Joegoslaven erg zwak in de afwerking
w?
Pool Lato
nu alleen
topscorer
GRABOWSKI NAM REVANCHE MET DERDE GOAL
5
SPORTTOTO
Bosgieter weg
bij Feyenoord
SPORTIEF
„Zelfvertrouwen
enorm gegroeid
J
99
REVELATIE WIM RIJSBERGEN
1
MAANDAG
iS T4
i
SPORT
12
3
ÉMKKM
WANKELEND POLEN
OPNIEUW WINNAAR
(Van onze sportredactie)
1
(Flohe),
en
i
i
i
i
Gerd Muller, belaagd door de Zweden Karlsson (links) en Jan Olsson (rects),
heeft ook by deze actie geen succes.
echte
een
Tien minuten voor tijd, nadat in een
verschrikkelijke slijtageslag de Zweedse
ploeg toch nog teruggeslagen had toen
de Duitsers i n een tijdbestek van 120
seconden hun achterstand in een voor-
West-Duitsland:
zenbeck,
Bonhof
Scheidsrechter: Rudi Glöckner (DDR), 55.000
toeschouwers.
1
1
1
I
1
(i
1
s
c
V
I
V
r
d
t
t
v
1
1
i
I
s
a
g
a
g
e
l
s
i
t
i
V
r
d
r
S
c
t;
t:
d
a
s
I
b
n
g
b
1
z
g
d
k
v
n
d
z
d
g
5
n
b
w
h
n
ii
v
ten slotte,
„Wij
niet in zijn selectie op te nemen. Waar
schijnlijk zal hem dit nu. na de neder
laag tegen Polen, kwalijk worden ge
nomen, maar men kan de Joegoslavische
trainer die overigens al een andere
baan heeft, niet verwijten dat hij geen
moed had. Trainer Miljanic hoopte te
vergeefs op het wonder. Hij had „alles
op de aanval” verordonneerd. Hij had
als het ware met een achteloos gebaar
de snelle Poolse counters weggewuifd.
„Als wij aanvallen, kunnen zij niet atta
queren”, zei hij.
Door zo meedogenloos voor zichzelf
te zijn maar ook door zijn steeds
meer aan het licht komende defensie
ve kracht in het Oranjeteam is de
jeugdige Wim Rijsbergen wellicht de
grootste revelatie van dit WK-toer-
nooi: „Ik heb er zelf ook geen af-
doende verklaring voor”, verzucht de
Feyenoorder, „want laten we eerlijk
zijn, een week of zes geleden gaf
toch nog niemand een cent voor mijn
kansen om mee te doen in het Ne
derlands elftal. En die wereldelftallen
die hier voortdurend in de Westduitse
kranten staan mogen dan onzin zijn,
toch doet het je wel wat als je er
voortdurend in staat”.
•*****ew^«M^
ROTTERDAM! ANP). Landskampi
oen Feyenoord heeft zaterdag de acht-
tien-jarige René de Jong van de ama
teurclub Unitas aangetrokken. De Jong
speelt centrale verdediger.
De fanatiek aangemoedigde Duitsers
leken veel minder problemen te hebben
met het soppige, moeilijk bespeelbare
veld en de gladde bal dan hun tegen
standers, die zich aanvankelijf duidelijk
moesten beperken tot verdedigen. „Toch
hebben we geen enkele angst voor deze
Duitse ploeg gehad”, zei Zwedens coach
Georg Ericsson na afloop. „We wisten,
dat ze goed voetbal speelden, maar wij
hadden niets te verliezen. En wanneer
het een beetje anders was gelopen, zou
er voor ons een gunstiger uitslag uit de
bus gekomen zijn”.
De Poolse ausputzer Gorgon (tweede van rechts) jubelt het uit, nadat zijn
teamgenoot Lato (niet zichtbaar) de bal langs de Joegoslavische doelman Marie
heeft gekopt.
