TWEE GENERATIES BRUBECK IN ROTTERDAM
Dikke onvoldoende
Dr. Hook: humoristische mafketels
voor De Barbaren
Goede vader
David met
zijn zonen
Groot Omroepkoor toonde
zijn bijzondere kwaliteit
C. J. van Geel
overleden
19
Succesrijke F.A.S.O.-studiedag
98
eerste maal in Noord-Holland
99
99
I
VARA-matinee zeer goed geleid
Rembrandt-etsen in
Estland ontdekt
Amateur-concert in Bergense Ruïnekerk
Kostbare vaas vernield
in Brits Museum
Grote kunstdiefstal
in Milaan
Italiaanse zangeres
won in San Remo
Het Zinrijk”
6
MAANDAG 11 MAART
1974
7
Haagse Comedie speelt Gorki
4
AMSTERDAM Mafketels. Een
betere typering wilde me tijdens de
gehele show van dr. Hook and the
Medicine Show gisteravond in het
Concertgebouw niet te binnen
schieten. En de ergste van het hele
stel is de baas: Ray Sawyer, groot,
dik en dronken. Èen lichaam dat
barst van liefde voor mensen, maar
constant praat over „shit”, een o.h.-
stijl eerste klas met veel geschreeuw
en gepraat dat soms ten koste gaat
van de muziek, maar vaak ook een
humoristische en dus welkome aan
vulling vormt. Kortom: plezier-
muziek.
Biersproeierijen
F
JA
De pretentie zit in de^teksten. Ze zijn
FERRY TROMP.
en
c.s.
HAAR-
I.:
WESTFRIESLAND
J. HEIJER
(Van onze kunstredactie)
3
P. ZWAANSWIJK
AMSTERDAM. De leiding van de
VaRA concerten op zaterdagmiddag in
het Concertgebouw, verdient een com
pliment voor haar programmakeuze.
Overzicht van het concert van Dave
Brubeck (uiterst links aan de piano) met
zijn zonen in De Doelen in Rotterdam.
rste
mi-
de
ag-
ter-
ken
ve-
te
een
eks
•ia-
can
tie.
<ns-
Mlt.
op
ïldt
>ro-
LONDEN. (AP) Een 28-jarige man
uit Perzië heeft zondag een kostbare
Italiaanse vaas uit de 16de eeuw in het
Brits Museum van zijn voetstuk gesto
ten.
De politie maakte bekend dat de man,
dr. Hassan Ali Gharbi uit Teheran, van
daag voor de rechter zal worden ge
bracht.
De man heeft volgens de politie het
voetstuk onder de vaas, die in de Wad-
desdon Zaal van het museum stond
opgesteld, weggeschopt. De vaas viel in
duizenden stukken.
Een woordvoerder van het museum
schatte de waarde van de vaas, die rond
1580 in de Patanzaai-ateliers in Urbina
werd gemaakt, op enkele duizenden pon
den.
BERGEN. Twee jaar geleden werd
door de Culturele Raad voor Zuid-Hol-
land het initiatief genomen een provinci
ale studiedag voor amateur-musici te
organiseren. Men zocht hiertoe contact
met de Federatie van Amateur-symfo-
uicorkesten (F.A.S.O.), de bekende lande
lijke vereniging van Nederlandse ama-
teur-symfonie-orkesten, welke dit jaar
op 20 en 21 april met een groots opgezet
festival haar vijfentwintig-jarig bestaan
zal gaan vieren in de Doelen te Rotter
dam.
Het bleek alleszins gemotiveerd te zijn
om te spreken van een „orkestmu-
ziek-dag’ gezien het gekozen program
ma, dat onder andere een symfonie van
Joseph Haydn vermeldde.
van de meesterhand van Shel Silverstein
en barsten van de parodie en doorprik-
kerij zoals de attente luisteraar naar
hits als „Sylvia’s Mother”, „Roland the
Roadie en Gertrude the groupie’ en „On
the cover of the Rolling Stone” al opge
merkt zal hebben. Slechts een enkele
keer vervult ook de muziek een duide
lijke functie, zoals in de zeer knappe
parodie op het fenomen blues die Sa
wyer met veel „woohs” en „waahs” en
nog meer gekreun vanuit de ziel gistera
vond ten beste gaf.
