Amerikaanse coach ziet wel wat in
Dill Sheridan
nagels te bijten
Ronduit
mishandelingen
intercontinentale proücompetitie
zit weer op zijn
door Theo Klein
Mariniers
Geestdrift
Rangschikking
w
29
Erbij
28
lerde
Rectificatie
Taxi*bal
rechter
IG
ZATERDAG 9 MAART 197 4
Korfbalscheids*
Uit de duim gezogen
Op het damestoilet
jhuis
ikere
ikket
een
3.
jn
irjaar
er
en
STOPPER
k
;1
I
jstigingw
butie w»
den
ng,
ctie
en
Een feit is dat de Amerikaanse coach
zijn geestdrift goed over heeft weten te
brengen op de Delftse formatie. Na zijn
aanpassingsperiode haalde hij de ploeg
uit de crisissfeer, wist de derde plaats
veilig te stellen en zegevierde bovendien
in de poule om de nationale beker. Als
coach lijkt Bill Sheridan nu eindelijk
he.t succes te gaan oogsten, waar hij
naar de New York Atletic Club, waar
hij als speler-coach optrad.
van minister Van Agt, die ik mij
levendig kan voorstellen.
vroeger als speler in eigen land niet toe
kwam. „Met mijn 1 meter 88 ben ik
altjjd een kleine foreward of een grote
guard geweest. Maar voor beide posities
was ik niet goed genoeg om als prof te
kunnen spelen. Als foreward kwam ik
tien centimeter te kor.t, terwijl ik de
snelheid miste om tot een goeie betaal
de guard uit te groeien.”
Sheridan probeerde tweemaal tever
geefs om tot een profploeg (Atlanta en
Phoenix) door te dringen. „Beide keren
kreeg ik te horen dat ze me niet konden
gebruiken. Dat lot ondergingen nog hon
derden jongens met mij. Er bleven maar
enkele spelers over die voor een con
tract in aanmerking kwamen. De rest
kon teruggaan naar school, een baantje
zoeken, of proberen om naar Europa te
komen. Ik heb dat ook al eens eerder
geprobeerd. Maar de agent, die dat voor
me moest regelen, deed er niet veel aan.
Die mannen hebben liever grotere spe
lers, daar kunnen ze zelf meer geld aan
verdienen. Het zijn niet meer dan han
delaren in lichamen. Daarom ben ik blij
dat ik uiteindelijk zonder tussenkomst
Ook deze wedstrijden zullen meetellen
voor de algemene rangschikking. Neder-
Daarnaast zou men het nog aantrek
kelijker kunnen maken met bijvoorbeeld
omlijstende muziek- of sportprogram-
gevolgd door de tik van Jan Mulder
en diens verwijdering. Daarna legde
Neeskens de bal op de stip. Wat doet
Geurens? Die verlegt de bal een paar
centimeter. Uiteraard pakt Neeskens
de bal opnieuw op, en legt hem
opnieuw neer zoals hij hem hebben
wil, want het eerste gebod voor ie
mand die een vrije schop, en dus zeker
een penalty, nemen moet is, dat hij
de bal zorgvuldig zélf neerlegt.
Bovenstaand verhaal heb ik geheel
uit mijn duim gezogen. De 26-jarige
Gerrit Vooys, doelman van AZ’67,
schopte de 22-jarige Johnny Rep,
rechtsbuiten van Ajax, immers niet
op het Leidseplein ondersteboven,
maar in het Ajax-stadion. Het ging
bovendien niet om een taxi, maar om
de bal, en ook werd Vooys niet
geverbaliseerd door de politie, hij
werd slechts „gestraft” met een vrije
schop op de rand van het strafschop
gebied, en scheidsrechter Geurens
hield de gele en rode kaart in zijn
zak.
wat zei scheidsrechter Geurens daar
over tegen Jan Mulder, nog op het
veld? Keizer had die vrije schop
moeten nemen, en dan had ik hem
wel over laten namen als hij last had
gehad van dat muurtje.' Waar slaat
dat nu in godsnaam op? Keizer be
duidde toch al, voordat hij de vrije
schop genomen had, dat hij last van
dat muurtje op 5 meter afstand had?
Hij kan dan geen effectbal erover
heen geven, omdat het te dicht bij
staat. Hij kan andere tactische, inge
studeerde manoeuvres (bijvoorbeeld
langs het muurtje) niet uitvoeren,
omdat het doel in hoge mate ver
kleind wordt door zo’n muurje dat te
dicht bij staat, zoals ook een uitlo
pende keeper zijn doel verkleint.
