TOP-TAFELTENNISSER
NICO VAN SLOBBE:
natuurtalent
ik heb hard
moeten werken
tier
De primeur
van
de FC Avondrood
Japan trainen
hoeft het
„Zoals ze in
voor mij niet"
ol
Hl
„Ik ben geen
BK1B
■F.
Geen
antwoord
Ernst en luim
In washok
door Bert Brevoord
Hoger niveau
Gelijkwaardig
Commercieel
F
ZATERDAG
29
■wi
II, 'Bm
ame-
Is de
Met name zijn verblijf in Japan heeft Nico van Slobbe tot de
overtuiging gebracht, dat een leven dat louter in dienst staat
van topsport ook niet je ware is. „Het is”, zegt de hoogblonde
tafeltenniscoryfee, „niet voor te stellen hoe ik daar in Tokio
heb moeten af zien. Je moest ’s morgens om acht uur opstaan,
dan haast-je-rep-je met de metro naar de zaal, vervolgens
anderhalf uur conditietraining met daarin een duurloop van
een kilometer of acht en dan een zaaltraining, waarbij het ac
cent vooral op het voetenwerk lag. Dat herhaalde zich ’s mid
dags en ’s avonds en pas na de laatste zaaltraining moest je
wedstrijden spelen.
ruil
i
K. 415
I I
STOPPER
Nico van Slobbe zal zijn moge
lijkheden om op de maatschappe-
de
aan
geldt trouwens niet alleen voor de
tafeltennissers”. Tot zijn genoegen
constateert Nico van Slobbe dat
het vaak wat onderschatte tafel
tennis in Nederland terrein wint.
„Ik besef dat ik ten opzichte van
rivalen bevoordeeld ben”.
iH
goed
art
k
aomen!
rwvwvwvvvv’*'
ïngeboden
verwarm
k. met
.ken-doucbi
Tel. 18K
Na zo’n dag ben je kapot als je
een dergelijke manier van trainen
niet gewend bent en dat zijn we
in Nederland nu eenmaal niet. Voor
die Japanners was zo’n daginde
ling een doodnormale zaak, die
gasten hebben daar ook helemaal
geen moeite mee. Het gaat voor
hen het hele jaar op die manier,
ook zaterdags en zondags. Elf
maanden tafeltennis, één maand
vakantie. Je moet er van houden.
Er waren maar 10.000 toeschouwers
bij NederlandZwitserland. Ik zal de
Oranje-supporters daar geen verwijt
van .maken, want ik was er zelf ook
niet, terwijl ik op mijn perskaart
Dat is een groot manco. En dan
blijf je natuurlijk zitten met het
verschil in faciliteiten met een
land als bijvoorbeeld Hongarije.
Afgelopen zondag werd er één mi
nuut besteed aan Tempo Team-
Delta Lloyd. En je houdt het niet
voor mogelijk, hoeveel reacties
daar dan op komen. De volgende
dag werd ik benaderd door zowel
AVRO’s Sportpanorama als TROS
Sport, die nu bij ons opnamen
willen komen maken. Dat is nog
nooit gebeurd. Zo zie je maar wat
zelfs zo’n ene minuut voor gevol
gen kan hebben”.
Een goede coach, waarschijnlijk,
maar zwaar gestoord, als je dat zo
leest. Ik citeer nogmaals René van de
Kerkhof: „Vlak voor het vertrek naar
West-Duitsland zei Rijvers: Ik weet
zeker dat jij speelt. De vrijdag voor
de eerste wedstrijd, zaterdag tegen
Uruguay, zei Michels: Rep speelt en
jij niet. Toen ik vroeg waarom hij
me niet in een oefenwedstrijd had
opgesteld, gaf hij geen antwoord-
Vanaf die vrijdagavond tot de finale
tegen West-Duitsland, om exact te
zijn tot de rust, heeft hij nooit een
woord tegen me gezegd.”
Aan de hand van mijn Japan-
reis is een instructieboekje ge
maakt, dat binnenkort op dé lage
re en middelbare scholen zal wor
den verspreid. Dat gebeurt gratis,
dus je kunt moeilijk zeggen dat
mijn werkgever het begrip sport
sponsoring enkel en alleen met
het oogmerk winstbejag benadert.
