doen, deed ik het net zo
Mentaal ben ik niet
zo snel aangeslagen
als ik eerst was
B
GEEN TWEEDE
SJOUKJE
„Als ik het opnieuw moest
e t
VEEL GEKRITISEERDE LEX SCHOENMAKER:
Chorzow gaf
geen gevoel
me
door Bert Brevoord
Middenveld
Opgeblazen
Mantes
„Doelpunt in
van revanche"
B
ZATERDAG
M A A R T
1 6
27
1 9 7 4'
Erbij
26
tArt.
-
Grensrechters
meer macht
Trouwen met Fred
Mooie tijden
Sinds het in Rotterdam betreurde vertrek van Ove Kindvall heeft
Feyenoord tevergeefs gezocht naar een spits, die de elegant ogende Zweed
kon doen vergeten. Een oud verhaal, maar in het kader van de carrière
van Lex Schoenmaker bij de Stadionclub wèl van essentieel belang. Ver
geefse jachten in het recente verleden op aanvallers als Cas Janssens,
Willy Reimann (Hannover ’96), Klaus Fischer (Schalke ’04), Klaus Wunder
(MSV Duisburg) en de Deense schutter Aabech, om maar een paar namen
te noemen, hadden voor Schoenmaker maar al te vaak tot gevolg dat hij
als gelegenheidsspits voor de ondankbare taak kwam te staan om de pro-
duktie van Feyenoord op peil te houden. En voor een club van het kaliber-
Feyenoord betekent dat: op hoog peil.
■F
1
n
420
STOPPER
Maar dat is natuurlijk onvoldoende
voor het oproepen van tedere, natio-
Het feit dat Lex Schoenmaker zowel
in Chorzow als afgelopen zondag tijdens
al hun moeder is en met wie ze niet
naar bed mogen al blijkt uit alles dat
ze dat allebei dolgraag zouden willen.
Dat is gelukkig allemaal nog geble
ven.
I
F
Via Cor Coster is Lex Schoenmaker
momenteel in de slag met de Franse
en
or
m.
Ziet u Diane de Leeuw in deze
rollen voor u? Ik niet. De koningin,
die past er wel in en „us Sjoukje”
ook, maar „our Diana” nog in de
verste verte niet. Zij zal toch min
stens met Fred Oster moeten trou
wen, voordat we een tulp naar haar
noemen.
Schoenmaker: „Wat dat betreft ben ik
inderdaad wel een beetje teleurgesteld.
Toen ik bij Feyenoord kwam, zag het. er
naar uit dat Willem van Hanegem weg
zou gaan. Dat ging niet door en toen
werd bovendien ook Theo de Jong aan
getrokken. Toen kwamen ze met zes
middenvelders te zitten. Toch was ik
over dat eerste jaar niet ontevreden.
Over het vorige seizoen wel, toen viel ik
duidelijk tussen de wal en het schip. Dit
seizoen gaat het gelukkig weer een stuk
beter. Mijn ideaal is natuurlijk nog al
tijd en plaats op het middenveld, maar
dat is met het huidige spelersmateriaal
natuurlijk erg moeilijk te realiseren.
Toen moesten de juryleden, toch al
niet meer zo goed ter been als 50
jaar daarvoor toen zij zelf nog
schaatsten, na iedere Kür nog in hun
bontjassen en hun twee bordjes die
zij tot hilariteit van het publiek altijd
ondersteboven hielden of verwissel
den zodat er niet 5,6 maar 6,5 kwam
te staan, moeizaam als pinguins over
het ijs schuifelen, met mevrouw Be-
nedikt uit Enschede voorop. Tegen
woordig gaat het allemaal elektro
nisch en foutloos, net als de enkel
voudige Rittberger.
nale gevoelens. Daarvoor moet je op
treden in „Voor achten” bij Hans van
Willigenburg en in „Tussen Twaalf
en Twee” bij Hans van Willigenburg.
