WITTE BIOSCOOP ZAT NOKVOL
Nieuwe Komedie met
Erotisch Roodkapje wint
revue voor
amateur-filmfestival
werkende jongeren
Roemeense Folklore had veel succes
Prachtige liederen
op koffieconcert
Schönberg
Veel kwaliteit
op Film In ’74
Hans Kox volgt
Flothuis op
Engels orkest
uitstekend in
„De molen
bedrijf"
in
Smalfilmcursus
van NOVA
„Stoeien met
de filmcamara,,
.^«80 Hl
Artistiek leider van
Ciocïrlia met weinig theater, maar veel muziek in Haarlem
Ruud van der Meer en Rudolf Jansen
Hearst zou vandaag
plan bekendmaken
Concertgebouw Orkest
„Lachen in de baas z’n tijd”
MAANDAG
1 8
FEBRUARI
1974
Prinses Christina
Onder redactie van J.P. Bos
(Van onze medewerker)
HAARLEM Roodkapje heeft
zaterdagavond in de tot de nok toe
gevulde theaterzaal van de Toneel
schuur het Mini Moviefestival van
de Witte Bioscoop gewonnen. Dat
wil zeggen, niet Roodkapje zelf,
maar wel de maker van de film
rond deze bekende sprookjesfiguur,
de heer R. Weisel uit De Kwakel.
Hij ging om een uur ’s nachts ten
slotte naar huis met de eerste prijs,
de zogenaamde „Loutje-trofee”, een
wisseltrofee die het bekende beeld
van Lourens Janszoon Coster op de
Grote Markt voorstelt. Maar dan
een Lout je met een filmrol in de
hand in plaats van een drukletter.
1
Vereniging (HAFV). Een fijne
plaat die als goede propaganda
voor het behoud van ons kostelijk
molenbezit kan worden be
schouwd. Wegens het grote suc
ces van vorig jaar zal de Natio
nale Molendag een jaarlijks
evenement worden, steeds op de
tweede zaterdag in mei.
vandaag 27 jaar
TER GELEGENHEID van
Nationale Molendag op 6 oktober
vorig jaar is de fotowedstrijd „De
molen in bedrijf” gehouden. Een
paar honderd van de 950 in ons
land nog bestaande molens
draaiden op die dag om het gou
den jubileum van de Vereniging
„De Hollandsche Molen” luister
bij te zetten. Tijdens de jaarver
gadering van de vereniging, op
2 maart, zal de prijsuitreiking
van de wedstrijd geschieden. In
Krasnapolski in Amsterdam
wordt dan tevens een tentoon
stelling van de ingezonden foto’s
ingericht. Een van de foto’s die
in de prijzen is gevallen, is ge
maakt door de Haarlemmer
E. A. van Voorden, lid van de
Haarlemse Amateur-Fotografen
t L.
i
4P if
1
J. HEIJER
restaurant
(Van onze kunstredactie)
J. H. MOOLENIJZER.
n
n
n
HAARLEM. In het Concertgebouw
trad zondagavond het Roemeens dans
en muziekensemble Ciocirlia op. Ik ben
avond was de solo op de panfluit, met
name het gedeelte daarvan waarbij al
lerlei vogeltjes werden geïmiteerd met
op de achtergrond nog wat meer vogel-
HAARLEM. De Haarlemse compo
nist Hans Kox is door het bestuur van
het Concertgebouw Orkest benoemd tot
artistiek leider. Hij is daarmee de opvol
ger van dr. Marius Flothuis, die tot
hoogleraar in de muziek is benoemd aan
de Utrechtse universiteit.
Elke deelnemer ontvangt na afloop
een schriftelijke begeleiding van de
cursus die tevens handleiding is voor
de hobby- Men kan zich ook telefo
nisch opgeven bij de heer A. J. Lig-
thart: 075-173850.
0
f
s,
•s
y
ie
te
m
it
Ch
de
,e-
>r-
)at
e-
d-
7-
n-
ie.
e-
e-
K)
al,
it.
li
en
•t-
K)
or
K)
ti
en
K)
30
K)
o-
k-
a-
lit
K)
K)
ia.
n.