Maar natuurlijk wil men er bij
Tempo Team wel zijn voordeel
mee doen, dat is logisch”. Een
doorn in het oog van de publici-
teits-bewuste Van Slobbe is de
relatief kleine belangstelling die
tafeltennis van de diverse nieuws
media krijgt. „De NOS heeft vorig
jaar een opiniepeiling gehouden en
daarbij kwam tafeltennis er nou
niet zo daverend uit. Maar ik stel
daar tegenover dat de interesse
ook nauwelijks impulsen krijgt als
er af en toe eens een flits op de
televisie te zien is en niet meer.
Ik citeer René van de Kerkhof: „Ik
zag Piet Keizer zijn veters al aan
trekken, die dacht natuurlijk dat hij
erin moest. Dat dacht ik trouwens
ook. Michels bleef maar in het was
hok. Vlak voor we weer het veld op
moesten gaan, liep Johan Cruyff naar
hem toe en vroeg: Wie moet erin?
Hij kreeg geen antwoord. Toen het
belletje ging ten teken dat de rust
voorbij was, zei Michels: Van de
Kerkhof, omkleden- Ook na afloop
heeft hij niets tegen me gezegd. Zelfs
op Schiphol niet, toen we afscheid
namen.
lijke ladder te klimmen evenwel
hoger blijven aanslaan. Reden
waarom hij in de uiterst woelige
transferperiode van de tafeltennis
sers ondanks aantrekkelijke aan
biedingen bij Tempo Team bleef.
door een Sonderkommando van De
Telegraaf.
De geheimzinnige stem had succes
vol toegeslagen! Telefonische infor
matie leerde dat dokter Rolink ergens
in het buitenland vertoefde, en toen
naar het NEC-stadion werd gebeld
om te vragen of het kon kloppen dat
Jantje Peters naar Amsterdam was
afgereisd, zei de dienstdoende tele-
foonopnemer dat hij niet eigenwijs
wou zijn, maar dat hij, als hij naar
buiten keek, iemand op het veld bezig
kon zien die als twee druppels water
op Jantje Peters leek
Toen Rob van den Dobbelsteen van
Het Parool deze practical joke rond
vertelde in de rust van FC Amster
damAZ’67, zei Henk van Dorp
fijntjes glimlachend: „Ja jongens, jul
lie staan er allemaal prachtig op, kijk
morgenavond maar naar FC Avond
rood”. Een geintje, meneer Sonne-
veld! Maar ik weet zeker dat sommi
ge slachtoffers van de Peters-grap
toen ernstig zijn gaan twijfelen of ze
niet inderdaad als filmmateriaal had
den gediend voor een leuk item in
FC Avondrood
duidelijk, maar Michels had gewei
gerd hem te laten vervangen). De
spelers wisten toen niet waar ze aan
toe waren, want Michels was spoor
loos verdwenen, die bleek later in het
washok te zitten!
De groei van het spelpeil van de
Nederlandse top voltrekt zich, is
de stellige mening van Van Slob
be, in een beduidend gematigder
tempo dan die van het aantal
bondsleden. „De stijging van het
spelpeil gaat niet zo vreselijk
hard, maar dat is terug te voeren
op de redenen die ik net al noem
de”.
gratis voor niks niemendal op de beste
plaats had kunnen zitten. Toch had
ik er geen zin in. Omdat Cruyff en
Neeskens niet meededen? Welnee, ik
heb hen langzamerhand vaak genoeg
zien spelen en hun aanwezigheid in
Finland heeft aangetoond dat ook
met hen erbij nog wel naargeestig
gevoetbald kan worden.
Ik begrijp dan ook niet dat Knobel
ze er ook in deze, onbelangrijke wed
strijd per se bij wilde hebben, tenzij
vanwege het publiek. Als ik bonds
coach was, zou ik zo’n vriendschap
pelijke wedstrijd juist aangrijpen om
plaatsvervangers te testen-
Bij alle enthousiasme over het spel
van het Nederlandse elftal in West-
Duitsland en het optreden van Rinus
Michels mogen we niet vergeten dat
Michels daar met een minimum aan
vervangers heeft gewerkt. Zelfs toen
Rensenbrink onherstelbaar gebles
seerd was, zette hij hem in de finale
nog in de eerste helft in. René van de
Kerkhof heeft laatst in Vrij Neder
land onthuld hoe dat gegaan is. De
rust brak aan, West-Duitsland leidde
met 2-1, Rensenbrink ging zich om
kleden omdat het echt niet langer
ging (dat was al na vijf minuten
Maar zie, George Knobel maakte
geen knieval, ook niet toen bleek dat
Cruyff en Neeskens niet mee zouden
spelen, hij bleef de PSV’ers domweg
negeren en verklaarde na de miezeri
ge wedstrijd van afgelopen woensdag
dat de Zwitsers zich „schandalig had
den gedragen”, want ze hadden al
door gewiekste elleboogstootjes en
knietjes gegeven. Ik was er, zoals
gezegd, niet bij, maar ik heb de
samenvatting gezien, ik heb gelezen
dat Nederland 22 overtredingen ge
maakt heeft tegen Zwitserland der
tien, een Zwitser was weer per onge
luk tegen de elleboog van Van Hane-
gem aangelopen (net als Neeskens
'ndertijd), dus zo’n uitspraak van
Knobel valt voor mij in hetzelfde
gedragspatroon als dat van Michels.
