BETRAPT
ENGELSEN MET VIER KILO OP SCHIPHOL
Cocaïne geeft
schijn-energie
Na eis van twee jaar en tbr
Vloekende en tierende verdachte door
parketwachten afgevoerd
HEMTUNNEL WAS
TOEGEZEGD
KOKen
PARPOnI'
HERENMODE
a
metnico scheepmaker
Burgemeester Samkalden:
Vijfde paasaanbieding
Voor suMe
Na’wa kMh*
WOONCENTRUM
STEFFERS
J. BOEKELAAR ZN.
ADRIAL
--tv
PLAATSELIJK NIEUWS
V R IJ D A G 12
APRIL
1974
Kleine groep
Monster
Verklaringen
Uitgebreide sortering.
Marihuana
Kauwen, snuiven of spuiten
Teletoon 1 23 48
IJmuiden
L. Nieuwstraat hk. Marktplein
V oorgeschiedcnis
Inbraken
1
i
en
CARAVANBEDRIJF
Familieleden
-
COMPLEET SLECHTS
1165.-
UIT VOORRAAD LEVERBAAR
1000 M2 VERKOOPRUIMTE.
2DE PAASDAG GEOPEND
VAN 10 TOT 5 UUR
ZELDZAAM MOOIE
NOTEN EETHOEK
DE STOELEN MET EEN
PRACHTIGE WOLLEN STOF
BEKLEED; MET EEN
SCHOONHEID VAN TAFEL
PKRDON JEANS JACKETS
in bleu, zwart, blauw en beige.
Rijksweg 323, Santpoort
Telefoon 023 -37 70 08.
HAARLEM. „Je bent krank
zinnig, je bent niet normaal om nou
weer tbr te eisen”. Woedend, tierend
en vloekend sprong een 37-jarige
Velsenaar van de verdachtenbank
op toen hij de eis van twee jaar met
tbr gehoord had, die zoals zijn raads
man later zou zeggen, de uitwerking
van dynamiet op hem had. Vanaf
zijn vijftiende was hij al geconfron
teerd met inrichtingen, het woord
tbr werkte na al die jaren als een
rode lap op een stier. En de officier
van justitie die deze eis liet vallen,
mr. Bijl de Vroe moest deze woede
nu ontgelden. Verder dan schelden
kwam hij niet: hij werd met grote
moeite door zo’n acht parketwachten
in toom gehouden en op verzoek
van de president, mr. Cokart afge
voerd.
Recherche
HAARLEM. De Haarlemse
rechtbank moest gisteren oordelen
over de grootste hoeveelheid cocaïne
ooit ons land illegaal binnenge
bracht: vier kilo, die twee Engelsen
op 23 februari op Schiphol op door
reis bij zich hadden. De officier van
justitie, mr Möger, zou tegen hen
respectievelijk anderhalf en één
jaar eisen en de rechtbank zou één
ran hen bij gebrek aan bewijs de
zelfde dag vrijspreken. Voor de an
jer komt de uitspraak op donderdag
!5 april.
I
LUXE CARAVANS
met koelkast, verwarming
en dubbele ramen
JUNIOR CARAVANS
ongekende prijxen
i v.».3MS
voor rechtbank
Grootste cocaïnesmokkel
ADVERTENTIE
(Van onze rechtbankverslaggeefster)
ADVERTENTIE
(Van een onzer verslaggevers)
Tja, dan had hij zich maar niet een
encyclopedia Brittannica moeten laten
aansmeren! Ook de journalist van de
Telegraaf schrijft: „Wat naslawerk in
enkele encyclopedieën leert niet dat Kir
cher ooit heeft bestaan”.
Kruisstraat 11 - Haarlem
Telefoon 31 07 02
25 jaar ervaring
op straat is, dat er natuurlijk daarover
was gepraat. Daar wordt je mee gecon
fronteerd, dat kan haast niet anders.
de verhoren,
vooral
Zijlstr.
29
Tel.
310766
Raaks
34
Tel.