De Rotterdammers zagen echter ook
een speler vertrekken. Reservespeler Ri-
nus Bosgieter gaat naar de zaterdagama-
teurvereniging Sho uit Oud-Beyerland.
Bosgieter, die vertegenwoordiger is, was
door zijn werkgever voor de keus ge
steld: het voetbal of het werk. Bosgieter
koos voor het laatste. De 25-jarige speler
kwam slechts sporadisch uit voor het
eerste team.
De winnende getallen in de Duitse Lotto
zijn: 13, 28, 30, 37, 43, 49. Reservegetal 1
Olympianummer 8162.
Polen liet Joegoslavië, dat in de 16de
minuut Oblak naar de kant zag gaan,
uitrazen. Een oude blessure speelde
Oblak bij de eerste de beste confron
tatie met Gadocha weer parten. Jerkovic
verving hem. Het uitrvallen van Oblak
was geen verzwakking voor de Joegosla
ven, maar het noodzaakte de enige spe
ler die wel vilde schieten, Karasi, tot
meer middenveldspel. Het patroon van
de Joegoslavische aanvallen bleef het
zelfde, het schieten bleef nu vooral uit.
Pas na een half uur spelen moest de
Poolse doelman Tomaszewski voor het
eerst hande’ïnd optreden. Hij greep een
schot van Buljan klemvast. Toen had
Polen overigens al de leiding.
naar de stip. Aanvoerder Deyna zelf
voltrok het vonnis: 1-0. Zeven minuten
later had Gadocha er na een fraaie solo
hij passeerde vier Joegoslaven 2-0
van kunnen maken, maar hij schoot in
het zijnet.
„We hebben het heel zwaar gehad”,
zei de Poolse trainer Gorski na afloop.
„Ik heb defensiever dan anders laten
spelen. Je kon wel op de vingers natel
len, dat Joegoslavië zou aanvallen. En
daarin lag onze kans. Deyna mocht of
fensief spelen en hoewel minder dan
anders, konden Szimanowski. Maszyck
Het doelpunt was een weggevertje van
Karasi, die geheel onnodig, terwijl de
bal niet in de buurt was, Szarmach
tegen de benen schopte. Scheidsrechter
Glöckner hij had het duel vast in
handen toonde de gele kaart en wees
Australië—Chili 3
DDR—West-Duitsland 1
ZaïreBrazilië 2
SchotlandJoegoslavië 3
BulgarijeNederland 2
ZwedenUruguay 1
ArgentiniëHaïti 1
PolenItalië 1
DjurgardenHamburger SV 2
OestersHertha BSC 2
GrasshoppersAtvidaberg 1
Slovan BratislavaKaiserslautern 1
AIK StockholmSpartak Trnava 2
en Kasperczak toch verschillende malen
mee naar voren komen. Vooral vóór
rust”.
7S--V
sprong ombogen, schoot invaller Gra
bowski zijn team naar 3-2. En hoewel
zelfs toen de moedige, schier onvermoei
bare Scandinaviërs zich vinnig bleven
verweren, liet de Westduitse equipe zich
niet nogmaals verrassen. Door hun
zwaar bevochten overwinning bereikten
de Duitsers de eerste plaats van hun
groep, waardoor zij op basis van een
beter doelsaldo aan een gelijkspel
tegen Polen voldoende hebben om de
finale te bereiken.
Hoe daarna Grabowski het kokende
Rhein-stadion opnieuw in (voorbarige?)
finalestemming bracht, is al verteld. En
dat het ten slotte, in de laatste minuut,
nog 4-2 werd uit een strafschop van
Höness (Muller ging tegen het gras),
diende slechts om het doelsaldo nog
meer te verbeteren. De Zweden hadden,
in tegenstelling tot de Duitsers, voor de
rust te veel kracht verspeeld.