35
me ervan bewust een wijd openstaande
deur in te trappen als ik zeg, dat deze
niet oplopende zaal weinig geschikt is
voor een theatershow. In dit geval was
dat echter geen onoverkomelijk bezwaar,
want het accent van de voorstelling lag
toch op de muziek en de zes paren, die
daar af en toe een dansje tussenin
mochten maken deden dat best aardig,
maar toch niet zo, dat je er met je neus
bovenop wilde zitten om de subtiliteiten
vooral niet te missen.
temeer daar zijn moppen meestal vrese
lijk slap zijn. De hele show hing een
beetje tussen écht en parodie.
De spelers gaven alles wat ze hadden,
waarbij op viel dat het vrouwvolk met
meer theatertalent gezegend is dan de
mannen. Maar Felix Troch met zijn
tapdansnummer en z’n directeur met
krokodillentranen zal het wel maken.
Het slot is me niet duidelijk; waarom
moet de Nieuwe Komedie zich quasi-
grappig excuseren dat een revu eigenlijk
niet kan voor vormingstoneel, omdat
show een vorm van egotripperij is.
Waarom zouden toneelspelers geen lol in
hun vak mogen hebben? Wat mij betreft
mag „Revu van de arbeid” best een veel
dollere boel worden, als de strekking
maar over komt.
In twee zalen wisselden de vertonin
gen elkaar volgens een scherp tijdsche
ma af, waarbij de meeste cineasten hun
eigen projector met vaak verrassend
goed geluid gebruikten. De Film In werd
gekenmerkt door veel kwaliteit. Alle
genres waren vertegenwoordigd, met de
vakantie-, familie- en speelfilms in de
meerderheid.
Er werden ruim zestig films vertoond,
overigens zonder voorselectie en jure
ring. Na ieder filmpje was er een onder
breking voor discussie, waarvoor enkele
gesprekleiders waren ingeschakeld.
In de kantine was een voortreffelijk
informatiecentrum ingericht. Deze film
dag was een uitstekende propaganda
voor een hobby die momenteel door zo’n
half miljoen Nederlanders enthousiast
wordt beoefend.
DE NOVA, Nederlandse organisatie
van amateurfilmcfubs, verzorgt op 12,
19 en 26 maart een smalfilmcursus in
de grote zaal van het Kerkelijk Cen
trum aan de Ramplaan 108 in Haar-
lem-Overveen. De cursus, die wordt
gegeven door een ervaren amateurfil-
mer, de heer J. G. Hoogland, begint
steeds om 20 uur.
Hans Kox, nu 43 jaar, is artistiek
adviseur geweest van het Noordhollands
Philharmonisch Orkest. Hij werd dat,
toen hij zich enige jaren geleden, ko
mende uit Apeldoorn, in Haarlem ves
tigde. Hij was toen reeds niet alleen
bekend als componist, maar bewoog zich
ook op organisatorisch terrein. Hij was
onder meer directeur van de muziek
school in Doetinchem.
Het Concertgebouw Orkest kent Hans
Kox reeds, omdat het composities van
hem heeft uitgevoerd. Eduard van Bei-
num dirigeerde in 1956 voor het eerst
een compositie van Hans Kox. Korte tijd
geleden schreef hij een opvallende com
positie voor de jubilerende Beverwijkse
muziekschool.
HAARLEM. Met de uitnodiging
aan de zanger Ruud van der Meer en de
pianist Rudolf Jansen om zondag het
koffieconcert in het Haarlemse Concert
gebouw te komen geven, heeft de stich
ting „Stadsschouwburg en Concertge
bouw Haarlem” er voor gezorgd, dat het
muziekseizoen in Haarlem weer een
glanzend hoogtepunt rijker is geworden.
geweer kwam om de eindbalans op te
maken. Maar die jury had dan ook de
zware taak uit bijna vijf uur films, de
allerbeste produkten te selecteren. Die
allerbesten waren tenslotte: „That’s life”
van de heer Kiel uit IJmuiden in de
categorie allerhande; „Een nieuw begin”
van de heer Van Schie uit Haarlem in
de categorie huwelijksfilms en „De pop
penmoeder” van de heer Smit uit IJmui
den bij de huwelijksfilms. In de catego
rie vakantiefilms werd geen prijs uitge
reikt.