310685
Dat leidde overigens wel tot enige
problemen omda.t de gedetineerde ver
dachten in de Haarlemse rechtszaal via
een smalle trap middenin de zaal naar
de cellen worden gevoerd. En probeer
dan maar eens een man die door het
dolle heen is daardoor naar beneden te
krijgen. De raadsman mr. Borsjé was
degene die erin slaagde met enige over
reding zijn cliënt naar beneden te voe
ren.
Aanvankelijk wilde de president hier
op de zitting zonder de verdachte voort
zetten, hetgeen zou betekenen dat alleen
het pleidooi dan niet in diens aanwezig
heid gehouden zou worden. De raadsman
bracht na een gesprek met zijn cliënt
De Engelsen. een textielhandelaar van
9 jaar, en een schrijver van 26, waren
samen naar Zuid-Amerika gegaan. De
»rste om textiel te kopen, de tweede
ader andere voor een filmmaatschappij
m een documentaire te maken, maar
vooral om cocaïne te kopen. Daar telde
üj achtduizend dollar voor neer. Van de
spbrengst wou hij een uitgeverij gaan
iejinnen. Hij wou met de aankoop niet
ilJeen een drug gaan verhandelen maar
hd ook gedacht aan een medisch doel,
Ik hoorde gisteren dat de AVRO voor
tijdig stopt met „De ivoren toren”, door
Carmiggelt eergisteren nog terecht „een
voortreffelijke kunstuitzending” genoemd.
Reden? Te lage kijkdichtheid naar het
schijnt, ten dele ook in de hand gewerkt
door onvoordelige plaatsing in het pro
gramma. Zelfs de twee voor dit seizoen
geplande uitzendingen na woensdag,
waarvoor al opnamen waren gemaakt,
mogen niet meer doorgaan. Als zelfs
onze grootste omroep al zo bang is voor
kwaliteit zonder kijkdichtheid, hoeveel
te meer reden is er dan niet een kleine
omroep als de VPRO te hoogachten, die
kijkdichtheid niet belangrijker acht daa
kwaliteit.
Ik zelf heb thuis twee uiterst simpele
encyclopedieën staan. De eendelige „En
cyclopedie voor iedereen”, waarin ik op
pagina 585-586 aantref: „KIRCHER, A.
(1601-1680). Duits archeoloog en wiskun
dige, uitvinder van de toverlantaarn;
Jezuïet”. En de vijfdelige „Nieuwe W.P.”,
waarin ik lees: KIRCHER, ATHANA
SIUS (1601-1680), Duits geleerde. Jezuiet,
hoogleraar in de wiskunde, filosofie, He
breeuws en Syrisch. Bestudeerde o.a. ar
cheologie. Zijn fantastische verklaring
der Egyptische hiërogliefen leidde de
studie hiervan voor meer dan 150 jaar
op een dood spoor. Was tevens uitvinder
van de lanterna magica, toverlantaarn”.
Zelfs in de VPRO-gids was in een
interview met beide makers het bestaan
van Kircher in twijfel getrokken. De
interviewer zegt: „Ik heb nog nooit van
die Althanasius Kircher gehoord. Hij
staat ook niet in mijn encyclopedia Brit
tannica”.
waar verklaard erbij te zijn geweest
omdat ze móésten van verdachte, maar
nu wilden ze niets zeggen: ze beriepen
zich als familieleden op het verscho
ningsrecht. De man uit Abcoude herin
nerde zich verdachte nog wel, met de
twee familieleden kwam hij bij hem,
verzocht botweg om koffie en water
voor de hond. De zuster had gezegd
familie van hem te zijn. Toen ze weg
waren miste hij twee honderd gulden.
