Orgeldraaier Willem Parel weer in roulatie
Frisse bewegingen zonder pose
IN FRANS HALSMUSEUM
Annie Schmidt
vertaalt „The
Cineclub start
Derde Wereld
cinematheek
Xktóelzanó
R.ODIER.
PARIS?
P
van duivenboden
film
Velours doree O
s
i
f
Sunshine Boys”
„TULPOMANIA” GEOPEND
ROKKEN
J
CONSTANT LAMP
herenmode en konfektie
Rodier-pantalon
is het fijnst.
H
i sail
21
Bijzondere historische expositie
NATIONAAL BALLET MET PYRRISCHE DANSEN
1
KUNST
Radio-creatie
Foto-album
Paasprogramma
Nachtvoorstellinsen
Filmmuseum
-s-
’S MAANDAGS GESLOTEN
XX
■9
Barteljorisstraat 24
Winkelcentrum Schalkwijk, Riviëradreef 10
Op reis in een
U ziet er dan modieus
en gedistingeerd uit.
Komt u gerust eens
kijken.
568
HET AMSTERDAMSE CINÉTOL heeft het aangedurfd de bijna
twintig jaar oude film „Het wonderlijke Leven van Willem Parel”
uit de motteballen te halen, een enigszins voor de hand liggend initia
tief omdat de belangstelling voor alles waarbij onze vroeg gestorven
cabaretier Wim Sonneveld betrokken is geweest, op het ogenblik
uiteraard groot is en gehonoreerd dient te worden. Of men de kun
stenaar Sonneveld eert met het terugbrengen van een zeer middel
matige film is nauwelijks een vraag.
iiMlKi
in Amsterdam
Een goed gordijn verandert uw kamer.
Het straalt gezelligheid af, schept rust en
behaaglijkheid. Het sluit kou en straatlawaai
buiten. Dat is de reden, waarom wij u graag
Velours Doree adviseren. Omdat het gloedvol
voldoet aan uw woon-wensen.
Omdat ’t past bij modern en antiek.
Er staat een pracht van kleuren voor u klaar!
Het maken van velours-gordijnen is vakwerk.
Ook daarvoor kunt u bij ons terecht.
Voor een betaalbare prijs.
i
i
ADVERTENTIE
(Van onze kunstredactie)
Enorm uitgebreide collectie van
ADVERTENTIE
CONRAD VAN DE WEETERING
(Van onze rtv-redactie)
in
J
Neil Simon is een gevierd comedy-
ADVERTENTIE
schrijver; hij
Gor-Ray, Alexon, Hucke e.a.
Als u bij Vogelzang komt, zult
het zelf zien.
De rokken zijn dit voorjaar en
deze zomer weer helemaal „in”.
In onze krant van morgen komen we
uitvoerig op deze tentoonstelling terug.
Overdag is de expositie zonder verhoog
de toegangsprijs te bezichtigen. Ze duurt
V MOÖE
GROTE HOUTSTR. 26-28
HAARLEM
licht bruine beha. Ze bewegen zich op
zeer sportieve wijze, die perfect aanslaat
bij de slagwerkmuziek van de Ameri
kaan Geoffrey Grey (Inconsequenza).
Niemand weet hoe de Pyrrische dan
sen er in het Griekenland van zo om
streeks 300 voor Christus hebben uitge
zien. Toer van Schayk ook niet. Maar
het zou best zo geweest kunnen zijn als
we nu op het toneel zagen. Het kan ook
heel goed totaal anders geweest zijn.
hun vaderland, de paasvakantie halen
ze wel.
Wat het werk zo perfect maakt, is
mede het feit dat als je als toeschouwer
na zo’n 13 minuten het idee krijgt dat je
het nu wel gezien hebt, het doek dan
ook opeens dicht gaat. Er zijn niet veel
mensen die zo’n uitgekiend maatgevoel
hebben. Nog een bijzonder aspect is, dat
alle zeven solisten die het werk uitvoer
den Hollanders waren, een opmerkelijke
bijzonderheid in een ensemble met een
zo hoog percentage aan buitenlanders als
het Nationale Ballet. Zij verdedigden het
werk uitstekend.
Als eerste film vertoont Derde Wereld
cinematheek vanavond en morgenavond
in het Amsterdams Theater de Brakke
Grond „De Arbeiderspriester”.
