Ned. Kamerorkest voelt niets voor
r
regionale samenwerking met NPO van andre roussin
Kleuren met flexibele Frans,
landelijke Mary
Flexa
en
THEATER MET „NINA”
'en
..WIJ HEBBEN EEN NATIONAAL KARAKTER”
Nelly Boerée speelt al 28
jaar eerste trompet bij NPO
L
Teulings treft juiste toon
met lichte Weltschmerz
Bekroond met de Gouden Notekraker
Sophia Loren nu
ook in TV-film
CONCERTGEBOUW HAARLEM
11
1974
DINSDAG 22
JANUARI
10
ipuipn
(Van onze kunstredactie)
(Van onze kunstredactie)
Kijk
vrij-
Ise
jen
en
van
taf® ENGELENBERG
Doelstraat 29 Tel. 023 - 312206
Haarlem
Kies - Koopcentrum
WAT JE FRANS MOLENAAR,
de Amsterdamse couturier, ook
wilt aansmeren, een grote flexi
biliteit op het uitgebreide terrein
van de mode, kunt je hem be
paald niet ontzeggen. Deze eigen
schap komt uiteraard twee keer
per jaar tot zijn recht in de pre
sentaties van zijn couture- en
confectiecollecties en voorts met
de regelmaat van de klok in de
publiciteit komende ontwerpen,
waarmee hij talloze vaderlandse
mannelijke en vrouwelijke
werknemers van efficiënte en
vlotte bedrijfskleding voorziet.
OVERVEEN Trompet spelen
is niet voor de dames. Althans, dat
vinden veel heren. Trompet spelen
vergt om te beginnen uiterst krach
tige longen. Zij die wel eens poog
den een heldere klank aan het in
strument te ontlokken, kwamen van
een koude kermis thuis en ontdek
ten alras dat het helaas slechts
bleef bij wat schor gefluister. Trom
pet spelen, zo betoogt men voorts,
is vergelijkbaar met de arbeid die
een mijnwerker verricht: In beide
gevallen verspeelt men wagon
ladingen calorieën. Welke theorieën
men er ook over ophangt, feit blijft
dat door de geschiedenis heen het
bespelen van dit instrument is voor
behouden aan de man. op een en
kele uitzondering (harmonie, fan
fare) na.
NOORDHOLLANDS PHILHARMONISCH ORKES
AMSTERDAM Het Neder
lands Kamerorkest heeft met ver
wondering kennis genomen van een
aantal suggesties die genoemd wor
den in de nota over het toekomstige
bestel muziekvoorziening in Noord-
Holland. In deze nota, die op ver
zoek van Gedeputeerde Staten is
uitgegaan van de Culturele Raad
Noord-Holland, wordt het Neder
lands Kamerorkest genoemd met
het Gewestelijk Orkest Zuid-Hol-
land om samen met het Noordhol
lands Philharmonisch Orkest be
trokken te worden in een groot re
gionaal en muzikaal verband. De
nota is door een werkgroep als een
advies gericht aan het provinciaal
bestuur van Noord-Holland. De uit
werking van de nota wordt ver
wacht van het bestuur van het
NPO.
dirigent: André Vandernoot
solist Herman Krebbers viool
FLEXA EFFECT MUURVERVEN
tech-
lags?
n dit
d die
ADVERTENTIE
II
Creatie in lila van Frans Molenaar.
onder redactie van Bé ter Maat
reke-
maar
Het Nederlands Kamerorkest in het Con
certgebouw. David Zinman, een van de
twee vaste dirigenten, daalt hier met
Herman Krebbers de trap af.
van
1040,
naar
lum-
i het
ken-
iken-
i a ls
b.v.,
min.
laris:
t be-
atige
min
bij na
dand
zerk-
hou-
o«m»
ADVERTENTIE
Mary’s Special Recipe Cosmetics be
oogt voor de gebruikster een fris
„buiten” gezichtje. Bent u derhalve
op uw stadse, wellicht fletse koppie
uitgekeken, wel dan weet u nu met
mij welk „natuurlijk” recept u dient
op te volgen.
Oranje broekpak groene door-
knoopjurk, eveneens van Frans Mole
naar.