Je moet gehuldigd worden in het
dorp waar je geboren bent en daarna
in het andere dorp waar je nu woont,
je moet een nieuwe draaideur openen
van de V. en D. in Zwolle en de
eerste bal trappen bij een damesvoét-
balwedstrijd in Puttershoek, waarbij
in onze leefgemeenschap, met als uit
eindelijke ontknoping een ontvangst
op Soestdijk door de koningin die zelf
de thee inschenkt!
de competitie-wedstrijd tegen de Graaf
schap in eerste instantie de rol van
wisselspeler kreeg opgedrongen was, en
hij heeft dat niet verheeld, een teleur
stelling. „Als je een flink aantal wed
strijden in de basisopstelling hebt ge
staan en je moet dan weer naar de
bank, dan krijg je wel even een tik.
Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn
komst naar Feyenoord. Je hebt hier
vrijwel zeker de mogelijkheid om ieder
jaar Europa Cup te spelen. Wat dit
UEFA Cup-toernooi betreft, ik ben er
van overtuigd dat als we door deze
ronde heenkomen we ook de finale ha
len. Wat er aan clubs overblijft is echt
niet om tegenop te zien. Voor ploegen
als Tottenham Hotspur of Ipswich Town
hoeft Feyenoord toch niet bang te zijn?
Zo’n Ipswich mag dan Twente hebben
ingepakt, ik weet zeker dat wij in de
Kuip aan die ploeg geen kind zouden
hebben. Kijk, dat internationale werk
maakt het natuurlijk ook aantrekkelijk
om bij Feyenoord te spelen. Bovendien
heeft die club iets speciaals. Die hele
entourage, die hele sfeer er omheen, dat
doet je gewoon wat. Ik weet zeker, dat
als ik het allemaal over zou moeten
doe,, ik precies zo zou handelen als ik
nu gedaan heb.”
Ach ja, de mooie tijden van Sjouk
je en Joan zijn voorgoed voorbij
Kent u ze nog, roepen de namen nog
een tinteling van blije herkenning bij
u op: Regina Heitzer, Nicole Hassler
(met haar onvolprezen pirouette?)
i.V
deugd hebben gedaan, gezien de pikante
voorgeschiedenis. De feiten zijn bekend:
over de opstelling van het Feyenoord-
elftal tegen Ruch Chorzow waren er
nogal wat problemen. Vooral hel inzet
ten van de net van zijn blessure herstel
de Wery ten koste van Schoenmaker
werd niet door iedereen in de Rotter
damse ploeg toegejuicht, uiteraard het
minst door de gepasseerde spits zelf.
als indertijd de beer Protopopov en
zijn vrouwtje Bjeloezova bij het
paarrijden. De koningin en Sjoukje
hoorden bij elkaar, zij waren allebei
voor 100 percent Nederlands, zij had
den allebei voor je gevoel de status
van een ver maar dierbaar familielid,
zonder dat je tegelijkertijd de onbe
dwingbare behoefte voelde ze tot
hartsvriendinnen te verheffen (voor
je gevoel, bedoel ik). Zo kan ik mij
levendig voorstellen dat Fred Oster,
die toch het prototype is van de
gemiddelde Nederlandse vrijgezel, wel
tippelde op Joan Haanappel maar
niet op Sjoukje Dijkstra. Sjoukje
wekte vooral vaderlandse en zuster
lijke gevoelens op, bij Joan daarente
gen zag je geen theemuts, pantoffels
en de Mounties oprijzen (zoals bij
Sjoukje), maar een bikini, een sport
auto met achterruitverwarming en
poptop.
Maar ik ga gewoon door. De enige
manier om terug te komen is keihard
werken en me weer waarmaken als ik
de kans kriig. In ieder geval ben ik niet
meer zo gauw mentaal aangeslagen als
ik bij FC Den Haag en in mijn eerste
twee jaar bij Feyenoord was. Wat dat
betreft ben ik wel gehard door de kri-
Ik denk dat de grootste handicap
van Diane de Leeuw om ooit een
Sjoukje te worden haar internationa
le uiterlijk is, dat door alle oceanen
van de wereld gewassen lijkt te zijn.
En ook haar continue afwezigheid is
een handicap. Zij woont in Canada,
traint in Canada en de enige keren
dat zij bij wijze van spreken „lijfe
lijk” in haar eigen land is, is als zij
in Leipzig aan de Europese kampi
oenschappen en in Dresden aan de
wereldkampioenschappen deelneemt
ik noem nu maar even twee wil
lekeurige steden ver van ons vader
land. Dan is ze even bij ons thuis, op
de buis.