De oude baas van 78 die op 13 januari
in Amsterdam met een bezoek van het
drietal vereerd werd herinnerde het zich
ook allemaal nog heel goed. Uitgebreid
verhaalde hij hoe het allemaal gebeurd
was, staande op het podium voor de
rechtbank want hij was stokdoof en de
president werd gekweld door een schor
heid die hem toch al bijna onverstaan
baar maakte en zeker niet in staat
stelde te gaan schreeuwen.
voor de IRA. Men was ook op weg naar
Dublin. De officier van justitie merkte
in dit verband op dat puur eocaïnepoe-
der in de medische wereld allang heeft
afgedaan vanwege de giftige bijwerking.
Men gebruikt nu synthetische.
Dan was er ook nog de kwestie van
een pakje met acht gram cocaïne, in een
sigarettendoosje gevonden dat de textiel
handelaar bij zich had. Ook iets waar
hij niets van wist en eigendom van de
ander, die het als monster uit de grote
hoop had gehaald.
De officier achtte gezien alle voor
gaande verklaringen in beide gevallen de
zaak bewezen, waarbij hij de zwaarste
straf tegen de initiatiefnemer, de schrij
ver eiste. Volgens hem was bij de textiel
handelaar wel degelijk voorwaardelijke
opzet aanwezig. Hij wees op het winst
bejag dat bij de schrijver aanwezig was
geweest, de cocaïne zou gezien de kwali
teit (99 pet. zuiver) veel opbrengen, in
Nederland volgens hem wel het tienvou
dige van de achtduizend dollar aankoop
prijs.
mogelijke termijn moet komen met het
oog op de huisvesting van Amsterdam
mers in Purmerend. Naar de tijd geme
ten is daarvoor de door minister Wes-
terterp genoemde rechtstreekse verbin
ding Amsterdam-Purmerend met een
tunnel onder het IJ geen goed alternatief.
AMSTERDAM. Er zijn door de
regering wel degelijk toezeggingen ge
daan voor de bouw van de Hem-spoor-
tunnei onder het Noordzeekanaal. Bur
gemeester Samkalden van Amsterdam is
er diep teleurgesteld over dat minister
Westerterp, die toezegging in de Eerste
Kamer heeft ontkend. De burgemeester
vindt het hoogst frustrerend dat de ge
meente in gesprekken met het Rijk
telkens weer bij de „a” van het „abc”
moet beginnen, omdat het Rijk zich niet
aan afspraken houdt. In de Hemtunnel
ziet hij daarvan het zoveelste voorbeeld-
„In verwarring? Onzeker? In twijfel?
Voorjaarsmoe? Grijp de eerste de beste
strohalm. Word lid van de VPRO”.
Met deze wervende woorden maakte
de VPRO de overgang van de film van
Pieter Verhoeff en Anton Haakman over
het Internationale Althanasius Kircher
Forschungsgesellschaft E.V. naar de
(goede en belangwekkende) Perzische film
„De Postbode”.
r VRAAG 1
INLICHTINGEN
BIJ V
ONDERSTAAN^E
i DEALERS??;
Ik zie het probleem dus niet, ik ben
bang dat te veel mensen zich nog te
weinig over de mensen kunnen verbazen
om nog te kunnen geloven in dingen en
werkzaamheden die wat buiten het ge
bruikelijke kader vallen. Ik vond het
(los van alle mystificaties, die Verhoeff
en Haakman zelf ook een beetje in de
hand hebben gewerkt, vermoedelijk om
dat ze het gevoel hadden in een merk
waardig wereldje te zijn beland waarin
je de neiging hebt hoofdschuddend rond
te lopen) een schitterende film, die ik
graag nog eens zou willen terugzien en
die naar allerlei televisie festivals ge
stuurd zou moeten worden. Een deel van
de eer komt trouwens ook toe aan
cameraman Mat van Hensbergen en ge
luidsman René van den Berg, die bij de
ex-generaal thuis en in het Vaticaan bij
de kardinaal prachtig werk leverden.
echter diens verzoek over om toch als
nog aanwezig te mogen zijn. Hij vroeg
de rechtbank de moed op te brengen de
man aanwezig te laten zijn bij het
pleidooi. „Dit kunnen we zo niet afdoen,
zo gemakkelijk. We zijn als maatschap
pij verantwoordelijk. En alleen zo heeft
hij nog het gevoel dat hem recht wordt
gedaan”. Na beraad besloot de rechtbank
de zaak aan te houden voor het pleidooi
tot donderdag 18 april ’s middags om
drie uur.