Zoals de titel al aangeeft wordt een
erotische parodie gegeven op de wild-
westheid die door zijn eenzaamheid of
leven in mannencommunes naar ho-
WARHOL’s FILM is ook vrijdag
en zaterdagnacht in Kriterion te zien,
terwijl het Leidseplein Theater dan
Casper Wrede’s verfilming van „Een
Dag uit het Leven van Ivan Deniso-
WOENSDAG 10 april en donderdag
11 april wordt in de aula van het
Amsterdamse Stedelijke Museum be
gonnen met een reeks films uit India.
GR, HOUTSTRAAT 26
HAAARLEM
artistieke
artistieke
het werk
Ray van
De Derde Wereld Cinematheek wil „op
een politieke, mobiliserende en solidari-
serende manier werken met films die
door revolutionaire filmmakers zijn ge
maakt. en wil ervoor zorgen dat deze
filmmakers, die vaak in de meest moei
lijke en gevaarlijke omstandigheden wer
ken, financieel ondersteund Worden door
bijvoorbeeld normale bedragen aan rech
ten te betalen”.
/IQ Al o,*
4 VcT/Jf
moseksualiteit tendeert. Het verhaal,
of wat er voor doorgaat, speelt zich
af in een „ghost city”, een verlaten
stadje in het wilde wdsten, waar de
mooie Ramona (wie anders dan Vi
va!) een ontmoeting heeft met Mic
key en zijn „broers”. Er spelen zich
onderling allerlei contacten van wis
stadje in het wilde westen, waar de
transvestiet en Joe d’Allesandro is
weer de mooie jongen die van beide
walletjes eet. Vier jaar geleden mis
schien een gedurfde film, nu alleen
een te doorzichtige film voor de werk
wijze van Andy Warhol.
Als voorbeeld van het onzekere en
onhandige filmen dat vooral in de
jaren vijftig zo typerend was voor
onze cinematografische pogingen, is
de Parel-film een, interessant studie
object voor de meer gespecialiseerde
filmliefhebbers. Als document over
een van de meest zorgeloze kleinkun
stenaars die we gehad hebben en die
zich ongeremd voelde door de op hem
gerichte camera’s, heeft de film blij
vende waarde. Al lost hij het pro
bleem niet op dat Sonneveld zich zo
makkelijk uitleverde (hetzelfde is im
mers gebeurd bij het recente „Op de
Hollandse Tour”) aan regisseurs die
zijn speciaal talent in ’t geheel niet
wisten te benutten.
Hoe de tulp onderwerp werd van de
sierkunst, leest men af aan de tegeltjes,
vazen en andere voorwerpen waarop
tulpen werden afgebeeld.
waarvoor
worden
WIM SONNEVELD in gesprek met de hardhorende voorzitter van een om
roepvereniging, gespeeld door HERBERT JOEKS.
tot 9 juni. Vanaf vanavond tot en met 5
mei is ze ook alle avonden te bezoeken
van 20.30-22.30 uur. De kaarsen branden
dan weer, er is muziek en er zal telkens
voor nieuwe bloemen worden gezorgd,
met de tulp als „hoofdmotief”. De toe
gangsprijzen zijn voor de avondopen
stelling zoals gebruikelijk verdubbeld.
„HET WONDERLIJKE Leven van
Willem Parel” heeft overigens de at
tractie een foto-alum te zijn van
bekende, soms helaas overleden figu
ren uit de toneel- en cabaretwereld.
Hans Kaart, Albert Mol, Herbert
Joeks, Thom Kelling, Lex Goudsmit
AMSTERDAM. Gisteravond ging in
de Stadsschouwburg in Amsterdam de
Nederlandse première van Pyrrische
dansen in de choreografie van Toer van
Schayk. De echte première ging op 26
maart in Londen, waar het Nationale
Ballet van 20 tot en met 30 maart is
opgetreden.
beeld Max Dendermonce een ander
verhaal voor ogen stond dan nu uit de
bus is gekomen, de joviale grappig
heid die Geesink kenmerkte, moet
tenslotte overwonnen hebben.