Zoals gezegd ging de hoofdprijs naar
de heer Weisel met zijn film „Roodkap
je”, tevens goed voor de eerste prijs in
de categorie erotiek. De vooraf aange-
kondigde Haarlemse Miss Movie-verkie-
zing ging wegens een tekort aan deelne
mers- er hadden zich slechts drie kandi-
VOOR DE FILMCURSUS voor be
ginners „Stoeien met de filmcamera”
van het Instituut Camera Nederland
in samenwerking met de Filmclub
Velsen hebben zich al ruim 35 lief
hebbers aangemeld. Deze cursus
wordt op gezellige, speelse en belsist
niet technische wijze gegeven voor
Ab J. Lighart, medewerker van het
blad „Smalfilmen als Hobby”.
Er zijn wat plaatsen open voor de
cursus die drie avonden omvat: 28
februari, 7 en 14 maart in gebouw
Velserduin op het Velserduinplein in
IJmuiden. Aanvang 20 uur.
De kosten, ƒ15 (voor leden van de
Filmclub Velsen halve prijs), kunnen
aan de zaal worden voldaan.
De muziek en dansen uit Roemenië
kenmerken zich door snelle vaak wisse
lende ritmes. In de dans gaat dat met
veel gestamp en geschreeuw gepaard,
terwijl er ook veelvuldig met de handen
op de laarzen geslagen wordt en bij twee
daten aangemeld - niet door. Daarvoor
in de plaats kwam een wat speelsere,
alternatieve „filmvrouw-verkiezing” aan
de hand van oude filmfragmenten.
Het Mini Moviefestival was onderdeel
van een complete filmmanifestatie die
vrijdagavond begon met een programma
rond de voorloper van de film: de tover
lantaarn. In tegenstelling tot zaterdag
liet het aantalbezoekers het hierbij af
weten de zaal was nog niet voor de
helft gevuld- maar er was dan ook een
moordende concurrentie van de televisie,
met op het ene net het Grand Gala du
Disque en op het andere net een film
van Hitchcock. Stampvol was het wel
bij het filmfeest voor de jeugd dat
gistermiddag werd gehouden en dat een
vrolijk en luidruchtig einde betekende
van een geslaagd filmweekeinde.
AMSTERDAM. De kamermuziek
staat in Engeland in hoog aanzien. Dat is
te merken aan de bijzondere kwaliteit
van „The Northern Sinfonia of Eng
land”, een kamerorkest van 20 strijkers
en enkele blazers, dat gisteravond optrad
in de grote zaal van het Concertgebouw.
Het orkest bestaat twaalf jaar en wordt
gewoonlijk geleid door de clavecinist
Georg Malcolm. Gisteravond echter was
de leiding toevertrouwd aan de Israëli
sche dirigent Yoav Talmi, die met in
gang van september 1974 is benoemd tot
dirigent van het Gelders Orkest. In 1970
ontving hij in Tanglewood U.S.A, de
Koussevitsky Conducting Memorial Pri
ze.
In deze zang trad een artistiek begin
sel aan de dag, dat eveneens opklonk uit
het meesterlijke begeleidende pianospel
van Rudolf Jansen. Een zelden bereikte
vertolkingseenheid kwam hier tot stand.
Zij werd voor het gehele concert gehand
haafd. Eerst betrof zij drie bewogen
liederen van Johannes Brahms, daarna
zes liederen van een negentiende-eeuwse
Nederlandse componist Gerrit Jan van
Eyken, merkbaar onder de heilzame mu
zikale invloed van Van Eykens tijdge
noot Robert Schumann geschreven.
Dan vijf liederen van Richard Strauss,
behorend tot het beste wat deze zolang
in de programmatische muzieksfeer ge
vangen componist heeft nagelaten.
Francis Poulenc was een merkwaardi
ge componist, onberekenbaar in zijn
BERKELEY. (AFP, UPI) De Ame
rikaanse krantenmagnaat Randolph
Hearst zal maandagavond een plan tot
verdeling van levensmiddelen onder de
armen van Californië bekend maken, in
de hoop de vrijlating te verkrijgen van
zijn 19-jarige dochter Patricia door le
den van het „Symbionese Bevrijdingsle
ger” (SLA). Patricia werd op 4 februari
ontvoerd.)