Wie zoiets als scheidsrechter niet
begrijpt en aanvoelt, en dan boven
dien nog zelf de bal op de penaltystip
wil leggen, geeft er blijk van geen
feeling voor voetbal te hebben en
moet korfbalscheidsrechter worden.
Het is zonde dat ik het zeg, maar het
is zo.
En wat doet Geurens, die dat blijk
baar niet weet? Hij verlegt de bal
opnieuw terwijl Neeskens al achter
uit stapt’. Van Hanegem had geen
betere zenuwenoorlog tegen de penal-
tynemers kunnen voeren dan Geurens
op dat moment. En het gevolg: Nees
kens, in de toch al zo gespannen
sfeer, zei wijzend op Geurens iets dat
er kennelijk niet om loog en dat vast
wel een gele kaart waard was ge
weest. Neeskens legde de bal opnieuw
goed, nam zijn aanloop en knalde de
bal keihard in. Dat hij bij zijn aan
loop eerst nog zij aan zij stond met
een Alkmaarder die binnen de cirkel
en zelfs binnen het strafschopgebied
stond, zullen we verder maar voor
lief nemen, maar het loopt natuurlijk
de spuigaten uit als de scheidsrech
ters bij het voeren van de zenuwen-
oorlog de rol van de tegenpartij
gaan overnemen!
van zo’n agent in Europa terecht ben
gekomen.”
Inmiddels is men op initiatief van de
Belgische bondscoach Guy van den
Broeck druk doende in Europa een fili
aal van de Amerikaanse profleague
ABA op te zetten. Een voornemen dat al
verscheidene malen wereldkundig werd
gemaakt, maar dat nu toch vaste vor
men aan schijnt te nemen. Gisteren
vond er in Parijs een tweede belangrijke
bespreking plaats tussen gegadigden voor
deze Europese profcompetitie, die af
komstig zouden zijn uit België, Frank
rijk, Spanje, Italië en Israel. De Europe
se Basketball Associatie in oprichting
wil met vijf Europese teams beginnen.
Zij zullen elk totaal zestien wedstrijden
tegen elkaar spelen om vervolgens tegen
tien Amerikaanse ABA-teams aan te
treden.
Het is een beetje vervelend on
iedere keer weer op ons scheidsrech
meer omdat scheidsrechter Geurens
wél de gele kaart uit zijn holster
trok om die aan Piet Keizer te geven
(die niemand molesteerde, maar wei
gerde een vrije schop te nemen toen
het AZ-muurtje op 5 d 6 meter
afstand bleef staan), en ook gaf Geu
rens een gele kaart aan Ko Meijer
die Arie Haan aan zijn shirt getrok
ken had, en ten slotte verstrekte hij
Van Dord een boeking, omdat deze,
nadat tegen hem gefloten was wegens
free-kick (wat het niet was), de bal
speels en balorig over een toelopende
Alkmaarder heenwipte.
ntvanget
die rei-
i adver-
nummer,
iat num-
vermeld
de door-
of maak!
Ijk. Ver-
a steedi
de enve-
imer van
waarop
eert.
slgen be-
Bij zijn eerste kennismaking met het
Nederlandse basketbal verwonderde de
Amerikaan zich niet alleen over het
spelpeil. Ook de accommodatie waarin
de topclubs spelen en de organisatie
binnen de verenigingen zijn veel beter
dan hij zich had voorgesteld. Hij legt
uit: „In Amerika hebben wij de zoge
noemde Industrial Teams. Dat zijn ama-
teurploegen die door bedrijven gespon
sord worden. Dus enigszins vergelijkbaar
met de situatie hier. Het peil in Neder-
aland licht echter aanmerkelijk hoger en
I bovendien zitten de verenigingen hier
'veel beter in elkaar. Er wordt in Neder
land over het algemeen niet 'slecht ge
basketbald. Zeker niet door de clubs uit
de kampioenspoule, maar ook niet door
de mindere vereniging. Daarin ontbreekt
het alleen aan lengte, zodat ze niet
verder kunnen komen.”