KNVB-voorstel om met ingang van
het volgende seizoen de twee grens
rechters te promoveren tot „halve
scheidsrechters” die ieder met de fluit
een helft mochten besturen, terwijl
de scheidsrechter als umpire op een
podium bezijden het veld zou zitten
voor de uiteindelijke beslissing (met
als groot voordeel dat er ook befaam
de oud-scheidsrechters als Leo Horn
en Karei van der Meer nog „actief”
konden scheidsrechteren, omdat het
loopwerk immers door hun twee as
sistenten verricht zou worden), toen
wisten de kijkende leden van de
sportredacties genoeg.
Het droevige gevolg van dit wan
trouwen? Alle kranten kwamen pas
woensdag met het bericht over de
hernieuwde belangstelling van Feye-
noord voor Peters, dus twee dagen
nadat het in FC Avondrood al bloed-
ernstig onthuld was.
„Qua ledenaantal is er sprake van
een jaarlijkse stijging van zo’n
vijftien a twintig procent. Dat is
een hoopgevende ontwikkeling.
Tafeltennis heeft natuurlijk tegen,
dat het een sport is die gemakke
lijk in de huiskamer kan worden
beoefend. Ik bedoel daarmee dat je
niet persé lid hoeft te worden van
een club om te kunnen tafelten
nissen. Want het aantal niet-geor-
ganiseerde
beduidend
leden die
heeft.”
Van Slobbe (rechts) met Bert
van der Helm in actie tijdens een
wedstrijd in het dubbelspel voor
Tempo Team. Een situatie die tot
het verleden behoort, want Van
der Helm stapte over naar de
grote rivaal Delta Lloyd. Omge
keerd traden Carel Deken en
coach Hoefnagels toe tot Tempo
Team.
„Ik zit hier uitstekend en boven
dien bevalt de manier waarop
Tempo Team het begrip sport
sponsoring benadert me uitste
kend. Door mijn positie ben ik
natuurlijk commercieel gaan den
ken en ik ben er inmiddels van
overtuigd dat sport niet buiten
sponsoring kan en omgekeerd. Dat
wil echter niet zeggen dat ik iede
re vorm van financiële steun aan
sportclubs of sportbonden toe
juich. Van Tempo Team durf ik te
eigen zeggen dat het tafeltennis op
een hoger plan probeert te bren
gen.
Dus wat zal de eerste reactie zijn
geweest toen de sportverslaggevers
via FC Avondrood te horen kregen
dat er een Feyenoord-delegatie op
weg was naar Nijmegen? Wantrou
wen natuurlijk. Ja ja, daar trappen
we geen tweede keer in! Toen de
mededeling ook nog gevolgd werd
door de foto van een antieke auto,
waren ze er al voor 75 percent van
overtuigd dat het een Avondrood-
grap was- Toen later in het program
ma nog werd gesproken over een
spelers is natuurlijk
groter dan de 30.000
de NTTB momenteel
Vergeleken met de topspelers daar
trainen wij als amateurs, maar dat
Van Slobbe: „Ik wil er verder niet
op ingaan, maar het valt niet te
ontkennen dat Tigerman geen per
soonlijkheid is. Geen type Rinus
Michels zal ik maar zeggen. En
dat is toch eigenlijk wel een voor
waarde voor een bondscoach. Maar
ik zal de laatste zijn die zegt dat
Tigerman (wiens contract met de
NTTB zeer binnenkort afloopt,
red.) de laan uit moet. Die man
heeft mij eigenlijk helemaal ge
maakt. Zes jaar geleden was ik
een pure verdediger, terwijl ik-nu
nauwelijks meer weet wat dat is,
verdedigen. Dat is vooral het werk
van Tigerman geweest”.
