TOCHT TROK ONGEVEER 1500 SPANJAARDEN
Medische hulp ’s nachts en in het weekeinde moeilijk
99
Inbraak in
Driehuis
1
PORION
1/2 kg 1 kg 2 kg
'K96 ƒ8,75 ƒ15,60
i
j||<
O
UJ
HERENMODE
unie
Umuiden Telefoon 1 23 48
L. Nieuwstraat hk. Marktplein
„Pardon”
MfS I
.Rfi!
BRILJANT
gezet in gouden
ringen of als losse stenen
in elke grootte en in elke
prijs van 180,- tot 50.000,-
Uiterst scherpe prijzen door
rechtstreekse inkoop op de
internationale diamantbeurzen.
Jeans
en jackets
van
ri
Es*
t® a
5
PLAATSELIJK NIEUWS
1974
VRIJDAG 5
APRIL
door Ko van Leeuwen
In drommen
r
i
gewicht
in karaat
Zwijgen
ware
grootte
(Van een onzer verslaggevers)
BEVERWIJK Commissaris
H. Bremer van de Beverwijkse po
litie liet zich lovend uit over het
verloop van de demonstratieve
tocht. „Deze mensen hebben laten
zien, dat een demonstratie niet in
een chaos hoeft uit te lopen”.
Geen goed woord
IJMOND „Zoals de Spanjaarden gereageerd hebben op de dood
van hun collega Camina Romero, dat zie ik als de uiting van een algemeen
gevoel van onbehagen. Zo van: We zijn maar buitenlanders en daarom
is het in het weekend zó verrekt moeilijk om iemand te pakken te krij
gen als je iets mankeert. Die uiting heeft zich nog verhevigd, naar mijn
gevoel, doordat er ontzettend toevallig gisteravond weer een Spanjaard
bij een verkeersongeluk gedood werd. Het heeft hun gevoel van „we zijn
in dit vreemde land onbeschermd” alleen maar versterkt. Ik zeg altijd
tegen iedereen die iets met ze te maken krijgt: realiseer je dat je met een
buitenlander te doen hebt. Hou er rekening mee dat alles hier vreemd en
onbekend voor hem is
L I
I
ft,
ADVERTENTIE
Demonstratie verliep ordentelijk
■S)
de Spanjaarden vrij baan te geven.
tegengehouden
Het verkeer in de Breestraat werd op de rechterrijweg
om
(Van een onzer verslaggevers)
reel
ADVERTENTIE
0.50
0.75
1.00
1.50
JUWELIERS
DIAMANTAIRS
I
I
I
I
I
I
I
Het
ven
v-estigd,
len bij
t stad-
Zerzoe-
eten in
Cieswet
de ge-
■egister
lersoon
hijnen,
iterlijk
cht in
zullen
sen de
1, zodat
ti bepa-
iber de
menge-
'kiezing
weken
aks
)4
el.
1685
eekend-
nsstraat
we niet werken? Waarom niet? Omdat
we er ziek van zijn. Zo reageren wij, dat
is ons hete bloed! Wij hebben zo ge-
Hoe het de Spaanse werknemers in
zo’n barakkenkamp bevalt? „Goed. We
zeggen niets”. Onmiddellijk wordt er in
het Spaans overlegd en besloten daar
Haarlem: Grote Houtstraat 63
Amsterdam, Rotterdam, Den Haag
In de stoet liepen niet veel vrouwen mee.
Hier een vrouw, die knielend vier mi
nuten stilte in acht neemt, terwijl haar
baby de slaap belangrijker vindt dan het
gebeuren in de Vondellaan.