De spelers moeten leren ook de
fouten van de scheidsrechters te ac
cepteren, was het meest behartigens-
waardige dat in Studio Sport door
Corver, Vervoort en Geurens werd
gezegd. Terecht heeft Fred Racké in
de Haagsche Courant zich geërgerd
aan die spelers die zelfs de meest
geheide free-kick in het strafschopge
bied niet meer sprakeloos accepteren
maar er een hele comedia del’arte
omheen bouwen, vol theatraal ver
toon van verontwaardiging, ramp
spoed, onrecht etc. Terwijl toch nog
nooit een scheidsrechter, waar ook
ter wereld (behalve vermoedelijk in
Italië) vanwege al dit uiterlijk ver
toon een strafschop heeft herroepen.
Dat kan alleen via de grensrechter.
In dat verband wil ik aan het
gerechtvaardigde verlangen dat de
spelers leren een fout van de scheids
rechter te accepteren, nog wel dit
amendement toevoegen dat de
scheidsrechters moeten leren een fout
te accepteren. De meeste felomstre-
den doelpunten van de laatste weken
zouden onbesproken zijn gebleven als
de scheidsrechters hun eigen foutieve
waarnemingen niet hadden doorge
dreven tegen de betere waarnemingen
van hun grensrechters in.
Dit houdt wel in dat de grensrech
ters grotere „bevoegdheden” moeten
krijgen, althans dat de scheidsrech
ters hen meer au sérieux nemen en
hun signalen meer ter harte nemen.
Charles Corver heeft zijn beide
grensrechters vóór de bekerwedstrijd
AjxAZ’67 op het hart gedrukt: „Als
Met name de afgelopen weken is Lex Schoenmaker de meestbe-
sproken Feyenoorder geweest. De 25-jarige Hagenaar, in de zomer
van 1971 bij de Rotterdamse club ingelijfd, kreeg vooral in negatieve
zin kritiek naar het hoofd geslingerd. „Wel eens terecht, maar ook
wel degelijk ten onrechte”, vindt de man die door de blessure van
Henk Wery enkele maanden „zeker” was van zijn plaats in het cen
trum van het spitsentrio van Feyenoord. Sinds kort is die zekerheid
verdwenen, want de herstelde Wery heeft zich weer aangediend.
Voor Lex Schoenmaker is daarmee weer een periode van onzeker
heid aangebroken.
Marika Kilius en Hans-Jürgen
Baümler, Hanna Walter, Carol Heiss
en Jana Mrazkova?
jullie iets zien, buitenspel of free-kick,
en ik zie niet dat jullie vlaggen, blijf
dan staan en blijf vlaggen, net zo lang
tot ik het zie”. Dat is natuurlijk dé
methode. Het zal ertoe mee hebben
gewerkt dat deze wedstrijd, ondanks
de mist, perfect en zonder enige wan
klank geleid werd.
Dirk Nijs, good old bad old Ome
Dirk, zei in Brandpunt dat hij er
altijd van uitgegaan was dat hij niets
te maken had met alles wat er buiten
het veld gebeurde. En omdat de
grensrechter zich ten slotte ook bui
ten het veld bewoog, had hij zich
nooit iets van hem aangetrokken.
Ome Dirk was prima op dreef in
Brandpunt, maar zijn geheugen be
gint toch hiaten te vertonen. In het
seizoen 1949-1950 floot Dirk Nijs de
belangrijke ontmoeting Hermes
DVSBlauw Wit, beslissend voor het
afdelingskampioenschap van Blauw
Wit. Hermes was een stuk sterker,
maar door met 2-2 gelijk te spelen
wist Blauw Wit zijn voorsprong te
handhaven en in de volgende wed
strijd kampioen te worden.
Op een gegeven ogenblik doelpunt
te Hermes DVS en Dirk Nijs kende
het doelpunt toe. De Blauw Wit-
grensrechter (neutrale grensrechters
waren er toen nog niet) bleef echter
vlaggen, Nijs ging naar hem toe en
hoorde dat het buitenspel was ge
weest. Daarop herriep hij zijn beslis
sing. Geen doelpunt dus en Blauw
Wit kon gelijkspelen en kampioen
worden.