Het is duidelijk dat je vanuit die
achtergronden „De barbaren” zou kun
nen analyseren en regisseren. Bovendien
zou je een uitzonderlijk goede regisseur
moeten hebben om „De barbaren” met
zijn vele grote rollen en veelsoortige
conflicten en thema’s vanuit één ge
dachte te regisseren, zodat het stuk de
toeschouwer kan overtuigen.
pop naast de te overtreffen man Ray
Davies van The Kinks best een paar
groepen kan gebruiken, bij wie de tek
sten van wat meer inhoud zijn dan het
enige „ik hou van jou, ik blijf je trouw”.
Dat ook het publiek daar ook' oor voor
heeft, bewijst het succes van vooral die
Kinks en ook Dr. Hook.
(Van een medewerker)
ROTTERDAM Dave Brubeck had
zich helemaal aangepast, toen hij zater
dagnacht in de Rotterdamse Doelen zijn
zoons en hun makkers kwam presente
ren, tijdens de wereldtournee van „Two
generations of Brubeck”. De oude Dave
had zijn zwarte uilebril van de jaren
vijftig afgezet, zijn haar laten groeien en
zijn outfit in een pijlsnelle actualiteit
gehouden. Maar wat hij nu in die blues-
groep van de jonge generatie deed was
niet duidelijk.
De promotie van z’n jongens is na
tuurlijk de belangrijkste reden. Ze heb
ben allemaal eigen groepen. Toen ik
hem naar andere meer muzikale rede
nen vroeg, gaven Brubecks antwoorden
blijk van een zeer ruim muzikaal gewe
ten en van bewondering voor bluespia-
nisten Albert Ammons, Pete Johnson en
Neade Lux Lewis. Allemaal toepasselijke
antwoorden om ondervragers met schrik
in de benen de kleedkamer uit te wer
ken.
In het voorprogramma stond gistera
vond de Bergense formatie Mayfly, een
nog vrij jonge groep, die met een soort
huiskamerrock langzaam maar zeker
landelijke bekendheid opbouwt. Het op
treden vóór dr. Hook droeg daar overi
gens geen steentje toe bij. Tot mijn
verbazing bleek Mayfly in een jaar tijds
nauwelijks gegroeid op het podium. De
groep weet zich absoluut niet te presen
teren en trekt met irriterende geluids-
wisselingen en -storingen de aandacht
van haar soms best interessante muziek.
Het nummer „Butterfly”, een akoesti
sche ballade, was nog het beste voor
beeld van die potentiële kwaliteit, die
hopelijk nog eens in gehele repertoire
tot uiting komt.
op
zo
had
rij-
het
de
uig,
3ei-
dat
op
den
ige-
'er-
leze
idat
Jng
dan
'or-
dat
osi-
tle-
Bij tal van Noordhollandse „F.A.S.O.”-
orkesten bleek hiervoor een groot en
thousiasme te bestaan. Er werd besloten,
dat op deze dag orkestwerken zouden
worden bestudeerd, waarmede dan be
antwoord zou worden aan het doel van
de F.A.SO.: het mogelijk maken en sti
muleren van de orkestrale muziekbeoe
fening.
UITGEVERIJ GOTTMER
LEM
Evert Hartman: „Signalen in de
nacht”, een spannend verhaal over
het verzet tijdens de Duitse bezetting
in de Tweede wereldoorlog. Het is
het eerste boek van deze schrijver,
die als leraar aardrijkskunde in
Hoogeveen voor de klas staat.
achter de lessenaar en beiden toonden
dat zij zeker niet behoeven onder te
doen voor anderen die meer naam heb
ben, en door hun functie vaker naar
voren treden.