Samen met Hafbo en Columbia
Films wilde Joop Geesink, in die tijd
nog een groot man met zijn „Dolly-
wood”, direct inhaken op de algeme
ne bekendheid van Willem Parel en
al mag men aannemen dat bijvoor-
De eerstkomende maanden wordt de
actie gericht op de strijd in Chili, die al
eerder aandacht kreeg in de Vrijheids-
week ’74 in het Amsterdamse Mickery-
theater.
In het programma staat als toelich
ting: de antieke Pyrrische dans was
samengesteld uit gestyleerde oefeningen
in het individuele of algemene gevecht
en was bedoeld om behendigheid en
uithoudingsvermogen te vergroten. Het
ballet probeert echter op geen enkele
wijze een reconstructie van het origineel
te zijn.
MEUBELSHOW - SLEEPINGHOUSE: GED. OUDE GRACHT 88-90-92 4000 M2
AFD. WONINGTEXTIEL (TAPIJTEN - GORDIJNEN - BEDDEN) - GED. OUDE GRACHT 108-110
HAARLEM TELEFOON 023-51 38 40 (4 LIJNEN)
DU MIDI heeft zijn paasprogram
ma al klaar. Het wordt het deze
week ingezette „Oliver’’, de verfilmde
musical naar Dickens”’ Oliver
Twist’’, kleurig en levendig verfilmd
door Carol Reed. Ook City heeft zijn
keus al bepaald. Deze week beginnen
de Chariots hun klucht „Laat het
maar aan ons over’’ („Le grand Ba
zar”) en al zijn de vier Franse ko
mieken hier niet zo populair als in
WILLEM PAREL was een radiocrea-
tie van Wim Sonneveld in het begin
van de jaren vijftig. Men bleef er
voor thuis en bepaalde woorden en
uitdrukkingen die deze praatzieke or
geldraaier door Eli Asser in de mond
werden gelegd werden gemeengoed.
Voor Sonnevelds toen al stevig geves
tigde reputatie betekende het radio-
succes een landelijke ondersteuning
die niet onwelkom zal zijn geweest.
„Le grand Bazar” is een reeks vlie
gensvlugge grappen van het mobiele
viertal dat altijd in de weer is en
altijd brokken maakt. Ditmaal komen
ze na enige mislukkingen terecht bij
hun vaderlijke kroegbaas die zich
bedreigd voelt in zijn kleine nering
van kruidenier door een vlak bij
opgerichte supermarkt.
Nadat het viertal eerst geprobeerd
heeft deze winkelgigant door allerlei
prikacties kapot te krijgen, daarna
hun vriend met averechts gevolg ge
holpen hebben zijn zaak te moderni
seren, weten ze tijdens de uiteindelij
ke openbare verkoping van het kleine
bedrijf een zo hoog bod van de
supermarkteigenaar af te dwingen
dat er geen schade wordt aangericht.
Aardig en flauwe grappen wisselen
zo snel en gemakkelijk dat de film
Ten eerste is Sonneveld niet ver
antwoordelijk voor de film, maar o.a.
regisseur Gerard Rutten en scenario
schrijvers Eli Asser en Max Dender-
monde, ten tweede is het hele won
derlijke leven van Willem Parel een
aaneenschakeling van Sonneveld-
sketches en die zijn los van het
geheel zeer genietelijk en hebben als
een gefilmd cabaret documentaire
waarde van niet te onderschatten be
tekenis.
Jenen zijn vaak gebogen, maar
ip een gezocht onnatuurlijke wij-
„Tulpomania” heeft hoofdzakelijk be
trekking op de interesse die men in de
17e eeuw had voor de tulp. Het werd
een soort nationale bloem, onderwerp
van studie niet alleen voor botanici en
andere geleerden, maar ook voor stille
venschilders. Dat alles vindt men hier
terug in tentoongestelde tulpenboeken,
aquarellen, geschriften, maar ook een
aantal schilderijen.
Het publiek klapte langdurig, maar
toen de choreograaf zelf aan het slot
kwam danken voor dit applaus, werd er
boe geroepen, een wanklank die overi
gens ogenblikkelijk geneutraliseerd werd
door enig bravo-werk.
