Daume niet ongerust
Wereldkampioen
Ik dacht dat ik het nooit meer zou redden
VERRASTE
OPNIEUW
GOUDEN MEDAILLE VOOR JANUSZ KOWALSKI
Van Oosten gokte verkeerd
s
POULIDOR
IR
12
MAANDAG
26
AUGUSTUS
1974
SPORT
Door Peter Heerkens
t
r
Clubtrainers
Niet hard
88
48
n.
tez
k
2”
i t
5
SPORTEF
1
MERCKX TROTSEERDE FRANS GEWELD
Eddy Merckx met de Fransen Poulidor en Martinez (met bril) die respectievelijk als tweede en derde finishten.
Poolse „amateurs” ongenaakbaar
d,
A~-
f
1
Genevieve Gambillon heeft haar tweede wereldtitel binnen. Na haar gaan Tsaune,
Keetie van Oosten en Laenen over cle eindstreep.
van
ver-
8
9
8
ter
tent
De begeleiding daarbij is voornamelijk
in handen van de clubtrainers. Maar
gedurende de wintermaanden neemt de
sportbond een belangrijk deel van het
werk over op een voor de Westeuropese
landen onnavolgbare manier. Maande
lijks namelijk komen de geselecteerden
gedurende een of twee weken in een
trainingskamp samen, zonder dat dat
moeilijkheden geeft met werk en studie.
Pachla: „Degenen die werken, kunnen
het onderling regelen met hun collega’s.
Dat is te doen omdat ze buiten bet
wielrennen hun tijd heus wel inhalen.
Voor de studenten treffen we de rege
ling dat er leraren in het trainingskamp
komen”.
Eddy Merckx finisht onbedreigd nadat hy Poulidor in de sprint definitief heeft
afgeschud.
meer dan ruim een minuut voorsprong
hadden. Drie renners maar wisten van
uit de grote groep bij de eersten te
komen: Nazabal, Gronlund en Algeri.
Pas 30 kilometer voor het einde begon
het peloton (dat op dit zware parcours
met 105 renners uitdunde) serieus werk
Aad van den Hoek: „Ik ging op die
lange klim steeds wel aardig mee, maar
ik kon niet hard genoeg om mee aan te
vallen. Volgens mij komt het door de
training voor de 100 km ploegentijdrit.
Daarvan ben je gewend tempo te rijden,
terwijl je in een koers als deze moet
kunnen versnellen. En die macht was er
bij mij uit”. Ook Cees van Dongen miste
de nodige kracht voor een sterke finale.
„Ik ben”, zei hij, „al lang blij dat ik het
einde haalde. Door het enorme tempo
van de eerste ronden kreeg ik een flinke
tik. Die heb ik de hele koers gevoeld”.
dat
plan
sluit
sten
8
1
1
Montreal, dat door een bombardement van Franse
aanvallen uitgroeide tot een van de meest opwindende
rushes naar de regenboogtrui van de laatste jaren.
Wat Eddy Merckx op de bultige route rond het uni-
versiteitscomplex van Montreal presteerde, getuigde
andermaal van grote klasse. Maar voor het leveren
van dat bewijs bleek hij achteraf bijzonder benauwd
geweest. „Ik dacht”, erkende hij, „dat ik het nooit zou
redden. Het was bijna onmogelijk om dit te preste
ren”. Die angst had de Fransman Bernard Thevenet
er bij hem ingejaagd met een ontsnapping van ruim
100 kilometer, die een maximale voorsprong van drie
minuten opleverde.
te maken van een jacht, maar de over
gebleven Nederlanders konden niet deel
nemen aan de beslissende vlucht die
uiteindelijke door 14 renners werd ge
dragen.
seconden. 2. Raymond Poulidor (Fra) op
twee seconden, 3. Mariano Martinez
(Fra) op 37 sec. 4. Giacinto Santambro-
gio (Ita) op 39 sec, 5. Bernard Thevenet
(Fra) op 2.10, 6. Herman van Springel
(Belg) op 2.19. 7. Francesco Moser (Ita)
op 3.11, 8. Domingo Perurena (Spa) op
3.39. 9. Andres Oliva (Spa) z.t., 10. Gio-
Met haar vielen in totaal vier rensters
terug, waardoor er vijf kanshebsters op
de medailles overbleven: Keetie van
Oosten-Hage, Gambillon. Burton, Leenen
venet (werkend aan een door een oog
ontsteking tot op heden verloren sei
zoen), die achter hem zo’n felle klop
jacht ontketende dat slechts 18 van de 70
renners het einde haalden, onder wie
slechts twee Nederlanders: Tabak 14e en
Karstens 15e. resp. op 12 en 15 minuten
van winnaar Merckx, ging Freddy
Maertens het steeds moeilijker krijgen.