ARNHEM. Het Parijse boulevard-
toneel is een genre op zichzelf en waar
schijnlijk een uitstervend genre, omdat
het de weerspiegeling is van levensvor
men die langzamerhand zelf ook aan het
uitsterven zijn. Het boulevardtoneel in
zijn „klassieke” vorm is onverbrekelijk
verbonden met het werk van Georges
Feydeau, die de motieven voor zijn
stukken putte uit de merkwaardige nor
men van de „belle époque” omtrent
huwelijkstrouw en -ontrouw, zedelijk
heid en onzedelijkheid, fatsoen en hui
chelarij.
over 30 musici. Met de huidige taken
levert dit een maximaal aantal diensten
voor de musici op. Bovendien brengt de
grootte van het orkest met zich mee dat
er geen rouleringsvrijheid bestaat. „De
musici van ons orkest spelen altijd”,
aldus de heer Bevaart.
Grote bezwaren voert de orkestmana-
ger aan tegen de samenstelling van de
werkgroep. Deze bestaat zoals bekend
uit de heer R. Mulder, directeur van het
NPO, Hans Kox, artistiek adviseur van
het NPO, een lid van de orkestraad, drie
culturele ambtenaren en de heer H.
Schaafsma, directeur van de Culturele
Raad. „Ik vind deze commissie ver
schrikkelijk' eenzijdig. Het zijn ongetwij
feld capabele mensen, maar sprekend
over het muziekbestel in Noord-Holland
had men toch op zijn minst ook aan
Amsterdam moeten denken. Een verte
genwoordiger voor Concertgebouw Or
kest, Amsterdams Philharmonisch Or
kest en Nederlands Kamerorkest tesa-
men zou toch wel op zijn plaats zijn
geweest, evenals een vertegenwoordiger
voor de vele koren waarvoor het NPO
speelt en iemand van de ANOUK. Het is
een eenzijdigheid die niet borg kan staan
voor 100 procent deskundigheid”, aldus
de heer Bevaart.
Nog minder ziet hij in een opheffing
van orkesten, met name de radio-orkes-
ten. Bevaart: „De orkestleden zorgen
voor een enorme muzikale uitstraling in
hun gemeente en binnen hun gezin waar
de muziek als het ware doorsijpelt. Dat
is niet in cijfers te vangen, maar het is
een maatschappelijke realiteit. Tenslotte
is ook de werkgelegenheid één van de
aspecten om de orkesten in stand te
houden”.
Eric van der Donk als de drukbezette
minnaar en Ina van Faassen als Nina in
het gelijknamige toneelstuk van André
Roussin dat dezer dagen door Theater
in première werd gebracht.
DE VINDINGRIJKE EN steeds in
een andere huid kruipende Frans
heeft nu weer de aandacht op zich
gevestigd met zijn nieuwe Haute
Couleur, die hij dezer dagen, in sa
menwerking met Flexa, introduceer
de. De verbintenis resulteerde tot het
presteren van vijf fonkelnieuwe, mo
dieuze voorjaarskleuren, namelijk li
la, orange, yellow, black en green.
Zijn er wel eens opmerkelijke reacties
geweest als zij als vrouwelijke trompet
tist het podium beklom? „Nee, niet dat
ik mij kan herinneren. Hooguit is er
eens een schoolconcert, waarbij de kin
deren zich een pukkel lachen als ik
begin te spelen. Maar als ik dan uitleg
ga geven, zijn ze snel weer ernstig.”
Omdat er thuis niet voldoende geld
was voor een uitvoerige muziekopleiding
aan een conservatorium, heeft Nelly
Boerée destijds staatsexamen in Den
Haag gedaan. In de oorlogsjaren heeft
zij tijdelijk in het Residentie-Orkest ge
speeld, waar zij van Theo Laanen „veel
belangrijke dingen” heeft geleerd, met
name ademhalingstechniek. Direct na de
oorlog ging zij weer terug naar het
NPO, waar zij het nog steeds enorm
naar haar zin heeft.
Symfonie no. 22
Vioolconcert no. 2
Poèrne
Symfonie no. 1
In het algemeen ziet de heer Bevaart
onoverkomelijke bezwaren in de herzie
ning van het orkestbestel. „Zoals de
poolvorming wordt voorgesteld, voorzie
ik praktisch bezwaren en opzichte van
het repeteren. Neem nu een neutraal
voorbeeld. Als er sprake zou zijn van
het samengaan van het Frysk' Orkest en
het Noordelijk Filharmonisch Orkest,
waar zouden die orkestleden dan moeten
repeteren? Wisselend in Leeuwarden of
in Groningen? Dat gaat uren reizen per
dag kosten”.