DÜSSELDORF (SID). Dankzij het
winnende doelpunt voor Polen in de
wedstrijd tegen Joegoslavië heeft Grze
gorz Lato alleen de leiding genomen op
de lijst van topscorers van het toernooi
om het wereldkampioenschap. Lato
maakte voor Pofen zes doelpunten. Di
rect daaraehAer komen zijn landgenoot
Szarmach, met vijf treffers, en John
Rep met vier.
De topscorerslijst ziet er na de zondag
gespeelde wedstrijden voor de tweede
finaleronde als volgt uit:l Lato (Pol) 6
doelpunten, 2. Szarmach (Pol) 5. 3. Rep
(Ned.) 4 4 Bajevic (Joeg) Rivelino (Braz)
Neeskens (Ned) Deyna (Pol) en Edström
(Zwe) 3 9. Houseman (Arg.) Yazalde
(Arg) Breitner, Müller, Overath (allen
Wd.ld.) Sanon (Haïti) Cruyff (Ned), Jor
dan (sch) Jairzinho Valdomiro (Braz)
Karasi (Joeg) en Sandberg (Zwe) 2.
FRANKFORT Jan Tomaszewski
kon zijn vreugde niet op. De lange in
het geel gestoken Poolse doelman had
wel kunnen huilen van vreugde. Tussen
de gesloten i..g van Westduitse militai
ren liep hij van het veld, de armen
steeds weer omhoog stekend, de enthou
siaste Poolse supporters groetend, die
Polska Polska riepen en met een luid
keels gezongen ,,Viva Pologna” de glo
rieuze aftocht van hun gladiatoren een
wat Spaans accent schonken. Polen had
zijn doel bereikt. De 2-1 overwinning op
Joegoslavië in het Waldstadion in
Frankfurt was goed voor een plaats bij
de laatste vier.
aandeel in had, vuurde na vijf minuten
eerst Overath en minder dan 60 secon
den later Bonhof op genoemde wijze
schitterend raak. Op dat moment waan
den de Duitsers zich al bij de laatste
vier, maar nog een keer toonden de
taaie Zweden hun veerkracht. Uit een
van hun versnelde counters schoof Ed
ström de bal op links voor Sandberg’s
voeten en opnieuw was doelman Maier
kansloos. Het gebeurde twee minuten na
Bonhof’s 2-1. Meer was niet mogelijk,
ook al leverden de Zweden in het ver
bitterde gevecht dat zitfi daarna voltrok,
een ware topprestatie.
GELSENKIRCHEN „Je moet nu
wel gevloerd worden door een gebro
ken been wil je aan de trainer vra
gen om alsjeblieft niet mee te hoeven
doen of om te mogen uitvallen...” De
uitspraak is van Wim Rijsbergen (22),
zondagmiddag na de opnieuw impo
nerende triomf van het Nederlands
elftal ditmaal tegen het angstige
Oost-Duitsland. Deze uitlating is ty
perend voor de niet te breken sfeer
van onverzettelijkheid die momenteel
binnen de selectie van supervisor Ri-
nus Michels heerst. Want het zag er
zaterdag somber uit voor Oranje toen
perschef Evert Grifhorst de mare
verspreidde dat en Johan Neeskens
en Wim Suurbier waarschijnlijk niet
konden spelen.
„Johan Neeskens openbaarde later
met grote heftigheid dat het beslist
geen psychologische oorlogvoering
was geweest om valse hoop te zaaien
in het kamp van de DDR: „Bijna
twee dagen lang ben ik er van over
tuigd geweest dat ik absoluut niet
mee zou kunnen spelen tegen de
Oostduitsers. Vrijdagmorgen bij het
opstaan was er ineens een stekende
pijn in mijn kuit als gevolg van een
trap die een öf andere Argentijn me
heeft gegeven. Vrijdagavond werd
mijn hele been ingepakt, en zaterdag
morgen kon ik nauwelijks meer lo
pen. Zelfs zondagmorgen ging het nog
niet”.