Was er reden onzeker te zijn en in
twijfel te verkeren over deze film die
genoemde Kircher tot onderwerp had, of
beter gezegd: over het werk van Com-
mendatore Kastl en Commendatore Hein
die het verzamelde werk van Kircher in
66 pracht banden willen uitgeven? Voor
mij niet. Ik had vanaf het eerste begin
geen enkele moeite in het bestaan van
Kircher te geloven en zelfs niet in het
bestaan van de heren Hein en Kastl,
want zulke maniakale, met een ijzeren
consequentie dat ene doel najagende
mensen zijn overal ter wereld ts vinden.
Bovendien kom je, als je zo’n miljoe
nenproject wilt doorvoeren waarvoor je
de medewerking nodig hebt van zowel
kapitaalkrachtige mensen als invloedrij
ke figuren (al het materiaal van de
Jezuiet Kircher bevindt zich in het Vati
caan), automatisch in aanraking met wat
vreemde, ijdele, zich gauw gevleid voe
lende mensen, dus ik vond het allemaal
erg plausibel en logisch en probleemloos.
Minister Westerterp zei in de Eerste
Kamer dat van hem, noch van zijn
voorganger toezeggingen omtrent de
bouw van de tunnel zijn gekomen. Op
een persconferentie produceerde de bur
gemeester een brief die het toenmalige
kabinet op 24 februari 1970 aan de
Tweede Kamer stuurde en die, naar
Samkalden’s opvatting, de uitlating van
Westerterp logenstraft.
De diefstal in Abcoude zowel als de
beroving in Amsterdam ontkende hij.
Z’n zwager en zijn zuster, zijn metgezel
len hierbij hadden bij de politie welis-
Aan deze emotionele ontwikkeling was
een behandeling van de zaak voorafge
gaan in de late namiddag. De man stond
terecht wegens verduistering van een
caravan van de gemeente Heemskerk,
bedreiging met een pistool van de direc
trice van een kindertehuis in Driehuis,
bezit van munitie, diefstal van 200 in
Abcoude waar hij bij iemand binnen
drong, en beroving van een bejaarde
man in Amsterdam van f 390. Eigenlijk
allemaal uitlopers van een lange, lange
voorgeschiedenis.
In juni 1970 kreg hij proefverlof van
een tbr. Dat ging mis. Van augustus tot
december probeerde men het weer - het
werd aldus de officier toen de man weer
in Velsen kwam één reeks misdrijven,
van inbraken tot ruzies en rijden onder
invloed. Tot juni ’73 liep de tbr door.
Toen werd ze beëindigd en werd ook het
strafrestant omgezet in een voorwaarde
lijke invrijheidsstelling.
Dit plan, volgens de officier pas in het
reclasseringsrapport boven water geko
men, bevreemdde de rechtbank enigs
zins. De verdachte legde uit dat hij echt
niet iemand is om het spul zomaar op
straat te gaan verkopen aan mensen die
er niets mee te maken hebben gehad.
„Ik ben echt geen Robin Hood, ik wilde
geld maken. Maar dat was mijn soort
moraal”.
In de brief werd gezegd dat de Hem-
spoortunnel hoge investeringsprioriteit
zou krijgen, en dat er met Amsterdam
overeenstemming was bereikt over de
technische en financiële aspecten van
het werk. Voorts: dat al in de begroting
voor 1971 een bedrag voor deze tunnel
zou worden opgenomen. In die begroting
zat inderdaad drie miljoen voor de
Hem-spoortunnel. In de memorie van
toelichting stond dat het voorbereidende
werk zou beginnen en dat ernaar werd
gestreefd de tunnel in 1978 gereed te
hebben.