Op de daarop volgende vraag
waarom dat dan niet gebeurde, ant
woordde Van Agt (u weet wel, die
man met dat haar): „Het gebeurt een
heel enkele keer. Tot nu toe hebben
we ons vertrouwen gegeven aan de
KNVB en de scheidsrechters, maar
bijster veel resultaat zie ik daar niet
van. Wat me helemaal niet bevalt is
het volgende. Ik kan me niet aan de
indruk onttrekken dat menig scheids
rechter eerder geneigd is om bestraf
fend op te treden tegen zogenaamd
spelbederf dan tegen mishadelingen
en beledigingen. Dat vind ik de om
gekeerde wereld, hoezeer ik me ook
kan voorstellen dat iemand er in de
heksenketel van een stadion voor te
rugschrikt om strenge straffen uit te
delen. Zo’n scheidsrechter stelt zich
wel aan risico’s bloot als hij spelers,
vooral als het vedetten zijn, het veld
uitstuurt. Toch zou dat eigenlijk veel
vaker moeten gebeuren”.
En dan die vrije schop. AZ-muur
tje op 5 d 6 meter afstand in plaats
van 9.15 meter. Keizer wijst erop.
Geurens neemt in schuine richting 7
kleine pasjes tot het muurtje en be
duidt dat Keizer zijn vrije schop
moet nemen. Die weigert. Terecht.
We leven niet in een politiestaat
waarin ook de onwettige aanwijzin
gen van de politie moeten worden
opgevolgd. Resultaat? Gele kaart voor
Keizer: de omgekeerde wereld! En
Sheridan: „Dan pas zou ik in de gelegen
heid zijn om een ploeg naar mijn eigen
inzichten op te zetten. Vooral de aanval
zou dan gewijzigd worden. Want de
manier waarop we nu aanvallend spelen
heb ik noodgedwongen (hij arriveerde
halverwege het seizoen, red.) van mijn
voorganger over moeten nemen. Ik heb
intussen wel wat kunnen veranderen. Zo
maken we op het ogenblik veel minder
fouten dan in het begin van de competi
tie. En dat scheelt ons met die nieuwe
tienfoutenregeling veel kostbare punten.
Maar er moet nog veel meer gewijzigd
worden. Onze aanval moet veel simpeler
spelen. De spelers hebben we daar wel
voor, alleen de opzet moet veranderen.”
Ongetwijfeld zal minister Van Agt
afgelopen zondag weer naar Studio
Sport in Beeld hebben gekeken, en
zich hogelijk verbaasd hebben, te
ma’s. Zoals Transol dat al deed door
voor de wedstrijd tegen Levi’s en in de
rust wielerwedstrijden af te werken.”
Voor de confrontatie met de Ameri
kaanse profteams voorziet Sheridan ech
ter grote problemen. „Basketbal”, besluit
hij, „in Amerika is een fysiek spelletje.
Een man als Dinkins (uitblinker bij
Transol, red.) werd in Amerika te licht
bevonden als guard, maar hier komt hij
goed mee. Dat zegt al iets over het
verschil. Het Europese spel is daarente
gen sneller omdat hier de scheidsrechter
de bal niet na iedere onderbreking aan
hoeft te raken. Ook die regels zullen
gelijkgeschakeld moeten worden. En dat
is nog maar een van de problemen waar
men bij de opzet van een intercontinen
tale competitie op zal stuiten.”
In een interview met Klaas Peere-
boom in Het Parool antwoordde mi
nister Van Agt op de vraag, wat hem
zondagavond altijd zo boeide in
„Sport in Beeld”: „Wat mij erg inte
resseert is de toegenomen agressiviteit
op de velden. Ik vind dat verontrus
tend. Je ziet van tijd tot tijd op de
voetbalvelden dingen gebeuren die
ronduit mishandelingen zijn, waarbij
je je een strafvervolging zeer wel zou
kunnen voorstellen”.
P.S. Ik schreef vorige keer, dat ik
niet begreep hoe Leo van der Kroft
ook na het zien van de beelden in
Studio Sport kon volhouden dat het
doelpunt van Wim van Hanegem te
gen Ajax buitenspel geweest was.
Van der Kroft vertelde me, dat hij
tegen de man van Studio Sport die
hem opbelde had gezegd dat hij de
eerste keer nog gedacht had gelijk te
hebben gehad, maar dat hij na de
vertraagde beelden gezien had dat het
géén buitenspel was geweest. Hoe het
kwam dat Henk Terlingen daarna
meldde dat Leo van der Kroft nog
steeds staande hield dat het buiten
spel was geweest, begreep hij ook
niet, maar hij vermoedde dat dat
kwam doordat Henk het uit de twee
de hand had doorgekregen.