NU WE TOCH ZO MET kleurtjes
aan het stoeien zijn gaan we even op
bezoek bij onze Engelse modevriendin
Mary Quant die zich, zo u weet,
eveneens met de cosmetische handel
bezig houdt. Aan haar bekende serie
Special Recipe heeft Mary nu zes
nieuwe landelijke kleurtjes voor de
ogen toegevoegd. Deze Cream Shadow
is vervaardigd uit plantaardige ex
tracten en natuurlijke kleurstoffen.
Een vrouw die zich van deze fabels
niets aantrekt, is de 51-jarige huismoe
der Nelly Boerée uit Overveen. Al 28
jaar speelt zij de eerste trompet in het
Noordhollands Philharmonisch Orkest.
En het enige dat zij er van heeft
overgehouden, is een grote liefde voor
het instrument. Maandagmiddag heeft
zij in De Brakke Grond in Amsterdam
uit handen van IJf Blokker (Barend
Servet) de Gouden Notekraker gekregen.
Dat gebeurde tijdens de Nationale Reü
nie van Musici en Artiesten in het kader
van de actie „Beter uit met levende
muziek” van de Nederlandse Toneelkun
stenaars Bond (NTB).
Mevrouw Boerée, moeder van drie
zoons, zegt: „Inderdaad ben ik de enige
solo-trompettiste in Nederland, mis
schien wel de enige in Europa, althans
ik heb nooit gehoord dat ik collega’s zou
De verwondering bij het Nederlandse
Kamerorkest ontstond in de eerste
plaats over de opvattingen die de werk
groep heeft over de taak van het in
Amsterdam gevestigde orkest. De heer
Jaap Bevaart, zakelijk leider van het
kamerorkest: „Het is een grote misvat
ting van deze werkgroep dat men denkt
I
VOLGENS FRANS MOLENAAR
moet het voor iedere vrouw een feest
zijn om in haar kleding met de kleur
van haar omgeving te kunnen har
moniëren en daarbij stelt hij dan
meteen, dat het ook voor iedere man
een feest moet zijn om daar naar te
kijken. Om zulks even aanschouwe
lijk te maken werden daarop vijf
beeldschone mannequins ten tonele
gevoerd. Vanzelfsprekend waren zij
gehuld in niet minder beeldschone
Molenaar creaties en even vanzelf
sprekend waren daarvoor de hiervoor
genoemde tinten gekozen. Als proef
op de som werden deze vrouwsper-
soontjes vervolgens tegen, in dezelfde
kleuren met Flexa bewerkte panelen
gevlijd en ziedaar, het levensechte
bewijs! Gevolg: de heren der schep
ping kunnen voor de grote schoon
maak aan de slag om te laten zien
wat zij van hun kleurig huiswerk
weten te maken.
Mochten pa of zoonlief nu nog niet
voor de klus te vangen zijn, vast
staat in ieder geval dat zowel de
firma Sikkens, want die maakt per
slot Flexa, als Frans Molenaar met
dit experiment een modekleurig tijd
perk heeft ingeluid.
Het snelle veranderen van die normen
in de tijd sedert Feydeau heeft het
boulevardtoneel niet kunnen bijhouden,
ondanks enkele geslaagde pogingen in
die richting. Voor zo ver er nu nog
nieuwe boulevardblij spelen in Parijs
worden geschreven en gespeeld (wat ook
kwantitatief sterk terugloopt), gaan ze
meestal nog steeds uit van de veronder
stelling dat driekwart van Parijs, voor
zo ver het zich zulks financieel kan
veroorloven, ’s middags om vijf uur
echtbreuk pleegt en de rest van de dag
gebruikt om dat te organiseren. Daarbij
weet iedereen, ook de schrijvers van die
stukken, dat de werkelijkheid wel een
klein beetje anders is.
André Roussin (die juist vandaag zijn
dat het Nederlands Kamerorkest een
regionaal orekst is. Wij hebben van het
ministerie de opdracht gekregen daar te
spelen waar de grote orkesten normaal
niet komen. Bekijkt u ons speelplan
voor dit jaar: we zijn te horen van Axel
tot Winschoten, van Den Helder tot
Nijmegen. Daarnaast hebben we onze
abonnementsconcerten in Amsterdam,
Rotterdam en Den Haag. Het zal duide
lijk zijn dat we een nationaal karakter
hebben. Dat blijkt ook uit de begeleidin
gen van de Nederlandse Opera Stichting
waarmee we op verschillende plaatsen
spelen. Voeg erbij de plaatopnamen die
we voor Philips maken en waaraan we
tot 1978 contractueel zijn gebonden en u
ziet dat onze orderportefeuille tot de
rand is gevuld”.