In het begin is
sprake van de gefantaseerde Parel-
figuur die een eigen leven gaat leiden
uit wraak omdat Sonneveld het land
aan hem heeft en van hem af wil
komen en door die mystificatie ont
staan er dan enige verwarringen en
misverstanden, maar alles wordt
tenslotte toegespitst op het komische
De intrige hangt dan verder als
droog zand aan elkaar. Er zit geen
enkele logica in het optreden van het
Parel-Genootschap, het N.P.G., waar
van Parel voorzitter wordt en dat de
Amsterdamse orgeldraaiers oproept
tot een demonstratie bij het huis van
de burgemeester aan de Herengracht.
Dat geeft weliswaar aanleiding tot
buitenopnamen met enkele gevarieer
de camera-instellingen (de film is
dodelijk eentonig gefotografeerd),
maar alles loopt dan weer zonder
enige pointe af.
na afloop nauwelijks enige gedetail
leerde herinnering achterlaat.
Behalve de Willem Parel-film in
Cinétol die door zijn ouderdom als
première kan worden aangemerkt,
komt Kriterion met een nieuwe film,
nl. „Lonesome Cowboys” van Warhol-
Morrissey.
„Lonesome Cowboys” is na Flesh”,
„Trash” en „Heat” een teleurstelling,
waarschijnlijk omdat deze film uit
1970 meer het werk van Warhol dan
van Paul Morrissey is en dus alle
hebbelijkheden van slechte fotografie,
onduidelijke tekst en willekeurige
montage vertoont die de Warhols
films populair maakten totdat Mor
rissey er enige professioneler allure
aan toevoegde.
Wat belangrijk is, is het feit dat Toer
van Schayk hier aan het bestuderen is
gegaan van een fris soort nieuwe bewe
gingen. Alles wat op poze leek ging
overboord, rechte lijnen komen er in het
stuk niet voor, twee mensen die tegelij
kertijd precies hetzelfde doen al even
min,
nooit
ze. Als een logische consequentie van
botsingen tussen twee dynamische patro
nen, ontstaat er een voortdurende
vitsj”, naar de beroemde roman van
Alexander Solzjenitsyn vertoont.
Vrijdagnacht wordt er om 00.15 in
het Rembrandtplein Theater eén voor
première van de al veelbesproken
film van Pim en Wim, „Dakota” ge
houden.
„When Legends die” van Stuart
Miller met Richard Widmark is in de
Uitkijk, omdat Fred van Doorn van
de Haagse Post de film tot de meest
onderschatte produkties van het vorig
seizoen rekende.
In Alhambra 2 tenslotte „De gede
genereerden” van Gian Luigi Polidora
met Tina Aumont en Don Backy.
voortzetting van
voortzetting van het
niveau dat we kennen uit
van bijvoorbeeld Satyajit
wie het Filmmuseum regelmatig iets
heeft laten zien. Zowel „Kanku” op
woensdag als ..Badnam Basti” („De
Straat met de slechte Naam”) op
donderdag zijn ouderwets aandoende .-
melodrama’s waarin overmatig veel
gepraat wordt (Engelse ondertitels).
Ze maken de indruk het populaire
bioscoopvoedsel te zijn voor de India
se filmliefhebber. En als zodanig zijn
ze interessant. Ook al omdat ze on
danks alles iets onthullen over het
dagelijks leven van een arm en ver
scheurd land waarvan we nog weinig
weten.
en Joop Doderer herkent men soms
met enige moeite doro hun vermom
ming van 20 jaar jonger en zelfs Rijk
de Gooyer is even aanwezig als pia
nist bij freule Toets van Slinderen
(Peronne Hosang).
Het einde brengt dan nog een
nachtmerrie van Wim Sonneveld,
waarin hij de begrafenis van Willem
Parel ziet, een scène die door Gerard
Rutten is aangetrepen tot een warrig
stukje snel gemonteerde beelden
men zou kunnen spreken van creatie
ve filmkunst die in het geheel van
ouderwets filmen ernstig misstaat,
maar dat is een van de stijlfouten die
men in de filmerij van die dagen wel
meer tegenkwam.
Sonneveld-film blijft genietbaar
Als uitgangspunt voor een film een
thema met mogelijkheden: de acteur
die geterroriseerd wordt door zijn rol
en tracht zich te bevrijden uit dit
dubbelleven ten einde zijn eigen
identiteit te heroveren. Maar zo
vluchtig aangeduid klinkt een derg-e
lijk gegeven al te ingewikkeld, te
pretentieus, te diepzinnig en zeker
niet geschikt voor een komische pu
blieksfilm die de makers voor ogen
stond. Want de Nederlandse film
gokte toen nog steeds op eenvoudig
amusement, al hadden de beide voor
afgaande speelfilms van eigen bodem
„Rechter Thomas” van Walter
Smith en „Sterren stralen overal”
van Gerard Rutten, beide in 1953
uitgebracht, een serieuze ondertoon.