Stelt u zich even het volgende
tafereeltje voor. Op het Leidseplein
in Amsterdam staat één taxi. Uit de
richting van de Stadsschouwburg
komt een jongeman, Gerrit V., oud 26
jaar, aanrennen om als eerste die taxi
te kunnen pakken. Tegelijkertijd
komt u't de richting van de Oester
bar van de heer Hoopman (de
schoonvader van Piet Keizer, maar
dat staat hier geheel buiten) de jon
geman Johnny R., oud 22 jaar, aan
rennen, die eveneens genoemde taxi
wil pakken. Het ziet er naar uit dat
Johnny R. als eerste het portier zal
kunnen openen, maar vlak voordat
hij daartoe in staat is wordt hij door
Gerrit V. in volle varat omvergeke-
geld, zodat hij een dusdanige smak op
het asfalt maakt dat hij zich, na
verzorgd te zijn door een toevallig
passerende EHBO-man, hinkend moet
terugtrekken in de Oesterbar. De
taxichauffeur heeft intussen per mo
bilofoon een politievolkswagen opge
roepen, zodat Gerrit V. geverbaliseerd
kan worden...
„Ik hou van voetbal, maar op den
duur moet het volgens mij toch moge
lijk zijn om ook in Nederland zo veel
toeschouwers te trekken dat er aan
profs hoge salarissen uitgekeerd kunnen
worden. Waarom niet? Als Transol-Le-
vi’s al zesduizend toeschouwers trekt,
dan moeten de profs daar toch ook toe
in staat zijn. Het begin zal moeilijk
worden, maar op den duur zal ook
basketbal in brede lagen populair wor
den. Alle ingrediënten zijn daarvoor
aanwezig: het publiek kan comfortabel
„Toen ik te horen kreeg dat een
Nederlandse club mij als coach wilde
Jiebben”, vertelt hij, „had ik het idee dat
ik hier in een wat basketbal betreft
onderontwikkeld gebied zou komen. Ik
stelde me zo voor dat ik de jongens de
basisprincipes van het basketbal nog zou
moeten leren. Maar dat was een misvat
ting. Het is helemaal geen kwestie van
grondbeginselen onderrichten. De Neder
landers kunnen basketballen. Ze hebben
al geleerd hoe het moet. Ik ben er
slechts om hun geheugen op te frissen.”
In die tijd maakte hij kennis met een
schoenenfabrikant, die regelmatig voor
zaken naar Europa reisde. „Ik werkte
toen als onderwijzer, maar het liefst
wilde ik voor een paar jaar naar Euro
pa. Ik was nog nooit, ook niet tijdens
mijn diensttijd, over de grens geweest.
Daarom vroeg ik die kennis om eens
voor me rond te kijken aan de andere
kant van de oceaan”, aldus Sheridan, die
eigenlijk als speler wilde beginnen om
later van lieverlee tot coachen over te
gaan. Het liep echter anders dan hij zich
had voorgesteld. Via de Belg René Mol,
de ex-bondscoach van de NBB, kwam
Sheridan in contact met Raak, dat hem
graag als technisch leider wilde hebben.
Hij werd daarmee de eerste full time
Amerikaanse coach in Nederland, een
functie die hij ook volgend jaar met
plezier wil bekleden.
Tot zover minister Van Agt van
justitie. Het zal u zijn opgevallen dat
Klaas Peereboom, zoals zoveel men
sen. nog spreekt van „Sport in
Beeld”, als is die naam al jaren
geleden vervangen door Studio Sport,
om redenen die wel altijd onbekend
zullen blijven, en die in ieder geval
weinig plausibel zijn omdat Sport in
Beeld makkelijker in de mond ligt,
en het duidelijk aangeeft waar het
om gaat. Maar goed, dat is een zij
sprong, het gaat nu om deze mening
Op die vrije schop van Piet Keizer
kom ik direct nog terug, ik wil eerst
even wijzen op één klein detail. Jo
han Neeskens moest de tweede straf
schop van Ajax nemen, die (evenals
de eerste) terecht door Geurens werd
toegekend, zoals de foto’s waarop
Hoogesteger Arie Haan omarmt heb
ben aangetoond. Eerst ontstond al het
ooaooi en o-»»™--* rjp AZ-spelers
land kijkt voorlopig .toe als belangstel
lend outsider. Sheridan: „Ik kan moei
lijk oordelen over de kwaliteit van de
buitenlandse topploegen, want daarvan
heb ik alleen Ignis zien spelen. Maar
wanneer er uit de beste Nederlandse
spelers een profteam samengesteld zou
worden, dan zie ik daar wel wat in.
