweging, al bleef haar inter
pretatie nog tamelijk aan de oppervlak
te. Dit laatste gold in nog sterkere mate
voor Han Ebbelaar. maar die kreeg van
de choreograaf dan ook geen enkele
steun en werd regelmatig verplicht tot
het innemen van volkomen loze poses.
Zodra hij echter werkelijk wat te doen
krijgt is hij plezierig om aan het werk
te zien.
Ik zal de ontwikkeling van Het Zwa
nenmeer bij het Nationale'Ballet blijven
volgen, waarbij ik hoop volgende keer
een gelukkiger voorstelling te treffen
dan deze in Den Haag.
SEOEL. In het Zuidkoreaanse stad
je Nanwon is een viool ontdekt die
ongeveer driehonderd jaar geleden door
de Italiaanse vioolbouwer Stradivarius
gemaakt zou zijn, zo is dinsdag in Seoel
vernomen.
In de van dennehout gemaakte viool
staat niet alleen de naam Stradivarius,
maar zijn ook de namen aangebracht
van twee Italiaanse virtuozen op het
instrument, Antonio Vivaldi en Niccolo
Paganini. Zij zouden het instrument in
hun bezit gehad hebben.
De eigenaar van de viool is een 27-
jarige man die bereid is haar te verko
pen. Hij zegt dat zijn grootvader het
instrument omstreeks 1890 voor vijf
stukken Zuidkoreaans porselein kocht
van een Franse missionaris.
verdubbelen, waardoor hij de kans
krijgt om met zijn vormen meer te doen
en aan het gebruiksartikel een grotere
betekenis te geven.
Aardewerkplastiekjes zijn er ook van
de eerder genoemde Hanne Meyer-de
Heer. Ze vallen binnen haar gevoelswe
reld. Het zijn man-vrouw-figuren binnen
één gesloten vorm, met een herinnering
aan Wat in de middeleeuwen door de
alchemisten de androgyne mens werd
Een voorbeeld van dat laatste is bij
voorbeeld Maria Beerepoot, over wie ik
kort geleden al schreef ter gelegenheid
van een expositie in Galerie ’t Hart in
IJmuiden. Nu hangen hier ook oliever
ven, behalve haar gouaches. Zij is heftig
expressionistisch, maar met een sterk
symbolische inslag. Gezichten worden
maskers, alle weergegeven bewegingen
- zijn gedeformeerd en vereenvoudigd tot
een dramatische expressie, waaraan ook
de kleuren beantwoorden. Die kleuren
zijn soms wel wat erg branderig.
Ook symbolisch werkt Willie van
Haard in zijn kleuretsen, somt bijna
abstract, soms met restvoorstellingen.
Het zijn symbolen, die de kijker zelf
moet plaatsen binnen zijn eigen fantasie.
Van Haard’s verbeeldingskracht blijkt
uit zijn grote aquarellen, onder meer
bosgezichten, die door het vloeien van de
kleuren een heel mooie sfeer hebben en
daardoor als „droomtuiinen” overkomen.
Ze zijn ook zo bedoeld en ze spreken
sterk aan.
In een symbolische richting zijn ook
de kleuretsen van Han de Bont, wer
kend op de grens van een eigen vorm
van expressionisme, soms tamelijk fel
van kleur. Het is jammer dat hij weinig
eenheid van stijl vertoont, zodat men
zich af vraagt wat hij eigenlijk te zeggen
wil hebben.
Heel duidelijk en zonder omwegen
expressionistisch is Piet Wiegman. Zijn
werk ademt hier en daar de sfeer van
de (late) Bergense school. De heftige
penseelstreek, ook in hevige en vaak
primaire kleuren, bepaalt het karakter
Het Europa van de Negen kent nu
sinds dinsdag een derde musicerende po
liticus. Harm Koekoek komt namelijk
na de pianospelende Engelse premier
Heath en de zingende Duitse minister
Walter Scheel, die zelfs de eerste plaats
de Bundes-hitparade haalde met
zijn plaatje.
disk
Haarlem
Gr. Houtstraat 97 (naast Albert Heyn) J