Nico van Slobbe heeft om het
peil dat hij inmiddels als tafelten
nisser heeft bereikt hard moeten
vechten en hij is dan ook geneigd
de meningen van velen als zou hij
een puur natuurtalent zijn, naast
zich neer te leggen. „Natuurtalen
ten zijn er bij tafeltennis uiteraard
wel, je hebt ze in iedere tak van
sport. Bert Onnes was er een en
ook René Hijne, die is pas negen
tien en hoort nu al bij de sterk-
sten, kan als zodanig worden be
schouwd. Maar ik ben vooral met
keihard werken op het huidige
niveau gekomen. Ik ben erg laat
begonnen, op mijn dertiende of
veertiende jaar en ik ben stapje
voor stapje hogerop gekomen. En
omdat onderzoekingen hebben uit
gewezen dat een tafeltennisser zijn
top rond zijn 27ste, 28ste jaar
bereikt, houd ik de moed er voor
lopig maar in”.
/WVVVWV*'1
huis in 8
woning i i
bii vo°r
Br. G 48*
Vassaukai:
:am. 2 et» r
:eukens
rinere 'vol i
isterdan.
olland J' t
■m e.o. I*1
Illustratief voor de geringe
krachtsverschillen aan de top
noemt Van Slobbe het feit dat de
twee grote evenementen in Neder
land (nationaal kampioenschap en
NTTB-cup) de laatste tijd nooit
door dezelfde speler werden ge
wonnen. Van der Helm (kampi
oen) en Van Slobbe (NTTB-cup)
zijn de meest recente winnaars.
FC Avondrood had maandagavond
een mooie primeur. Felix Meurders
meldde, tussen allerlei andere
nieuwtjes door, dat er een delegatie
van Feyenoord op dat moment op
weg was naar Nijmegen, om alsnog
met NEC te gaan praten over een
transfer van Jantje Peters. Meteen
daarop liet men een oude, antieke
auto in beeld zien. Een grapje
De volgende dag trof ik dit nogal
opzienbarende bericht in geen van de
ochtend- of avondbladen aan- Dat
verbaasde me. Ik schat dat FC Avond
rood het omstreeks half acht meld
de, dus zelfs de ochtendbladen (en
reken maar dat alle sportredacties
keken!) hadden dit nieuwtje van de
doorgaans uitstekend geïnformeerde
Henk van Dorp en Frits Barend ge
makkelijk de volgende dag kunnen
hebben.
Maar toen ik er nog eens over
nadacht, begreep ik waarom geen der
kranten „erin getuind” was. De vrij
dag daarvoor was de sportredactie
van Het Parool door een fluisterende
stem via de telefoon gewaarschuwd
dat zo juist Jantje Peters in gezel
schap van dokter Rolink het Amster
damse Sint-Lucas-ziekenhuis was
binnengegaan. Dat leek een logisch
vervolg op het bericht op de sportpa
gina van Vrij Nederland (redactie
Henk van Dorp en Frits Barend), dat
Ajax hernieuwde belangstelling had
voor Jan Peters, op voorwaarde dat
Steffenhagen verkocht zou worden,
waardoor er voldoende aankoopgeld
vrij zou komen. Geen wonder dus dat
Het Parool meteen een vliegende bri
gade naar het Sint-Lucas-ziekenhuis
zond. Ze waren er nog niet, of daar
kwam al de fotograaf van Voetbal
International aan, even later gevolgd
Insiders achten het evenwel al
lesbehalve uitgesloten dat juist Ni
co van Slobbe op korte termijn
wel een soort alleenheerser (zoals
in een nog niet zo ver verleden
Bert Onnes en Frans Schoof dat
waren) kan worden. Zij wijzen
daarbij op de „andere” Van Slob
be, de mentaal geharde, die tijdens
zijn trainingsstages in het buiten
land met succes aan zijn zwakke
punt te grote dosis kwetsbaar
heid op kritieke momenten zou
hebben gewerkt. Van Slobbe:
„Nogmaals, je hoort mij niet zeg
gen dat ik nu de beste speler van
Nederland ben. Zondagavond is
dat tijdens „Studio Sport” wel met
veel nadruk beweerd, maar daar
distantieer ik me maar liever van.