Maagstoornissen velden ten slotte deze
Belgische wielerbelofte wiens inzinking
door de attente Merckx tijdig werd on
derkend. Hij stuurde chef d’equipe De
Corte op onderzoek uit. Merckx„Ik
wilde weten hoe Maertens zijn eigen
kansen schatte. Toen De Corte me
kwam vertellen dat hij het steeds moei
lijker kreeg, ben ik m’n eigen koers
gaan rijden”.
(Van onze sportredactie)
MONTREAL. In navolging van ve
le andere takken van sport, doet men in
de amateurwielrennerij al geruime tijd
treurig over het oneerlijke van de con
currentiestrijd tegen Oosteuropese lan
den. Het amateurisme staat daar immers
door staatsbemoeienissen bol van de fa
ciliteiten, waarvan het rendement op
grote toernooien schittert door ereplaat
sen. In het wegkampioenschap van de
amateurs legden de Polen daar weer
eens getuigenis van af door de gouden
medaille te winnen (Janusz Kowalski, 22
jaar, nog 50 dagen dienstplichtig mili
tair) en het zilver binnen te halen (Ryc-
zard Szurkowski), waarmee het overwel
digend succes van vorig jaar (toen: 1.
Szurkowski. 2. Szozda) was geprolon
geerd.
Met vier renners hadden de Polen een
Van die ideale wielerschool werd in
Montreal Janusz Kowalski af geleverd
als de opvallendste leerling. Hij slaagde
na een dag van grote ijver want bij het
in de tweede ronde ontstaan van een
kopgroep die tegen het einde nagenoeg
geheel werd ingelopen, was hij al pre
sent.
Met Martinez (winnaar van de kleine
Tour), Chaplygin, Weibel en Diaz Ville
gas koerste Kowalski ongeveer 150 kilo
meter vooruit zonder dat het grote pelo
ton vat kreeg op de leiders die nooit
Uitslag: 1. Janusz Kowalski (Pol) 175
km. in 4 uur 43 minuten en 10 seconden
(gem 37.080 km-u), 2. Rvszard Szurkows
ki (Pol) z.t, 3. Michel Kuhn (Zwi) z.t., 4
Stanislav Szozda (Pol) z.t., 5. Peter Wei
bel (Wdl) z.t., 6. Valeri Tsjapligin (Sov)
z.t., 7. Henning Jorgensen (Den) z.t., 8.
Aleksander Goessiatnikov (Sov) z.t., 9
Sven Ake Nilsson (Zwe) z.t., 34. Cees
van Dongen (Ned) z.t., 36 Aad van den
Hoek (Ned) z.t., 56. Benny Schepmans
(Bel) op 8.29. Gemiddelde van de win
naar: 37,080 kilometer per uur.
(Van onze sportredactie)
MONTREAL. Een kleine vergissing
heeft Keetie van Oosten-Hage de zilve
ren medaille gekost. Meer zeker niet,
want van de sprintkwaliteiten van de
24-jarige Franse verpleegster Geneviève
Gambillon is bekend dat die ver reiken.
In Gap (1972) leverde ze dat bewijs,
zodat Keetie van Oosten-Hage terecht
redeneerde: „Dat meisje is gewoon te
snel voor mij. Tegen haar had ik geen
kans om te winnen”.
Een mogelijkheid om tijdens het we
reldkampioenschap dames het zilver te
pakken i deed de Russin Biala Tza-
oene dat is er voor Keetie van Oos
ten-Hage beslist geweest. Ze koos in de
finale echter het verkeerde wiel, name
lijk dat van de 37-jarige Engelse Beryl
Burton, die zeker niet tot de grootste
sprintsters gerekend kan worden, zodat
de Zeeuwse renster even stil viel. Ze
herstelde zich goed, maar het af remmen
van Biala Tzaoene die ze in 1968 in
Imola versloeg in de strijd om de eerste
en Tzaoene. Van deze leidsters liet de
latere winnares Geneviève Gambillon
zich het minst zien. Keetie van Oosten-
Hage: „Ik kon ook wel niet te veel op
kop komen omdat het zo zwaar was,
maar Gambillon deed zowat helemaal
niets. Ze zat maar een beetje mee te
rijden”. De Francaise hield zodoende
krachten genoeg over voor de sprint, die
haar aan haar 29e kampioenschap
hielp: 27 Franse titels en twee wereld
kampioenschappen.