HAARLEM. Onder zeer grote be
langstelling is gisteravond in de Renais-
sancezaal van het Frans Halsmuseum de
tentoonstelling „Tulpomania” geopend.
Zo men weet kocht het museum vorig
jaar het tulpenboek van Judith Leyster
en rondom deze bijzondere aanwinst is
in een der gangen de tentoonstelling
ingericht. Na een kort woord van de
heer D. II. Couvee, de directeur van het
museum bracht Cobi Schrefjer een pro
gramma. samengesteld uit 17e eeuwse
teksten en spotliedjes op de windhandel
in tulpen.
er nog wel even
stroom van verrassende vondsten en als
die dynamische stroom toevallig een
jongen en een meisje oog in oog met
elkaar brengt, ontstaat er ook even een
herkenning van een nieuw gevoel, net
zoals er even later om dezelfde redenen
ook agressie ontstaat.
AMSTERDAM. Annie M.G.
Schmidt is op het ogenblik bezig een
vertaling te maken van het Broadway-
succes „The Sunshine Boys” van Neil
Simon. John de Crane wil deze musicai
volgend jaar in Nederland op de plan
ken brengen. Paul Steenbergen zal de
regie gaan voeren. Voor de hoofdrollen
zijn Joan Remmelts, Ton Lensink, Man
fred de Graaf en Elly van Stekelenburg
aangetrokken.
heeft stukkien op zijn
naam staan als „Plaza Suite”, ..Barefoot
in the park,” „Cabaret” en „Last of the
red hot lovers”. „The Sunshine Boys”
speelt al ruim een jaar met groot succes
in Broadway. Daar heeft Annie Schmidt
er ook een paar voorstellingen van ge
zien.
De musical behandelt een laatste, een
malig televisie-optreden van twee gere
nommeerde komieken, die in het verle
den samen een grote carrière maakten,
maar tot op het moment van de televi-
sie-opname al in elf jaar niet meer met
elkaar gewerkt hadden. Ze hebben in die
tijd elkaar zelfs niet meer gesproken en
gezien, omdat zij in de loop van hun
jarenlange carrière, waarin de één niet
buiten de ander kon, elkaar zijn gaan
haten.
Het voorbereiden van dat televisiepro
gramma met de act daarin die het
komiekenduo zo beroemd heeft gemaakt,
is dan ook een hels karwei voor de
televisieproducer. De musical „The Sun
shine Boys” zal zijn Amerikaanse naam -
het is de naam van het komiekenduo -
behouden.
Het zijn recente produkties van een
hier nagenoeg onbekende filmindus
trie, d.w.z. ze zijn in 1971 ontstaan. In
het algemeen kan gezegd worden dat
in beide gevallen geen sprake is van
een voortzetting van het
een
en op een soort gemakkelijke en
geforceerde grappigheid die men nu
met lichtelijke gêne bekijkt. Zo bij
voorbeeld als dubbelganger Parel
wraak neemt op het deftige gezel
schap van de Apollolaan dat Sonne
veld heeft uitgenodigd, door het fees
telijk buffet te verstoren of als Parel
gekheid maakt met de omroepvereni
ging die hem te weinig betaalt, wat
hem zijn liedje „Poen Poen. Poen,
Poen” in de mond geeft.
Wat we te zien krijgen, zijn vier
dansers in iets te lange witte onderbroe
ken en drie danseressen in tricots tot
onder de boezem met daarboven een
Sjaloom, begonnen
een „Derde Wereld
deze cinematheek,
vast theater moet
gevonden, wil Cineclub films
vertonen „die gebruikt worden voor de
politieke ondersteuning van een bepaal
de actie., om solidariteit te betuigen met
de Strijd van de mensen in Nederland
en in de Derde Wereld”.
AMSTERDAM. (ANP) Cineclub
Amsterdam is met steun van een aantal
organisaties, zoals
met de opzet van
cinematheek”. In
nog een