Het Nederlands Kamerorkest beschikt
Volgende maand zal het bestuur van
het Nederlands Kamerorkest zijn bezwa
ren tegen de nota naar voren brengen
en advies uitbrengen over de positie van
het orkest in Noord-Holland. Gezien bo
vengenoemde bezwaren zal dat advies
zeker negatief zijn inzake een samen
werking tussen NPO enerzijds en het
Gewestelijk Orkest en Kamerorkest an
derzijds. Bevaart: „Al zouden we het
willen, dan zou het noge niet kunnen door
tijdgebrek”.
hebben. Ja, direct na mijn middelbare
school kon ik bij het NI?O komen. Ik
was toen 17, ik had drie jaar les gehad.
Ach ja, behalve hard studeren en een
fikse dosis doorzettingsvermogen moet je
ook een beetje geluk hebben.”
Dat regelmatig trompet spelen een
goede conditie vereist, is ook volgens
Nelly Boerée waar. Zij zwemt en wan
delt veel. „We worden wel eens vergele
ken met topsporters en daar zit wat in,
al wordt er aanzienlijk meer aandacht
aan de topsport besteed. Toch wil ik
benadrukken dat het niet alleen gaat om
hard blazen. Het gaat vooral om de
ademhalingsbeheersing. Yoga-adem-
halingsoefeningen zijn fantastisch voor
een trompettist.”
De Nederlandse Toonkunstenaarsbond
heeft de Notekrakers-prijzen ingesteld
om er toonkunstenaars mee te eren, die
veel voor de „levende muziek” in Neder
land betekenen. Die levende muziek is
nog steeds in een gevecht op leven en
dood gewikkeld met de mechanisch
voortgebrachte klanken, die steeds meer
terrein gaan winnen.
Doordat Nelly Boerée „levende mu
ziek” voortbrengt, heeft zij weinig tijd
om haar nieuwsgierigheid naar avant-
gardistische muziek te bevredigen. „Ja,
daar zou ik graag veel van horen, niet
dat alles even goed is, maar ik vind het
reusachtig interessant. Verder heb ik
geen speciale voorkeuren voor muziek
stukken of composities, hoewel ik me
wel altijd heb toegelegd op Bach. Het
enige waar ik mij wel eens aan heb
geërgerd tijdens mijn loopbaan, is de
wijze waarop sommige amateur-dirigen-
ten de toon aangeven. Met die dirigenten
heb je als provinciaal orkest nu eenmaal
meer te maken dan een Residentie- of
Concertgebouworkest.”
IJf Blokker met twee „Gouden Note-
krakers” van de Nederlandse Toon
kunstenaarsbond, gistermiddag uitge
reikt aan de trompettiste Nelly Boerrée
en de jazzmusicus Boy Edgar.
„Houdt u mij ten goede, ik heb niets
tegen het NPO, maar dit rapport ademt
helemaal de geest van hoe het NPO
coüte que coüte in stand moet worden
gehouden. Ik zie trouwens niet in waar
om men juist ons orkest hier heeft
genoemd. Misschien is het een kwestie
van afturven geweest en hield men uit
eindelijk het Nederlands Kamerorkest
over. Het feit dat men ons in het geheel
niet heeft gekend in de voorbereidingen
van de nota is in dit verband tekenend.
Ik heb de inhoud van de nota via de
krant moeten vernemen. Dat noem ik
een opmerkelijke zaak”.
63e verjaardag viert) is in de loop van
zijn leven van avantgardistisch regisseur
en hater van het boulevardtoneel, gelei
delijk naar de vijand overgelopen en
zelf een virtuoos schrijver van boule
vardblij spelen geworden. Daarbij heeft
hij de verouderde uitgangspunten niet
helemaal verworpen, maar ze wel met
satirische middelen belachelijk gemaakt.
In zijn „Nina”, dat al meer dan twintig
jaar oud is, speelt het klokje van vijven
nog altijd een belangrijke rol, hoewel
Roussin, door de situatie tot een toppunt
van onzinnigheid op te voeren, duidelijk
laat merken dat hij er zelf niet aan
gelooft. De hoofdpersoon is een rijke en
voor de vrouwen blijkbaar onweerstaan
bare vrijgezel, die zijn (getrouwde)
vriendinnetjes in series van drie per dag
afwerkt. Een paar van de bedrogen
echtgenoten willen hem daarvoor met de
dood bestraffen, maar Nina, een van de
ontrouwe dames, komt altijd precies op
tijd binnen om dat te verhinderen. Nina
is niet alleen in dat opzicht een heel
efficiënt persoontje, zij munt ook uit
door een grote handigheid in het verple
gen van haar man en het charmeren
van haar minnaar en door een onstuit
bare woordenvloed vol van de meest
absurde logica. Door dat alles oefent zij
een ware liefdesterreur uit over man en
minnaar, die dan ook gezamenlijk tot de
conclusie komen dat ze beter haar dan
elkander uit de weg kunnen ruimen.