Het is wel zo dat ik na terugkeer
uit Japan en Hongarije minder
snel beïnvloedbaar ben. Tot voor
kort was ik vaak niet opgewassen
tegen typische trucjes, die een
tafeltennisser tot zijn beschikking
heeft om een tegenstander uit zijn
spel te halen. Daar ben ik nu
overheen gegroeid, dacht ik”.
In de prestigeslag tegen Delta-
Lloyd een soort Ajax-Feyenoord
in de tafeltenniswereld le
verde Nico van Slobbe een over
tuigend bewijsstuk in
grotere
mogen.
Van der Helm, vorig jaar nog zijn
clubgenoot bij Tempo Team,
kwam Van Slobbe na een aanvan
kelijke voorsprong in de tweede
game even in moeilijkheden, maar
waar hij vroeger door de knieën
gegaan zou zijn, sloeg hij nu
krachtig terug en met succes.
Hoewel hij opmerkin
gen in die richting duide
lijk voor rekening van
anderen laat, valt het
moeilijk te ontkennen dat
Nico van Slobbe zich van
de pakweg zeven spelers
die de Nederlandse tafel-
tennistop vormen steeds
nadrukkelijker als een
van de sterksten, zo niet
als de allersterkste mani
festeert. Nico van Slob
be, al jarenlang tegen de
absolute bovenlaag aan
leunend, keerde voor het
begin van het nieuwe sei
zoen gelouterd terug van
trainingsstages in Japan
en Hongarije. Het effect
van zijn bezoeken aan die
twee toonaangevende ta-
feltennisnaties bleek het
afgelopen weekeinde
heel duidelijk. Vooral
dankzij Nico van Slobbe,
die al zijn enkelspelen
won, bracht zijn club
Tempo Team de prestige
slag tegen Delta Lloyd tot
een zéér goed einde: 7-3
winst.
Een voor de Nederlandse top
pers gelukkige bijkomstigheid is
het feit, dat de bovenlaag door
zo’n acht vrijwel gelijkwaardige
spelers wordt gevormd en dat die
situatie met zich brengt dat de
rivalen elkaar wel naar een hoger
niveau moeten opjagen. Naast al
jaren gevestigde namen als Van
der Helm, Bert Schoofs. Deken en
ook Van Slobbe wordt de top
gevormd door Hopman. Lingen,
Hijne en Ham.
Is het wonder dat de PSV’ers na
zulke idiote ervaringen wat recalci
trant reageerden bij die eerste
vriendschappelijke) wedstrijd tegen
Zweden? Ik heb de vorige keer, na
FinlandNederland, al geschreven
dat Knobel zich in de nesten had
gewerkt door zich zo onverzoenlijk
op te stellen tegenover de aanvanke
lijk „dienstweigeraars”, want dat Fin
landNederland bewezen had dat hij
spelers als René van de Kerkhof en
Willy van der Kuylen eigenlijk niet
missen kon. Als hij één of twee
PSV’ers had opgesteld of had laten
meedraaien tegen Finland, was het
probleem voorgoed uit de wereld
geweest, maar nu moest hij (zo
schreef ik) ze bij wijze van spreken
komen smeken of ze weer mee wil
den doen, in plaats dat meespelen
omgekeerd een gunst was die hij aan
de PSV’ers verleende.
Wat dat betreft heeft Nico van
Slobbe het nog niet zo slecht ge
troffen. Het uitzendbureau Tempo
Team is niet alleen sponsor van de
tafeltennisformatie waarvoor Nico
van Slobbe uitkomt (Tempo Team
heette in het sponsorloze tijdperk
SML-Smash, red), maar tevens
zijn werkgever. Als „adviseur voor
het inpassen van tijdelijk werk”
heeft de op het bijkantoor in Rot
terdam gestationeerde Van Slobbe
de taak de naam van het uitzend
bureau in het bedrijfsleven een
bekende en gewilde klank te be
zorgen. Van Slobbe: „Toen ik drie
jaar geleden uit militaire dienst
kwam, had ik het voornemen om
te proberen als tafeltennisser zo
ver mogelijk te komen. Maar ik
wilde niet, dat dat ten koste zou
gaan van mijn maatschappelijke
carrière. Uiteindelijk is deze posi
tie eruit gekomen en daar ben ik
bijzonder gelukkig mee. Vanaf ’s
middags drie uur heb ik de moge
lijkheid om te gaan trainen, dat is
een voor Nederland vrij unieke
situatie. Ik besef dat ik wat dat
betreft ten opzichte van een groot
aantal concurrenten bevoordeeld
ben. Hetzelfde geldt voor mijn
clubgenoot Herman Hopman, die
op de hoofdvestiging van Tempo
Team in Amsterdam werkzaam
is”.