Samkalden vreest dat de medewerkers
van de minister bij het opstellen van
diens redevoering wellicht de stukken
niet hebben kunnen vinden waar dat
allemaal in staat. Hij vreest, dat een
besluit om de tunnel te gaan bouwen
niet meer door het kabinet-Den Uyl kan
worden genomen, als de minister pas
volgend jaar wil beoordelen of hij de
tunnel nodig acht. Dr. Samkalden vindt
dat de Hem-spoortunnel er op de kortst
(Van onze rechtbankverslaggeefster)
Verdachte had tegen hem gezegd van
de recherche te zijn. De bejaarde, slim,
vroeg om een legitimatie en kreeg iets te
zien - „dat kon ik toch niet lezen zonder
bril en toen heb ik ze maar binnen
gelaten”. Tot tweemaal toe kreeg hij een
pistool onder de neus gedrukt. „Ik zei
schiet maar, maar daar ging het ze niet
om natuurlijk” zei hij, bijna met verho
len plezier om zijn eigen onverschrok
kenheid. ..Ze zeiden kun je geen koffie
zetten, ik zeg voor jou niet”. De presi
dent: ..Hebben ze u omver geduwd?”
„Nee. hoor, ik ben uitgegleden”. Toen hij
op de grond lag kwam het pistool weer
te voorschijn, men wilde nu geld zien.
De oude baas: „Ik lag verkeerd om voor
ze, ik zeg over m’n lijk”. Nou dat hoefde
niet, want verdachte slaagde erin de
portefeuille die aan een ketting in de
man zijn binnenzak zat weg te grissen.
Mr. Bijl de Vroe achtte alle feiten
bewezen, gezien alle duideliike getuigen
verklaringen. Hij haalde de woorden van
verdachte aan: „Ik voel me als een
opgejaafd dier door de politie”. Niet zo
vreemd vond de officier, dat de politie
niet met één, twee man op hem afging
maar meer mensen inschakelde. Had hij
immers niet eens op een agent gescho
ten. „Als je hem zo hoort lijkt het wel
plausibel” aldus mr. Bijl de Vroe. „Maar
hij is een gevaarlijk man, die slim en
intelligent van tevoren zijn plannen be
raamde”.
In het belang van de openbare orde
vond de officier dat hier alleen een
gevoelige en lange gevangenisstraf op
zijn plaats was. en zeker een tbr. Toen
hij zweeg en de raadsman het woord
wilde nemen speelde zich de scene af
waarover in het begin van het verslag
werd verteld. Dat verdachte overigens
niet alleen in de rechtszaal onhandel
baar was bleek wel uit het feit da.t hij
in het Haarlemse huis van bewaring niet
te handhaven was en nu in de zwaarder
bewaakte Oosthoek in Scheveningen
verblijft.
- Inbraak opgelost. Met de aanhou-
"i? van een 22-jarige inwoner heeft de
msterdamse politie een hele serie in-
tinv en bunnen oplossen. De man blijkt
in Beverwijk te hebben geopereerd:
heeft bekend in maart ’73 een in-
- te hebben gepleegd in boetiek Tic-
aan de Begijnenstraat. De buit:
Andere mensen echter schijnen er
meer moeite mee gehad te hebben. In de
Telegraaf van gisteren werd de film
door een medewerker als „vermakelijke
onzin” bestempeld. Ik citeer: „Overigens
moet gezegd worden dat Verhoeff en
Haakman deze op het oog vermakelijke
onzin aardig in elkaar hebben gezet. Wie
van een grapje houdt en dat zullen
ongetwijfeld die kijkers zijn die vana
vond ook eerst nog even in de encyclo
pedie keken of Kircher werkelijk be
staan heeft kan zich er best mee
vermaken”.
De raadsvrouwe mr. Facee-Schaeffer,
vond het nogal vreemd de acht gram
losse cocaïne uit het sigarettendoosje
nog eens apart in de tenlastelegging
terug te vinden, evenals‘hel. bezit van
tien gram marihuana bij des chrijver.