1 kg
ƒ8,75
op-
eeft
5 kg
ƒ30,50
icas
iui-
de
hij
op
an-
laar
ider
op-
Gezins-
'eekuren
lenhulp:
imskerk,
en met
'penbare
Oranje-
9-54321.
tg van 9
ne-
J»e
>ver
d door
emeen-
kunnen
ezer, te
(tot en
oot van
>ot van
igenoot,
i (voor
geling).
lijkheid
i tot de
•ie (tel,
n wen-
beno-
>or na-
oor de
i moet
eeld) is
meente
van de
wen in
I
I
I
I
i I
)ING
1 -I
Binnen zegt de Spanjaard Casal tegen
ons: „We gaan gewoon een passieve
mars houden naar het hospitaal. Dat is
ons verdriet. Omdat onze collega dood is
en omdat we geen hulp krijgen. Waarom
De politie, met veel manschappen in
het centrum van de stad aanwezig, on
dervond geen enkele moeilijkheid bij het
begeleiden van de 1500 Spanjaarden, die
donderdagmiddag en masse van het
woonoord Euro Casa aan de Spoorsingel
via de Breestraat naar het Rode Kruis
Ziekenhuis wandelden om zo hun nega
tieve gevoelens te uiten omtrent de naar
hun mening onjuiste medische behande
ling van een 32-jarige collega, die dins
dagavond aan verwondingen, opgelopen
tijdens een verkeersongeval, was overle
den.
Wij kregen de Nederlandse tekst er
van eerder op de dag bij de Peregrinus-
Stichting. Er stond gechreven: „Moge
God de heer Ramon Camino Romero in
zijn glorie opnemen, maar wij vragen
om een uitleg waarom de heer Camino
gestorven is zonder de nodige genees
kundige bijstand. Wij vragen aan een
ieder die dit geschrift leest dat hij deze,
onze eisen, onderschrijft. Deze eisen zijn
alleen maar menselijk. God geve dat we
niet nogmaals iets dergelijks zullen
moeten meemaken, zo onbeschermd als
onze geliefde collega Ramon, moge God
hem in zijn glorie opnemen” Was gete
kend door meer dan tweeduizend Span
jaarden.
Het zonovergoten woonoord was overi
gens snel gevonden. Als we er aanko
men staan dé Spaanse bewoners in
drommen tot buiten de poort. Heftig
gesticulerend praten zij met elkaar. Het
is enige uren voordat de stille mars naar
het Rode Kruisziekenhuis moet vertrek
ken. Als we de poort langzaam binnen
rijden springt er een man in zomertenue
naar voren en beduidt ons te stoppen.
werknemers geldt. „Dat is voor iedereen
moeilijk”, zegt hij, „De medische
wereld zit daar zelf mee. Ik ken medici
die zich over dé kop werken om zich
niet dat odium op de hals te halen”.
Zijn mening wordt enige tijd laten
bevestigd door enige Spanjaarden in het
woonoord Euro-Casa aan de Spoorsingel
in Beverwijk. Daar zegt de 27-jarige
Spanjaard Casal Sameèro: „Je krijgt
geen dokter. Maar moet wel ziekenfonds
betalen. Is voor julie hetzelfde. Geen ver
schil”.
daan omdat het ziekenhuis niet naar ons
luistert”.
Voor de houding van het Rode Kruis
ziekenhuis hebben de Spanjaarden geen
goed woord meer. Als ze er in het
Nederlands over beginnen, mondt hun
informatie uit in een waterval van
sprankelend Spaans. Maar Casal Sameé-
ro herstelt zich. Hij vertelt: „Ramon was
zo’n fijne vent. Hij sliep naast mij, ik
ken hem goed. Drie weken geleden is
zijn broer in Spanje overleden. Nu
hij...”, en hij schudt zijn donkere hoofd.
Dan vertelt hij verder: „Het was twee
uur ’s nachts. Ik kwam van buiten en
zie de slechte situatie van Ramon. Dus
ik naar de portier vragen: „Meneer,
alstublieft, kom naar de kamer. De por
tier kwam. Hij zag het ook wel. Hij ging
terug en belde het ziekenhuis.De woor
den van het ziekenhuis waren: Die man
was hier al en mankeerde niets. Wat
konden wij verder doen. Dokter kwam
niet, ’s Morgens half negen kwam onze
verpleegster- Zag de man en zei O, God,
dat is een gevaarlijke situatie. De con-
troleman van het woonoord bestelde
toen voor eigen risico de ambulance. En
meer weet ik niet. Gisteren ben ik naar
Den Haag geweest, naar Senor Sorriebes,
de sociaal attaché, om alles uit te leggen
wat er hier gebeurd is. Dat er geen
dokter komt”.