Hoe ernstig het er uitzag werd ook
geïllustreerd door het feit dat super
visor Michels zondagmorgen tegen
zijn gewoonte in vlak voor de wed
strijd nog een extra training inlaste
voor zijn spelers om Neeskens en
Suurbier nogmaals te testen. Nees
kens daarover: „Ik zag Michels met
Cruyff langs de lijn staan praten. Ik
dacht: ze zoeken een oplossing voor
Polen leek op dat ogenblik de grootste
stormloop van de Joegoslaven achter de
rug te hebben. Vier minuten voor rust
sneed een pass van Jerkovic het Poolse
strafschopgebied binnen. Gorgon bleef
staan. Karasi liep om de Poolse laatste
man heen, omspeelde ook de aarzelende
Tomaszewski en schoot de bal hoog in
het verlaten doel: 1-1.
In de regen, op een glad veld, liep
Joegoslavië daarna geruime tijd storm
op het Poolse doel. Nu wilden de Polen
wel anders maar ze konden niet. Deyna
schrompelde ineen tot een gewone spe
ler, de snelle spitsen waren meer voor
eigen doel te vinden om daar te helpen
en de Poolse defensie wankelde. Een
schotvaardiger team zou deze Polen op
de knieën hebben gekregen. Maar Joego
slavië schoot niet. Ze wilden de bal in
het doel combineren, ze gaven met hoge
voorzetten Tomaszewski telkens weer
gelegenheid om in te grijpen.
Terwijl iedereen toch dacht aan een
Joegoslavische treffer, scoorde Polen. In
de 17de minuut na rust mikte Gadocha
de bal uit een corner op links, precies
op het hoofd van de toestormende Lato
die volgens een vele malen beproefd
Pools recept onhoudbaar en laag inkop
te: 2-1. Verbijstering bij de Joegoslaven,
Maar na de nederlaag tegen de DDR
werd Jürgen Grabowski voor de eerst
volgende confrontatie, met Joegoslavië,
naar de tribune verbannen, moest hij
o ironie plaatsmaken voor zijn club
genoot Hölzenbein. Gisteravond, in
Dusseldorf, zat de nog altijd mokkende
Grabowski („Er is een soort campagne
tegen me gevoerd. Omdat de hele ploeg
zwak speelde diende er een zondebok
gevonden te worden en dat werd ik”)
wel weer bij de wisselspelers. En na de
rust ingezet voor de leeggespeelde Düs-
seldorfer Herzog, was juist hij het, die
in feite de Duitse triomf over Zweden
realiseerde.
Terwijl ook de zich nu als
draver ontwikkelende Höness er
Polen: Tomazewskl; Szymanowski, Gor
gon, Smuda, Musial- Kasperczak, Maszcyk,
Deyna (Domarski); Lato, Szarmach (Chmikie-
wlcz) en Gadocha.
Rijsbergen is ook niet langer de
wat verlegen jongeman die bij Feye
noord in het voortdurende besef leef
de dat zijn plaats in het elftal be
dreigd werd door de talentvolle Dick
Schneider. Als een van de verslagge
vers hem na de wedstrijd tegen Oost-
Duitsland complimenteert: „Je bent
in deze wedstrijd nog weer gegroeid”
schampert Rijsbergen: „Ja, ik ben
drie centimeter groter geworden”
Rijsbergen wat serieuzer: „Ik ge
loof dat mijn ontwikkeling hier tij-
(Van onze sportredactie)
DÜSSELDORF. Eigenlijk leek voor Jürgen Grabowski na die
trieste avond in Hamburg, nu ruim een week geleden, het toernooi om.het
wereldkampioenschap voorbij. Gehoond en uitgefloten was hij, de rechts
buiten van Eitracht Frankfurt met het smalle, bleke gezicht, in alle drie
wedstrijden van het West-Duitse elftal in de eerste finaleronde. En juist
Jürgen Grabowski had zich van dit grote voetbalgebeuren zoveel voor
gesteld, het zou de afsluiting van zijn lange internationale carrière (41
interlands) moeten worden. Zoals hij zich zondag de 7e juli 1974 voorsteL
de als de mooiste dag van zijn leven, de dag waarop hij met het Duitse
team in München in de finale daar was hij vast van overtuigd om
de strijd om de wereldtitel zou spelen. De dag ook waarop hij 30 jaar wordt.