Guido de Moor schiet daarin bij de
toch al nooit radikaal opererende Haagse
Comedie schromelijk tekort. Het stuk
lijkt alleen maar op het repertoire geno
men te zijn, omdat er veel mooie speel-
rollen inzitten. Nergens is de moeite
genomen om zich Gorki’s standpunt ei
gen te maken, laat staan van een eigen
standpunt (historisch oordeel) tegenover
Gorki. Je kunt hoogstens merken, dat
De Moor het stuk ontdaan heeft van
anecdotische sfeertekening en gepro
beerd heeft de melodramatische aspecten
aan het slot zo nuchter mogelijk weer te
geven. Dat vind ik' een erg negatief
uitgangspunt en geen reden om een stuk
op te voeren. De Haagse Comedie levert
het zoveelste bewijs dat ze verstart en
dat de negatieve mening van de afdeling
boekenboekenboekenboekenl
boekenboekenboekenboekenl
boekenboekenboekenboekenl
boekenboekenboekenboekenl
boekenboeken
boekenboeken WIJ ONTVINGEN
boekenboeken
boekenboekenboekenboekenl
boekenboekenboekenboekenl
boekenboekenboekenboekenl
boekenboekenboekenboekenl
Onder de gestolen doeken zijn een
Rubens, een Van Dijck en een Procacci-
ni. De waarde van het gestolene wordt
geschat op ongeveer 3,5 miljoen gulden.
Door dit contact werd het mogelijk de
bedoelde studiedag op 7 april van het
vorige jaar in Overschie te houden met
de veertig leden van acht Zuid-Holland-
se „F.A.S.O.”-orkesten. Men had deze
studiedag „kamermuziek-dag” genoemd,
een benaming die berustte op de be
scheiden gehouden verwachtingen van
deze dag.
Een vrij
heeft kunnen vaststellen wat André
Kaart in muzikaal opzicht met zijn
„Provinciale F.A.S.O.-orkest” heeft be-
icikt en hoe hij er in geslaagd is met de
heterogene krachten van amateur-musi
ci, waarvan velen elkaar op deze stu
diedag voor het eerst ontmoetten, toch
een opmerkelijk hecht ensemble-te vor
men.
In een toespraak tot de deelnemers
heet mr. R. P. Herrmann, stafmedewer
ker voor muziek, van de Culturele Raad
Noord-Holland, de verzekering gegeven,
dat een volgende studiedag zal worden
georganiseerd en dat, evenals voor de
gehouden studiedag, ook hiervoor steun
en medewerking van de provinciale
overheid verwacht kan worden. Hij
hoopte, dat deze studiedagen zullen lei
den tot een sterk samengaan van de
amateur-musici in Noord-Holland, waar
voor de vorming van een overkoepelend
bestuur, bestaande uit afgevaardigden
van alle F.A.S.O.-orkesten in deze pro
vincie, van grote betekenis zal kunnen
worden.
Op deze studiedag gaven vrijwel alle
leden van het hoofdbestuur van de F.A.
SO. door hun aanwezigheid blijk van
hun belangstelling en werd namens dit
bestuur het woord gevoerd door de
voorzitter mr. P. Steinz.
Een bijzonder mooi foto-boek over
pony’s: „Mijn ponyboek” door Rolf
Lengstrand en Pierre Rolén. Een uit
stekend instructie-boek, dat aanvangt
met het dier, de pony-zelf, de verzor
ging, trens, zadel, zit, teugel enz., dus
allerlei informatie die aan het eigen
lijke rijden voorafgaat. Dan volgt het
rijden pas, stap, draf galop en daarna
verschillende mogelijkheden van rij
den, als evenwichtsoefeningen, ter-
reinrijden, jachtrijden, springen, dres
suur, rijden in de sneeuw.
DE BEZIGE BIJ - AMSTERDAM
Na de lotgevallen van een halfgare
natuurfilosoof, waarmee Ben Borgart
verleden jaar zijn debuut maakte in
„De Vuilniszak” is nu een tweede
roman van hem verschenen: „De
Slakken van Canêt d’Olt.”, waarin hij
een periode uit zijn leven als maat
schappelijk banneling heeft gekozen.