Gezien de grote belangstelling in
verscheidene plaatsen, waar deze cur
sus voor beginnende filmers al is
gehouden èn de uit een schriftelijke
enquête gebleken waardering ver
trouwt de NOVA er op ook de ama-
teurfilmers in Haarlem en omgeving
met deze activiteit van dienst te zijn.
De heer Hoogland zal de cursisten
vertrouwd maken met de mogelijkhe
den van voornamelijk vakantie- en
familiefilms. Op alle drie avonden is
er gelegenheid tot het stellen van
vragen. Op de derde avond kunnen
ook zelfgemaakte filmpjes worden
meegebracht die gezamenlijk zullen
worden besproken. Aan het einde van
de cursus krijgen de deelnemers een
schriftelijke samenvatting van alle
behandelde punten mee. Het aantal
plaatsen wordt beperkt gehouden tot
35.
Telefonische aanmelding voor deze
cursus onder nummer 03402-5434 of
schriftelijk bij het secretariaat van
de NOVA: Prof. Dr. Bakkerlaan 29,
Jutphaas. Het lesgeld bedraagt ƒ20 en
dient zo spoedig mogelijk te worden
overgemaakt op postgiro 782717 t.n.v.
NOVA, Jutphaas met vermelding
„cursus Haarlem”.
(Van een onzer verslaggevers)
HAARLEM. Honderden amateurfil-
mers uit het hele land hebben zondag de
gelegenheid aangegrepen om hun pro
dukten te vertonen tijdens de Film In
’74 in het gebouw van de Pedagogische
Academie aan de Leidsevaart. Het film
feest was perfect georganiseerd door de
Filmgroep Nederland in samenwerking
met een aantal filmclubs in Noord- en
Zuid-Holland.
dansen ook met stokken op elkaar. De
humor in het nummer „De betoverde
fluit’’ was van de magere soort en
verried een uiterst minimaal acteerta
lent.
In het openingsstuk de Watermusic-
Suite in F van Handel was wel te
merken, dat dirigent en orkest nog aan
elkaar wennen moesten. Talmi luisterde
goed naar het okest, maar het orkest
niet altijd naar hem. Toch waren er
gedeelten die prachtig uitkwamen, zoals
bijvoorbeeld de hobo-solo in het Adagio,
(Helen Powell). Ook het pianoconcert
in A. KV488 van Mozart, gespeeld door
Michèle Boegner, leed aan ongelijkhe
den. Het tweede deel kwam er nog het
beste af, maar het derde deel leek wel
een wedstrijd wie het vlugste kon
was het eerste klaar.
De uitmuntende kwaliteiten van het
strijkorkest kwamen pas na de pauze
naar voren in de „Verklarte Nacht” opus
4 van Arnold Schönberg. Ook Yoav
Talmi was hierin op zijn best. Hij diri
geerde dit werk uit het hoofd en slaagde
erin een uitvoering tot stand te brengen,
die ik onvergetelijk zou willen noemen.
Ook in de Symfonie nr. 83 in g. (La
-Poule) van Joseph Haydn, bleek dat
dirigent en orkest elkaar gevonden had
den. Het publiek was diep onder de
indruk en hield het applaus zolang aan,
dat er nog twee toegiften moesten vol
gen.
Het was trouwens maar goed dat de
Roodkapje uit de winnende film niet
zelf kwam opdagen om de prijs in
ontvangst te nemen, want haar blote
aanwezigheid zou ongetwijfeld opschud
ding hebben veroorzaakt onder de talrij
ke bezoekers. Het ging hier namelijk om
een sprookje met duidelijk erotische in
slag, met een fors uit de kluiten gewas
sen Roodkapje, dat met haar schaarse
kleding inderdaad een lekker hapje moet
zijn geweest voor de wolf.
Eens te meer bleek uit deze film dat
de seksgolf van de zestiger jaren nog
steeds niet voorbij is en nu ook de
mensen die zich vroeger alleen bezig
hielden met hoogst onschuldige familie-
of vakantiefilms, heeft overspoeld. Op
het Mini Moviefestival was er naast de
gewonne huis-tuin-en keuken categoriën
zoals familiefilms, vakantiefilms, huwe
lijksfilms en allerhande, zelfs een speci
ale plaats voor ingeruimd onder de noe
mer erotiek. Er werden drie films inge
zonden, waaronder de winnende.