Duitsers herstelden zich pas na
rust van Zweedse verrassing4-2
Joegoslavië: Marie; Buljan, Hadziabdic, Bo-
gicevic, Katalanski: Oblak (Jerkovic). Petko-
vic (Petrovic), Karasi, Bajevic. Acimovic, Sur-
jak.
nieuwe moed bij de Polen, die in de
volgende minuut op 3-1 leken te komen,
maar daarbij de voet zagen dwarsgezet
door doelman Marie die inzetten van
Lato en Deyna schitterend afweerde.
Hellström; Olsson, Nordqvist,
Karllson en Augustsson; Larsson (Ejderstedt)
Tapper en Grahn; Torstensson, Edström
Sandberg.
Scheidsrechter: Pavel Kazakov (Rusland),
67.000 toeschouwers. Gele kaart: Grahn (Zwe
den).
het geval dat ik en Suurbier niet mee
kunnen doen. Dat gaf me al een
prikkel. Michels kwam daarna naar
me toe en zei tegen me: de enige
plaats waar je werkelijk kunt ont
dekken of je wel of niet kunt spelen
is de wedstrijd spelen! Nou dat heb
ik toen maar gedaan. Nee, zonder een
spuit, maar de beste pijnstiller die ik
ooit heb gehad was dat snelle doel
punt dat ik maakte. Het is onbegrij
pelijk, maar de pijn was toen plotse
ling helemaal weg”.
Die mysterieuze krachten in de
sport waren voor Wim Rijsbergen
allang niet mysterieus meer: „Ik had
het al in de eerste de beste wedstrijd
tegen Uruguay dat ik bijna schreeu
wend van pijn door mijn enkel ging.
Maar geen mens heb ik iets laten
merken. Nu we hier om de wereldti
tel staan te spelen ken ik nauwelijks
meer een pijngrens. Wat kan het me
schelen. Ik speel en ik concentreer
me zo op mijn tegenstander dat ik
dan op een zeker moment geen pijn
meer voel. Nee je moet hier echt je
been breken en dan misschien nog
wel op twee plaatsen wil je naar
Michels gaan om hem te vragen of je
er alsjeblieft uit mag”.
Helmut Schön ten slotte, nu wat
vrolijker kijkend: „Wij hadden ons
voorgesteld zo snel mogelijk een voor
sprong te nemen, omdat we wisten dat
de Zweedse defensie bijzonder sterk was.
Pech, die goede verdediging en Edström
hebben dat verhinderd. Daardoor waren
we genoodzaakt hetgeen in de eerste
helft mislukte te verschuiven naar het
begin van de tweede helft”, aldus de
Duitse bondscoach die een geweldige
strijdlust van zijn ploeg in dit kleurrijke
treffen roemde.
Opstellingen:
En terwijl de Poolse supporters op de
tribunes eindeloos zongen, hosten en
dansten zei trainer Kazimierz Gorski:
„Ik ben blij. Vooral voor de jongens, ze
hebben geknokt tot ze er bijna bij
neervielen, aan hun de eer! Ze hebben in
deze zware wedstrijd na de rust ondanks
een zeer fel Joegoslavisch offensief hun
kalmte bewaard en gewacht op de kan
sen die moesten komen.