N.V. UITGEVERIJ NIJGH VAN
DITMAR - DEN HAAG
■I. L. B. Smith: „Vis op de loop”.
Met die „loopvis” wordt de „Coula-
canth” bedoeld die vijftig miljoen
jaren uitgestorven werd gewaand. In
1938 heeft prof. Smith deze prehisto
rische vis, die in de Indische Oceaan
werd gevangen weer geïndentificeerd.
Dit boek is nu het spannende verhaal
hoe er in 1952 een tweede Coelacanth
werd gevangen en hoe Smith erin
slaagde deze vis tijdig te onderzoeken.
Jan Eleman: „Groten uit het land
van at en moem”. Het verhaal van
een psychisch zwaar gestoorde boe
renzoon, die na een zedendelict geen
enkel antwoord wil geven op vragen
hem door de justitie gesteld. Hij
wordt dan opgenomen in een inrich
ting en op verzoek van de psychiater
stelt hij daar zijn leven op schrift.
ROME (AP). De 33-jarige Italiaan
se zangeres Iva Zanicchi heeft zaterdag
avond het songfestival van San Remo
gewonnen.
Drie buitenlandse groepen met inter
nationale reputatie, Mouth en McNeal
uit Nederland. Les Chariots uit Frank-
rijk en Middle of the Road uit Schot
land werden met niet meer dan
vriendelijke welwillendheid door het pu
bliek bejegend.
Dr. Hook, met in het centrum van het
gebeuren naast Sawyer de andere gita-
rist/zanger Dennis Locorriere, gaat op
het podium naar veler smaak nogal eens
te ver, wat tijdens een vorig optreden in
Nederland al bleek. Met name Sawyer
weet dan met z’n biersproeierijen, ge
grinnik en inspelen op kreten uit de zaal
van geen ophouden meer, waardoor de
muziek te veel naar de achtergrond
gedrongen wordt en het aanstekelijke,
vloeiende ritme van de groep volledig
verloren gaat.
Gisteravond wisten Sawyer c.s. dit
soort Amerikaanse carnavalsgebeuren
gelukkig redelijk binnen de perken te
houden, Het gevolg was een muzikaal
niet hoogstaande (maar dat is ook niet
de bedoeling), maar wél zeer aansteke
lijke show die in ieder geval het voor
deel heeft anders te zijn.
Buiten de overigens in nogal afwij
kende vorm gebrachte hits spraken de
nummers „Soup’ en „Belly Up” het
meest tot mijn verbeelding. Daarnaast
zal ook het spektakelstuk van Sawyer
die in het bluesnummer aansluitend op
zijn zangtek'st met zijn dikke lijf minu
tenlang als een adlaar over het podium
probeerde te vliegen, mij lang bijblijven.
Het belang van dr. Hook buiten het
De dirigent André Kaart zou de muzi
kale leiding van deze studiedag op zich
nemen en met het gevormde orkest gaan
repeteren op de „Petite Suite” voor bla
zers van Charles Gounod, een werk
„Musique pour faire plaisir” genaamd,
van Herman Strategier en de Jenaer
Symfonie, toegeschreven aan Ludwig
van Beethoven, waarvan de partijen te
voren waren toegestuurd.
Een orkest van vijftig amateur-musici,
afkomstig uit verschillende provinciale
orkesten had André Kaart tot zijn be
schikking. Het ensemble dat een symfo
nische bezetting had, met een uitmun
tende verhouding van de instrumentale
secties, heeft zaterdag vele uren in de
Ruïne-kerk in Bergen met een grote
betrokkenheid en volharding gerepeteerd
en op de avond van deze dag daar een
openbare slot-repetitie gehouden, waarop
de inderdaad verheugende resultaten
van dez eeerste F.A.S.O.-studiedag in
Noord-Holland konden worden gede
monstreerd.