Nico van Slobbe (24 jaar) is
evenwel realist genoeg om ook
te beseffen dat zelfs de uitzonder
ingspositie waarin hij en Hopman
verkeren geen garantie biedt voor
het op korte termijn dichten van
de kloof die het duo scheidt van
de internationale top. Van Slobbe:
„Om dat te bereiken is regelmatig
contact met sterke buitenlandse
spelers een eerste vereiste. Maar
helaas ontbreekt daarvoor bij de
tafeltennisbond (NTTB) het nodige
geld. De bond is te klein om het
zich te kunnen veroorloven de
topspelers steeds maar naar bui
tenlandse evenementen te sturen.
Vooral in het begin van mijn
stage heb ik mezelf enorm moeten
forceren om het tempo bij te hou
den. Eerlijk gezegd was ik blij, dat
die maand voorbij was. Ik heb er
natuurlijk veel geleerd en de er
varing als zodanig was geweldig,
maar als het altijd op die manier
zou moeten was de lol er gauw af
In Hongarije, waar ik tien dagen
ben geweest, doen ze het weer
heel anders. Daar staan de topspe
lers zo’n zeven a acht uur per dag
achter de tafel en wordt er aan
conditietraining vrijwel niets ge
daan. Ze redeneren daar zo: als je
per dag zo lang aan de tafel staat
als wij, dan kan het niet anders of
de conditite komt vanzelf. Voor
mij is een middenweg van die
twee methoden de manier. In
Zweden (met Hongarije en Joego
slavië toonaangevend in Europa,
de Scandinaviërs zijn momenteel
zelfs houder van de wereldtitel
voor landenteams, red) wordt ge
traind op een manier die mij het
meest aanspreekt. Drie uurtjes
trainen per dag en dan eens per
maand een trainingskamp van een
paar dagen. Kijk, dat is het nou
helemaal voor mij. Maar in Ne
derland, waar vrijwel iedere speler
maatschappelijke verplichtingen
heeft, is zo’n situatie niet te ver
wezenlijken. Ik zie het in ieder
geval voorlopig niet zover komen.
Het motto is hier: roeien met de
riemen die je hebt”.
De centrale trainingen van de
Nederlandse ploeg vinden voor
Van Slobbe en de andere Ne
derlandse topspelers met een te
geringe frequentie plaats om het
door Van Slobbe en zijn collega’s
gewenste effect te sorteren. Van
Slobbe: Eén keer in de week is
natuurlijk niet al te veel. Maar ja,
bondscoach Dusan Tigerman
moest zijn gezicht vaker in de
regio laten zien, dus dan krijg je
dat. Met Tigerman noemt Nico
van Slobbe de naam van een door
een aantal internationals sterk ge
kritiseerde, door anderen bewon
derde bondscoach. Van Slobbe
hoort bij de laatste categorie, al
geeft hij te kennen begrip te
hebben voor de bezwaren die er
tegen de aimabele Joegoslaaf zijn.
4 kam.
■rgkast, t» i
t. in H'l® f
net 3 ka1
Lvonds
6 Zaandai 1
ruvWVWW*
vraagd
;.st.
Tel
Van Slobbe: „Ik ben ervan
overtuigd dat mijn spel op een
hoger niveau zou kunnen komen
als er maar een mogelijkheid was
om mezelf regelmatig te toetsen
aan de internationale top. Dit
weekend spelen we voor de Euro
pa Cup tegen PSV uit Düsseldorf
en met zo’n wedstrijd ben ik dol
gelukkig. West-Duitsland is een
sterk tafeltennisland, althans ster
ker dan Nederland, en van dat
soort wedstrijden kun je het nodi
ge opsteken. Tegen mannen als
Eberhard Schöler (ooit tweede bij
het wereldkampioenschap, vooral
dankzij zijn fabelachtige defensie
ve kunnen) $n Jochem Leisz, mo
menteel de sterkste speler in
Duitsland, valt eer te behalen”.
van zijn
mentale incasseringsver-
Tegen zijn grote rivaal
11, t
bij
erf
«■F
I
h J