MONTREAL Het Internationaal Olympisch Comité krijgt van vice-president
Willi Daume een gunstig rapport over de voorbereidingen van de spelen in Montreal.
Tegen alle pessimistische berichten (vooral van de Europese pers) in, oordeelde
Daume dat er geen enkele reden is om ongerust te zijn over het doorgaan van de
Olympische wedstrijden in Canada.
„Ik zal”, zei Daume na een werkbezoek van enkele dagen, „het IOC laten weten
dat we kunnen vertrouwen op wat men hier doet om tijdig gereed te zijn voor de
Olympische Spelen. Wat ik hier ervoer, overtrof mijn verwachtingen”.
Intussen is er in Montreal echter nog steeds bitter weinig te zien van groeiende
accommodaties. Daume: „Voor Europese begrippen is dat inderdaad een beangsti
gende zaak, maar met de bouwwijze die men hier hanteert, betekent het niets. Ik
heb de zekerheid dat alles er op tijd zal staan”.
De vrees van Nederlands kampioen Jan
Raas, die in het wereldkampioenschap wiel
rennen valpartijen vreesde door het grote
aantal deelnemers en de onervarenen in dat
gezelschap, is niet ongegrond gebleken. In de
tweede ronde raakte hij zo ernstig betrokken
bjj een massale schuifpartij, dat hij de strijd
moest staken. Een noodlot dat ook Frits
Schür trof toen hij de met Raas vallende
groep probeerde te ontwijken.
Het koersverloop ging wat dat betreft ook
niet geheel naar wens van Theo Smit, die
eveneens aast op een overgang naar de profs,,
maar op het zware parcours van Montreal na
enkele ronden uit de koers moest.
was dat Thevenet die inzinking kreeg”.
Acht kilometer voor het einde had Eddy
Merckx zijn doel bereikt, maar een an
dere Fransman dwong hem meteen tot
nieuwe actie: de onvermoeibare Ray
mond Poulidor. die bij de beklimming
op de pedalen ging staan en voorsprong
nam. Merckx beantwoordde die poging
met gemak.
„En toen”, aldus Poulidor. „wist ik dat
ik op de streep geklopt zou zijn”. Eddy
Merckx: „Voor Poulidor was ik hele
maal niet bang. Ik vroeg me alleen even
af of ik geen inzinking zou krijgen,
zodat ik toch nog verslagen zou wor-
Het wend Bernard Thevenet, voor wie
Merckx na afloop zinnen in jubeltoon
componeerde. En terecht. „Ik gaf weinig
meer voor mijn kansen toen ik hoorde
wat hij aan het doen was”, reageerde
Merckx op de solo van Thevenet, die
onvermoeibaar leek en zijn vorm de
monstreerde door bij de verzorging
voortdurend eten en drinken te weige
ren. Honderd kilometer lang koerste hij
in zijn eentje voorop als aflosser van
zijn landgenoot Campaner, wiens poging
mislukt was toen Gerard Vianen hem in
de elfde van de 21 ronden als eerste
achterhaalde. Thevenet tolde rond als
een ongrijpbare prooi, waar Eddy
Merckx meerdere malen zonder succes
jacht op maakte tot hij zijn activiteiten
moest staken omdat ploeggenoot Freddy
Maertens in de achtervolging ging met
de Italiaan Conti.
vanni Battaglin (Ita) op 4.18, 11. Martin
Rodriguez (Col) op 10.43, 12. Joseph
Fuchs (Zwi) z.t., 13. Fabrizzio Fabbri
(Ita) op 11.53, 14. Tino Tabak (Ned) z.t,
15. Gerben Karsters (Ned) op 14,44, 16.
Roland Salm (Zwi) z.t., 17. Gosta Petter
son (Zwe) z.t., 18. Jurgen Tschan (Wdld)
z.t. De andere renners staakten de strijd.