Giovanni Pierluigi da Palestrina (1525—
1Ü94), heeft meer dan honderd missen
nagelaten en ruim vijfhonderd andere
kerkelijke werken. Josef Anton Bruck
ner componeerde drie missen, een Te
Deum en Psalm 150, Daarnaast nog een
tiental andere kerkelijke werken, waar
onder een Requiem, een Magnificat en
zijn Missa solemnis. Hij leefde van 1825
tot 1896 en het is duidelijk dat zijn
werkwijze grote verschillen vertoonde
met die van Palestrina, die bijna uitslui
tend voor koor a cappella schreef.
Lruckner daarentegen voorzag zijn mis
sen en andere vocale werken in de
meeste gevallen, van een instrumentale-
of orkestrale begeleiding.
Het Groot Omroepkoor - het grootste
vocale beroepsensemble in Nederland
stond deze zaterdagmiddag beurtelings
onder leiding van Carel Laóut en Mein-
aert Boekel. Meestal blijven deze diri
genten op de achtergrond en repeteren
met het koor totdat de „grote” dirigent
komt, maar deze keer stonden zijzelf
Carel Laóut, (Amsterdams Conserva
torium en Kerkmuziekschool te Utrecht),
heeft al sinds zijn jeugd grote bewonde
ring voor Palestrina en maakt een speci
ale studie van zijn werken. Hij opende
bet concert met het motet „Hodie Chris
tus natus est” voor twee koren, die ieder
aan een kant van het podium waren
opgesteld. Laóut heeft in verschillende
kerken in Italië (ook in de St. Pieter te
Rome) onderzoekingen gedaan om er
achter te komen welke afstand tussen
de koren in acht genomen werd.
Na het motet volgde de dubbelkorige
mis „Hodie Christus natus est” - (het is
duidelijk dat beide werken voor de Kerst
tijd bedoeld zijn) - die in zijn achtstem
migheid een wonder van vocale schoon
heid is. Het koor demonstreerde zijn
sublieme techniek door direct in te zet
ten zonder het aangeven van een toon of
accoord en gedurende de hele mis ble
ven de zangers prachtig op toon.
Meindert Boekel (Amsterdams Conser
vatorium), sinds jaren koordirigent van
naam en daarbij specialist in de muziek
voor harmonie-orkest, nam het tweede
ucel van het concert voor zijn rekening
met de mis in e. van Bruckner voor
koor en vijftien blazers. Deze mis wordt
zelden uitgevoerd, omdat het bijna on
mogelijk is een koor te vinden, dat
tegen de moeilijkheden is opgewassen,
maar deze zaterdagmiddag behoefden
wij wat dat betreft geen enkele zorg te
hebben. Machtige klankopstapelingen
wisselden af met tere, haast breekbare
melodieën. Ik ben geneigd te zeggen dat
dit het mooiste is op het gebied van
koorzang wat ik ooit heb gehoord. Hulde
aan de dirigenten Carel Laóut en Mein
dert Boekel, zij hebben dit buitengewone
concert voorbereid en ons muziek laten
horen die eigenlijk aan de vergetelheid
was prijsgegeven.
J. H. MOOLENIJZER
toneel van de Raad voor de Kunst zo
onterecht nog niet is.
Men kan tegenwerpen dat het stuk
hinkt op twee thema’s, namelijk het
breken met de oude samenleving in een
provinciestadje rond 1900 en een aantal
liefdesperikelen tussen de verschillende
karakters. Maar dan kijkt men geloof ik
niet erg scherp. Het radikalisme tegeno
ver de oude samenleving ziet men in de
figuren van de jonge ingenieur Tsjer-
koen en de student Loekin. Niet minder
radikaal maar dan in de liefde is de
houding van Nadjezjda, de vrouw van
de plaatselijke belastinginspecteur en
nog meer die van freule Lidia, in wie
we een feministe kunnen zien, zelfs
voorzien van enige lesbische trek'jes.
Op het eerste gezicht al ben je ge
neigd deze verschillende aspecten van
radikalisme met elkaar te vergelijken.