U zult u misschien afvragen hoe
het komt dat ik mij dat nog herinner
een kwart eeuw na dato, terwijl ik
die wedstrijd toch niet heb bijge
woond? Maar ik heb die grensrechter
goed gekend. Hij stond bekend als de
beste en eerlijkste club grensrechter
van Nederland. Zijn naam was Nico
Scheepmaker (op de achtergrond
klinkt nu tromgeroffel en bazuinge
schal).
We hebben weer een Sjoukje Dijk
stra, of beter gezegd: een Joan Haan
appel. Zij heet Diane de Leeuw, ze
werd derde bij de wereldkampioen
schappen kunstrijden op de schaats,
en ze kan hoog en laag springen, de
dubbele axel of de dubbele salchow,
maar een Sjoukje zal ze nooit wor
den. Wereldkampioene kan in prin
cipe iedereen worden, maar een
Sjoukje Nee!
Sjoukje was immers de vleesge
worden Hollandsheid, die de natuur
lijke sierlijkheid van haar stiel uit
stekend compenseerde en camoufleer
de door een kordate plompheid,
waarmee ze pas echt voor de dag
kwam als de kampioenschappen ach
ter de rug waren en de winnaars nog
een nummertje vrolijk vrijrijden
mochten weggeven. Zij trad dan op
in een Tiroler pakje met een Tiroler
hoedje, lachte enkele inches breder
dan normaal en reed verder gewoon
haar eigen Kür in een enigszins an
dere volgorde.
En voordat u nu meteen de brieven
begint te schrijven, dat dit niet waar
is, dat ze helemaal haar eigen Kür
niet reed (zelfs niet achterstevoren)
en dat ze geen Tiroler pakje droeg
maar een Fries kostuumpje, het gaat
er in zo’n geval om welke indruk zij
in het geheugen van al haar bewon
deraars heeft achtergelaten. En die is
bij 9 van de 10 Nederlanders: Tirools
en haar eigen Kür.
Bovendien zie ik Sjoukje op mijn
netvlies ook altijd afgebeeld samen
met de koningin. De koningin en
Sjoukje zijn voor mijn gevoel even
onverbrekelijk met elkaar verbonden
Een paar dingen zijn gelukkig be-
bleven. De meisjes vallen nog steeds
onder luid geweeklaag van het pu
bliek op hun parmantige kontjes als
ze net iets te veel van zichzelf eisen,
en na afloop staan zij nog altijd
hijgend, verbeten naar de camera la
chend en zwaaiend naar oma in de
Heimat, te wachten op de cijfers. De
jongens, dapper lachend dwars tegen
de 5,2 en 5,3-cijfers in, omarmd door
hun dolgelukkige trainster, die meest-
club Nantes (grote kanshebb op het
behalen van het kampioenschap) voor
een transfer aan het eind van het sei
zoen. Schoenmaker: „Veel weet ik er nog
niet van en al zou dat wel het geval
zijn, dan nog zou het niet verstandig zijn
om daar nu veel van te zeggen. Laat ik
voorop stellen, dat ik echt wel bij Feyen
oord wil blijven. Daar heb ik ook wel
vertrouwen in. Ik besef heus wel dat het
moeilijk zal zijn om bij Feyenoord een
plaats te veroveren, maar je hebt hier
wel de zekerheid dat je financieel niet
slecht zit. Je weet bijna van tevoren, dat
Feyenoord zo’n 48 tot 50 punten haalt
en dat is geen geringe garantie. Maar
mocht ik, om wat voor reden dan ook,
nie bij Feyenoord blijven, dan is het
buitenland wel het belangrijkste alterna
tief. Mits het financieel aantrekkelijk is
natuurlijk. Ergens lokt zo’n avontuur me
wel, maar aan de andere kant sta ik er
een beetje huiverig tegenover. Ik zou er
niet echt tegenop zien om naar bijvoor
beeld Nantes te gaan, maar ik ben er
toch wel van overtuigd dat ik het in het
begin moeilijk zou hebben. Ik ben een
ras-Hagenaar, weet je. En al woon Ik nu
dan in Rotterdam, ik ben iedere keer
weer blij als ik in Den Haag kom. Kijk,
dat soort contacten wordt natuurlijk
minder als je in het buitenland zit.