ijzersterke greep op de kopgroep (14
man), waarin de Nederlanders ontbraken
na een koers vol tegenslag: Ad Dekker
in de eerste ronde lek, Frits Schür en
Jan Raas in de tweede ronde gevallen,
en Theo Smit door onmacht na vijf
ronden uit de koers zodat slechts Van
den Hoek en Van Dongen overbleven,
maar zij misten de macht om in de
finale mee te komen. Bij deze over
macht van de Polen drong zich ander
maal de beroepsmatige aanpak van het
amateurisme in de Oosteuropese landen
op en de algemeen technisch leider van
de wielersectie binnen de nationale
sportbond, Josef Pachla, gaf daar een
aardige draai aan. „Kijk”, verklaarde hij,
„het feit dat wij zo’n arm volk zijn dat
er voor de sport geen sponsors gevonden
kunnen worden, houdt onze atleten
amateur”.
Maar dan wel op zo’n professionele
den”. Zover kwam het niet. Eddy
Merckx sloot een uiterst opwindend ver
lopen wedstrijd om het goud af zoals
het van hem verwacht werd. De troost
prijzen liet hij aan de Fransen, die daar
zielsgelukkig mee waren.
Uitslag: 1. Eddy Merckx (Belg) 262,5
kilometer in 6 uur 52 minuten en 22
De vrede binnen de Belgische equipe
was opzienbarend. Voor de start nog
meenden insiders rond deze ploeg dat de
koers rijp was voor oorlog, omdat Eddy
Merckx wraak gezworen zou hebben aan
Maertens, die weinig vriendelijk over
hem was geweest na de finale van vorig
jaar in Spanje. Bij de poging van Maer
tens om Thevenet te achterhalen reken
de Merckx echter af met dit gerucht,
door zijn inspanningen te staken, waar
mee hij de op de vooravond gemaakte
afspraak (steun aan de renner in de
beste positie, waarbij de overeenkomst
van een betaling van 3500 gulden per
renner bij het eventueel behalen van het
kampioenschap) respecteerde.
„Ik wilde”, legde Merckx later uit,
„niet aan een jacht op Maertens begin
nen omdat ik m’n woord had gegeven.
Elke demarrage van mij zou een hoop
heibel hebben gegeven en dat wilde ik
niet, omdat de sfeer in de Belgische
ploeg nog nooit zo goed is geweest als
dit jaar”.
Tegen de zo langzamerhand sensatio
neel uitlopende solo van Bernard The-
Wat dat betekende ondervonden de
tien renners die zich in zijn gezelschap
lieten meezeulen en die tot dan elke
ontsnapping geweigerd hadden. De Fran
sen immers blokkeerden de koers voor
Thevenet, de Italianen (die per man 20
mille premie in het vooruitzicht hadden
wanneer een van hen zou winnen) dek
ten Conti. Merckx: „Ik kon alleen op
Van Springel rekenen". Overeenkomstig
het akkoord had Van Springel zich in
dienst gesteld van Eddy Merckx, de
meest kansrijke. Van Springel: „Dat was
niet meer dan normaal. Maar Eddy had
er weinig vertrouwen in dat we Theve
net konden achterhalen. Ik geloof nooit
dat het lukt, riep-ie tegen me. Toen heb
ik Merckx voorgehouden dat het niet
anders kon dan dat Thevenet in elkaar
zou klappen”.
In de persoon van Bernard Thevenet
manifesteerde zich tijdens dit wereld
kampioenschap de zo doodgewaande
Franse wielersport als een levendige
wielernatie. die bovendien nog altijd kan
vertrouwen op Raymond Poulidor, die
op z’n 38e jaar een verbluffende presta
tie leverde door als tweede achter
Merckx te eindigen. Omdat voorts Cam
paner zo’n 100 kilometer soleerde en
Martinez achter Poulidor beslag legde op
de derde plaats, was het een onvergefe
lijke dag voor de Fransen, waar Pouli
dor na afloop dan ook graag op wees en
er zijn persoonlijke verdienste voor naar
de achtergrond schoof.