„Die klacht geldt ook voor jullie”,
zegt zijn collega Canas Rufino, een 40-
jarige Spanjaard. En Rodrigues Mendes,
27 jaar en ook al enige tijd in ons land,
bevestigt die mening met een heftig
knikken. „Zet niet in jouw krant dat we
staken”, vraagt Canas Rufino met grote
nadruk, „We zijn ziek. Tot vanavond
tien uur. Dan gaan we weer aan het
werk”.
nite over te praten. En Casal verduide
lijkt: Het gaat nu alleen om de dood
van onze collega. Over dat eten, dat is
geweest. Zij kijken elkaar veelbeteke
nend aan en besluiten er verder het
zwijgen toe te doen.
We wandelen met elkaar de kantine
weer uit. Het is steeds drukker gewor
den. „Er lopen meer dan duizend man
mee vanmiddag”, zegt Rodrigues met
grote stelligheid. Bij de poort, waar de
slagboom weer naar de blauwe hemel
wijst, worden stencils uitgereikt-
Dat zegt de maatschappelijk werker P.
de Jonge van de Peregrinus-Stichting te
Beverwijk over de „ziekmendingen” van
ruim tweeduizend Spaanse werknemers
bij Hoogovens. De Jonge en zijn mede
werkers stellen alles in het werk om
faciliteiten te verkrijgen voor de fami
lieleden van de twee verongelukte Span
jaarden. Maar de vrouw van Camina
blijkt niet over een paspoort te beschik
ken, dus het zal moeilijk worden haar
naar Nederland te krijgen opdat zij haar
overleden man nog even kan zien. De
stoffelijke overschotten van de beide
Spanjaarden zullen in hun geboorteland
worden begraven.
De Jonge meent overigens dat het
moeilijk verkrijgen van medische hulp
in het weekeinde en in de nachtelijke
uren niet alleen voor de buitenlandse
VELSEN. In de nacht van woens
dag op donderdag is ingebroken bij een
woning aan de Waterloolaan. Men kwam
het huis binnen door de achterdeur.
Laden en kasten werden doorzocht. Er
wordt een portemonnee met honderd
gulden vermist.
Op het dak van de nieuwbouw van het
Rode-Kruisziekenhuis hadden zich twee
mannen gepost om de demonstratie in
de Vondellaan goed te kunnen bekijken.
in bleu, zwart, blauw en beige.
Uitgebreide sortering.
„Ramon was zo’n fijne vent
Voor de poort van het woonoord
Euro-Casa dromen de Spanjaarden sa
men in afwachting van de mars die
komen gaat. Vooraan op de foto v.l.n.r.
de Spanjaarden Canas Rufino, Rodrigues
Mendez en Casal Sameéro, vrienden van
de omgekomen Spanjaard uit dit woon
oord.
ADVERTENTIE
PROFESSIONEEL.MAAR AL LANG
ONTDEKT DOOR DE DOE-HET-ZELVER
Ilondcrlijk vulmiddel
voor vakman en gezin
Kant-en-klaar en met super hechtkracht
1001 toepassingen; om u een idee
te geven: Houtrot herstellen. Gaten,
kieren, naden en scheuren blijvend
afdichten, ook tussen muur enkozjjn
of langs de trapen rondom cv-pijpen.
Betonreparatie of ragdun afpleis
teren. Onderzadelen. Trapleuning
muurvast zetten. Uitgesleten trap
of vloer uitvlakken tot ”nul” zonder
afbrokkeling. Dat zag u op de TV.