Daar wordt bij „gewone” bezitters in ons
land al bijna overheengestapt, vond ze,
en hier bij zoveel grotere waar vond ze
dat allemaal voor de hand liggend.
De feiten voor de schrijver stonden
vast, daar tornde ze niet aan. Wel aan
alle rapporten van dé verhoren, alle
tegenstrijdigheden daarin, vooral het
ontbreken van een tolk bij het eerste
verhoor op Schiphol. Er waren dingen
opgeschreven die absoluut niet klopten,
en ze haalde een voorbeeld aan van het
geweldige vertaalwerk met een zinsnede
als ik voelde mijn eigen niet goed.
Cocaïnebezit, strafbaar gesteld in
ie Opiumwet, is een vrij nieuw ver
schijnsel in de Nederlandse rechts
taal. In de statistieken over het drug
beleid, in een rapport van het minis
terie komt het tot en met het jaar
1972 niet voor in strafzaken. In 1973
prijkt het getal van 3.112,5 gram,
marvan twee kilo al één partij vor
men, in Groningen.
De stof zelf is bepaald niet iets
nieuws. Het zit in de bladeren van de
implant die groeit in Zuid-Amerika.
Oorspronkelijk was het kauwen van
ie bladeren het privilege van de
Inca’s. In Peru en Colombia is het
ten eeuwenoude gewoonte geworden
en in de twintiger jaren vormde het
gebruik in Amerika een groot pro
bleem.
Na 1855 werd de stof in de genees
kunde gebruikt voor plaatselijke ver
doving. Op de plaats waar de stof in
het lichaam komt werkt zij verdo
lend, verder echter opwekkend. Zij
wordt dan ook gebruikt om het uit
houdingsvermogen te vergroten, men
wordt levendig en energiek, gevoelens
tan vermoeidheid, slaperigheid en
honger verdwijnen. Die sensaties
kunnen verdwijnen om plaats te ma
ken voor een depressie en dan wordt
een nieuwe dosis ingenomen. Een
echte lichamelijke afhankelijkheid
ontstaat niet, bij staken van het ge
bruik zijn er geen onthoudingsver
schijnselen.
Bij chronisch gebruik kan er een
wrgiftigingspsychose ontstaan, de lij
der krijgt vaak waanideëen. Chro
nisch gebruik leidt dan ook tot de
structief gedrag en brengt onherstel
bare schade toe aan de gezondheid.
Een overdosis kan dodelijk zijn.
Er zijn verschillende manieren om
ie stof binnen te krijgen. Op de oude
manier, het kauwen op de bladeren,
het snuiven, of het inspuiten van het
ritte cocaïnepoeder („snow”) nadat dat
is opgelost, verhit en gefiltreerd. Bij
het snuiven bestaat ook nog gevaar
W perforatie van de neusmem-
braan.
De grootste Speciaalzaak in
SUèDE NAPPA en LEDcR-KLEDING
Aanvankelijk hadden beide vrienden
bij de diverse verhoren verschillende
verklaringen afgelegd. Dat kwam ook
door de verwarring ten aanzien van de
koffers waarin het cocaïnepoeder ver
borgen was. De oudste van de twee
droeg de koffer met de stuff op Schip
hol, hij had ook alles onderweg geregeld
want zijn vriend was ziek geworden in
het vliegtuig. Wist hij dan wat erin zat?
Nee, zei hij nu, hij kreeg pas argwaan
toen de politie op hen afkwam. Had hij
dan niet op dat moment verklaard dat
de koffer van hem was? Dat was zo,
maar het was een vriendendienst.
De koffers en hij én zijn vriend
hielden dit nu eensluidend staande
waren van de schrijver. Deze was de
initiatiefnemer van alles. Het werd nog
eens expliciet opgesteld: hij nam de
schuld niet op zich; hij had die.
De textielhandelaar wist van niets.