„Ik vind”, sprak de opvallend fitte
Franse veteraan, „dat we moeten spre
ken van een succes voor de hele Franse
wielersport. Tenslotte hebben wij hier
de hele dag de koers beheerst. Precies
zoals we tevoren afspraken. We besloten
vanaf de start te attaqueren om Merckx
moe te maken. Wie van ons het best
reed om zijn kans te verdedigen, zouden
we dan wel zien”.
basis, dat er in de wielersport moeilijk
tegen te koersen is. Met financiële hulp
van de staat die een nationale sportbond
in beweging houdt en de clubs geld
versterkt om de sporters te ontwikkelen,
worden de besten onder de coureurs een
jaar lang begeleid op een manier waar
andere landen niet aan kunnen tippen.
Toelichting van Josef Pachla: „Wij be
ginnen in oktober met een grote selectie
waar gemiddeld 180 renners uitkomen
die we speciaal op het psychische en
fysieke vlak testen. Degenen die daar
goed uitkomen, verdelen we in drie
categorieën: junioren, beloftes voor de
toekomst en, vanaf 21 jaar, senioren. In
overleg met de clubtrainers maken de
bondscoaches we hebben er zeven
een jaarplan voor elke coureur. Van
iedereen komt preoies vast te staan hoe
hij moet trainen, waar hij speciaal op
moet oefenen en welke wedstrijden hij
komend seizoen dient te rijden”.
plaats was niet meer mogelijk. In elk
geval bereikte Keetie van Oosten-Hage
een voortzetting van een goede traditie:
een plaats bij de eerste drie, waarmee ze
haar elfde medaille op de wereldkampi
oenschappen haalde.
Het groepje waaruit Keetie van Oos
ten-Hage naar de derde plaats sprintte,
was al vrij snel ontstaan toen de Rus
sinnen direct na de start demarreerden.
Onder de negen dames die zich in de
eerste groep werkten, bevond zich ook
Willy Kwantes, wier kansen om zeep
werden geholpen door Valentina Re-
brovskaja, die in een klim krachten te
kort kwam, daardoor een paar meter
verspeelde en de aan haar wiel zittende
Willy Kwantes meesleurde in het op
lopen van achterstand. Willy Kwantes:
„Onder deze omstandigheden hoefde je
aan terugkomen niet te denken”.
MONTREAL Begin dit jaar leek de sleet vat te
krijgen op Eddy Merckx. Een aantal weken rust, voor
zijn toen matige uitslagen in Belgische klassiekers en
een periode van bijna twee maanden tussen zijn laat
ste zege (maart: twee ritten in ParijsNice) en eerst
volgende overwinning (begin mei: grote prijs
Momignies) kostte Merckx (29) een flink brok
trouwen van het wielervolk, dat twijfelde aan zijn
excuus: een hardnekkige verkoudheid. Intussen zijn
de pessimisten weer heel wat wijzer. Achtereenvol
gens beheerste de Belgische wielervedette de Giro
d’Italia, de Tour de Suisse, de Tour de France en be
kroonde hij (voorlopig) zijn seizoen met een indruk
wekkende triomf in het wereldkampioenschap van
Dat voor de Fransman rampzalige
moment leek moeilijk te kunnen aan
breken, maar het kwam toch. In de
laatste ronde stortte hij finaal in onder
het geweld dat Merckx met Van Sprin
gel ontketende, welke temposlag slechts
drie renners konden volgen: Poulidor,
Martinez en Santambroggio. „Ik moet
zeggen”, reageerde Merckx op die ont
wikkeling waarbij de zo kansrijk geach
te Italianen en Spanjaarden ver achter
bleven, „dat het een enorme meevaller
Uitslag: 1. Geneviève Gambillon (Fra)
60 km in 1 uur 47 minuten en 26
seconden, 2. Biala Tzaoene (SU) z.t., 3.
Keetie van Oosten (Ned) z.t., 4. Mariette
Laenen (Belg) z.t. 5. Beryl Burton (Eng)
z.t., 6. Valentina Rebrovskaja (SU) op
3.01, 7. Willy Kwantes (Ned) z.t., 8.
Nicole van den Broeck (Bel) z.t., 9.
Valentina Koezmentsova (SU) z.t., 10.
Christiane Goemine (Bel) op 4.17,
Minie Nieuwenhuis (Ned) op 4.24, 20.
Bella van der Spiegel (Ned) op 4.42. 24.
Nel Streef (Ned) op 11.10.
•<4
M