Maar De Moor heeft niets gedaan in zijn
regie om ze in één verband te plaatsen.
Hij regisseerde de figuren als privé-
personages met een totaal voorbijgaan
aan de functie, die Gorki hen kennelijk
gegeven heeft als varianten van stro
mingen in zijn samenleving.
Op die manier blijft „De barbaren”
maar een raar stuk, waarin dramatech
nische gebreken destemeer opvallen (b.v.
de manier waarop Gorki zijn figuren
van het toneel laat verdwijnen als hij
twee mensen wil overhouden; voortdurend
wroden mensen weggeroepen door perso
nages die zich in de coulissen ophouden).
Zeker er zitten ook in De Moors
opvatting, liever gezegd een on-opvat-
ting, genoeg interessante, buitenissige fi
guren. Maar waarom ze interessant en
buitenissig zijn wordt nergens duidelijk
gemaakt, hoezeer de spelers oo khun best
doen. Binnen dat kleine, burgerlijk-psy-
chologische kader van De Moor, komen
Eric van Ingen als decadente ingenieur
Tsyganov en Anne Wil Blankers als de
fatale vrouw Nadjezjda nog tot de beste
prestaties.
CASTRICUM. De dichter en beel
dend kunstenaar C. J. (Chris) van Geel
is vrijdag in Amsterdam overleden. Van
Geel, di<? in 1917 werd geboren, schreef
poëzie die in kleine kring hogelijk werd
gewaardeerd. De laatste jaren bestond er
een stijgende belangstelling voor zijn
werk. Van zijn dichtbundels trokken
vooral de aandacht „Spinroc en andere
verzen” en „Uit de hoge boom geschre
ven”, waarvoor hy in 1969 de Marianne
Philipsprijs ontving en het in 1971 uitge
brachte werk Het Zinrijk. Onlangs ver
scheen zijn bundel Enkele gedichten.
TALLINN. In Estland zijn vier et
sen van Rembrandt ontdekt. Zij worden
bewaard in de bibliotheek van de uni-
versiteit van Tartu.
Volgens deskundigen is de belangrijk
ste ets een portret van Rembrandts
moeder uit 1628. Van dit portret zijn
twee versies bekend, waarvan deze met
hoofddoek. De andere etsen zijn een
zelfportret met een muts laag op het
voorhoofd, de kop van een schreeuwen
de man en een mansportret van opzij
gezien.
plezier wat de groep de zaal ongetwij
feld verschaft zit zoals gezegd in de
teksten. Jarenlang toerden de heren on
der de naam „The Chocolate Papers”
door het zuiden van de Verenigde Sta
ten; met de komst van de heer Silver
stein (die nu ook een eigen elpee uit
heeft) als tekstschrijver, rees pas hun
ster. Een gelukkige zaak omdat de op
het ogenblik nogal kale wereld van de
DEN HAAG. Maxim Gorki (1868-
1936) is geen Anton Tsjechov en dus
hoeven zijn stukken niet op die van
Tsjechov te lijken. Ze worden altijd
vergeleken (beide schrijvers waren be
vriend), maar telkens in het nadeel van
Gorki. Tsjechov bekijkt de mensen als
een wijze observator; dat gaat er ge
makkelijker in bij het publiek. Gorki is
een radikaal, vervuld van revolutionaire
dadendrang. Nu moest hij daar onder
het tsaristische regiem mee uitkijken.
Hij heeft om zijn activiteiten gevangen
gezeten en moest in 1906 uitwijken. In
1905 schreef hij, net uit de gevangenis
en verblijvend in Finland, „De barba
ren”.