Belangrijk is echter de manier waarop
het gebracht zal worden. Basketbal ver
keert hier in dezelfde situatie als voetbal
in de Verenigde Staten. Het moet con
curreren met een gevestigde traditionele
volkssport. Hier is dat voetbal.”
Ik
AZ’67 in actie, en ik moet helaas
zeggen dat ik er geen goed woord
voor over heb. Hij is wat men op de
tribune zonder omwegen „een angst
haas” noemt, een man zonder na
tuurlijk gezag en overwicht die zijn
onzekerheid verbergt door het uitde
len van veel gele kaarten en boekin
gen. Hij staat wat dat betreft aan de
top van onze betaalde scheidsrechters,
op de voet gevolgd door... Vervoort
op het damestoilet.
terskorps te moeten terugkomen,
maar als op één zondag Geurens van
zijn baas Martens de opdracht krijgt
zijn kleedkamer een half uur op slot
te houden om zijn positieven weer te
verzamelen, als Vervoort zich op het
damestoilet moet opsluiten om aan
woedende FC Den Haag-supporters te
ontkomen; en als Berrevoets en zijn
grensrechters in een afgesloten en
bewaakte eersteklas-coupé moet rei
zen om aan molestatie van Feyen-
oordsupporters te ontkomen, dan
zou men mij een gebrek aan oplet
tendheid kunnen verwijten als ik
het zwijgen toe deed.
zag zelf Geurens bij Ajax
en
In de Verenigde Staten leerde Bill
Sheridan in de loop der jaren alle facet
ten van de basketbalsport kennen. Hij
speelde als scholier op de high school en
«P de universiteit („ik heb vaak tegen de
Ploeg van Mike Rowland nu bij Ge-
rard de Lange, red. gestaan”), kwam
in de drieënhalf jaar dat hij als officier
mariniers diende uit voor het
militaire team, coachte die formatie ook
«elf en stapte na zijn diensttijd over
zitten, het kan de spelers in een beweeg
lijk spannend spel van dichtbij volgen
en het ziet veel doelpunten. Allemaal
punten die basketbal voor heeft op
voetbal.
Daags na het enerverende treffen met Transol droeg Bill Sheridan
pleisters om zijn vingertoppen. „Ik heb”, verduidelijkt de Raak-coach,
„te veel op mijn nagels zitten bijten. Nu heb ik er last van”. De enige
Amerikaanse trainer in Nederland behoort tijdens de wedstrijden
niet bepaald tot de rustige types. Bekend zijn inmiddels zijn emo
tionele reacties in en om de spelersbank, die tijdens de laatste wed
strijd van Raak in Haarlem culmineerde in een rechtstreekse oorlog
met de scheidsrechters. „Toch”, vervolgt de 32-jarige coach, „vind ik
mezelf geen opgewonden type. Ik maakte me toen erg druk omdat
ik me benadeeld voelde door de scheidsrechters. Maar voor de rust
hou ik me wel rustig”. Behalve dan weer in het Rotterdamse sport
paleis waar de Yank zijn pupillen naar de zevende overwinning in
successie schreeuwde. Niemand zou de New Yorker kunnen verwijten
dat hij geen emotionele band met zijn vereniging Raak-Punch heeft.
In de drie maanden dat hij nu hier is heeft Sheridan zich snel bij de
Delftse vereniging aangepast.
Dat zag Van Agt, en hij zal zich
hebben verbaasd, te meer omdat
Suurndonk tevoren al ettelijke ke
ren de benen onder Jan Mulder van
daan had geschopt, Ruud Krol met
een korte hoek in de lever Kees Kist
tot de orde had geroepen, en Cees de
Vries nadat de bal al uit was gegaan
Johan Neeskens bij de zijlijn onder
uit had gekeild. Allemaal aanslagen
op het welzijn („ronduit mishandelin
gen”, zoals Van Agt zegt), die natuur
lijk veel erger zijn, en daarom ook
veel zwaarder bestraft zouden moeten
worden dan spelbederf, tijdrekken,
shirtjetrekken, en ongehoorzaamheid
jegens een scheidsrechter die ongelijk
heeft.