Polen-Joegoslavië is geen fraaie wed
strijd geworden. De Joegoslaven moesten
winnen om nog ’n kans op de laatste vier
te behouden en ze hebben keihard voor
die overwinning gestreden. Trainer Mil
janic had dezelfde noodgreep toegepast
als Valcareggi bij Italië. Hij verving de
„Grote” Dzajic. Hij waagde het om deze
geroutineerde „Rivera” van Joegoslavië
Desondanks leverden de onafgebroken
Duitse aanvalsmanoeuvres vooralsnog
weinig reële scoringskansen op. Muller
kon maar zelden wegdraaien van de hem
goed bewakende Karlsson, terwijl de
Zweedse defensie het wapen van de
sliding ideaal onder deze omstandig
heden tot in de perfectie beheerste.
Zelfs het feit, dat de Zweden met twee
nieuwe vleugelverdedigers acteerden,
bleek geen beletsel. Op links verving
Augustsson, zoals verwacht, de gebles
seerde Andersson; op rechts had de
oudste speler uit de Zweedse selectie,
Roland Grip, zijn positie moeten afstaan
aan de nog niet eerder ingezette Jan
Olsson, evenals Augustsson van Atvida
berg. En ten slotte maakte doelman
Hellström zijn grote reputatie voor de
zoveelste keer volledig waar.
Des te verrassender kwam toen toch
de formidabele Zweedse openingstreffer
van Ralf Edström, die voor de ruim
67.000 toeschouwers kennelijk een ge
weldige schok betekende. Het zelfver
trouwen van de Zweden groeide met de
minuut, terwijl zij defensief geen enkel
risico namen (ook het aantal van zeven
Duitse hoekschoppen duidt daarop; na
de rust volgde een zelfde aantal). Pas in
de tweede helft herstelden de Duitsers
zich. Opnieuw zetten zij aan voor een
indrukwekkende stormloop, waarbij
naar een succesvol geheim wapen werd
gegrepen. De veelal aan banden gelegde
Müller probeerde niet in eerste instan
tie meer om zelf te scoren maar ging de
bal klaar leggen voor anderen.
dens dit wereld toernooi ook een gun
stige invloed zal hebben op mijn spel
in Feyenoord. Want mijn zelfvertrou
wen heeft een enorme stimulans ge
kregen. Vandaag tegen die Oostduit
sers had ik het eigenlijk helemaal
niet zo moeilijk. Ik moest eerst op
Sparwasser spelen, maar die jongen
durfde helemaal niet te komen. Het
liep gesmeerd. Wimpie (Jansen) en
Willem (Van Hanegem) vingen ze op
het middenveld al netjes op en ik
kon zelfs vaak mee in de aanval
gaan”.
Zelfs Rinus Israel, die een enorme
ontgoocheling beleeft nu hij door
droeve familieomstandigheden de eer
ste wedstrijd miste en daarna ook
niet meer in de basis-opstelling ver
scheen, kon zijn bewondering voor
Rijsbergen niet verbergen: „Die jon
gen heeft nog geen slechte wedstrijd
gespeeld. Hij groeit enorm”. Voor
Johnny Rep (22) is het allemaal niet
zo verbazingwekkend: „Ik heb met
Wim Rijsbergen heel wat wedstrijden
bij de UEFA-jeugd gespeeld. Toen al,
dat was dus al vier jaar geleden, was
Wim enorm sterk in de mandekking,
een enorme breker op het midden
veld. En nu hij hier in het WK-
toernooi speelt, begint hij zo brutaal
te worden als een Amsterdammer.
Daarom maakt hij het hier hele
maal”.
Johan Neeskens die eveneens met
Rijsbergen in de UEFA-jeugd heeft
gespeeld, is ook niet verbaasd door de
pijlsnelle ontwikkeling die Rijsbergen
beleeft in West-Duitsland: „Met Ajax
heb ik dat al eerder meegeniaakt. Ik
leerde van iedere grote tegenstander.
Ik trok me enorm op aan grote
ploegen. Dat doet Rijsbergen nu en
dat kan hij omdat hij klasse
heeft”.
Maier; Vogts, Schwar-
Beckenbauer en Breitner; Höness,
en Overath; Hölzenbein
Müller en Herzog (Grabowski).
Zweden: Hellström; Olsson,
'fc>.