Wim van Rooij als de roodharige in
genieur Tsjerkoen omgeven door de drie
vrouwen die in een ingewikkelde ver
houding tot elkaar staan: links Anne Wil
Blankers in een zachtgeel toilet, Anne-
marie Heyligers in het lila en Trins Snij
ders in het grijs-groen. De fin de siècle
haute couture is ontworpen door Has
Noordhoek Hegt.
groot aantal toehoorders,
kunnen vaststellen wat
in muzikaal opzicht
Het publiek was niet erg groot, be
stond niet uit de Brubeck-aanhang van
vijftien jaar terug, maar reageerde on
gelooflijk goed op de muziek. Een staan
de ovatie aan het slot. Dat was niet mis.
De groep bestond uit Dave Brubeck
piano, zoon Darius ook piano, Chris
Brubeck trombone en basgitaar, Danny
Brubeck drums, Pete Madcat Ruth
mondharmonica, Perry Robinson klari
net, Randy Powel percussions en Jerry
Bergonzi saxofoon. Een groepje met een
enorme discipline; ieder die niet speelde
ging in de dug-out om op z’n beurt te
wachten. Een ieder kréég z’n solo. De
grote man van de groep is Danny aan de
drums. Een slagwerker met een enorme
feeling voor blues en eentje, waar de
hele groep op drijft. Ook saxofonist
Bergonzi was uitstekend.
Het programma bestond voornamelijk
uit blues, maar het kon niet zo gek gaan
of vader Dave speelde toch nog z’n grote
hit „Take Five” van jaren her. Het
nummer deed het nog steeds, zelfs zonder
Paul Desmond. Een geweldig nummer
was de uitsmijter voor de pauze, die
telkens een andere naam zal hebben. In
ieder geval heette het zaterdagnacht
„Rotterdam blues”.
Het succes van deze dag heeft de
Culturele Raad voor Noord-Holland
doen besluiten om eens na te gaan of
ook in deze provincie een „F.A.S.O.”-
studiedag mogelijk gemaakt kon worden.
UITGEVERIJ
HOORN
Ewout Speelman: „Stormnacht”.
Een juttersverhaal rond de histori
sche stranding van de Oostindië-vaar-
der „Elisabeth Dorothea”, vlakbij het
huidige St. Maartenszee in 1768.
H. J. W. BECHT’S UITGEVERS
MAATSCHAPPIJ - AMSTERDAM
Rob Kerstens schreef „Het andere
wijnboek”. En dat is het dan ook
helemaal. Geen encyclopedie, geen
droge technische opsommingen, na
men en kastelen maar veel meer een
gezellig kabbelende en keuvelende
rondreis door tal van wijnlanden, die
allen hun eigen karakter, gewoonten
en bijzonderheden hebben. De schrij
ver weet zeer sappig en onderhou
dend te vertellen.
Dennis Locorriere en Ray Sawyer the Medicine Show (foto’s Frans Ver-
tijdens het optreden van dr. Hook and poorten jr
Het getuigt van durf en muzi
kaal besef om twee componisten
te kiezen die weliswaar tot de aller
grootste behoren, maar die er toch niet
in geslaagd zijn als zodanig erkend te
worden door het grote publiek. Palestri
na en Bruckner behoorden door hun
geboorte en afkomst tot de katholieke
kerk en zij hebben een groot deel van
hun leven gewijd aan de katholieke
eredienst.
Chris van Geel heeft als tekenaar
vooral op klein formaat gewerkt. Een
deel van zijn vroeger werk bevindt zich
in de collecties van het Stedelijk Mu
seum in Amsterdam. Bij een brand die
zijn woning in Groet enkele jaren gele
den volledig vernietigde, raakte een
groot deel van zijn bibliotheek, manus
cripten en ander werk verloren.
Na een kort verblijf in Bergen
(Noord-Holland) woonde Chris van Geel
sinds enige tijd in ’t Vogelwater te Cas-
tricum, waar hij vrijwel tot aan zijn dood
produktief is geweest. De crematie heeft
woensdag na aankomst van de trein van
11.56 uur plaats op Westerveld.
MILAAN. (AFP) Dieven hebben
zich meester gemaakt van kostbare
schilderijen en voorwerpen van goud en
zilver uit de woning in Milaan van graaf
Vittorio Emanuele Borromeo.
gSP X