In totaal deden vijftien amateurfil-
mers mee aan het festival, dat dit jaar
vooi’ het eerst werd gehouden. Zij
brachten twintig films met zich mee van
over het algemeen behoorlijk niveau. De
meesten van hen bleken fervente filma-
mateurs met al de nodige ervaring, ge
zien het grote aantal deelnemers dat
met complete geluidsfilms op de prop
pen kwam. Daarmee schoot het festival
eigenlijk een beetje aan zijn doel voorbij
omdat de achterliggende gedachte was dat
nu eens de doorsnee-filmer, de man of
vrouw die eens per jaar een vakantie
film maakt en misschien nog een filmp
je van de kinderen, hier de kans zou
krijgen iets van zijn creativiteit te tonen,
tonen.
Henk Maurits, een van de mensen van
de organiserende Witte Bioskoop, schreef
het wegblijven van die ongetwijfeld im
mens grote groep van typische familie-
filmers toe aan drempelvrees. Gebrek
aan zelfvertrouwen en ongemotiveerde
zelfonderschatting- Hij bleek niettemin
erg tevreden over het festival dat, al
dat, al had het zijn doel dan niet voor
de volle honderd procent bereikt, het
publiek toch van zeven tot enen ’s
nachts heeft weten te boeien. Een tech
nisch vrijwel perfecte organisatie zorgde
ervoor dat -integenstelling tot de vertra
gingen die gebruikelijk schijnen te zijn
op dit soort festivals- de zaak soepel en
vlot verliep.
De zaak stokte pas toen de jury,
bestaande uit voorzitter Simon Engel,
Cees Straus, Gerrit van Dijk, Peter
Brouwer en Marianne Houtkamp, in het
geestige, onverwachte uitvallen. Voor
zijn Ijederen-reeks over enige diersoor
ten „Le Bestiaire ou cortège d’Orphée”
heeft hij zich kunnen beheersen en mu
ziek van grote gaafheid geschreven.
In de zetting voor bas, en piano klonk
deze reeks voortreffelijk, dank zij de
eminente voordracht.
De componist Jacques Ibert won eens
een prijs bij een wedstrijd, waaraan ook
Maurice Ravel meedeed, maar „verloor”.
Het ging om liederen voor een film over
Don Quijote. De film kwam er niet, de
liederen wel. Wat Ravel maakte werd
bekend, maar de liederen van Ibert
raakten onverdiend achterop. Onver
diend, ja. Dit hebben Ruud van der
Meer en Rudolf Jansen laten horen met
een verrassende, indrukwekkende vertol
king, die ook duidelijk maakte waarom
Ibert daarvoor werd onderscheiden. Voor
de film zouden zij door hun echte bewo
genheid van meer betekenis zijn geweest
dan de intellectualistische liederen van
Ravel.
Ruud van der Meer en Rudolf Jansen
hebben hun concert tot een evenement
van een haast overstelpende muzikale
schoonheid en van een diep-verinner-
lijkte menselijke mededeelzaamheid
doen worden door hun verrukkende ver
blijding brengende, maar ook verstilling
en ontroering gevende voordracht van
een rijk programma, een zorgvuldige
eenheid brengende selectie van prachtige
liederen.
Ruud van der Meer vertolkte deze
juwelen van poëzie en van romantische
lyriek met fraaie stemklank, bezield en
genuanceerd van kleur en kracht met.
voortreffelijke dictie en voordracht.
Dit is een recente foto van prinses Chris
tina, die vandaag haar 27ste verjaardag
viert.
Aan het slot van het concert werd
aandacht gevraagd voor muzikale en
dichterlijke ontboezemingen over zes
jonge meisjes. Drie ervan had Gabriel
Fauré tot voorwerp van zijn bewogen
heid gemaakt. De andere drie waren
meisjes, onderwerp van „Trois poèmes
d’amour”, waarvoor Louis Andriessen
muziek van een grote natuurlijkheid,
spontaniteit en verstaanbaarheid schreef,
overtuigend voor zijn bijzondere be
gaafdheid, maar onbegrijpelijk als men
de latere muzikale ontwikkelingsgang
van de componist beschouwt.