Was er dan geen enkel vermoeden, was
er nooit over gepraat? De schrijver
haalde de schouders op, legde uit dat het
gebruik van de cocaplant in dé Zuida-
merikaanse landen zo’n dagelijks beeld
Wat is cocaïne, was het eerste thema,
waar ze op inging. Werking en aard van
deze nog niet zo vaak in de rechtszaal
voorgekomen drug vindt men bij dit
verslag in het kaderstukje. Mr. Facee
Schaeffer merkte op dat deze uiterst
dure stof aan een zeer kleine groep
gebruikers is voorbehouden en dat de
hoeveelheden noodgedwongen vaak zo
klein zijn dat er zo geen dodelijke
overdosis kan ontstaan. Gelet op wat er
nu bekend is over de werking, en zoveel
is dat niet, zei ze „héél, héél voorzichtig”
dat „het wetenschappelijk nog niet is
uitgezocht of cocaïne bij de drugs met
onaanvaardbaar risico valt te rangschik
ken. Goed, een overdosis is dodelijk, maar
dat geldt ook voor slaapmiddelen”.
Ze schetste het karakter van de
schrijver, die, bedacht ze, ook zichzelf in
Engeland met zijn uitgeverij wilde be
wijzen. Nu heeft hij niets dan schulden.
Ze vocht het winstbejag dan ook enigs
zins aan: de man was voor de reis
leningen aangegaan tegen hoge renten
die rekeningen wachten hem nog. Alleen
al daarom dacht ze dat het het beste zou
zijn hem zo snel mogelijk na een korte
straf naar huis te laten gaan, maar ook
gezien zijn huiselijke problematiek met
zijn vriendin en zijn kind.
In het geval van de textielhandelaar
was volgens haar het bewijs niet gele
verd en ze vond dat de officier niet uit
een vermoeden het bewijs kon destille
ren. Ze vroeg vrijspraak en legde er ook
de nadruk op dat deze verdachte door
een hartgebrek nog maar kort te leven
heeft. Daags voor de zitting had ze de
Engelse arts hier nog telefonisch over
gesproken. Als gezegd wolgde de recht
bank haar en sprak de man vrij.
De man ging terug naar Velsen. In
augustus volgden er pogingen tot inbra
ken. Een deels voorwaardelijke, deels
onvoorwaardeliike gevangenisstraf. Hij
kreeg een caravan van de gemeente,
maar ging elders bij een vrouw met
kinderen wonen. Op 12 december werd
hij voorgeleid wegens verduistering van
de caravan en daarna weer op vrije
voeten gesteld.
Om bij dit minste der feiten even stil
te blijven staan' de ambtenaar van de
gemeente Heemskerk verklaarde dat hij
de man er meerdere malen op had
gewezen dat de caravan niet zijn eigen
dom was. Toch hield verdachte ter zit
ting staande dat hij er niet in kon
komen dat hij die caravan („die stond
toch maar te rotten”) niet mocht verko
pen. als hij toch keurig steeds z’n tientje
per maand afbetaalde.
Op 15 januari was de maat vol voor
de politie. De man werd gearresteerd
toen hij voor de zoveelste maal de
mensen in een kindertehuis in Driehuis
lastigviel. Zoals al zo vaak gebeurde tot
wanhoop der mensen daar kwam hij de
kinderen van de vrouw waarmee hij
samen had geleefd ophalen en kreeg ze
weer niet mee. Dat kon ook niet: ze
zaten op school op een kleintje na dat
men toen maar haalde en dat prompt
door de hond die hij had meegebracht
werd gebeten.
Bij dit bezoek zwaaide hij met een
pistool en riep allerlei dreigementen.
Twee getuigen uit het tehuis bevestigden
het. Hij zei alleen maar geroepen te
hebben, het pistool was uit z’n zak
gevallen. Hij had toen ook munitie bij
zich: tien patronen. Van een familielid
volgens hem en alleen om ze in het
water te gooien. Dat was nog niet ge
beurd op dat moment.
vanaf 5795