Natuurlijk lukt dat ook al niet en even
natuurlijk is Nina tenslotte de stralende
overwinnares op beide fronten.
Het knappe van Roussin is, dat hij
van zo’n nonsensicale handeling toch een
aanvaardbaar stuk weet te maken,
waarbij het de toeschouwer nauwelijks
stoort dat de vijf personen, die er in
voorkomen, eigenlijk geen van allen eni
ge overeenkomst vertonen met gewone,
bestaanbare mensen. Het zijn produkten
van Roussins fantasie, die alleen in
menselijke lichamen zijn gestoken, maar
verder uitsluitend dienen als spreekbui
zen van zijn speelse humor en zijn
satirische kijk op mens en samenleving.
Daarmee stelt hij heel zware eisen aan
de acteurs, die de taak hebben deze
onbestaanbare figuren zó te vertolken,
dat het publiek er in trapt en werkelijk
een paar uur lang gaat geloven dat
Onze-lieve-heer, mijlen ver buiten de
normale samenleving, ook zulke rare
kostgangers heeft.
Dat doel is aardig bereikt in de opvoe
ring die de toneelgroep Theater (15 jaar
na de première bij de Nederlandse Co-
medie) zaterdagavond in de Arnhemse
Stadsschouwburg heeft gegeven. Jan
Teulings. die al enige keren met succes
werk van Roussin heeft geregisseerd,
had met zijn regie precies de juiste toon
en de juiste sfeer gteroffen, half sati
risch, half kluchtig, met af en toe een
tikkeltje niet-serieus-bedoelde „Weltsch
merz”, het geheel omgeven door een
juweel van een decor van Frans Vosse,
waarmee die toon en die sfeer al dade
lijk precies werden aangegeven. Onder
de spelers blonk vooral Ton Kuyl uit
door zijn verrukkelijk spel als Nina’s
snipverkouden slappeling van een echt
genoot, die na zijn mislukte poging tot
moord de grootste bewonderaar van zijn
rivaal wordt. Nina zelf werd met veel
temperament en charme, maar af en toe
iets te haaibaaierig om die charme ge
heel tot haar recht te laten komen,
gespeeld door Ina van Faassen. Eric van
der Donk was de druk-bezette minnaar
die eigenlijk genoeg van het minnen
heeft, maar er toch niet mee kan ophou-
den, een au fond tamelijk vervelende
rol, waar Van der Donk toch nog zoveel
mogelijk humor uit haalde. Willem Paul
Edelman had een aardige scène als de
tweede bedrogen echtgenoot en Jan Teu
lings zelf had een werkzaam aandeel in
het uitstekende ensemblespel als een
dwaze inspecteur van politie.
SIMON KOSTER
LOS ANGELES (AP). De Italiaanse
actrice Sophia Loren gaat optreden in de
tv-bewerking van Noel Cowards „Brief
Encounter”, aldus heeft de Nationale
Broadcasting Company maandag be
kendgemaakt.
Het is de eerste maal dat de actrice in
Amerika op het televisiescherm te zien
zal zijn.
De opnamen zullen in Engeland wor
den gemaakt. Wie de mannelijke hoofd
rol zal spelen in het simpele en verfijn
de verhaal is nog niet bekend.
„Brief Encounter” gaat over de ont
moeting, op een Londens spoorwegstati
on tijdens de tweede wereldoorlog, van
een gehuwde vrouw en een eveneens
gehuwde arts. Het verhaal is jaren gele
den in Engeland verfilmd.
vrijdag 25 januari 1974 - 20.15 uur
Vierde concert serie C
programma
Haydn
van Hemel
Chausson
Shostakowitch
Entrée 4,(a.i.) c.j.p. geldig
Kaartverkoop en plaatsbespreken aan de kassa van het Concertgebouw,
Lange Begijnestraat 13, Haarlem, van 10 - 15 uur. Telefonisch 32 09 94
van 12 - 15 uur.
f
I