Spaanplaten naadloos verwerken
(verlijmen). Tegels zetten op hout,
spaanplaat of betonemaille, enz.
Pleisterwerk, maar evengoed stop
verf bijwerken. Betonnen ramen be
glazen, ook in een stal. Dakpan vast
zetten. Dunne plek in goot of lek
balkon dichten. Latten tegen muur
of plafond hechten. Super hecht-
kracht tussen HOUT en STEEN of
tussen andere materialen van een
verschillend uitzettingscoëfficiënt.
Nu gemakkelijker èn vlugger èn
beter: STOPPEN, BLIJVEND AF
DICHTEN, VOEGEN, UITVLAK
KEN, RAGDUN PLEISTEREN, DIK
PLAMUREN en blijvend HERSTEL
LEN met PORION, de in Zwitser
land ontwikkelde één-componen-
tige, dus-kant-en-klare, kunsthars
vulpasta met enorme hechtkracht
aan èlk materiaal, droog of vochtig,
binnen of buiten, ook aan glas, al
leen niet aan plastic. Blijvend ther
moplastisch en waterdicht. Krimpt
niet, zet niet uit, scheurt niet,
buig- en slijtvast. Alkali-, elec-
trolyt-, olie- en dooizoutbestendig.
Verwerking met: plamuurmes,
plakspaan, voegspijker, hand- of
luchtdrukspuit.
Onschadelijk voor de handen en
onbeperkt houdbaar, ook bij aan
gebroken pot of emmer.
Eerst wordt de auto geparkeerd en als
we bij hem terugkomen is de rood-witte
slagboom bij de ingang neergelaten.
De man brengt ons bij de leider van
het woonoord, dat uit een aantal lage
barakken bestaat. De bewoners hangen
er wat rond, één poetst er zijn auto
glimmend, anderen drinken een biertje
in het zonnetje of in de royale kantine.
De leider van „Euro-Casa”, een Neder
lander, zegt ons dat we vrij mogen
rondlopen. Een tolk is er op dat moment
niet, maar wel enkele Spanjaarden die al
langer in ons land verblijven en rede
lijk Nederlands spreken. Met een groep
je van hen gaan we naar de kantine.
Het is er druk, want we zitten middenin
de vierentwintig uur dat de Spaanse
werknemers „ziek zijn”. Voor de kantine
wapperen de Spaanse vlag en die van
Hoogovens broederlijk naast elkaar,
halfstok.
Er werden in de tocht veel protestbor
den meegevoerd, waaronder vele, diie een
Spaanse tekst droegen. Onder de deelne
mers aan de tocht bevonden zich ook
leden van de Spaanse afdeling van de
Peregrinus Stichting.
In de Vondellaan kreeg de demonstra
tie heel even een indrukwekkend karak
ter, toen de Spanjaarden en bloc kniel
den en vier minuten stilte in acht na
men. Hoog op het dak van de nieuw
bouw van het RKZ stonden nietig twee
mannetjes naar beneden te turen. De
Spaanse vlaggedrager bleef onbewogen
staan. Fotografen en filmers verdrongen
elkaar om de beste plaat te schieten.
Toen het stadsbeeld omstreeks kwart
voor zes weer het dagelijkse beeld van
haastige automobilisten vertoonde had
den 100 vrouwelijke werknemers van
Hoogovens nog een verrassing in petto,
door van Velsen-Noord uit via het cen
trum van de stad naar het woonoord
aan de Spoorsingel te wandelen.
Een vergunning was niet aangevraagd.
Dat beseften de vrouwen ook wel, want
de route ging over trottoirs, terwijl de
politie assisteerde bij het oversteken van
drukke kruispunten. Eenmaal in het
woonoord aangekomen verzamelde ie
dereen zich in de kantine waar in gloed
volle woorden nog eens de veronwaardi-
ging over het vermeende gebrek aan
medische hulp voor het verkeersslacht
offer werd geuit.
•I
u !i
’r
P