Ruud van der Meer en Rudolf Jansen
hebben als dank voor de langdurige
geestdriftige bijval van de opgetogen
toehoorders nog een toegift gegeven:
„Les papillons van Ernest Chausson.
P. ZWAANSWIJK
tjes via flageolet-tonen op violen tevoor
schijn getoverd. Het publiek kon er
maar niet genoeg van krijgen en het
nummer werd dan ook herhaald. Het
orkest lonkte naar ons via het oer-
onroemeense „De Driekusman” en ver
gastte ons uiteraard ook op een cym-
baal-solo die voor deze gelegenheid bijna
verdronk in een zwelgend vioolkwintet.
Heel wat minder spectaculair, maar
bijzonder knap vond ik de solo op de
telinca, een fluit, die uit niet veel meer
dan een rechte pijp zonder gaatjes be
staat en waaruit de speler alleen door
de manier van blazen en het al of niet
afsluiten van de pijp aan de onderkant,
zijn tonen moet maken. Ook de solo op
taragot, een soort- klarinet die conisch
uitloopt en een lagere toon heeft dan
een gewone klarinet was bijzonder mooi.
Het ensemble Ciocirlia gaf een uiterst
verzorgde show en was bijzonder gedis
ciplineerd en de ongeveer zeshonderd
aanwezigen toonden zich na afloop zeer
enthousiast.
CONRAD VAN DE WEETERING
Heel wat meer genoegen viel er aan
de muziek te beleven, v ooral als je
jezelf over de gedachten heen hebt ge
zet, dat je zo’n orkest liever in een groot
---i zou horen. Hoogtepunt van de
DEN HAAG. De uurtjes vormings
werk, die werkende jongeren in werktijd
moeten volgen, lijken niet altijd en
overal even populair te zijn. Het schijnt
moeilijk de jongeren ervan te overtuigen
dat dit vormingswerk heel nuttig en
goed voor ze is. Het toneelgezelschap
Nieuwe Komedie, dat zich vooral op de
jeugd richt, probeert nu met een een
voudig revuutje de jongelui te laten
praten over de situatie op hun werk en
of je daar wat aan kunt doen, of niet.
Het heet „De revu van de arbeid;
lachen in de baas z’n tijd” en is geschre
ven door Herman Pieter de Boer. Het
bestaat net als een echte revu uit lied
jes, dansjes en schetsjes, aaneengeregen
door een conferencier. De onderwerpen
zijn: het jeugdloon is te laag, de arbei
der eet patat en de baas kaviaar, het
werk is saai, wie zijn mond open doet
wordt de verkeerde kant uit gepromo
veerd, de arbeidsomstandigheden worden
er niet beter op ook al moet dat vol
gens de wet gebeuren.
De dialogen zijn kort en soms wel
grappig, maar naar mijn gevoel veel te
algemeen en daarom krachteloos gehou
den. Ze lijken me eerder geschreven
naar papieren voorbeelden, dan ontleend
aan de werkelijkheid. Ze geven niet het
idee dat de schrijver of de spelers hun
voorbeelden hebben gekozen na onder
zoek op bedrijven of gesprekken met
werkende jongeren zelf. Misschien heeft
de Nieuwe Komedie geen tijd gehad om
zich intensief voor te bereiden, zoals
bijvoorbeeld Proloog of het Werkteater
doen als ze uit het werkelijke leven
grijpen. Maar wie weet, zijn eenvoudige
algemeenheden voldoende om het pu
bliek toch tot praten te krijgen.
Eric Oosthoek heeft de revue met
precisie geregisseerd, daarbij geholpen
door José Lewis die met de zes spelers
vlotte dansjes instudeerde. De muziek
klonk lekker en met name de smartlap
over het lopende handwerk en de mee
zinger over de brave vader, die altijd
deed wat de baas wilde, mochten er zijn.
Het geheel liep vlekkeloos, al was het
tempo nog wat traag. De manier waarop
de conferencier te werk ging, leek me
onjuist. Hij moest een parodie maken op
een echte conferencier, die aan de lo
pende band zijn moppen afratelt. Om de
parodie te waarderen moet je als toe
schouwer wel weten, hoe zo’n conferen
cier te werk gaat. Of dat het geval is,
valt te betwijfelen. Ik vermoed dat de
jongelui hem maar een slijmerd vinden,
•'.-■hli.
se