Nogmaals, ik heb er vertrouwen in dat
ik volgend seizoen nog Feyenoorder
ben.” Lex Schoenmaker komt er, zij het
enigszins aarzelend, wel voor uit dat de
verwachtingen waarmee hij als zeer ta
lentvol middenvelder de Feyenoord-gele-
deren binnendrong, niet geheel zijn in
gelost. De doorbraak naar de absolute
top, die velen verwachtten, bleef uit.
Sterker nog: de in Den Haag zo luid
ruchtig bejubelde Schoenmaker had
de grootste moeite zich waar te maken.
Met geen mogelijkheid kan staande
worden gehouden, dat Lex Schoenmaker
in die juist voor hem niet al te benij-
denswaardige rol werkelijk gefaald
heeft. Maar zelfs het scoren van een
aantal zeer belangrijke doelpunten (zeer
recent: de gelijkmaker kort voor tijd in
de competitiewedstrijd tegen Ajax en de
voltreffer tegen Ruch in Chorzow) kon
de sceptici niet overtuigen. Lex Schoen
maker werd en wordt voor hen in de
spits van de aanval als een noodoplos
sing gezien. Meer waardering ondervindt
de flegmatiek lijkende voetballer bij
zijn medespelers, van wie diverse malen
de verzuchting kwam: „laat dat gezwam
over Lex nou toch eens ophouden. Die
jongen werkt er keihard voor en hij
doet zijn werk goed.” Schoenmaker zelf:
„Toen Henk Wery iri'- de UEFA Cup
wedstrijd tegen Gwardia in Warschau
geblesseerd raakte, was het duidelijk dat
ik in de spits zou komen te staan. Ik
heb het daar zo goed mogelijk proberen
te doen en ik geloof toch dat ik daar
redelijk in geslaagd ben. Er is veel
kritiek op me geweest en zeker wat
mijn spel in de eerste maand betreft,
was d.e kritiek terecht. Later toen de
ploeg als geheel beter ging draaien, ging
mijn eigen spel ook duidelijk vooruit.”
De cijfers, die overigens niet alles zeg
gen, geven Schoenmaker en zijn mede
spelers gelijk. Met dertien doelpunten is
hij de produktiefste Feyenoorder met
Johan Neeskens deelt Schoenmaker de
zesde plaats op de topscorerslijst en
bovendien trof hij in de UEFA Cup
wedstrijden nog eens viermaal de roos.
Vooral het vierde doelpunt in die reeks,
vorige week in Chorzow twee minu
ten nadat hij als vervanger van Wery
binnen de lijnen was gekomen moet
de (te) vaak miskende Schoenmaker
Over die wat gespannen sfeer rond de
wedstrijd tegen Ruch Chorzow wenst
Lex Schoenmaker zich overigens niet
meer uit te laten. Schoenmaker, voor
zichtig formulerend, wat in zijn situatie
begrijpelijk is: „Kort voor die wedstrijd
en de vrijdag daarna zijn de moeilijkhe
den uit de wereld gepraat. Er is afge
sproken dat hetgene wat er besproken is
binnenskamers wordt gehouden. Logisch
natuurlijk, want vooral in deze fase van
de.competitie moet de rust in. het elftal
gewaarborgd worden. De problemen zijn
door de pers o 'erigens wel erg opgebla
zen. Uit al die verhalen kreeg je d e
indruk dat er bij ons sprake was van
een crisissituatie, maar zo was het echt
niet. Het waren de problemen zoals je
die bij elke club van tijd tot tijd hebt.
En wat dat doelpunt van mij tegen
Ruch betreft, dat was natuurlijk een
aardig opstekertje voor me, maar het
was ir. de eerste plaats belangrijk voor
Feyenoord. Toen de bal in het net lag
heb ik dat echt niet als een soort
revanche op trainer Coerver beschouwd.
Ik heb geen moeilijkheden met Coerver
ook a hebben we dan totaal verschil
lende karakters. Hij kan me niet altijd
overtuigen, al moet ik toegeven dat hij
in de meeste gevallen wel gelijk heeft.
Maar niet altijd en ook dan probeert hij
toch zijn gelijk door te drukken. Dat
lukt dan wel eens niet.”
tiek die er de laatste tijd op mij geweest
is. Die heeft dus ook wel zijn nut
gehad.
ui'!»'*'**'"
-u.. :IU< I g
j.'J
